by the window startling the queen a

by the window startling the queen and she pricked her finger. A single drop of blood fell on the snow outside her window. As she looked at the blood on the snow she said to herself, "Oh, how I wish that I had a daughter that had skin as white as snow, lips as red as blood, and hair as black as ebony."

Soon after that, the kind queen got her wish when she gave birth to a baby girl who had skin white as snow, lips red as blood, and hair black as ebony. They named the baby princess Snow White, but sadly, the queen died after giving birth to Snow White.

Soon after, the king married a new woman who was beautiful, but as well proud and cruel. She had studied dark magic and owned a magic mirror, of which she would daily ask,

Mirror, mirror on the wall, who's the fairest of them all?

Each time this question was asked, the mirror would give the same answer, "Thou, O Queen, art the fairest of all." This pleased the queen greatly as she knew that her magical mirror could speak nothing but the truth.

One morning when the queen asked, "Mirror, mirror on the wall, who's the fairest of them all?" she was shocked when it answered:

You, my queen, are fair; it is true.
But Snow White is even fairer than you.
The Queen flew into a jealous rage and ordered her huntsman to take Snow White into the woods to be killed. She demanded that the huntsman return with Snow White's heart as proof.

The poor huntsman took Snow White into the forest, but found himself unable to kill the girl. Instead, he let her go, and brought the queen the heart of a wild boar.

Snow White was now all alone in the great forest, and she did not know what to do. The trees seemed to whisper to each other, scaring Snow White who began to run. She ran over sharp stones and through thorns. She ran as far as her feet could carry her, and just as evening was about to fall she saw a little house and went inside in order to rest.

Inside the house everything was small but tidy. There was a little table with a tidy, white tablecloth and seven little plates. Against the wall there were seven little beds, all in a row and covered with quilts.

Because she was so hungry Snow White ate a few vegetables and a little bread from each little plate and from each cup she drank a bit of milk. Afterward, because she was so tired, she lay down on one of the little beds and fell fast asleep.

After dark, the owners of the house returned home. They were the seven dwarves who mined for gold in the mountains. As soon as they arrived home, they saw that someone had been there -- for not everything was in the same order as they had left it.

The first one said, "Who has been sitting in my chair?"

The second one, "Who has been eating from my plate?"

The third one, "Who has been eating my bread?"

The fourth one, "Who has been eating my vegetables?"

The fifth one, "Who has been eating with my fork?"

The sixth one, "Who has been drinking from my cup?"

But the seventh one, looking at his bed, found Snow White lying there asleep. The seven dwarves all came running up, and they cried out with amazement. They fetched their seven candles and shone the light on Snow White.

"Oh good heaven! " they cried. "This child is beautiful!"

They were so happy that they did not wake her up, but let her continue to sleep in the bed. The next morning Snow White woke up, and when she saw the seven dwarves she was frightened. But they were friendly and asked, "What is your name?"

"My name is Snow White," she answered.

"How did you find your way to our house?" the dwarves asked further.

Then she told them that her stepmother had tried to kill her, that the huntsman had spared her life, and that she had run the entire day through the forest, finally stumbling upon their house.

The dwarves spoke with each other for awhile and then said, "If you will keep house for us, and cook, make beds, wash, sew, and knit, and keep everything clean and orderly, then you can stay with us, and you shall have everything that you want."

"Yes," said Snow White, "with all my heart." For Snow White greatly enjoyed keeping a tidy home.

So Snow White lived happily with the dwarves. Every morning they went into the mountains looking for gold, and in the evening when they came back home Snow White had their meal ready and their house tidy. During the day the girl was alone, except for the small animals of the forest that she often played with.

Now the queen, believing that she had eaten Snow White's heart, could only think that she was again the first and the most beautiful woman of all. She stepped before her mirror and said:

Mirror, mirror, on the wall,
Who in this land is fairest of all?

It answered:

You, my queen, are fair; it is true.
But Snow White, beyond the mountains
With the seven dwarves,
Is still a thousand times fairer than you.

This startled the queen, for she knew that the mirror did not lie, and she realized that the huntsman had deceived her and that Snow White was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าต่างน่าประทับใจ ราชินีและเธอจำนวนที่/กี่นิ้วของเธอ เลือดหยดเดียวลงบนหิมะนอกหน้าต่างของเธอ ขณะเธอมองเลือดบนหิมะ เธอกล่าวว่า เพื่อตัวเอง "โอ้ วิธีในอดีตว่า ผมมีลูกสาวที่มีผิวขาวอย่างหิมะ ริมฝีปากเป็นสีแดงเป็นเลือด และผมเป็นสีดำเป็นดำ หลังจากนั้น ราชินีชนิดได้ในของเธอเมื่อเธอให้กำเนิดเด็กที่มีผิวขาวเป็นหิมะ ริมฝีปากสีแดงเป็นเลือด และผมสีดำเป็นสีดำ พวกเขาตั้งชื่อเด็กเจ้าหญิงหิมะขาว แต่เศร้า ราชินีเสียชีวิตหลังจากให้กำเนิดหิมะขาวเร็ว ๆ นี้ หลังจาก กษัตริย์แต่งงานผู้หญิงใหม่ที่สวย งาม แต่ด้วยความภาคภูมิใจ และโหดร้าย เธอได้ศึกษาเวทมนตร์มืด และเจ้าของกระจกวิเศษ ของที่เธอทุกวัน ขอ กระจก กระจกบนผนัง ผู้เล่นทั้งหมดแต่ละครั้งที่คำถามนี้ถูกถาม กระจกจะให้คำตอบเดียวกัน "เจ้า O ควีน ศิลป์ธรรมทั้งหมด นี้ยินดีราชินีมากเธอรู้ว่า กระจกวิเศษของเธอไม่พูดอะไรแต่ความจริงเช้าวันหนึ่งเมื่อพระราชินีถาม เงา กระจกบนผนัง ผู้เล่นทั้งหมด "เธอตกใจเมื่อมันตอบ:คุณ ราชินีของฉัน เป็นธรรม มันเป็นความจริงแต่หิมะขาวแม้จะเป็นธรรมกว่าคุณพระราชินีบินเข้าความโกรธอิจฉา และสั่งนายพรานเธอจะหิมะขาวเข้าไปในป่าถูกฆ่าตาย เธอเรียกร้องให้ นายพรานกลับ มีหิมะขาวหัวใจเป็นหลักฐาน นายพรานไม่ดีเอาหิมะขาวเข้าป่า แต่พบว่าตัวเองไม่สามารถฆ่าหญิงสาว แทน เขาปล่อยให้เธอไป และนำราชินีของหมูป่าตอนนี้หิมะขาวเป็นคนเดียวในป่าดี และเธอไม่รู้จะทำอย่างไร ต้นไม้ที่ดูเหมือนจะ กระซิบกัน กลัวหิมะขาวที่เริ่มทำงาน เธอวิ่ง ผ่านหินคม และ ผ่านหนาม เธอวิ่งเป็นเท้าของเธอสามารถดำเนินเธอ และก็เป็นช่วงเย็นจะ ลดลง เธอเห็นบ้านเล็ก ๆ และไปภายในเพื่อการพักผ่อนภายในบ้าน ทุกอย่างมีขนาดเล็ก แต่สะอาด ตารางเรียบร้อย ขาวผ้าปูโต๊ะและแผ่นเล็ก ๆ ที่เจ็ดที่มีน้อยมาก กับผนังมีน้อยเจ็ด เตียง ทั้งในแถว และคลุม ด้วยผ้าห่มเพราะเธอดังหิมะขาวหิวกินไม่กี่ผักและขนมปังเล็กน้อย จากแต่ละจานน้อย และแต่ละถ้วย เธอดื่มนมนิด ๆ หลังจากนั้น เพราะเธอเหนื่อย เธอวางลงบนเตียงน้อยอย่างใดอย่างหนึ่ง และหลับไปอย่างรวดเร็วหลังจากมืด เจ้าของบ้านกลับบ้าน พวกเขามีเจ็ด dwarves ที่ขุดทองในภูเขา ทันทีที่พวกเขามาถึงบ้าน พวกเขาเห็นว่า คนที่ได้รับมีสำหรับทุกอย่างไม่เหมือนกัน ตามที่พวกเขาได้ทิ้งคนแรกกล่าวว่า "ที่ได้นั่งในเก้าอี้ของฉัน"คนสอง "ที่มีการรับประทานอาหารจากจานของฉัน"หนึ่งในสาม "ที่มีการกินขนมปังของฉัน"หนึ่งสี่ "ที่มีการกินผักของฉัน"หนึ่งห้า "ที่มีการกิน ด้วยส้อมของฉัน"หนึ่งหก ที่มีการดื่มจากถ้วยของฉัน "แต่หนึ่งเจ็ด เตียงของเขา พบหิมะขาวนอนหลับอยู่มี ทั้งหมดเจ็ด dwarves มาใช้งานไม่ได้ และพวกเขาร้องออกมา ด้วยความประหลาดใจ พวกเขานำของยูโรเปี้ยน และส่องแสงบนหิมะขาว "โอ้ สวรรค์ดี! " พวกเขาร้องไห้ "เด็กคนนี้ไม่สวย"พวกเขามีความสุขมากที่พวกเขาได้ปลุกเธอขึ้น แต่ปล่อยให้เธอไปนอนบนเตียง รุ่งหิมะขาวตื่นขึ้นมา และเมื่อเธอเห็นเจ็ด dwarves เธอก็กลัว แต่พวกเขาเป็นมิตร และ ถาม "ชื่อของคุณคืออะไร""ชื่อของฉันคือ หิมะขาว เธอตอบ"คุณรู้จักทางไปบ้านของเรา" คนแคระที่ถามเพิ่มเติมแล้วเธอบอกว่า ที่แม่เลี้ยงของเธอพยายามฆ่าเธอ ว่านายพรานมี spared ชีวิตของเธอ และเธอได้ทำงานทั้งวันผ่านป่า สะดุดเมื่อบ้านของพวกเขาในที่สุดคนแคระพูดกับแต่ละอื่น ๆ สำหรับสักครู่แล้ว กล่าว ว่า "ถ้าคุณจะให้บ้านเรา และปรุงอาหาร ทำเตียง ล้าง เย็บ ถัก และให้ทุกอย่างสะอาด และเป็นระเบียบ แล้วคุณสามารถเข้าพักกับเรา และคุณจะมีทุกอย่างที่คุณต้องการ""Yes กล่าวว่า หิมะขาว "กับใจของฉัน" สำหรับหิมะขาวมากจัดเก็บบ้านเรียบร้อยดังนั้นหิมะขาวอาศัยอยู่อย่างมีความสุขกับการคนแคระ ทุกเช้าพวกเขาไปสู่ภูเขาทอง และ ในช่วงเย็นเมื่อพวกเขากลับมาบ้านหิมะขาวมีอาหารพร้อมของพวกเขาและความเป็นระเบียบของบ้าน ในระหว่างวัน สาวได้คนเดียว ยกเว้นสำหรับสัตว์ขนาดเล็กของป่าที่เธอมักจะเล่นด้วยตอนนี้ราชินี เชื่อว่า เธอได้กินหัวใจหิมะขาว สามารถคิดว่า เธอเป็นอีกครั้งแรก และผู้หญิงสวยที่สุดของทั้งหมด เธอก้าวก่อนกระจกของเธอ และกล่าวว่า:กระจก กระจก ผนังใครในแผ่นดินนี้เป็นธรรมของทั้งหมดตอบ:คุณ ราชินีของฉัน เป็นธรรม มันเป็นความจริงแต่หิมะขาว เหนือภูเขามีเจ็ด dwarvesจะยังคงเป็นพัน ๆ ครั้งธรรมมากกว่าคุณนี้ startled ราชินี สำหรับเธอรู้ว่า กระจกไม่ได้อยู่ และเธอรู้ว่า นายพรานมีหลอกเธอ และว่า หิมะขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ริมหน้าต่างตกใจพระราชินีและเธอ pricked นิ้วของเธอ หยดเดียวเลือดลงบนหิมะนอกหน้าต่างของเธอ ขณะที่เธอมองที่เลือดบนหิมะที่เธอพูดกับตัวเองว่า "โอ้ว่าฉันหวังว่าฉันมีลูกสาวคนหนึ่งที่มีผิวขาวอย่างหิมะริมฝีปากแดงอย่างโลหิตและผมเป็นสีดำเป็นไม้มะเกลือ."

หลังจากนั้นไม่นาน สมเด็จพระราชินีชนิดมีความปรารถนาของเธอเมื่อเธอให้กำเนิดทารกเพศหญิงที่มีผิวขาวเหมือนหิมะริมฝีปากสีแดงเป็นเลือดและผมสีดำเป็นไม้มะเกลือ พวกเขาตั้งชื่อทารกเจ้าหญิงหิมะขาว แต่เศร้าราชินีเสียชีวิตหลังจากที่ให้กำเนิดหิมะขาว.

ไม่นานหลังจากนั้นกษัตริย์แต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ที่เป็นภาพที่สวยงามเช่นกัน แต่ความภาคภูมิใจและโหดร้าย เธอเคยเรียนมนต์ดำและเป็นเจ้าของกระจกวิเศษซึ่งเธอทุกวันจะถาม

กระจกกระจกบนผนังที่เป็นสังขารของพวกเขาทั้งหมดได้หรือไม่

ในแต่ละครั้งที่คำถามนี้ถูกถามกระจกจะให้คำตอบเดียวกัน "พระองค์ O ราชินีทรงสังขารของทุก. " นี้ยินดีที่พระราชินีอย่างมากขณะที่เธอรู้ว่ากระจกวิเศษของเธอจะพูด แต่ความจริง.

เช้าวันหนึ่งเมื่อพระราชินีถามว่า "กระจกกระจกบนผนังที่เป็นสังขารของพวกเขาทั้งหมดได้หรือไม่" เธอก็ต้องตกใจเมื่อมันตอบ:

คุณพระราชินีของฉันเป็นธรรม; มันเป็นความจริง.
แต่หิมะขาวจะยิ่งสวยกว่าคุณ.
สมเด็จพระราชินีล่องลอยไปในความโกรธอิจฉาและสั่งให้นายพรานของเธอที่จะหิมะขาวเข้าไปในป่าจะถูกฆ่าตาย เธอถามว่าผลตอบแทนที่นายพรานที่มีหัวใจหิมะขาวเป็นหลักฐาน.

นายพรานไม่ดีเอาหิมะขาวเข้าไปในป่า แต่ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะฆ่าสาว แต่เขาปล่อยเธอไปและนำพระราชินีหัวใจของหมูป่า.

หิมะขาวตอนนี้อยู่คนเดียวในป่าที่ดีและเธอไม่เคยรู้ว่าจะทำอย่างไร ต้นไม้ที่ดูเหมือนจะกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ กลัวหิมะขาวที่เริ่มวิ่ง เธอวิ่งไปหินที่คมชัดและผ่านหนาม เธอวิ่งไปไกลเท่าที่เท้าของเธอจะพาเธอและเช่นเดียวกับตอนเย็นกำลังจะตกเธอเห็นบ้านหลังเล็ก ๆ และเข้าไปข้างในเพื่อให้ส่วนที่เหลือ.

ภายในบ้านทุกอย่างที่มีขนาดเล็ก แต่เป็นระเบียบเรียบร้อย มีตารางเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยผ้าปูโต๊ะสีขาวและเจ็ดแผ่นเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผนังมีเจ็ดห้องนอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งหมดในแถวและปกคลุมด้วยผ้าห่ม.

เพราะเธอหิวหิมะขาวกินผักน้อยและขนมปังเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแต่ละจานเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแต่ละถ้วยเธอดื่มบิตของนม หลังจากนั้นเพราะเธอเหนื่อยเธอล้มตัวลงนอนบนหนึ่งในห้องนอนเล็ก ๆ น้อย ๆ และตกหลุมหลับไปอย่างรวดเร็ว.

หลังจากที่มืดเจ้าของบ้านกลับบ้าน พวกเขาเป็นคนแคระทั้งเจ็ดที่ขุดทองในภูเขา เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขามาถึงบ้านที่พวกเขาเห็นว่าคนที่เคยมี -. สำหรับทุกอย่างไม่ได้อยู่ในลำดับเดียวกับที่พวกเขาได้ทิ้งมันไว้

คนแรกกล่าวว่า "ที่ได้รับการนั่งอยู่ในเก้าอี้ของฉัน?"

คนที่สอง " ที่ได้รับการรับประทานอาหารจากจานของฉัน? "

หนึ่งในสาม" ที่ได้รับการกินขนมปังของฉัน "

ที่สี่หนึ่ง" ที่ได้รับการกินผักของฉัน "

ที่ห้าหนึ่ง" ที่ได้รับการรับประทานอาหารด้วยส้อมของฉัน "

หนึ่งในหก "ที่ได้รับการดื่มจากถ้วยของฉัน"

แต่ 1/7 กำลังมองหาที่เตียงของเขาพบหิมะขาวนอนหลับ คนแคระทั้งเจ็ดทั้งหมดมาวิ่งขึ้นและพวกเขาร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ พวกเขาเรียกเจ็ดของพวกเขาและเทียนส่องแสงบนหิมะสีขาว.

"โอ้สวรรค์ดี!" เขาร้อง "เด็กคนนี้มีความสวยงาม!"

พวกเขามีความสุขมากที่พวกเขาไม่ได้ปลุกเธอขึ้น แต่ปล่อยให้เธอยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง เช้าวันรุ่งขึ้น Snow White ตื่นขึ้นมาและเมื่อเธอเห็นคนแคระทั้งเจ็ดเธอก็กลัว แต่พวกเขามีความเป็นมิตรและถามว่า "คุณชื่ออะไร?"

"ฉันชื่อสโนว์ไวท์" เธอตอบ.

"วิธีที่คุณไม่หาทางของคุณไปที่บ้านของเราหรือไม่" คนแคระถามต่อไป.

จากนั้นเธอก็บอกพวกเขาว่าแม่เลี้ยงของเธอได้พยายามที่จะฆ่าเธอว่านายพรานได้งดเว้นชีวิตของเธอและบอกว่าเธอวิ่งตลอดทั้งวันผ่านป่าในที่สุดสะดุดเมื่อบ้านของพวกเขา.

พวกคนแคระได้พูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ สำหรับสักครู่แล้วกล่าวว่า "ถ้าคุณจะให้บ้านสำหรับเราและปรุงอาหารให้เตียงล้างเย็บและถักและให้ทุกอย่างสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วคุณสามารถอยู่กับเราและคุณจะมีทุกอย่างที่คุณต้องการ . "

" ใช่ "หิมะขาวกล่าวว่า" ด้วยหัวใจทั้งหมดของฉัน. " หิมะสีขาวชอบมากการรักษาบ้านที่เป็นระเบียบเรียบร้อย.

ดังนั้นหิมะขาวอาศัยอยู่อย่างมีความสุขกับคนแคระ ทุกเช้าที่พวกเขาเดินเข้าไปในภูเขามองหาทองและในช่วงเย็นเมื่อพวกเขากลับมาบ้านหิมะขาวมีอาหารของพวกเขาพร้อมและบ้านของพวกเขาเป็นระเบียบเรียบร้อย ในระหว่างวันที่หญิงสาวที่เป็นคนเดียวยกเว้นสำหรับสัตว์เล็ก ๆ ของป่าที่เธอมักจะเล่นกับ.

ตอนนี้สมเด็จพระราชินีฯ เชื่อว่าเธอได้กินหัวใจหิมะขาวเท่านั้นที่สามารถคิดว่าเธอเป็นอีกครั้งเป็นครั้งแรกและผู้หญิงที่สวยที่สุดของ ทั้งหมด. เธอก้าวก่อนที่กระจกของเธอและกล่าวว่า:

กระจก, กระจกบนผนัง
ใครในแผ่นดินนี้คือสังขารของทั้งหมดหรือไม่

มันตอบ:

คุณพระราชินีของฉันเป็นธรรม; มันเป็นความจริง.
แต่หิมะขาวเกินกว่าภูเขา
กับเจ็ดคนแคระ
ก็ยังคงเป็นพัน ๆ ครั้งเป็นธรรมกว่าที่คุณ.

นี้ตกใจราชินีเพราะเธอรู้ว่ากระจกไม่ได้โกหกและเธอรู้ว่านายพรานได้หลอกเธอและ ที่สีขาวเหมือนหิมะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยหน้าต่างถูกราชินีเธอ pricked นิ้วของเธอ เลือดสักหยดตกลงบนหิมะข้างนอกหน้าต่าง ขณะที่เธอมองเลือดบนหิมะ เธอพูดกับตัวเอง " โอ้ ฉันหวังว่า ฉันมีลูกสาวที่มีผิวสีขาวดุจหิมะ ริมฝีปากสีแดงสดเหมือนเลือด และเส้นผมสีดำไม้มะเกลือ "หลังจากนั้นไม่นาน พวกราชินีมีความปรารถนาของเธอเมื่อเธอคลอดลูกสาวที่มีผิวขาวราวกับหิมะ ปากแดงเหมือนเลือด และเส้นผมสีดำไม้มะเกลือ . พวกเขาตั้งชื่อทารกเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ แต่น่าเสียดาย พระมเหสีสิ้นพระชนม์หลังจากให้กำเนิดหิมะสีขาวหลังจากนั้นไม่นาน พระราชาแต่งงานกับผู้หญิงที่สวย แต่ก็ภูมิใจ และโหดร้าย เธอได้เรียนมนต์ดำ และเป็นกระจกวิเศษ ซึ่งเธอทุกวัน ถามกระจกกระจกบนผนังที่สวยที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ?แต่ละเวลา คำถามนี้ถูกถามว่ากระจกจะให้คําตอบที่เหมือนกัน " เจ้าราชินี ศิลปะสวยที่สุดของทั้งหมด " นี้ ถูกใจมาก เป็นราชินีเธอรู้ว่ากระจกวิเศษของเธอจะพูดแต่ความจริงเช้าวันหนึ่งเมื่อราชินีถาม " กระจกกระจกบนผนังที่สวยที่สุดของพวกเขาทั้งหมด ? เธอตกใจเมื่อมันตอบว่าคุณราชินีของฉัน มีความยุติธรรม มันเป็นความจริงแต่หิมะสีขาวจะสวยกว่าเธอราชินีเดือดดาลอิจฉาและสั่งให้เธอพาสโนว์ไวท์นายพรานเข้าไปในป่าที่จะถูกฆ่า เธอต้องการให้เรากลับมาพร้อมกับหัวใจของสโนว์ไวท์ เพื่อเป็นหลักฐานนายพรานจนพาสโนว์ไวท์เข้าไปในป่า แต่ก็พบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะฆ่าผู้หญิง แทน เขาปล่อยเธอ และพาองค์ราชินีหัวใจของหมูป่าหิมะสีขาวกำลังอยู่คนเดียวในป่ามาก เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ ต้นไม้ดูเหมือนจะกระซิบกัน กลัวหิมะสีขาวที่เริ่มวิ่ง เธอวิ่งผ่านหินคมและผ่านหนาม เธอวิ่งเท่าที่ขาของเธอจะพาเธอและเช่นเดียวกับตอนเย็นกำลังจะตกเธอเห็นบ้านหลังเล็ก ๆเข้าไปเพื่อพักผ่อนในบ้านทุกอย่าง เป็นขนาดเล็ก แต่เป็นระเบียบเรียบร้อย มีโต๊ะเล็ก ๆด้วย ดูเรียบร้อย ผ้าปูโต๊ะสีขาวและเจ็ดแผ่นเล็ก ๆน้อย ๆ กับผนังมีเจ็ดเตียงเล็กน้อย ทั้งหมดในแถว และคลุมด้วยผ้าห่มเพราะเธอคือหิมะสีขาวหิวกินผักไม่กี่และน้อยขนมปังจากแต่ละจานน้อยและจากแต่ละถ้วยเธอดื่มนมอีกสักหน่อย . หลังจากนั้น เพราะว่าเธอเหนื่อย เธอนอนลงบนเตียงเล็ก ๆแห่งหนึ่ง และก็หลับไปแล้วหลังจากที่มืด เจ้าของบ้านกลับมา พวกเขาถูกคนแคระทั้งเจ็ดที่ขุดหาทองในภูเขา ทันทีที่มาถึงบ้าน เขาก็เห็นใครบางคนอยู่ . . . สำหรับทุกอย่างไม่ได้อยู่ในลำดับเดียวกันกับที่พวกเขาเหลืออยู่คนแรกที่บอกว่า " คนที่นั่งอยู่ในเก้าอี้ของฉัน "ตัวที่สอง " ที่ได้กินจากจานของฉัน "อันที่สาม " ใครได้กินขนมปังของฉัน "สี่ " ที่ได้กินผักของฉัน "5 อย่าง ใครได้กินด้วยส้อมของฉัน "หกหนึ่ง , " ผู้ที่ได้รับการดื่มจากถ้วยของฉัน "แต่เจ็ดหนึ่ง มองไปที่เตียงของเขา เจอหิมะขาวนอนอยู่หลับอยู่ คนแคระทั้งเจ็ดก็วิ่งขึ้น และพวกเขาก็ร้องกับความประหลาดใจ พวกเขาเรียกพวกเขา เจ็ดเทียนส่องแสงบนหิมะสีขาว" โอ้ดี สวรรค์ ! " พวกเขาร้องไห้ นี่คือเด็กที่สวยงาม !พวกเขามีความสุขที่พวกเขาไม่ได้ปลุกเธอ แต่ปล่อยให้เธอยังคงนอนอยู่บนเตียง เช้าวันต่อมา สโนว์ไวท์ตื่นขึ้นมา และเมื่อเธอเห็นคนแคระทั้งเจ็ด เธอหวาดกลัว แต่พวกเขาก็เป็นมิตรและถามว่า " เจ้าชื่ออะไร ?" ฉันชื่อ สโนว์ไวท์ " เธอตอบ" ทำไมเธอมาที่บ้านของเรา ? " คนแคระถามต่อไปแล้วบอกเธอว่า แม่เลี้ยงของเธอได้พยายามที่จะฆ่าเธอ นายพรานได้ไว้ชีวิตเธอ และเธอก็วิ่งทั้งวันผ่านป่า ในที่สุดก็สะดุดเมื่อบ้านของพวกเขาคนแคระพูดกับแต่ละอื่น ๆ สักพัก แล้วกล่าวว่า " ถ้าคุณจะเก็บบ้านให้เรา และทำให้เตียง ซัก เย็บและถัก และรักษาความสะอาด และเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกอย่างแล้ว คุณสามารถพักกับเรา แล้วคุณจะได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ " ." ใช่ " หิมะสีขาว " ด้วยหัวใจ " สโนไวท์มีความสุขอย่างมากรักษาบ้านเป็นระเบียบเรียบร้อยสีขาวหิมะอยู่อย่างมีความสุขกับคนแคระ ทุกๆเช้า พวกเขาไปที่ภูเขาหาทอง และในตอนเย็น เมื่อพวกเขากลับมา ขาวบ้านหิมะได้อาหารของพวกเขาพร้อมและบ้านเป็นระเบียบของพวกเขา ในระหว่างวัน ผู้หญิงคนเดียว ยกเว้นสัตว์ขนาดเล็กของป่าที่เธอมักจะเล่นด้วยตอนนี้พระมเหสี เชื่อว่าเธอจะได้กินหัวใจของสโนว์ไวท์ อาจแค่คิดว่าเธออีกครั้งก่อน และผู้หญิงที่สวยที่สุดของทั้งหมด เธอก้าวก่อนที่กระจกของเธอ และกล่าวว่า :กระจกกระจกบนผนังใครในแผ่นดินนี้ คือ ธรรมทั้งปวงมันตอบว่าคุณราชินีของฉัน มีความยุติธรรม มันเป็นความจริงแต่หิมะขาว เหนือภูเขากับเจ็ดคนแคระยังคงเป็นพันครั้งก็สวยกว่าเธอนี่ตกใจกับราชินี นางรู้ว่ากระจกไม่ได้โกหก และ เธอตระหนักว่า นายพรานหลอกลวงเธอ และหิมะสีขาว