- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
AbstractMany attempts to restore tr
Abstract
Many attempts to restore tropical forests at deforested lands have failed, mostly because the traits of planted species were inappropriate without information on their regeneration. Thus, a new approach for determining the ability of tree species to reestablish in degraded forest land is necessary for restoration practices. We investigated plant functional traits and the factors affecting restoration success in forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantations, in abandoned shifting-cultivation areas within the tropical montane forests of Suthep-Pui National Park Chiang Mai, northern Thailand. Five 1-ha permanent plots (100 m × 100 m) were established in three different forest management areas: primary forest, secondary forest, and enrichment plantations. The species composition of canopy trees, regenerated seedlings, and saplings were analyzed to determine tree functional traits and the factors governing forest composition, such as the physical environment and recruitment limitation. We found that trees within primary forest tended to have relatively heavier wood and larger seeds than secondary forest species. The dominance of certain species in primary forests was significantly correlated with wood density and seed size, although the correlations in secondary forests and enriched plantations varied among stands. The seedlings of the species with high leaf toughness, large leaf mass area, and wood density tended to be more sensitive to environmental conditions. Species with larger seeds tended to have a more limited recruitment, suggesting that enrichment plantations were more suitable for the establishment of these species. Our results suggest that the restoration of primary forest by natural regeneration is difficult because it is prevented by both environmental conditions and recruitment limitation. The contribution of these factors was species-dependent, which could be partly predicted by their functional traits.
Highlights
► We investigated plant functional traits and the factors affecting restoration success. ► We were conducted in natural regeneration and enrichment plantations, in abandoned shifting-cultivation areas. ► Tree species with tough leaf, high LMA and dense wood tended to be more sensitive to environmental conditions. ► Species with large seeds tended to have a more recruitment limitation. ► The contribution of these factors was species-dependent, which could be partly predicted by their functional traits.
Keywords
Enrichment plantation; Forest restoration after shifting cultivation; Natural regeneration; Recruitment limitation; Tree functional traits; Tropical montane forests
1. Introduction
Forest restoration, defined as the process of assisting the recovery of a forest ecosystem that has been degraded, damaged, or destroyed, is an intentional activity that initiates or accelerates the recovery of a forest ecosystem with respect to its health, integrity, and sustainability (Mansourian, 2005). In the restoration of abandoned land, natural succession processes should be effectively utilized, although the information required is not always adequate (Donahue and Lee, 2008).
Restoration following secondary succession is sometimes prohibited by environmental conditions and/or recruitment limitation (Cordeiro and Howe, 2001 and Bohnke et al., 2012). Species assemblies at such sites may depend on both biotic interactions and environmental filtering acting over ecological timescales (Verdu and Valiente-Banuet, 2011). Some degraded lands have environmental conditions that prevent certain species from establishing (Hüttl and Schneider, 1998). The physical environment imposes ecological constraints that create an “ecological filter” such that species with similar ecological requirements are found in similar environments, a pattern referred to as spatial niche clustering (Carlson et al., 2010 and Myers and Harms, 2011). Recruitment limitation relates to the dispersal ability of the species (Nathan et al., 2008). Generally, seed and seedling abundance is high in the vicinity of maternal trees (Takeuchi and Nakashizuka, 2007), and planting trees facilitates the restoration process (Moral et al., 2007), particularly when recruitment is limited.
Plant functional traits are often used as proxies to determine whether species have different ecological strategies for reproduction and resource capture (Cornelissen et al., 2003 and McGill et al., 2006). Approaches based on functional traits have been used to demonstrate the importance of environmental filtering in the structure of diverse ecological communities (Webb et al., 2010 and Paine et al., 2011). Thus, information regarding functional traits could be utilized in restoration practices. The functional traits of species present in a recovering community will provide information regarding the factors likely to prevent effective restoration. Some traits may relate to particular environmental constraints and/or dispersal ability, and thus recruitment limitation.
Restoration is critically important for tropical montane forest because many studies have reported the deterioration of tropical montane forests due to human activity (e.g., Chazdon, 2003, Hitimana et al., 2004, Cayuela et al., 2006 and Fukushima et al., 2008). In human-dominated agricultural landscapes of tropical highland regions throughout the world, much of the original forest cover has been converted into cropland and pastures, including shifting cultivation (Mertz, 2009), resulting in mosaics of agricultural land interspersed with primary and secondary forests (Mottet et al., 2006 and Calvo-Iglesias et al., 2009). The restoration of abandoned areas is now urgently required to ensure biodiversity conservation in the vicinity of such fragmented protected areas.
Tree plantation in tropical montane areas can fulfill both conservation and production objectives as part of a restoration strategy (Guariguata, 2005). Tropical montane forest succession following abandonment can provide important clues to the selection of suitable species to be planted for a given level of site degradation (Holl et al., 2000). Some mismatches between species and environmental conditions have been reported (Benayas, 2005), and thus the selection of which species to plant must be made carefully, considering both environmental conditions and the possibility for natural recruitment (Holl et al., 2000).
In northern Thailand, most of the mountainous areas, constituting the country’s most important watersheds, were originally covered by lower tropical montane forest (Bunyavejchewin et al., 2011). However, shifting cultivation by local and hill-tribe people has resulted in severe fragmentation of primary forest (Barnaud et al., 2008 and Fukushima et al., 2008), and large areas of degraded forestland require urgent restoration. In areas allocated for economic forestry, conventional reforestation with monoculture plantations (mostly pines) prevails. The Royal Forest Department changed its reforestation policy in 1993, and initiated a nationwide project to replant native forest tree species on 8273 km2 of degraded forest land (Elliott et al., 2003). The project aimed to plant a wide range of native forest tree species to restore the original forest, although their ecological traits and the prevailing environmental conditions were not carefully considered (Elliott et al., 2003).
A new approach to conserve biodiversity has subsequently become the top priority in restoration management. The Forest Restoration Research Unit (FORRU) has proposed the Framework Species Method, which involves the planting of a moderate number of key tree species selected to accelerate biodiversity recovery, enhance natural regeneration, and create a self-sustaining forest ecosystem. The method has been successfully modified to restore seasonal tropical forests to deforested sites in northern Thailand’s conservation areas (FORRU, 2006). For example, 37 framework species have been planted in a seasonal forest in a degraded upper watershed in Doi Suthep-Pui National Park in northern Thailand (the same protected area used in the present research), resulting in nine species that were ranked as excellent and 15 species that qualified as acceptable as framework species (Elliott et al., 2003). Several other proposals have been suggested for forest restoration practices in Thailand. One recommendation is to consider plant phenology in the selection of species used in restoration (Kuaraksa et al., 2012). Others have recommended secondary natural succession in abandoned swidden cultivation areas (Fukushima et al., 2008), or direct seeding in high and low land regions where agriculture has been abandoned (Woods and Elliott, 2004 and Tunjai and Elliott, 2012). However, few evaluations have been made of species functional traits and the factors affecting the restoration process.
Our study investigated forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantation, considering plant functional traits and the factors affecting restoration success after the abandonment of shifting cultivation in tropical montane forests. Specifically, we intended to answer the following questions. First, after agricultural abandonment, to what extent can we expect natural regeneration to occur in the forest restoration process? Second, can the functional traits of species be used to predict the regeneration success of each species in deforested sites? Third, do functional traits provide useful information that can be used to improve forest restoration management?
2. Methods
2.1. Study site
This study was undertaken in central Suthep-Pui National Park (18°47′–18°50′N, 98°53′–98°55′E), which is situated 1265–1500 m above mean sea level on Mount Pui, about 10 km west of Chiang Mai, northern Thailand. The mean annual temperature and rainfall are approximately 20 °C and 1700 mm,
Many attempts to restore tropical forests at deforested lands have failed, mostly because the traits of planted species were inappropriate without information on their regeneration. Thus, a new approach for determining the ability of tree species to reestablish in degraded forest land is necessary for restoration practices. We investigated plant functional traits and the factors affecting restoration success in forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantations, in abandoned shifting-cultivation areas within the tropical montane forests of Suthep-Pui National Park Chiang Mai, northern Thailand. Five 1-ha permanent plots (100 m × 100 m) were established in three different forest management areas: primary forest, secondary forest, and enrichment plantations. The species composition of canopy trees, regenerated seedlings, and saplings were analyzed to determine tree functional traits and the factors governing forest composition, such as the physical environment and recruitment limitation. We found that trees within primary forest tended to have relatively heavier wood and larger seeds than secondary forest species. The dominance of certain species in primary forests was significantly correlated with wood density and seed size, although the correlations in secondary forests and enriched plantations varied among stands. The seedlings of the species with high leaf toughness, large leaf mass area, and wood density tended to be more sensitive to environmental conditions. Species with larger seeds tended to have a more limited recruitment, suggesting that enrichment plantations were more suitable for the establishment of these species. Our results suggest that the restoration of primary forest by natural regeneration is difficult because it is prevented by both environmental conditions and recruitment limitation. The contribution of these factors was species-dependent, which could be partly predicted by their functional traits.
Highlights
► We investigated plant functional traits and the factors affecting restoration success. ► We were conducted in natural regeneration and enrichment plantations, in abandoned shifting-cultivation areas. ► Tree species with tough leaf, high LMA and dense wood tended to be more sensitive to environmental conditions. ► Species with large seeds tended to have a more recruitment limitation. ► The contribution of these factors was species-dependent, which could be partly predicted by their functional traits.
Keywords
Enrichment plantation; Forest restoration after shifting cultivation; Natural regeneration; Recruitment limitation; Tree functional traits; Tropical montane forests
1. Introduction
Forest restoration, defined as the process of assisting the recovery of a forest ecosystem that has been degraded, damaged, or destroyed, is an intentional activity that initiates or accelerates the recovery of a forest ecosystem with respect to its health, integrity, and sustainability (Mansourian, 2005). In the restoration of abandoned land, natural succession processes should be effectively utilized, although the information required is not always adequate (Donahue and Lee, 2008).
Restoration following secondary succession is sometimes prohibited by environmental conditions and/or recruitment limitation (Cordeiro and Howe, 2001 and Bohnke et al., 2012). Species assemblies at such sites may depend on both biotic interactions and environmental filtering acting over ecological timescales (Verdu and Valiente-Banuet, 2011). Some degraded lands have environmental conditions that prevent certain species from establishing (Hüttl and Schneider, 1998). The physical environment imposes ecological constraints that create an “ecological filter” such that species with similar ecological requirements are found in similar environments, a pattern referred to as spatial niche clustering (Carlson et al., 2010 and Myers and Harms, 2011). Recruitment limitation relates to the dispersal ability of the species (Nathan et al., 2008). Generally, seed and seedling abundance is high in the vicinity of maternal trees (Takeuchi and Nakashizuka, 2007), and planting trees facilitates the restoration process (Moral et al., 2007), particularly when recruitment is limited.
Plant functional traits are often used as proxies to determine whether species have different ecological strategies for reproduction and resource capture (Cornelissen et al., 2003 and McGill et al., 2006). Approaches based on functional traits have been used to demonstrate the importance of environmental filtering in the structure of diverse ecological communities (Webb et al., 2010 and Paine et al., 2011). Thus, information regarding functional traits could be utilized in restoration practices. The functional traits of species present in a recovering community will provide information regarding the factors likely to prevent effective restoration. Some traits may relate to particular environmental constraints and/or dispersal ability, and thus recruitment limitation.
Restoration is critically important for tropical montane forest because many studies have reported the deterioration of tropical montane forests due to human activity (e.g., Chazdon, 2003, Hitimana et al., 2004, Cayuela et al., 2006 and Fukushima et al., 2008). In human-dominated agricultural landscapes of tropical highland regions throughout the world, much of the original forest cover has been converted into cropland and pastures, including shifting cultivation (Mertz, 2009), resulting in mosaics of agricultural land interspersed with primary and secondary forests (Mottet et al., 2006 and Calvo-Iglesias et al., 2009). The restoration of abandoned areas is now urgently required to ensure biodiversity conservation in the vicinity of such fragmented protected areas.
Tree plantation in tropical montane areas can fulfill both conservation and production objectives as part of a restoration strategy (Guariguata, 2005). Tropical montane forest succession following abandonment can provide important clues to the selection of suitable species to be planted for a given level of site degradation (Holl et al., 2000). Some mismatches between species and environmental conditions have been reported (Benayas, 2005), and thus the selection of which species to plant must be made carefully, considering both environmental conditions and the possibility for natural recruitment (Holl et al., 2000).
In northern Thailand, most of the mountainous areas, constituting the country’s most important watersheds, were originally covered by lower tropical montane forest (Bunyavejchewin et al., 2011). However, shifting cultivation by local and hill-tribe people has resulted in severe fragmentation of primary forest (Barnaud et al., 2008 and Fukushima et al., 2008), and large areas of degraded forestland require urgent restoration. In areas allocated for economic forestry, conventional reforestation with monoculture plantations (mostly pines) prevails. The Royal Forest Department changed its reforestation policy in 1993, and initiated a nationwide project to replant native forest tree species on 8273 km2 of degraded forest land (Elliott et al., 2003). The project aimed to plant a wide range of native forest tree species to restore the original forest, although their ecological traits and the prevailing environmental conditions were not carefully considered (Elliott et al., 2003).
A new approach to conserve biodiversity has subsequently become the top priority in restoration management. The Forest Restoration Research Unit (FORRU) has proposed the Framework Species Method, which involves the planting of a moderate number of key tree species selected to accelerate biodiversity recovery, enhance natural regeneration, and create a self-sustaining forest ecosystem. The method has been successfully modified to restore seasonal tropical forests to deforested sites in northern Thailand’s conservation areas (FORRU, 2006). For example, 37 framework species have been planted in a seasonal forest in a degraded upper watershed in Doi Suthep-Pui National Park in northern Thailand (the same protected area used in the present research), resulting in nine species that were ranked as excellent and 15 species that qualified as acceptable as framework species (Elliott et al., 2003). Several other proposals have been suggested for forest restoration practices in Thailand. One recommendation is to consider plant phenology in the selection of species used in restoration (Kuaraksa et al., 2012). Others have recommended secondary natural succession in abandoned swidden cultivation areas (Fukushima et al., 2008), or direct seeding in high and low land regions where agriculture has been abandoned (Woods and Elliott, 2004 and Tunjai and Elliott, 2012). However, few evaluations have been made of species functional traits and the factors affecting the restoration process.
Our study investigated forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantation, considering plant functional traits and the factors affecting restoration success after the abandonment of shifting cultivation in tropical montane forests. Specifically, we intended to answer the following questions. First, after agricultural abandonment, to what extent can we expect natural regeneration to occur in the forest restoration process? Second, can the functional traits of species be used to predict the regeneration success of each species in deforested sites? Third, do functional traits provide useful information that can be used to improve forest restoration management?
2. Methods
2.1. Study site
This study was undertaken in central Suthep-Pui National Park (18°47′–18°50′N, 98°53′–98°55′E), which is situated 1265–1500 m above mean sea level on Mount Pui, about 10 km west of Chiang Mai, northern Thailand. The mean annual temperature and rainfall are approximately 20 °C and 1700 mm,
0/5000
บทคัดย่อความพยายามมากมายเพื่อคืนป่าในดินแดน deforested มีเหลว ส่วนใหญ่เนื่องจากลักษณะของพันธุ์ที่ปลูกได้ไม่เหมาะสม โดยไม่มีข้อมูลในการฟื้นฟู วิธีการใหม่ในการกำหนดความสามารถของชนิดแผนภูมิเพื่อสร้างในที่ดินป่าเสื่อมโทรมจึงจำเป็นสำหรับการปฏิบัติการคืนค่า เราตรวจสอบลักษณะการทำงานโรงงาน และปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จคืนในป่าชุมชนที่ได้รับคืนทั้งธรรมชาติฟื้นฟูและเติมเต็มให้สวน ในพื้นที่เพาะปลูกขยับละทิ้งใน montane ป่าเขตร้อนของอุทยานแห่งชาติสุเทพ-ปุยจังหวัดเชียงใหม่ ภาคเหนือ 1 5-ฮา ผืนถาวร (100 × 100 เมตร) ถูกก่อตั้งขึ้นในพื้นที่การจัดการป่าที่แตกต่างกันสาม: หลักป่า ป่า และสวนโดดเด่น องค์ประกอบชนิด ของฝาครอบต้นไม้ สร้างกล้าไม้ กล้าไม้และประสงค์ถูกนำมาวิเคราะห์เพื่อกำหนดแผนภูมิลักษณะงานและปัจจัยที่ควบคุมองค์ประกอบป่า เช่นข้อจำกัดการสรรหาบุคลากรและสภาพแวดล้อมทางกายภาพ เราพบว่า ต้นไม้ในป่าหลักมีแนวโน้มให้ heavier ค่อนข้างใหญ่ และไม้เมล็ดกว่าพันธุ์ป่า ปกครองบางชนิดในป่าหลักถูกมาก correlated กับไม้ความหนาแน่นและขนาดของเมล็ด แม้ว่าสัมพันธ์ในป่าไม้รองและปลูกค่อนแตกต่างกันระหว่างยืน กล้าไม้พันธุ์สูงใบนึ่ง ใบไม้ขนาดใหญ่โดยรวม และความหนาแน่นไม้มีแนวโน้มที่จะอ่อนไหวมากกับสภาพแวดล้อม พันธุ์ ด้วยเมล็ดมีขนาดใหญ่ที่มีแนวโน้มที่ต้องสรรหาเพิ่มเติมจำกัด แนะนำที่ โดดเด่นปลูกได้เหมาะสำหรับก่อตั้งพันธุ์ ผลของเราแนะนำว่า ปลูกป่าหลักโดยฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยาก เพราะเป็นป้องกันสภาพแวดล้อมและข้อจำกัดในการสรรหาบุคลากร สัดส่วนของปัจจัยเหล่านี้มีชนิดขึ้นอยู่กับ ซึ่งสามารถบางส่วนทำนาย โดยลักษณะการทำงานไฮไลท์►เราตรวจสอบโรงงานลักษณะงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟู ►เราได้ดำเนินการฟื้นฟูธรรมชาติและบ่อไร่ ในการละทิ้งพื้นที่เพาะปลูกขยับ ►พันธุ์ต้นไม้ใบไม้ยาก LMA สูง และไม้หนาแน่นมีแนวโน้มที่จะอ่อนไหวมากกับสภาพแวดล้อม ►สายพันธุ์ มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มจะจำกัดการสรรหาบุคลากรเพิ่มเติม ►ของปัจจัยเหล่านี้มีชนิดขึ้นอยู่กับ ซึ่งสามารถบางส่วนทำนาย โดยลักษณะการทำงานคำสำคัญบ่อไร่ ปลูกป่าปลูก หลัง ฟื้นฟูธรรมชาติ สรรหาบุคลากรจำกัด แผนภูมิลักษณะงาน ป่าเขตร้อน montane1. บทนำฟื้นฟูป่า กำหนดกระบวนการให้ความช่วยเหลือการฟื้นตัวของระบบนิเวศป่าที่มีการเสื่อมโทรม เสียหาย หรือทำลาย มีกิจกรรมตกที่เริ่ม หรือเพิ่มความเร็วการฟื้นตัวของป่าระบบนิเวศกับสุขภาพ ความซื่อสัตย์ ความยั่งยืน (Mansourian, 2005) ในคืนที่ดินละทิ้ง กระบวนการสืบทอดจากธรรมชาติควรจะใช้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าข้อมูลที่จำเป็น มักจะไม่เพียงพอ (Donahue และลี 2008)บางครั้งมีห้ามต่อรองบัลลังก์คืน โดยสภาพแวดล้อมและ/หรือจำกัดการสรรหาบุคลากร (Cordeiro และฮา ว 2001 และ Bohnke et al., 2012) พันธุ์แอสเซมบลีที่เว็บไซต์ดังกล่าวอาจขึ้นอยู่กับการโต้ตอบ biotic และทำหน้าที่กรองสิ่งแวดล้อมผ่านระบบนิเวศ timescales (Verdu และ Valiente-Banuet, 2011) ดินแดนบางส่วนเสื่อมโทรมมีสภาพแวดล้อมที่ทำให้บางสายพันธุ์สร้าง (Hüttl และชไนเดอร์ 1998) สภาพแวดล้อมทางกายภาพที่กำหนดข้อจำกัดของระบบนิเวศที่สร้างตัว "กรองระบบนิเวศ" ให้พันธุ์ มีความต้องการคล้ายระบบนิเวศอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คล้ายกัน แบบที่เรียกว่าโพรงปริภูมิคลัสเตอร์ (al. et คาร์ลสัน 2010 และไมเออร์ และ Harms, 2011) สรรหาบุคลากรข้อจำกัดเกี่ยวข้องกับความสามารถใน dispersal พันธุ์ (นาธาน et al., 2008) ทั่วไป เมล็ดพันธุ์และแหล่งที่อุดมสมบูรณ์สูงตั้งต้นแม่ (สแมนและ Nakashizuka, 2007), และปลูกต้นไม้ช่วยการฟื้นฟู (ศีลธรรมร้อยเอ็ด al., 2007), โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสรรหาบุคลากรมีจำกัดลักษณะการทำงานโรงงานมักจะถูกใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อกำหนดว่า สายพันธุ์มีกลยุทธ์แตกต่างกันระบบนิเวศการสืบพันธุ์และทรัพยากรจับ (Cornelissen et al., 2003 และ McGill และ al., 2006) มีการใช้แนวทางตามลักษณะการทำงานแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของสิ่งแวดล้อมกรองในโครงสร้างของชุมชนระบบนิเวศหลากหลาย (al. et เวบบ์ 2010 และ Paine et al., 2011) ดังนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะการทำงานสามารถใช้ในปฏิบัติการคืนค่า ลักษณะงานของสายพันธุ์ที่อยู่ในชุมชนที่กู้คืนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยน่าจะป้องกันฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ บางลักษณะอาจเกี่ยวข้องกับข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมเฉพาะ/ dispersal สามารถ และจึงสรรหาบุคลากรจำกัดคืนค่าเป็นสิ่งสำคัญเหลือ montane ป่าเขตร้อนเนื่องจากการศึกษาหลายแห่งได้รายงานการเสื่อมสภาพของป่า montane เนื่องจากกิจกรรมของมนุษย์ (เช่น Chazdon, 2003, Hitimana et al., 2004, Cayuela และ al., 2006 และฟุกุชิมะและ al., 2008) ในการครอบงำมนุษย์เกษตรภูมิประเทศของเขตที่ราบสูงร้อนทั่วโลก ของป่าดั้งเดิมถูกแปลงเป็น cropland และ pastures รวมถึงขยับปลูก (Mertz, 2009), ในพระราชวังการเกษตรกระจายกับป่าหลัก และรอง (Mottet และ al., 2006 และ Calvo Iglesias et al., 2009) อย่างเร่งด่วนขณะนี้คือต้องละทิ้งพื้นที่ปลูกเพื่ออนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพพื้นที่ป้องกันเช่นมีการกระจายตัวที่ดีTree plantation in tropical montane areas can fulfill both conservation and production objectives as part of a restoration strategy (Guariguata, 2005). Tropical montane forest succession following abandonment can provide important clues to the selection of suitable species to be planted for a given level of site degradation (Holl et al., 2000). Some mismatches between species and environmental conditions have been reported (Benayas, 2005), and thus the selection of which species to plant must be made carefully, considering both environmental conditions and the possibility for natural recruitment (Holl et al., 2000).In northern Thailand, most of the mountainous areas, constituting the country’s most important watersheds, were originally covered by lower tropical montane forest (Bunyavejchewin et al., 2011). However, shifting cultivation by local and hill-tribe people has resulted in severe fragmentation of primary forest (Barnaud et al., 2008 and Fukushima et al., 2008), and large areas of degraded forestland require urgent restoration. In areas allocated for economic forestry, conventional reforestation with monoculture plantations (mostly pines) prevails. The Royal Forest Department changed its reforestation policy in 1993, and initiated a nationwide project to replant native forest tree species on 8273 km2 of degraded forest land (Elliott et al., 2003). The project aimed to plant a wide range of native forest tree species to restore the original forest, although their ecological traits and the prevailing environmental conditions were not carefully considered (Elliott et al., 2003).A new approach to conserve biodiversity has subsequently become the top priority in restoration management. The Forest Restoration Research Unit (FORRU) has proposed the Framework Species Method, which involves the planting of a moderate number of key tree species selected to accelerate biodiversity recovery, enhance natural regeneration, and create a self-sustaining forest ecosystem. The method has been successfully modified to restore seasonal tropical forests to deforested sites in northern Thailand’s conservation areas (FORRU, 2006). For example, 37 framework species have been planted in a seasonal forest in a degraded upper watershed in Doi Suthep-Pui National Park in northern Thailand (the same protected area used in the present research), resulting in nine species that were ranked as excellent and 15 species that qualified as acceptable as framework species (Elliott et al., 2003). Several other proposals have been suggested for forest restoration practices in Thailand. One recommendation is to consider plant phenology in the selection of species used in restoration (Kuaraksa et al., 2012). Others have recommended secondary natural succession in abandoned swidden cultivation areas (Fukushima et al., 2008), or direct seeding in high and low land regions where agriculture has been abandoned (Woods and Elliott, 2004 and Tunjai and Elliott, 2012). However, few evaluations have been made of species functional traits and the factors affecting the restoration process.Our study investigated forest communities that had been restored both by natural regeneration and enrichment plantation, considering plant functional traits and the factors affecting restoration success after the abandonment of shifting cultivation in tropical montane forests. Specifically, we intended to answer the following questions. First, after agricultural abandonment, to what extent can we expect natural regeneration to occur in the forest restoration process? Second, can the functional traits of species be used to predict the regeneration success of each species in deforested sites? Third, do functional traits provide useful information that can be used to improve forest restoration management?2. Methods2.1. Study siteThis study was undertaken in central Suthep-Pui National Park (18°47′–18°50′N, 98°53′–98°55′E), which is situated 1265–1500 m above mean sea level on Mount Pui, about 10 km west of Chiang Mai, northern Thailand. The mean annual temperature and rainfall are approximately 20 °C and 1700 mm,
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทคัดย่อ
หลายคนพยายามที่จะเรียกคืนป่าเขตร้อนที่ป่าถูกทำลายดินแดนที่มีการล้มเหลวส่วนใหญ่เป็นเพราะลักษณะของสายพันธุ์ที่ปลูกไม่เหมาะสมโดยไม่ต้องข้อมูลเกี่ยวกับการฟื้นฟูของพวกเขา ดังนั้นวิธีการใหม่ในการกำหนดความสามารถของพันธุ์ไม้ที่จะกอบกู้ในพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการปฏิบัติฟื้นฟู เราตรวจสอบโรงงานลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูป่าในชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูทั้งโดยธรรมชาติและการตกแต่งสวนในพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างขยับปลูกในป่าภูเขาเขตร้อนของสุเทพปุยอุทยานแห่งชาติเชียงใหม่ภาคเหนือของประเทศไทย ห้าแปลงถาวร 1 ฮ่า (100 เมตร× 100 เมตร) ตั้งอยู่ในพื้นที่สามการจัดการป่าไม้ที่แตกต่างกัน: ป่าป่าไม้รองและการตกแต่งสวน องค์ประกอบชนิดของต้นไม้ทรงพุ่มต้นกล้าสร้างใหม่และต้นกล้าที่ได้มาวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบลักษณะการทำงานต้นไม้และปัจจัยที่ว่าองค์ประกอบของป่าเช่นสภาพแวดล้อมทางกายภาพและข้อ จำกัด ของการรับสมัคร เราพบว่าต้นไม้ที่อยู่ในป่ามีแนวโน้มที่จะมีไม้ที่ค่อนข้างหนักและเมล็ดมีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์รองป่า การครอบงำของบางชนิดในป่าหลักมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่มีความหนาแน่นไม้และขนาดเมล็ดแม้ว่าความสัมพันธ์ในป่ารองและพื้นที่เพาะปลูกที่อุดมด้วยความแตกต่างกันในหมู่ยืน ต้นกล้าของสายพันธุ์ที่มีความเหนียวสูงใบพื้นที่ใบมวลขนาดใหญ่และความหนาแน่นของไม้มีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพแวดล้อม ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมีขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการสรรหาบุคลากรที่ จำกัด มากขึ้นชี้ให้เห็นว่าพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มคุณค่ามีความเหมาะสมมากขึ้นสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์นี้ ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูป่าโดยการฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเพราะมันคือการป้องกันโดยทั้งสภาพแวดล้อมและข้อ จำกัด ของการรับสมัคร มีส่วนร่วมของปัจจัยเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่สามารถคาดการณ์บางส่วนจากลักษณะการทำงานของพวกเขา. ไฮไลท์►เราตรวจสอบโรงงานลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟู ►เราได้ดำเนินการในการฟื้นฟูธรรมชาติและการตกแต่งสวนในพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างขยับปลูก ►ชนิดต้นไม้ที่มีใบยาก LMA สูงและไม้หนาแน่นมีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพแวดล้อม ►ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมีขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีข้อ จำกัด ในการรับสมัครเพิ่มเติม ►มีส่วนร่วมของปัจจัยเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่สามารถคาดการณ์บางส่วนจากลักษณะการทำงานของพวกเขา. คำสวนการตกแต่ง; หลังจากที่การฟื้นฟูป่าทำไร่เลื่อนลอย; ฟื้นฟูธรรมชาติ ข้อ จำกัด ของการรับสมัคร; ต้นไม้ลักษณะการทำงาน; ป่าภูเขาเขตร้อน1 บทนำการฟื้นฟูป่าไม้กำหนดให้เป็นขั้นตอนของการให้ความช่วยเหลือการกู้คืนระบบนิเวศของป่าที่ได้รับการเสื่อมโทรมเสียหายหรือถูกทำลายเป็นกิจกรรมที่เริ่มโดยเจตนาหรือเร่งการฟื้นตัวของระบบนิเวศป่าไม้ที่เกี่ยวกับสุขภาพของความซื่อสัตย์และความยั่งยืน (Mansourian 2005) ในการฟื้นฟูที่ดินที่ถูกทิ้งร้างกระบวนการสืบทอดธรรมชาติควรจะใช้อย่างมีประสิทธิภาพแม้ว่าข้อมูลที่จำเป็นไม่เคยเพียงพอ (โดนาฮิวและลี, 2008). การฟื้นฟูต่อไปอย่างต่อเนื่องรองเป็นสิ่งต้องห้ามบางครั้งสภาพแวดล้อมและ / หรือข้อ จำกัด ของการรับสมัคร (Cordeiro และฮาว 2001 และ Bohnke et al., 2012) ประกอบสายพันธุ์ที่เว็บไซต์ดังกล่าวอาจขึ้นอยู่กับการมีปฏิสัมพันธ์สิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อมกรองทำหน้าที่ในช่วงระยะเวลาของระบบนิเวศ (เบและ Valiente-Banuet 2011) บางที่ดินเสื่อมโทรมมีสภาพแวดล้อมที่ป้องกันไม่ให้สายพันธุ์บางอย่างจากการสร้าง (Hüttlและชไนเดอ 1998) สภาพแวดล้อมทางกายภาพกำหนดข้อ จำกัด ของระบบนิเวศที่สร้าง "กรองนิเวศ" เช่นว่าสายพันธุ์ที่มีความต้องการที่คล้ายกันในระบบนิเวศที่พบในสภาพแวดล้อมที่คล้ายกันรูปแบบที่เรียกว่าการจัดกลุ่มเฉพาะเชิงพื้นที่ (Carlson et al., 2010 และไมเออร์และเป็นอันตรายต่อ 2011) ข้อ จำกัด รับสมัครงานที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการแพร่กระจายของสายพันธุ์ (นาธาน et al., 2008) โดยทั่วไปเมล็ดและความอุดมสมบูรณ์ของต้นกล้าสูงในบริเวณใกล้เคียงของต้นไม้มารดา (ทาเคอุจิและ Nakashizuka, 2007) และการปลูกต้นไม้อำนวยความสะดวกในขั้นตอนการฟื้นฟู (คุณธรรม et al., 2007) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการสรรหาบุคลากรที่มี จำกัด . พืชลักษณะการทำงานมักจะใช้ เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อตรวจสอบว่าสายพันธุ์ที่มีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันในระบบนิเวศสำหรับการทำสำเนาและการจับทรัพยากร (Cornelissen et al., 2003 และกิล et al., 2006) วิธีการขึ้นอยู่กับลักษณะการทำงานได้ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการกรองสิ่งแวดล้อมในโครงสร้างของระบบนิเวศที่มีความหลากหลายของชุมชน (เวบบ์ et al., 2010 และพายน์ et al., 2011) ดังนั้นข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะการทำงานที่สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติฟื้นฟู ลักษณะการทำงานของสายพันธุ์ที่อยู่ในชุมชนที่ฟื้นตัวจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยที่มีแนวโน้มที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ ลักษณะบางอย่างอาจเกี่ยวข้องกับข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและ / หรือความสามารถในการแพร่กระจายและทำให้ข้อ จำกัด การรับสมัคร. ฟื้นฟูเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับป่าดิบเขตร้อนเพราะการศึกษาจำนวนมากได้รายงานการเสื่อมสภาพของป่าภูเขาเขตร้อนอันเนื่องมาจากกิจกรรมของมนุษย์ (เช่น Chazdon 2003 Hitimana et al., 2004 Cayuela et al., 2006 และฟุกุชิมะ et al., 2008) ในภูมิทัศน์ทางการเกษตรของมนุษย์ที่โดดเด่นในภูมิภาคเขตร้อนที่สูงทั่วโลกมากของป่าเดิมได้ถูกดัดแปลงเป็น cropland และทุ่งหญ้ารวมทั้งการเพาะปลูกขยับ (Mertz 2009) ส่งผลให้โมเสคของที่ดินเพื่อการเกษตรสลับกับป่าประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ( Mottet et al., 2006 และ Calvo-Iglesias et al., 2009) การฟื้นฟูพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างอยู่ในขณะนี้จำเป็นอย่างเร่งด่วนเพื่อให้แน่ใจว่าการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในบริเวณใกล้เคียงเช่นพื้นที่คุ้มครองอย่างกระจัดกระจาย. สวนต้นไม้ในพื้นที่ภูเขาเขตร้อนที่สามารถตอบสนองทั้งการอนุรักษ์และวัตถุประสงค์ของการผลิตเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การฟื้นฟู (Guariguata 2005) สืบทอดป่าเขตร้อนภูเขาละทิ้งต่อไปนี้สามารถให้เบาะแสสำคัญที่จะเลือกสายพันธุ์ที่เหมาะสมที่จะปลูกในระดับที่กำหนดของการย่อยสลายเว็บไซต์ (Holl et al., 2000) ที่ไม่ตรงกันระหว่างสายพันธุ์และสภาพแวดล้อมที่ได้รับรายงาน (Benayas 2005) และทำให้การเลือกสายพันธุ์พืชจะต้องทำอย่างระมัดระวังพิจารณาทั้งสภาพแวดล้อมและความเป็นไปได้สำหรับการรับสมัครตามธรรมชาติ (Holl et al., 2000). ใน ภาคเหนือของประเทศไทยส่วนใหญ่ของพื้นที่ที่เป็นภูเขา, constituting ประเทศแหล่งต้นน้ำที่สำคัญที่สุดที่ถูกปกคลุมเดิมโดยลดลงภูเขาป่าเขตร้อน (Bunyavejchewin et al., 2011) อย่างไรก็ตามการขยับการเพาะปลูกโดยคนท้องถิ่นและชาวเขามีผลในการกระจายตัวที่รุนแรงของป่า (Barnaud et al., 2008 และฟุกุชิมะ et al., 2008) และพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าเสื่อมโทรมต้องฟื้นฟูเร่งด่วน ในพื้นที่จัดสรรสำหรับป่าไม้เศรษฐกิจปลูกป่าธรรมดากับพื้นที่เพาะปลูกเชิงเดี่ยว (ส่วนใหญ่ต้นสน) ชัย กรมป่าไม้ได้เปลี่ยนแปลงนโยบายการปลูกป่าในปี 1993 และริเริ่มโครงการทั่วประเทศเพื่อปลูกต้นไม้ชนิดป่าพื้นเมืองบน 8,273 กิโลเมตร 2 ที่ดินป่าเสื่อมโทรม (เอลเลียต et al., 2003) โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปลูกที่หลากหลายของพันธุ์ไม้ป่าพื้นเมืองจะเรียกคืนป่าเดิมแม้ว่าลักษณะของระบบนิเวศและสภาพแวดล้อมในขณะนั้นไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ (เอลเลียต et al., 2003). วิธีการใหม่เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพต่อมาได้กลายเป็น ความสำคัญสูงสุดในการบริหารจัดการการฟื้นฟู ป่าหน่วยวิจัยการฟื้นฟู (หน่วยวิจัยฯ ) ได้เสนอกรอบวิธีการขยายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการปลูกจำนวนปานกลางของพันธุ์ไม้ที่สำคัญที่เลือกที่จะเร่งการฟื้นตัวของความหลากหลายทางชีวภาพที่เพิ่มฟื้นฟูธรรมชาติและสร้างระบบนิเวศป่าตนเองอย่างยั่งยืน วิธีการได้รับการแก้ไขที่ประสบความสำเร็จในการเรียกคืนป่าเขตร้อนตามฤดูกาลไปยังเว็บไซต์ที่ป่าถูกทำลายในภาคเหนือของประเทศไทยพื้นที่อนุรักษ์ (หน่วยวิจัยฯ 2006) ยกตัวอย่างเช่น 37 พรรณไม้โครงสร้างได้รับการปลูกในป่าตามฤดูกาลในลุ่มน้ำตอนบนเสื่อมโทรมในดอยสุเทพปุย-อุทยานแห่งชาติในภาคเหนือของประเทศไทย (พื้นที่คุ้มครองเดียวกับที่ใช้ในการวิจัยปัจจุบัน) ส่งผลให้ในเก้าชนิดที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นที่ยอดเยี่ยมและ 15 ชนิดที่มีคุณสมบัติเป็นที่ยอมรับเป็นพรรณไม้โครงสร้าง (เอลเลียต et al., 2003) ข้อเสนออื่น ๆ หลายคนได้รับการแนะนำสำหรับการปฏิบัติฟื้นฟูป่าในประเทศไทย หนึ่งคำแนะนำคือการพิจารณาชีพลักษณ์ของพืชในการเลือกสายพันธุ์ที่ใช้ในการฟื้นฟู (Kuaraksa et al., 2012) อื่น ๆ ได้แนะนำสืบทอดธรรมชาติมัธยมศึกษาในพื้นที่เพาะปลูกที่ถูกทิ้งร้างไร่เลื่อนลอย (ฟุกุชิมะ et al., 2008) หรือการเพาะโดยตรงในภูมิภาคที่ดินสูงและต่ำที่การเกษตรถูกทิ้งร้าง (วูดส์และเอลเลียต, ปี 2004 และเอลเลียตและ Tunjai 2012) อย่างไรก็ตามการประเมินผลไม่กี่ได้รับการทำของสายพันธุ์ที่มีลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อกระบวนการฟื้นฟู. การศึกษาของเราตรวจสอบป่าชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูทั้งโดยธรรมชาติและการตกแต่งสวนพิจารณาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูหลังจากละทิ้ง ขยับการเพาะปลูกในป่าภูเขาเขตร้อน โดยเฉพาะเรามีจุดมุ่งหมายที่จะตอบคำถามดังต่อไปนี้ ครั้งแรกหลังจากที่ละทิ้งการเกษตรสิ่งที่ขอบเขตเราสามารถคาดหวังฟื้นฟูธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นในขั้นตอนการฟื้นฟูป่า? ประการที่สองสามารถลักษณะการทำงานของสายพันธุ์ที่นำมาใช้ในการทำนายความสำเร็จของการฟื้นฟูของสายพันธุ์ในแต่ละเว็บไซต์ป่าถูกทำลายหรือไม่ ประการที่สามการทำลักษณะการทำงานที่ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่สามารถนำมาใช้ในการปรับปรุงการบริหารจัดการฟื้นฟูป่า? 2 วิธี2.1 เว็บไซต์การศึกษาการศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการในภาคกลางของสุเทพปุยอุทยานแห่งชาติ (18 ° 47'-18 ° 50'N 98 ° 53'-98 ° 55'E) ซึ่งตั้งอยู่ 1,265-1,500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลบนภูเขา ปุยประมาณ 10 กิโลเมตรทางทิศตะวันตกของจังหวัดเชียงใหม่ภาคเหนือของประเทศไทย ปีอุณหภูมิเฉลี่ยและปริมาณน้ำฝนจะอยู่ที่ประมาณ 20 องศาเซลเซียสและ 1,700 มิลลิเมตร
หลายคนพยายามที่จะเรียกคืนป่าเขตร้อนที่ป่าถูกทำลายดินแดนที่มีการล้มเหลวส่วนใหญ่เป็นเพราะลักษณะของสายพันธุ์ที่ปลูกไม่เหมาะสมโดยไม่ต้องข้อมูลเกี่ยวกับการฟื้นฟูของพวกเขา ดังนั้นวิธีการใหม่ในการกำหนดความสามารถของพันธุ์ไม้ที่จะกอบกู้ในพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการปฏิบัติฟื้นฟู เราตรวจสอบโรงงานลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูป่าในชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูทั้งโดยธรรมชาติและการตกแต่งสวนในพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างขยับปลูกในป่าภูเขาเขตร้อนของสุเทพปุยอุทยานแห่งชาติเชียงใหม่ภาคเหนือของประเทศไทย ห้าแปลงถาวร 1 ฮ่า (100 เมตร× 100 เมตร) ตั้งอยู่ในพื้นที่สามการจัดการป่าไม้ที่แตกต่างกัน: ป่าป่าไม้รองและการตกแต่งสวน องค์ประกอบชนิดของต้นไม้ทรงพุ่มต้นกล้าสร้างใหม่และต้นกล้าที่ได้มาวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบลักษณะการทำงานต้นไม้และปัจจัยที่ว่าองค์ประกอบของป่าเช่นสภาพแวดล้อมทางกายภาพและข้อ จำกัด ของการรับสมัคร เราพบว่าต้นไม้ที่อยู่ในป่ามีแนวโน้มที่จะมีไม้ที่ค่อนข้างหนักและเมล็ดมีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์รองป่า การครอบงำของบางชนิดในป่าหลักมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่มีความหนาแน่นไม้และขนาดเมล็ดแม้ว่าความสัมพันธ์ในป่ารองและพื้นที่เพาะปลูกที่อุดมด้วยความแตกต่างกันในหมู่ยืน ต้นกล้าของสายพันธุ์ที่มีความเหนียวสูงใบพื้นที่ใบมวลขนาดใหญ่และความหนาแน่นของไม้มีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพแวดล้อม ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมีขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการสรรหาบุคลากรที่ จำกัด มากขึ้นชี้ให้เห็นว่าพื้นที่เพาะปลูกเพิ่มคุณค่ามีความเหมาะสมมากขึ้นสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์นี้ ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูป่าโดยการฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเพราะมันคือการป้องกันโดยทั้งสภาพแวดล้อมและข้อ จำกัด ของการรับสมัคร มีส่วนร่วมของปัจจัยเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่สามารถคาดการณ์บางส่วนจากลักษณะการทำงานของพวกเขา. ไฮไลท์►เราตรวจสอบโรงงานลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟู ►เราได้ดำเนินการในการฟื้นฟูธรรมชาติและการตกแต่งสวนในพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างขยับปลูก ►ชนิดต้นไม้ที่มีใบยาก LMA สูงและไม้หนาแน่นมีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพแวดล้อม ►ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ดมีขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีข้อ จำกัด ในการรับสมัครเพิ่มเติม ►มีส่วนร่วมของปัจจัยเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่สามารถคาดการณ์บางส่วนจากลักษณะการทำงานของพวกเขา. คำสวนการตกแต่ง; หลังจากที่การฟื้นฟูป่าทำไร่เลื่อนลอย; ฟื้นฟูธรรมชาติ ข้อ จำกัด ของการรับสมัคร; ต้นไม้ลักษณะการทำงาน; ป่าภูเขาเขตร้อน1 บทนำการฟื้นฟูป่าไม้กำหนดให้เป็นขั้นตอนของการให้ความช่วยเหลือการกู้คืนระบบนิเวศของป่าที่ได้รับการเสื่อมโทรมเสียหายหรือถูกทำลายเป็นกิจกรรมที่เริ่มโดยเจตนาหรือเร่งการฟื้นตัวของระบบนิเวศป่าไม้ที่เกี่ยวกับสุขภาพของความซื่อสัตย์และความยั่งยืน (Mansourian 2005) ในการฟื้นฟูที่ดินที่ถูกทิ้งร้างกระบวนการสืบทอดธรรมชาติควรจะใช้อย่างมีประสิทธิภาพแม้ว่าข้อมูลที่จำเป็นไม่เคยเพียงพอ (โดนาฮิวและลี, 2008). การฟื้นฟูต่อไปอย่างต่อเนื่องรองเป็นสิ่งต้องห้ามบางครั้งสภาพแวดล้อมและ / หรือข้อ จำกัด ของการรับสมัคร (Cordeiro และฮาว 2001 และ Bohnke et al., 2012) ประกอบสายพันธุ์ที่เว็บไซต์ดังกล่าวอาจขึ้นอยู่กับการมีปฏิสัมพันธ์สิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อมกรองทำหน้าที่ในช่วงระยะเวลาของระบบนิเวศ (เบและ Valiente-Banuet 2011) บางที่ดินเสื่อมโทรมมีสภาพแวดล้อมที่ป้องกันไม่ให้สายพันธุ์บางอย่างจากการสร้าง (Hüttlและชไนเดอ 1998) สภาพแวดล้อมทางกายภาพกำหนดข้อ จำกัด ของระบบนิเวศที่สร้าง "กรองนิเวศ" เช่นว่าสายพันธุ์ที่มีความต้องการที่คล้ายกันในระบบนิเวศที่พบในสภาพแวดล้อมที่คล้ายกันรูปแบบที่เรียกว่าการจัดกลุ่มเฉพาะเชิงพื้นที่ (Carlson et al., 2010 และไมเออร์และเป็นอันตรายต่อ 2011) ข้อ จำกัด รับสมัครงานที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการแพร่กระจายของสายพันธุ์ (นาธาน et al., 2008) โดยทั่วไปเมล็ดและความอุดมสมบูรณ์ของต้นกล้าสูงในบริเวณใกล้เคียงของต้นไม้มารดา (ทาเคอุจิและ Nakashizuka, 2007) และการปลูกต้นไม้อำนวยความสะดวกในขั้นตอนการฟื้นฟู (คุณธรรม et al., 2007) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการสรรหาบุคลากรที่มี จำกัด . พืชลักษณะการทำงานมักจะใช้ เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อตรวจสอบว่าสายพันธุ์ที่มีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันในระบบนิเวศสำหรับการทำสำเนาและการจับทรัพยากร (Cornelissen et al., 2003 และกิล et al., 2006) วิธีการขึ้นอยู่กับลักษณะการทำงานได้ถูกนำมาใช้เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการกรองสิ่งแวดล้อมในโครงสร้างของระบบนิเวศที่มีความหลากหลายของชุมชน (เวบบ์ et al., 2010 และพายน์ et al., 2011) ดังนั้นข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะการทำงานที่สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติฟื้นฟู ลักษณะการทำงานของสายพันธุ์ที่อยู่ในชุมชนที่ฟื้นตัวจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยที่มีแนวโน้มที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ ลักษณะบางอย่างอาจเกี่ยวข้องกับข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและ / หรือความสามารถในการแพร่กระจายและทำให้ข้อ จำกัด การรับสมัคร. ฟื้นฟูเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับป่าดิบเขตร้อนเพราะการศึกษาจำนวนมากได้รายงานการเสื่อมสภาพของป่าภูเขาเขตร้อนอันเนื่องมาจากกิจกรรมของมนุษย์ (เช่น Chazdon 2003 Hitimana et al., 2004 Cayuela et al., 2006 และฟุกุชิมะ et al., 2008) ในภูมิทัศน์ทางการเกษตรของมนุษย์ที่โดดเด่นในภูมิภาคเขตร้อนที่สูงทั่วโลกมากของป่าเดิมได้ถูกดัดแปลงเป็น cropland และทุ่งหญ้ารวมทั้งการเพาะปลูกขยับ (Mertz 2009) ส่งผลให้โมเสคของที่ดินเพื่อการเกษตรสลับกับป่าประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ( Mottet et al., 2006 และ Calvo-Iglesias et al., 2009) การฟื้นฟูพื้นที่ที่ถูกทิ้งร้างอยู่ในขณะนี้จำเป็นอย่างเร่งด่วนเพื่อให้แน่ใจว่าการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในบริเวณใกล้เคียงเช่นพื้นที่คุ้มครองอย่างกระจัดกระจาย. สวนต้นไม้ในพื้นที่ภูเขาเขตร้อนที่สามารถตอบสนองทั้งการอนุรักษ์และวัตถุประสงค์ของการผลิตเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การฟื้นฟู (Guariguata 2005) สืบทอดป่าเขตร้อนภูเขาละทิ้งต่อไปนี้สามารถให้เบาะแสสำคัญที่จะเลือกสายพันธุ์ที่เหมาะสมที่จะปลูกในระดับที่กำหนดของการย่อยสลายเว็บไซต์ (Holl et al., 2000) ที่ไม่ตรงกันระหว่างสายพันธุ์และสภาพแวดล้อมที่ได้รับรายงาน (Benayas 2005) และทำให้การเลือกสายพันธุ์พืชจะต้องทำอย่างระมัดระวังพิจารณาทั้งสภาพแวดล้อมและความเป็นไปได้สำหรับการรับสมัครตามธรรมชาติ (Holl et al., 2000). ใน ภาคเหนือของประเทศไทยส่วนใหญ่ของพื้นที่ที่เป็นภูเขา, constituting ประเทศแหล่งต้นน้ำที่สำคัญที่สุดที่ถูกปกคลุมเดิมโดยลดลงภูเขาป่าเขตร้อน (Bunyavejchewin et al., 2011) อย่างไรก็ตามการขยับการเพาะปลูกโดยคนท้องถิ่นและชาวเขามีผลในการกระจายตัวที่รุนแรงของป่า (Barnaud et al., 2008 และฟุกุชิมะ et al., 2008) และพื้นที่ขนาดใหญ่ของป่าเสื่อมโทรมต้องฟื้นฟูเร่งด่วน ในพื้นที่จัดสรรสำหรับป่าไม้เศรษฐกิจปลูกป่าธรรมดากับพื้นที่เพาะปลูกเชิงเดี่ยว (ส่วนใหญ่ต้นสน) ชัย กรมป่าไม้ได้เปลี่ยนแปลงนโยบายการปลูกป่าในปี 1993 และริเริ่มโครงการทั่วประเทศเพื่อปลูกต้นไม้ชนิดป่าพื้นเมืองบน 8,273 กิโลเมตร 2 ที่ดินป่าเสื่อมโทรม (เอลเลียต et al., 2003) โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปลูกที่หลากหลายของพันธุ์ไม้ป่าพื้นเมืองจะเรียกคืนป่าเดิมแม้ว่าลักษณะของระบบนิเวศและสภาพแวดล้อมในขณะนั้นไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ (เอลเลียต et al., 2003). วิธีการใหม่เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพต่อมาได้กลายเป็น ความสำคัญสูงสุดในการบริหารจัดการการฟื้นฟู ป่าหน่วยวิจัยการฟื้นฟู (หน่วยวิจัยฯ ) ได้เสนอกรอบวิธีการขยายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการปลูกจำนวนปานกลางของพันธุ์ไม้ที่สำคัญที่เลือกที่จะเร่งการฟื้นตัวของความหลากหลายทางชีวภาพที่เพิ่มฟื้นฟูธรรมชาติและสร้างระบบนิเวศป่าตนเองอย่างยั่งยืน วิธีการได้รับการแก้ไขที่ประสบความสำเร็จในการเรียกคืนป่าเขตร้อนตามฤดูกาลไปยังเว็บไซต์ที่ป่าถูกทำลายในภาคเหนือของประเทศไทยพื้นที่อนุรักษ์ (หน่วยวิจัยฯ 2006) ยกตัวอย่างเช่น 37 พรรณไม้โครงสร้างได้รับการปลูกในป่าตามฤดูกาลในลุ่มน้ำตอนบนเสื่อมโทรมในดอยสุเทพปุย-อุทยานแห่งชาติในภาคเหนือของประเทศไทย (พื้นที่คุ้มครองเดียวกับที่ใช้ในการวิจัยปัจจุบัน) ส่งผลให้ในเก้าชนิดที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นที่ยอดเยี่ยมและ 15 ชนิดที่มีคุณสมบัติเป็นที่ยอมรับเป็นพรรณไม้โครงสร้าง (เอลเลียต et al., 2003) ข้อเสนออื่น ๆ หลายคนได้รับการแนะนำสำหรับการปฏิบัติฟื้นฟูป่าในประเทศไทย หนึ่งคำแนะนำคือการพิจารณาชีพลักษณ์ของพืชในการเลือกสายพันธุ์ที่ใช้ในการฟื้นฟู (Kuaraksa et al., 2012) อื่น ๆ ได้แนะนำสืบทอดธรรมชาติมัธยมศึกษาในพื้นที่เพาะปลูกที่ถูกทิ้งร้างไร่เลื่อนลอย (ฟุกุชิมะ et al., 2008) หรือการเพาะโดยตรงในภูมิภาคที่ดินสูงและต่ำที่การเกษตรถูกทิ้งร้าง (วูดส์และเอลเลียต, ปี 2004 และเอลเลียตและ Tunjai 2012) อย่างไรก็ตามการประเมินผลไม่กี่ได้รับการทำของสายพันธุ์ที่มีลักษณะการทำงานและปัจจัยที่มีผลต่อกระบวนการฟื้นฟู. การศึกษาของเราตรวจสอบป่าชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูทั้งโดยธรรมชาติและการตกแต่งสวนพิจารณาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูหลังจากละทิ้ง ขยับการเพาะปลูกในป่าภูเขาเขตร้อน โดยเฉพาะเรามีจุดมุ่งหมายที่จะตอบคำถามดังต่อไปนี้ ครั้งแรกหลังจากที่ละทิ้งการเกษตรสิ่งที่ขอบเขตเราสามารถคาดหวังฟื้นฟูธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นในขั้นตอนการฟื้นฟูป่า? ประการที่สองสามารถลักษณะการทำงานของสายพันธุ์ที่นำมาใช้ในการทำนายความสำเร็จของการฟื้นฟูของสายพันธุ์ในแต่ละเว็บไซต์ป่าถูกทำลายหรือไม่ ประการที่สามการทำลักษณะการทำงานที่ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ที่สามารถนำมาใช้ในการปรับปรุงการบริหารจัดการฟื้นฟูป่า? 2 วิธี2.1 เว็บไซต์การศึกษาการศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการในภาคกลางของสุเทพปุยอุทยานแห่งชาติ (18 ° 47'-18 ° 50'N 98 ° 53'-98 ° 55'E) ซึ่งตั้งอยู่ 1,265-1,500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลบนภูเขา ปุยประมาณ 10 กิโลเมตรทางทิศตะวันตกของจังหวัดเชียงใหม่ภาคเหนือของประเทศไทย ปีอุณหภูมิเฉลี่ยและปริมาณน้ำฝนจะอยู่ที่ประมาณ 20 องศาเซลเซียสและ 1,700 มิลลิเมตร
การแปล กรุณารอสักครู่..
นามธรรม
พยายามที่จะเรียกคืนป่าเขตร้อน ที่บุกรุกที่ดินล้มเหลวเป็นส่วนใหญ่ เพราะลักษณะของไม้ที่ปลูกไม่เหมาะสม โดยไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขา ดังนั้น แนวทางใหม่เพื่อกำหนดความสามารถของพรรณไม้ในป่าเสื่อมโทรมเพื่อสร้างที่ดินจำเป็นสำหรับการปฏิบัติการฟื้นฟูศึกษาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูป่าในชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูธรรมชาติและการเสริมทั้งสวน ในพื้นที่ไร่เลื่อนลอยบริเวณภายในพื้นที่ป่าภูเขาของอุทยานแห่งชาติสุเทพ - ปุยจังหวัดเชียงใหม่ , ภาคเหนือของประเทศไทย5 1-ha ถาวรแปลง ( 100 m × 100 เมตร ) ได้ถูกก่อตั้งขึ้นใน 3 พื้นที่การจัดการป่าที่แตกต่างกัน : หลักป่า ป่าทุติยภูมิ และตกแต่งสวน องค์ประกอบชนิดของทรงพุ่มต้นไม้ ต้นกล้าไม้ได้ และนำมาวิเคราะห์หาต้นไม้การทำงานลักษณะและปัจจัยในองค์ประกอบของป่า เช่น สภาพแวดล้อมทางกายภาพ และสรรหามีข้อจำกัดเราพบว่าต้นไม้ในป่าปฐมภูมิมีแนวโน้มที่จะมีไม้ค่อนข้างหนัก และเมล็ดมีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์ป่าทุติยภูมิ การปกครองของบางชนิดในป่าปฐมภูมิมีความสัมพันธ์กับความหนาแน่นของไม้และขนาดเมล็ด แม้ว่าความสัมพันธ์ในป่าทุติยภูมิ และอุดมด้วยต้นไม้หลากหลายระหว่างยืน ต้นกล้าของพืช ใบที่มีความเหนียวสูงมวลพื้นที่ใบขนาดใหญ่และความหนาแน่นของเนื้อไม้มีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพสิ่งแวดล้อม สายพันธุ์ที่มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการ จำกัด มากขึ้น แนะนำว่า การปลูกเป็นมากขึ้นเหมาะสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์เหล่านี้ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูป่าปฐมภูมิ โดยฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเพราะถูกขัดขวางโดยทั้งสภาพแวดล้อมและการสรรหามีข้อจำกัด บทบาทของปัจจัยเหล่านี้เป็นชนิดที่ขึ้นอยู่กับซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของลักษณะการทำงานที่คาดการณ์โดยไฮไลท์
.
►ศึกษาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟู ►เราดำเนินการในการฟื้นฟูธรรมชาติและการตกแต่งสวนในทิ้งการขยับพื้นที่การเพาะปลูก ►พรรณไม้ที่มีใบเหนียว LMA สูงและไม้ทึบมีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพสิ่งแวดล้อม ชนิด►ที่มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการ จำกัด การสรรหาบุคลากรเพิ่มเติม►บริจาคปัจจัยเหล่านี้เป็นชนิดที่ขึ้นอยู่กับซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของลักษณะการทำงานที่คาดการณ์โดยคำหลัก
.
การปลูกฟื้นฟูป่าทำไร่เลื่อนลอย ; หลัง ; ฟื้นฟูธรรมชาติ การสรรหาข้อต้นลักษณะ ; การทำงาน ; ภูเขาป่าเขตร้อน
1 การฟื้นฟูป่าบทนำ
,หมายถึงกระบวนการของการช่วยกู้ของระบบนิเวศป่าเสื่อมโทรมที่ได้รับความเสียหายหรือถูกทำลาย เป็นกิจกรรมที่เริ่มต้นหรือจงใจเร่งการฟื้นตัวของระบบนิเวศป่าไม้ที่มีต่อสุขภาพ ความสมบูรณ์ และยั่งยืน ( mansourian , 2005 ) ในการฟื้นฟูดินที่ถูกทอดทิ้ง กระบวนการสืบทอดควรได้อย่างมีประสิทธิภาพใช้แม้ว่าข้อมูลที่จำเป็นมักจะไม่เพียงพอ ( โดนาฮูและลี , 2008 ) .
ต่อไปนี้การเปลี่ยนแปลงแทนที่แบบทุติยภูมิฟื้นฟูบางครั้งห้ามโดยสภาพแวดล้อมและ / หรือการสรรหา จำกัด ( กอเดโรและ Howe , 2001 และ bohnke et al . , 2012 )ชนิดประกอบที่เว็บไซต์ดังกล่าวอาจขึ้นอยู่กับปฏิสัมพันธ์ทางชีวภาพและสิ่งแวดล้อมทั้งกรองทำมากกว่า timescales ( verdu นิเวศวิทยาและ banuet วาเล , 2011 ) บางพื้นที่เสื่อมโทรมมีสภาพแวดล้อมที่ป้องกันบางชนิด จากการสร้าง ( H ü TTL และ Schneider , 1998 )ด้านสิ่งแวดล้อมทางกายภาพที่กำหนดข้อจำกัดทางนิเวศวิทยาที่สร้าง " กรอง " ในระบบนิเวศ เช่น ชนิดมีความต้องการทางนิเวศวิทยาที่คล้ายคลึงกันจะพบในสภาพแวดล้อมที่คล้ายกัน รูปแบบที่เรียกว่าพื้นที่เฉพาะกลุ่ม ( คาร์ลสัน et al . , 2010 และไมเออร์ และก่อ , 2011 ) ข้อจำกัดเกี่ยวกับการกระจายความสามารถของสปีชีส์ ( นาธาน et al . , 2008 ) โดยทั่วไป
พยายามที่จะเรียกคืนป่าเขตร้อน ที่บุกรุกที่ดินล้มเหลวเป็นส่วนใหญ่ เพราะลักษณะของไม้ที่ปลูกไม่เหมาะสม โดยไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขา ดังนั้น แนวทางใหม่เพื่อกำหนดความสามารถของพรรณไม้ในป่าเสื่อมโทรมเพื่อสร้างที่ดินจำเป็นสำหรับการปฏิบัติการฟื้นฟูศึกษาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูป่าในชุมชนที่ได้รับการบูรณะฟื้นฟูธรรมชาติและการเสริมทั้งสวน ในพื้นที่ไร่เลื่อนลอยบริเวณภายในพื้นที่ป่าภูเขาของอุทยานแห่งชาติสุเทพ - ปุยจังหวัดเชียงใหม่ , ภาคเหนือของประเทศไทย5 1-ha ถาวรแปลง ( 100 m × 100 เมตร ) ได้ถูกก่อตั้งขึ้นใน 3 พื้นที่การจัดการป่าที่แตกต่างกัน : หลักป่า ป่าทุติยภูมิ และตกแต่งสวน องค์ประกอบชนิดของทรงพุ่มต้นไม้ ต้นกล้าไม้ได้ และนำมาวิเคราะห์หาต้นไม้การทำงานลักษณะและปัจจัยในองค์ประกอบของป่า เช่น สภาพแวดล้อมทางกายภาพ และสรรหามีข้อจำกัดเราพบว่าต้นไม้ในป่าปฐมภูมิมีแนวโน้มที่จะมีไม้ค่อนข้างหนัก และเมล็ดมีขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์ป่าทุติยภูมิ การปกครองของบางชนิดในป่าปฐมภูมิมีความสัมพันธ์กับความหนาแน่นของไม้และขนาดเมล็ด แม้ว่าความสัมพันธ์ในป่าทุติยภูมิ และอุดมด้วยต้นไม้หลากหลายระหว่างยืน ต้นกล้าของพืช ใบที่มีความเหนียวสูงมวลพื้นที่ใบขนาดใหญ่และความหนาแน่นของเนื้อไม้มีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพสิ่งแวดล้อม สายพันธุ์ที่มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการ จำกัด มากขึ้น แนะนำว่า การปลูกเป็นมากขึ้นเหมาะสำหรับสถานประกอบการของสายพันธุ์เหล่านี้ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูป่าปฐมภูมิ โดยฟื้นฟูธรรมชาติเป็นเรื่องยากเพราะถูกขัดขวางโดยทั้งสภาพแวดล้อมและการสรรหามีข้อจำกัด บทบาทของปัจจัยเหล่านี้เป็นชนิดที่ขึ้นอยู่กับซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของลักษณะการทำงานที่คาดการณ์โดยไฮไลท์
.
►ศึกษาลักษณะการทำงานของพืชและปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการฟื้นฟู ►เราดำเนินการในการฟื้นฟูธรรมชาติและการตกแต่งสวนในทิ้งการขยับพื้นที่การเพาะปลูก ►พรรณไม้ที่มีใบเหนียว LMA สูงและไม้ทึบมีแนวโน้มที่จะมีความไวต่อสภาพสิ่งแวดล้อม ชนิด►ที่มีเมล็ดขนาดใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีการ จำกัด การสรรหาบุคลากรเพิ่มเติม►บริจาคปัจจัยเหล่านี้เป็นชนิดที่ขึ้นอยู่กับซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของลักษณะการทำงานที่คาดการณ์โดยคำหลัก
.
การปลูกฟื้นฟูป่าทำไร่เลื่อนลอย ; หลัง ; ฟื้นฟูธรรมชาติ การสรรหาข้อต้นลักษณะ ; การทำงาน ; ภูเขาป่าเขตร้อน
1 การฟื้นฟูป่าบทนำ
,หมายถึงกระบวนการของการช่วยกู้ของระบบนิเวศป่าเสื่อมโทรมที่ได้รับความเสียหายหรือถูกทำลาย เป็นกิจกรรมที่เริ่มต้นหรือจงใจเร่งการฟื้นตัวของระบบนิเวศป่าไม้ที่มีต่อสุขภาพ ความสมบูรณ์ และยั่งยืน ( mansourian , 2005 ) ในการฟื้นฟูดินที่ถูกทอดทิ้ง กระบวนการสืบทอดควรได้อย่างมีประสิทธิภาพใช้แม้ว่าข้อมูลที่จำเป็นมักจะไม่เพียงพอ ( โดนาฮูและลี , 2008 ) .
ต่อไปนี้การเปลี่ยนแปลงแทนที่แบบทุติยภูมิฟื้นฟูบางครั้งห้ามโดยสภาพแวดล้อมและ / หรือการสรรหา จำกัด ( กอเดโรและ Howe , 2001 และ bohnke et al . , 2012 )ชนิดประกอบที่เว็บไซต์ดังกล่าวอาจขึ้นอยู่กับปฏิสัมพันธ์ทางชีวภาพและสิ่งแวดล้อมทั้งกรองทำมากกว่า timescales ( verdu นิเวศวิทยาและ banuet วาเล , 2011 ) บางพื้นที่เสื่อมโทรมมีสภาพแวดล้อมที่ป้องกันบางชนิด จากการสร้าง ( H ü TTL และ Schneider , 1998 )ด้านสิ่งแวดล้อมทางกายภาพที่กำหนดข้อจำกัดทางนิเวศวิทยาที่สร้าง " กรอง " ในระบบนิเวศ เช่น ชนิดมีความต้องการทางนิเวศวิทยาที่คล้ายคลึงกันจะพบในสภาพแวดล้อมที่คล้ายกัน รูปแบบที่เรียกว่าพื้นที่เฉพาะกลุ่ม ( คาร์ลสัน et al . , 2010 และไมเออร์ และก่อ , 2011 ) ข้อจำกัดเกี่ยวกับการกระจายความสามารถของสปีชีส์ ( นาธาน et al . , 2008 ) โดยทั่วไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- do yourself
- เพราะประเทศไทยจะทำการออกแบบอีกครั้ง
- ฉันไม่แน่ใจว่าภาษาที่คุณระบุตรงส่วนผสมนั
- ฉันได้รับประสบการกับการไปอินเดียครั้งนี้
- คุณเป็นยังไงบ้าง
- servicing a set of order whit a fleet of
- Soaked
- 1.3 โรคที่เกิดจากการสูบบุหรี่ บุหรี่เป็น
- Bell Peppers
- Soaked
- ที่บ้านของฉันนี่แหละ
- condoleances
- الله يشفيك يارب
- ซึ่งคิดเป็นส่วนต่าง
- การออกกำลังการเป็นประโยชน์ต่อร่างการ
- ฉันรอจังหวะตอบโต้
- Acceptance
- Whatever forever
- ถนน
- Facebook describes itself as having thre
- พื้น
- หยิบมันขึ้นมา
- 1.3 โรคที่เกิดจากการสูบบุหรี่ บุหรี่เป็น
- you can take your children in vacations
