Film IndustryThe film industry has

Film Industry
The film industry has a stake in the development of a film tourism destination as with the decision of filming at a particular location, they eventually trigger the interest in this destination and thereby the potential of this location to be transformed into a destination. However, “producers think firstly about the right location for the production; they are not in the business either of making a location look good for its own sake, or of pandering to the wishes of local tourism officers” (Evans, 2004, p. 6) The first problem arises at the first stage of the planning process (definition of goals and objectives, identification of the tourism system including resources, organisations and markets, generation and evaluation of alternatives, selection and implementation of tourism and finally monitoring and evaluation). According to effective stakeholder management, the film industry would have to be involved in every part, including the first step of defining the goals and objectives. This is less likely, as the film industry has a different agenda: creating the film they want, not the tourism image that marketing or the community wants (Beeton, 2005). To date, there is only limited evidence that the film industry has been actively included in the tourism planning process. The film industry has been less enthusiastic about collaboration; however, the benefits of partnerships have been recognised in this industry as well, albeit with a more instrumental approach which suggests that the benefits of film locations
becoming tourism destinations are taken as negotiating points when it comes to favourable conditions for filming. Evidence from the UK, USA and other countries indicate some form of collaboration between the film and tourism industries on a larger scale through government funded schemes that are targeted at promoting the destination for future film locations (see for example CanagaRetna, 2007; Olsberg/SPI, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุตสาหกรรมภาพยนตร์อุตสาหกรรมภาพยนตร์มีสัดส่วนในการพัฒนาของปลายทางการท่องเที่ยวภาพยนตร์ตัดสินใจถ่ายทำแต่ละ พวกเขาก็เรียกดอกเบี้ย ในปลายทาง และจึงศักยภาพของตำแหน่งนี้จะเปลี่ยนเป็นปลายทาง อย่างไรก็ตาม "ผู้ผลิตคิดว่า ประการแรกเกี่ยวกับตำแหน่งที่ถูกต้องสำหรับการผลิต ไม่ได้อยู่ในธุรกิจอย่างใดอย่างหนึ่งทำให้สถานที่ดูดีสำหรับประโยชน์ของตัวเอง หรือ pandering เป็นความปรารถนาของเจ้าหน้าที่ท่องเที่ยวท้องถิ่น" (อีแวนส์ 2004, p. 6) ปัญหาแรกที่เกิดขึ้นในขั้นตอนแรกของกระบวนการวางแผน (คำจำกัดความเป้าหมาย และวัตถุประสงค์ รหัสของระบบการท่องเที่ยวรวมทั้งการประเมินทางเลือก และทรัพยากร องค์กร สร้าง และตลาด การเลือกและการดำเนินงานของการท่องเที่ยว และในที่สุด การตรวจสอบ และประเมินผล) ตามมาตรการที่มีประสิทธิภาพการบริหารจัดการ อุตสาหกรรมภาพยนตร์จะต้องมีส่วนร่วมในทุกส่วน รวมทั้งขั้นตอนแรกของการกำหนดเป้าหมายและวัตถุประสงค์ นี้มีแนวโน้มน้อย เป็นภาพยนตร์ อุตสาหกรรมมีวาระแตกต่างกัน: การสร้างภาพยนตร์ที่พวกเขาต้องการ การท่องเที่ยวไม่ภาพที่ตลาด หรือชุมชนต้อง (Beeton, 2005) วันที่ มีเพียงหลักฐานที่จำกัดว่า อุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้ถูกรวมอย่างแข็งขันในกระบวนการวางแผนการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้รับน้อยกระตือรือร้นเกี่ยวกับความร่วมมือ อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ของความร่วมมือมีการรับรู้ในอุตสาหกรรมนี้เช่นกัน เปรียบเทียบกับวิธีการบรรเลงมากขึ้นซึ่งแสดงให้เห็นว่า ประโยชน์ของฟิล์มที่ตั้งเป็นการท่องเที่ยวจุดหมายปลายทางจะนำมาเป็นจุดเจรจาเมื่อถึงสภาวะที่ดีสำหรับการถ่ายทำ หลักฐานจากสหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา และประเทศอื่น ๆ บ่งชี้รูปแบบของความร่วมมือระหว่างอุตสาหกรรมภาพยนตร์และการท่องเที่ยวขนาดใหญ่ผ่านทางแผนงานได้รับทุนรัฐบาลที่มีเป้าหมายส่งเสริมปลายทางสำหรับสถานในอนาคตฟิล์ม (ดูตัวอย่าง CanagaRetna, 2007 Olsberg/SPI, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุตสาหกรรมภาพยนตร์
อุตสาหกรรมภาพยนตร์มีสัดส่วนการถือหุ้นในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เช่นเดียวกับการตัดสินใจของการถ่ายทำในสถานที่เฉพาะที่พวกเขาในที่สุดก็เรียกความสนใจในปลายทางนี้และจึงมีศักยภาพของสถานที่แห่งนี้ที่จะกลายเป็นปลายทาง อย่างไรก็ตาม "ผู้ผลิตคิดว่าประการแรกเกี่ยวกับสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการผลิต; พวกเขาจะไม่ได้อยู่ในธุรกิจอย่างใดอย่างหนึ่งของการทำให้สถานที่ดูดีเพื่อประโยชน์ของตนเองหรือแกว่งเท้าหาเสี้ยนความปรารถนาของเจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวประจำท้องถิ่น "(อีแวนส์ 2004 พี. 6) ปัญหาแรกที่เกิดขึ้นในขั้นตอนแรกของกระบวนการวางแผน (ความหมายของเป้าหมายและวัตถุประสงค์, บัตรประจำตัวของระบบการท่องเที่ยวรวมถึงทรัพยากรองค์กรและการตลาด, การผลิตและการประเมินทางเลือกในการเลือกและการดำเนินงานของการท่องเที่ยวและในที่สุดก็ติดตามและประเมินผล) ตามการจัดการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่มีประสิทธิภาพอุตสาหกรรมภาพยนตร์จะต้องมีส่วนร่วมในทุกส่วนรวมทั้งขั้นตอนแรกของการกำหนดเป้าหมายและวัตถุประสงค์ นี่คือโอกาสน้อยที่เป็นอุตสาหกรรมภาพยนตร์เรื่องนี้มีวาระการประชุมที่แตกต่างกัน: การสร้างภาพยนตร์ที่พวกเขาต้องการไม่ได้เป็นภาพการท่องเที่ยวที่ตลาดหรือชุมชนที่ต้องการ (Beeton 2005) ในวันที่มีเพียงหลักฐาน จำกัด ที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้รับการรวมอย่างแข็งขันในกระบวนการวางแผนการท่องเที่ยว อุตสาหกรรมภาพยนตร์ได้รับน้อยกระตือรือร้นเกี่ยวกับการทำงานร่วมกัน; แต่ประโยชน์ของความร่วมมือที่ได้รับการยอมรับในอุตสาหกรรมนี้เป็นอย่างดีแม้จะมีวิธีการที่มีประโยชน์อื่น ๆ อีกมากมายซึ่งแสดงให้เห็นว่าประโยชน์ของสถานที่ภาพยนตร์เรื่องนี้
กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ถูกนำมาเป็นจุดที่การเจรจาต่อรองเมื่อมันมาถึงเงื่อนไขที่ดีสำหรับการถ่ายทำ หลักฐานจากสหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ บ่งบอกถึงรูปแบบของการทำงานร่วมกันระหว่างภาพยนตร์และอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในระดับขนาดใหญ่ผ่านทางรัฐบาลได้รับการสนับสนุนรูปแบบที่มีการกำหนดเป้าหมายที่จะส่งเสริมปลายทางสำหรับสถานที่ฟิล์มบางอย่างในอนาคต (ดูตัวอย่าง CanagaRetna 2007; ออลสเบิร์ก / SPI 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุตสาหกรรมภาพยนตร์อุตสาหกรรมภาพยนตร์มีส่วนได้ส่วนเสียในการพัฒนาการท่องเที่ยวปลายทางกับการตัดสินใจของภาพยนตร์ถ่ายทำที่สถานที่ที่เฉพาะเจาะจง พวกเขาก็เรียกความสนใจในปลายทางนี้และตามศักยภาพของตำแหน่งนี้จะถูกแปลงเป็นปลายทาง อย่างไรก็ตาม " ผู้ผลิตคิดแรกเกี่ยวกับสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการผลิต พวกเขาไม่ได้อยู่ในธุรกิจเหมือนกันที่ทำให้สถานที่ดูดี เพื่อประโยชน์ของตนเองหรือของอ่อยต่อความปรารถนาของเจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวในท้องถิ่น " ( อีแวนส์ , 2547 , หน้า 6 ) ปัญหาแรกที่เกิดขึ้นในขั้นตอนแรกของกระบวนการวางแผน ( คำนิยามของเป้าหมายและวัตถุประสงค์ การท่องเที่ยว รวมทั้งระบบทรัพยากรองค์กรและตลาด , การสร้างและประเมินทางเลือก การเลือก และการท่องเที่ยว และสุดท้าย การติดตามและประเมินผล ) ตามประสิทธิภาพการจัดการผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย อุตสาหกรรมภาพยนตร์ จะต้องมีส่วนร่วมในทุกส่วน รวมถึงขั้นตอนแรกของการกำหนดเป้าหมายและวัตถุประสงค์ นี้จะน้อยมาก ขณะที่อุตสาหกรรมภาพยนตร์มี วาระการประชุมที่แตกต่างกัน : การสร้างภาพยนตร์ที่พวกเขาต้องการ ไม่ใช่การท่องเที่ยว ภาพลักษณ์ การตลาดหรือชุมชนต้องการ ( บีเติ้น , 2005 ) วันที่ มีหลักฐานที่ จำกัด เฉพาะอุตสาหกรรมภาพยนตร์ที่ได้รับงานรวมอยู่ในการวางแผนการท่องเที่ยวในกระบวนการ อุตสาหกรรมภาพยนตร์มีความกระตือรือร้นน้อยเกี่ยวกับความร่วมมือ อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ของการได้รับการยอมรับในอุตสาหกรรมนี้เป็นอย่างดี แต่ด้วยวิธีการบรรเลงมากขึ้นซึ่งแสดงให้เห็นว่าประโยชน์ของสถานที่ฟิล์มเป็นจุดหมายการท่องเที่ยวถูกนำมาเป็นประเด็นเมื่อมันมาเพื่อเจรจาเงื่อนไขที่ดีสำหรับการถ่ายทำ หลักฐานจากอังกฤษ อเมริกา และประเทศอื่น ๆ ระบุบางรูปแบบของความร่วมมือระหว่างฟิล์มและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในระดับขนาดใหญ่ผ่านรัฐบาลสนับสนุนโครงการที่มีเป้าหมายในการส่งเสริมปลายทางสำหรับสถานที่ภาพยนตร์ในอนาคต ( เห็นตัวอย่าง canagaretna , 2007 ; Olsberg / SPI , 2007 )