The site itself was declared a UNES

The site itself was declared a UNESCO World Heritage site in 1992[5] under criteria iii, which describes a site that "bear[s] a unique or at least exceptional testimony to a cultural tradition or to a civilization which is living or has disappeared."[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เว็บไซต์ตัวเองถูกประกาศมรดกโลกยูเนสโกในปีพ.ศ. 2535 [5] ภายใต้เกณฑ์ iii ซึ่งอธิบายไซต์ที่ "ประจักษ์ [s] เฉพาะ หรือพิเศษน้อยวัฒนธรรมประเพณี หรืออารยธรรมซึ่งเป็นอยู่ หรือหายไป" [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เว็บไซต์ของตัวเองได้รับการประกาศให้เป็นมรดกโลกในปี 1992 [5] ภายใต้เกณฑ์ III ซึ่งอธิบายเว็บไซต์ที่ "หมี [s] พยานหลักฐานที่ไม่ซ้ำกันหรืออย่างน้อยพิเศษให้กับประเพณีวัฒนธรรมหรืออารยธรรมซึ่งจะอยู่หรือหายไป . "[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เว็บไซต์ของตัวเองถูกประกาศให้เป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2535 [ 5 ] ภายใต้เกณฑ์ที่ 3 ซึ่งอธิบายเว็บไซต์ที่ " หมี [ S ] เฉพาะ หรืออย่างน้อยเป็นพิเศษคำให้การกับประเพณีวัฒนธรรมหรืออารยธรรมซึ่งยังอยู่หรือหายไป . " [ 6 ]