n Maria Lewitt's poem "Smugglers,"

n Maria Lewitt's poem "Smugglers," the author communicates the feelings associated with being an immigrant arriving to a new country. These feelings are relevant to many immigrants and their experiences, not just to the "Australian experience" posed in the student's original question. No doubt, the author considers the new immigration experience as a dispassionate welcoming. As a new immigrant, the speaker communicates how efficient yet impersonal her passing into a new country is:

We were met
By brisk efficiency
Passport, Landing Permit.
Vaccination. Chest X-Ray
Name. Nationality.
And yes,-
Anything to declare?

Clearly, the speaker is comparing how arriving into a new country is like going through a security checkpoint in an airport. There is no friendly interaction. It is a mechanical process. No one is welcoming the new immigrant. It is a cold and indifferent passage.

The speaker then continues to communicate her experience at the insensitive checkpoint:

Nothing was confiscated.
We were free to go.
Our bodies bent
Under the heavy cargo
Of our past
We smuggled in
Values and slanted opinions

The speaker expresses the idea of how her life has been shaped by her homeland--made her who she is as a person. She was taught values and opinions from her homeland, and now she is "smuggling" these values and opinions into her new country. Truly, she is going to miss her homeland, but she is taking a part of it with her into the new country that she has adopted as it has adopted her.

"Memories of distant people" is what she is bringing to her new country. She is missing people from her homeland. "Fading cities and lost sunsets" provide the reader with the idea that the speaker will forget some things from her homeland.

The last stanza expresses how people in the new country are indifferent to her background. She explains how she will be leaving a trail as she shares how her culture and background have shaped how she will interact with people in her new country. For the most part, the speaker insists that people in her new country do not really care about the immigration of foreigners:

Nobody asked, nobody cared.
We were left alone.
And wherever we go
We leave a trail
Of unsuspected contraband.
Sometimes polluting, sometimes enriching
Our adopted Home

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ที่ Maria Lewitt บทกวี "ยับยั้ง" ผู้เขียนสื่อสารความรู้สึกเกี่ยวข้องกับการอพยพเดินทางมาถึงประเทศใหม่ ความรู้สึกเหล่านี้จะเกี่ยวข้อง กับผู้อพยพจำนวนมากและประสบการณ์ของพวกเขา ไม่ใช่แค่ การ "ออสเตรเลียประสบการณ์" ถูกวางในคำเดิมของนักเรียน ไม่ต้องสงสัยเลย ผู้เขียนพิจารณาประสบการณ์ตรวจคนเข้าเมืองใหม่เป็นความโดยปราศจากอคติต้อนนั้น เป็นผู้อพยพที่ใหม่ ลำโพงสื่อสารประสิทธิภาพตัวตนของเธอผ่านเข้าสู่ประเทศใหม่เป็น:เราได้พบกันโดยเร็วอย่างมีประสิทธิภาพหนังสือเดินทาง ลงใบอนุญาตฉีดวัคซีน เอกซเรย์ทรวงอกชื่อ สัญชาติและ ใช่, -อะไรที่จะประกาศอย่างชัดเจน ลำโพงถูกเปรียบเทียบว่าเป็นประเทศใหม่ก็เหมือนจะผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยในสนามบิน มีการโต้ตอบที่ไม่เป็นมิตร มันเป็นกระบวนการทางกล ไม่มีใครจะต้อนรับผู้อพยพใหม่ มันเป็นทางเดินที่เย็น และไม่แยแสลำโพงก็ยังคงสื่อสารประสบการณ์ของเธอที่จุดตายด้าน: ไม่มีอะไรถูกยึดเรามีอิสระที่จะไปร่างกายของเรางอภายใต้การขนส่งสินค้าหนักผ่านมาของเราเราลักลอบนำค่านิยมและความคิดเห็นเป๋ลำโพงแสดงออกถึงความคิดของวิธีชีวิตของเธอได้รับรูปโดยบ้านเกิดของเธอ - ของเธอที่เธอเป็นคนทำ เธอถูกสอนค่านิยมและความเห็นจากบ้านเกิดของเธอ และตอนนี้ เธอคือ "ลักลอบเคลื่อนย้าย" ค่าเหล่านี้และความคิดเห็นเข้ามาในประเทศของเธอใหม่ อย่างแท้จริง เธอจะไปคิดถึงบ้านเกิดของเธอ แต่เธอคือการเป็นส่วนหนึ่งของมันกับเธอในประเทศใหม่ที่เธอได้นำเป็นจะได้นำเธอ"ความทรงจำของคนห่างไกล" เป็นสิ่งที่เธอจะนำไปประเทศใหม่ของเธอ เธอหายคนจากบ้านเกิดของเธอ "ซีดจางเมืองและตกหายไป" ให้ผู้อ่าน มีความคิดที่ว่า ลำโพงจะลืมบางสิ่งบางอย่างจากบ้านเกิดของเธอบทสุดท้ายแสดงว่าคนในประเทศใหม่จะไม่แยแสกับพื้นหลังของเธอ เธออธิบายว่า เธอจะออกจากเส้นทางเธอแชร์วิธีวัฒนธรรมและพื้นหลังของเธอมีรูปวิธีเธอจะโต้ตอบกับคนในประเทศใหม่ของเธอ ส่วนใหญ่ ลำโพงยืนยันว่า คนในประเทศใหม่ของเธอไม่จริง ๆ ดูแลเกี่ยวกับการตรวจคนเข้าเมืองของชาวต่างชาติ: ไม่มีใครถาม ไม่มีใครดูแลเราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและทุกที่ที่เราไปเราทิ้งร่องรอยของของเถื่อน unsuspectedบางครั้งมลพิษ สมบูรณ์บางครั้งบ้านบุญธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n บทกวีมาเรีย Lewitt ของ "ลักลอบ" ผู้เขียนสื่อสารความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับการเป็นผู้อพยพที่เดินทางมาถึงประเทศใหม่ ความรู้สึกเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับผู้อพยพจำนวนมากและประสบการณ์ของพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงที่ "ประสบการณ์ที่ออสเตรเลีย" ถูกวางในคำถามเดิมของนักเรียน ไม่มีข้อสงสัยผู้เขียนพิจารณาประสบการณ์การตรวจคนเข้าเมืองใหม่เป็นอคติที่อบอุ่น ในฐานะที่เป็นผู้อพยพใหม่ลำโพงสื่อสารว่ามีประสิทธิภาพยังไม่มีตัวตนของเธอผ่านเข้ามาในประเทศใหม่คือ

เราได้พบ
โดยเร็วอย่างมีประสิทธิภาพ
หนังสือเดินทาง Landing ใบอนุญาต.
การฉีดวัคซีน หน้าอก X-Ray
ชื่อ สัญชาติ.
และใช่ -
? สิ่งใดที่จะประกาศ

อย่างชัดเจนลำโพงเปรียบเทียบวิธีการที่จะมาถึงเป็นประเทศใหม่เป็นเหมือนจะผ่านด่านรักษาความปลอดภัยในสนามบิน ไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่เป็นมิตร มันเป็นกระบวนการทางกล ไม่มีใครต้อนรับผู้อพยพใหม่ มันเป็นทางที่หนาวเย็นและไม่แยแส.

ลำโพงแล้วยังคงสื่อสารประสบการณ์ของเธอที่ด่านตาย:

ไม่มีอะไรถูกยึด.
เรามีอิสระที่จะไป.
ร่างกายของเราก้ม
ภายใต้สินค้าหนัก
ที่ผ่านมาของเรา
เราลักลอบนำเข้ามา
ค่านิยมและความคิดเห็นเป๋

ลำโพง เป็นการแสดงออกถึงความคิดของวิธีชีวิตของเธอรูปโดยได้รับบ้านเกิดของเธอ - ทำให้เธอว่าเธอเป็นใครเป็นคน เธอได้รับการสอนค่านิยมและความคิดเห็นจากบ้านเกิดของเธอและตอนนี้เธอคือ "ลักลอบ" ค่าเหล่านี้และความคิดเห็นเข้ามาในประเทศใหม่ของเธอ แท้จริงเธอจะไปคิดถึงบ้านเกิดของเธอ แต่เธอคือการเป็นส่วนหนึ่งของมันกับเธอเข้าไปในประเทศใหม่ว่าเธอได้นำมาใช้ในขณะที่มันได้นำเธอ.

"ความทรงจำของผู้คนที่ห่างไกล" คือสิ่งที่เธอจะนำไปยังประเทศใหม่ของเธอ เธอจะหายไปผู้คนจากบ้านเกิดของเธอ "Fading เมืองและพระอาทิตย์ตกที่หายไป" ให้ผู้อ่านที่มีความคิดที่ว่าลำโพงจะลืมบางสิ่งบางอย่างจากบ้านเกิดของเธอ.

บทสุดท้ายเป็นการแสดงออกว่าคนในประเทศใหม่จะไม่แยแสกับพื้นหลังของเธอ เธออธิบายว่าเธอจะทิ้งร่องรอยเป็นเธอหุ้นวิธีวัฒนธรรมและพื้นหลังของเธอได้รูปวิธีการที่เธอจะมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนในประเทศใหม่ของเธอ ส่วนใหญ่ลำโพงยืนยันว่าคนในประเทศใหม่ของเธอไม่ได้จริงๆดูแลเกี่ยวกับการตรวจคนเข้าเมืองของชาวต่างชาติ:

. ไม่มีใครถามว่าไม่มีใครดูแล
. เราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
และทุกที่ที่เราไป
เราทิ้งร่องรอย
. เถื่อนไม่น่าสงสัย
บางครั้งก่อให้เกิดมลพิษ บางครั้งการเพิ่มคุณค่า
ในบ้านของเราเป็นลูกบุญธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

N บทกวี " ของมาเรีย เลวิทท์ลักลอบ " ผู้เขียนถ่ายทอดความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับการเป็นผู้อพยพที่เดินทางมาถึงประเทศใหม่ ความรู้สึกเหล่านี้เกี่ยวข้องกับผู้อพยพมากมายและประสบการณ์ของพวกเขา ไม่เพียง แต่ให้ " ประสบการณ์ " ของออสเตรเลียถูกวางคำถามเดิมของนักเรียน ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้เขียนจะพิจารณาประสบการณ์ตรวจคนเข้าเมืองใหม่เป็น ใจเย็นน่า เป็นผู้อพยพใหม่ ลำโพงถ่ายทอดวิธีที่มีประสิทธิภาพที่เธอผ่านเข้าไปยังประเทศใหม่คือ :เราเคยเจอโดยประสิทธิภาพแรงพาสปอร์ต , อนุญาตให้ลงจอดการฉีดวัคซีน เอ็กซเรย์ทรวงอกชื่อ สัญชาติและใช่ ,อะไรแจ้งมั้ยคะชัดเจนว่า ผู้พูดคือเปรียบเทียบวิธีการเดินทางในประเทศใหม่ เหมือนจะผ่านด่านรักษาความปลอดภัยที่สนามบิน ไม่มีมิตรสัมพันธ์ . มันคือกระบวนการทางกล ไม่มีใครต้อนรับผู้อพยพมาใหม่ มันเป็นทางเย็นชาและไม่แยแสลำโพงก็ยังคงสื่อสารประสบการณ์ของเธอที่จุดตาย :ไม่มีอะไรยึดเราเป็นอิสระแล้วงอร่างกายของเราภายใต้สินค้าหนักในอดีตเราลักลอบเข้าเมืองค่านิยมและความคิดเห็นที่เอียงผู้พูดแสดงความคิดว่าชีวิตของเธอได้รับรูปจากบ้านเกิดของเธอ . . . ทำให้เธอเธอคือใครเป็นคน เธอได้รับการสอนค่านิยมและความคิดเห็นจากบ้านเกิดของเธอ และตอนนี้เธอถูก " ลักลอบ " ค่านิยมและความคิดเห็นในประเทศใหม่ อย่างแท้จริง เธอจะคิดถึงบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ แต่เธอจะเป็นส่วนหนึ่งของมันกับเธอในประเทศใหม่ที่เธอได้รับเป็นลูกบุญธรรมของเธอ" ความทรงจำที่ห่างไกลผู้คน " คือสิ่งที่เธอจะพาประเทศใหม่ของเธอ เธอหายตัวไปจากบ้านเกิดของเธอ " . ไปเมืองและสูญเสียดวง " ให้ผู้อ่านที่มีความคิดว่า ผู้พูดจะลืมบางสิ่งบางอย่างไปจากบ้านเกิดของเธอสุดท้ายบทหนึ่งแสดงว่าผู้คนในประเทศใหม่เป็นไม่แยแสกับพื้นหลังของเธอ เธออธิบายว่า เธอจะต้องออกจากเส้นทางที่เธอหุ้นว่าวัฒนธรรมและภูมิหลังของเธอมีรูปร่างอย่างไร เธอจะโต้ตอบกับผู้คนในประเทศใหม่ สำหรับส่วนใหญ่ , ประธานยืนยันว่าประชาชนในประเทศใหม่ของเธอไม่ได้จริงๆดูแลเกี่ยวกับการตรวจคนเข้าเมือง ชาวต่างชาติไม่มีใครถาม ไม่มีใครสนใจเราถูกทิ้งไว้คนเดียวและ ทุกที่ที่เราไปเราออกจากเส้นทางของสิ่งที่ไม่คาดหมายผิดกฏหมายบางครั้ง ถึงบางครั้งสมบูรณ์ของเราใช้บ้าน