there was a significant age factor

there was a significant age factor but there was no interaction between
age and dose.
4. Discussion
These are the first age-related comparisons of ChE inhibition and
behavior in the literature for these pesticides. Greater sensitivity in
the young was observed for brain ChE inhibition for all OPs, and
mevinphos showed the greatest magnitude of difference. A ChE
comparative study with dicrotophos was submitted to the EPA by the
manufacturer; however, the actual data are not publically available
(US EPA, 2006). That study compared ChE inhibition in PND21 and
adult rats following 10-day exposures, and provided ED10 values that
demonstrated a 1.8-fold greater sensitivity in the young. This finding
agrees well with the 1.7 to 2.4-fold difference we report herein
following a single, acute dose in PND11 or PND17 rats. An early
comparison of mevinphos lethal doses (LD50) in adult and weanling
rats (PND23) indicated a 1.5-fold greater sensitivity in the young
(Brodeur and DuBois, 1963). In the present study, the high dose
(1.5 mg/kg) was an LD60 for the pups, whereas no deaths occurred at
the dose in adults even though the Brodeur and DuBois study reported
an adult LD50 of 1.35 mg/kg. While our data indicate a greater agerelated
difference (3.6-fold), their use of slightly older rats (PND23 vs
17) or even different isomer ratios could have influenced the
outcome.
A compilation of research over the years suggests the influence of
kinetic factors in the increased sensitivity to acute effects of some
pesticides. For OPs and carbamates, esterase detoxification has been
most implicated in that pesticides that are highly dependent on
carboxylesterase and/or PON detoxification show the greatest agerelated
differences. Based on predictions from our simple in vitro
assay of esterase detoxification (Moser and Padilla, 2011), we
expected that young rats would be more sensitive to the acute effects
of mevinphos, but not dicrotophos, monocrotophos, or phosphamidon.
Indeed, mevinphos was clearly more toxic in the rat pups,
especially in terms of lethality and brain ChE inhibition. In contrast to
the large (~4-fold) shift in the brain ChE dose–response, there was a
much smaller difference in RBC ChE inhibition. Phosphamidon and
dicrotophos were slightly more toxic to the pups, with the brain ChE
ED50s being about 2-fold lower, and monocrotophos showed the
smallest difference between pups and adults (b1.5-fold). This
provides evidence that in vitro metabolism by carboxylesterases and
PON enzymes may predict in vivo age-related differences in
sensitivity.
A few published metabolism studies of these OPs have involved
interactions or pretreatment with other chemicals, to evaluate
competition at kinetic or metabolic sites such as esterases, or else
induction of metabolic enzymes. One such study of phosphamidon
indicated no potentiation of lethality when administered with a
number of other pesticides, leading the authors to conclude that
phosphamidon metabolism probably did not involve esterase detoxification
(Sachsse and Voss, 1971). Another study suggested marginal
potentiation of monocrotophos when co-administered with fenchlorvos,
but not other OPs (reported in Skripsky and Loosli, 1994), and this
finding with fenchlorvos was not replicated in another study
(Gaughan et al., 1980). Thus, those in vivo studies suggest little or
no involvement of esterases for detoxification, in agreement with the
results of our in vitro assay. Based on the hypothesis that esterase
involvement is an important factor contributing to large differences in
sensitivity, the relatively small differences between adults and PND17
pups observed herein was expected. We could find no studies in the
literature directly describing esterase metabolism of mevinphos, but
both the in vitro assay and the current in vivo findings suggest a larger
role of esterases. On the other hand, studies of dicrotophos,
monocrotophos, and phosphamidon toxicity following pretreatment
with pentobarbital suggested a role for cytochrome P450 enzymes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีปัจจัยที่สำคัญอายุ
แต่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างไม่มีอายุและยา.
4 คำอธิบายเหล่านี้เป็นรถที่เกี่ยวข้องกับอายุแรกของการยับยั้ง Che และพฤติกรรมในวรรณคดีสำหรับสารกำจัดศัตรูพืชเหล่านี้ ความไวมากขึ้นในเด็กพบว่าการยับยั้งสมอง Che สำหรับ Ops ทั้งหมดและเมวินฟอแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุด Che ศึกษาเปรียบเทียบกับไดโครโตฟอสถูกส่งไปยัง EPA โดยผู้ผลิต; แต่ข้อมูลจริงจะไม่สามารถใช้ได้สาธารณะ(EPA สหรัฐอเมริกา 2006) การศึกษาว่าเมื่อเทียบยับยั้ง Che ใน PND21 และหนูผู้ใหญ่ต่อไปนี้ความเสี่ยง 10 วันและให้ ED10 ค่าที่แสดงให้เห็นถึง1.8 เท่าความไวมากขึ้นในหนุ่มสาว การค้นพบที่ตกลงกันได้ดีกับ 1.7 ความแตกต่าง 2.4 เท่าเรารายงานในที่นี้ต่อไปคนเดียวยาเฉียบพลันในหนูหรือPND11 PND17 ต้นเปรียบเทียบปริมาณเมวินฟอตาย (LD50) ในผู้ใหญ่และหลังหย่านมหนู(PND23) ชี้ให้เห็นความไว 1.5 เท่ามากขึ้นในเด็ก(Brodeur และบัว 1963) ในการศึกษาปัจจุบันที่ปริมาณสูง(1.5 มก. / กก.) เป็น LD60 สำหรับลูกที่ในขณะที่ไม่มีผู้เสียชีวิตที่เกิดขึ้นในยาในผู้ใหญ่แม้ว่าBrodeur และการศึกษาบัวรายงานLD50 ผู้ใหญ่ 1.35 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ในขณะที่ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่า agerelated มากขึ้นแตกต่างกัน(3.6 เท่า) การใช้งานของหนูที่มีอายุมากกว่าเล็กน้อย (PND23 เทียบกับ17) หรือแม้กระทั่งการที่แตกต่างกันอัตราส่วน isomer อาจมีอิทธิพลต่อผล. รวบรวมการวิจัยปีที่ผ่านมาแสดงให้เห็นอิทธิพลของปัจจัยการเคลื่อนไหวในความไวที่เพิ่มขึ้นจากผลกระทบเฉียบพลันของสารกำจัดศัตรูพืช สำหรับ Ops และ carbamates ล้างพิษ esterase ได้รับการที่เกี่ยวข้องมากที่สุดในการที่สารกำจัดศัตรูพืชที่มีความสูงขึ้นอยู่กับcarboxylesterase และ / หรือการล้างพิษ PON agerelated แสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดความแตกต่าง ขึ้นอยู่กับการคาดการณ์จากการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อของเราง่ายการทดสอบของการล้างพิษ esterase (โมเซอร์และอาภัพ 2011) เราคาดว่าหนูหนุ่มสาวจะมีความไวต่อผลกระทบเฉียบพลันของเมวินฟอแต่ไม่ไดโครโตฟอส, monocrotophos หรือ phosphamidon. อันที่จริงเมวินฟอได้อย่างชัดเจน เป็นพิษมากขึ้นในลูกหนูโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของการตายและสมองChe ยับยั้ง ในทางตรงกันข้ามกับขนาดใหญ่ (~ 4 เท่า) การเปลี่ยนแปลงในสมอง Che ปริมาณการตอบสนองมีความแตกต่างที่มีขนาดเล็กมากในการยับยั้งRBC Che Phosphamidon และไดโครโตฟอสมีมากขึ้นเล็กน้อยเป็นพิษต่อลูกที่มีสมองChe ED50s เป็นประมาณ 2 เท่าลดลงและ monocrotophos แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างลูกที่เล็กที่สุดและผู้ใหญ่(b1.5 เท่า) นี้มีหลักฐานว่าในการเผาผลาญอาหารในหลอดทดลองโดย carboxylesterases และเอนไซม์PON อาจคาดการณ์ในร่างกายแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับอายุในความไว. ไม่กี่ตีพิมพ์การศึกษาการเผาผลาญอาหารของ OPS เหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์หรือการปรับสภาพกับสารเคมีอื่นๆ ในการประเมินผลการแข่งขันได้ที่เว็บไซต์เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวหรือการเผาผลาญอาหารเช่นesterases หรืออื่น ๆการเหนี่ยวนำของเอนไซม์การเผาผลาญอาหาร ผลการศึกษาดังกล่าวของ phosphamidon ระบุ potentiation ของตายไม่มีเมื่อผู้ที่มีจำนวนของสารกำจัดศัตรูพืชอื่นๆ ที่นำผู้เขียนจะสรุปได้ว่าการเผาผลาญphosphamidon อาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับการล้างพิษ esterase (Sachsse และโว, 1971) การศึกษาอื่นแนะนำร่อแร่potentiation ของ monocrotophos เมื่อร่วมกับการบริหารงาน fenchlorvos, แต่ไม่ Ops อื่น ๆ (รายงานใน Skripsky และ Loosli, 1994) และการค้นพบกับfenchlorvos ไม่ได้จำลองแบบในการศึกษาอื่น(Gaughan et al., 1980) ดังนั้นผู้ที่อยู่ในการศึกษาร่างกายแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือการมีส่วนร่วมของการesterases สำหรับการล้างพิษในข้อตกลงที่มีผลการทดสอบในหลอดทดลองของเรา ขึ้นอยู่กับสมมติฐานที่ว่า esterase การมีส่วนร่วมเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อการแตกต่างกันมากในความไวความแตกต่างเล็ก ๆ ระหว่างผู้ใหญ่และ PND17 ลูกสังเกตในที่นี้เป็นที่คาดหวัง เราจะสามารถหาไม่มีการศึกษาในวรรณคดีโดยตรงอธิบายการเผาผลาญอาหารของเมวินฟอ esterase แต่ทั้งการทดสอบในหลอดทดลองและในปัจจุบันผลการวิจัยชี้ให้เห็นร่างกายที่มีขนาดใหญ่บทบาทของesterases ในทางกลับกันการศึกษาของไดโครโตฟอส, monocrotophos และความเป็นพิษ phosphamidon ต่อไปนี้การปรับสภาพกับPentobarbital แนะนำบทบาทเอนไซม์ cytochrome P450