the global score (mean difference i

the global score (mean difference in decline − 0.01, − 0.04 to
0.03). In addition, qualitative relations with longer duration
diabetes and use of medication were generally similar to those
observed with baseline cognitive function.
Discussion
In this large prospective study of women aged 70-81 years with
type 2 diabetes who were living in the community we found that
they had marginally worse baseline cognitive performance and
greater cognitive decline than women without diabetes. Longer
duration of diabetes resulted in larger associations. However,
women who said they were on hypoglycaemic treatment seemed
to have a similar likelihood of poor cognition as women without
diabetes, while women not taking medication for diabetes or
those taking insulin had worse performance.
A major strength of our study is the large sample size for
assessing the relations between type 2 diabetes, duration,
treatment, and cognition. Other strengths are the prospective
assessment of diabetes and potential confounders over 25 years
of follow up and the relative homogeneity of the sample in terms
of education and access to health care, which should minimise
confounding.
Limitations
Limitations should be considered. Firstly, as we relied on the
women reporting their own diabetes status, we may have
included some women with undiagnosed diabetes in the
reference group, which could have led to underestimation of the
true associations. However, undiagnosed diabetes was probably
rare in these nurses. Among a random sample of those with no
reported diabetes, plasma samples indicated just 2% had
diagnostic signs of type 2 diabetes. Secondly, as in all studies of
cognitive decline, there is regression to the mean on the repeat
cognitive assessment. As women with type 2 diabetes had worse
cognitive performance at baseline, regression to the mean would
probably have attenuated the true magnitude of cognitive
decline associated with diabetes.
In addition, there are important issues to consider in
interpreting our findings regarding pharmaceutical treatment of
diabetes. Participants who were not taking any treatment for
diabetes probably included a heterogeneous group of women
with untreated diabetes and diabetes controlled through diet.
Diabetes that can be controlled through diet may not be associated
with poor cognition.14 Thus, we have probably underestimated
the effect of untreated diabetes. However, the increased
odds of poor cognition associated with no treatment was similar
across those with shorter and longer duration of diabetes (and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คะแนนทั้งหมด (หมายถึง ต่างปฏิเสธ− 0.01 − 0.04 จะ
0.03) นอกจากนี้ ความสัมพันธ์เชิงคุณภาพ ด้วยระยะเวลายาว
โรคเบาหวานและใช้ยาได้โดยทั่วไปคล้ายกับ
สังเกต ด้วยพื้นฐานรับรู้ฟังก์ชัน.
สนทนา
ในการศึกษานี้มีแนวโน้มใหญ่ของผู้หญิงอายุ 70-81 ปีด้วย
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้อาศัยอยู่ในชุมชนที่เราพบว่า
พวกเขามีประสิทธิภาพรับรู้พื้นฐานดีแย่ และ
ปฏิเสธรับรู้มากขึ้นกว่าผู้หญิงที่ไม่มีโรคเบาหวาน ยาว
ระยะเวลาของโรคเบาหวานส่งผลให้ความสัมพันธ์ของขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม,
ผู้หญิงกล่าวว่า พวกเขาได้บน hypoglycaemic รักษาดูเหมือน
มีโอกาสคล้ายของประชานจนเป็นผู้หญิงโดย
โรคเบาหวาน ในขณะที่ผู้หญิงที่ไม่มียาสำหรับโรคเบาหวาน หรือ
ผู้ที่ใช้อินซูลินมีประสิทธิภาพแย่.
จุดแข็งหลักของเราคือ ขนาดตัวอย่างขนาดใหญ่สำหรับ
ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ช่วงเวลา,
รักษา และประชาน จุดแข็งอื่น ๆ ได้ในอนาคต
ประเมินโรคเบาหวานและศักยภาพ confounders 25 ปี
ตามขึ้นและ homogeneity สัมพัทธ์ของตัวอย่างใน
การศึกษาและการเข้าถึงการดูแลสุขภาพ ซึ่งควรลด
confounding.
จำกัด
ควรพิจารณาข้อจำกัด ประการแรก เป็นเราอาศัยบน
ผู้หญิงรายงานสถานะตนเองโรคเบาหวาน เราอาจ
รวมผู้หญิงบางคน มีโรคเบาหวาน undiagnosed ใน
กลุ่มอ้างอิง ซึ่งไม่ได้นำไปสู่ underestimation ของ
จริงสมาคมได้ อย่างไรก็ตาม undiagnosed โรคเบาหวานแนะนำ
หายากในพยาบาลเหล่านี้ จากตัวอย่างที่สุ่มของผู้ที่ไม่มี
รายงานโรคเบาหวาน พลาสม่าที่ตัวอย่างระบุมีเพียง 2%
วินิจฉัยอาการของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ประการที่สอง ในการศึกษาทั้งหมดของ
ปฏิเสธการรับรู้ มีการถดถอยเพื่อหมายถึงการเล่นซ้ำ
ประเมินรับรู้ เป็นผู้หญิงที่ มีโรคเบาหวานประเภท 2 ได้แย่
จะถดถอยจะหมายถึงการรับรู้ประสิทธิภาพที่พื้นฐาน
อาจมีไฟฟ้าเคร...ขนาดจริงของรับรู้
ปฏิเสธเกี่ยวข้องกับโรคเบาหวาน
, มีเรื่องสำคัญที่ควรพิจารณาใน
ทำนายของเราค้นพบเกี่ยวกับยารักษา
โรคเบาหวาน ผู้เรียนที่มีการรักษาใด ๆ สำหรับ
โรคเบาหวานอาจรวมกลุ่มแตกต่างกันของผู้หญิง
ไม่ถูกรักษาโรคเบาหวานและโรคเบาหวานที่ควบคุมผ่านอาหาร
โรคเบาหวานที่สามารถควบคุมผ่านทางอาหารอาจไม่เกี่ยวข้อง
มีดังนี้ cognition.14 ดี เรามีคง underestimated
ผลของโรคเบาหวานไม่ถูกรักษาไว้ อย่างไรก็ตาม การเพิ่ม
ราคาของประชานที่ไม่เกี่ยวข้องกับการรักษาไม่ถูกคล้าย
ข้ามผู้ที่มีระยะเวลาสั้น และยาวของโรคเบาหวาน (และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คะแนนทั่วโลก (หมายถึงความแตกต่างในการลด - 0.01 - 0.04 ถึง
0.03) นอกจากนี้ความสัมพันธ์เชิงคุณภาพที่มีระยะเวลานาน
เป็นโรคเบาหวานและการใช้ยาโดยทั่วไปคล้ายกับที่
พบกับฟังก์ชั่นพื้นฐานองค์ความรู้
เรื่อง
ที่คาดหวังในการศึกษานี้มีขนาดใหญ่ของผู้หญิงอายุ 70-81 ปีที่มี
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนของเราพบว่า
พวกเขามีความรู้ความเข้าใจในการดำเนินงานแย่ลงเล็กน้อยพื้นฐานและ
องค์ความรู้ลดลงมากขึ้นกว่าผู้หญิงไม่มีโรคเบาหวาน อีกต่อไป
ในช่วงระยะเวลาของโรคเบาหวานส่งผลให้ความสัมพันธ์ขนาดใหญ่ แต่
ผู้หญิงที่กล่าวว่าพวกเขาเกี่ยวกับการรักษา hypoglycaemic ดูเหมือน
จะมีความเป็นไปได้ที่คล้ายกันของความรู้ที่ดีเป็นผู้หญิงที่ไม่มี
โรคเบาหวานในขณะที่ผู้หญิงไม่ได้ใช้ยาสำหรับโรคเบาหวานหรือ
ผู้ที่ได้รับอินซูลินมีประสิทธิภาพการทำงานที่เลวร้ายยิ่ง
ความสำคัญของการศึกษาของเราคือขนาดของตัวอย่างขนาดใหญ่ เพื่อ
ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ระยะเวลา
การรักษาและความรู้ความเข้าใจ จุดแข็งอื่น ๆ ที่มีที่คาดหวัง
การประเมินของโรคเบาหวานและตัวแปรที่มีศักยภาพกว่า 25 ปี
ของการติดตามและความสม่ำเสมอของความสัมพันธ์ของกลุ่มตัวอย่างในแง่
ของการศึกษาและการเข้าถึงการดูแลสุขภาพซึ่งจะลดการ
รบกวน
ข้อ จำกัด
ข้อ จำกัด ที่ควรพิจารณา ประการแรกที่เราอาศัย
ผู้หญิงรายงานสถานะโรคเบาหวานของพวกเขาเองเราอาจจะ
รวมถึงผู้หญิงบางคนที่เป็นโรคเบาหวาน undiagnosed ใน
กลุ่มอ้างอิงซึ่งจะได้นำไปสู่การดูเบาของ
สมาคมจริง แต่โรคเบาหวาน undiagnosed อาจจะ
หายากในหอผู้ป่วยเหล่านี้ ในบรรดากลุ่มตัวอย่างแบบสุ่มของที่มีการ
รายงานโรคเบาหวานตัวอย่างพลาสมาที่ระบุไว้เพียง 2% มี
สัญญาณการวินิจฉัยของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ประการที่สองเช่นเดียวกับในการศึกษาทั้งหมดที่
ลดลงองค์ความรู้มีค่าเฉลี่ยการถดถอยในการทำซ้ำ
การประเมินองค์ความรู้ ในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีแย่ลง
การองค์ความรู้พื้นฐานที่ถดถอยจะหมายถึงจะ
อาจจะได้ลดความสำคัญที่แท้จริงขององค์ความรู้
ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของโรคเบาหวาน
นอกจากนี้ยังมีประเด็นสำคัญที่ต้องพิจารณาในการ
แปลความหมายของผลการวิจัยของเราเกี่ยวกับการรักษายาของ
โรคเบาหวาน ผู้เข้าร่วมที่ไม่ได้รับการรักษาใด ๆ สำหรับการ
เป็นโรคเบาหวานอาจจะรวมกลุ่มต่างกันของผู้หญิง
ที่เป็นโรคเบาหวานได้รับการรักษาและโรคเบาหวานควบคุมผ่านทางอาหาร
โรคเบาหวานที่สามารถควบคุมผ่านทางอาหารอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้อง
กับการ cognition.14 ยากจนดังนั้นเราอาจจะประเมิน
ผลกระทบของการ โรคเบาหวานได้รับการรักษา อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นของ
ราคาของความรู้ที่ดีที่เกี่ยวข้องกับการรักษาไม่เป็นที่คล้ายกัน
ในผู้ที่มีระยะเวลาสั้นและยาวของโรคเบาหวาน (และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะแนนโดยรวม ( หมายถึงความแตกต่างในการปฏิเสธ−− 0.01 0.03 0.04

) นอกจากนี้ ความสัมพันธ์เชิงคุณภาพกับใช้ระยะเวลานานของยา
โรคเบาหวานและโดยทั่วไปคล้ายกับผู้สังเกตที่มีพื้นฐานการคิด


ในการฟังก์ชั่น ขนาดนี้อนาคตการศึกษาของผู้หญิงอายุ 70-81 ปี
โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่อาศัยอยู่ในชุมชน เราพบว่า
พวกเขามีพื้นฐานทางปัญญาและทำให้ด้อยประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าผู้หญิง
ปฏิเสธองค์โดยไม่มีโรคเบาหวาน ระยะเวลาของโรคเบาหวานอีกต่อไป
( สมาคมขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่บอกว่าพวกเขาอยู่

hypoglycaemic การรักษาดูเหมือนมีความเป็นไปได้ที่คล้ายกันของการเป็นผู้หญิงยากจนโดยไม่
โรคเบาหวาน ในขณะที่ผู้หญิงที่ไม่ได้รับยาโรคเบาหวานหรือ
ผู้ได้รับอินซูลินมีประสิทธิภาพด้อย
พลังหลักของการศึกษาของเราคือขนาดตัวอย่างใหญ่สำหรับ
การประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคเบาหวานประเภท 2 , ระยะเวลา ,
รักษา และการรับรู้ จุดแข็งที่คนอื่นคาดหวัง
การประเมินโรคเบาหวานและตัววัดที่มีศักยภาพมากกว่า 25 ปีของการติดตามและเปรียบเทียบ

ค่าตัวอย่างในแง่ของการศึกษาและการเข้าถึงการดูแลสุขภาพซึ่งจะลดข้อจำกัด


confounding . ข้อควรพิจารณา ประการแรก เราอาศัย
ผู้หญิงรายงานสถานะโรคเบาหวานของพวกเขาเอง เราอาจจะมี
รวมผู้หญิงบางคนที่มี undiagnosed โรคเบาหวานใน
กลุ่มอ้างอิง ซึ่งอาจนำไปสู่การการประเมินค่าต่ำไปของ
สมาคมจริง อย่างไรก็ตาม โรคเบาหวาน undiagnosed อาจ
หายากในพยาบาลเหล่านี้ของตัวอย่างสุ่มของพวกไร้
รายงานโรคเบาหวาน ตัวอย่างพลาสมา พบเพียง 2 % มี
ป้ายวินิจฉัยเบาหวานชนิดที่ 2 ประการที่สอง ในการศึกษาของ
สติปัญญาลดลง มีการถดถอยซ้ำ
ปัญญาค่าเฉลี่ยในการประเมิน เป็นผู้หญิงที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 มีประสิทธิภาพด้อย
ปัญญาที่ baseline ถดถอยไปหมายจะ
คงต้องลดขนาดจริงของความเสื่อมทางปัญญาที่เกี่ยวข้องกับเบาหวาน
.
นอกจากนี้ยังมีปัญหาสำคัญที่ต้องพิจารณาในการรักษาเกี่ยวกับการค้นพบของเรา

ยาเบาหวาน ผู้ที่ไม่ได้รับการรักษาสำหรับโรคเบาหวานอาจรวมเป็นกลุ่มเดียวกัน

กับผู้หญิงและโรคเบาหวาน และควบคุม
ผ่านทางอาหารเบาหวานที่สามารถควบคุมผ่านทางอาหารอาจจะเกี่ยวข้องกับคนจน cognition.14

ดังนั้นเราอาจประเมินผลรักษาเบาหวาน อย่างไรก็ตาม การเพิ่มอัตราต่อรองของการรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับ
จนไม่มีการรักษาคล้ายคลึง
ข้ามนั้นสั้นกว่า และระยะเวลาของโรคเบาหวาน ( และ