We conducted these tests only for s

We conducted these tests only for species present at four or
more sites (minimal number of occurrence needed to calculate
D⁄) in either two or three forest types; for these species, the results
of the D⁄ tests were used to assign a specialization score to the species
(see below).

For species that did not meet this criterion, we
based our assignment on occurrence patterns alone.

We calculated
the occurrence rate for a bird species in a forest type by dividing
the number of sites at which it was recorded by the total number
of sampled sites, rounding the occurrence measures to the nearest
tenth (e.g., to 0.1, 0.2, etc.).

A species was considered to have its
habitat use associated with a single forest type when the difference
in the occurrence measures between the forest types exceeded 0.3.
Typically, associations were much stronger than described by this
cut-off. We feel it would be unreasonable to make inferences about
forest type specialization for very scarce or localized species, which
we deemed to be those that occurred in six or fewer sites. Thus
these species are excluded from our quantitative analyses. We
present data on these species (see Appendix) and in the Discussion
reflect on potential biases that not including these rare species
might have for our conclusions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราดำเนินการทดสอบเหล่านี้เฉพาะสำหรับชนิดปัจจุบันที่สี่ หรือเว็บไซต์ (หมายเลขน้อยที่สุดของการเกิดที่จำเป็นในการคำนวณD⁄) ในสอง หรือสามชนิดป่า สำหรับสายพันธุ์เหล่านี้ ผลของ D⁄ ที่ ใช้ทดสอบในการกำหนดคะแนนความเชี่ยวชาญในสายพันธุ์(ดูด้านล่าง) สำหรับพันธุ์ที่ไม่เป็นไปตามเกณฑ์นี้ เราตามกำหนดของเราในรูปแบบที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว เราคำนวณอัตราการเกิดสำหรับสายพันธุ์นกในป่าชนิดโดยแบ่งจำนวนไซต์ที่บันทึกตามจำนวนของเว็บไซต์ตัวอย่าง การปัดเศษเกิดขึ้นมาตรการใกล้สุดสิบ (เช่น เป็น 0.1, 0.2 ฯลฯ .) สายพันธุ์ถูกจัดให้มีการใช้อยู่ที่เกี่ยวข้องกับฟอเรสต์เดียวชนิดเมื่อความแตกต่างในการเกิด มาตรการระหว่างชนิดป่าเกิน 0.3โดยปกติ ความสัมพันธ์ของได้มากยิ่งกว่าอธิบายนี้ตัด เรารู้สึกว่า มันจะไม่มีเหตุผลให้ inferences เกี่ยวกับป่าประเภทครอบครัวสำหรับสายพันธุ์ที่หายากมาก หรือภาษาท้องถิ่น ซึ่งเราถือว่าเป็นที่เกิดขึ้นในเว็บไซต์ 6 หรือน้อยกว่า ดังนั้นสายพันธุ์เหล่านี้จะถูกแยกออกจากเราวิเคราะห์เชิงปริมาณ เราแสดงข้อมูล เกี่ยวกับชนิดเหล่านี้ (ดูภาคผนวก) และ ในการอภิปรายสะท้อนให้เห็นถึงศักยภาพควรที่ไม่รวมถึงสายพันธุ์ที่หายากเหล่านี้จะมีการสรุปของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราดำเนินการทดสอบเหล่านี้เท่านั้นสำหรับสายพันธุ์ในปัจจุบันที่สี่หรือ
เพิ่มเติมเว็บไซต์ (จำนวนน้อยที่สุดของการเกิดความจำเป็นในการคำนวณ
D/) ทั้งสองหรือสามประเภทป่าไม้ สำหรับสายพันธุ์นี้ผล
ของการทดสอบ D/ ถูกนำมาใช้ในการกำหนดคะแนนความเชี่ยวชาญสายพันธุ์
(ดูด้านล่าง). สำหรับสายพันธุ์ที่ไม่เป็นไปตามเกณฑ์นี้เราตามที่ได้รับมอบหมายของเราในรูปแบบที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียว. เราคำนวณอัตราการเกิดขึ้นสำหรับ สายพันธุ์นกชนิดป่าโดยการหารจำนวนเว็บไซต์ที่มันจะถูกบันทึกด้วยจำนวนรวมของเว็บไซต์ตัวอย่างปัดเศษมาตรการที่เกิดขึ้นไปที่ใกล้ที่สุดสิบ (เช่น 0.1, 0.2 และอื่น ๆ ). สายพันธุ์ที่ได้รับการพิจารณา จะมีของใช้ที่เกี่ยวข้องกับที่อยู่อาศัยของป่าชนิดเดียวเมื่อความแตกต่างในมาตรการที่เกิดขึ้นระหว่างประเภทป่าเกิน 0.3. โดยปกติ, สมาคมมีความเข้มแข็งมากขึ้นกว่านี้อธิบายโดยตัด เรารู้สึกว่ามันจะต้องมีเหตุผลที่จะทำให้การหาข้อสรุปเกี่ยวกับการป่าไม้ประเภทเชี่ยวชาญสำหรับสายพันธุ์ที่หายากมากหรือภาษาท้องถิ่นซึ่งเราถือว่าเป็นผู้ที่เกิดขึ้นในหกหรือน้อยลงเว็บไซต์ ดังนั้นสายพันธุ์เหล่านี้ได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์เชิงปริมาณ เรานำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์เหล่านี้ (ดูภาคผนวก) และในการอภิปรายสะท้อนให้เห็นถึงอคติที่มีศักยภาพที่ไม่รวมถึงสายพันธุ์ที่หายากเหล่านี้อาจจะมีข้อสรุปของเรา