Albini contrasts this approach to h

Albini contrasts this approach to how he runs his business. “From an entrepreneurial standpoint, from someone like me — someone who builds a business for a reason — the reason my company exists is to make recordings of music. And in so doing, every now and again we’ll turn a profit. But that’s not why we’re in business. We’re not in business so that we can make money. And there’s a pretty strong argument that most businesses that are not part of the public sphere, not part of the investment transaction or equity management or whatever, most businesses operate on that level,” he said.

“Like a bakery opens because a guy wants to make bread. A tavern opens because a guy wants to serve beer to people. That’s why people start businesses. It’s because they want to do something with their time. They want that enterprise to be how they spend their days. But from an academic standpoint or from an analytical standpoint or from the standpoint of publicly held companies and investment class and everything, the reason the company started is meaningless. All they want to know is the share price going up. And for people like me that seems insane.”

“It’s like defining a marriage by the size of the house it occupies as opposed to defining the marriage by the love between two people and the life they build for themselves and the experience they share as part of the marriage. That’s the difference between the people who don’t get it (that you’re talking about), business people who can’t seem to buy into the greater culture of their business, and entrepreneurs, who started the business because the business itself means a lot to them.

“And there’s literally no way you can turn the second type of businessman into the first type. If somebody is hired to run a company and that company has investors who have expectations, then it is already impossible for that company to mean more to the employees as a concept than a paycheck. Because the value of the company has already been defined by the investor class. Now it is possible for somebody to start as an entrepreneur and then eventually sell off his company into the publicly held market and then he’s transformed from an entrepreneur into that second type of businessman. But it’s literally impossible to go the other way.”

For Albini, the standard corporate structure does not lend itself to the type of communal approach necessary for his business. “Think about it this way: My business is a business of the first type, where everyone involved feels like they’re working on a common project. Everyone involved feels like we are equally valuable. When our clients come in, and they don’t see that there’s a power structure or a hierarchy; nobody has the big office or anything. Everybody is working together as comrades on this project.”

“The remuneration is very equitable. Everybody gets paid the same. I make the same amount of money in a month as the newest employee that we have. So there is a fundamental difference between that and virtually any corporate structure. But you can’t expect people who feel like they are less valuable to a corporation, who feel like their effort, their input, and their opinion means less than someone else in that corporation. You can’t expect those people to jump in and all be pulling for the same results, team players. Because you have defined for them that they are not all pulling for one thing, that they are not team players. You have defined their role for them as subordinate.”

Moreover, this approach translates into how Albini deals with “competitors” as colleagues. “In general business practice, those are considered structural advantages that you simply must not abandon. Like if you know more in the information war than your competitors, then in a conventional business scenario you have to exploit that advantage. In a community-based thinking, or in a collective feel for our interactions, then if another studio that’s a ‘competitor’ of mine, I don’t actually feel like we’re competing, but we are working in the same field in the same place, so I’ll use the term competitor, even though I don’t believe we’re in competition, but I’ll use that term.”

“If I see a competitor studio that’s having trouble with something that’s a problem that we’ve solved here at Electrical Audio, I’m not going to keep that information to myself and watch them flounder. I’m going to share that information with them. And that from a ‘business’ standpoint is a mistake — from a corporate thinking Art of War (link is external), Sun Tzu bullshit kind of scenario — that’s a mistake."

“But from being a decent person seeing someone else in trouble and helping them out standpoint, that’s just being a decent person. And that’s where I feel like if your basic principles are based in these business precepts, you’re prevented from being the best possible person. You’re prevented from being a good guy.”

“I think that it’s an ethical way to conduct myself; otherwise, I wouldn’t do it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Albini ตัดวิธีนี้ว่าเขาทำธุรกิจของเขา "จากการมองของผู้ประกอบการ จากคนอย่างฉัน — คนที่สร้างธุรกิจด้วยเหตุผลซึ่งเหตุผลที่บริษัทของฉันมีอยู่จะทำการบันทึกเพลง และทำ ทุกวันนี้และอีกเราจะเปิดกำไร แต่ก็ไม่ทำไมเราอยู่ในธุรกิจ เราไม่ในธุรกิจเพื่อให้เราสามารถทำเงิน และมีความสวยโต้เถียงว่า ธุรกิจส่วนใหญ่ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทรงกลมสาธารณะ ไม่เป็นส่วนหนึ่งของธุรกรรมการลงทุน หรือจัดการหุ้น หรืออะไรก็ ตาม ส่วนใหญ่ปฏิบัติในระดับนั้น เขากล่าวว่า"เช่นเบเกอรี่เปิด เพราะผู้ชายต้องการทำขนมปัง แทเวิร์นเปิด เพราะผู้ชายอยากเสิร์ฟเบียร์คน ที่เป็นคนเริ่มต้นธุรกิจ มันเป็น เพราะพวกเขาต้องการทำงานกับเวลา พวกเขาต้องการที่องค์กรเป็น วิธีที่พวกเขาใช้จ่ายวันของพวกเขา แต่ จากการมองทางวิชาการ หรือ จากการมองวิเคราะห์ หรือมอง ของบริษัทจัดขึ้นอย่างเปิดเผย และลงทุนทุกอย่าง เหตุผลที่บริษัทเริ่มต้นไม่ ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการรู้ว่าราคาหุ้นจะขึ้นได้ และ สำหรับคนอย่างผมที่ดูเหมือนบ้า""ก็ได้เช่นกำหนดแต่งงานตามขนาดของบ้านที่จะใช้จำกัดกำหนดสมรสด้วยความรักระหว่างคนสองคนและชีวิตที่พวกเขาสร้างตัวเองและประสบการณ์ที่พวกเขาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งงาน ที่มีความแตกต่างระหว่างคนที่ไม่ได้รับมัน (ที่คุณกำลังพูดถึง), นักธุรกิจที่ดูเหมือนจะซื้อไปเป็นวัฒนธรรมใหญ่ของธุรกิจของพวกเขา และผู้ ประกอบการ ผู้เริ่มต้นธุรกิจเนื่องจากธุรกิจตัวเองหมายความว่า มากไป"แล้วอย่างแท้จริงไม่มีทางได้คุณสามารถเปลี่ยนชนิดที่สองของพ่อค้าเป็นชนิดแรก ถ้าใครจะจ้างไปเป็นบริษัท และบริษัทที่มีนักลงทุนที่มีความคาดหวัง แล้วได้แล้วเป็นไปไม่ได้สำหรับหมายเพิ่มเติมให้กับพนักงานตามแนวคิดมากกว่าการสมทบ เนื่องจากมีกำหนดค่าของบริษัท โดยนักเรียน ตอนนี้ก็เป็นไปได้ให้เริ่มเป็นเป็นผู้ประกอบการแล้ว ในที่สุดเทขายบริษัทของเขาเข้าไปในตลาดที่จัดขึ้นทั่วไปแล้ว เขาจะเปลี่ยนจากเป็นผู้ประกอบการเป็นชนิดที่สองของพ่อค้า แต่มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงไปวิธีอื่นๆ"สำหรับ Albini โครงสร้างองค์กรมาตรฐานไม่ให้ยืมเพื่อชนิดของชุมชนวิธีการจำเป็นในการทำธุรกิจ "คิดถึงวิธีนี้: ธุรกิจของฉันเป็นธุรกิจชนิดแรก ที่เกี่ยวข้องทุกคนรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังทำงานในโครงการทั่วไป ทุกคนที่เกี่ยวข้องรู้สึกเหมือนเราจะมีคุณค่าเท่าเทียมกัน เมื่อลูกค้าเข้ามา พวกเขาไม่เห็นว่า มีโครงสร้างอำนาจหรือลำดับชั้น ไม่มีใครมีสำนักงานใหญ่หรืออะไร ทุกคนจะทำงานร่วมกันเป็นเพื่อนร่วมงานในโครงการนี้""ค่าตอบแทนได้อย่างเป็นธรรม ทุกคนได้รับค่าจ้างเหมือนกัน ฉันทำให้จำนวนเงินเดียวกันในหนึ่งเดือนเป็นพนักงานใหม่ล่าสุดที่เรามี ดังนั้น มีความแตกต่างพื้นฐานระหว่างที่ทุกโครงสร้างขององค์กร แต่คุณไม่สามารถคาดหวังว่าคนที่รู้สึกเหมือนจะมีคุณค่าน้อยบริษัท รู้สึกเหมือนความพยายามของพวกเขา การป้อนข้อมูล และการแสดงความคิดเห็นหมายถึง น้อยกว่าคนอื่นในบริษัทนั้น คุณไม่สามารถคาดหวังคนโจนและทั้งหมดถูกดึงสำหรับผลลัพธ์เดียวกัน ผู้เล่นของทีม เนื่องจากคุณได้กำหนดสำหรับพวกเขาที่ พวกเขาจะไม่ทั้งหมดดึงตัวสิ่งเดียว ว่า จะไม่เล่นทีม คุณได้กำหนดบทบาทของตนนั้นเป็นรอง"นอกจากนี้ วิธีการนี้แปลเป็นวิธี Albini เกี่ยวข้องกับ "คู่แข่ง" เป็นเพื่อนร่วมงาน "โดยทั่วไปธุรกิจฝึก ที่จะพิจารณาข้อได้เปรียบทางโครงสร้างที่คุณเพียงแค่ต้องไม่ละทิ้ง เช่นถ้าคุณทราบเพิ่มเติมในสงครามข้อมูล กว่าคู่แข่งของคุณ จาก นั้น ในสถานการณ์ทางธุรกิจทั่วไปคุณต้องใช้ประโยชน์จากนั้น คิดที่ชุมชน หรือ ในกลุ่มการรู้สึกการโต้ตอบของเรา แล้วถ้าอีกสตูดิโอที่เป็น 'คู่แข่ง' ของฉัน ฉันไม่จริงรู้สึกเหมือนเรากำลังแข่งขัน แต่เรากำลังทำงานในฟิลด์เดียวกันในเดียวกัน ดังนั้นฉันจะใช้แข่งระยะ ถึงแม้ว่าผมไม่เชื่อว่า เราในการแข่งขัน แต่ฉันจะใช้คำว่า. ""ถ้าเห็นสตูดิโอคู่แข่งที่มีปัญหากับสิ่งที่เป็นปัญหาที่เราได้แก้นี่ที่เสียงไฟฟ้า ฉันไม่ไปเก็บข้อมูลกับตัวเอง และดูพวกเขา flounder ฉันจะใช้ข้อมูลนั้นร่วมกับพวกเขา และว่า 'ธุรกิจ' อันเป็นความผิดพลาดซึ่งจากความคิดของศิลปะของสงคราม (ลิงค์อยู่ภายนอก), สำนักงานใหญ่ซู่ซันพล่ามหลากหลายสถานการณ์ — ซึ่งเป็นความผิดพลาด ""แต่จากความเป็นคนดีเห็นผู้อื่นในปัญหาและช่วยให้พวกเขาออกอัน ที่เป็นเพียงคนดี และที่เป็นที่รู้สึกเช่นถ้าหลักการพื้นฐานของคุณอยู่ในศีลนี้ธุรกิจ ป้องกันการบุคคลได้ดีที่สุด ป้องกันไม่ให้เป็นคนดี""ผมคิดว่า มันเป็นทางจริยธรรมทำเอง มิฉะนั้น ไม่ทำก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Albini วิธีนี้แตกต่างกับวิธีการที่เขาทำงานธุรกิจของเขา "จากมุมมองของผู้ประกอบการจากคนอย่างฉัน - คนที่สร้างธุรกิจด้วยเหตุผล - เหตุผลที่ บริษัท ของฉันที่มีอยู่คือการทำบันทึกของเพลง และในการดำเนินการทุกครั้งคราวที่เราจะทำกำไร แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เราอยู่ในธุรกิจ เราไม่ได้อยู่ในธุรกิจเพื่อที่เราจะสามารถสร้างรายได้ และมีอาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่งสวยที่ธุรกิจส่วนใหญ่ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่สาธารณะที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการทำธุรกรรมการลงทุนหรือผู้บริหารผู้ถือหุ้นหรือสิ่งที่ธุรกิจส่วนใหญ่ทำงานในระดับที่ "เขากล่าว." เช่นเดียวกับเบเกอรี่เปิดเพราะผู้ชายต้องการ การทำขนมปัง โรงเตี๊ยมเปิดเพราะคนที่แต่งตัวประหลาดต้องการที่จะให้บริการเบียร์ให้กับประชาชน นั่นเป็นเหตุผลที่คนเริ่มต้นธุรกิจ มันเป็นเพราะพวกเขาต้องการที่จะทำอะไรกับเวลาของพวกเขา พวกเขาต้องการให้องค์กรที่จะเป็นวิธีที่พวกเขาใช้จ่ายวันของพวกเขา แต่จากมุมมองของนักวิชาการหรือจากมุมมองการวิเคราะห์หรือจากมุมมองของ บริษัท จัดขึ้นต่อสาธารณะและระดับการลงทุนและทุกอย่างเหตุผล บริษัท เริ่มต้นที่มีความหมาย ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการที่จะทราบว่าเป็นราคาหุ้นจะขึ้น และสำหรับคนอย่างผมที่ดูเหมือนว่าบ้า. "" มันเหมือนการกำหนดแต่งงานตามขนาดของบ้านตรงบริเวณตรงข้ามกับการกำหนดแต่งงานด้วยความรักระหว่างคนสองคนและชีวิตพวกเขาสร้างให้กับตัวเองและประสบการณ์ที่พวกเขาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งที่เป็น ของการแต่งงาน นั่นคือความแตกต่างระหว่างคนที่ไม่ได้รับมัน (ที่คุณกำลังพูดถึง) นักธุรกิจที่ดูเหมือนจะไม่สามารถซื้อเป็นวัฒนธรรมที่มากขึ้นของธุรกิจของพวกเขาและผู้ประกอบการที่เริ่มต้นธุรกิจเพราะธุรกิจของตัวเองหมายความว่า จำนวนมากที่จะให้พวกเขา. "และมีตัวอักษรไม่มีทางที่คุณสามารถเปิดประเภทที่สองของนักธุรกิจออกเป็นประเภทแรก ถ้าใครได้รับการว่าจ้างในการทำงานของ บริษัท และ บริษัท ที่มีนักลงทุนที่มีความคาดหวังแล้วมันมีอยู่แล้วเป็นไปไม่ได้สำหรับ บริษัท ที่จะหมายถึงมากขึ้นให้กับพนักงานเป็นแนวคิดกว่าเงินเดือนที่ เพราะมูลค่าของ บริษัท ที่ได้รับการกำหนดโดยระดับการลงทุน ตอนนี้มันเป็นไปได้สำหรับคนที่จะเริ่มต้นในฐานะที่เป็นผู้ประกอบการและแล้วในที่สุดขายออก บริษัท ของเขาเข้าสู่ตลาดจัดขึ้นต่อสาธารณะและแล้วเขาก็เปลี่ยนจากผู้ประกอบการที่เข้ามาในประเภทที่สองของนักธุรกิจ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่แท้จริงไปทางอื่น. "สำหรับAlbini โครงสร้างองค์กรมาตรฐานไม่ให้ยืมตัวเองไปยังประเภทของวิธีการของชุมชนที่จำเป็นสำหรับธุรกิจของเขา "คิดเกี่ยวกับมันด้วยวิธีนี้ธุรกิจของฉันคือธุรกิจประเภทแรกที่ทุกคนที่เกี่ยวข้องให้ความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังทำงานในโครงการร่วมกัน ทุกคนที่เกี่ยวข้องให้ความรู้สึกเหมือนเรามีคุณค่าเท่าเทียมกัน เมื่อลูกค้าของเรามาและพวกเขาไม่เห็นว่ามีโครงสร้างอำนาจหรือลำดับชั้น; ไม่มีใครมีสำนักงานใหญ่หรืออะไร ทุกคนจะทำงานร่วมกันเป็นสหายในโครงการนี้ "." เป็นค่าตอบแทนที่เป็นธรรมมาก ทุกคนได้รับเงินเดียวกัน ฉันจะทำให้จำนวนเงินเดียวกันของเงินในเดือนเป็นพนักงานใหม่ล่าสุดที่เรามี จึงมีความแตกต่างพื้นฐานระหว่างความจริงใด ๆ และโครงสร้างองค์กร แต่คุณไม่สามารถคาดหวังว่าคนที่รู้สึกเหมือนพวกเขามีคุณค่าน้อยที่จะ บริษัท ที่รู้สึกเหมือนความพยายามของพวกเขาการป้อนข้อมูลและความเห็นของพวกเขาหมายความว่าน้อยกว่าคนอื่นใน บริษัท ที่ คุณไม่สามารถคาดหวังว่าคนเหล่านั้นจะกระโดดในและทั้งหมดจะถูกดึงเพื่อให้ได้ผลลัพธ์เดียวกันผู้เล่นของทีม เพราะคุณได้กำหนดไว้สำหรับพวกเขาว่าพวกเขาจะไม่ได้ทั้งหมดดึงสิ่งหนึ่งที่พวกเขาจะไม่ร่วมทีมผู้เล่น คุณได้กำหนดบทบาทของพวกเขาสำหรับพวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา. "นอกจากนี้วิธีการนี้เป็นวิธีการแปลAlbini เกี่ยวข้องกับ" คู่แข่ง "ในขณะที่เพื่อนร่วมงาน "ในทางปฏิบัติทางธุรกิจทั่วไปผู้ที่ได้รับการพิจารณาข้อดีของโครงสร้างที่คุณก็ต้องไม่ละทิ้ง เช่นถ้าคุณรู้เพิ่มเติมในการทำสงครามข้อมูลกว่าคู่แข่งของคุณแล้วในสถานการณ์ทางธุรกิจทั่วไปที่คุณต้องใช้ประโยชน์จากความได้เปรียบที่ ในความคิดของชุมชนตามหรือในความรู้สึกโดยรวมสำหรับการติดต่อของเราแล้วถ้าสตูดิโอที่เป็น 'คู่แข่ง' ของฉันอีกฉันไม่จริงรู้สึกเหมือนเรากำลังแข่งขัน แต่เรากำลังทำงานในสาขาเดียวกันใน สถานที่เดียวกันดังนั้นผมจะใช้คำว่าคู่แข่งแม้ว่าฉันไม่เชื่อว่าเราอยู่ในการแข่งขัน แต่ฉันจะใช้คำว่า. "" ถ้าผมเห็นสตูดิโอคู่แข่งที่มีปัญหากับสิ่งที่เป็นปัญหาที่ เราได้แก้ไขได้ที่นี่ที่เสียงไฟฟ้าผมไม่ได้ไปเก็บข้อมูลที่ให้กับตัวเองและดูพวกเขาดิ้นรน ฉันจะใช้ข้อมูลร่วมกันกับพวกเขา และที่มาจากธุรกิจ 'มุมมองเป็นความผิดพลาด - จากความคิดขององค์กร Art of War (ลิงค์ภายนอก), อาทิตย์สุชนิดพล่ามสถานการณ์ -. ที่ผิดพลาด "" แต่จากการเป็นคนดีที่ได้เห็นคนอื่นในปัญหาและ ช่วยให้พวกเขาออกมาจากมุมมองที่เป็นเพียงแค่การเป็นคนดี. และนั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึกเหมือนว่าหลักการพื้นฐานของคุณจะอยู่ในศีลธุรกิจเหล่านี้คุณกำลังป้องกันไม่ให้เป็นคนที่ดีที่สุด. คุณป้องกันได้จากการเป็นคนดี "" ผมคิดว่ามันเป็นวิธีที่มีจริยธรรมในการดำเนินการตัวเองมิฉะนั้นผมจะไม่ทำมัน