Determinants of lifestyle behavior

Determinants of lifestyle behavior in type 2
diabetes: results of the 2011 cross-sectional
survey on living with chronic diseases in Canada
Calypse B Agborsangaya1, Marianne E Gee2, Steven T Johnson3, Peggy Dunbar4, Marie-France Langlois5,
Lawrence A Leiter6, Catherine Pelletier2 and Jeffrey A Johnson1*
Abstract
Background: Lifestyle behavior modification is an essential component of self-management of type 2 diabetes. We
evaluated the prevalence of engagement in lifestyle behaviors for management of the disease, as well as the
impact of healthcare professional support on these behaviors.
Methods: Self-reported data were available from 2682 adult respondents, age 20 years or older, to the 2011 Survey
on Living with Chronic Diseases in Canada’s diabetes component. Associations with never engaging in and not
sustaining self-management behaviors (of dietary change, weight control, exercise, and smoking cessation) were
evaluated using binomial regression models.
Results: The prevalence of reported dietary change, weight control/loss, increased exercise and smoking cessation
(among those who smoked since being diagnosed) were 89.7%, 72.1%, 69.5%, and 30.6%, respectively. Those who
reported not receiving health professional advice in the previous 12 months were more likely to report never
engaging in dietary change (RR = 2.7, 95% CI 1.8 – 4.2), exercise (RR = 1.7, 95% CI 1.3 – 2.1), or weight control/loss
(RR = 2.2, 95% CI 1.3 – 3.6), but not smoking cessation (RR = 1.0; 95% CI: 0.7 – 1.5). Also, living with diabetes for
more than six years was associated with not sustaining dietary change, weight loss and smoking cessation.
Conclusion: Health professional advice for lifestyle behaviors for type 2 diabetes self-management may support
individual actions. Patients living with the disease for more than 6 years may require additional support in
sustaining recommended behaviors.
Keywords: Type 2 diabetes, Health behaviors, Health professional advice, Self-management
Background
Diabetes is a major public health concern around the
world. In Canada, over two million adults lived with the
disease in 2009 [1,2]. Considering that about 200,000
new cases are diagnosed yearly [1], the burden of diabetes
is projected to increase [3]. It is also a major driver
of the total health care cost and the sixth leading cause
of death in Canada [4]. The vast majority (> 90%) of all
cases are type 2 diabetes, diagnosed in older adults, and
often associated with obesity [5].
Lifestyle behavior modification is a cornerstone for
self-management of type 2 diabetes [6,7]. Important
components of self-management include maintaining a
healthy diet, participating in regular physical activity,
achieving and maintaining a healthy body weight, limiting
alcohol intake, and not/quitting smoking. Because
the complexity of diabetes management requires that
health professionals work collaboratively with their patients
[8], self-management support has become a critical
element for effective diabetes self-management.
Although there are published studies on effective selfmanagement
among Canadians living with type 2 diabetes
[9-11], data from a large nationally representative
sample may provide further evidence to inform strategies
that will support long-term maintenance of self-
* Correspondence: [e-mail]
1Department of Public Health Sciences, 2–040 Li Ka Shing Center for Health
Research and Innovation, University of Alberta, Edmonton, AB T6G 2E1,
Canada
Full list of author information is available at the end of the article
© 2013 Agborsangaya et al.; licensee BioMed Central Ltd. This is an Open Access article distributed under the terms of the
Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0), which permits unrestricted use,
distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
Agborsangaya et al. BMC Public Health 2013, 13:451
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451
management behaviors. To date, few population-based
studies have described the self-management practices of
Canadian adults with type 2 diabetes. Among those that
have [12,13], the reported self-management behaviors
are not consistent with guidelines for diabetes selfmanagement
[6]. A better understanding of these behavior
patterns among persons living with the disease may
provide vital information for public health planning.
In the present study, we set to 1) understand the extent
to which Canadians living with type 2 diabetes employ different
lifestyle behaviors for the management of the disease,
by engaging in dietary change, exercise, weight control/loss,
smoking cessation and limiting alcohol intake; 2) determine
the proportion of persons with type 2 diabetes who receive
healthcare professional advice and also engage in self-care
behaviors; and 3) identify determinants of a) never engaging
in these lifestyle behaviors, and b) not sustaining lifestyle
behaviors for the management of type 2 diabetes.
Methods
The study is based on data from the 2011 Survey on Living
with Chronic Diseases in Canada Diabetes Component
(SLCDC-DM). Individuals age 20 years and older who
reported having diabetes diagnosed by a health care
professional as part of the 2010 Canadian Community
Health Survey (CCHS) were eligible for participation
in the SLCDC-DM. Of the 3590 CCHS respondents
contacted, 2933 individuals agreed to participate in
the SLCDC-DM, resulting in a response rate of 81.7%
[14]. Members of the Canadian Forces, First Nations
individuals living on reserves, individuals residing in
institutions, and residents of Canada’s three territories,
Nunavut, Northwest Territories and Yukon Territory, and
respondents who reported having diabetes only during
pregnancy were excluded from the sampling frame [14].
Furthermore, respondents who reported having been diagnosed
during pregnancy but did not state whether they
had been diagnosed outside of pregnancy were excluded
(n=7). The analysis was restricted to the population with
self-reported type 2 diabetes; these were individuals who
reported either having type 2 diabetes or did not report a
type but reported being diagnosed after the age of 30 years.
The population represented in this survey was characterized
by time since diagnosis (≤ 2 years, 3–5 years,
6+ years) and socio-demographic characteristics (age,
gender, ethnicity, educational attainment, total household
income, marital status, urban versus rural residence). Time
since diagnosis was derived based on current age and
responses to the question “How old were you when
you were first diagnosed with diabetes?” With the
exception of age, gender, and residence location, other
information on socio-demographic characteristics was
measured as part of the 2010 CCHS, which was linked to
the 2011 SLCDC.
Participants were asked if, as a result of being diagnosed
with diabetes, they ever: i) changed the type or
amount of food, ii) changed the amount of exercise or
participated in physical activities, and iii) stopped drinking
or limited alcohol intake? Those who responded
“yes” were further asked if they continued to maintain
the change “all the time”, “most of the time”, “some
of the time” or “none of the time” for dietary change,
physical activity and alcohol intake. For our analysis,
participants were categorized as not sustaining the
self-management behavior change, if they reported
“none of the time” or “some of the time”. Likewise,
patients were also asked if, as a result of being diagnosed
with diabetes, they ever: i) tried to control or lose weight,
and ii) quit smoking. Patients who responded “yes” were
further asked: are you continuing to maintain this change?
Those who responded “no” were considered as not
sustaining the self-management behavior change.
Regular drinking of alcohol was defined as 14 standard
drinks of alcohol/week for men or 9 standard drinks of
alcohol/week for women [6].
Never engaging in lifestyle behaviors and not sustaining
lifestyle behaviors were described according to
whether the respondent reported having received selfmanagement
support (i.e. advice for the behavior from a
health care professional) in the previous 12 months. For
example, participants were asked “In the past 12 months,
has a doctor or other health professional discussed changing
the type or amount of food you eat to help you control
your diabetes?” Similar questions were asked for
physical activity/exercise, controlling/losing weight, quitting
smoking, and limiting alcohol consumption.
The weighted prevalence of engaging in self-reported
behaviors for type 2 diabetes management was estimated.
Using cross tabulations, the weighted proportions
of respondents engaging in self-management behaviors
were estimated according to whether or not patients received
health professional advice for lifestyle behaviors.
Associations between descriptors and a) never engaging
in lifestyle behaviors, and b) not sustaining lifestyle behaviors
were examined using multivariate prevalence
rate ratios (RRs), estimated using log-binomial regression
models. Data were analyzed using SAS Enterprise
Guide version 4 (Cary, NC). Point estimates were
weighted to reflect the Canadian adult population, with
population estimates based on 2006 Census counts and
counts of birth, death, immigration and emigration since
that time [14,15]. To account for stratification and clustering
in the SLCDC design, 95% confidence intervals
(CI) were calculated using exact standard errors generated
through bootstrap re-sampling methods [16].
Informed consent was obtained from all survey respondents.
All personal information created, held or collected
by Statistics Canada is protected by the Privacy
Agborsangaya et al. BMC Public Health 2013, 13:451 Page 2 of 10
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451
Act and by the Statistics Act. Share partners, including
the Public health Agency of Canada, have access to the
data under the terms of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดีเทอร์มิแนนต์ของพฤติกรรมวิถีชีวิตชนิด 2โรคเบาหวาน: ผลของ 2011 เหลวสำรวจบนอยู่กับโรคเรื้อรังในประเทศแคนาดาCalypse B Agborsangaya1 มาริแอนอี Gee2, Steven T Johnson3, Peggy Dunbar4 ฝรั่งเศส Marie Langlois5ลอว์เรนซ์เป็น Leiter6 แคทเธอรี Pelletier2 และเจฟฟรีย์ A Johnson1 *บทคัดย่อพื้นหลัง: ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมวิถีชีวิตที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 การจัดการตนเอง เราประเมินความชุกของความผูกพันในวิถีชีวิตการทำงานสำหรับจัดการโรค รวมทั้งผลกระทบสุขภาพการสนับสนุนอาชีพในพฤติกรรมเหล่านี้วิธีการ: ข้อมูลรายงานด้วยตนเองได้จากผู้ตอบผู้ใหญ่ 2682 อายุ 20 ปี หรือ มากกว่า สำรวจ 2011ในชีวิตมีส่วนประกอบของแคนาดาโรคเบาหวานโรคเรื้อรัง สมาคมกับเสน่ห์ในไม่เคย และไม่มีพฤติกรรมการจัดการตนเองอยู่ได้ (จากการเปลี่ยนแปลงอาหาร ควบคุมน้ำหนัก ออกกำลังกาย และยุติการสูบบุหรี่)ถูกประเมินโดยใช้แบบจำลองการถดถอยทวินามผลลัพธ์: ความชุกของการรายงานการเปลี่ยนแปลงอาหาร ควบคุม/ลดน้ำหนัก ออกกำลังกายเพิ่มขึ้น และยุติการสูบบุหรี่(ในหมู่ผู้ที่รมควันเนื่องจากมีการวินิจฉัย) ได้ 89.7%, 72.1%, 69.5% และ 30.6% ตามลำดับ ผู้ที่รายงานการไม่ได้รับการแนะนำอาชีพใน 12 เดือนมีแนวโน้มที่จะไม่รายงานสุขภาพในการเปลี่ยนอาหาร (RR = 2.7, 95% CI 1.8-4.2), ออกกำลังกาย (RR = 1.7, 95% CI 1.3-2.1), หรือน้ำหนักควบคุม /(RR = 2.2, 95% CI 3.6-1.3), แต่ไม่สูบบุหรี่ยุติ (RR = 1.0; 95% CI: 0.7 – 1.5) ยัง อยู่กับโรคเบาหวานสำหรับกว่า 6 ปีไม่เกี่ยวข้องกับไม่ประคับประคองการเปลี่ยนแปลงอาหาร น้ำหนักลด และยุติการสูบบุหรี่สรุป: แนะนำอาชีพสุขภาพสำหรับวิถีชีวิตพฤติกรรมการจัดการตนเองโรคเบาหวานชนิดที่ 2 อาจสนับสนุนการดำเนินการแต่ละ ผู้ป่วยอยู่กับโรคนี้มากว่า 6 ปีอาจต้องการการสนับสนุนเพิ่มเติมในเสริมการทำงานแนะนำคำสำคัญ: พิมพ์ 2 โรคเบาหวาน พฤติกรรมสุขภาพ สุขภาพมืออาชีพแนะ นำ การจัดการตนเองพื้นหลังโรคเบาหวานเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญสถานโลก แคนาดา ผู้ใหญ่กว่า 2 ล้านคนที่อาศัยอยู่กับโรคในปี 2552 [1, 2] พิจารณาที่ประมาณ 200000กรณีใหม่ได้รับการวินิจฉัยภาระของโรคเบาหวาน ประจำปี [1]คาดว่าจะเพิ่มขึ้น [3] มีโปรแกรมควบคุมหลักการดูแลสุขภาพรวมต้นทุนและสาเหตุหกการตายในประเทศแคนาดา [4] ส่วนใหญ่ (> 90%) ทั้งหมดกรณีเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 การวินิจฉัยในผู้ใหญ่สูงอายุ และมักสัมพันธ์กับโรคอ้วน [5]ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมชีวิตเป็นรากฐานสำหรับการจัดการตนเองของโรคเบาหวานชนิดที่ 2 [6,7] สำคัญส่วนประกอบของการจัดการตนเองได้แก่การรักษาความอาหารเพื่อสุขภาพ การเข้าร่วมในกิจกรรมทางกายภาพทั่วไปบรรลุและรักษาสุขภาพร่างกายน้ำหนัก จำกัดบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และไม่/เลิกสูบบุหรี่ เนื่องจากความซับซ้อนของการจัดการโรคเบาหวานจำเป็นต้องhealth professionals work collaboratively with their patients[8], self-management support has become a criticalelement for effective diabetes self-management.Although there are published studies on effective selfmanagementamong Canadians living with type 2 diabetes[9-11], data from a large nationally representativesample may provide further evidence to inform strategiesthat will support long-term maintenance of self-* Correspondence: [e-mail]1Department of Public Health Sciences, 2–040 Li Ka Shing Center for HealthResearch and Innovation, University of Alberta, Edmonton, AB T6G 2E1,CanadaFull list of author information is available at the end of the article© 2013 Agborsangaya et al.; licensee BioMed Central Ltd. This is an Open Access article distributed under the terms of theCreative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0), which permits unrestricted use,distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.Agborsangaya et al. BMC Public Health 2013, 13:451http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451management behaviors. To date, few population-basedstudies have described the self-management practices ofCanadian adults with type 2 diabetes. Among those thathave [12,13], the reported self-management behaviorsare not consistent with guidelines for diabetes selfmanagement[6]. A better understanding of these behaviorpatterns among persons living with the disease may
provide vital information for public health planning.
In the present study, we set to 1) understand the extent
to which Canadians living with type 2 diabetes employ different
lifestyle behaviors for the management of the disease,
by engaging in dietary change, exercise, weight control/loss,
smoking cessation and limiting alcohol intake; 2) determine
the proportion of persons with type 2 diabetes who receive
healthcare professional advice and also engage in self-care
behaviors; and 3) identify determinants of a) never engaging
in these lifestyle behaviors, and b) not sustaining lifestyle
behaviors for the management of type 2 diabetes.
Methods
The study is based on data from the 2011 Survey on Living
with Chronic Diseases in Canada Diabetes Component
(SLCDC-DM). Individuals age 20 years and older who
reported having diabetes diagnosed by a health care
professional as part of the 2010 Canadian Community
Health Survey (CCHS) were eligible for participation
in the SLCDC-DM. Of the 3590 CCHS respondents
contacted, 2933 individuals agreed to participate in
the SLCDC-DM, resulting in a response rate of 81.7%
[14]. Members of the Canadian Forces, First Nations
individuals living on reserves, individuals residing in
institutions, and residents of Canada’s three territories,
Nunavut, Northwest Territories and Yukon Territory, and
respondents who reported having diabetes only during
pregnancy were excluded from the sampling frame [14].
Furthermore, respondents who reported having been diagnosed
during pregnancy but did not state whether they
had been diagnosed outside of pregnancy were excluded
(n=7). The analysis was restricted to the population with
self-reported type 2 diabetes; these were individuals who
reported either having type 2 diabetes or did not report a
type but reported being diagnosed after the age of 30 years.
The population represented in this survey was characterized
by time since diagnosis (≤ 2 years, 3–5 years,
6+ years) and socio-demographic characteristics (age,
gender, ethnicity, educational attainment, total household
income, marital status, urban versus rural residence). Time
since diagnosis was derived based on current age and
responses to the question “How old were you when
you were first diagnosed with diabetes?” With the
exception of age, gender, and residence location, other
information on socio-demographic characteristics was
measured as part of the 2010 CCHS, which was linked to
the 2011 SLCDC.
Participants were asked if, as a result of being diagnosed
with diabetes, they ever: i) changed the type or
amount of food, ii) changed the amount of exercise or
participated in physical activities, and iii) stopped drinking
or limited alcohol intake? Those who responded
“yes” were further asked if they continued to maintain
the change “all the time”, “most of the time”, “some
of the time” or “none of the time” for dietary change,
physical activity and alcohol intake. For our analysis,
participants were categorized as not sustaining the
self-management behavior change, if they reported
“none of the time” or “some of the time”. Likewise,
patients were also asked if, as a result of being diagnosed
with diabetes, they ever: i) tried to control or lose weight,
and ii) quit smoking. Patients who responded “yes” were
further asked: are you continuing to maintain this change?
Those who responded “no” were considered as not
sustaining the self-management behavior change.
Regular drinking of alcohol was defined as 14 standard
drinks of alcohol/week for men or 9 standard drinks of
alcohol/week for women [6].
Never engaging in lifestyle behaviors and not sustaining
lifestyle behaviors were described according to
whether the respondent reported having received selfmanagement
support (i.e. advice for the behavior from a
health care professional) in the previous 12 months. For
example, participants were asked “In the past 12 months,
has a doctor or other health professional discussed changing
the type or amount of food you eat to help you control
your diabetes?” Similar questions were asked for
physical activity/exercise, controlling/losing weight, quitting
smoking, and limiting alcohol consumption.
The weighted prevalence of engaging in self-reported
behaviors for type 2 diabetes management was estimated.
Using cross tabulations, the weighted proportions
of respondents engaging in self-management behaviors
were estimated according to whether or not patients received
health professional advice for lifestyle behaviors.
Associations between descriptors and a) never engaging
in lifestyle behaviors, and b) not sustaining lifestyle behaviors
were examined using multivariate prevalence
rate ratios (RRs), estimated using log-binomial regression
models. Data were analyzed using SAS Enterprise
Guide version 4 (Cary, NC). Point estimates were
weighted to reflect the Canadian adult population, with
population estimates based on 2006 Census counts and
counts of birth, death, immigration and emigration since
that time [14,15]. To account for stratification and clustering
in the SLCDC design, 95% confidence intervals
(CI) were calculated using exact standard errors generated
through bootstrap re-sampling methods [16].
Informed consent was obtained from all survey respondents.
All personal information created, held or collected
by Statistics Canada is protected by the Privacy
Agborsangaya et al. BMC Public Health 2013, 13:451 Page 2 of 10
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451
Act and by the Statistics Act. Share partners, including
the Public health Agency of Canada, have access to the
data under the terms of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยที่กำหนดพฤติกรรมการดำเนินชีวิตในชนิดที่ 2
โรคเบาหวาน: ผลของปี 2011 ตัด
สำรวจชีวิตด้วยโรคเรื้อรังในแคนาดา
Calypse B Agborsangaya1 หญิง E Gee2 สตีเว่น T Johnson3 เพ็กกี้ Dunbar4 มารีฝรั่งเศส Langlois5,
อเรนซ์ Leiter6 แคทเธอรี Pelletier2 และเจฟฟรีย์ Johnson1 *
บทคัดย่อ
พื้นหลัง: การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดำเนินชีวิตเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการจัดการตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เรา
ประเมินความชุกของการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมการดำเนินชีวิตสำหรับการจัดการของโรคเช่นเดียวกับ
ผลกระทบของการสนับสนุนมืออาชีพด้านการดูแลสุขภาพในพฤติกรรมเหล่านี้.
วิธีการ: ข้อมูลที่ตัวเองมีอยู่รายงานจากผู้ตอบแบบสอบถาม 2,682 ผู้ใหญ่อายุ 20 ปีหรือมากกว่า 2011 การสำรวจ
เกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่กับโรคเรื้อรังโรคเบาหวานในองค์ประกอบของแคนาดา สมาคมกับไม่เคยมีส่วนร่วมในและไม่
ยั่งยืนพฤติกรรมการจัดการตนเอง (การเปลี่ยนแปลงอาหารควบคุมน้ำหนักการออกกำลังกายและการสูบบุหรี่เลิก) ได้รับการ
ประเมินโดยใช้แบบจำลองการถดถอยทวินาม.
ผลการศึกษา: ความชุกของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารที่มีรายงานการควบคุมน้ำหนัก / การสูญเสียที่เพิ่มขึ้นและการออกกำลังกาย การเลิกสูบบุหรี่
(ในหมู่ผู้ที่รมควันนับตั้งแต่ได้รับการวินิจฉัย) เป็น 89.7%, 72.1%, 69.5% และ 30.6% ตามลำดับ บรรดาผู้ที่
ไม่ได้รับรายงานสุขภาพแนะนำอย่างมืออาชีพในก่อนหน้านี้ 12 เดือนมีแนวโน้มที่จะรายงานไม่เคย
มีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหาร (RR = 2.7, 95% CI 1.8-4.2) การออกกำลังกาย (RR = 1.7, 95% CI 1.3-2.1) หรือการควบคุมน้ำหนัก / ขาดทุน
(RR = 2.2, 95% CI 1.3-3.6) แต่ไม่เลิกสูบบุหรี่ (RR = 1.0; 95% CI: 0.7-1.5) นอกจากนี้ยังมีชีวิตอยู่กับโรคเบาหวาน
กว่าหกปีมีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนไม่ได้อาหารลดน้ำหนักและการเลิกสูบบุหรี่.
สรุป: สุขภาพแนะนำอย่างมืออาชีพสำหรับพฤติกรรมการดำเนินชีวิตสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 การจัดการตนเองอาจสนับสนุน
การกระทำของบุคคล ผู้ป่วยที่เป็นโรคมานานกว่า 6 ปีอาจจะต้องมีการสนับสนุนเพิ่มเติมใน
การดำรงพฤติกรรมแนะนำ.
คำสำคัญ: โรคเบาหวานประเภท 2 พฤติกรรมสุขภาพคำแนะนำด้านสุขภาพมืออาชีพการจัดการตนเอง
พื้นหลัง
โรคเบาหวานเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญทั่ว
โลก ในแคนาดากว่าสองล้านคนอาศัยอยู่กับ
โรคในปี 2009 [1,2] พิจารณาว่าประมาณ 200,000
รายใหม่ได้รับการวินิจฉัยเป็นประจำทุกปี [1] ภาระของโรคเบาหวาน
เป็นที่คาดการณ์ว่าจะเพิ่มขึ้น [3] นอกจากนี้ยังเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญ
ของค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพรวมและสาเหตุสำคัญที่หก
ของการเสียชีวิตในแคนาดา [4] ส่วนใหญ่ (> 90%) ของทุก
กรณีเบาหวานชนิดที่ 2 ได้รับการวินิจฉัยในผู้สูงอายุและ
มักจะเกี่ยวข้องกับโรคอ้วน [5].
การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดำเนินชีวิตเป็นรากฐานที่สำคัญสำหรับ
การจัดการตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 [6,7] ที่สำคัญ
ส่วนหนึ่งของการจัดการตนเองรวมถึงการรักษา
อาหารสุขภาพที่มีส่วนร่วมในการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ
บรรลุและรักษาน้ำหนักตัวที่ดีต่อสุขภาพ จำกัด
การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และไม่ได้ / การเลิกสูบบุหรี่ เพราะ
ความซับซ้อนของการจัดการโรคเบาหวานจำเป็นต้องให้
ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพทำงานร่วมกันกับผู้ป่วยของพวกเขา
[8] การสนับสนุนการจัดการตนเองได้กลายเป็นที่สำคัญ
องค์ประกอบสำหรับโรคเบาหวานที่มีประสิทธิภาพการจัดการตนเอง.
แม้ว่าจะมีการศึกษาที่ตีพิมพ์ใน selfmanagement ที่มีประสิทธิภาพ
ในหมู่ชาวแคนาดาที่อาศัยอยู่กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2
[9-11] ข้อมูลจากที่มีขนาดใหญ่เป็นตัวแทนของชาติ
ตัวอย่างอาจจัดให้มีหลักฐานเพิ่มเติมที่จะแจ้งให้กลยุทธ์
ที่จะสนับสนุนการบำรุงรักษาในระยะยาวของตนเอง
* สารบรรณ: [e-mail]
1 ภาควิชาวิทยาศาสตร์สาธารณสุข 2-040 ลี่ กา Shing ศูนย์สุขภาพ
วิจัยและนวัตกรรมมหาวิทยาลัยอัลเบอร์ต้า, เอดมันตัน AB T6G 2E1,
แคนาดา
รายชื่อเต็มของข้อมูลที่ผู้เขียนสามารถใช้ได้ในตอนท้ายของบทความ
© 2013 Agborsangaya et al, .; ผู้รับใบอนุญาต BioMed เซ็นทรัล จำกัด นี้เป็นบทความการเข้าถึงเปิดกระจายภายใต้เงื่อนไขของ
Creative Commons Attribution ใบอนุญาต (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0) ซึ่งอนุญาตให้ใช้ไม่ จำกัด
การจัดจำหน่ายและการทำสำเนาในสื่อใด ๆ ให้ทำงานเดิมจะอ้างอย่างถูกต้อง.
Agborsangaya et al, BMC สาธารณสุขปี 2013 13: 451
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451
พฤติกรรมการจัดการ ในวันที่ไม่กี่ประชากรที่ใช้
ศึกษาได้อธิบายวิธีการจัดการตนเองของ
แคนาดาผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในหมู่ผู้ที่
มี [12,13] รายงานพฤติกรรมการจัดการตนเอง
ไม่ได้สอดคล้องกับแนวทางในการ selfmanagement โรคเบาหวาน
[6] ความเข้าใจที่ดีขึ้นของพฤติกรรมเหล่านี้
รูปแบบในหมู่คนที่อาศัยอยู่กับโรคอาจ
ให้ข้อมูลที่สำคัญสำหรับการวางแผนสุขภาพของประชาชน.
ในการศึกษาปัจจุบันเราตั้งค่าเป็น 1) เข้าใจขอบเขต
ที่แคนาดามีชีวิตอยู่กับโรคเบาหวานประเภท 2 จ้างที่แตกต่างกัน
มีพฤติกรรมการดำเนินชีวิตสำหรับการจัดการ ของโรค
โดยการมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงอาหาร, การออกกำลังกายควบคุมน้ำหนัก / การสูญเสีย
การเลิกสูบบุหรี่และการ จำกัด การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์; 2) การกำหนด
สัดส่วนของคนที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับการ
แนะนำอย่างมืออาชีพด้านการดูแลสุขภาพและการมีส่วนร่วมในการดูแลตนเอง
พฤติกรรม; และ 3) ปัจจัยของการระบุ) ไม่เคยมีส่วนร่วม
ในพฤติกรรมการดำเนินชีวิตเหล่านี้และข) ไม่ยั่งยืนวิถีชีวิต
พฤติกรรมในการจัดการโรคเบาหวานประเภท 2.
วิธี
การศึกษาจะขึ้นอยู่กับข้อมูลจากการสำรวจ 2011 ในการใช้ชีวิต
ด้วยโรคเรื้อรังโรคเบาหวานในแคนาดาชิ้นส่วน
(SLCDC-DM) บุคคลที่อายุ 20 ปีและผู้สูงอายุที่
มีรายงานผู้ป่วยโรคเบาหวานได้รับการวินิจฉัยโดยการดูแลสุขภาพ
มืออาชีพเป็นส่วนหนึ่งของแคนาดาในปี 2010 ชุมชน
สำรวจสุขภาพ (CCHS) ได้รับสิทธิ์เข้าร่วม
ใน SLCDC-DM ของผู้ตอบแบบสอบถาม 3,590 CCHS
ติดต่อ 2933 ประชาชนเห็นด้วยที่จะมีส่วนร่วมใน
SLCDC-DM ส่งผลให้อัตราการตอบสนองของ 81.7%
[14] สมาชิกของกองทัพแคนาดาชาติแรก
บุคคลที่อาศัยอยู่ในทุนสำรองบุคคลที่อาศัยอยู่ใน
สถาบันการศึกษาและผู้อยู่อาศัยของแคนาดาสามดินแดน
นูนาวุตดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือและดินแดนยูคอนและ
ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีรายงานผู้ป่วยโรคเบาหวานได้เฉพาะในช่วง
การตั้งครรภ์ได้รับการยกเว้นจากกรอบการสุ่มตัวอย่าง [14 ].
นอกจากนี้ผู้ตอบแบบสอบถามที่รายงานว่าได้รับการวินิจฉัย
ในระหว่างตั้งครรภ์ แต่ไม่ได้ระบุว่าพวกเขา
ได้รับการวินิจฉัยนอกของการตั้งครรภ์ได้รับการยกเว้น
(n = 7) การวิเคราะห์ถูก จำกัด ให้กับประชากร
ที่ตนเองรายงานเบาหวานชนิดที่ 2; เหล่านี้เป็นบุคคลที่
รายงานทั้ง 2 ประเภทมีโรคเบาหวานหรือไม่ได้รายงาน
ประเภท แต่รายงานการวินิจฉัยหลังจากอายุ 30 ปี.
เป็นตัวแทนของประชากรในการสำรวจนี้ก็มีลักษณะ
ตามเวลาตั้งแต่การวินิจฉัย (≤ 2 ปี, 3-5 ปี,
6 + ปี) และลักษณะทางสังคมและประชากร (อายุ
เพศเชื้อชาติสำเร็จการศึกษาของใช้ในครัวเรือนรวม
รายได้สถานภาพสมรสเมื่อเทียบกับที่อยู่อาศัยในเมืองในชนบท) เวลา
ตั้งแต่การวินิจฉัยได้มาขึ้นอยู่กับอายุปัจจุบันและ
การตอบสนองต่อคำถามที่ว่า "วิธีเก่าคุณเมื่อ
คุณได้รับการวินิจฉัยครั้งแรกที่มีโรคเบาหวาน? "ด้วย
ข้อยกเว้นของอายุเพศและสถานที่อยู่อาศัยอื่น ๆ
ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะทางสังคมและประชากรได้รับการ
วัด ส่วนหนึ่งของ CCHS 2010 ซึ่งได้รับการเชื่อมโยงกับ
. 2011 SLCDC
เข้าร่วมถูกถามว่าเป็นผลมาจากการได้รับการวินิจฉัย
ที่มีโรคเบาหวานที่พวกเขาเคย i) เปลี่ยนชนิดหรือ
ปริมาณของอาหาร ii) การเปลี่ยนแปลงปริมาณการออกกำลังกายหรือการ
มีส่วนร่วม ในกิจกรรมการออกกำลังกายและ iii) การหยุดดื่ม
หรือบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ จำกัด ? ผู้ที่ตอบ
ว่า "ใช่" ถูกถามต่อไปถ้าพวกเขายังคงรักษาความ
เปลี่ยนแปลง "ตลอดเวลา", "มากที่สุดของเวลา", "บาง
เวลา "หรือ" ไม่มีเวลา "สำหรับการเปลี่ยนแปลงอาหาร
การออกกำลังกายและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ การหดตัว สำหรับการวิเคราะห์ของเรา
เข้าร่วมถูกแบ่งออกเป็นไม่ยั่งยืน
การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการจัดการตนเองถ้าพวกเขารายงาน
"ไม่มีเวลา" หรือ "บางเวลา" ในทำนองเดียวกัน
ผู้ป่วยก็ถามว่าเป็นผลจากการได้รับการวินิจฉัย
ที่มีโรคเบาหวานที่พวกเขาเคย i) พยายามที่จะควบคุมหรือลดน้ำหนัก
และ ii) การเลิกสูบบุหรี่ ผู้ป่วยที่ตอบว่า "ใช่" ที่ถูก
ถามเพิ่มเติม: คุณอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาความเปลี่ยนแปลงนี้?
ผู้ที่ตอบว่า "ไม่" ได้รับการพิจารณาที่จะไม่
ยั่งยืนการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการจัดการตนเอง.
ดื่มปกติของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ได้รับการกำหนดให้เป็นมาตรฐาน 14
เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ / สัปดาห์ สำหรับผู้ชายหรือ 9 มาตรฐานของเครื่องดื่ม
แอลกอฮอล์ / สัปดาห์สำหรับผู้หญิง [6].
ไม่เคยมีส่วนร่วมในการดำเนินชีวิตและพฤติกรรมที่ไม่ยั่งยืน
พฤติกรรมการดำเนินชีวิตที่ถูกอธิบายตามที่
ถูกกล่าวหาว่าได้รับรายงาน selfmanagement
สนับสนุน (เช่นคำแนะนำสำหรับพฤติกรรมจาก
การดูแลสุขภาพมืออาชีพ) ใน 12 เดือนที่ผ่านมา สำหรับ
ตัวอย่างเช่นผู้เข้าร่วมถูกถาม "ในอดีตที่ผ่านมา 12 เดือน
มีแพทย์หรือมืออาชีพด้านสุขภาพอื่น ๆ ที่กล่าวถึงการเปลี่ยน
ชนิดหรือปริมาณของอาหารที่คุณกินที่จะช่วยให้คุณสามารถควบคุม
โรคเบาหวานของคุณ? "คำถามที่ถูกถามคล้ายกันสำหรับ
การออกกำลังกาย / การออกกำลังกาย, การควบคุม / การสูญเสียน้ำหนักการเลิก
สูบบุหรี่และการ จำกัด การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์.
ชุกถ่วงน้ำหนักของการมีส่วนร่วมในการที่ตนเองรายงาน
พฤติกรรมในการจัดการโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เป็นที่คาดกัน.
ใช้ tabulations ข้ามถ่วงน้ำหนักสัดส่วน
ของผู้ตอบแบบสอบถามส่วนร่วมในพฤติกรรมการจัดการตนเอง
ได้ประมาณตามหรือ ผู้ป่วยที่ไม่ได้รับ
การดูแลสุขภาพแนะนำอย่างมืออาชีพสำหรับพฤติกรรมการดำเนินชีวิต.
สมาคมระหว่างและอธิบาย) ไม่เคยมีส่วนร่วม
ในพฤติกรรมการดำเนินชีวิตและ b) ไม่ยั่งยืนพฤติกรรมการดำเนินชีวิตที่
มีการตรวจสอบโดยใช้ความชุกหลายตัวแปร
อัตราส่วนอัตรา (RRs) ประมาณโดยวิธีการถดถอยเข้าสู่ระบบทวินาม
รุ่น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ SAS องค์กร
รุ่นคู่มือ 4 (แครี, NC) จุดประมาณการถูก
ถ่วงน้ำหนักเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงประชากรผู้ใหญ่แคนาดามี
ประชากรประมาณ 2,006 ขึ้นอยู่กับจำนวนการสำรวจสำมะโนประชากรและ
นับจากการเกิดการตายตรวจคนเข้าเมืองและผู้อพยพตั้งแต่
เวลานั้น [14,15] บัญชีสำหรับการแบ่งชั้นและการจัดกลุ่ม
ในการออกแบบ SLCDC, ช่วงความเชื่อมั่น 95%
(CI) ได้รับการคำนวณโดยใช้ข้อผิดพลาดมาตรฐานที่แน่นอนสร้างขึ้น
ด้วยวิธีการใหม่สุ่มตัวอย่างบูต [16].
ยินยอมที่ได้รับจากผู้ตอบแบบสำรวจทั้งหมด.
ทั้งหมดข้อมูลส่วนบุคคลที่สร้างขึ้นจัดขึ้น หรือที่เก็บรวบรวม
โดยสถิติแคนาดาได้รับการคุ้มครองโดยความเป็นส่วนตัว
Agborsangaya et al, BMC สาธารณสุขปี 2013 13: 451 หน้า 2 จาก 10
http://www.biomedcentral.com/1471-2458/13/451
พระราชบัญญัติและพระราชบัญญัติสถิติ แบ่งปันคู่ค้ารวมถึง
หน่วยงานสาธารณสุขของแคนาดามีการเข้าถึง
ข้อมูลภายใต้เงื่อนไขของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยกำหนดพฤติกรรมการดำเนินชีวิตในประเภท 2 โรคเบาหวาน :
ผลลัพธ์ของแบบสำรวจชีวิต 2011
ด้วยโรคเรื้อรังในแคนาดา
calypse B agborsangaya1 , Marianne E gee2 Steven T johnson3 เพ็กกี้ dunbar4 Marie ฝรั่งเศส langlois5
, ลอว์เรนซ์เป็น leiter6 แคทเธอรีน และ เจฟฟรีย์ pelletier2 เป็น johnson1

พื้นหลังบทคัดย่อ :การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดำเนินชีวิต เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการจัดการตนเองของเบาหวานชนิดที่ 2 เรา
ประเมินความชุกของพฤติกรรมวิถีชีวิตมีส่วนร่วมในการจัดการโรค ตลอดจนผลกระทบของการดูแลสุขภาพในการสนับสนุนมืออาชีพ

: ตนเอง พฤติกรรมเหล่านี้ วิธีการรายงานข้อมูลที่มีอยู่จาก 2460 ผู้ใหญ่คนอายุ 20 ปีหรือมากกว่า เพื่อสำรวจ
2011มีชีวิตอยู่กับโรคเรื้อรัง เบาหวาน ในส่วนประกอบของแคนาดา สมาคมกับไม่เคยมีส่วนร่วมในพฤติกรรมการจัดการตนเองอย่างยั่งยืนและไม่
( ของอาหารเปลี่ยนแปลง ควบคุมน้ำหนัก ออกกำลังกาย และการหยุดสูบบุหรี่ ) ประเมินโดยใช้แบบจำลองการถดถอยทวินาม
.
ผลลัพธ์ : ความชุกของการรายงานการเปลี่ยนแปลง ควบคุม / ลดน้ำหนัก เพิ่มการออกกำลังกาย และการหยุดสูบบุหรี่
( ของผู้ที่สูบบุหรี่ตั้งแต่ได้รับการวินิจฉัย ) 89.7% , 72.1 % แบบร้อยละ 30.6 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ คนที่
รายงานไม่ได้รับคำแนะนำมืออาชีพด้านสุขภาพในรอบ 12 เดือนที่ผ่านมามีแนวโน้มที่จะรายงานไม่เคย
มีส่วนร่วมในอาหารเปลี่ยน ( RR = 2.7 , 95% CI 1.8 – 4.2 ) การออกกำลังกาย ( RR = 1.7 , 95% CI 1.3 ( 2.1 ) หรือควบคุมน้ำหนักการสูญเสีย /
( RR = 2.2 , 95 1.3 % CI ( 3.6 )แต่ไม่สูบบุหรี่ ( RR = 1.0 ; 95% CI : 0.7 – 1.5 ) ยังมีชีวิตอยู่กับโรคเบาหวาน
กว่า 6 ปี มีความสัมพันธ์กับอาหารที่ไม่ยั่งยืนเปลี่ยนแปลง , การสูญเสียน้ำหนักและการหยุดสูบบุหรี่
สรุป : สุขภาพคำแนะนำระดับมืออาชีพสำหรับวิถีชีวิตพฤติกรรมการจัดการตนเองเบาหวานชนิดที่ 2 อาจสนับสนุน
การกระทำของแต่ละบุคคลผู้ป่วยอาศัยอยู่กับโรคนี้มานานกว่า 6 ปี อาจต้องการการสนับสนุนเพิ่มเติมในพฤติกรรมที่ยั่งยืน

แนะนำ คำสำคัญ : โรคเบาหวานประเภท 2 พฤติกรรมสุขภาพ คำแนะนำระดับมืออาชีพสุขภาพตนเอง , การจัดการพื้นหลัง

โรคเบาหวานเป็นสาขาสาธารณสุข
ความกังวลรอบโลก ในแคนาดา , ผู้ใหญ่กว่าสองล้านคนอาศัยอยู่กับ
โรค 2009 [ 1 , 2 ] พิจารณาว่าเรื่อง 200000
คดีใหม่เป็นนิจ ปี [ 1 ] , ภาระของโรคเบาหวาน
คาดว่าจะเพิ่ม [ 3 ] มันยังเป็น
โปรแกรมควบคุมหลักของการดูแลสุขภาพและค่าใช้จ่ายทั้งหมด 6 สาเหตุ
ตายในแคนาดา [ 4 ] ส่วนใหญ่ ( > 90% ) ทั้งหมด
กรณีเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 การวินิจฉัย ในผู้ใหญ่ และมักจะเกี่ยวข้องกับโรคอ้วน
[ 5 ] .
ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมวิถีชีวิต 7
การจัดการโรคเบาหวานประเภท 2 [ 6 , 7 ] ส่วนประกอบที่สำคัญของตนเอง รวมถึงการรักษา

อาหารเพื่อสุขภาพ , การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพปกติ
บรรลุและรักษาน้ำหนักร่างกายมีสุขภาพดี การจํากัด
การบริโภคแอลกอฮอล์และไม่ออกจากการสูบบุหรี่ เนื่องจากความซับซ้อนของการจัดการโรคเบาหวาน

ต้องทำงานประสานความร่วมมือกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพของผู้ป่วย
[ 8 ]สนับสนุนการจัดการตนเองได้กลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ

สำหรับการจัดการโรคเบาหวานด้วยตนเองที่มีประสิทธิภาพ แม้ว่าจะมีการเผยแพร่การศึกษา
selfmanagement มีประสิทธิภาพระหว่างชาวมีชีวิตอยู่กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2
[ 11 ] ข้อมูลจากขนาดใหญ่ทั่วประเทศ ผู้แทน
ตัวอย่างอาจให้หลักฐานเพิ่มเติมเพื่อแจ้งกลยุทธ์
ที่จะสนับสนุนระยะยาวการบำรุงรักษาด้วยตนเอง -
* ติดต่อ : เจฟฟ์ .จอห์นสัน @ ualberta . CA
สาขาสาธารณสุขศาสตร์ ศูนย์ 2 - 040 ลีกาชิง เพื่อสุขภาพ
และนวัตกรรมมหาวิทยาลัย Alberta , Edmonton , AB อย่างเดียว

t6g , แคนาดา รายการเต็มของข้อมูลที่ผู้เขียนสามารถใช้ได้ในตอนท้ายของบทความ
สงวนลิขสิทธิ์ 2013 agborsangaya et al . ; ผู้ biomed เซ็นทรัลจำกัด นี่คือการเปิดบทความเผยแพร่ภายใต้เงื่อนไขของ
ใบอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แสดงที่มา ( http : / / creativecommons . org / ใบอนุญาต / โดย / 2.0 ) ซึ่งอนุญาตให้ใช้ไม่จำกัด
แจกจ่าย และระบบสืบพันธุ์ในสื่อใด ๆ ให้ทำงานเดิมถูกอ้างถึง .
agborsangaya et al . BMC สาธารณสุข 2013 , 13:451
http : / / www.biomedcentral . com / 1471-2458 / 13 / 451 การจัดการพฤติกรรม วันที่น้อย
- ตามจำนวนประชากรการศึกษาอธิบายการปฏิบัติการจัดการ
ผู้ใหญ่แคนาดากับเบาหวานชนิดที่ 2 ในหมู่ผู้ที่ได้ 12 , 13 ‘
[ ]
รายงานตนเอง พฤติกรรมที่ไม่สอดคล้องกับแนวทางสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน selfmanagement
[ 6 ] เข้าใจรูปแบบพฤติกรรมของบุคคลที่มีชีวิตอยู่กับโรค

อาจให้ข้อมูลสําคัญสําหรับการวางแผนสาธารณสุข .
ในการศึกษาปัจจุบันเราตั้งค่าเป็น 1 ) เข้าใจขอบเขต
ที่แคนาดามีชีวิตอยู่กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2 จ้างพฤติกรรมวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน
สำหรับการจัดการของโรค
โดยมีส่วนร่วมในอาหารเปลี่ยนไป ออกกำลังกาย ควบคุม / ลดน้ำหนัก , เลิกสูบบุหรี่ การดื่มแอลกอฮอล์และ

; 2 ) ศึกษาสัดส่วนของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ ได้รับการดูแลสุขภาพอย่างมืออาชีพคำแนะนำและยังต่อสู้

ในการดูแลตนเองพฤติกรรม และ 3 ) ศึกษาปัจจัยกำหนด ) ไม่เคยมีส่วนร่วม
พฤติกรรมวิถีชีวิตเหล่านี้ และ B ) ไม่สนับสนุนพฤติกรรมวิถีชีวิต
สำหรับการจัดการโรคเบาหวานชนิดที่ 2

วิธีการศึกษาใช้ข้อมูลจากการสำรวจชีวิต 2011
ด้วยโรคเรื้อรังในแคนาดาเบาหวานส่วนประกอบ
( slcdc-dm ) บุคคล อายุ 20 ปี และผู้สูงอายุที่
รายงานมีโรคเบาหวานการวินิจฉัย โดยการดูแลสุขภาพ
อาชีพเป็นส่วนหนึ่งของ 2010 แคนาดาชุมชน
สํารวจสุขภาพ cchs ) มีสิทธิในการมีส่วนร่วม
slcdc-dm . ของ 3590 cchs ผู้ตอบ
ติดต่อ 2672 บุคคลตกลงที่จะเข้าร่วมใน
slcdc-dm ส่งผลให้อัตราการตอบสนองของ 81.7 %
[ 14 ] สมาชิกกองกำลังแคนาดาบุคคลที่อาศัยอยู่ในประเทศแรก

ขอสงวน , บุคคลที่อาศัยอยู่ในสถาบันและอาศัยอยู่ในประเทศแคนาดาสามดินแดน
นูนาวุต , ตะวันตกเฉียงเหนือและดินแดนยูคอน ผู้ตอบแบบสอบถามที่รายงานมีโรคเบาหวานและ

แต่ในระหว่างตั้งครรภ์ได้รับการยกเว้นจากกรอบตัวอย่าง [ 14 ] .
นอกจากนี้ ผู้ตอบแบบสอบถามที่รายงานได้รับการวินิจฉัย
ในระหว่างตั้งครรภ์ แต่ไม่ได้ของรัฐไม่ว่าจะ
ได้รับการวินิจฉัยนอกของการตั้งครรภ์คือ ไม่รวม
( n = 7 )