repression of any potentially subli

repression of any potentially sublime issues of naming the filed, issues that might make impossible the point of the exercise, find meaning or meanings in reality. To see the Holocaust, for example, as an event with meanings that go beyond nation, groups, polities, ideas, technologies, or other forms of proper historical study, might be deemed religious or mystical if it aimed at the highest forms of reflection on meaning; it might deemed merely physical if its focus was upon lower matters, such as environmental impact or the poisonous effects of chemicals. The former case is the semantic search for a final meaning; the latter is a choice of elements for the historical lexicon that are not traditionally historical. On the other hand, the discourse of meaning, the highest, semantic, level where the multivarious forms of events take on a clear and inevitable shape, posed an equal threat to the possibility of a plausible discipline. For in the explicit expression of a governing system capable of producing a clear shape for the social past and a clear path for the social future lay an ideological force that could be accepted only at the cost of disciplinary credibility. Thus, Christian providentialism, Comtean positivism, Hegelian dialectic, and Marxian materialism all fall away from a disciplined social science. An explicit look at the lexical level made meaning impossible; equally unacceptable was a sematic clarity that provides too much meaning. Disciplinarily, then will be confined to the two middle levels of representation, the grammatical and the syntactical. It is there that rules and usage are enshrined and explicated, and this was the task that disciplines of counting, arranging, and resorting predesignated items. The meaning of these operations would, ideally, spring from the process itself, without an application of some external interpretive system whose intrusion would be reductive. The Science Effect and the Modern Fact.
The unquestioned lexical item of most social scientific work is the fact, the thing that is certain, demonstrated, and known. Yet factuality has a history, and as Mary Poovey has suggested, the modern fact (as opposed, say, to the ancient fact, or the postmodern fact) is to be distinguished from an earlier sort which was a reflection of metaphysical essences. Modern facts are empirical and recorded in the “transparent” language of numbers, although the telling of the relationship of fact and number is involved and equivocal. Double entry bookkeeping, itself related to sixteenth-century rhetorical, created a numbering of things that would change both politics and knowledge. Numerical expertise per se replaced that mercantile concreteness of the accountants; as this happened, the particulars of the accounting books came to be seen as “natural matter of fact” (Poovey 1998:29-91). By the 1830s the debate over numbering, or rather over induction from numbered things, saw a successful appeal to statistics, “a dull, dry parade of stupid figures,” against the “pathetic tales” of a literary sort; the value of the figures was precisely in their dullness, “a guarantee against the undue embellishment associated with fiction, hyperbole, and rhetoric” (Poovey 1998:313). The insoluble methodological problems of induction – how to move from number facts to general principles – were obscured by this triumph over fiction and rhetoric. At the same time, poetry had a solution of its own to the problem of induction. In Shelley’s view, poetry embodies knowledge itself at all levels, comprehending all science, and its reference point. The key to the concordance of the generality of science with the particularity of poetic experience (the counterpart of the number-fact) was metaphor, which transformed the particular into meaning (Poovey 1998:326). Poovey notes, but does not embrace, Shelly’s figural solution to the problem of the particular and the general, part and whole. She finds the problem unsolved throughout the long era of modernity only we renounce the desire for systematic knowledge for doubt, skepticism, uncertainty, can we escape this dilemma. Be that as it may, her discussion of the modern fact, the deracinated particular, which set aside and ignored the basic assumptions of ancient philosophy, points to a postmodern fact that in a similar way sets aside and ignores the problems and debate surrounding modern factuality (Poovey 1998:327-8). Historicizing the fact – indeed, distinguishing among the ancient, modern, and postmodern version – is troubling because it opens up for attention the constitution of the lexical level of conceptuality. In many languages, the lexicon determines what combination of meaningless elements. (such as letters) will count as words. In a social science. Some human affairs – say, public statements by leaders – may count as proper parts of the discourse. Other things, although human, like the daily digestive process of a person, do not. If the modern fact is seen as the product of a passing moment of time, like sartorial fashions or gender roles, the effect it create of a social that transcends and ideology is hard to maintain. It calls attention to the passing historically of concepts like society, power, value, or event. Because the disciplinary social sciences exist within the middle of conceptualization, the grammar and syntax of a system whose basic elements must be granted in order to play the game, attention to the constitution of basic terms would pose problems, even if their origins were not related to rhetorical and poetic discussion.
The “Science Effect” and the APA Publication Manual
At the opposite level of conceptual representation, the open semantic world, where the “meaning of it all” is asserted, other problems arise when historical questions are asked. Because the social sciences were established a century ago as non-ideological expressions of (modern) fact, dependent neither on Comtean or Marxist laws of historical process nor on the romantic tales of good and evil found in literary or religious accounts of human affairs, in theory at least, the only meaning that could be expressed by a responsible social science, that is, any meaning that is not dependent on ultimately ideological terms outside the grammatical/syntactic processes of the discipline, is found in the notion, “This is science,” in the broad sense of Wissenschaft, a disciplined study without value laden presuppositions. In order to achieve this sematic

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปราบปรามปัญหาใด ๆ อาจคลายของการตั้งชื่อที่เก็บข้อมูล ปัญหาที่อาจทำให้ไม่สามารถออกกำลังกาย จุดค้นหาความหมายหรือความหมายในความเป็นจริง เมื่อต้องการดูฮอโลคอสต์ เช่น เป็นเหตุการณ์ที่มีความหมายที่นอกเหนือจากประเทศ กลุ่ม polities ไอเดีย เทคโนโลยี หรือรูปแบบอื่น ๆ ของการศึกษาทางประวัติศาสตร์เหมาะสม อาจถือว่าศาสนา หรือลึกลับมันมุ่งสะท้อนความหมาย รูปแบบสูงสุด จึงอาจถือว่าจริงแต่ถ้าเน้นของถูกตามเรื่องต่ำ เช่นสิ่งแวดล้อมหรือผลกระทบจากพิษสารเคมี กรณีอดีตเป็นการค้นหาความหมายในความหมายที่สุดท้าย หลังมีหลากหลายองค์ประกอบในปทานุกรมทางประวัติศาสตร์ที่ไม่ใช่ประวัติศาสตร์ประเพณี บนมืออื่น ๆ วาทกรรมของความหมาย ระดับสูงสุด ความ หมาย ซึ่งเหตุการณ์แบบ multivarious ใช้บนรูปร่างชัดเจน และหลีกเลี่ยงไม่ได้ เกิดเป็นภัยคุกคามเท่าของวินัยที่เป็นไปได้ สำหรับในนิพจน์ที่ชัดเจนของระบบการควบคุมสามารถผลิต รูปร่างชัดเจนในอดีตสังคมและเส้นทางชัดเจนสำหรับอนาคตสังคมวางกองเป็นอุดมการณ์ที่ไม่สามารถยอมรับเฉพาะค่าความน่าเชื่อถือวินัย ดังนั้น คริสเตียน providentialism, Comtean positivism, Hegelian dialectic และนิยมวิภาษ Marxian ตกจากสังคมมีระเบียบวินัย มีลักษณะเด่นชัดที่ระดับ lexical กลายความหมายเป็นไปไม่ได้ เท่า ๆ กัน ไม่สามารถยอมรับได้ชัดเจน sematic ที่มีความหมายมากเกินไป Disciplinarily แล้วจะถูกจำกัดไปสองกลาง และระดับ ของการแสดง การไวยากรณ์ที่ syntactical มันคือมีกฎการใช้ประดิษฐาน และ explicated และนี้คืองานที่สาขาของการตรวจนับ จัดเรียง และพยายามมาก predesignated สินค้า ความหมายของการดำเนินงานเหล่านี้จะ ดาว ฤดูใบไม้ผลิจากกระบวนการเอง ไม่มีแอพลิเคชันของบางระบบ interpretive ภายนอกที่บุกรุกที่จะกล้าหาญ ผลกระทบของวิทยาศาสตร์และความจริงที่ทันสมัย The unquestioned lexical item of most social scientific work is the fact, the thing that is certain, demonstrated, and known. Yet factuality has a history, and as Mary Poovey has suggested, the modern fact (as opposed, say, to the ancient fact, or the postmodern fact) is to be distinguished from an earlier sort which was a reflection of metaphysical essences. Modern facts are empirical and recorded in the “transparent” language of numbers, although the telling of the relationship of fact and number is involved and equivocal. Double entry bookkeeping, itself related to sixteenth-century rhetorical, created a numbering of things that would change both politics and knowledge. Numerical expertise per se replaced that mercantile concreteness of the accountants; as this happened, the particulars of the accounting books came to be seen as “natural matter of fact” (Poovey 1998:29-91). By the 1830s the debate over numbering, or rather over induction from numbered things, saw a successful appeal to statistics, “a dull, dry parade of stupid figures,” against the “pathetic tales” of a literary sort; the value of the figures was precisely in their dullness, “a guarantee against the undue embellishment associated with fiction, hyperbole, and rhetoric” (Poovey 1998:313). The insoluble methodological problems of induction – how to move from number facts to general principles – were obscured by this triumph over fiction and rhetoric. At the same time, poetry had a solution of its own to the problem of induction. In Shelley’s view, poetry embodies knowledge itself at all levels, comprehending all science, and its reference point. The key to the concordance of the generality of science with the particularity of poetic experience (the counterpart of the number-fact) was metaphor, which transformed the particular into meaning (Poovey 1998:326). Poovey notes, but does not embrace, Shelly’s figural solution to the problem of the particular and the general, part and whole. She finds the problem unsolved throughout the long era of modernity only we renounce the desire for systematic knowledge for doubt, skepticism, uncertainty, can we escape this dilemma. Be that as it may, her discussion of the modern fact, the deracinated particular, which set aside and ignored the basic assumptions of ancient philosophy, points to a postmodern fact that in a similar way sets aside and ignores the problems and debate surrounding modern factuality (Poovey 1998:327-8). Historicizing the fact – indeed, distinguishing among the ancient, modern, and postmodern version – is troubling because it opens up for attention the constitution of the lexical level of conceptuality. In many languages, the lexicon determines what combination of meaningless elements. (such as letters) will count as words. In a social science. Some human affairs – say, public statements by leaders – may count as proper parts of the discourse. Other things, although human, like the daily digestive process of a person, do not. If the modern fact is seen as the product of a passing moment of time, like sartorial fashions or gender roles, the effect it create of a social that transcends and ideology is hard to maintain. It calls attention to the passing historically of concepts like society, power, value, or event. Because the disciplinary social sciences exist within the middle of conceptualization, the grammar and syntax of a system whose basic elements must be granted in order to play the game, attention to the constitution of basic terms would pose problems, even if their origins were not related to rhetorical and poetic discussion. The “Science Effect” and the APA Publication ManualAt the opposite level of conceptual representation, the open semantic world, where the “meaning of it all” is asserted, other problems arise when historical questions are asked. Because the social sciences were established a century ago as non-ideological expressions of (modern) fact, dependent neither on Comtean or Marxist laws of historical process nor on the romantic tales of good and evil found in literary or religious accounts of human affairs, in theory at least, the only meaning that could be expressed by a responsible social science, that is, any meaning that is not dependent on ultimately ideological terms outside the grammatical/syntactic processes of the discipline, is found in the notion, “This is science,” in the broad sense of Wissenschaft, a disciplined study without value laden presuppositions. In order to achieve this sematic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปราบปรามของใด ๆที่อาจประเสริฐประเด็นของการตั้งชื่อยื่นประเด็นที่อาจทำให้เป็นไปไม่ได้ จุดของการออกกำลังกาย ค้นหาความหมายหรือความหมายในความเป็นจริง เห็นความหายนะ เช่น เป็นกิจกรรมที่มีความหมายไปไกลเกินกว่าที่ประเทศ , กลุ่ม , พ.ศ. , ความคิด , เทคโนโลยี หรือรูปแบบอื่น ๆของการศึกษาประวัติศาสตร์ที่เหมาะสมอาจจะถือว่าศาสนาหรืออาถรรพ์ ถ้ามันมีรูปแบบสูงสุดของการสะท้อนในความหมาย มันอาจไม่เพียงทางกายภาพถ้าโฟกัสอยู่กับเรื่องส่วนล่าง เช่น ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม หรือ ผลพิษของสารเคมี กรณีอดีตคือการค้นหาความหมายในความหมายสุดท้าย ; หลังเป็นทางเลือกขององค์ประกอบในประวัติศาสตร์พจนานุกรมที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมของประวัติศาสตร์บนมืออื่น ๆ , วาทกรรมความหมายสูงสุด ความหมาย ระดับ ที่ฟอร์ม multivarious ของเหตุการณ์ที่ใช้ในรูปร่างที่ชัดเจน และหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงคุกคามเท่ากับความเป็นไปได้ของความสัมพันธ์ในการแสดงออกที่ชัดเจนของระบบการปกครองสามารถผลิตเป็นรูปร่างชัดเจนมาทางสังคมและเส้นทางที่ชัดเจนสำหรับอนาคตสังคมวางอุดมการณ์แรงที่สามารถยอมรับ เฉพาะค่าของเงิน วินัย ดังนั้น คริสเตียน providentialism comtean Positivism , hegelian วิภาษวิธีวัตถุนิยม , และปลาชะโอนทั้งหมดตกอยู่ห่างจาก วินัย ทางสังคมศาสตร์ดูคำทำให้ความหมายชัดเจนในระดับที่เป็นไปไม่ได้ รับไม่ได้อย่างเท่าเทียมกันเป็น sematic ความคมชัดที่ให้ความหมายมาก disciplinarily แล้วจะคับไปสองระดับกลางของการเป็นตัวแทนทางและประโยค . มันมีกฎและการใช้งานจะประดิษฐาน และ explicated และนี้คืองานที่สาขาของนับ จัดเรียงและการใช้รายการ predesignated . คำแปล / ความหมาย : การดำเนินการเหล่านี้จะ , นึกคิด , ฤดูใบไม้ผลิจากกระบวนการเอง โดยไม่มีการใช้ระบบที่มีการบุกรุกจากภายนอกบางส่วนแปลจะลดลง . วิทยาศาสตร์ผลและข้อเท็จจริงที่ทันสมัย
รายการศัพท์สอบถามของงานวิทยาศาสตร์สังคมมากที่สุด คือ ความจริง สิ่งที่แน่นอน พบ และรู้จักกันแต่ factuality มีประวัติ และแมรี่ poovey ได้ชี้ให้เห็นความจริงที่ทันสมัย ( ตรงข้าม พูดความจริง โบราณ หรือหลังสมัยใหม่ จริง ) คือจะแตกต่างจากก่อนหน้านี้ เรียง ซึ่งเป็นภาพสะท้อนของแก่นเลื่อนลอย ข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ และทันสมัย มีบันทึกอยู่ใน " ภาษาโปร่งใส " ของตัวเลขแม้ว่าการบอกความสัมพันธ์ของข้อเท็จจริงและตัวเลขที่เกี่ยวข้อง และมีเลศนัย . ทำบัญชีรายการคู่ ตัวที่เกี่ยวข้องกับศตวรรษที่สิบหกและสร้างหมายเลขของสิ่งที่จะเปลี่ยนแปลง ทั้งการเมือง และ ความรู้ ความเชี่ยวชาญตัวเลขต่อ se แทนที่พฤติกรรมการค้าของนักบัญชี เมื่อเกิดเรื่องนี้ขึ้นรายละเอียดของบัญชีก็จะเห็นเป็น " เรื่องธรรมชาติ " ( poovey 1998:29-91 ) โดย 1810 อภิปรายมากกว่าเลขหรือมากกว่ากว่าการจากสิ่งที่เห็นเลข , อุทธรณ์สำเร็จสถิติ " น่าเบื่อ , ขบวนแห่บริการของตัวเลขที่โง่ " กับ " นิทานที่น่าสมเพช " ของการจัดเรียงหนังสือ ; ค่าของตัวเลข ถูกแน่นอน ในความโง่ของตน" การรับประกันกับการตกแต่งอันเกี่ยวข้องกับนิยาย , อติพจน์ , และวาทศิลป์ " ( poovey 1998:313 ) น้ำในปัญหา–อุปนัยวิธีการย้ายจากข้อเท็จจริงจำนวนหลักทั่วไป–ถูกบดบังด้วยชัยชนะมากกว่านิยายและวาทศิลป์ ในเวลาเดียวกัน , บทกวีมีวิธีแก้ปัญหาของตัวเองเพื่อปัญหาของแม่เหล็กไฟฟ้า ในมุมมองของเซลลี่ ,กวีนิพนธ์ ( ความรู้ตัวเองในทุกระดับความเข้าใจวิทยาศาสตร์ทั้งหมด และจุดอ้างอิง . คีย์เพื่อความสอดคล้องของสภาพทั่วไปของวิทยาศาสตร์กับลักษณะเฉพาะของประสบการณ์สุนทรีย์ ( คู่ของจํานวนจริง ) คืออุปมาซึ่งเปลี่ยนเฉพาะในความหมาย ( poovey 1998:326 ) poovey บันทึก แต่ไม่ได้กอดเชลลี่ร่างแนวทางแก้ปัญหาของ โดยเฉพาะและทั่วไป ส่วนหนึ่งและทั้งหมด เธอเจอปัญหายังไม่แก้ตลอดยุคยาวของความทันสมัยเท่านั้น เราละทิ้งความปรารถนาสำหรับความรู้อย่างเป็นระบบสำหรับข้อสงสัย , ความสงสัย , ความ , เราจะหนีภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ อาจเป็นอย่างนั้น การสนทนาของเธอ ความจริงที่ทันสมัย , deracinated เฉพาะซึ่งเมินเฉย และปฏิเสธสมมติฐานพื้นฐานของปรัชญาโบราณ ชี้ไปที่หลังสมัยใหม่ที่ว่า ในลักษณะชุดกันและละเว้นปัญหา และการอภิปรายรอบ factuality สมัยใหม่ ( poovey 1998:327-8 ) historicizing ข้อเท็จจริง–แน่นอน ความแตกต่างระหว่างโบราณ , ทันสมัยและรุ่นหลังสมัยใหม่และหนักใจ เพราะมันเปิดขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ รัฐธรรมนูญของระดับการเปลี่ยนแปลง conceptuality . หลายภาษา , พจนานุกรมกำหนดสิ่งที่รวมกันขององค์ประกอบของความหมาย ( เช่น ตัวอักษร ) จะถือว่าเป็นคำ ในทางสังคมศาสตร์ บางฝ่ายมนุษย์ ( พูด , ข้อความสาธารณะ โดยผู้นำและอาจนับเป็นชิ้นส่วนที่เหมาะสมของวาทกรรม เรื่องอื่น ๆแม้ว่ามนุษย์เช่นการย่อยอาหารทุกวันของบุคคล ไม่ ถ้าความจริงที่ทันสมัยจะเห็นเป็นผลิตภัณฑ์ของการผ่านช่วงเวลาของเวลา เช่น แฟชั่น sartorial หรือบทบาททางเพศ ผลมันสร้างของสังคมที่ transcends และอุดมการณ์เป็นเรื่องยากที่จะรักษา มันเรียกความสนใจให้ผ่านประวัติศาสตร์ของแนวความคิด เช่น สังคม พลังงาน มูลค่า หรือเหตุการณ์เพราะวินัยสังคมศาสตร์อยู่ในระยะกลางของแนวความคิด , ไวยากรณ์และวากยสัมพันธ์ของระบบที่มีองค์ประกอบขั้นพื้นฐานจะต้องได้รับอนุญาตในการเล่นเกม ความสนใจกับรัฐธรรมนูญของเงื่อนไขพื้นฐานจะก่อให้เกิดปัญหา แม้ว่าต้นกำเนิดของพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการอภิปรายบทกวี
" วิทยาศาสตร์ผล " และสิ่งพิมพ์คู่มือ
อาภาที่ระดับตรงข้ามเป็นตัวแทนของแนวคิดโลกความหมาย เปิดที่ " ความหมายของมันทั้งหมด " อ้าง ปัญหาอื่น ๆเกิดขึ้นเมื่อคำถามประวัติศาสตร์ จะถาม เพราะสังคมศาสตร์ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่แล้ว เช่น ไม่ใช่ลัทธิการแสดงออก ( สมัยใหม่ ) ความเป็นจริงขึ้นอยู่กับทั้งบน comtean หรือมาร์กซ์กฎหมายของกระบวนการทางประวัติศาสตร์หรือนิทานโรแมนติกที่ดีและความชั่วร้ายที่พบในวรรณกรรมทางศาสนาหรือบัญชีของฝ่ายมนุษย์อย่างน้อยในทางทฤษฎี ความหมายเพียงอย่างเดียวที่สามารถแสดงโดยวิทยาศาสตร์ สังคม รับผิดชอบ นั่นคือความหมายใด ๆที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขภายนอกสุด อุดมการณ์แบบกระบวนการทางไวยากรณ์ / วินัย พบในความคิด " เป็นวิทยาศาสตร์ " ในความหมายกว้างของวิทยาศาสตร์ , วินัยการศึกษาโดยไม่ต้องรับภาระค่า presuppositions . เพื่อให้บรรลุนี้ sematic