The meals that arrived for him on t

The meals that arrived for him on the shining stainless steel tray twice a day were frugal to say the least—dry bread, boiled lentils, boiled vegetables and, if there were a bit of chicken or fish, that was boiled too. If he called for another helping—in a cracked voice that quavered theatrically—Rakesh himself would come to the door, gaze at him sadly and shake his head, saying, “Now, papa, we must be careful, we can’t risk another illness, you know,” and although the daughter-in-law kept tactfully out of the way, the old man could just see her smirk sliding merrily through the air. He tried to bribe his grandchildren into buying him sweets (and how he missed his wife now, that generous, indulgent and illiterate cook), whispering, “Here’s fifty paise,” as he stuffed the coins into a tight, hot fist. “Run down to the shop at the crossroads and buy me thirty paise worth of jalebis, and you can spend the remaining twenty paise on yourself. Eh? Understand? Will you do that?” He got away with it once or twice but then was found out, the conspirator was scolded by his father and smacked by his mother and Rakesh came storming into the room, almost tearing his hair as he shouted through compressed lips, “Now papa, are you trying to turn my little son into a liar? Quite apart from spoiling your own stomach, you are spoiling him as well—you are encouraging him to lie to his own parents. You should have heard the lies he told his mother when she saw him bringing back those jalebis wrapped up in filthy newspaper. I don’t allow anyone in my house to buy sweets in the bazaar, papa, surely you know that. There’s cholera in the city, typhoid, gastroenteritis—I see these cases daily in the hospital, how can I allow my own family to run such risks?” The old man sighed and lay down in the corpse position. But that worried no one any longer.
There was only one pleasure left in the old man now (his son’s early morning visits and readings from the newspaper could no longer be called that) and those were visits from elderly neighbors. These were not frequent as his contemporaries were mostly as decrepit and helpless as he and few could walk the length of the road to visit him any more. Old Bhatia, next door, however, who was still spry enough to refuse, adamantly, to bathe in the tiled bathroom indoors and to insist on carrying out his brass mug and towel, in all seasons and usually at impossible hours, into the yard and bathe noisily under the garden tap, would look over the hedge to see if Varma were out on his verandah and would call to him and talk while he wrapped his dhoti about him and dried the sparse hair on his head, shivering with enjoyable exaggeration. Of course these conversations, bawled across the hedge by two rather deaf old men conscious of having their entire households overhearing them, were not very satisfactory but Bhatia occasionally came out of his yard, walked down the bit of road and came in at Varma’s gate to collapse onto the stone plinth built under the temple tree. If Rakesh was at home he would help his father down the steps into the garden and arrange him on his night bed under the tree and leave the two old men to chew betel-leaves and discuss the ills of their individual bodies with combined passion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารที่ทำมาสำหรับเขาบนถาดสเตนเลสเงาสามี ถูกประหยัดซวี — ผักต้มขนมปังแห้ง ต้ม lentils และ ถ้ามีบิตของไก่หรือปลา ที่ถูกต้มเกินไป ถ้าเขาเรียกช่วยอีกตัวในเสียงรอยร้าวที่ quavered theatrically — ราเกเองจะมาถึงประตู มองที่เขาเศร้า และสั่นศีรษะ บอกว่า "ตอนนี้ ปาป้า เราต้องระวัง เราไม่เสี่ยงต่อการเจ็บป่วยอื่น รู้ และแม้ว่า daughter-in-law ที่เก็บงานศิลปะฝีมือของนึง เฒ่าได้เพียงเห็นเธอเกเรเลื่อน merrily ผ่านอากาศ เขาพยายามติดสินบนหลานของเขาในการซื้อเขาขนม (และวิธีที่เขาไม่มีภรรยาตอนนี้ อาหารที่กว้างขวาง ผ่อนปรน และ illiterate), "ที่นี่คือ 50 paise เขายัดเหรียญลงในกำปั้นแน่น ร้อน "รันลงร้านที่นี่ และซื้อ paise 30 มูลค่าของ jalebis และคุณสามารถใช้ paise ยี่สิบเหลือตัวเอง เอ๊ะ เข้าใจไหม จะคุณทำอย่างไร" เขาได้ไปด้วยหนึ่งครั้งหรือสองครั้ง แต่แล้ว พบ ที่ conspirator บ ๆ โดยพ่อของเขา และ smacked โดยแม่ของเขา และราเกมาสำคัญในห้องพัก การฉีกขาดของเขาผมเกือบเป็นเขาตะโกนผ่านริมฝีปากบีบอัด "ตอนนี้ปาป้า คุณกำลังพยายามเปิดลูกน้อยเป็นคนโกหกหรือไม่ ค่อนข้างแตกต่างจาก spoiling ท้องของคุณเอง คุณมี spoiling เขาด้วยซึ่งคุณจะส่งเสริมให้เขานอนกับพ่อแม่ของเขาเอง คุณควรได้ยินอยู่เขาบอกว่า แม่ของเขาเมื่อเธอเห็นเขานำกลับไป jalebis ที่ห่อในหนังสือพิมพ์ส่วน ฉันไม่ยอมให้คนในบ้านซื้อขนมในตลาด ปาป้า แน่นอนคุณรู้ว่า มีอหิวาตกโรคในเมือง รากสาดน้อย โรคกระเพาะอักเสบ — เห็นกรณีเหล่านี้ทุกวันในโรงพยาบาล วิธีสามารถฉันให้ครอบครัวของตัวเองเพื่อเรียกความเสี่ยงดังกล่าวหรือไม่? " คนถอนหายใจ และวางลงในตำแหน่งศพ แต่ที่เป็นห่วงใครอีกต่อไปมีความสุขเดียวที่เหลือในคน (บุตรชายของเช้าชมและอ่านจากหนังสือพิมพ์อาจไม่สามารถเรียกที่) และผู้เข้าชมจากเพื่อนบ้านผู้สูงอายุได้ เหล่านี้ได้ไม่บ่อยก็ contemporaries ของเขาส่วนใหญ่เป็นระอา และกำพร้าเป็นเขา และไม่กี่สามารถเดินความยาวของถนนไปเขาอีก เก่า Bhatia ประตูถัดไป อย่างไรก็ตาม ที่ถูกยัง spry พอจะปฏิเสธ adamantly อาบน้ำในห้องน้ำกระเบื้องในร่ม และกรานดำเนิน mug ทองเหลืองและผ้าเช็ดตัว ในทุกฤดู และโดยปกติ ชั่วโมงเป็นไปไม่ได้ เป็นหลาและอาบน้ำฟ้าลั่นครืนภายใต้แท็บสวน เขาจะมองเห็นป้องกันถ้า Varma อยู่บนระเบียงของเขาออก และจะโทรหาเขาและพูดคุยในขณะที่เขาห่อ dhoti ของเขาเกี่ยวกับเขา และแห้ง ผมบ่อหัว สั่น ด้วยสนุกสนานพูดเกินจริง หลักสูตรสนทนาเหล่านี้ ชายคนข้ามป้องกันสองค่อนข้างจะหูหนวกอายุชายมีเรือนทั้งหมด overhearing พวกเขาตระหนักไม่น่าพอใจ แต่ Bhatia บางครั้งมาจากบ้านของเขา เดินลงบิตของถนน และมาที่ประตูของ Varma ทรุดลงบนฐานประทักษิณหินที่สร้างขึ้นใต้วัด ถ้าราเกที่บ้าน เขาจะช่วยพ่อของเขาได้ก้าวลงในสวน และจัดเขาบนเตียงคืนใต้ต้น และปล่อยคนเก่าสองวเจตใบหมาก และหารือ ills ของร่างกายแต่ละด้วยความชอบรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารที่มาถึงสำหรับเขาในถาดสแตนเลสที่ส่องแสงวันละสองครั้งเป็นประหยัดที่จะพูดน้อยขนมปังแห้ง, ถั่วต้มผักต้มและถ้ามีบิตของไก่หรือปลาที่ต้มเกินไป ถ้าเขาเรียกร้องให้ช่วยอีกในเสียงที่แตก quavered หวาดระแวง-Rakesh ตัวเองจะมาถึงประตูที่จ้องมองมาที่เขาเศร้าและเขย่าหัวของเขาโดยกล่าวว่า "ตอนนี้พ่อ, เราจะต้องระมัดระวังที่เราไม่สามารถเสี่ยงอื่น เจ็บป่วยคุณรู้ว่า "และถึงแม้ว่าลูกสาวในกฎหมายแนบเนียนเก็บไว้ออกมาจากวิธีการที่ชายชราเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอเลื่อนสนุกสนานผ่านอากาศ เขาพยายามที่จะติดสินบนลูกหลานของเขาในการซื้อขนมเขา (และวิธีการที่เขาพลาดภรรยาของเขาตอนนี้ที่ใจดีตามใจและการศึกษาอาหาร) กระซิบ "นี่คือห้าสิบเซนต์" ในขณะที่เขายัดเหรียญเป็นแน่นกำปั้นร้อน "วิ่งลงไปที่ร้านที่สี่แยกและซื้อฉันสามสิบมูลค่าเซนต์ของ jalebis และคุณสามารถใช้จ่ายส่วนที่เหลืออีกยี่สิบเซนต์กับตัวเอง ใช่มั้ย? เข้าใจ? คุณจะทำเช่นนั้น? "เขาได้ไปกับมันครั้งหรือสองครั้ง แต่แล้วก็พบว่าออกมาสมรู้ร่วมคิดที่ถูกดุโดยพ่อของเขาและตีโดยแม่ของเขาและ Rakesh มาโจมตีเข้ามาในห้องเกือบฉีกผมของเขาในขณะที่เขาตะโกนผ่านริมฝีปากที่ถูกบีบอัด "ตอนนี้พ่อคุณกำลังพยายามที่จะเปิดลูกชายตัวน้อยของฉันเป็นคนโกหก? ค่อนข้างแตกต่างจากการเสียในกระเพาะอาหารของคุณเองคุณจะเสียเขาเช่นกันที่คุณจะส่งเสริมให้เขาไปอยู่กับพ่อแม่ของตัวเอง คุณควรจะเคยได้ยินคำโกหกเขาบอกว่าแม่ของเขาเมื่อเธอเห็นเขานำกลับ jalebis ผู้ที่ห่อในหนังสือพิมพ์สกปรก ฉันไม่ยอมให้ใครในบ้านของฉันที่จะซื้อขนมในตลาดสด, พ่อแน่นอนคุณรู้ว่า มีอหิวาตกโรคในเมืองไทฟอยด์กระเพาะอาหารและลำไส้-ผมเห็นกรณีเหล่านี้ทุกวันในโรงพยาบาลว่าฉันสามารถช่วยให้ครอบครัวของตัวเองที่จะเรียกความเสี่ยงดังกล่าวหรือไม่ "ชายชราถอนหายใจและวางในตำแหน่งที่ศพ แต่ที่เป็นห่วงไม่มีใครได้อีกต่อไป.
มีเพียงหนึ่งความสุขที่เหลืออยู่ในขณะนี้ชายชรา (ลูกชายของเขาเข้าชมตอนเช้าและอ่านจากหนังสือพิมพ์ที่ไม่สามารถจะเรียกว่า) และผู้ที่มีการเข้าชมจากประเทศเพื่อนบ้านผู้สูงอายุ เหล่านี้ไม่ได้บ่อยเป็นโคตรของเขาส่วนใหญ่เป็นเสื่อมและหมดหนทางในขณะที่เขาและไม่กี่สามารถเดินความยาวของถนนไปเยี่ยมเขาอีกต่อไป เก่า Bhatia, ประตูถัดไป แต่ที่ยังคงแข็งแรงพอที่จะปฏิเสธยืนกรานที่จะอาบน้ำในห้องน้ำกระเบื้องในบ้านและจะยืนยันในการดำเนินแก้วทองเหลืองของเขาและผ้าขนหนูในทุกฤดูกาลและมักจะเป็นไปไม่ได้ในเวลาที่ลงไปในสนามและ อาบน้ำดังภายใต้การประปาสวนจะมองข้ามการป้องกันความเสี่ยงเพื่อดูว่าวาร์ได้ออกมาบนระเบียงของเขาและจะเรียกให้เขาและพูดคุยในขณะที่เขาห่อ dhoti ของเขาเกี่ยวกับเขาและแห้งผมเบาบางบนศีรษะของเขาตัวสั่นด้วยความสนุกสนานพูดเกินจริง แน่นอนการสนทนาเหล่านี้ bawled ข้ามป้องกันความเสี่ยงโดยชายสองคนเก่าคนหูหนวกค่อนข้างใส่ใจของการมีผู้ประกอบการของพวกเขาทั้งได้ยินพวกเขาไม่ได้เป็นที่น่าพอใจมาก แต่ Bhatia บางครั้งออกมาจากบ้านของเขาเดินลงเล็กน้อยของถนนและเดินเข้ามาในที่ประตูวาร์มาเพื่อ ยุบลงบนแท่นหินที่สร้างขึ้นภายใต้ต้นไม้วัด หาก Rakesh อยู่ที่บ้านเขาจะช่วยให้พ่อของเขาลงบันไดเข้าไปในสวนและจัดเรียงไว้บนที่นอนคืนของเขาภายใต้ต้นไม้และปล่อยให้ทั้งสองคนเก่าที่จะเคี้ยวหมากใบและหารือเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของร่างกายของแต่ละคนด้วยความรักรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารที่ส่งมาถึงเขาในถาดสแตนเลสส่องวันละสองครั้งเป็นอย่างน้อยประหยัดว่าขนมปังแห้งต้ม ถั่วฝักยาว ผักต้ม และหากมีบิตของไก่ หรือ ปลาที่ต้มด้วย ถ้าเขาโทรมาอีก ช่วยในการแตกเสียงที่ quavered theatrically ราเกซ ตัวเองจะมาไปที่ประตู สายตาที่เขาเศร้า และเขย่าหัวของเขาว่า " ตอนนี้พ่อเราต้องระวังให้ดี เราไม่สามารถเสี่ยงเจ็บป่วย อีกว่า " ถึงแม้ว่า ลูกสะใภ้ก็แนบเนียนออก ชายชราก็เห็นยิ้มของเธอเลื่อนอย่างสนุกสนานผ่านอากาศ เขาพยายามติดสินบนหลานของเขาซื้อเขา ขนมหวาน และว่าเขาคิดถึงภรรยาของเขาตอนนี้ ใจดี และตามใจหนังสือทำอาหาร ) กระซิบ " นี่ไปเซ 50 ," เขายัดเหรียญเข้าแน่น จาปั้น " วิ่งลงไปร้านที่สี่ และซื้อสามสิบไปเซมูลค่าของ jalebis ฉัน , และคุณสามารถใช้เวลาที่เหลืออีกยี่สิบไปเซเอง เอ๋ ? เข้าใจมั้ย ? คุณจะทำแบบนั้นเหรอ ? " เขาหนีไปกับมัน ครั้งหรือสองครั้ง แต่แล้วก็พบว่า สมรู้ร่วมคิดถูกตำหนิจากบิดาของเขาและตบจากแม่และราเกซมาบุกเข้ามาในห้องเกือบจะฉีกผมของเขาขณะที่เขาตะโกนผ่านริมฝีปากที่บีบอัด , " ตอนนี้พ่อจะทำให้ลูกฉันเป็นคนโกหก ค่อนข้างแตกต่างจากการท้องของคุณเอง คุณกำลังทำลายเขาด้วย คุณจะให้เขานอนกับพ่อแม่ของเขาเอง คุณน่าจะเคยได้ยินว่าเขาโกหกแม่ของเขา เมื่อเธอเห็นเขาพากลับมาที่ jalebis ห่อด้วยหนังสือพิมพ์โสโครกฉันไม่อนุญาตให้ใครในบ้านเพื่อซื้อขนมในตลาด พ่อ แน่นอนคุณรู้ มีอหิวาตกโรคในเมือง , ไทฟอยด์ , gastroenteritis-i เห็นกรณีเหล่านี้ทุกวันในโรงพยาบาล ชั้นจะช่วยให้ครอบครัวของฉันที่จะเรียกใช้ความเสี่ยงดังกล่าว ? " ชายชราถอนหายใจและวางลงในศพตำแหน่ง แต่ที่เป็นห่วง
ไม่มีใครอีกต่อไปมีเพียงหนึ่งความสุขเหลือคนแก่ตอนนี้ ( ลูกชายเช้าชมและอ่านจากหนังสือพิมพ์จะไม่ถูกเรียกว่า ) และผู้เข้าชมจากประเทศเพื่อนบ้านและผู้สูงอายุ เหล่านี้ไม่ได้บ่อยเท่าที่โคตรของเขาส่วนใหญ่เป็นเก่าและหมดหนทางเป็นเขาและไม่กี่สามารถเดินยาวของถนนเพื่อไปหาเขาอีก เก่า บัดติยา , ประตู , ถัดไป อย่างไรก็ตามใครยังคล่องแคล่วว่องไวพอที่จะปฏิเสธ ยืนกรานที่จะอาบน้ำในกระเบื้องห้องน้ําในบ้านและไปดันเนินแก้ว ทองเหลือง และผ้าเช็ดตัว ในทุกฤดูกาลและมักจะอยู่ที่ชั่วโมงเป็นไปไม่ได้ในหลาและอาบน้ำครืนใต้สวน เคาะจะมองข้ามรั้วดูถ้า Varma ออกไประเบียงของเขาและเรียกเขาและพูดในขณะที่เขาห่อโธติของเขาเกี่ยวกับเขาและแห้งผมหร็อมแหร็มบนศีรษะของเขา ตัวสั่นระริกด้วยความเพลิดเพลินพูดเกินจริง แน่นอนการสนทนาเหล่านี้ bawled ข้ามรั้วสองหูหนวกมากกว่าคนเก่าที่สติของมีทั้งครอบครัวได้ยินพวกเขาไม่น่าพอใจมาก แต่บางครั้งออกมาจากสนามบัดติยาของเขาเดินลงบิตของถนนและมาถึงที่ประตูยุบ Varma ลงบนแท่นหินใต้ต้นไม้ สร้างวัดถ้าราเกซ อยู่บ้านเขาจะช่วยพ่อของเขาลงตามขั้นตอนที่สวนและจัดให้เขานอนตอนกลางคืนเขาใต้ต้น และปล่อยให้ชายแก่ 2 คนเคี้ยวใบพลูและหารือเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของร่างกายของแต่ละคนด้วย

รวมรัก