History of the Criminal Justice Sys

History of the Criminal Justice System.

Before the Meiji Era (1867–1912), the powers of imperial family members, or the judges they appointed, possessed a large amount of discretion, which often resulted in the abuse of power. Capital punishment was the main measure of dealing with offenders in the criminal justice system. Under feudalism, authorities frequently used the death penalty against political rivals. However, after the Meiji Era, as Western culture was introduced, the government established new laws reflecting a gradually modernizing Japanese society. In 1907, criminal law and prison law were passed in an effort to bring Japan into line with Western countries. However, the rights of offenders did not become a main issue in the criminal justice system until the post-war period.[32]

Based on the new Constitution, Criminal Procedure Law was radically changed toward the adoption of an adversarial system. Under this system, the roles of the police, the prosecutor, and the judge changed. Unfortunately, immediately following this innovation, a series of cases resulted in a miscarriage of justice partly because the police were not accustomed to the new system.[32]

Although a jury system came into force in 1939, it was practically never used because of inflexibility in the ongoing criminal justice system at that time. In addition, professional judges have always enjoyed a high level of trust in Japanese society. After the war, the police began to carry guns instead of sabers, according to the advice of the United States.[32]

Arguments were frequently made for reforming the main laws such as the Criminal Law (1907), the Juvenile Law (1947) and the Prisons Law (1907). However, plans for reform were controversial because they addressed delicate issues, such as the introduction of protective measures to Criminal Law, juvenile punishment, or the abolition of the practice of imprisoning defendants in police cells. Japanese society is relatively conservative in its approach to reforms and is generally inclined to oppose them. The government attempts to reform older laws by issuing a series of supplements.[32]

CRIME

1. Classification of Crime.

Legal classification. The three main categories of crime under the Japanese Criminal Law are crimes against the state, crimes against society and crimes against individuals. This law was passed under the old Constitution which had mainly focused on the power of the emperor and the state. As a result, crimes against the imperial family and the state were highly emphasized. While crimes against the imperial family were abolished after World War II, the fundamental structure of this law was little changed. Since there has been no complete revision of the law, the law remains fairly antiquated on the surface.[32]
The criminal justice system reflects the state's task of protecting individual interests in daily life. Crimes against life, person, and freedom include homicide, assault, bodily injury, forcible rape, indecent assault, and kidnapping. Crimes against property include theft, fraud, robbery, extortion, and embezzlement. The concept of theft has a very broad meaning and includes burglary, shoplifting, and stealing the goods in a car. Stealing bicycles from in front of railway stations is a typical theft according to criminal statistics. Crimes which significantly cause social disorder, like arson, indecent behavior in the public, and gambling, are usually placed in a category of crimes against society. Bribery is considered a crime against the state.[32]

Special laws. Includes firearms and sword control law, laws for regulating business that affects public morals, anti-prostitution laws, anti-organized crime laws, and road traffic laws. There are a large number of traffic offenses, indicating serious problems on roads in Japan. Annually, there are 11,000 deaths caused by traffic accidents. After a controversy involving citizen's freedom of association in 1992, an anti-organized crime law was passed which regulated the activity of Boryokudan crime organizations.[32]
Age of criminal responsibility. Persons younger than 20 years of age are legally considered juveniles. According to the Juvenile Law, juvenile cases go to Family court. The court subsequently determines the need to subject the juvenile concerned to protective measures and the most beneficial treatment for the juvenile. Possible measures include placement under the supervision of probation officers, commitment to a child education or training home or a house for dependent children, and commitment to a juvenile training school. The Juvenile Law states that juvenile cases should be in principle separated from adult cases in terms of their future development. Although there are exceptions, juveniles are criminally prosecuted when the case involves a certain punishment in response to a very serious offense.[32]
Drug offenses. There are special laws regulating cannabis, narcotics and psychotropics, stimulants and opium. Drug regulations cover punishment for the use, trade, possession, and production of drugs. In the 1990s a new drug regulation was introduced to conform to the standards of the United Nations. Toluene, thinner, and bonding substances are regulated by special law as well. Their abuse is a serious problem among the youth, partly because of their cheap price. Drug abuse in Japanese society largely stems from the use of amphetamine, which is largely imported from other Asian countries. Organized crime is involved in the handling and production of amphetamines and has become rich from this activity.[32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของความยุติธรรมทางอาญาระบบ. ก่อนยุคเมจิ (1867-1912) อำนาจของสมาชิกในครอบครัวของจักรพรรดิหรือผู้พิพากษาที่พวกเขาได้รับการแต่งตั้งครอบครองจำนวนมากของดุลยพินิจซึ่งมักจะมีผลในการใช้อำนาจ โทษประหารเป็นมาตรการหลักในการจัดการกับผู้ที่กระทำผิดในระบบยุติธรรมทางอาญา ภายใต้ระบบศักดินาเจ้าหน้าที่ใช้บ่อยโทษประหารชีวิตกับคู่แข่งทางการเมือง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ยุคเมจิเป็นวัฒนธรรมตะวันตกได้รับการแนะนำรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายใหม่ที่สะท้อนให้เห็นถึงความทันสมัยค่อยๆสังคมญี่ปุ่น ในปี 1907, กฎหมายอาญาและกฎหมายคุกถูกส่งผ่านไปในความพยายามที่จะนำเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นสอดคล้องกับประเทศตะวันตก แต่สิทธิของผู้กระทำผิดไม่ได้กลายเป็นประเด็นหลักในระบบยุติธรรมทางอาญาจนถึงช่วงหลังสงคราม. [32] จากรัฐธรรมนูญฉบับใหม่, กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงต่อการยอมรับของระบบขัดแย้ง ภายใต้ระบบนี้บทบาทของตำรวจอัยการและผู้พิพากษาที่มีการเปลี่ยนแปลง แต่น่าเสียดายที่ต่อไปนี้ทันทีนวัตกรรมนี้ชุดของกรณีที่มีผลในการตัดสินของผู้พิพากษาส่วนหนึ่งเป็นเพราะตำรวจไม่ได้คุ้นเคยกับระบบใหม่. [32] แม้ว่าระบบลูกขุนมาใช้บังคับในปี 1939 มันก็จริงไม่เคยใช้เพราะความแข็ง ในระบบยุติธรรมทางอาญาอย่างต่อเนื่องในช่วงเวลานั้น นอกจากนี้ผู้พิพากษามืออาชีพมีความสุขเสมอระดับสูงของความไว้วางใจในสังคมญี่ปุ่น หลังจากที่สงครามตำรวจเริ่มที่จะพกปืนแทนฝักตามคำแนะนำของสหรัฐอเมริกา. [32] ข้อโต้แย้งได้ทำบ่อยสำหรับการปฏิรูปกฎหมายหลักเช่นกฎหมายอาญา (1907), กฎหมายเด็กและเยาวชน (1947) และกฎหมายเรือนจำ (1907) อย่างไรก็ตามแผนสำหรับการปฏิรูปการโต้เถียงเพราะพวกเขาประเด็นที่ละเอียดอ่อนเช่นการแนะนำของมาตรการป้องกันเพื่อกฎหมายอาญาลงโทษเด็กและเยาวชนหรือยกเลิกการปฏิบัติของการจำคุกจำเลยในเซลล์ตำรวจ สังคมญี่ปุ่นค่อนข้างอนุรักษ์นิยมในวิธีการในการปฏิรูปและมีความโน้มเอียงที่โดยทั่วไปจะต่อต้านพวกเขา รัฐบาลพยายามที่จะปฏิรูปกฎหมายเก่าโดยการออกชุดของผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร. [32] อาชญากรรม1 การจำแนกประเภทของอาชญากรรม. จำแนกกฎหมาย สามประเภทหลักของอาชญากรรมภายใต้กฎหมายอาญาญี่ปุ่นก่ออาชญากรรมต่อรัฐอาชญากรรมต่อสังคมและอาชญากรรมต่อบุคคล กฎหมายฉบับนี้ก็ผ่านไปได้ภายใต้รัฐธรรมนูญเก่าซึ่งได้มุ่งเน้นในอำนาจของพระมหากษัตริย์และรัฐ เป็นผลให้อาชญากรรมต่อราชวงศ์และรัฐได้รับการเน้นย้ำอย่างมาก ในขณะที่การก่ออาชญากรรมต่อราชวงศ์ถูกยกเลิกหลังจากสงครามโลกครั้งที่สองโครงสร้างพื้นฐานของกฎหมายนี้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เนื่องจากยังไม่มีการแก้ไขกฎหมายที่สมบูรณ์ของกฎหมายที่ยังคงค่อนข้างโบราณบนพื้นผิว. [32] ระบบยุติธรรมทางอาญาสะท้อนให้เห็นถึงงานของรัฐในการปกป้องผลประโยชน์ของแต่ละบุคคลในชีวิตประจำวัน อาชญากรรมต่อชีวิตคนและเสรีภาพรวมถึงการฆาตกรรมข่มขืนบาดเจ็บทางร่างกาย, ใช้กำลังบังคับข่มขืน, อนาจารข่มขืนและลักพาตัว อาชญากรรมต่อทรัพย์สินรวมถึงการขโมยฉ้อโกงปล้นกรรโชกและการฉ้อฉล แนวคิดของการโจรกรรมมีความหมายที่กว้างมากและรวมถึงการลักทรัพย์ขโมยและการขโมยสินค้าในรถ ขโมยจักรยานจากด้านหน้าของสถานีรถไฟเป็นขโมยทั่วไปตามสถิติความผิดทางอาญา อาชญากรรมที่ก่อให้เกิดความผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสังคมเช่นการลอบวางเพลิงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในที่สาธารณะและการเล่นการพนันมักจะอยู่ในหมวดหมู่ของการก่ออาชญากรรมต่อสังคม การให้สินบนถือว่าเป็นอาชญากรรมต่อรัฐ. [32] กฎหมายพิเศษ รวมถึงอาวุธปืนและกฎหมายควบคุมดาบกฎหมายในการควบคุมธุรกิจที่มีผลกระทบต่อศีลธรรมของประชาชนกฎหมายต่อต้านการค้าประเวณี, การป้องกันการกระทำผิดกฎหมายการจัดระเบียบและกฎหมายจราจรถนน มีจำนวนมากของการกระทำผิดการจราจรแสดงให้เห็นปัญหาร้ายแรงบนท้องถนนในประเทศญี่ปุ่น แต่ละปีมีผู้เสียชีวิต 11,000 ที่เกิดจากอุบัติเหตุจราจร หลังจากที่ความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับเสรีภาพในการสมาคมของประชาชนในปี 1992, กฎหมายอาชญากรรมต่อต้านจัดก็ผ่านไปได้ซึ่งควบคุมการทำงานขององค์กรอาชญากรรม Boryokudan. [32] อายุของความรับผิดชอบทางอาญา บุคคลที่อายุต่ำกว่า 20 ปีได้รับการพิจารณาตามกฎหมายเด็กและเยาวชน ตามกฎหมายเด็กและเยาวชนกรณีเด็กและเยาวชนไปศาลครอบครัว ต่อมาศาลกำหนดจำเป็นที่จะต้องอยู่ภายใต้ความกังวลของเด็กและเยาวชนที่จะมาตรการป้องกันและการรักษาที่เป็นประโยชน์มากที่สุดสำหรับเด็กและเยาวชน มาตรการที่เป็นไปได้รวมถึงการจัดวางภายใต้การกำกับดูแลของพนักงานคุมประพฤติ, ความมุ่งมั่นในการศึกษาของบุตรหรือที่บ้านฝึกอบรมหรือบ้านสำหรับเด็กขึ้นอยู่และมุ่งมั่นที่จะเป็นโรงเรียนฝึกอบรมเด็กและเยาวชน กฎหมายเด็กและเยาวชนกล่าวว่ากรณีที่เด็กและเยาวชนควรจะอยู่ในหลักการที่แยกออกมาจากกรณีที่ผู้ใหญ่ในแง่ของการพัฒนาในอนาคตของพวกเขา แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นหนุ่มสาวจะถูกดำเนินคดีทางอาญาเมื่อคดีที่เกี่ยวข้องกับการลงโทษบางอย่างในการตอบสนองต่อความผิดที่ร้ายแรงมาก. [32] คดียาเสพติด มีกฎหมายพิเศษควบคุมกัญชา, ยาเสพติดและจิตประสาทกระตุ้นและฝิ่น กฎระเบียบของยาเสพติดครอบคลุมการลงโทษสำหรับการใช้งาน, การค้า, การครอบครองและการผลิตของยาเสพติด ในปี 1990 การควบคุมยาเสพติดใหม่ได้รับการแนะนำเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรฐานของสหประชาชาติ โทลูอีน, ทินเนอร์และสารพันธะถูกควบคุมโดยกฎหมายพิเศษเช่นกัน การล่วงละเมิดของพวกเขาเป็นปัญหาที่ร้ายแรงในหมู่เยาวชนส่วนหนึ่งเป็นเพราะราคาถูกของพวกเขา ยาเสพติดในสังคมญี่ปุ่นส่วนใหญ่เกิดจากการใช้ยาที่ถูกนำเข้าส่วนใหญ่มาจากประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย อาชญากรรมที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการและการผลิตยาบ้าและได้กลายเป็นที่อุดมไปด้วยจากกิจกรรมนี้. [32]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของระบบยุติธรรม

ก่อนยุคเมจิ ( 1867 – 2455 ) พลังของสมาชิกราชวงศ์ หรือผู้พิพากษาที่ได้รับการแต่งตั้ง มีจำนวนเงินขนาดใหญ่ของดุลยพินิจ ซึ่งมักจะมีผลในการใช้อำนาจในทางที่ผิด โทษประหารเป็นมาตรการหลักในการจัดการกับผู้กระทำผิดในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา ภายใต้ระบบศักดินา ,เจ้าหน้าที่มักใช้โทษประหารชีวิตต่อคู่แข่งทางการเมือง อย่างไรก็ตาม หลังจากยุคเมจิ เป็นวัฒนธรรมแบบตะวันตกมาใช้ รัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นใหม่ตามกฎหมายให้ค่อยๆปรับสังคมญี่ปุ่น ใน 1907 , กฎหมายอาญาและคุกกฎหมายผ่านในความพยายามที่จะทำให้ญี่ปุ่นเป็นเส้นกับประเทศตะวันตก อย่างไรก็ตามสิทธิของผู้ที่ไม่ได้เป็นปัญหาหลักในระบบยุติธรรมทางอาญาจนถึงช่วงหลังสงคราม [ 32 ]

ตามรัฐธรรมนูญ กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาถูกเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงต่อการยอมรับระบบที่ขัดแย้ง ภายใต้ระบบนี้ ในบทบาทของตำรวจ อัยการ และผู้พิพากษาจะเปลี่ยนไป ขออภัย ทันทีต่อนวัตกรรมนี้ชุดของกรณีผลในการตัดสินผิดบางส่วน เพราะตำรวจยังไม่คุ้นเคยกับระบบใหม่ [ 32 ]

แม้ว่าระบบลูกขุน มีผลบังคับใช้ในปี 1939 มันแทบจะไม่เคยใช้เพราะแข็งในระบบยุติธรรมทางอาญา อย่างต่อเนื่องตลอดเวลา นอกจากนี้ผู้พิพากษามืออาชีพมีความสุขเสมอระดับสูงของความไว้วางใจในสังคมญี่ปุ่น หลังจากสงครามตำรวจเริ่มพกปืนแทน sabers ตามคำแนะนำของสหรัฐอเมริกา [ 32 ]

อาร์กิวเมนต์เป็นบ่อยสำหรับการปฏิรูปกฎหมายหลัก เช่น กฎหมายอาญา ( 1907 ) กฎหมายเยาวชน ( 2490 ) และโรงเรียนกฎหมาย ( 1907 ) อย่างไรก็ตาม แผนปฏิรูปถูกแย้งเพราะพวกเขาให้ความสนใจประเด็นละเอียดอ่อน เช่น การแนะนำมาตรการปกป้องกฎหมายอาญา