(6) Role of Agriculture in the Sta

(6) Role of Agriculture in the Statistical Master Plan (SMP) and in the National Strategy for Development Statistics (NSDS)

Since the inception of power by the State Law and Order Restoration Council (CLORC) in September 1988, the official policies turned towards the market based, agriculture-led, export-oriented growth along with a prompt promulgation of a series of lawd and initiation of liberal economic reforms including agriculture. The SLORC implemented two hoc plans during the first two years, 1989-90 to 1990-91, in order to achieve the following two short term objectives:
(a) Economic recovery and social stability ; and
(b) Lay firm foundations for achieving a rapid and sustainable growth in the long run.
Among the liberal reform measures undertaken during the first two years, agricultural aspects of the reforms included production reforms, trade and marketing, and institutional reforms, the salient points of which could be summarized as follows. On the production side, farmers are allowed to grow crops of their choice, while the State, co-operatives, and private individual or enterprises are also allowed to claim and utilize fallow and cultivable wasteland up to 20,000 hectare for enhancement of agricultural production. Foreign direct investment is also allowed in agricultural production and other activities as prescribed by the Union of Myanmar Foreign Investment Law (promulgated in 1988). Introduction of new products with emphasis on semi-processed and processed goods in agriculture either individually or collectively by locals or by foreign firms are encouraged with the purpose of diversification of agricultural export which is retained as State monopoly. Domestic procurement, whole saling and retailing, processing, milling, storage, and transportation of all farm products including rice which have all been under the State control until 1988 are now allowed to private, joint-ventures, and co-operatives.
One major area which was not much affected by the reform is the land policy. The policy of State ownership of land remains unchanged. Farmers are given the right to use or Till the land (which occupancy right) which cannot be privately transferred, divided, mortgaged, sold, and or taken over in lieu of loan repayment. Land use right (and occupancy right) are legally inheritable by the children who continue to work the land by themselves. Absentee land ownership is illegal. If the holding is abandoned or confiscated by the State for some reasons, the Land Committees at various levels have the right to trans for the holding to the entitles landless farmers. However, the Government has taken some new initiatives since 1991-92 to compensate this constraint and develop farming activities. A Central Committee for the Management of Cultivable Land, Fallow Land, and Wasteland was formed in 1991. The Committee grants up to 20,000 hectare of land to both local and foreign investors with expertise, technology and capital who desire to invest in agricultural activities initially for 30 years, and extendable if requires. Activities allowed to undertake include farming activities related to plantation, orchards, and seasonal crops and livestock and poultry farming, and aquaculture.
After completing the groundwork to pave the way for carrying out the growth and development activities in long run, a short term Four Years Plan (1992/93-1995/96) was adopted and implemented by designating the first two years as “ Economic Years ’’ and the third years as ’’ Integrated Development Year’’. The main thrust of the short term Four Year Plan objectives are:
(a) To step up production and exports for the achievement of complete economic recovery ; and
(b) To speed up the development of the economy.
Priority has been assigned to the development of primary productive sectors-agri culture, livestock and fishery sectors-while emphasis has also been given to enhance the production of other sectors. The reform measurers undertaken in agriculture for the purpose were already summarized above. The major policy objectives of the SLORC in its Short Term Four Year Plan (1992/93-1995/96) for agricultural sector can be summarized as
(a) To achieve surplus in paddy production for [promotion of] export ;
(b) To achieve self-sufficiency in edible oils in order to save foreign exchange through import-substitution, and
(c) To achieve increased production and export of industrial crops, pulses and other cash crops in order to stabilize domestic economy on the one hand and raise export earning through import savings on the other hand.
When these agricultural development policy objectives are considered in the context of the first of the four national economic objectives which explicitly spelled out the “development of agriculture as the base and all-round development of other sectors of the economy as well’’, the importance attached, priority given, and dedication and determination placed on achieving a sustainable agricultural development become unquestionably clear.
The strategies adopted by the Government since 1988-89 to achieve the policy objectives of agriculture are relatively more explicit, wider in scope and coverage, and diverse and assume multi-dimensional in nature. It seems that the present strategies have well taken into account the flaws and weaknesses of the past strategies, prevailing factor endowment situation of the country, prevalence of different agro- ecological zones (or the nature of agro-ecological diversity of the country), regional disparity in the level of development, and prevalence of structural imbalances in the agriculture sector.
The main goal of agriculture is to accomplish is to accomplish the target of achieving a developed and sustained agricultural output of all products as much as possible at the highest possible speed and rate within the prevailing limitations by employing all possible and available strategies and means.
Such is being the goal, the strategy considered is not a single one but a package of strategies that involved different characteristics and qualities which, when combined, must have the abilities and effectiveness to achieve a sustainable agricultural development. Where and when possible, land will be intensively used to rice yields. Where land intensification is not possible, it well be used extensively to contribute to increased total production. Frequency of crop rotation will be raised with the support of appropriate machines, and water pumps, and to reduce other forms of losses and risks, will be supported by increased use of quality seeds, chemical fertilizers and other agro-chemicals, and improved cultivation practices better arrangements of trade and marketing systems, and so and so forth. All these properties of the ‘strategy package’ can be summarized to include the following five strategies which are officially spelled but by the Government as:
(a) Development of land resources;
(b) Increased provision of irrigation;
(c) Expansion of small scale agricultural mechanization;
(d) Transfer and application of new and improved technologies;
(e) Increase supply of agricultural inputs including quality seeds.
It is obvious therefore that ‘he package of strategies’ is diverse and assumes “comprehensive and applied aspects of the following five strategies:
(a) Intensification Strategy - raising productivity through intensive application of inputs / factors of production;
(b) Extensification Strategy - area expansion;
(c) Diversification Strategy - broadening the base of agriculture in terms of both production and consumption;
(d) Rehabilitation Strategy - land improvement and rural development; and
(e) integration Strategy - improving the co-ordination and co- operation and working together in concerted efforts between various public and private agencies involving in agricultural development.
In view of the wide spectrum and complexity of the components involved in the above strategies, the Ministry of Agriculture and Irrigation or any other agency alone is not empowered with a full range of policy instruments or mandate to undertake the whole breadth of such strategies. However, this package of strategies has been in use (or tested) effectively for 4 years now with the introduction of the Short Term Four Year Plan in 1992/93.
Agricultural Statistics in Myanmar covered both national and sub-national (or states and divisions level). Data collected in Myanmar covered all states and divisions, districts, and townships level except some remote areas of Myanmar. However, those areas are included in the statistics as an estimated data.

Economic development of Myanmar depends on the agricultural sector. Reliable agriculture statistics is means to the implementation of the economic objectives of the country and successful achievement of the goals by coordination with related sectors. In Myanmar, crops are grown by farmers to provide the people with food, shelter, clothing and other essential needs. Crops are of two types: food and non food. Agriculture produce covers like – cereals, oilseeds, pulses, spices and condiments, tobacco and betel, beverages, vegetables and fruits, fiber and miscellaneous. Forestry, Fishery and Livestock also belong to the agricultural sector. Agricultural statistics is concerned with weather and rainfall, land use, irrigation, agricultural implements, draught bulls and bullocks, farm machinery, fertilizers and pesticides etc.
Agricultural Statistics for the public sector is valid and reliable. So too, for the cooperative sector. Privatization following the adoption of the market oriented economic system; the quality of data for the private sector suffers from incomplete coverage. Since a large majority of farming was done by the private sector, it is difficult to get reliable data over vast stretches of cultivated land in time. Coordination

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(6) บทบาทของการเกษตร ในแผนหลักสถิติ (SMP) และยุทธศาสตร์ชาติการพัฒนาสถิติ (NSDS) นับตั้งแต่ที่มาของอำนาจตามกฎหมายและสั่งคืนสภา (CLORC) ในเดือน 1988 กันยายน นโยบายอย่างเป็นทางการที่เปิดสู่ตลาดงาน ไฟเกษตร การส่งออกเติบโตพร้อมกับ promulgation พร้อมชุด lawd และการเริ่มต้นของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจเสรีนิยมรวมทั้งเกษตร SLORC การดำเนินแผนเฉพาะกิจทั้งสองในช่วงสองปีแรก 1989-90 ปี 1990-91 เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ระยะสั้นสองต่อไปนี้:(ก) กู้คืนทางเศรษฐกิจและสังคม และ(ข) วางรากฐานของบริษัทสำหรับการเติบโตรวดเร็ว และยั่งยืนในระยะยาวระหว่างการปฏิรูปเสรีนิยมมาตรการดำเนินการในช่วงสองปีแรก การปฏิรูปด้านเกษตรรวมปฏิรูปการผลิต การค้า และการตลาด และปฏิรูปสถาบัน ประเด็นซึ่งสามารถสรุปได้ดังนี้ ในด้านการผลิต เกษตรกรสามารถปลูกพืชเลือกของพวกเขา ในขณะที่รัฐ สหกรณ์ และบุคคลส่วนตัวหรือองค์กรจะอนุญาตให้เรียกร้อง และใช้ wasteland fallow และ cultivable ถึง 20000 hectare สำหรับเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตทางการเกษตร ยังได้ลงทุนโดยตรงต่างประเทศในการผลิตทางการเกษตรและกิจกรรมอื่น ๆ ตามสหภาพพม่าต่างประเทศลงทุนกฎหมาย (promulgated 1988) แนะนำผลิตภัณฑ์ใหม่โดยเน้นการแปรรูป และกึ่งแปรรูปสินค้าเกษตรอย่างใดอย่างหนึ่งแต่ละรายการ หรือโดยรวม โดยชาวบ้าน หรือ โดยบริษัทต่างประเทศขอแนะนำโดยมีวัตถุประสงค์ส่งออกเกษตรซึ่งจะถูกเก็บเป็นผูกขาดของรัฐวิสาหกิจ จัดซื้อในประเทศ saling ทั้งค้า ปลีก ประมวลผล มิลลิ่ง จัดเก็บ และขนส่งผลิตภัณฑ์ทั้งหมดฟาร์มรวมทั้งข้าวทั้งหมดได้ภายใต้การควบคุมของรัฐจนกระทั่ง 1988 ขณะนี้อนุญาตให้ส่วนตัว กิจการร่วมค้า และสหกรณ์ด้วย ตั้งหลักหนึ่งซึ่งไม่มากได้ผลกระทบจากการปฏิรูปนโยบายที่ดินได้ นโยบายของรัฐเป็นเจ้าของที่ดินยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เกษตรกรจะได้รับสิทธิในการใช้ หรือจนถึงแผ่นดิน (ที่พักขวา) ซึ่งไม่สามารถจะเอกชนโอนย้าย แบ่ง mortgaged ขาย และ หรือดำเนินผ่านไปว่าใช้แทนสินเชื่อได้ ที่ดินใช้ขวา (และพักขวา) ได้สืบตามกฎหมาย โดยเด็กที่ทำงานดิน ด้วยตัวเองต่อไป เจ้าของที่ดินผู้ออกเสียงเลือกไม่ถูกต้อง ถ้าถือเป็นถูกทอดทิ้ง หรือเอาเหตุผลบาง โดยรัฐ คณะกรรมการที่ดินระดับต่าง ๆ มีสิทธิที่จะโอนย้ายสำหรับการจัดการสิทธิเกษตรกร landless อย่างไรก็ตาม รัฐบาลได้ดำเนินการบางแผนงานใหม่ตั้งแต่ปี 1991-92 เพื่อชดเชยข้อจำกัดนี้ และทำการเกษตรกิจกรรมพัฒนา คณะกรรมการศูนย์กลางสำหรับการจัดการ ที่ดิน Cultivable ฟอลโลว์ บ้าน และที่ดิน Wasteland ก่อตั้งขึ้นในปีพ.ศ. 2534 คณะกรรมการทุนถึง 20000 hectare ที่ดินให้นักลงทุนต่าง ชาติมีความเชี่ยวชาญ เทคโนโลยีและเงินทุนที่ต้องการลงทุนในกิจกรรมทางการเกษตรเริ่ม 30 ปี และถ้าขยาย ต้องการ กิจกรรมที่ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการรวมถึงทำฟาร์มทำสวน สวน ผลไม้ และพืชผลตามฤดูกาล และปศุสัตว์ และสัตว์ปีกที่เลี้ยง และเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำAfter completing the groundwork to pave the way for carrying out the growth and development activities in long run, a short term Four Years Plan (1992/93-1995/96) was adopted and implemented by designating the first two years as “ Economic Years ’’ and the third years as ’’ Integrated Development Year’’. The main thrust of the short term Four Year Plan objectives are:(a) To step up production and exports for the achievement of complete economic recovery ; and(b) To speed up the development of the economy.Priority has been assigned to the development of primary productive sectors-agri culture, livestock and fishery sectors-while emphasis has also been given to enhance the production of other sectors. The reform measurers undertaken in agriculture for the purpose were already summarized above. The major policy objectives of the SLORC in its Short Term Four Year Plan (1992/93-1995/96) for agricultural sector can be summarized as (a) To achieve surplus in paddy production for [promotion of] export ;(b) To achieve self-sufficiency in edible oils in order to save foreign exchange through import-substitution, and(c) To achieve increased production and export of industrial crops, pulses and other cash crops in order to stabilize domestic economy on the one hand and raise export earning through import savings on the other hand. When these agricultural development policy objectives are considered in the context of the first of the four national economic objectives which explicitly spelled out the “development of agriculture as the base and all-round development of other sectors of the economy as well’’, the importance attached, priority given, and dedication and determination placed on achieving a sustainable agricultural development become unquestionably clear.The strategies adopted by the Government since 1988-89 to achieve the policy objectives of agriculture are relatively more explicit, wider in scope and coverage, and diverse and assume multi-dimensional in nature. It seems that the present strategies have well taken into account the flaws and weaknesses of the past strategies, prevailing factor endowment situation of the country, prevalence of different agro- ecological zones (or the nature of agro-ecological diversity of the country), regional disparity in the level of development, and prevalence of structural imbalances in the agriculture sector. The main goal of agriculture is to accomplish is to accomplish the target of achieving a developed and sustained agricultural output of all products as much as possible at the highest possible speed and rate within the prevailing limitations by employing all possible and available strategies and means. Such is being the goal, the strategy considered is not a single one but a package of strategies that involved different characteristics and qualities which, when combined, must have the abilities and effectiveness to achieve a sustainable agricultural development. Where and when possible, land will be intensively used to rice yields. Where land intensification is not possible, it well be used extensively to contribute to increased total production. Frequency of crop rotation will be raised with the support of appropriate machines, and water pumps, and to reduce other forms of losses and risks, will be supported by increased use of quality seeds, chemical fertilizers and other agro-chemicals, and improved cultivation practices better arrangements of trade and marketing systems, and so and so forth. All these properties of the ‘strategy package’ can be summarized to include the following five strategies which are officially spelled but by the Government as:(a) Development of land resources;(b) Increased provision of irrigation;(c) Expansion of small scale agricultural mechanization;(d) Transfer and application of new and improved technologies;(e) Increase supply of agricultural inputs including quality seeds.It is obvious therefore that ‘he package of strategies’ is diverse and assumes “comprehensive and applied aspects of the following five strategies:(a) Intensification Strategy - raising productivity through intensive application of inputs / factors of production;(b) Extensification Strategy - area expansion;(c) Diversification Strategy - broadening the base of agriculture in terms of both production and consumption;(d) Rehabilitation Strategy - land improvement and rural development; and(e) integration Strategy - improving the co-ordination and co- operation and working together in concerted efforts between various public and private agencies involving in agricultural development. In view of the wide spectrum and complexity of the components involved in the above strategies, the Ministry of Agriculture and Irrigation or any other agency alone is not empowered with a full range of policy instruments or mandate to undertake the whole breadth of such strategies. However, this package of strategies has been in use (or tested) effectively for 4 years now with the introduction of the Short Term Four Year Plan in 1992/93.Agricultural Statistics in Myanmar covered both national and sub-national (or states and divisions level). Data collected in Myanmar covered all states and divisions, districts, and townships level except some remote areas of Myanmar. However, those areas are included in the statistics as an estimated data.Economic development of Myanmar depends on the agricultural sector. Reliable agriculture statistics is means to the implementation of the economic objectives of the country and successful achievement of the goals by coordination with related sectors. In Myanmar, crops are grown by farmers to provide the people with food, shelter, clothing and other essential needs. Crops are of two types: food and non food. Agriculture produce covers like – cereals, oilseeds, pulses, spices and condiments, tobacco and betel, beverages, vegetables and fruits, fiber and miscellaneous. Forestry, Fishery and Livestock also belong to the agricultural sector. Agricultural statistics is concerned with weather and rainfall, land use, irrigation, agricultural implements, draught bulls and bullocks, farm machinery, fertilizers and pesticides etc.Agricultural Statistics for the public sector is valid and reliable. So too, for the cooperative sector. Privatization following the adoption of the market oriented economic system; the quality of data for the private sector suffers from incomplete coverage. Since a large majority of farming was done by the private sector, it is difficult to get reliable data over vast stretches of cultivated land in time. Coordination

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 6 ) บทบาทของการเกษตรในแผนแม่บทสถิติ ( SMP ) และในการพัฒนากลยุทธ์สำหรับสถิติแห่งชาติ ( nsds )

ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งอำนาจของรัฐสภาฟื้นฟูกฎหมายและความสงบเรียบร้อย ( clorc ) ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2531 , นโยบายอย่างเป็นทางการเปลี่ยนไปตามตลาด เกษตรกรรม LEDมุ่งเน้นการเติบโตพร้อมกับการประกาศใช้ชุด lawd และการเริ่มต้นของการปฏิรูปเศรษฐกิจเสรีนิยม ได้แก่ การเกษตร รัฐบาลทหารพม่าใช้สองแผนเฉพาะกิจในช่วง 2 ปีแรก 1989-90 เพื่อ 1990-91 เพื่อบรรลุต่อไปนี้ทั้งสองในระยะสั้นวัตถุประสงค์ :
( A ) การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจและความมั่นคงทางสังคม และ
( ข ) บริษัท วางรากฐานสำหรับการอย่างรวดเร็วและการเติบโตอย่างยั่งยืนในระยะยาว ระหว่างเสรีนิยมปฏิรูปมาตรการ
) ในช่วงสองปีแรกของการปฏิรูปด้านการเกษตรรวมการปฏิรูปการผลิต การค้า และการตลาด และการปฏิรูปสถาบัน จุดเด่นของ ซึ่งสามารถสรุปได้ดังนี้ ในด้านการผลิตเกษตรกรสามารถปลูกพืชของทางเลือกของพวกเขา ในขณะที่รัฐ สหกรณ์และเอกชนหรือรัฐวิสาหกิจยังอนุญาตให้เรียกใช้และดินแดนที่รกร้างเพาะปลูกถึง 20 , 000 เฮกตาร์ เพื่อเพิ่มผลผลิตทางการเกษตรการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศจะได้รับอนุญาตในการผลิตการเกษตรและกิจกรรมอื่น ๆ ตามที่สหภาพ ( ประกาศใช้กฎหมายการลงทุนจากต่างประเทศของพม่าในปี ค.ศ. 1988 )การแนะนำผลิตภัณฑ์ใหม่ เน้นกึ่งแปรรูปและสินค้าแปรรูปทางการเกษตรทั้งรายบุคคลหรือเป็นกลุ่ม โดยชาวบ้านหรือโดย บริษัท ต่างประเทศที่ได้รับการสนับสนุนโดยมีวัตถุประสงค์ของการกระจายความเสี่ยงของการส่งออกสินค้าเกษตรซึ่งถูกเก็บไว้โดยการผูกขาดของรัฐ จัดซื้อในประเทศ , saling และค้าปลีก , การประมวลผล , กัด , กระเป๋า ,และขนส่งผลิตภัณฑ์ของฟาร์มทั้งหมด รวมทั้งข้าวซึ่งมีทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐจนกระทั่ง 2531 ได้รับอนุญาตให้เอกชน ร่วมกิจการ และการสหกรณ์
1 สาขา พื้นที่ซึ่งไม่ได้รับผลกระทบมาก โดยการปฏิรูปนโยบายที่ดิน นโยบายของรัฐเจ้าของดินแดนที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเกษตรกรจะได้รับสิทธิในการใช้หรือจนกว่าแผ่นดิน ( ซึ่งไม่ใช่ ) ซึ่งจะเป็นการส่วนตัวโอน , แบ่ง , จำนอง , ขาย และ หรือ เอาไปแทนในการชำระคืนเงินกู้ การใช้ที่ดินที่เหมาะสม ( และสิทธิการรับมรดกตามกฎหมาย ) โดยเด็กที่ยังคงทำงานในที่ดินด้วยตนเอง ที่ขาดการถือครองที่ดินอย่างผิดกฎหมายถ้าถืออยู่ทิ้ง หรือยึดโดยรัฐสำหรับบางเหตุผล , ที่ดิน คณะกรรมการในระดับต่างๆ มีสิทธิที่จะข้ามสำหรับถือไปให้เกษตรกรไร้ที่ดิน อย่างไรก็ตาม รัฐบาลได้ริเริ่มตั้งแต่ 1991-92 ใหม่เพื่อชดเชยข้อจำกัดนี้ และพัฒนากิจกรรมการ เป็นคณะกรรมการกลางเพื่อบริหารจัดการที่ดินเพาะปลูก , ที่ดินรกร้าง ,ความสูญเปล่าและก่อตั้งขึ้นในปี 1991 คณะกรรมการทุนได้ถึง 20 , 000 เฮคเตอร์ของที่ดินให้กับนักลงทุนทั้งในประเทศและต่างประเทศที่มีความเชี่ยวชาญ เทคโนโลยี และทุนที่ประสงค์จะลงทุนในการเกษตรในขั้นต้นเป็นเวลา 30 ปี และขยายขนาดได้ถ้าต้องการ กิจกรรมที่ได้รับอนุญาตให้ดำเนินการรวมกิจการต่างๆที่เกี่ยวข้องกับสวนป่า สวนผลไม้