He's a lovely little boy he's my da

He's a lovely little boy he's my dadsแปลดิพี่


He gets up and starts walking away from the rest of the group. When. Azuma ask where he’s going h simply replies, “I feel sick…I’ll go…rest, sorry.” Walking away slowly, he misses the worried look on everyone’s face. Slowly, he drags his feet to his room…it’s weird, every ounce of energy in his body has left now…right now he just wants to sleep…



E is greeted with silence once he enters his room, but it’s okay, he didn’t expect anything else. Throwing himself on his bed, he closes his eyes and tries to breathe calmly… His mind tells him he’s got no reason to hate Yamguchi…but he just keeps thinking of how Tanaka’s words are to her and not to him. He tries to convince himself that he’s happy for them, but it would be better if they just broke up. "Stop it" He hisses at himself…this is just ridiculous. He’s feeling so wrecked and it probably is his fault…if only he have had the courage to tell Tanaka first maybe he could’ve been happy this time… How long had it been since he felt happy….? Too long ago.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเป็นเด็กน้อยที่น่ารักเขาเป็นพ่อของฉันแปลดิพี่


เขาลุกขึ้นและเริ่มเดินออกไปจากส่วนที่เหลือของกลุ่ม เมื่อ Azuma ถามที่เขาจะเพียงแค่ชั่วโมงตอบ "ฉันรู้สึกไม่สบาย ... ฉันจะไป ... ส่วนที่เหลือขอโทษ." เดินไปอย่างช้าๆเขาคิดถึงดูกังวลบนใบหน้าของทุกคน ช้าเขาลากเท้าของเขาไปที่ห้องของเขา ... มันแปลกออนซ์ของพลังงานในร่างกายของเขาทุกคนมีเหลืออยู่ตอนนี้ ... ตอนนี้เขาเพียงต้องการที่จะนอน ...



อีได้รับการต้อนรับด้วยความเงียบทันทีที่เขาเข้ามาในห้องของเขา แต่มันก็ไม่เป็นไรเขาไม่ได้คาดหวังอะไร โยนตัวเองอยู่บนเตียงของเขาเขาปิดตาของเขาและพยายามที่จะหายใจอย่างสงบ ... ใจของเขาบอกเขาว่าเขามีเหตุผลที่จะเกลียด yamguchi ไม่มี ... แต่เขาก็ช่วยให้ความคิดของวิธีการที่คำทานากะจะไปหาเธอและไม่ให้เขาเขาพยายามที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าเขามีความสุขสำหรับพวกเขา แต่มันจะดีกว่าหากพวกเขาก็เลิก "หยุด" เขาขู่ฟ่อที่ตัวเอง ... นี้เป็นเพียงแค่ไร้สาระ เขารู้สึกอับปางมากและมันอาจจะเป็นความผิดของเขา ... ถ้าเพียง แต่เขามีความกล้าหาญที่จะบอกทานากะครั้งแรกที่เขาอาจจะได้รับความสุขในเวลานี้ ... ระยะเวลาที่ได้รับมันตั้งแต่เขารู้สึกมีความสุข .... นานที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเป็นเด็กน้อยน่ารักเขาเป็น dadsแปลดิพี่ ของฉัน


เขาได้รับค่า และเริ่มต้นเดินจากส่วนเหลือของกลุ่ม เมื่อ เอซูม่าถามที่เขากำลัง h เพียงตอบ "รู้สึกป่วย...ฉันจะไป...เหลือ ขอการ " เขาเดินไปอย่างช้า ๆ คิดถึงดูกังวลบนใบหน้าของทุกคน ช้า drags เขาเท้ากับห้อง...ก็แปลก ทุกออนซ์ของพลังงานในร่างกายของเขาจากตอนนี้...ตอนนี้เขาต้องการเพียงนอน...



E จะประทับใจกับความเงียบเมื่อเขาเข้าสู่ห้องพักของเขา แต่ก็ไม่เป็นไร เขาไม่ได้คาดหวังอะไร เขาทิ้งตัวเองบนเตียง ปิดตา และพยายามหายใจเบา ๆ ... จิตใจของเขาบอกเขามีเหตุผลเกลียด Yamguchi... แต่เขาเพียงช่วยคิดคำของทานากะอย่างเธอ และไม่ ให้เขา เขาพยายามที่จะมั่นใจตัวเองว่า เขามีความสุขสำหรับพวกเขา แต่จะดีกว่าถ้าพวกเขาเพียงยากไร้ค่า "หยุด" เขา hisses ที่ตัวเอง...นี่คือไร้สาระเพียง เขารู้สึก wrecked มาก และอาจเป็นข้อบกพร่องของเขา...ถ้าเพียงแต่เขามีความกล้าที่จะบอกขาวก่อนบางทีเขาอาจได้รับความสุขขณะนี้... ระยะนั้นได้เนื่องจาก เขารู้สึกมีความสุข... เกินนาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาของเด็กน้อยที่สวยงามของเขา


dadsแปลดิพี่ ของผมเขาจะได้รับเพิ่มขึ้นและจะเริ่มเดินไปถึงยังอยู่ห่างจากส่วนที่เหลือของกลุ่ม เมื่อ. azuma ถามซึ่งเขาจะไปชั่วโมงเลือกการตอบกลับว่า"ผมรู้สึกไม่สบาย....ผมจะไป....ส่วนที่เหลือขอ อภัย ."เดินไปถึงยังห่างออกไปเขาก็ดูความกังวลของทุกคน ค่อยๆยืดเยื้อออกฟุตของเขาไปที่ห้องของเขา...แต่ของแปลกทุกหยดของการใช้พลังงานในร่างกายของเขาได้แล้วตอนนี้"...ตอนนี้เขาไม่ต้องการที่จะหลับ...



อีทักทายด้วยความเงียบเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องของเขาแต่มันโอเคเขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรอย่างอื่น ทิ้งตัวอยู่บนเตียงของเขาเขาจะปิดตาของเขาและจะพยายามให้ได้หายใจอย่างสงบ...ใจของเขาบอกเขาเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะเกลียด yamguchi ...แต่เขาไม่ทำให้คิดได้อย่างไรว่าคำพูดของ tanaka อยู่กับเธอและไม่ได้ไปให้เขาเขาจะพยายามที่จะโน้มน้าวให้กับตัวเองว่าเขามีความสุขกับพวกเขาแต่มันจะเป็นการดีกว่าถ้าหากพวกเขาไม่เพียงทำลาย "หยุด"เขา hisses ตัวเอง....แห่งนี้เป็นเพียงเรื่องตลก เขารู้สึกอับปางและอาจจะเป็นความผิดของเขา...ถ้าเขามีความกล้าที่จะบอก tanaka ครั้งแรกเขาอาจจะไม่มีความสุขมากเวลานี้...นานแค่ไหนก็จะได้รับการมาตั้งแต่เขารู้สึกว่ามีความสุข.... มานานเกินไป.