Thank you," Frodo said softly as Bo

Thank you," Frodo said softly as Boromir set him down on the far side of the stream. Boromir had already made the crossing once in order to carry Pippin, while Aragorn had helped Merry and then Sam. "You and Aragorn are very kind and patient with us."

"It is no trouble," Boromir said, and despite the dark Frodo could see his broad grin. "I would not have wanted to put you in danger."

"Merry and I did learn to swim when we were children, but this water is cold and swift, and I am glad not to have my clothes soaked through, as it seems colder each time we lie down to attempt to sleep."

They paused for a few moments to let Boromir squeeze some of the excess water out of his own things. "Aragorn and I are much more accustomed to hard travel than you and your fellows," he said. "Still, I'd not complain if our fearless leaders would allow us to make a fire at our next camp."

Frodo laughed and immediately stopped himself, felt that he ought to say something to make up for it but did not much feel like defending them. So that all he came up with was a rather vague and half-hearted, "Oh, Gandalf and Aragorn have their reasons."

"They have excuses for everything, but they ought to be concerned for your health and wellbeing as well as the secrecy of the quest."

Boromir's smile was gone now as he looked into Frodo's eyes. He set his hand on Frodo's shoulder and the warmth of it spread with a rush through his chest. Frodo felt himself blushing and had to look away. "They… They do care for my wellbeing, I'm sure of that. Aragorn in particular is quite...attentive, and he's given me much help, ever since we encountered him in Bree."

At that moment Frodo's wandering gaze met Aragorn's. He was standing some yards away and speaking with Legolas, too far away to hear Frodo and Boromir's conversation but close enough to make out their forms. It seemed Frodo could never get away from these grim faces! He looked back at Boromir and took the heavy hand in his own, starting forward along their path. "I must say though that his attention is sometimes rather harsh."

"Yes," said Boromir, walking with him and continuing to grasp his hand.

Frodo looked straight ahead as he added, "And you are much gentler than…well, gentler than you look."

Frodo liked the way the Boromir's laughter rumbled through his whole body. It was nothing like the light, easy laughter of hobbits, and he wondered whether this was the way of all Big Folk – the way their bodies were made – or something particular to Boromir. He could not remember a time when Aragorn had laughed out loud, even in Rivendell, when he'd been his most at ease.

"I hope you will come to look at us Men differently once we come to Minas Tirith," Boromir said, as if he could read Frodo's mind. "We live in difficult times, and many of us have had to fight throughout our lives. We cannot afford to live the happy, carefree lives your folk have in the Shire..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอบคุณ พูดเบา ๆ เป็นโบโรเมียร์โฟรโดได้เขาลงบนด้านไกลของกระแสข้อมูล โบโรเมียร์ได้แล้วสั่งซื้อในครั้งเดียวข้ามดำเนิน Pippin ในขณะที่อารากอร์นได้ช่วยเมอร์รี่แล้ว ตาม "คุณและอารากอร์นมีมากชนิด และผู้ป่วยกับเรา""มันเป็นปัญหา โบโรเมียร์กล่าวว่า และแม้มีโฟรมืดไม่เห็นเขายิ้มกว้าง "จะไม่ได้ต้องการให้คุณตกอยู่ในอันตราย""เมอร์รี่และเรียนรู้การว่ายน้ำเมื่อเราเด็ก แต่น้ำนี้เป็นเย็น และเร็ว และฉันดีใจที่มีผ้าแช่ผ่าน เหมือนหนาวเย็นแต่ละครั้งที่เรานอนลงไปพยายามนอนไม่"พวกเขาหยุดชั่วคราวสำหรับครู่ให้โบโรเมียร์บีบน้ำส่วนเกินจากสิ่งที่ตัวเขาเองอย่างใดอย่างหนึ่ง "อารากอร์นและคุ้นเคยมากกับกระเป๋าเดินทางคุณและเพื่อนของคุณ เขากล่าวว่า "ยังคง ฉันจะไม่บ่นถ้า ผู้นำกล้าหาญจะช่วยให้เราสามารถทำให้ไฟที่ค่ายของเราต่อไป"โฟรโดหัวเราะ และทันทีหยุดตัวเอง รู้สึกว่า ควรจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้ค่าสำหรับมันแต่ก็ไม่มากให้ความรู้สึกปกป้องพวกเขา เพื่อให้ทุกท่านมาด้วยเป็นค่อนข้างคลุมเครือ และ half-hearted "โอ้ แกนดัล์ฟ และอารากอร์นมีเหตุผลของตนเอง""มีข้อแก้ตัวทุกอย่าง แต่พวกเขาควรจะต้องกังวลสำหรับสุขภาพ และคุณภาพชีวิต รวมทั้งความลับของเควสท์"รอยยิ้มของโบโรเมียร์ก็หายไปตอนเขามองเข้าไปในตาของโฟรโด เขาตั้งมือบนไหล่ของโฟรโดและความอบอุ่นของแพร่กระจาย ด้วยวิ่งผ่านหน้าอกของเขา โฟรโดรู้สึกตัวเองสีแดง และมีมองไป "พวกเขา... พวกเขาดูแลสำหรับสุขภาพที่ดีของฉัน ฉันแน่ใจว่า อารากอร์นในค่อน...ลูกค้า และได้ให้ผมช่วยเหลือมากที่ นับตั้งแต่ที่เราพบเขาในบรี "ในขณะที่ สายตาพเนจรของโฟรโดพบของอารากอร์น เขายืนบางเมตร และพูดกับเลโกลัส ไกลเกินไปจะได้ยินบทสนทนาของโบโรเมียร์และโฟรโด แต่ใกล้พอที่จะทำให้ฟอร์มของ ดูเหมือนโฟรโดได้รับไม่เคยห่างจากใบหน้าเหล่านี้น่ากลัว เขาดูที่โบโรเมียร์ และเอามือหนาของเขาเอง เริ่มต้นไปตามเส้นทางของพวกเขา "ต้องบอกว่า บางครั้งค่อนข้างรุนแรงความสนใจ""Yes กล่าวว่า โบโรเมียร์ เดินกับเขา และการจับมือของเขาต่อไปโฟรโดมองตรงไปข้างหน้าเมื่อเขาเพิ่ม, "คุณจะเบามาก...ดี เบากว่าคุณ"โฟรโดชอบเสียงหัวเราะของโบโรเมียร์ rumbled ผ่านทั้งตัว มันเป็นอะไรที่ชอบหัวเราะเบา ง่ายของฮอบ และเขาสงสัยว่า นี้เป็นวิธีของทั้งหมดพื้นบ้านใหญ่ – วิธีทำร่างกาย – หรือสิ่งเฉพาะโบโรเมียร์ นอกจากนี้เขาไม่สามารถจำเวลาเมื่ออารากอร์นได้หัวเราะออกมาดัง ๆ แม้ในริเวนเดลล์ เมื่อเขาได้รับส่วนใหญ่ของเขาอย่างง่ายดาย"ฉันหวังว่า คุณจะมามองที่เรา ผู้ชายแตกต่างกันเมื่อเรามา Minas Tirith โบโรเมียร์กล่าวว่า ว่าเขาสามารถอ่านจิตใจของโฟรโด "เราอยู่ในเวลาที่ยากลำบาก และคนเรามีการต่อสู้ตลอดชีวิตของเรา เราไม่สามารถจะอาศัยอยู่มีความสุข ไม่ห่วงชีวิตพื้นบ้านของคุณมีในไชร์..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอบคุณ "โฟรโดพูดเบา ๆ เป็นโบโรเมียร์ตั้งเขาลงบนอีกฟากหนึ่งของกระแส. โบโรเมียร์ได้ทำแล้วข้ามหนึ่งครั้งเพื่อที่จะดำเนินปิ๊ปปิ้นขณะที่อารากอร์ได้ช่วยเมอร์รี่แล้วแซม." คุณและอารากอร์ใจดีมากและ ผู้ป่วยที่มีเรา. " " มันเป็นปัญหาไม่มี "โบโรเมียร์กล่าวและแม้จะมีความเข้มของโฟรโดจะได้เห็นรอยยิ้มกว้างของเขา." ฉันจะไม่ได้ต้องการที่จะทำให้คุณตกอยู่ในอันตราย. " " เมอร์รี่และฉันก็เรียนรู้ที่จะว่ายน้ำเมื่อเราอยู่ เด็ก แต่น้ำนี้มีอากาศหนาวเย็นและสวิฟท์และฉันดีใจไม่ได้ที่จะมีเสื้อผ้าของฉันแช่ผ่านเป็นดูเหมือนว่าเย็นกว่าทุกครั้งที่เรานอนลงเพื่อพยายามที่จะนอนหลับ. " พวกเขาหยุดสักครู่เพื่อให้โบโรเมียร์บีบบางส่วนของ น้ำส่วนเกินออกจากสิ่งที่เขาเอง. "อารากอร์และฉันมีมากคุ้นเคยกับการเดินทางที่ยากกว่าที่คุณและเพื่อนของคุณ" เขากล่าว. "ยังฉันจะไม่บ่นถ้าผู้นำกล้าหาญของเราจะช่วยให้เราเพื่อให้ไฟที่ของเรา ค่ายต่อไป. " โฟรโดหัวเราะและหยุดตัวเองทันทีที่รู้สึกว่าเขาควรจะพูดอะไรบางอย่างที่จะทำขึ้นสำหรับมัน แต่ไม่มากรู้สึกเหมือนปกป้องพวกเขา เพื่อให้ทุกอย่างที่เขาขึ้นมาด้วยเป็นค่อนข้างคลุมเครือและครึ่งใจ "โอ้แกนดัล์ฟและอารากอร์มีเหตุผลของพวกเขา." "พวกเขามีข้อแก้ตัวสำหรับทุกอย่าง แต่พวกเขาควรจะห่วงสุขภาพและคุณภาพชีวิตของคุณเป็นความลับ ของการแสวงหา. " รอยยิ้มโบโรเมียร์ก็ไปตอนนี้ในขณะที่เขามองเข้าไปในดวงตาของโฟรโด เขาเอามือของเขาบนไหล่ของโฟรโดและความอบอุ่นของมันแพร่กระจายไปกับการวิ่งผ่านหน้าอกของเขา โฟรโดรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงและมีการมองออกไป "พวกเขา ... พวกเขาทำเช่นการดูแลสุขภาพที่ดีของฉันฉันแน่ใจว่า. อารากอร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างใส่ใจ ... และเขาก็ให้ฉันช่วยอะไรได้มากนับตั้งแต่ที่เราพบเขาในบรี." ในขณะที่โฟรโดจ้องมองที่หลงทางได้พบกับ อารากอร์ของ เขากำลังยืนอยู่หลาบางส่วนออกไปและพูดกับเลโกลัส, ไกลเกินไปที่จะได้ยินโฟรโดและโบโรเมียร์ของการสนทนา แต่ใกล้พอที่จะทำออกมาในรูปแบบของพวกเขา มันดูเหมือนโฟรโดไม่เคยได้รับออกไปจากใบหน้าที่น่ากลัวเหล่านี้! เขามองกลับมาที่โบโรเมียร์และเอามือตกหนักในของตัวเองเริ่มต้นไปข้างหน้าไปตามเส้นทางของพวกเขา "ผมต้องบอกว่าที่ความสนใจของเขาเป็นบางครั้งค่อนข้างรุนแรง." "ใช่" โบโรเมียร์กล่าวว่าการเดินกับเขาและต่อเนื่องเพื่อจับมือของเขา. โฟรโดมองตรงไปข้างหน้าในขณะที่เขากล่าวเสริมว่า "และคุณมีมากอ่อนโยนกว่า ... ดีอ่อนโยน กว่าที่คุณดู. " โฟรโดชอบวิธีที่เสียงหัวเราะของโบโรเมียร์แล่นผ่านร่างกายทั้งหมดของเขา มันเป็นอะไรที่ชอบแสงสีเสียงหัวเราะง่ายของฮอบบิทและเขาสงสัยว่านี่คือทางของพื้นบ้านบิ๊ก - วิธีการที่ร่างกายของพวกเขาได้ทำ - หรือบางสิ่งบางอย่างโดยเฉพาะโบโรเมียร์ เขาจำไม่ได้ว่าช่วงเวลาที่อารากอร์ได้หัวเราะออกมาดัง ๆ แม้ในริเวนเดลล์เมื่อเขาต้องการได้รับมากที่สุดของเขาได้อย่างง่ายดาย. "ผมหวังว่าคุณจะมาดูที่คนเราแตกต่างกันเมื่อเรามาถึงไมนาสทิริ ธ " โบโรเมียร์กล่าวว่า ราวกับว่าเขาสามารถอ่านใจของโฟรโด "เราอยู่ในช่วงเวลาที่ยากและมากของเราได้มีการต่อสู้ตลอดชีวิตของเรา. เราไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่มีความสุขในชีวิตไม่ห่วงชาวบ้านของคุณมีในไชร์ ... "