Object perception begins at birth.

Object perception begins at birth. Newborn human infants show clear, though limited, abilities to perceive the colors, shapes, sizes, and orientations of objects (e.g., Slater, Mattock, & Brown, 1990) and to perceive and extrapolate object motions (e.g., von Hofsten, 1982). Over the first six months, abilities to perceive and reach for objects develop rapidly (see Spelke, Vishton, & von Hofsten, 1995, and Johnson, 2004, for reviews). Infants also begin to represent objects that move fully out of view, to make inferences about mechanical interactions between objects, and to group objects into categories (e.g., Baillargeon, 2004; Hespos & Spelke, 2004; Quinn & Eimas, 1996). These findings are supported by multiple, converging experiments that test systematically both the existence and limits of infants’ abilities, with displays that are systematically varied to pinpoint the basis of infants’ responses and with methods that guard against potential sources of bias.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้วัตถุเริ่มต้นที่เกิด ทารกมนุษย์ทารกแรกเกิดแสดงชัดเจนว่า จำกัด ความสามารถในการรับรู้สี, รูปร่าง, ขนาดและการหมุนของวัตถุ (เช่นตำหนิพลั่วและบราวน์, 1990) และการรับรู้และการคาดการณ์การเคลื่อนไหวของวัตถุ (เช่นฟอน Hofsten, 1982) . กว่าสายแรกหกเดือนความสามารถในการรับรู้และการเข้าถึงสำหรับวัตถุที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว (ดู Spelke, Vishton และฟอน Hofsten, 1995 และจอห์นสัน, ปี 2004 การแสดงความคิดเห็น) ทารกยังเริ่มที่จะแสดงวัตถุที่เคลื่อนไหวอย่างเต็มที่ออกจากมุมมองที่จะทำให้การหาข้อสรุปเกี่ยวกับการโต้ตอบกลระหว่างวัตถุและวัตถุกลุ่มเป็นหมวดหมู่ (เช่น Baillargeon 2004; & Hespos Spelke 2004; & Eimas ควินน์, 1996) ndings ไฟเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากหลายบรรจบทดลองที่ทดสอบระบบทั้งการดำรงอยู่และข้อ จำกัด ของทารก 'ความสามารถด้วยการแสดงที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นระบบที่จะระบุพื้นฐานของทารก' การตอบสนองและมีวิธีการที่ป้องกันแหล่งที่มีศักยภาพของการมีอคติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับรู้วัตถุ เริ่มตั้งแต่เกิด ทารกแรกเกิดของมนุษย์แสดงชัดเจน แม้ว่า จำกัด ความสามารถในการรับรู้สี รูปทรง ขนาด และทิศทางของวัตถุ ( เช่น สเลเตอร์ จอบ& , สีน้ำตาล , 1990 ) และการรับรู้และคาดการณ์การเคลื่อนไหวของวัตถุ ( เช่น ฟอน hofsten , 1982 ) จึงตัดสินใจเดินทางไปหกเดือน ความสามารถในการรับรู้ และการเข้าถึงวัตถุที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว ( ดู spelke vishton , ,& ฟอน hofsten , 1995 , จอห์นสัน , 2004 , ความคิดเห็น ) ทารกยังเริ่มแสดงวัตถุที่เคลื่อนไหวอย่างเต็มที่จากมุมมองเพื่อให้ข้อสรุปเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์เชิงกลระหว่างวัตถุและวัตถุกลุ่มเป็นหมวดหมู่ เช่น baillargeon , 2004 ; hespos & spelke , 2004 ; ควิน& eimas , 1996 ) ndings จึงเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยหลายมาทดลองที่ทดสอบอย่างเป็นระบบทั้งการดำรงอยู่และความสามารถของทารก กับการแสดงที่หลากหลายอย่างเป็นระบบเพื่อระบุพื้นฐานของทารกและการตอบสนองกับวิธีการป้องกันแหล่งลำเอียง