In addition to household waste, the

In addition to household waste, there is also the issue of plastic litter (mainly packaging) which is
discarded in the environment. On land it is ugly but in the sea it can be deadly – it can cause
injury and death to birds, fish and other sea creatures. Given all this, it is not surprising that
people are concerned about plastic waste and are increasingly looking to scientists to produce a
degradable plastic to help solve the problem. However, there is much debate among scientists
and environmentalists as to whether degradable or non-degradable plastic is better for the
environment. The conclusions drawn by researchers studying this topic are not always what you
might expect. To understand fully the effect a product has on the environment it is necessary to
carry out a ‘life cycle analysis,’ which means looking at the impacts of production, use and
disposal of the product.
There are two kinds of degradable plastic: photodegradable and biodegradable.
Photodegradable plastic is usually made of oil-based polymers, just like ordinary plastic. It either
has bonds in its structure that can be weakened and broken by sunlight, or it contains a chemical
additive which absorbs light and then attacks the polymer and breaks some of the bonds. Once a
photodegradable plastic is exposed to light it begins to break down – whether you want it to or
not. This can be disastrous if it is mixed in with other plastics during recycling. Photodegradable
plastics tend to break down into small particles of plastic rather than decomposing completely.
The idea is that these small pieces will then biodegrade. Unfortunately, they are often not
biodegradable and so remain in the environment. The effect that a build-up of small pieces of
plastic in the soil might have on the environment has not been investigated. At present, most
plastic waste ends up in a landfill site where it is buried in a dark hole in the ground. Under these
conditions, photodegradation cannot take place.
Biodegradable plastics can be made from oil or from plant-based products. They are attacked by
bacteria, fungi or other micro-organisms which use them as food. The most commonly used
plastics have been tested to find out whether they are biodegradable. Polythene is biodegradable
as long as its chains have a molecular weight of less than 500; most other polymers are not.
Polyesters are susceptible to biodegradation but they are used very little in packaging materials.
As the majority of plastic waste is from packaging, using polyesters will not really help solve either
the problem of the large quantity of waste produced or that of litter in the environment.
There is a lot of interest in the idea of making a plastic that can biodegrade in a landfill site.
Unfortunately, once a landfill is covered with soil, there is limited oxygen and water available (the
conditions are said to be ‘anaerobic’) and the rate of degradation of all materials (even those that
biodegrade rapidly on the surface) becomes extremely slow. Discarded food has been found in
landfill sites several years after it was thrown away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากขยะในครัวเรือน มีปัญหากระบะพลาสติก (บรรจุภัณฑ์ส่วนใหญ่) ซึ่งเป็นละทิ้งในสิ่งแวดล้อม บนบก มันจะน่าเกลียด แต่ในทะเล มันจะร้ายแรง – อาจทำให้บาดเจ็บและเสียชีวิตนก ปลา และสัตว์ทะเลอื่น ๆ ได้รับทั้งหมดนี้ มันจะไม่น่าแปลกใจที่คนมีความกังวลเกี่ยวกับขยะพลาสติก และกำลังมากขึ้นเพื่อนักวิทยาศาสตร์เพื่อผลิตเป็นพลาสติกช่วยกันเพื่อช่วยแก้ไขปัญหา อย่างไรก็ตาม มีถกเถียงกันมากในหมู่นักวิทยาศาสตร์และ environmentalists ว่าพลาสติกช่วยกัน หรือไม่ช่วยกันเหมาะดีสำหรับการสภาพแวดล้อม บทสรุปที่วาด โดยนักวิจัยที่ศึกษาหัวข้อนี้มักไม่สิ่งที่คุณอาจคาดหวัง เข้าใจ เต็มผลผลิตภัณฑ์มีสภาพแวดล้อมที่จำเป็นต้องดำเนินการ "วิเคราะห์วงจรชีวิต ซึ่งหมายถึง การมองผลกระทบของการผลิต ใช้ และทิ้งของผลิตภัณฑ์มีสองชนิดของพลาสติกช่วยกัน: photodegradable และสลายมักจะมีทำพลาสติก photodegradable ของน้ำมันโดยใช้โพลิเมอร์ เหมือนพลาสติกธรรมดา มันอย่างใดอย่างหนึ่งมีพันธบัตรในโครงสร้างที่สามารถลดลง และเสีย ด้วยแสง หรือประกอบด้วยสารเคมีการบวกซึ่งดูดซับแสง และโจมตีการพอลิเมอร์ แล้วแบ่งบางส่วนของความผูกพัน ครั้งพลาสติก photodegradable สัมผัสแสงเริ่มทำลาย – ไม่ว่าคุณต้องการ หรือไม่ สามารถร้ายถ้ามันผสมกับพลาสติกอื่น ๆ ในระหว่างการรีไซเคิล Photodegradableพลาสติกมักจะ แบ่งเป็นอนุภาคขนาดเล็กของพลาสติกมากกว่าพืชพันธุ์อย่างสมบูรณ์ความคิดคือ ว่า ชิ้นส่วนเล็ก ๆ เหล่านี้จะแล้ว biodegrade อับ พวกเขามักจะไม่มีสลายและให้อยู่ในสภาพแวดล้อม ผลที่เกิดของชิ้นเล็ก ๆพลาสติกในดินอาจมีตรวจสอบสภาพแวดล้อมไม่ได้ ในที่สุดปัจจุบันขยะพลาสติกปลายขึ้นในไซต์การฝังกลบซึ่งมันจะฝังอยู่ในหลุมมืด ใต้เหล่านี้เงื่อนไข photodegradation ไม่สามารถเกิดขึ้นพลาสติกที่สลายได้ จากน้ำมัน หรือผลิตภัณฑ์จากพืช พวกเขาโจมตีแบคทีเรีย เชื้อรา หรืออื่น ๆ ไมโครสิ่งมีชีวิตที่ใช้เป็นอาหาร ใช้บ่อยที่สุดพลาสติกได้รับการทดสอบเพื่อค้นหาว่าจะสลาย Polythene จะสลายตราบใดที่โซ่มีน้ำหนักโมเลกุลน้อยกว่า 500 โพลิเมอร์อื่น ๆ ส่วนใหญ่ไม่Polyesters มีความไวต่อ biodegradation แต่จะใช้น้อยมากในบรรจุภัณฑ์เป็นส่วนใหญ่ขยะพลาสติกจากบรรจุภัณฑ์ ใช้ polyesters จะไม่จริง ๆ ช่วยแก้อย่างใดอย่างหนึ่งปัญหาขนาดใหญ่ปริมาณของเสียที่ผลิตหรือที่แคร่ในสิ่งแวดล้อมมีจำนวนมากสนใจในความคิดของการทำพลาสติกที่สามารถ biodegrade ในไซต์การฝังกลบอับ เมื่อฝังกลบถูกปกคลุม ด้วยดิน มีออกซิเจนจำกัดและน้ำใช้ (การเงื่อนไขที่ว่า จะ "ไม่ใช้") และอัตราการสลายตัวของวัสดุทั้งหมด (แม้แต่ผู้ที่biodegrade อย่างรวดเร็วบนพื้นผิว) จะช้ามาก พบในอาหารที่ถูกละทิ้งนำอเมริกาหลายปีหลังจากที่มันเกิดขึ้นไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือไปจากขยะในครัวเรือนนอกจากนี้ยังมีเรื่องของการทิ้งขยะพลาสติก (ส่วนใหญ่บรรจุภัณฑ์)
ซึ่งถูกทิ้งในสภาพแวดล้อม บนที่ดินที่มันน่าเกลียด แต่ในทะเลก็สามารถเป็นอันตรายถึงตาย -
มันสามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บและเสียชีวิตนกปลาและสัตว์ทะเลอื่นๆ ให้ทั้งหมดนี้ไม่น่าแปลกใจที่คนมีความกังวลเกี่ยวกับขยะพลาสติกและมีมากขึ้นมองที่นักวิทยาศาสตร์ในการผลิตพลาสติกย่อยสลายได้จะช่วยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น แต่มีการถกเถียงกันมากในหมู่นักวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อมเป็นไปได้ว่าพลาสติกที่ย่อยสลายได้หรือไม่สามารถย่อยสลายได้จะดีกว่าสำหรับสภาพแวดล้อม ข้อสรุปที่วาดโดยนักวิจัยศึกษาหัวข้อนี้ไม่ได้เสมอสิ่งที่คุณอาจคาดหวัง เพื่อให้เข้าใจอย่างเต็มที่ผลผลิตภัณฑ์ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมมีความจำเป็นต้องดำเนินการวิเคราะห์วงจรชีวิต 'ซึ่งหมายถึงการมองไปที่ผลกระทบของการผลิต, การใช้งานและ. การกำจัดของผลิตภัณฑ์ที่มีสองชนิดของพลาสติกที่ย่อยสลายได้คือ: photodegradable และ ย่อยสลายได้. พลาสติก photodegradable มักจะทำจากโพลีเมอน้ำมันที่ใช้เช่นเดียวกับพลาสติกธรรมดา มันทั้งมีการออกพันธบัตรในโครงสร้างที่สามารถลดลงและทำลายโดยแสงแดดหรือมีสารเคมีสารเติมแต่งที่ดูดซับแสงแล้วโจมตีลิเมอร์และแบ่งบางส่วนของพันธบัตร เมื่อพลาสติก photodegradable มีการสัมผัสกับแสงมันเริ่มที่จะทำลายลง - ไม่ว่าคุณต้องการหรือไม่ นี้จะหายนะหากมีการผสมกับพลาสติกอื่น ๆ ในระหว่างการรีไซเคิล photodegradable พลาสติกมีแนวโน้มที่จะแบ่งออกเป็นอนุภาคขนาดเล็กของพลาสติกย่อยสลายมากกว่าสมบูรณ์. ความคิดคือชิ้นเล็ก ๆ เหล่านี้แล้วจะย่อยสลาย แต่น่าเสียดายที่พวกเขามักจะไม่ย่อยสลายได้และเพื่อให้ยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อม ผลกระทบที่สร้างขึ้นจากชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของพลาสติกในดินอาจมีในสภาพแวดล้อมที่ไม่ได้รับการตรวจสอบ ในปัจจุบันส่วนใหญ่ขยะพลาสติกจบลงในเว็บไซต์ที่ฝังกลบที่มันถูกฝังอยู่ในหลุมมืดในพื้นดิน ภายใต้เหล่านี้เงื่อนไขสลายไม่สามารถใช้สถานที่. พลาสติกย่อยสลายได้สามารถทำจากน้ำมันหรือจากผลิตภัณฑ์จากพืช พวกเขากำลังถูกโจมตีโดยเชื้อแบคทีเรียเชื้อราหรือจุลินทรีย์อื่น ๆ ที่ใช้เป็นอาหาร ที่ใช้กันมากที่สุดพลาสติกได้รับการทดสอบเพื่อหาว่าพวกเขาจะถูกย่อยสลาย พลาสติกย่อยสลายได้ตราบใดที่กลุ่มมีน้ำหนักโมเลกุลน้อยกว่า 500; ส่วนใหญ่โพลีเมออื่น ๆ จะไม่. Polyesters มีความอ่อนไหวต่อการย่อยสลาย แต่พวกเขาจะใช้น้อยมากในวัสดุบรรจุภัณฑ์. ในฐานะที่เป็นส่วนใหญ่ของขยะพลาสติกมาจากบรรจุภัณฑ์โดยใช้โพลีเอสเตอร์จะไม่จริงช่วยแก้ทั้งปัญหาของจำนวนมากของเสียที่ผลิตหรือของเศษซากพืชในสภาพแวดล้อม. มีจำนวนมากที่น่าสนใจในความคิดของการทำพลาสติกที่สามารถย่อยสลายได้ในเว็บไซต์ของหลุมฝังกลบคือ. แต่น่าเสียดายที่เมื่อฝังกลบถูกปกคลุมด้วยดินมีออกซิเจน จำกัด และน้ำที่มีอยู่ (คนเงื่อนไขที่จะกล่าวว่าเป็น 'แบบไม่ใช้ออกซิเจน) และอัตราการย่อยสลายของวัสดุทั้งหมด (แม้ผู้ที่ย่อยสลายอย่างรวดเร็วบนพื้นผิว) จะช้ามาก อาหารทิ้งถูกพบในสถานที่ฝังกลบเป็นเวลาหลายปีหลังจากที่มันถูกโยนออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกเหนือไปจากขยะในครัวเรือน นอกจากนี้ยังมีปัญหาของขยะพลาสติก ( ส่วนใหญ่บรรจุภัณฑ์ ) ซึ่ง
ทิ้งในสิ่งแวดล้อม บนที่ดินมันน่าเกลียดแต่ในทะเลอาจจะร้ายแรงซึ่งสามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บและตาย
นก ปลาและสัตว์ทะเลอื่น ๆ . ให้ทั้งหมดนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนมีความกังวลเกี่ยวกับ
ขยะพลาสติกและมีมากขึ้นมองหานักวิทยาศาสตร์ผลิต
พลาสติกย่อยสลายได้ เพื่อช่วยแก้ปัญหา อย่างไรก็ตาม มีมากการอภิปรายในหมู่นักวิทยาศาสตร์
และสิ่งแวดล้อมว่า สลายไม่สลาย หรือพลาสติกดี
. สรุปวาดโดยนักวิจัยศึกษาหัวข้อนี้จะไม่เสมอสิ่งที่คุณ
อาจคาดหวัง ที่จะเข้าใจผลกระทบของผลิตภัณฑ์ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญ เพื่อ
ดำเนินการ ' วงจรชีวิตการวิเคราะห์ ' ซึ่งหมายความว่า มองไปที่ผลกระทบของการผลิต การใช้และการกำจัดผลิตภัณฑ์
.
" มีสองชนิดของพลาสติกที่ย่อยสลายได้และย่อยสลายพลาสติก : photodegradable .
photodegradable คือมักจะทำจากโพลิเมอร์ ใช้น้ํามัน เหมือนพลาสติกธรรมดา มันเหมือนกัน
มีพันธบัตรในโครงสร้างของมันที่สามารถจะลดลงและเสียจากแสงแดด หรือมีสารเคมี
สารเติมแต่งซึ่งจะดูดซับแสงและโจมตี โพลีเมอร์ และแบ่งบางส่วนของพันธบัตร เมื่อ
พลาสติก photodegradable เปิดรับแสงมันเริ่มที่จะทำลายลงและไม่ว่าคุณต้องการหรือ
ไม่ นี้สามารถจะหายนะถ้ามันมีการผสมกับพลาสติกอื่น ๆในระหว่างการรีไซเคิล พลาสติก photodegradable
มักจะแบ่งออกเป็นอนุภาคขนาดเล็กของพลาสติกมากกว่า
เน่าสนิทความคิดคือว่าชิ้นเล็ก ๆ เหล่านี้จะ biodegrade . แต่น่าเสียดายที่พวกเขามักจะไม่ย่อยสลายและ
ยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อม ผลที่สร้างขึ้นของชิ้นเล็ก ๆของ
พลาสติกในดินอาจมีต่อสิ่งแวดล้อมไม่ได้รับการสอบสวน ปัจจุบันขยะพลาสติกส่วนใหญ่
สิ้นสุดลงในหลุมฝังกลบขยะที่ถูกฝังอยู่ในหลุมมืดในพื้นดิน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้
,อากรแสตมป์ไม่สามารถใช้สถานที่ .
พลาสติกย่อยสลายได้ทางชีวภาพที่สามารถผลิตจากน้ำมันจากพืชหรือจากผลิตภัณฑ์ พวกเขาถูกโจมตีโดย
แบคทีเรีย เชื้อรา หรือเชื้อจุลินทรีย์ที่ใช้เป็นอาหาร ใช้
บ่อยที่สุดพลาสติกได้รับการทดสอบเพื่อดูว่าพวกเขาจะย่อยสลาย polythene ได้
ตราบเท่าที่โซ่ของมันมีน้ำหนักโมเลกุลน้อยกว่า 500 ;พอลิเมอร์อื่นส่วนใหญ่ไม่ได้ .
ส่วนไวต่อการย่อยสลาย แต่พวกเขาจะใช้น้อยมากในวัสดุบรรจุภัณฑ์
เป็นส่วนใหญ่ของขยะพลาสติกเป็นบรรจุภัณฑ์ใช้เทอร์จะไม่ได้ช่วยแก้ให้
ปัญหาปริมาณขนาดใหญ่ของของเสียที่ผลิตหรือที่แคร่ในสิ่งแวดล้อม
มีความสนใจมากในความคิดของการทำพลาสติกที่สามารถ biodegrade ในหลุมฝังกลบขยะ .
น่าเสียดาย เมื่อขยะถูกปกคลุมด้วยดิน มีจำกัดออกซิเจนและน้ำใช้ได้ (
เงื่อนไขจะถูกกล่าวว่าเป็น ' ไม่ ' ) และอัตราการสลายตัวของวัสดุทั้งหมด ( แม้ผู้ที่
biodegrade อย่างรวดเร็วบนพื้นผิว ) จะช้ามาก เศษอาหารที่ได้รับการพบใน
เว็บไซต์ที่ฝังกลบหลายปีหลังจากที่มันถูกทิ้ง