Predicting the change in incidence

Predicting the change in incidence of T2DM with change in BMI The correlation between BMI and the annual incidence of T2DM was calculated based on two large American prospective epidemiological studies, the Nurses Health Study and the Health Professionals Follow-up Study.36 For men with BMI=35 kg / m2, the annual incidence of diabetes was estimated as 1.4% and for men with BMI=25 kg / m2 as 0.04%. For women, the equivalent figures were 0.61% and 0.13%. Based on these data, it was estimated that a 10% reduction in BMI should reduce the annual incidence of diabetes by approximately 30%. As the change in the annual incidence of T2DM in our model is directly linked to a change in weight loss, the difference in annual incidence of T2DM between the two arms will disappear when patients regain their initial weight. The temporary reduction in the annual incidence will effect the cumulative incidence of T2DM because it reduces / delays the number of patients who develop diabetes. We assumed that the differences in cumulative incidence of T2DM would last for 10 y. Therefore a time horizon of 11 y was used for effects on diabetes costs in the model.
Sustained weight loss As weight loss affects both the utility gained and incidence of T2DM, it is important to be clear about the sustainability of weight loss following the 12-month treatment period. For the base-case analysis, we assumed that patients achieved their maximum weight loss at 12 months and regained their original weight at a uniform rate over the following 3 y (ie in line with NICE recommendation)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในอุบัติการณ์ของ T2DM ใน BMI คำนวณความสัมพันธ์ระหว่าง BMI และอุบัติการณ์รายปีของ T2DM ที่เปลี่ยนแปลงไปตามสองใหญ่อเมริกันมีแนวโน้มความศึกษา การ ศึกษาสุขภาพพยาบาล และสุขภาพผู้เชี่ยวชาญติดตามผล Study.36 สำหรับคน มี BMI = 35 kg / m2 ปีอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานได้ประมาณ 1.4% และสำหรับคนที่มี BMI = 25 kg / m2 เป็น 0.04% สำหรับผู้หญิง ตัวเลขเทียบเท่าถูก 0.61% และ 0.13% ตามข้อมูลเหล่านี้ มันถูกคาดว่า BMI ลด 10% จะลดอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานประจำปีประมาณ 30% เป็นการเปลี่ยนแปลงในอุบัติการณ์รายปีของ T2DM ในรุ่นของเราเชื่อมต่อกับการเปลี่ยนแปลงในน้ำหนัก ความแตกต่างของอุบัติการณ์รายปีของ T2DM ระหว่างแขนทั้งสองจะหายไปเมื่อผู้ป่วยฟื้นตัวน้ำหนักเริ่มต้น การลดลงชั่วคราวในอุบัติการณ์รายปีจะมีผลต่ออุบัติการณ์สะสมของ T2DM เนื่องจากมันช่วยลด / ความล่าช้าของผู้ป่วยที่พัฒนาโรคเบาหวาน เราสันนิษฐานว่า ความแตกต่างในอุบัติการณ์สะสมของ T2DM จะสุดท้ายสำหรับ 10 y ดังนั้นเวลาฟ้า 11 y ใช้สำหรับผลกระทบต้นทุนโรคเบาหวานในแบบจำลองยั่งยืนน้ำหนักน้ำหนักมีผลต่อทั้งสองโปรแกรมที่ได้รับ และอุบัติการณ์ของ T2DM มันจะต้องมีความชัดเจนเกี่ยวกับความยั่งยืนของน้ำหนักตามระยะเวลาการรักษา 12 เดือน สำหรับการวิเคราะห์กรณี base เราสันนิษฐานว่า ผู้ป่วยรับน้ำหนักสูงสุดของพวกเขาในเดือน 12 และจากน้ำหนักตัวเดิมในอัตราสม่ำเสมอกว่า 3 ต่อ y (ie ตามคำแนะนำดี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในอุบัติการณ์ของ T2DM กับการเปลี่ยนแปลงในค่าดัชนีมวลกายความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกายและอุบัติการณ์ประจำปีของ T2DM ถูกคำนวณจากขนาดใหญ่สองอเมริกันในอนาคตการศึกษาทางระบาดวิทยา, สุขภาพการศึกษาพยาบาลและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพติดตาม Study.36 สำหรับคนที่มีค่าดัชนีมวลกาย = 35 กก. / m2 อุบัติการณ์ของโรคเบาหวานเป็นที่คาดกันเป็น 1.4% และสำหรับคนที่มีค่าดัชนีมวลกาย = 25 กก. / m2 เป็น 0.04% สำหรับผู้หญิงตัวเลขเทียบเท่าเป็น 0.61% และ 0.13% บนพื้นฐานของข้อมูลเหล่านี้มันเป็นที่คาดว่าการลดลง 10% ในดัชนีมวลกายจะช่วยลดอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานโดยประมาณ 30% ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงในอุบัติการณ์ประจำปีของ T2DM ในรูปแบบของเรามีการเชื่อมโยงโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงในการลดน้ำหนัก, ความแตกต่างในอุบัติการณ์ประจำปีของ T2DM ระหว่างสองแขนจะหายไปเมื่อผู้ป่วยกลับมามีน้ำหนักแรกของพวกเขา ลดลงชั่วคราวในอุบัติการณ์ประจำปีจะมีผลกระทบต่ออัตราการเกิดสะสมของ T2DM เพราะจะช่วยลด / ล่าช้าจำนวนผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน เราสันนิษฐานว่าความแตกต่างในอุบัติการณ์สะสมของ T2DM จะมีอายุการใช้งาน 10 ปี ดังนั้นระยะเวลา 11 และถูกนำมาใช้สำหรับผลกระทบต่อค่าใช้จ่ายที่เป็นโรคเบาหวานในรูปแบบ.
การสูญเสียน้ำหนักอย่างต่อเนื่องในขณะที่การสูญเสียน้ำหนักผลกระทบต่อทั้งยูทิลิตี้ได้รับและอุบัติการณ์ของ T2DM มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องมีความชัดเจนเกี่ยวกับความยั่งยืนของการลดน้ำหนักต่อไป 12 ระยะเวลาการรักษาเดือน สำหรับการวิเคราะห์ฐานกรณีที่เราสันนิษฐานว่าผู้ป่วยที่ประสบความสำเร็จในการลดน้ำหนักของพวกเขาที่สูงสุด 12 เดือนและกลับมาน้ำหนักเดิมของพวกเขาในอัตราที่สม่ำเสมอทั่วทั้ง 3 ต่อไปและ (IE สอดคล้องกับคำแนะนำของ NICE)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำนายการเปลี่ยนแปลงของอุบัติการณ์ t2dm กับการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีมวลกาย BMI และอุบัติการณ์ประจำปีของ t2dm คำนวณบนพื้นฐานขนาดใหญ่สองชาวอเมริกันผู้ศึกษาทางระบาดวิทยา , พยาบาลสุขภาพการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพตาม study.36 สำหรับผู้ชายที่มี BMI = 35   kg / m2 , อุบัติการณ์ของโรคเบาหวานประจำปีประมาณเป็น 1.4% และสำหรับผู้ชายที่มี BMI = 25  กก. / ตร. ม. เป็น 004 ) สำหรับผู้หญิง , เทียบเท่ากับตัวเลขที่ 0.61 % และ 0.13 % จากข้อมูลเหล่านี้ มันคือประมาณว่า ลด 10% ใน BMI ควรลดอุบัติการณ์ของโรคเบาหวานปีละประมาณ 30% ขณะที่การเปลี่ยนแปลงในเหตุการณ์ปี t2dm ในรูปแบบของเราคือการเชื่อมโยงโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงในการสูญเสียน้ำหนักความแตกต่างของอุบัติการณ์ประจำปีของ t2dm ระหว่างสองแขนจะหายไปเมื่อผู้ป่วยฟื้นน้ำหนักเริ่มต้นของพวกเขา การลดลงชั่วคราวในอุบัติการณ์ประจำปีจะมีผลต่อการสะสมของ t2dm เพราะมันลด / เพิ่มจำนวนผู้ป่วยที่เป็นโรคเบาหวาน เราสันนิษฐานว่า ความแตกต่างในการสะสมของ t2dm จะสุดท้ายสำหรับ 10   Yดังนั้น กรอบเวลา 11   Y ใช้สำหรับผลกระทบต่อโรคเบาหวานค่าใช้จ่ายในรูปแบบ การสูญเสียน้ำหนักการสูญเสียน้ำหนัก
ยั่งยืนที่มีผลต่อทั้งประโยชน์ที่ได้รับและการ t2dm , มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีความชัดเจนเกี่ยวกับความยั่งยืนของการสูญเสียน้ำหนักต่อไปนี้การรักษาระยะเวลา 12 เดือน . สำหรับการวิเคราะห์พื้นฐานเราสันนิษฐานว่าผู้ป่วยของพวกเขาสูญเสียน้ำหนักได้สูงสุดที่ 12 เดือนและ regained น้ำหนักเดิมของพวกเขาในอัตราที่สม่ำเสมอกว่า 3 ต่อไปนี้  Y ( คือสอดคล้องกับคำแนะนำดี )