“N-No, it's not that you are in the

“N-No, it's not that you are in the wrong...”

Pressured by Kii's protest, the clerk pointed to a nearby signboard.

“This roller coaster does not have the safety measures to accommodate someone of your height. If you were to ride on the roller coaster, you might be thrown out of your seat”

This was written on the signboard that the clerk had pointed at.

'To ride on this attraction you need to be at least 140 centimeters'

Kii had only recently grown past 110 centimeters, so she was a whole 30 centimeters shorter than what was shown on the signboard.

Roller coasters normally had a safety bar that lowered on top of the passengers and secured their bodies. However, Kii was too small and a gap would form in that safety measure. With a gap, there was a high chance that Kii would be thrown off the roller coaster during curves of free falls. And of course, the clerk couldn't allow her to get on the ride.

“I am truly sorry, but could you please give up on boarding this attraction?”

“B-But...”

Disappointed, Kii dropped her shoulders. Kii understood the reasons and didn't complain any more. However, since she had gotten her hopes up, she was greatly disappointed was on the verge of crying.

“I can’t grow big all of a sudden!”

“That's too bad”

“Aauuu~~”

“I am very sorry, we will await your arrival next time”

The two separated from the clerk and returned down the path they had come. During that time, they passed people who were going to ride on the roller coaster. As they walked, Kii glanced at the people they passed by with envy.

How do I put it, it's like...

Looking at Kii all depressed, Koutarou felt bad for her, but at the same time it was heartwarming. It was a complex emotion. He felt bad for her since she didn't get to ride the roller coaster, but when he looked at her now he felt nostalgic.

“...It's unfair that grown-ups get to have all the fun... geez...”

The feelings of 'why is it only the adults' was something that Koutarou understood very well. When he was young, he had felt the same way on many occasions. When he looked at Kii, it was like he was looking at himself from that time, and he was overcome with a heartwarming feeling. Because of that, although he felt bad for her, a smile appeared on his face.

“You'll become a grown-up soon too”

“But I wanted to ride it today”

Kii said that and squeezed on Koutarou's hand.

“...Together with Onii-chan...”

Kii was still looking at the roller coaster, filled with people waiting in line to get on. She wanted a memory of her and Koutarou riding it together. That's because she knew that it would be difficult for her to come back here with him again.

Really... she is such a good girl...

When Koutarou got a faint idea of what Kii was thinking, he felt like something was gripping at his chest. And he began thinking that he wanted to see her smile again.

“Then let's ride something that we can only ride today”

Fortunately, he managed to find something that could comfort her right away. This was an amusement park, and there were plenty of things like that around.

“Only today?”

“Yeah. Something like that”

Koutarou pointed at something when Kii looked up, still on the verge of crying. In the direction where he was pointing was a large merry-go-round.

“Why?”

When Kii saw the merry-go-round she rubbed her eyes and tilted her head in confusion. It didn't look like something that they could only ride today to her.

“If I'm not with a small girl like you, it's far too embarrassing for a guy like me to get on”

”Ah!”

Kii looked like she understood. The merry-go-round was full of children and their parents. There were also young couples riding, but the men seemed to be uncomfortable. In the end, it was hard to ride without using children as an excuse.

“Onii-chan, you want to ride something like that?”

A slight smile appeared on Kii's lips. Seeing that, Koutarou gave her a large nod and a mischievous smile.

“Yeah. Can't I?”

“No, that's okay!”

After shaking her head once, Kii showed a big smile and her expression changed into a gentler one.

“...Are you just enduring the embarrassment for Kii's sake?”

“No. I want to ride it for myself. Isn't that horse cool?”

“Hmm. Then I'll leave it at that”

Kii understood what Koutarou was thinking. She was a clever child after all.

“Despite my looks, I'm confident in my ability to ride horses”

“I see. Then let's ride it together!”

And just like that, Kii didn't mind if she was riding the merry-go-round. What she was after wasn't the fact of having ridden the roller coaster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"N-ไม่ ไม่ว่า คุณอยู่ในไม่ถูกต้อง..."กดดันจากการประท้วงของ Kii เสมียนชี้ไปป้ายใกล้เคียง"เหาะนี้ได้มาตรการความปลอดภัยเพื่อรองรับความสูงของคน ถ้าคุณนั่งบนรถไฟเหาะตีลังกา คุณอาจเกิดขึ้นจากนั่ง"นี้ถูกเขียนบนป้ายที่เสมียนมีชี้ที่'จะขี่เที่ยวนี้ คุณจำเป็นต้อง น้อยกว่า 140 เซนติเมตร'เท่านั้นเพิ่งมีพัฒนา Kii เลย 110 เซนติเมตร เพื่อเธอทั้งหมด 30 เซนติเมตรสั้นกว่าสิ่งที่แสดงในป้ายลูกกลิ้งช็อบมีแถบความปลอดภัยที่ลดลงด้านผู้โดยสาร และความปลอดภัยของพวกเขา ตามปกติ อย่างไรก็ตาม Kii เล็กเกินไป และช่องว่างจะฟอร์มในการวัดความปลอดภัย ด้วยช่องว่าง มีโอกาสสูงที่จะโยน Kii ปิดรถไฟเหาะตีลังการะหว่างเส้นโค้งของฟรีตก และแน่นอน เสมียนไม่ให้เธอไปก่อน"ขออย่างแท้จริง แต่สามารถคุณกรุณาให้ขึ้นบนขึ้นเที่ยวนี้""บี- แต่..."ผิดหวัง Kii หลุดไหล่ของเธอ Kii เข้าใจเหตุผล และไม่บ่นอีก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอได้รับความหวังของเธอขึ้น เธอผิดหวังมากที่เจียนร้องไห้"ฉันไม่สามารถเติบโตใหญ่ในทันที""ก็ไม่ดีเกินไป"" Aauuu ~ ~ ""ผมเสียใจมาก เราจะรอการมาถึงครั้งต่อไป"ทั้งสองแยกออกจากเสมียน และส่งกลับตามทาง มา ในช่วงเวลานั้น พวกเขาผ่านคนที่ขึ้นไปนั่งบนรถไฟเหาะตีลังกา เดิน Kii glanced ที่คนที่พวกเขาผ่านโดย envyว่าฉันคิด เหมือน...มองที่ Kii หดหู่ทั้งหมด Koutarou รู้สึกเลวร้ายสำหรับเธอ แต่ขณะเดียวกัน ก็เซฟ มันเป็นอารมณ์ที่ซับซ้อน เขารู้สึกว่าไม่ดีสำหรับเธอเนื่องจากเธอไม่ได้ไปนั่งรถไฟเหาะตีลังกา แต่เมื่อเขามองเธอ ตอนนี้เขารู้สึกคิด“... จึงไม่เป็นธรรมว่า แสนไปได้สนุก... geez... "ความรู้สึกของ 'ทำไมเป็นเฉพาะผู้ใหญ่' เป็นสิ่งที่ Koutarou เข้าใจดี เมื่อหนุ่ม เขาได้รู้สึกแบบเดียวกันหลายครั้ง เมื่อเขามอง Kii มันเป็นเหมือนเขาได้มองที่ตัวเองจากนั้น และเขาได้เอาชนะความรู้สึกเซฟ เนื่องจากว่า แม้ว่าเขารู้สึกไม่ดีสำหรับเธอ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา"ก็จะเติบโตเร็วเกินไป""แต่อยากจะขี่วันนี้"Kii กล่าว และคั้นของ Koutarou ครอง“... พร้อม Onii-จานนี้... "ยังคงถูกมอง Kii ที่เหาะ เต็มไป ด้วยคนรอในบรรทัดที่ได้รับ เธอต้องการหน่วยความจำของเธอและ Koutarou ที่ขี่กัน นั่นเป็น เพราะเธอรู้ว่า มันจะยากสำหรับเธอแล้วกลับมาที่นี่กับเขาอีกครั้งจริง ๆ...เธอเป็นสาวดี...เมื่อ Koutarou มีความหน้ามืดตามัวอะไร Kii คิด เขารู้สึกเหมือนสิ่งที่ถูกจับยึดที่หน้าอกของเขา และเขาเริ่มคิดที่เขาอยากเห็นเธอยิ้มอีกครั้ง"แล้วลองขี่สิ่งที่เราสามารถเฉพาะขี่วันนี้"โชคดี เขาจัดการหาสิ่งที่ไม่สบายเธอทันที นี่คือสวนที่ และมีกิจกรรมมากมายเช่นเดียวกับที่สถาน"เฉพาะวันนี้""ใช่ ที่ชอบบางสิ่งบางอย่าง"Koutarou ชี้ไปที่สิ่งเมื่อ Kii มองขึ้น เจียนร้องไห้อยู่ ในทิศทางที่เขาถูกชี้ถูก merry-go-round ขนาดใหญ่"ทำไม"เมื่อ Kii เห็น merry-go-round เธอ rubbed ตาของเธอ และยืดหัวความยุ่งเหยิงของเธอ มันไม่เหมือนสิ่งที่พวกเขาสามารถเพียงนั่งวันนี้เธอ"ถ้าฉันไม่กับผู้หญิงขนาดเล็กเช่นคุณ ก็อายเกินไปสำหรับผู้ชายอย่างผมได้รับ""อา"Kii ดูเหมือนว่าเธอเข้าใจ Merry-go-round เด็กและพ่อแม่ได้ นอกจากนี้ยังมีคู่หนุ่มสาวขี่ แต่คนที่ดูเหมือน จะไม่สบาย ในสุด ยากขี่ โดยเด็กเป็นข้อแก้ตัว"Onii-จันทร์ คุณต้องขี่อะไรเช่นนั้น"รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏบนริมฝีปากของ Kii เห็นว่า Koutarou ให้เธอเป็นใหญ่พยักหน้าและยิ้มซน"ใช่ ไม่ฉัน""ไม่มี ที่ไม่เป็นไร"หลังจากการสั่นศีรษะของเธอครั้งเดียว Kii พบใหญ่ยิ้ม และนิพจน์ของเธอเปลี่ยนเป็นหนึ่งเบา“... มีคุณเพียงยืนยงความลำบากใจสำหรับ sake ของ Kii "หมายเลข"อยากขี่ตัวเอง ไม่เย็นนั้นม้า""อืมม แล้ว ฉันจะปล่อยให้มันว่า"Kii เข้าใจอะไร Koutarou คิด หลังจากเธอเป็นเด็กฉลาด"แม้ มีลักษณะของฉัน ฉันมั่นใจในความสามารถในการขี่ม้าของฉัน""อืมม แล้วลองขี่กัน! "และเพียงต้องการว่า Kii ไม่ถ้าเธอถูกขี่ merry-go-round สิ่งที่เธอได้หลังจากไม่จริงของไม่นั่งรถไฟเหาะตีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่หรอก มันไม่ได้ว่าคุณผิด . . . . . . . "กดดันโดยคีติง เสมียนชี้ไปที่ป้ายที่ใกล้เคียง" รถไฟเหาะนี้ไม่ได้มีมาตรการด้านความปลอดภัยเพื่อรองรับคนที่ความสูงของคุณ ถ้าคุณต้องนั่งบนรถไฟเหาะที่คุณจะถูกโยนออกจากที่นั่งของคุณ "นี้ถูกเขียนบนป้ายที่เสมียนก็ชี้หน้าไปขี่เที่ยวนี้คุณต้องมีอย่างน้อย 140 เซนติเมตร 'คีก็เพิ่งปลูกที่ผ่านมา 110 เซนติเมตร ดังนั้นเธอจึงเป็นทั้ง 30 เซนติเมตร เตี้ยกว่าที่แสดงบนป้ายบอกจานรองแก้วลูกกลิ้งปกติมีความปลอดภัยที่ลดลงบนแถบด้านบนของผู้โดยสารและความปลอดภัย ร่างกายของพวกเขา อย่างไรก็ตาม คีก็เล็กเกินไป และช่องว่างจะฟอร์มในมาตรการความปลอดภัย กับช่องว่าง มีโอกาสสูงที่คีจะถูกโยนออกจากรถไฟเหาะ ในช่วงโค้งของฟอลส์ฟรี และแน่นอน พนักงานไม่อนุญาตให้เธอขึ้นนั่ง" ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่คุณสามารถโปรดให้ขึ้นเครื่องเที่ยวนี้ "" ตะ . . แต่ . . . . . . . "ผิดหวัง คี หลุดไหล่ของเธอ คีเข้าใจเหตุผล และไม่บ่นอีก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอได้รับความหวังกับเธอ เธอผิดหวังมาก เกือบจะร้องไห้" ฉันไม่สามารถเติบโตใหญ่อย่างกะทันหัน "" แย่จัง "" aauuu ~ ~ "" ขอโทษครับ พวกเราจะรอคอยการมาถึงของคุณครั้งต่อไป "สองแยกจากเสมียนและกลับลงสู่เส้นทางที่พวกเขามา ในตอนนั้น พวกเขาผ่านผู้คนที่กำลังนั่งบนรถไฟเหาะ ขณะที่พวกเขาเดินคีชายตามองคนที่พวกเขาผ่านไปด้วยความอิจฉายังไงดีล่ะ มันเหมือน . . . . . . .มองคีทั้งหดหู่ โคทาโร่รู้สึกไม่ดีกับเธอ แต่ในเวลาเดียวกันมันก็อบอุ่นใจ มันเป็นอารมณ์ที่ซับซ้อน เขารู้สึกไม่ดีกับเธอ เพราะว่าเธอไม่ได้ไปเล่นรถไฟเหาะ แต่เมื่อเขาได้มองเธอ ตอนนี้เขารู้สึกคิดถึงบ้าน" . . . . . . . มันไม่ยุติธรรมเลย ที่ผู้ใหญ่จะได้สนุก . . . . . . . เฮ้อ . . . . . . . "ความรู้สึกของ ' ทำไมมีแต่ของผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่ โคทาโร่ เข้าใจได้เป็นอย่างดี เมื่อเขาเป็นหนุ่ม เขารู้สึกแบบเดียวกันในหลายโอกาส เมื่อเขามองดูคี มันเหมือนกับว่าเขากำลังมองตัวเองในตอนนั้น และเขาเอาชนะด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจ เพราะอย่างนั้น แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีกับเธอ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา" คุณจะกลายเป็นผู้ใหญ่ทันทีเหมือนกัน "" แต่ฉันไม่อยากขี่มันวันนี้คีพูดแล้วก็บีบ โคทาโร่น่ะ" . . . . กับโอนี่จัง . . . . . . . "คีก็ยังคงมองรถไฟเหาะที่เต็มไปด้วยผู้คนที่ต่อแถวรอขึ้นรถ เธอต้องการให้ความทรงจำของเธอและโคทาโร่ขี่ด้วยกัน นั่นเพราะเขารู้ว่ามันคงยากสำหรับเธอที่จะกลับมาที่นี่กับเขาอีกครั้งจริงๆ . . . . . . . หล่อนเป็นเด็กดี . . . . . . .เมื่อ โคทาโร่มีความคิดเป็นลมที่คีคิด เขารู้สึกเหมือนถูกจับที่หน้าอกของเขา และเขาเริ่มคิดว่า เขาอยากเห็นเธอยิ้มได้อีกครั้ง" งั้นไปกันเถอะ บางอย่างที่เราสามารถนั่งในวันนี้ "โชคดีที่เขาได้พบบางสิ่งบางอย่างที่สามารถปลอบโยนเธอในตอนนี้ เป็นสวนสนุกและมีความอุดมสมบูรณ์ของสิ่งนั่น" วันนี้เท่านั้น "" ใช่ อะไรแบบนี้ "โคทาโร่ชี้ไปที่บางสิ่งบางอย่างเมื่อคีดู ยังเกือบร้องไห้ ในทิศทางที่เขาชี้เป็นม้าหมุนขนาดใหญ่" ทำไม ? "เมื่อคีเห็นสุขสันต์ไปตลอด เธอลูบตาของเธอ และเอียงศีรษะของเธอในความสับสน มันดูไม่เหมือนอะไรที่พวกเขาทำได้แค่เพียงนั่งในวันนี้กับเธอ" ถ้าผมไม่ได้อยู่กับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ มันน่าอายเกินไปสำหรับคนอย่างฉันได้ "" อ๊ะ ! "คีเหมือนเธอเข้าใจ ม้าหมุนที่เต็มไปด้วยเด็กและพ่อแม่ของพวกเขา ยังมีเด็กหนุ่มขี่ แต่ผู้ชายที่ดูเหมือนจะอึดอัด ในที่สุด มันก็ยากที่จะนั่งโดยไม่ต้องใช้เด็กเป็นข้ออ้าง" โอนี่จัง พี่อยากขี่อะไรประมาณนั้น "รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏบนริมฝีปากของคี . เห็นอย่างนั้น โคทาโร่ทำให้เธอพยักหน้าขนาดใหญ่และยิ้มเจ้าเล่ห์" ใช่ ฉันไม่สามารถ "" ไม่เป็นไร ! "หลังจากที่สั่นศีรษะ เมื่อ คี มีรอยยิ้มและสีหน้าเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนคนหนึ่ง" . . . . . . . เธอแค่ทนอับอายสำหรับคี ? "" ไม่ ฉันไม่อยากขี่มัน นั่นไม่ใช่ม้าเท่ "" อืม งั้นฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น "คีรู้ว่าโคทาโร่กำลังคิดอะไรอยู่ เธอเป็นเด็กที่ฉลาดหลังจากทั้งหมด" แม้ลักษณะของผม ผมมั่นใจในความสามารถในการขี่ม้า "" ผมเห็น งั้นเราไปนั่งด้วยกัน "และเหมือนกับว่า คีไม่ได้รังเกียจถ้าเธอนั่งม้าหมุน . สิ่งที่เธอหลังจากที่ไม่ได้ข้อเท็จจริงที่มีขี่รถไฟเหาะ