That night, Pang Wan had a not so p

That night, Pang Wan had a not so peaceful dream, in her dream, there was a pair of lovers as beautiful as jade, walking towards her hand in hand, cheerfully chatting and laughing to one another, filled with tender affection.

“Wan Wan, I, Gu Xi Ju has finally found the love of my life, let us both say our farewells now!” That beautiful youth in white robes, waves at her in an extremely dashing manner, “Henceforth, forget ourselves within the Jiang Hu, never to meet again!”

Pang Wan felt very unwilling to resign, she takes large strides forward and grabs hold of the woman’s shoulders, wanting to see exactly who the hell the third party is.

Nevermind this one look, she was utterly terrified into crying out loud —— that woman has no facial features, the entire head is a white lotus in itself!

With this one fright one jump, she had woken up, sitting up and looking out the window, the sun had already rose as high as three bamboo poles[1].

“Little Master has awakened? Would you like to have bath?” Wang Gang stands by the window side, hanging the clothes to dry, in a jolly good mood.

“Was I drunk last night?” Pang Wan rubs her throbbing head, “Must have caused you trouble right?”

Wang Gang was stunned, then hurriedly shakes his head: “Little Master’s matters are my matters.”

Pang Wan bursts out into laughter: “Since when were you such a doormat? Not like you sold yourself to me!”

Who knew Wang Gang would plop down to his knees: “This little one is wholeheartedly willing to sell myself to Master!” As he says this, he even takes out a piece of paper from his chest, “This little one has hoped for this day for a long time, hoped for such a long time, even the contract to sell myself has long been prepared!”

Pang Wan dazedly takes a peek at the contract, indeed clearly written with black ink on white paper, all that is missing is her signature.

“Not hurried when buying buns, but more hurried than anyone else when selling himself!” She mumbles a phrase, and does not accept the contract, “What’s so good about being a servant all your life?” Yawning as she gets out of bed, she lazily stretches her waist in an extremely ungraceful manner, “Don’t sell! Don’t sell!”

Wang Gang upon seeing her walk away without the slightest of care, disappointedly puts away the paper back into his chest.

After washing up, they move onto breakfast, Wang Gang brings over the steaming hot meat buns with eager attentiveness, Pang Wan’s eyes had even turned into crescents as she smiles at the sight: “The boy is worth teaching.”

Wang Gang takes the opportunity to reach into his chest, but sees the glare from Pang Wan’s almond eyes: “No insistent on selling!”

And so he bitterly retrieves his hand.

The two of them were eating breakfast, when Wang Gang suddenly asks: “Little Master has come out for so long, do you not miss your family?”

Pang Wan was just eating her ba bao congee[2], mouth vaguely mumbling: “They couldn’t wait for me to come out for real world training.”

Wang Gang’s eyes flickers: “Could it be Little Master is from a distinguished Wu Lin family?”

Pang Wan says nothing, just focused on eating her own congee.

Wang Gang sees her looking as usual, and further says: “Seems like Little Master is also a martial arts person, don’t know what sect your master comes from?”

Pang Wan was amused, grinning towards him, her two little canine teeth bright and shining: “Your nerves sure fattened up huh, trying to get words out of me?”

Wang Gang’s face made no change, looking very serious: “Following Little Master for so long, it’s inevitable to be curious ah, nosiness is part of human nature, Little Master mustn’t blame me.”

Pang Wan was not angry, nonchalantly eating the last mouthful of congee, taking out her handkerchief to wipe the grease from her lips.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนนั้น ปาง Wan มีความฝันเพื่อให้สงบ ในความฝันของเธอ มีคู่ของคนรักเป็นสวยงามเป็นหยก เดินไปทางเธอมือ งสดแช และหัวเราะกับคนอื่น เต็มไป ด้วยความรักอ่อนโยน" Wan Wan ผม กูสิจูก็ได้พบความรักในชีวิตของฉัน เราทั้งสองพูดจบของเราตอนนี้! " เยาวชนที่สวยเสื้อสีขาว คลื่นที่เธอเป็นอย่างมากมีชีวิตชีวา "แท้ ๆ ลืมตัวเองในการ Jiang Hu ไม่ให้พบกันอีกครั้ง"รู้สึกไม่ยอมลาออก Wan ปาง เธอจะใหญ่ก้าวไปข้างหน้า และคว้าถือของไหล่ของผู้หญิง อยากดูสิ่งที่บุคคลสามเป็นดูเนเวอร์ไมนด์นี้ เธอหวาดกลัวอย่างเต็มที่ในการร้องไห้ดัง ๆ — — ว่า ผู้หญิงมีสิ่งที่ไม่ใบหน้า ทั้งศีรษะคือ ดอกบัวขาวในตัวเองกับนี้หนึ่งตกใจหนึ่งกระโดด เธอได้ตื่นขึ้น นั่งอัพ และมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงอาทิตย์ได้แล้วกุหลาบสูงเป็นเสาไม้ไผ่สาม [1]"หลักน้อยตื่นตัว คุณต้องการได้หรือไม่" แก๊งวังยืนข้างหน้าต่าง ที่แขวนเสื้อผ้าให้แห้ง อารมณ์ดีร่าเริง"คือผมเมาเมื่อคืน" Wan ปางลูบหัวเธอจังหวะ, "ต้องเกิดคุณปัญหาอยู่? "แก๊งวังอึ้ง แล้วรีบปั่นหัวของเขา: "เรื่องของอาจารย์น้อยเป็นเรื่องของฉัน"ปาง Wan โผล่พรวดออกมาเป็นเสียงหัวเราะ: "ตั้งแต่เมื่อคุณถูกเสื่อดังกล่าว ไม่ต้องขายตัวเองให้ฉัน"ใครรู้แก๊งวังจะ plop ลงคุกเข่าลง: "น้อยคนนี้เป็นสุดใจยินดีที่ขายตัวเองให้หลัก" เป็นเขากล่าวว่า เขาแม้ใช้เวลาออกชิ้นส่วนของกระดาษจากหน้าอกของเขา "ตัวน้อยนี้มีหวังสำหรับวันนี้เป็นเวลานาน หวังใช้เวลานาน ยาวถูกเตรียมแม้สัญญาขายเอง"ปาง Wan dazedly ใช้เวลามองที่สัญญา แน่นอนชัดเจนเขียน ด้วยหมึกดำบนกระดาษสีขาว ที่ที่หายไปคือ ลายเซ็นของเธอ"ไม่รีบซื้อขนมปัง แต่รีบมากขึ้นกว่าคนอื่นเมื่อขายเอง" เธอมัมเบิลส์วลี และไม่ยอมรับสัญญา คืออะไรดีเกี่ยวกับราชการการชีวิตของคุณ" หาวเดียวจากเตียง เธอมูมยืดเอวของเธอเป็นอย่างมาก ungraceful "ไม่ขาย ไม่ขาย"แก๊งวังเมื่อเห็นเธอเดินห่างกันไม่น้อยดูแล disappointedly ย้ายเก็บกระดาษกลับเข้าไปในหน้าอกของเขาหลังจากล้าง พวกเขาย้ายไปยังอาหารเช้า แก๊งวังทำให้มากกว่าขนมปังเนื้อร้อนนึ่ง มีความสนใจกระตือรือร้น ตาปาง Wan ได้แม้กระทั่งกลายเป็นกะลาสีเป็นเธอยิ้มที่: "เด็กคุ้มสอน"แก๊งของวังจะมีโอกาสที่จะเข้าถึงเป็นหน้าอกของเขา แต่เห็นแสงจ้าจากตาอัลมอนด์ที่ปาง Wan: "ไม่มีเจ้าขาย"และเพื่อ ให้เขาดึงมือของเขาดี ๆทั้งสองได้รับประทานอาหารอาหารเช้า เมื่อแก๊งวังก็ถาม: "หลักน้อยได้ออกมาสำหรับนานมาก คุณไม่ควรพลาดสำหรับครอบครัวของคุณ"ปาง Wan เพียงรับประทานของเธอบาบ่าวโจ๊ก [2], ปากราง mumbling: "พวกเขาไม่สามารถรอสำหรับผมที่จะออกฝึกโลกจริงมา"กะพริบตาวังแก๊ง: "มันอาจจะเล็กน้อยหลักมาจากครอบครัววูลินโรดเด่น? "ปางวานกล่าวว่า อะไร เพียงเน้นกินโจ๊กของเธอเองแก๊งวังเห็นเธอกำลังมองหาเป็นปกติ และเพิ่มเติม กล่าวว่า: "Seems เหมือนต้นเล็ก ๆ ยังเป็นคนศิลปะการต่อสู้ ไม่ทราบนิกายอะไรหลักของคุณมาจาก"ปาง Wan ถูกขบขัน เขา เธอสองน้อยสุนัขฟันสว่าง ไสวยิ้ม: "ประสาทของคุณแน่ใจว่าอ้วนพีขึ้นฮะ พยายามที่จะรับคำจากฉัน"หน้าวังแก๊งที่ไม่เปลี่ยนแปลง กำลังรุนแรงมาก: "ต่อไปนี้ โทเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับนานมาก เป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น ah, nosiness เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์ น้อยหลักต้องไม่ตำหนิ"ปาง Wan ไม่ได้โกรธ อย่างเมินเฉยกินคำหนึ่งครั้งสุดท้ายของโจ๊ก การออกของเธอเช็ดหน้าเช็ดจารบีจากริมฝีปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คืนนั้นปังหวานมีความฝันไม่ได้สงบสุขดังนั้นในความฝันของเธอมีคู่ของคนรักที่สวยงามเป็นหยกเดินไปที่มือของเธอในมืออย่างมีความสุขพูดคุยและหัวเราะกับอีกคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยความรักความอ่อนโยน. "Wan Wan ผม Gu Xi จูได้พบในที่สุดความรักของชีวิตของฉันให้เราทั้งสองพูดร่ำลาของเราตอนนี้! "นั่นเยาวชนที่สวยงามในเสื้อสีขาวคลื่นเธอในลักษณะที่มีชีวิตชีวามาก" นับจากนี้ไปลืมตัวเองภายใน Jiang Hu, ไม่เคยที่จะพบกันอีกครั้ง! " ปังหวานรู้สึกไม่เต็มใจมากที่จะลาออกเธอจะก้าวใหญ่ไปข้างหน้าและคว้าจับไหล่ของผู้หญิงอยากจะเห็นว่าผู้ที่นรกบุคคลที่สามคือ. ไม่เป็นไรนี้มองเธอกลัวอย่างเต็มที่เข้าไปร้องไห้ ออกมาดัง ๆ ! - ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยมีใครใบหน้าทั้งหัวเป็นดอกบัวสีขาวในตัวเองกับหนึ่งความน่ากลัวนี้กระโดดเธอได้ตื่นขึ้นมานั่งขึ้นและมองออกไปนอกหน้าต่างดวงอาทิตย์ได้เพิ่มขึ้นแล้วสูงที่สุดเท่าที่สาม เสาไม้ไผ่ [1]. "ลิตเติ้ลโทได้ตื่นขึ้น? คุณต้องการที่จะมีห้องอาบน้ำ? "ก๊วนวังยืนอยู่ข้างหน้าต่างแขวนเสื้อผ้าให้แห้งในอารมณ์ที่ดีครึกครื้น. " คือผมเมาคืนที่ผ่านมา? "ปังหวานลูบหัวสั่นของเธอ" ต้องได้ก่อให้เกิดปัญหาในทางขวา ? " ก๊วนวังตะลึงแล้วรีบส่ายหัว". เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ โทเป็นเรื่องของฉัน " ปังหวานโผล่พรวดออกไปเสียงหัวเราะ:" ตั้งแต่เมื่อเป็นคุณเช่นพรมเช็ดเท้าหรือไม่? ไม่ชอบคุณขายตัวเองให้ฉัน! " ใครจะรู้ว่าก๊วนวังจะป๋อมลงไปที่หัวเข่าของเขา:" นี้อย่างใดอย่างหนึ่งเพียงเล็กน้อยคือสุดใจยินดีที่จะขายตัวเองให้ต้นแบบ "ในขณะที่เขาพูดแบบนี้เขายังจะออกชิ้นส่วนของกระดาษจากหน้าอกของเขา "นี่เป็นหนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้หวังว่าจะได้ในวันนี้เป็นเวลานานหวังดังกล่าวเป็นเวลานานแม้สัญญาจะขายตัวเองได้รับการเตรียม!" ปังหวาน dazedly ใช้เวลามองที่สัญญาแน่นอนเขียนไว้อย่างชัดเจนด้วยหมึกสีดำ บนกระดาษสีขาวทั้งหมดที่หายไปเป็นลายเซ็นของเธอ. "ไม่รีบเมื่อซื้อขนมปัง แต่รีบมากกว่าคนอื่นเมื่อขายตัวเอง!" เธอพึมพำวลีและไม่ยอมรับสัญญา "มีอะไรให้ดีเกี่ยวกับการเป็นคนรับใช้ ทุกชีวิตของคุณ? "หาวที่เธอได้รับออกจากเตียงเธอซมเหยียดเอวของเธอในลักษณะที่ไม่งามมาก" ไม่ขาย! ไม่ขาย! " ก๊วนวังเมื่อเห็นเธอเดินออกไปโดยไม่ต้องน้อยที่สุดของการดูแล disappointedly ทำให้ห่างกระดาษกลับเข้าไปในหน้าอกของเขา. หลังจากล้างขึ้นพวกเขาย้ายไปยังอาหารเช้า, วังแก๊งนำกว่านึ่งซาลาเปาเนื้อร้อนมีความสนใจกระตือรือร้น ตาปังหวานได้หันแม้แต่เสี้ยวขณะที่เธอยิ้มให้เห็น ". เด็กที่มีมูลค่าการเรียนการสอน" ก๊วนวังใช้โอกาสในการเข้าถึงเข้าหน้าอกของเขา แต่เห็นแสงจ้าจากตาอัลมอนด์ปังหวานของ "ไม่มียืนหยัดในการขาย " และเพื่อให้เขาขมขื่นดึงมือของเขา. อาหารเช้าสองของพวกเขากำลังรับประทานเมื่อก๊วนวังกึกถาม:" ลิตเติ้ลโทได้ออกมาเป็นเวลานานดังนั้นคุณไม่ควรพลาดในครอบครัวของคุณ " ปังหวานเป็นเพียงการรับประทานอาหาร Bao ปริญญาตรีของเธอ โจ๊ก [2] ปากรางพึมพำ: "พวกเขาไม่สามารถรอสำหรับผมที่จะออกมาสำหรับการฝึกอบรมในโลกจริง." ก๊วนวังตากระพริบ: "มันอาจจะเป็นโทเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการที่โดดเด่นในครอบครัวอู๋หลิน" ปังหวานกล่าวว่าไม่มีอะไร ที่มุ่งเน้นเพียงแค่การกินโจ๊กของเธอเอง. วังแก๊งเห็นเธอมองตามปกติและต่อไปกล่าวว่า "ดูเหมือนว่าลิตเติ้ลโทนอกจากนี้ยังเป็นคนที่มีศิลปะการต่อสู้ไม่ทราบว่านิกายหลักของคุณมาจากไหน" ปังหวานถูกขบขัน, ยิ้มต่อเขาสองฟันเขี้ยวเล็ก ๆ ของเธอสดใสและส่องแสง: "ประสาทของคุณอ้วนแน่ใจขึ้นฮะพยายามที่จะได้รับคำออกจากฉัน" ใบหน้าวังแก๊งทำไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่กำลังมองหาที่ร้ายแรงมาก: "ต่อไปนี้โทเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเวลานานก็ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเป็นอาขี้สงสัย, ความชอบเที่ยวรู้เห็นกิจของคนอื่นเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของมนุษย์, ลิตเทิลโทต้องไม่โทษฉัน. " ปังหวานก็ไม่ได้โกรธเมินเฉยการรับประทานอาหารคำสุดท้ายของโจ๊ก, การออกผ้าเช็ดหน้าของเธอที่จะเช็ดคราบไขมันจากปากของเธอ