“Minjoon certainly reproduced the r

“Minjoon certainly reproduced the recipe exactly. There’s no difference in the flavor. It really feels like it was cooked by the same chef, in the same restaurant. That time, I was relying on my memories so I thought that it was identical because it was similar…….”
“………I certainly can’t feel a tiny difference. It’s to the point that expecting his absolute taste to be common sense to be difficult.”

Alan said with a sickened voice. Emily that was looking at him with a smile you couldn’t know the meaning of, opened her mouth and said with a gentle voice. Between her red lips, her red tongue showed.

“If he comes this way, he will really become an epicurean that won’t be repeated twice in history. How will he fare in the road of cooking? Of course, his ability to reproduce a recipe is certain, but because of that, he didn’t show cooking skills that are his own, right?”
“Only because he didn’t show it much, there’s no need to be afraid and give up before hand. Minjoon’s sense of taste will be favorable to have while cooking, it won’t prejudicate him. And I am also looking at him highly as a chef. He has talent. Surviving until now wasn’t solely by luck.”

Alan’s and Emily’s eyes became sharper. When the air between them was becoming sharper, Joseph said in a soft voice.

“However Minjoon wishes to become a chef. I think that the conversation ended with that.”
“……You don’t know. Perhaps, he will change his mind later on.”

Emily said with a depressed face. Joseph opened his mouth.

“Emily. Just like you can’t get out of the tasting world, Minjoon can’t get out of the cooking world. There is already a seat destined for all of the people. And if you can’t be in your seat, you suffer so much to the point you can’t stand it. And Minjoon’s seat, rather than this……”

Joseph raised a finger. It was a hand that was burnt by oil and fire, and had scars full of knife cuts. And the bad looking finger that by no means you could call pretty, pointed towards the kitchen.

“It’s that place. Even if you want him that much, you can’t change his seat. That’s something no one can do, and shouldn’t do.”

Emily didn’t reply anything back. She also knew quite well that wanting Jo Minjoon was just a greed of hers. A stifled sigh flowed out from between her lips. It was at that moment that Alan opened his mouth.

“……..The mission, I thought of one.”

Josephs and Emily’s sights directed to Alan. Alan’s corner of the mouth raised.

“What’s the reason we are clashing our opinions like this? It’s because a new type of guy we never saw before appeared. And the reason we gathered here is the same. Participants that are clearly more superior compared to the previous seasons. Ingredients that are hard to handle are making us feel pain. Then, we just have to return that back.”

Alan laughed as if he was enjoying it so much he couldn’t hold it back. Emily asked as if she was going to die from curiousness.

“What is it? What did you think of?”
“It’s ingredients.”

Alan continued speaking.

“Let’s give them ingredients they have never handled before.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Minjoon แน่นอนสร้างสูตรแน่นอน มีไม่มีความแตกต่างในรสชาติ จริง ๆ รู้สึกเหมือนมันถูกต้ม โดยเชฟเหมือนกัน ในร้านอาหารเดียวกัน เวลานั้น ฉันคือพึ่งความทรงจำของฉันก็เลยคิดว่า มันก็เหมือนกันเพราะมันคล้ายกัน..."“……… แน่นอนผมไม่รู้สึกความแตกต่างเล็ก ๆ มันเป็นที่จุดที่ต้องการรสชาติของเขาแน่นอนจะเป็นสามัญสำนึกจะยาก"อลันกล่าว ด้วยเสียง sickened เอมิลี่ที่มองเขา ด้วยรอยยิ้มที่คุณไม่ทราบความหมายของ เปิดปากของเธอ และกล่าว ด้วยเสียงนุ่มนวล ระหว่างริมฝีปากของเธอแดง ลิ้นสีแดงของเธอแสดงให้เห็น"ถ้าเขามาทางนี้ เขาจริง ๆ จะตัวติดตามการควบคุมที่จะไม่ทำซ้ำสองครั้งในประวัติศาสตร์ วิธีจะเขาอัตราค่าโดยสารในถนนอาหาร แน่นอน ความสามารถของเขาเพื่อสร้างสูตรเป็นบางอย่าง แต่ว่า เขาไม่ได้แสดงทักษะที่สิทธิของเขาเอง การทำอาหาร? ""เนื่องจากเขาไม่ได้แสดงมาก ไม่จำเป็นต้องกลัว และให้ขึ้นก่อนถึงมือ รสสัมผัสของ Minjoon จะดีมีอาหาร มันจะไม่ prejudicate เขา และยังกำลังดูเขาสูงเป็นพ่อครัว เขามีพรสวรรค์ รอดตายจนถึงขณะนี้ไม่เพียงผู้โชคดี"ตาของ Alan และของเอมิลี่กลายเป็นคม เมื่ออากาศระหว่างพวกเขาได้กลายเป็นคม โจเซฟกล่าวเสียงนุ่มนวล"อย่างไรก็ตาม Minjoon ปรารถนาจะกลายเป็น พ่อครัว ผมคิดว่า การสนทนาสิ้นสุดวันที่“……You don’t know. Perhaps, he will change his mind later on.”Emily said with a depressed face. Joseph opened his mouth.“Emily. Just like you can’t get out of the tasting world, Minjoon can’t get out of the cooking world. There is already a seat destined for all of the people. And if you can’t be in your seat, you suffer so much to the point you can’t stand it. And Minjoon’s seat, rather than this……”Joseph raised a finger. It was a hand that was burnt by oil and fire, and had scars full of knife cuts. And the bad looking finger that by no means you could call pretty, pointed towards the kitchen.“It’s that place. Even if you want him that much, you can’t change his seat. That’s something no one can do, and shouldn’t do.”Emily didn’t reply anything back. She also knew quite well that wanting Jo Minjoon was just a greed of hers. A stifled sigh flowed out from between her lips. It was at that moment that Alan opened his mouth.“……..The mission, I thought of one.”Josephs and Emily’s sights directed to Alan. Alan’s corner of the mouth raised.“What’s the reason we are clashing our opinions like this? It’s because a new type of guy we never saw before appeared. And the reason we gathered here is the same. Participants that are clearly more superior compared to the previous seasons. Ingredients that are hard to handle are making us feel pain. Then, we just have to return that back.”Alan laughed as if he was enjoying it so much he couldn’t hold it back. Emily asked as if she was going to die from curiousness.“What is it? What did you think of?”“It’s ingredients.”Alan continued speaking.“Let’s give them ingredients they have never handled before.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แน่นอน Minjoon ทำซ้ำสูตรว่า มีความแตกต่างในรสชาติไม่ได้ จริงๆมันรู้สึกเหมือนมันถูกปรุงโดยเชฟเดียวกันในร้านอาหารเดียวกัน เวลานั้นผมก็อาศัยอยู่ในความทรงจำของฉันดังนั้นฉันคิดว่ามันเป็นเหมือนกันเพราะมันเป็นที่คล้ายกัน ...... . "
" ......... แน่นอนฉันไม่สามารถรู้สึกความแตกต่างเล็ก ๆ มันไปยังจุดที่คาดหวังว่ารสชาติของเขาแน่นอนจะต้องมีความรู้สึกร่วมกันเป็นเรื่องยาก. "

อลันกล่าวด้วยเสียงป่วย เอมิลี่ที่ถูกมองเขาด้วยรอยยิ้มที่คุณไม่สามารถทราบความหมายของเปิดปากของเธอและพูดด้วยเสียงอ่อนโยน ระหว่างริมฝีปากสีแดงของเธอลิ้นสีแดงของเธอแสดงให้เห็นว่า

"ถ้าเขามาทางนี้เขาจริงๆจะกลายเป็นมีรสนิยมสูงที่จะไม่ซ้ำครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ วิธีการที่เขาจะเดินทางในถนนของการปรุงอาหาร? แน่นอนความสามารถของเขาในการทำซ้ำสูตรเป็นบางอย่าง แต่เนื่องจากการที่เขาไม่ได้แสดงทักษะการทำอาหารที่เป็นของเขาเองใช่มั้ย? "
" เพียงเพราะเขาไม่ได้แสดงว่ามันมีไม่มีความจำเป็นที่จะต้องกลัวและ ให้ขึ้นก่อนที่มือ ความรู้สึก Minjoon ของรสชาติจะดีที่จะมีการปรุงอาหารในขณะที่มันจะไม่ prejudicate เขา และนอกจากนี้ผมยังมองเขาสูงเป็นพ่อครัว เขามีความสามารถ มีชีวิตรอดจนถึงขณะนี้ไม่ได้เป็นเพียงโชค. "

อลันและตาของเอมิลี่กลายเป็นภาพที่คมชัด เมื่ออากาศระหว่างพวกเขาได้กลายเป็นภาพที่คมชัดโจเซฟกล่าวว่าในเสียงนุ่ม

"อย่างไรก็ตาม Minjoon ความประสงค์ที่จะเป็นเชฟ ผมคิดว่าการสนทนาจบลงด้วยการที่. "
" ...... คุณไม่ทราบว่า บางทีเขาจะเปลี่ยนความคิดของเขาในภายหลัง. "

เอมิลี่กล่าวด้วยใบหน้าที่หดหู่ โจเซฟเปิดปากของเขา

"เอมิลี่ เช่นเดียวกับคุณไม่สามารถได้รับออกมาจากโลกชิม Minjoon ไม่สามารถได้รับออกมาจากโลกการปรุงอาหาร มีอยู่แล้วที่นั่ง destined สำหรับทุกคน และถ้าคุณไม่สามารถอยู่ในที่นั่งของคุณคุณต้องทนทุกข์ทรมานมากไปยังจุดที่คุณไม่สามารถยืนได้ และที่นั่งของ Minjoon มากกว่านี้ ...... "

โจเซฟยกนิ้ว มันเป็นมือที่ถูกไฟไหม้จากน้ำมันและไฟและมีรอยแผลเป็นเต็มรูปแบบของการตัดมีด และลายนิ้วมือที่มองไม่ดีที่ไม่ได้หมายความว่าคุณสามารถเรียกสวยชี้ไปที่ห้องครัว

"มันเป็นสถานที่ที่ แม้ว่าคุณต้องการให้เขามากว่าคุณไม่สามารถเปลี่ยนที่นั่งของเขา นั่นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำและไม่ควรทำ. "

เอมิลี่ไม่ตอบอะไรกลับ เธอก็รู้ดีว่าค่อนข้างที่ต้องการโจ Minjoon เป็นเพียงความโลภของหล่อน ถอนหายใจกลั้นไหลออกมาระหว่างริมฝีปากของเธอ มันเป็นช่วงเวลาที่อลันเปิดปากของเขา

" ...... ภารกิจ ..The ผมคิดว่าหนึ่ง."

โจเซฟและสถานที่ท่องเที่ยวของเอมิลี่กำกับอลัน มุมของอลันจากปากที่เกิดขึ้น

"อะไรคือเหตุผลที่เรามีการปะทะความคิดเห็นของเราเช่นนี้หรือไม่ ก็เพราะเป็นชนิดใหม่ของผู้ชายที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏ และเหตุผลที่เราชุมนุมกันที่นี่เหมือนกัน ผู้เข้าร่วมกิจกรรมที่มีความชัดเจนมากขึ้นกว่าเมื่อเทียบกับฤดูกาลก่อนหน้านี้ ส่วนผสมที่ยากที่จะจัดการกับจะทำให้เรารู้สึกเจ็บปวด จากนั้นเราก็ต้องส่งกลับมาว่า. "

อลันหัวเราะราวกับว่าเขากำลังมีความสุขมันมากเขาไม่สามารถจับมันกลับมา เอมิลี่ถามราวกับว่าเธอกำลังจะตายจากการอยากรู้อยากเห็น

"มันคืออะไร? อะไรที่คุณคิด? "
" มันเป็นส่วนผสม. "

อลันยังคงพูด

"เราให้พวกเขามีส่วนผสมที่พวกเขาไม่เคยจัดการมาก่อน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มินจองก็ทำซ้ำสูตรเป๊ะ ไม่มีความแตกต่างในรสชาติ มันรู้สึกเหมือนมันถูกปรุงโดยเชฟเหมือนเดิม ในร้านเดียวกัน เวลาที่ฉันอาศัยความทรงจำของฉันดังนั้นฉันคิดว่ามันเหมือนกัน เพราะมันเหมือนกัน " . . . . . . ." . . . ฉันก็ไม่ได้รู้สึกแตกต่างเล็ก ๆ มันถึงจุดที่คาดหวังรสชาติของเขาแน่นอนมีสามัญสำนึกที่จะยาก "อลันบอกด้วยป่วยด้วยเสียง เอมิลี่ที่กำลังมองเขาด้วยรอยยิ้มที่คุณไม่รู้ความหมายของ เปิดปาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ระหว่างริมฝีปากแดงของเธอ ลิ้นสีแดงของเธอโผล่มา" ถ้าเขามาเขาก็จะกลายเป็นสนุกที่ไม่ซ้ำครั้งที่สองในประวัติศาสตร์ แล้วเขาจะเดินทางในเส้นทางของการปรุงอาหาร ? แน่นอนความสามารถของเขาในการสร้างสูตรที่แน่นอน แต่เพราะอย่างนั้น เขาไม่ได้แสดงฝีมือการทำอาหารที่ของเขาเองใช่ไหม "" เพียงเพราะเขาไม่ได้แสดงออกมาก ไม่มีอะไรต้องกลัว และยอมแพ้ก่อนที่มือ มินจองรสชาติจะดีได้ในขณะปรุงอาหาร มันไม่ prejudicate เขา และฉันก็มองเขาสูงเป็นเชฟ เขามีความสามารถ มีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ไม่ใช่ แต่เพียงผู้เดียวโดยโชค”อลัน และ เอมิลี่ ตาก็คมด้วย เมื่ออากาศระหว่างพวกเขาเป็นภาพที่คมชัด โจเซฟกล่าวเสียงนุ่ม" อย่างไรก็ตาม มินจุน ความปรารถนาที่จะเป็นเชฟ ฉันคิดว่าการสนทนาจบลงด้วย "" . . . . . . . คุณไม่รู้ บางที เขาจะเปลี่ยนใจในภายหลัง . "เอมิลี่กล่าวด้วยใบหน้าที่หดหู่ โจเซฟ เปิดปาก" เอมิลี่ เหมือนที่คุณ ไม่สามารถออกไปจากโลก ชิม มินจอง ไม่สามารถออกไปจากโลกการทำอาหาร ยังมีที่นั่ง destined สำหรับทุกคน . และถ้าคุณไม่ได้อยู่ในที่นั่งของคุณ คุณต้องทุกข์ทรมานมากจนคุณทนไม่ได้ มินจองที่นั่ง มากกว่า . . . . . . . "โจเซฟ ยก นิ้ว มันเป็นมือ ที่ถูกเผา โดยน้ำมันและไฟ และ มีแผลเป็นเต็มตัดมีด และไม่ดี มองนิ้วที่ไม่ได้หมายความว่าคุณไม่สามารถเรียกสวยชี้ไปทางครัว" มันเป็นสถานที่ที่ ถ้าคุณต้องการเขามากแค่ไหน คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงที่นั่งของเขา เป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำได้ และไม่ควรทำ "เอมิลี่ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอยังรู้จักค่อนข้างดี ที่อยากให้ โจ มินวูเป็นแค่ความโลภของเธอ เป็น stifled ถอนหายใจ ไหลออกมาจากปากของเธอ ในตอนนั้นเอง อลัน เปิดปาก" . . . . . ภารกิจหนึ่งในความคิดฉัน . "โจเซฟและเอมิลี่สถานที่ท่องเที่ยวกำกับให้ อลัน อลัน มุมปากยกขึ้น" เหตุผลอะไรเราอึกทึกความเห็นของเราอย่างนี้ เพราะมันเป็นชนิดใหม่ของผู้ชายที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏ และเหตุผลที่เรารวมตัวกัน ที่นี่ก็เหมือนกัน ผู้เข้าร่วมที่ชัดเจนที่เหนือกว่าเมื่อเทียบกับฤดูกาลก่อน วัสดุที่ยากจะทำให้เรารู้สึกเจ็บปวด งั้นเราก็ต้องคืนกลับ .อลันหัวเราะเหมือนกับว่าเขามีความสุขมาก เขาไม่ได้ถือมันกลับ เอมิลี่ถามว่าเธอจะตายจาก curiousness ." มีอะไรเหรอ ? คุณคิดอย่างไร ? "" มันเป็นส่วนผสม .อลันยังคงพูด" ให้พวกเขาวัสดุที่พวกเขาเคยจัดการมาก่อน " .