`Here!' cried Alice, quite forgetti

`Here!' cried Alice, quite forgetting in the flurry of the moment how large she had grown in the last few minutes, and she jumped up in such a hurry that she tipped over the jury-box with the edge of her skirt, upsetting all the jurymen on to the heads of the crowd below, and there they lay sprawling about, reminding her very much of a globe of goldfish she had accidentally upset the week before.

`Oh, I BEG your pardon!' she exclaimed in a tone of great dismay, and began picking them up again as quickly as she could, for the accident of the goldfish kept running in her head, and she had a vague sort of idea that they must be collected at once and put back into the jury-box, or they would die.

`The trial cannot proceed,' said the King in a very grave voice, `until all the jurymen are back in their proper places-- ALL,' he repeated with great emphasis, looking hard at Alice as he said do.

Alice looked at the jury-box, and saw that, in her haste, she had put the Lizard in head downwards, and the poor little thing was waving its tail about in a melancholy way, being quite unable to move. She soon got it out again, and put it right; `not that it signifies much,' she said to herself; `I should think it would be QUITE as much use in the trial one way up as the other.'

As soon as the jury had a little recovered from the shock of being upset, and their slates and pencils had been found and handed back to them, they set to work very diligently to write out a history of the accident, all except the Lizard, who seemed too much overcome to do anything but sit with its mouth open, gazing up into the roof of the court.

`What do you know about this business?' the King said to Alice.

`Nothing,' said Alice.

`Nothing WHATEVER?' persisted the King.

`Nothing whatever,' said Alice.

`That's very important,' the King said, turning to the jury. They were just beginning to write this down on their slates, when the White Rabbit interrupted: `UNimportant, your Majesty means, of course,' he said in a very respectful tone, but frowning and making faces at him as he spoke.

`UNimportant, of course, I meant,' the King hastily said, and went on to himself in an undertone, `important--unimportant-- unimportant--important--' as if he were trying which word sounded best.

Some of the jury wrote it down `important,' and some `unimportant.' Alice could see this, as she was near enough to look over their slates; `but it doesn't matter a bit,' she thought to herself.

At this moment the King, who had been for some time busily writing in his note-book, cackled out `Silence!' and read out from his book, `Rule Forty-two. ALL PERSONS MORE THAN A MILE HIGH TO LEAVE THE COURT.'

Everybody looked at Alice.

`I'M not a mile high,' said Alice.

`You are,' said the King.

`Nearly two miles high,' added the Queen.

`Well, I shan't go, at any rate,' said Alice: `besides, that's not a regular rule: you invented it just now.'

`It's the oldest rule in the book,' said the King.

`Then it ought to be Number One,' said Alice.

The King turned pale, and shut his note-book hastily. `Consider your verdict,' he said to the jury, in a low, trembling voice.

`There's more evidence to come yet, please your Majesty,' said the White Rabbit, jumping up in a great hurry; `this paper has just been picked up.'

`What's in it?' said the Queen.

`I haven't opened it yet,' said the White Rabbit, `but it seems to be a letter, written by the prisoner to--to somebody.'

`It must have been that,' said the King, `unless it was written to nobody, which isn't usual, you know.'

`Who is it directed to?' said one of the jurymen.

`It isn't directed at all,' said the White Rabbit; `in fact, there's nothing written on the OUTSIDE.' He unfolded the paper as he spoke, and added `It isn't a letter, after all: it's a set of verses.'

`Are they in the prisoner's handwriting?' asked another of they jurymen.

`No, they're not,' said the White Rabbit, `and that's the queerest thing about it.' (The jury all looked puzzled.)

`He must have imitated somebody else's hand,' said the King. (The jury all brightened up again.)

`Please your Majesty,' said the Knave, `I didn't write it, and they can't prove I did: there's no name signed at the end.'

`If you didn't sign it,' said the King, `that only makes the matter worse. You MUST have meant some mischief, or else you'd have signed your name like an honest man.'

There was a general clapping of hands at this: it was the first really clever thing the King had said that day.

`That PROVES his guilt,' said the Queen.

`It proves nothing of the sort!' said Alice. `Why, you don't even know what they're about!'

`Read them,' said the King.

The White Rabbit put on his spectacles. `Where shall I begin, please your Majesty?' he asked.

`Begin at the beginning,' the King said gravely, `and go on till you come to the end: then stop.'

These were the verses the White Rabbit read:--

`They told me you had been to her, And mentioned me to him: She gave me a good character, But said I could not swim.

He sent them word I had not gone (We know it to be true): If she should push the matter on, What would become of you?

I gave her one, they gave him two, You gave us three or more; They all returned from him to you, Though they were mine before.

If I or she should chance to be Involved in this affair, He trusts to you to set them free, Exactly as we were.

My notion was that you had been (Before she had this fit) An obstacle that came between Him, and ourselves, and it.

Don't let him know she liked them best, For this must ever be
A secret, kept from all the rest, Between yourself and me.'

`That's the most important piece of evidence we've heard yet,' said the King, rubbing his hands; `so now let the jury--'

`If any one of them can explain it,' said Alice, (she had grown so large in the last few minutes that she wasn't a bit afraid of interrupting him,) `I'll give him sixpence. I don't believe there's an atom of meaning in it.'

The jury all wrote down on their slates, `SHE doesn't believe there's an atom of meaning in it,' but none of them attempted to explain the paper.

`If there's no meaning in it,' said the King, `that saves a world of trouble, you know, as we needn't try to find any. And yet I don't know,' he went on, spreading out the verses on his knee, and looking at them with one eye; `I seem to see some meaning in them, after all. "--SAID I COULD NOT SWIM--" you can't swim, can you?' he added, turning to the Knave.

The Knave shook his head sadly. `Do I look like it?' he said. (Which he certainly did NOT, being made entirely of cardboard.)

`All right, so far,' said the King, and he went on muttering over the verses to himself: `"WE KNOW IT TO BE TRUE--" that's the jury, of course-- "I GAVE HER ONE, THEY GAVE HIM TWO--" why, that must be what he did with the tarts, you know--'

`But, it goes on "THEY ALL RETURNED FROM HIM TO YOU,"' said Alice.

`Why, there they are!' said the King triumphantly, pointing to the tarts on the table. `Nothing can be clearer than THAT. Then again--"BEFORE SHE HAD THIS FIT--" you never had fits, my dear, I think?' he said to the Queen.

`Never!' said the Queen furiously, throwing an inkstand at the Lizard as she spoke. (The unfortunate little Bill had left off writing on his slate with one finger, as he found it made no mark; but he now hastily began again, using the ink, that was trickling down his face, as long as it lasted.)

`Then the words don't FIT you,' said the King, looking round the court with a smile. There was a dead silence.

`It's a pun!' the King added in an offended tone, and everybody laughed, `Let the jury consider their verdict,' the King said, for about the twentieth time that day.

`No, no!' said the Queen. `Sentence first--verdict afterwards.'

`Stuff and nonsense!' said Alice loudly. `The idea of having the sentence first!'

`Hold your tongue!' said the Queen, turning purple.

`I won't!' said Alice.

`Off with her head!' the Queen shouted at the top of her voice. Nobody moved.

`Who cares for you?' said Alice, (she had grown to her full size by this time.) `You're nothing but a pack of cards!'

At this the whole pack rose up into the air, and came flying down upon her: she gave a little scream, half of fright and half of anger, and tried to beat them off, and found herself lying on the bank, with her head in the lap of her sister, who was gently brushing away some dead leaves that had fluttered down from the trees upon her face.

`Wake up, Alice dear!' said her sister; `Why, what a long sleep you've had!'

`Oh, I've had such a curious dream!' said Alice, and she told her sister, as well as she could remember them, all these strange Adventures of hers that you have just been reading about; and when she had finished, her sister kissed her, and said, `It WAS a curious dream, dear, certainly: but now run in to your tea; it's getting late.' So Alice got up and ran off, thinking while she ran, as well she might, what a wonderful dream it had been.

But her sister sat still just as she left her, leaning her head on her hand, watching the setting sun, and thinking of little Alice and all her wonderful Adventures, till she too began dreaming after a fashion, and this was her dream:--

First, she dreamed of little Alice herself, and once again the tiny hands were clasped upon her knee, and the bright eager eyes were looking up into hers--she could hear the very tones of her voice, and see that queer little toss of her head to keep back the wandering hair that WOULD always get into her eyes--and still as she listened, or seemed to listen, the whole place around her became alive the strange creatures of her little sister's dream.

The long grass rustled at her feet as the White Rabbit hurried by--the frightened Mouse splashed his

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'นี่ ' ร้องอลิซ ค่อนข้างลืมในวุ่นวายของช่วงเวลาใหญ่เท่าใดเธอก็เพิ่มขึ้นในไม่กี่นาทีสุดท้าย และเธอไปค่าเร่งรีบให้เธอก้นมากกว่า กล่องคณะกับขอบของกระโปรงของเธอ upsetting jurymen ทั้งหมดไปยังหัวของฝูงชนด้านล่าง และมีพวกเขาวางพิการเกี่ยวกับ เตือนเธอมากของโลกของปลาทองที่เธอมีอารมณ์เสียในสัปดาห์ก่อนโดยไม่ตั้งใจ 'โอ้ ผมขอโทษ ' เธอทางหลุดรอดในโทนของกังวลมาก และเริ่มรับได้อีกเป็นอย่างที่เธอสามารถ สำหรับอุบัติเหตุของปลาเก็บไว้ทำงานอยู่ในหัวของเธอ และเธอมีการจัดเรียงที่คลุมเครือของความคิดที่พวกเขาต้องรวบรวมในครั้งเดียว และกลับเข้ากล่องคณะ หรือพวกเขาจะตาย 'ทดลองที่ไม่สามารถดำเนินการต่อไป กล่าวว่า กษัตริย์ในเสียงมากภัย 'จนทุก jurymen อยู่ในความเหมาะสมสถาน — ทั้งหมด เขาซ้ำ มีความสำคัญอย่างมาก หายากที่อลิซเป็นเขากล่าวว่า ทำ อลิซดูที่กล่องคณะ และเห็นว่า เธอรีบ เธอได้ใส่จิ้งจกในหัวลง และสิ่งเล็กน้อยยากจนถูกโบกหางเกี่ยวกับในทันที ถูกมากสามารถย้าย เธอเร็ว ๆ นี้มีมันออกอีกครั้ง และใส่ขวา 'ไม่งั้นหมายถึงมาก เธอกล่าวว่า ตัวเอง 'ควรคิดว่า มันจะเป็นค่อนข้างมากใช้ในการทดลองวิธีหนึ่งเป็นอีก' ทันทีที่คณะลูกขุนได้หายจากการกระแทกของกำลังอารมณ์เสียเล็กน้อย และขนาดและดินสอของพวกเขาได้พบ และส่งกลับไป พวกเขาได้ทำงานอย่างขะมักเขม้นเพื่อเขียนประวัติของอุบัติเหตุ ออกทั้งหมดยกเว้นจิ้งจก ที่เอาชนะมากเกินไปนั่งอะไรแต่ ด้วยความปากเปิด พร้อมขึ้นเป็นหลังคาของศาล 'คุณรู้อะไรเกี่ยวกับธุรกิจนี้ ' พระพูดกับอลิซ 'ไม่มีอะไร อลิกล่าว 'อะไร WHATEVER ' ยังคงกษัตริย์ 'อะไรสิ่ง อลิกล่าว "นั่นเป็นสิ่งสำคัญมาก พระกล่าว เปิดให้คณะลูกขุน พวกเขาได้เริ่มต้นเขียนนี้ลงบนขนาดของพวกเขา เมื่อกระต่ายขาวขัดจังหวะเพียง: 'UNimportant ของพระหมายถึง หลักสูตร เขากล่าวว่า ในเสียงมากเคารพ frowning และทำหน้าที่เขาเป็นเขาพูด 'ไม่สำคัญ แน่นอน ฉันหมายถึง พระอย่างกระทันหันว่า และเข้ากับตัวเองในการสวัสดี, ' สำคัญ - ไม่สำคัญ-ไม่ สำคัญ - สำคัญ- ' ว่าเขากลับคำใดแต่เพียงแห่งดี บางคณะเขียนเรื่อง 'สำคัญ' และบาง 'ไม่ สำคัญ' อลิซได้เห็นนี้ เพราะใกล้พอที่จะมองเห็นขนาดของพวกเขา 'แต่มันไม่สำคัญมาก เธอคิดกับตัวเอง ตอนนี้ cackled ออก 'เงียบ ' คิง ที่ได้รับสำหรับบางเวลายุ่งเขียนในสมุดบันทึกของเขา และอ่านจากหนังสือของเขา ออก ' กฎสี่สิบ - สอง ทุกคนที่นี่สูงไปศาลมากกว่านี้ ' ทุกคนมองที่อลิซ 'ฉันไม่สูง นี่' กล่าวว่า อลิซ 'คุณอยู่ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ 'เกือบ 2 ไมล์ที่สูง เพิ่มราชินี 'ดี shan't ไป ที่มี กล่าวว่า อลิซ: ' นอก ที่ไม่ใช่กฎปกติ: คุณคิดค้นมันเมื่อกี้นี้ ' 'มันเป็นกฎเก่าแก่ที่สุดในหนังสือ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ 'แล้วมันควรจะเป็นหมายเลขหนึ่ง กล่าวว่า อลิซ พระซีดเปิด และปิดสมุดบันทึกของเขาอย่างกระทันหัน 'พิจารณาพิพากษาของ เขากล่าวกับคณะ ในเสียงต่ำ ตะลึงงัน "มีหลักฐานเพิ่มเติมมา ยัง กรุณามหาบพิตร กล่าวว่า กระต่ายขาว กระโดดขึ้นรีบมาก 'กระดาษนี้มีเพียงการเบิกค่าการ' 'อะไรอยู่ในนั้น ' กล่าวว่า ราชินี 'ไม่ได้เปิดมันยัง กล่าวว่า กระต่ายขาว 'ได้จึงน่าจะเป็นตัวอักษร เขียน โดยนักโทษไป - ใครสักคน' กล่าวว่า 'มันต้องได้ที่ คิง 'เว้นแต่ว่ามันถูกเขียนขึ้นเพื่อใคร ที่ไม่ปกติ คุณรู้ ' 'ผู้นั้นโดยตรงไป ' กล่าวว่า jurymen การอย่างใดอย่างหนึ่ง 'มันไม่ตรงเลย กล่าวว่า กระต่ายขาว ' ความเป็นจริง ไม่มีอะไรเขียนอยู่ที่ด้านนอก ' Unfolded กระดาษเป็นพูดเขา และเพิ่ม ' มันไม่ใช่จดหมาย หลังจากทั้งหมด: เป็นชุดของข้อ ' 'พวกเขาคือลายมือของนักโทษ' ถามอีกของพวกเขา jurymen 'ไม่ พวกเขาไม่ กล่าวว่า กระต่ายขาว 'และนั่นคือสิ่งที่ queerest เกี่ยวกับมัน ' (คณะลูกขุนทั้งหมดดูพิศวง) 'เขาต้องได้เลียนแบบคนอื่นมือ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ (คณะลูกขุนทั้งหมดสบาย ๆ ขึ้นอีก) 'กรุณามหาบพิตร กล่าวว่า Knave, ' ฉันไม่ได้เขียน และพวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ได้ค่ะ: มีไม่มีชื่อลงนามในตอนท้าย ' 'ถ้าคุณไม่ได้เซ็นชื่อ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์, ' ที่จะทำให้เรื่องแย่ลง คุณต้องตั้งใจ ร้ายบาง หรือ อื่น ๆ คุณจะเซ็นชื่อของคุณเช่นเป็นคนซื่อสัตย์ ' มีแบบทั่วไปปรบมือมือที่: มันฉลาดจริง ๆ สิ่งแรกที่พระมหากษัตริย์ได้กล่าวว่า วันที่ 'ที่พิสูจน์ความผิดของเขา กล่าวว่า ราชินี 'มันพิสูจน์อะไรการเรียง ' กล่าวว่า อลิซ ' ทำไม คุณไม่ได้รู้ว่าพวกเขากำลังเกี่ยวกับ!' 'อ่านตัว กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ กระต่ายสีขาวใส่แว่นตาของเขา 'ที่จะฉันเริ่ม กรุณามหาบพิตร "เขาถาม 'เริ่มต้น กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ ใกล้ ' และในจนคุณมาถึงจุดสิ้นสุด: หยุด ' มีข้อพระคัมภีร์กระต่ายขาวอ่าน: -' พวกเขาบอกผมคุณมีถูกเธอ และฉันกล่าวแก่: เธอให้ผมช่วยดี แต่ว่า ผมไม่สามารถว่ายน้ำเขาได้ส่งคำฉันก็หายไป (เรารู้ว่ามันเป็นความจริง): ถ้าเธอควรผลักดันเรื่อง จะเป็นของคุณหรือไม่ฉันให้เธอหนึ่ง พวกเขาให้เขา 2 ให้เราสามหรือมากกว่า พวกเขาทั้งหมดส่งกลับจากเขา แม้ว่าพวกฉันก่อนถ้าฉันหรือเธอควรโอกาสไปเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เขาบรรดาของฝากให้คุณตั้งฟรี เหมือนเราก็ความคิดของฉันถูกให้คุณได้ (ก่อนนี้พอมีเธอ) อุปสรรคที่มาระหว่าง เขา ตนเอง และมันอย่าให้เขารู้เธอชอบดีที่สุด นี้ต้องเคยเป็นเก็บความลับ จากทุก ระหว่างตัวเองและฉัน " 'ที่เป็นชิ้นส่วนสำคัญของหลักฐานที่เราเคยได้ยินได้ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ ถูมือ 'เพื่อให้คณะ-' 'ถ้าใดก็สามารถอธิบายได้ กล่าวว่า อลิซ, (เธอก็เพิ่มขึ้นมากดังนั้นในไม่กี่นาทีสุดท้ายที่เธอไม่ได้เล็กน้อยกลัวขัดจังหวะเขา,) ' ฉันจะให้เขา sixpence ผมไม่เชื่อว่า มีอะตอมความหมายในการ ' คณะลูกขุนทั้งหมดเขียนลงในขนาดของ 'เธอไม่เชื่อว่า มีอะตอมความหมายใน แต่ไม่มีพวกเขาพยายามอธิบายกระดาษ 'ถ้าไม่มีความหมายในเรื่อง กล่าวว่า พระมหากษัตริย์, ' ที่จะบันทึกโลกของปัญหา รู้ เราไม่จำเป็นต้องพยายามหาใด ๆ และ ยังไม่ทราบ เขาไป แพร่กระจายออกข้อที่บนเข่าของเขา และมองพวกเขา ด้วยตา ' ฉันดูเหมือนจะดูบางความหมายใน จากนั้น "—กล่าวว่า ฉันไม่สามารถว่ายน้ำ-" ว่ายน้ำไม่ คุณสามารถ?' เขาเพิ่ม เปลี่ยนไป Knave ได้ Knave จับหัวเขาเศร้า 'ฉันดูชอบ ' เขากล่าวว่า (ซึ่งท่านแน่นอนไม่ การทำกระดาษแข็ง) 'เอาละ ฉะนี้ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ และเขาไปใน muttering กว่า ข้อพระองค์: '"เรารู้ว่ามันจะเป็น TRUE--" ที่ของคณะ หลักสูตร - "ฉันให้เธอ GAVE THEY หนึ่งเขาสอง-" ทำไม ที่ต้องทำสิ่งที่เขาได้กับ tarts คุณรู้-' 'แต่ มันไปกับ "พวกเขาทั้งหมดกลับจากเขาเพื่อคุณ," ' กล่าวว่า อลิซ 'ทำไม พวกเขามี ' กล่าวว่า กษัตริย์ประสบความสำเร็จ ข้อง tarts ตาราง ' ไม่มีอะไรชัดเจนขึ้นกว่าที่ได้ อีก- "ก่อนเธอได้นี้พอดี-" คุณไม่เคยใส่ ยาหยี คิด?' เขาว่า ราชินี "ไม่ ' กล่าวราชินีอย่างดุเดือด ขว้างปา inkstand การที่จิ้งจกเธอพูด (ส่วนน้อยที่โชคร้ายได้ออกเขียนบนกระดานชนวนของเขาด้วยนิ้วมือเดียว เขาพบมันไม่มีเครื่องหมาย แต่ตอนนี้รีบเริ่มอีก หมึก ที่ trickling ลงหน้า ตราบใดที่มันกินเวลา) 'แล้วคำว่าไม่พอดีกับคุณ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ มองรอบศาลดี มีความเงียบ 'มันเป็นการปั่น ' กษัตริย์เพิ่มในเสียงมีมนต์ และทุกคน หัวเราะ 'ให้คณะลูกขุนพิจารณาผู้พิพากษา พระมหากษัตริย์กล่าวว่า สำหรับเกี่ยวกับที่ยี่สิบเวลาวันที่ 'ไม่ ไม่ ' กล่าวว่า ราชินี 'ประโยคก่อน - หลังพิพากษา' 'สิ่งและเหลวไหล ' ดังกล่าวว่า อลิ 'ความคิดของประโยคแรก' 'เก็บลิ้นของคุณ ' กล่าวว่า ราชินี เปลี่ยนสีม่วง 'ฉันไม่ ' กล่าวว่า อลิซ 'ปิด ด้วยหัวของเธอ ' ราชินีตะโกนที่เสียงของเธอ ไม่มีใครย้าย 'ที่ห่วงใยคุณ ' กล่าวว่า อลิซ (เธอได้เติบโตขึ้นขนาดของเธอ โดยครั้งนี้) 'คุณแต่ชุดของบัตร ' ที่ ชุดทั้งหมดได้ลุกขึ้นไปในอากาศ และมาบินลงเมื่อเธอ: เธอให้กรี๊ดน้อย ตกใจครึ่งหนึ่งและครึ่งหนึ่งของความโกรธ และพยายามที่จะชนะพวกเขาปิด และพบตัวเองนอนอยู่ในธนาคาร มีศีรษะของเธอในตักของน้อง ผู้ถูกเบา ๆ แปรงไปบางใบตายที่มี fluttered ลงจากต้นไม้เมื่อใบหน้าของเธอ 'ปลุก อลิรัก ' กล่าวว่า น้อง 'ทำไม อะไรนอนหลับยาวได้' 'โอ้ ฉันเคยฝันอยากรู้ ' กล่าวว่า อลิซ และเธอบอกว่า น้องสาวของเธอ เป็นเธอสามารถจำ เหล่านี้ผจญภัยแปลก ๆ ของเธอที่คุณมีเพียงการอ่านเกี่ยวกับ และเมื่อเธอได้เสร็จสิ้น แล้ว น้องสาวของเธอรั้งเธอ และ ว่า, ' มันเป็นความฝันที่อยากรู้อยากเห็น รัก แน่นอน: แต่ตอนนี้ รันในชาของคุณ ได้รับสาย " อลิมีค่า และวิ่งออก คิดในขณะที่เธอวิ่ง เช่นเธออาจ สิ่งมหัศจรรย์ฝันนั้น แต่น้องนั่งยังเพียงที่เธอทิ้งเธอ เอนเอียงศีรษะของเธอบนมือของเธอ ดูพระอาทิตย์ตก และคิดน้อยอลิซและทั้งหมดของเธอยอดเยี่ยมผจญภัย จนถึงเธอเกินไปเริ่มฝันหลังแฟชั่นเป็น และนี้เป็นความฝันของเธอ: - ก่อน เธอฝันถึงอลิน้อยตัวเอง อีกครั้งมือเล็กถูก clasped เมื่อเข่าของเธอ และตากระตือรือร้นสดใสถูกมองเป็นเธอ - เธอไม่ได้ยินเสียงของเธอสีมาก และดูที่โยนน้อยแปลก ๆ ของศีรษะของเธอขมิบผมเจอที่เข้าตาของเธอ - เสมอ และยังคงเป็นเธอฟัง หรือดูเหมือนจะ ฟัง ทั้งรอบเธอเป็นชีวิตสัตว์ประหลาดของความฝันของน้องสาวน้อย ๆ ของเธอ หญ้ายาวที่ rustled ที่เท้าของเธอเป็นกระต่ายสีขาวรีบ โดย - เมาส์กลัว splashed เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

`นี่! ร้องไห้อลิซค่อนข้างลืมในความวุ่นวายของช่วงเวลาที่ว่าขนาดใหญ่ที่เธอได้เติบโตขึ้นในไม่กี่นาทีที่ผ่านมาและเธอกระโดดขึ้นดังกล่าวรีบร้อนว่าเธอคว่ำคณะลูกขุนกล่องด้วยคมกระโปรงของเธอ upsetting ถูกคอทั้งหมดที่อยู่ใน หัวของฝูงชนด้านล่างและมีพวกเขานอนแผ่กิ่งก้านสาขาเกี่ยวกับการเตือนของเธออย่างมากในโลกของปลาทองเธอได้ทำให้เสียบังเอิญสัปดาห์ก่อน. `โอ้ฉันขอโทษ! เธออุทานออกมาในโทนของความกลัวที่ยิ่งใหญ่และเริ่มหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ในการเกิดอุบัติเหตุของปลาทองที่เก็บไว้ที่ทำงานอยู่ในหัวของเธอและเธอก็มีการจัดเรียงที่คลุมเครือของความคิดที่ว่าพวกเขาจะต้องถูกเก็บในครั้งเดียวและใส่ กลับเข้ามาในคณะลูกขุนกล่องหรือพวกเขาจะตาย. `ทดลองไม่สามารถดำเนินการกล่าวว่าพระมหากษัตริย์ในเสียงหลุมฝังศพมาก` จนถูกคอทั้งหมดจะกลับมาใน places-- เหมาะสมของพวกเขาทั้งหมด "เขาซ้ำแล้วซ้ำอีกโดยเน้นที่ดี มองอย่างหนักที่อลิซในขณะที่เขากล่าวว่าทำ. อลิซมองไปที่คณะลูกขุนกล่องและเห็นว่าในความเร่งรีบของเธอเธอได้นำจิ้งจกในหัวลงและสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารถูกโบกหางของมันเกี่ยวกับในทางที่เศร้าโศกเป็น ค่อนข้างไม่สามารถที่จะย้าย ไม่ช้าเธอก็มีมันออกมาอีกครั้งและใส่มันขวา; `ไม่ได้ว่ามันหมายมาก" เธอพูดกับตัวเอง; `ฉันควรจะคิดว่ามันจะค่อนข้างเป็นที่ใช้มากในการทดลองวิธีหนึ่งขึ้นเป็นอื่น ๆ . ทันทีที่คณะลูกขุนมีเล็ก ๆ น้อย ๆ หายจากการช็อตของการเป็นอารมณ์เสียและชนวนและดินสอของพวกเขาถูกพบและส่งกลับไปยัง พวกเขาพวกเขาตั้งค่าให้ทำงานอย่างขยันขันแข็งเพื่อเขียนประวัติศาสตร์ของการเกิดอุบัติเหตุทั้งหมดยกเว้นจิ้งจกที่ดูเหมือนจะเอาชนะมากเกินไปที่จะทำอะไรก็ได้ แต่นั่งอยู่กับปากของมันเปิดจ้องมองขึ้นไปบนหลังคาของศาล. `คุณทำอะไร รู้เกี่ยวกับธุรกิจนี้หรือไม่? ' พระมหากษัตริย์กล่าวว่าอลิซ. `ไม่มีอะไร 'อลิซกล่าว.` WHATEVER ไม่มีอะไร? ยังคงกษัตริย์. `ไม่มีอะไรสิ่งที่ 'อลิซกล่าว.` นั่นเป็นสิ่งที่สำคัญมาก "คิงกล่าวว่าการเปิดให้คณะลูกขุน พวกเขาเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นที่จะเขียนนี้ลงบนหลังคาของพวกเขาเมื่อกระต่ายขาวขัดจังหวะ: `สำคัญหมายถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณแน่นอน" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคารพมาก แต่มุ่ยและทำให้ใบหน้าของเขาในขณะที่เขาพูด. `สำคัญ แน่นอนฉันหมายถึง "พระมหากษัตริย์ทรงรีบกล่าวและกล่าวต่อไปว่าตัวเองในแผ่ว` สำคัญ - ไม่สำคัญ unimportant-- - important-- 'ราวกับว่าเขากำลังพยายามที่ฟังคำที่ดีที่สุด. บางส่วนของคณะลูกขุน เขียนมันลง `สำคัญ 'และ` ไม่สำคัญ. อลิซจะได้เห็นนี้ขณะที่เธออยู่ใกล้พอที่จะมองข้ามหลังคาของพวกเขา `แต่มันไม่สำคัญบิต 'เธอคิดกับตัวเอง. ตอนนี้พระมหากษัตริย์ที่ได้รับบางครั้งยุ่งเขียนทราบหนังสือของเขาออก cackled` เงียบ! และอ่านจากหนังสือของเขา `กฎสี่สิบสอง ทุกคนมากกว่า HIGH ไมล์เพื่อที่จะออกนอกสนาม. ทุกคนมองไปที่อลิซ. `ฉันไม่ได้เป็นไมล์สูง 'อลิซกล่าว.` คุณอยู่กล่าวว่าพระมหากษัตริย์. `เกือบสองไมล์สูง' เพิ่มสมเด็จพระราชินีฯ . `ดีฉันจะไม่ไปในอัตราใด ๆ 'อลิซกล่าวว่า:` นอกเหนือจากการที่ไม่ได้เป็นกฎปกติ: คุณคิดค้นมันเพียงแค่ตอนนี้. `มันเป็นกฎที่เก่าแก่ที่สุดในหนังสือเล่มนี้กล่าวว่าพระมหากษัตริย์.` แล้ว มันควรจะเป็นหมายเลขหนึ่งกล่าวว่าอลิซ. พระราชาหันซีดและปิดทราบหนังสือของเขาอย่างเร่งรีบ `พิจารณาคำตัดสินของคุณ '. เขากล่าวว่าให้คณะลูกขุนในระดับต่ำสุดในเสียงสั่น` มีหลักฐานอื่น ๆ อีกมากมายที่จะมายังกรุณาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ' กล่าวว่ากระต่ายสีขาว, กระโดดขึ้นรีบร้อนที่ดี; `บทความนี้ได้รับเพียงแค่หยิบขึ้นมา. '` อะไรอยู่ในนั้น? กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีฯ . `ฉันยังไม่ได้เปิดมันยังกล่าวว่ากระต่ายสีขาว,` แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นตัวอักษรเขียนโดยนักโทษไป -. กับใครบางคน '`มันต้องได้รับการที่กล่าวว่าพระมหากษัตริย์`เว้นแต่จะถูกเขียนขึ้นเพื่อไม่มีใครที่ไม่ปกติคุณรู้ว่า. '` ใครจะเป็นผู้กำกับไป? . กล่าวว่าหนึ่งในถูกคอ`มันไม่ได้เป็นผู้กำกับที่ทุกคนกล่าวว่ากระต่ายขาว; `ในความเป็นจริงไม่มีอะไรที่เขียนด้านนอก. เขาคลี่กระดาษตามที่เขาพูดและเสริม `มันไม่ได้เป็นตัวอักษรหลังจากทั้งหมด:. มันเป็นชุดของโคลงกลอน?` พวกเขาในการเขียนด้วยลายมือของนักโทษ ' ถามอีกคนหนึ่งของพวกเขาถูกคอ. `ไม่มีพวกเขาไม่ได้กล่าวว่ากระต่ายสีขาว,` และนั่นคือสิ่งที่ queerest เกี่ยวกับเรื่องนี้. (คณะลูกขุนทั้งหมดมองงง.) `เขาต้องเลียนแบบใครสักคนมืออื่นกล่าวว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (. คณะลูกขุนสว่างขึ้นอีกครั้ง) `พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโปรดของคุณ 'กล่าวว่าคนพาล` ผมไม่ได้เขียนมันและพวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ที่ฉันได้:. มีไม่มีชื่อลงนามในตอนท้าย' 'ถ้าคุณ didn' ทีลงนามกล่าวว่าพระมหากษัตริย์ 'ที่มี แต่จะทำให้เรื่องที่เลวร้ายมาก คุณต้องมีความหมายความเสียหายบางส่วนหรืออื่น ๆ ที่คุณต้องการได้ลงนามในชื่อของคุณเหมือนเป็นคนซื่อสัตย์ '. มีตบมือทั่วไปของมือนี้คือ: มันเป็นครั้งแรกสิ่งที่ฉลาดจริงๆกษัตริย์ได้กล่าวว่าในวันนั้น. `ที่พิสูจน์ของเขา ความผิดกล่าวว่าสมเด็จพระราชินี. `มันพิสูจน์ไม่มีการเรียงลำดับ! อลิซกล่าวว่า `ทำไมคุณไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลัง! '` อ่านพวกเขากล่าวว่าพระมหากษัตริย์. กระต่ายสีขาววางอยู่บนแว่นตาของเขา `ฉันจะเริ่มกรุณาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ? เขาถาม. `เริ่มต้นที่จุดเริ่มต้น 'พระมหากษัตริย์กล่าวว่าหนัก` และต่อไปจนกว่าคุณจะมาถึงจุดสิ้นสุดแล้วหยุด. เหล่านี้เป็นข้อที่กระต่ายขาวอ่าน: - `พวกเขาบอกฉันว่าคุณเคยไปของเธอ และกล่าวถึงฉันกับเขา. เธอให้ฉันเป็นตัวละครที่ดี แต่บอกว่าผมไม่สามารถว่ายน้ำเขาส่งพวกเขาคำที่ฉันไม่ได้ไป(เรารู้ว่ามันจะเป็นจริง): ถ้าเธอควรจะผลักดันเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่จะกลายเป็นของ ? คุณฉันให้เธอหนึ่งที่พวกเขาทำให้เขาสองคุณให้เราสามหรือมากกว่า; พวกเขาทั้งหมดกลับมาจากเขากับคุณแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเหมืองก่อน. ถ้าฉันหรือเธอควรจะมีโอกาสที่จะได้รับการมีส่วนร่วมในเรื่องนี้เขาไว้ใจที่จะให้คุณสามารถตั้งค่าให้ฟรีตรงตามที่เราอยู่. ความคิดของฉันคือการที่คุณได้รับ (ก่อน เธอมีนี้พอดี) อุปสรรคที่มาระหว่างเขาและตัวเราเองและมัน. อย่าปล่อยให้เขารู้ว่าเธอชอบพวกเขาที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้เคยจะต้องเป็นความลับที่เก็บไว้จากส่วนที่เหลือทั้งหมดระหว่างตัวเองและฉัน. '` นั่นเป็นชิ้นที่สำคัญที่สุดของหลักฐานที่เราเคยได้ยินยังกล่าวว่าพระมหากษัตริย์ถูมือของเขา; `ดังนั้นตอนนี้ปล่อยให้ jury-- '` ถ้าคนใดคนหนึ่งของพวกเขาสามารถอธิบายมัน' อลิซกล่าวว่า (เธอได้เติบโตขึ้นอย่างขนาดใหญ่ในไม่กี่นาทีที่ผ่านมาว่าเธอไม่ได้เป็นบิตกลัวรบกวนเขา) `ฉัน จะให้เขาเพนนี ผมไม่เชื่อว่ามีอะตอมของความหมายในนั้น. คณะลูกขุนทั้งหมดเขียนลงบนหลังคาของพวกเขา `เธอไม่เชื่อว่ามีอะตอมของความหมายในนั้น 'แต่ไม่มีของพวกเขาพยายามที่จะอธิบายกระดาษ.` ถ้า มีความหมายในมันไม่มี 'กล่าวว่าคิง `ที่ช่วยรักษาโลกของปัญหาที่คุณรู้ว่าในขณะที่เราไม่จำเป็นต้องพยายามที่จะหาใด ๆ และยังผมไม่ทราบว่าเขาไปในการแพร่กระจายออกโองการที่หัวเข่าของเขาและมองไปที่พวกเขาด้วยตาข้างหนึ่ง; `ฉันดูเหมือนจะเห็นความหมายในพวกเขาบางคนหลังจากทั้งหมด "--SAID ฉันไม่สามารถ SWIM--" คุณไม่สามารถว่ายน้ำคุณสามารถ? เขากล่าวเสริมหันไปคนพาลได้. คนพาลส่ายหัวของเขาเศร้า `ฉันจะมีลักษณะเช่นนั้น? เขาพูดว่า. (. ซึ่งแน่นอนเขาไม่ได้ถูกทำจากกระดาษแข็ง) `ขวาทั้งหมดเพื่อให้ห่างไกลกล่าวว่าพระมหากษัตริย์และเขาก็บ่นมากกว่าข้อที่ให้กับตัวเอง:` "เรารู้ว่ามันจะเป็น TRUE--" นั่นคือ คณะลูกขุนของ course-- "ฉันให้เธอหนึ่งที่พวกเขาทำให้เขา TWO--" เหตุผลที่จะต้องเป็นสิ่งที่เขาทำกับทาร์ตที่คุณ know-- '`แต่มันจะไปที่" พวกเขาทุกคนกลับมาจากเขากับคุณ "'อลิซกล่าว.` ทำไมมีพวกเขา!' กล่าวว่าพระมหากษัตริย์ทรงชัยชี้ไปทาร์ตบนโต๊ะ `ไม่มีอะไรจะชัดเจนกว่าที่ จากนั้นอีกครั้ง - "ก่อนที่เธอจะมีนี้ FIT--" ที่คุณไม่เคยได้พอดีกับที่รักของฉันฉันคิดว่า '? เขาพูดกับสมเด็จพระราชินีฯ . `ไม่เคย! กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีคึกขว้างปาวางหมึกและปากกาที่ Lizard ขณะที่เธอพูด (บิลเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่โชคร้ายได้ออกมาเขียนบนกระดานชนวนของเขาด้วยนิ้วเดียวในขณะที่เขาพบว่ามันทำเครื่องหมายไม่มี. แต่ตอนนี้เขารีบเริ่มอีกครั้งโดยใช้หมึกที่ไหลลงใบหน้าของเขาตราบใดที่มันกินเวลา) ` แล้วคำพูดที่ไม่เหมาะสมที่คุณกล่าวว่ากษัตริย์มองรอบศาลด้วยรอยยิ้ม มีความเงียบเป็นตาย. `มันปุน! พระมหากษัตริย์เพิ่มเข้ามาในน้ำเสียงโกรธและทุกคนหัวเราะ `ให้คณะลูกขุนพิจารณาคำตัดสินของพวกเขา 'พระมหากษัตริย์กล่าวว่าประมาณเวลายี่สิบวันนั้น.` ไม่มี! กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีฯ `ประโยคแรก - คำตัดสินของศาลในภายหลัง.` และสิ่งที่ไร้สาระ! อลิซดังกล่าว `ความคิดของการมีประโยคแรก! '` ถือลิ้นของคุณ! กล่าวว่าสมเด็จพระราชินีที่เปลี่ยนสีม่วง. `ฉันจะไม่! อลิซกล่าว. `ปิดด้วยหัวของเธอ! สมเด็จพระราชินีตะโกนที่ด้านบนของเสียงของเธอ ไม่มีใครย้าย. `ใครสนใจสำหรับคุณ? กล่าวว่าอลิซ (เธอเติบโตขึ้นขนาดเต็มของเธอโดยเวลานี้.) `คุณไม่มีอะไร แต่แพ็คของการ์ด 'ที่นี้แพ็คทั้งลุกขึ้นไปในอากาศและมาบินลงมาเธอ: เธอให้เล็ก ๆ น้อย ๆ กรีดร้อง, ครึ่งหนึ่งของความน่ากลัวและครึ่งหนึ่งของความโกรธและความพยายามที่จะเอาชนะพวกเขาออกและพบว่าตัวเองนอนอยู่บนธนาคารที่มีหัวของเธอในรอบของน้องสาวของเธอที่ถูกออกไปเบา ๆ แปรงบางใบไม้แห้งที่ได้เบาโผบินลงมาจากต้นไม้ เมื่อใบหน้าของเธอ. `ตื่นขึ้นมาอลิซที่รัก! กล่าวว่าน้องสาวของเธอ; `ทำไมสิ่งนอนหลับยาวคุณได้! '' โอ้ฉันมีความฝันเช่นอยากรู้! กล่าวว่าอลิซและเธอก็บอกว่าน้องสาวของเธอเช่นเดียวกับที่เธอจะจำได้ว่าพวกเขาเหล่านี้การผจญภัยที่แปลกประหลาดของเธอที่คุณได้รับเพียงแค่การอ่านเกี่ยวกับ; และเมื่อเธอได้เสร็จแล้วน้องสาวของเธอจูบเธอและกล่าวว่า `มันเป็นความฝันที่อยากรู้อยากเห็นที่รักอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ทำงานในชาของคุณ; ก็รับสาย. ดังนั้นอลิซลุกขึ้นและวิ่งออกไปคิดในขณะที่เธอวิ่งเช่นเดียวกับที่เธออาจจะเป็นสิ่งที่เป็นความฝันที่ยอดเยี่ยมจะได้รับ. แต่น้องสาวของเธอนั่งยังคงเป็นเพียงที่เธอทิ้งเธอพิงศีรษะของเธออยู่ในมือของเธอดูดวงอาทิตย์ตั้งค่าและ ความคิดของเล็ก ๆ น้อย ๆ อลิซและการผจญภัยที่ยอดเยี่ยมของเธอจนเธอเริ่มฝันเกินไปหลังจากที่แฟชั่นและนี่คือความฝันของเธอ - ครั้งแรกที่เธอฝันของตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ อลิซและอีกครั้งในมือเล็ก ๆ ที่ได้รับการประสานอยู่กับเข่าของเธอและ ดวงตาสดใสกระตือรือร้นที่กำลังมองขึ้นไปของเธอ - เธอจะได้ยินเสียงมากเสียงของเธอและเห็นว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ โยนเกย์ศีรษะของเธอให้กลับผมเดินไปที่มักจะได้รับเข้าไปในดวงตาของเธอ - และยังคงเป็นของเธอฟัง หรือดูเหมือนจะฟังทั้งสถานที่รอบ ๆ ตัวเธอยังมีชีวิตอยู่ก็กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดของความฝันของน้องสาวคนเล็กของเธอ. หญ้ายาว rustled ที่เท้าของเธอเป็นกระต่ายขาวรีบโดย - เมาส์กลัวสาดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

` ที่นี่ ! อลิซร้องค่อนข้างลืมในความวุ่นวายของช่วงเวลาที่ใหญ่ว่าเธอเติบโตในไม่กี่นาที เธอกระโดดขึ้นอย่างรีบร้อน เธอสะดุดคณะลูกขุนกล่องกับขอบกระโปรงของเธอขึ้น jurymen ทั้งหมดบนหัวของฝูงชนด้านล่าง และมีพวกเขาวางแผ่กิ่งก้านสาขาเกี่ยวกับ เตือนเธอมากของโลกของปลาทอง เธอเผลออารมณ์เสียเมื่อสัปดาห์ก่อน

` โอ้ ขอโทษที ! เธอร้องอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจมากและเริ่มหยิบมันขึ้นมาอีกครั้งให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ กับอุบัติเหตุของปลาทองยังคงวิ่งอยู่ในหัวเธอ เธอมีการจัดเรียงที่คลุมเครือของความคิดว่าพวกเขาจะต้องเก็บทันที และใส่กลับเข้าไปในกล่องคณะลูกขุน หรือพวกเขาจะตาย

` การทดลองไม่สามารถดำเนินการ ' กษัตริย์ในเสียงมาก หลุมฝังศพ` จน jurymen ทั้งหมดกลับมาอยู่ในสถานที่ที่เหมาะสมของพวกเขา . . . " เขาย้ำกับเน้น หายากที่อลิซที่เขาบอกว่าทำ

อลิซมองคณะลูกขุนกล่อง และเห็นว่า ในความเร่งรีบของเธอ เธอได้ใส่จิ้งจกในหัวลงและน้อยที่น่าสงสารนั้นก็โบกหางของมันในทางเศร้า ถูกค่อนข้างสามารถย้าย เร็วๆนี้เธอได้ออกมาอีกครั้ง และทำให้มันถูกต้อง` มันหมายถึงมาก " เธอพูดกับตัวเอง ' ฉันคิดว่ามันจะค่อนข้างใช้มากในการทดลองวิธีหนึ่ง เป็นอื่น ๆ '

ทันทีที่คณะลูกขุนมีเล็ก ๆน้อย ๆหายจากการช็อคของการผิดหวังและ slates และดินสอได้ถูกพบและส่งกลับ กับพวกเขา พวกเขาตั้งค่าให้ทำงานอย่างหนักเพื่อเขียนประวัติของอุบัติเหตุทั้งหมดยกเว้นจิ้งจกที่ดูเหมือนมากเกินไปเอาชนะอะไร แต่นั่งจ้องปากของมันเปิดขึ้นเป็นหลังคาของศาล

` คุณรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับธุรกิจนี้ ? กษัตริย์ตรัสกับอลิซ

` ไม่มี ' อลิซ

` อะไรยังไง ? ยังคงเป็นกษัตริย์

` อะไรเลย ' อลิซ

' ที่สำคัญมาก " คิงกล่าวว่า การเปิดให้คณะลูกขุนพวกเขาเริ่มต้นที่จะเขียนลงบนกระดานชนวนของพวกเขา เมื่อกระต่ายขาวขัดจังหวะ : ' ไม่สำคัญ ฝ่าบาทหมายความว่าแน่นอน ' เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคารพมาก แต่มุ่ย และทำหน้าที่เขาพูด

` ไม่สำคัญ แน่นอน ผมหมายถึง " พระราชารีบบอก และไปในตัวเองในแผ่ว ,` สำคัญไม่สำคัญ -- ไม่สำคัญ -- สำคัญ -- ' ถ้าเขาพยายามที่คำที่ฟังดูดีที่สุด

ของคณะลูกขุนเขียน ` ' และ ` สำคัญไม่สำคัญ ' อลิสจะเห็น เมื่อเธออยู่ใกล้พอที่จะดู slates ของพวกเขา ; ' แต่มันไม่สำคัญนะ ' เธอคิดกับตัวเอง

ตอนนี้กษัตริย์ที่ได้รับบางครั้งยุ่งเขียนในหนังสือของเขาทราบcackled ออก ` ' เงียบ ! และอ่านจากหนังสือของเขา " กฎสี่สิบสอง บุคคลทั้งหมดมากกว่าไมล์สูงออกจากศาล '

ทุกคนมองอลิซ

' ผมไม่ใช่ไมล์สูง ' อลิซ

' คุณมี ' กษัตริย์

` เกือบสองไมล์สูง , ' ราชินีเสริม

' เอ่อ ข้าจะไม่ไปที่อัตราการใด ๆ ' อลิซ " นอกจากนี้ นั้นไม่ใช่กฎปกติ : คุณประดิษฐ์มันตอนนี้ '

' มันเป็นกฎที่เก่าแก่ที่สุดในหนังสือ ' ' กษัตริย์

' แล้วมันควรจะเป็นเบอร์หนึ่ง ' อลิซ

พระเริ่มซีด และปิดหนังสือบันทึกอย่างรีบเร่ง ` พิจารณาคำตัดสินของคุณ , ' เขากล่าวว่าคณะลูกขุนในต่ำ , เสียงสั่น

` มีหลักฐานเพิ่มเติมมาอีก ได้โปรดฝ่าบาท ' กระต่ายขาวกระโดดขึ้นอย่างรีบเร่ง ; ` กระดาษนี้ถูกหยิบขึ้นมา '

' อะไรอยู่ในนั้น ?' ราชินี

' ฉันยังไม่ได้เปิดมัน ' กระต่ายขาว " แต่ดูเหมือนจะเป็นจดหมายที่เขียนโดยนักโทษ . . . ใคร "

' มันต้องเป็น ' กษัตริย์ ' ถ้าเขียนไว้ว่าไม่มีใครที่ไม่ปกติ คุณก็รู้ "

" ใครเป็นจัดไป ? กล่าวว่าหนึ่งใน jurymen .

' มันไม่ตรงเลย ' กระต่ายขาว ' ในความเป็นจริงไม่มีอะไรเขียนไว้ด้านนอก เขาคลี่กระดาษที่เขาพูด , และเพิ่ม ` ไม่ใช่จดหมาย หลังจากทั้งหมด มันเป็นชุดของข้อ '

` พวกเขาในนักโทษลายมือ ? ถามอีก พวกเขา jurymen .

' ไม่ค่ะ พวกเขาไม่ได้ ' กระต่ายขาว " และนั่นคือ queerest สิ่งที่เกี่ยวกับมัน . ' ( คณะลูกขุนทั้งหมดมองงง )

` เขาคงเลียนแบบมาจากมือของคนอื่น ' กษัตริย์( คณะลูกขุนทั้งหมดสว่างขึ้นอีก )

` ได้โปรดฝ่าบาท ' คนเลว ' ฉันไม่ได้เขียนมัน และพวกเขาก็พิสูจน์ไม่ได้ว่าผม : ไม่มีชื่อลงนามในตอนท้าย '

" ถ้าคุณไม่ได้เซ็น ' กษัตริย์ ' เท่านั้น ทำให้เรื่องแย่ลง คุณคงหมายถึงความเสียหายบางส่วนหรืออื่น ๆที่คุณจะต้องลงนามในชื่อของคุณ ชอบคนซื่อสัตย์ '

มีทั่วไปปรบมือนี้ :