The development of vaccines that pr

The development of vaccines that prevent rabies has a long and distinguished
history, with the earliest preceding modern understanding of viruses and the
mechanisms of immune protection against disease. The correct application of
inactivated tissue culture-derived vaccines is highly effective at preventing the
development of rabies, and very few failures are recorded. Furthermore, oral
and parenteral vaccination is possible for wildlife, companion animals and
livestock, again using inactivated tissue culture-derived virus. However, rabies
remains endemic in many regions of the world and causes thousands of
human deaths annually. There also remain no means of prophylaxis for rabies
once the virus enters the central nervous system (CNS). One reason for this is
the poor immune response within the CNS to infection with rabies virus
(RABV). New approaches to vaccination using modified rabies viruses that
express components of the innate immune system are being applied to this
problem. Preliminary reports suggest that direct inoculation of such viruses
could trigger an effective anti-viral response and prevent a fatal outcome from
RABV infection.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาวัคซีนที่ป้องกันโรคพิษสุนัขบ้ามีความยาว และความโดดเด่นประวัติศาสตร์ ความเข้าใจสมัยใหม่ก่อนหน้านี้แรกสุดของไวรัส และการกลไกการป้องกันของภูมิคุ้มกันโรค โปรแกรมที่ถูกต้องของวัคซีนเยื่อที่ได้มาใช้งานมีประสิทธิภาพสูงในการป้องกันการการพัฒนาของโรคพิษสุนัขบ้า และความล้มเหลวน้อยมากจะถูกบันทึกไว้ นอกจากนี้ ทางปากและมีหลอดเลือดวัคซีนสำหรับสัตว์ป่า สัตว์เลี้ยง และปศุสัตว์ อีกครั้ง โดยยกมาเยื่อไวรัส อย่างไรก็ตาม โรคพิษสุนัขบ้ายังคงอยู่เฉพาะถิ่นในหลายภูมิภาคของโลก และทำให้พันเสียชีวิตมนุษย์เป็นประจำทุกปี มียังคงไม่มีวิธีการป้องกันโรคสำหรับโรคพิษสุนัขบ้าเมื่อไวรัสเข้าสู่ระบบประสาทส่วนกลาง (CNS) หนึ่งเหตุผลคือการตอบสนองภูมิคุ้มกันไม่ดีภายในระบบประสาทส่วนกลางการติดเชื้อไวรัสโรคพิษสุนัขบ้า(RABV) การใช้วัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไวรัสแก้ไขที่กำลังใช้เช็คอินส่วนประกอบของระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาตินี้ปัญหา รายงานเบื้องต้นแนะนำให้กักบริเวณตรงที่ไวรัสดังกล่าวอาจก่อให้เกิดการตอบสนองการป้องกันไวรัสที่มีประสิทธิภาพ และป้องกันผลร้ายแรงจากการติดเชื้อ RABV

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าที่มีความยาวและโดดเด่น
ประวัติศาสตร์ที่มีความเข้าใจที่ทันสมัยก่อนที่เก่าแก่ที่สุดของไวรัสและ
กลไกของการป้องกันภูมิคุ้มกันป้องกันโรค แอพลิเคชันที่ถูกต้องของ
เนื้อเยื่อยกเลิกวัคซีนวัฒนธรรมมามีประสิทธิภาพสูงในการป้องกันการ
พัฒนาของโรคพิษสุนัขบ้าและความล้มเหลวน้อยมากที่มีการบันทึกไว้ นอกจากนี้ในช่องปาก
การฉีดวัคซีนและหลอดเลือดเป็นไปได้สำหรับสัตว์ป่าสัตว์เลี้ยงและ
ปศุสัตว์อีกครั้งโดยใช้เนื้อเยื่อไวรัสวัฒนธรรมที่ได้มาจากการใช้งาน อย่างไรก็ตามโรคพิษสุนัขบ้า
ยังคงเป็นโรคประจำถิ่นในหลายภูมิภาคของโลกและเป็นสาเหตุที่ทำให้พันของ
การเสียชีวิตของมนุษย์เป็นประจำทุกปี นอกจากนี้ยังมียังคงไม่มีวิธีการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
เมื่อไวรัสเข้าสู่ระบบประสาทส่วนกลาง (CNS) หนึ่งในเหตุผลนี้คือ
การตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันต่ำภายในระบบประสาทส่วนกลางต่อการติดเชื้อไวรัสโรคพิษสุนัขบ้า
(RABV) แนวทางใหม่ในการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าไวรัสโดยใช้การปรับเปลี่ยนที่
แสดงส่วนประกอบของระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติจะถูกนำไปใช้นี้
ปัญหา รายงานเบื้องต้นชี้ให้เห็นว่าการฉีดวัคซีนโดยตรงของไวรัสดังกล่าว
อาจทำให้เกิดการตอบสนองที่ป้องกันไวรัสที่มีประสิทธิภาพและป้องกันไม่ให้เกิดผลร้ายแรงจาก
การติดเชื้อ RABV