Finally, Albert rose, wiped the tea

Finally, Albert rose, wiped the tears from his cheeks and said, ‘’No, brother. I cannot go to Nuremberg. It is too late for me. Look what four years in the mines have done to my hands! The bones in every finger have been smashed, and lately I have been suffering from arthritis so badly in my right hand that I cannot make delicate lines on parchment or canvas with a pen or a brush. No, brother, for me it is too late.’’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้าย อัลเบิร์ตโรส เช็ดน้ำตาที่จากแก้มของเขา และกล่าว ว่า, '' ไม่ บราเดอร์ ฉันไม่สามารถไปนูเรมเบิร์ก มันจะสายเกินไปสำหรับฉัน หวัง ว่า 4 ปีในเหมืองแร่ได้ทำกับมือของฉัน กระดูกในนิ้วทุกได้รับซึ่งได้ถูกทุบ และเมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้รับทุกข์ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบลุ่ยในมือขวาที่ทำ parchment หรือผืนผ้าใบ ด้วยปากกาหรือแปรงอ่อนบรรทัด ไม่ น้อง สำหรับฉัน มันจะสายเกินไป ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายอัลเบิร์เพิ่มขึ้นเช็ดน้ำตาจากแก้มของเขาและกล่าวว่า '' ไม่มีพี่ชาย ฉันไม่สามารถไปที่นูเรมเบิร์ก ที่มันจะสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิ่งที่สี่ปีในการทำเหมืองแร่ได้ทำไปอยู่ในมือของฉัน! กระดูกนิ้วในทุกที่ได้รับการถูกทุบและเมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับทุกข์ทรมานจากโรคข้ออักเสบจึงไม่ดีในมือข้างขวาของฉันที่ฉันไม่สามารถทำให้เส้นที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่มีพี่ชายสำหรับฉันมันจะสายเกินไป. ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด , อัลเบิร์ต กุหลาบเช็ดน้ำตาออกจากแก้มของเขา และกล่าวว่า ' ' พี่ชาย ผมไม่สามารถไปฮ่องกง . มันสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิว่าสี่ปีในเหมืองแร่ ทำให้มือของฉัน ! กระดูกทุกนิ้วถูกทุบ และเมื่อเร็ว ๆนี้ฉันได้รับทุกข์ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบมาก ในมือข้างขวาของฉันที่ฉันสามารถสร้างบรรทัดที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่ ท่านพี่สำหรับฉันมันเป็นสายเกินไป ' ' .