You are not alone Chapter 2 of 10 F

You are not alone Chapter 2 of 10 First night Alone.

I was up early this morning making a bento for myself and Tsumugu. Because I noticed that he always just buys bread in the cafeteria, he should eat something more filling.
Suddenly I felt someone breathe on my neck.

-are you making bento?.
- Tsumugu! Don't scare me like that. I thought you were still sleeping
-I just woke up, why are you making two?
- I made one for you too.
Then he smiled so bright, brigther then he ever has, it looked like a different person
-really? Thanks.

I felt that I was slightly blushing.. so I looked away and finished packing the bentos.

I ran up to my room and put on my uniform and did my hair in the same style as always.

When i came back down grandpa was awake and he had already begun fixing the nets.
Tsumugu was still upstairs.
- Tsumugu! Are you coming?

I'll be down in a minute.

That's when i realized that I have started calling him Tsumugu insteed of Tsumugu-kun. He didn't seem to mind it but I just hadn't noticed it before. I guess when you are living together it isn't weird to call someone their name without honorifics.

Tsumugu came down and we started walking to school. Neither of us said a word the entire way it was getting kind of awkward, but Tsumugu was the first one to breakt the silence.
-good thing that we are in the same class again.
-yeah

-Chisaki, I can't walk home with you today I have to stop by at Saya mart and buy some ingredients for dinner tonight so just go home without me.
-Okay got it.
Then the bell rang and class started.
Just before lunch I walked over to Tsumugu's table handing him his bento
-Here! I said looking down at the ground probably blushing
-thanks.

At that moment we were the center of attention in the class. People whistling.
-nice going Tsumugu! Didn't know that you and Chisaki we're a thing.
I got so embarressed and rushed back to my seat.

When class started I felt as if Tsumugu was gazing at me this whole time. I sit a couple of tables in front of him but I still noticed it. Whenever I looked back at him he turned away and started scrabbling in his notebook.

School had finally ended and I was walking home. I looked over my side at the ocean, I felt a stabing pain in my chest and felt the tears falling down my cheek. Why? Why did they all go away and leave me all alone? I miss those times when we were still in elementrary school. Everything was so simple back then. Hikari always used to bully Manaka and I had to be the one protecting her and Kaname always stood there laughing, that became our daily routine. I miss them.
Lost in my own thoughts I couldn't hear someone calling my name
-Chisaki-san! Chisaki-san! Are you listening?
It was Akane-san.. our neighbour.
- ah yes sorry Akane-san
-It's okay deer. Here I have some leftovers from yesterday won't you give them to Isamu-san?
-Yes! I will make sure grandpa gets them
-such a nice girl.
With that I started running to the house. Going to grandpa's usual spot
- Grandpa! The lady next door wanted to give this to you...

-Grandp-

-Grandpa!
Unable to move by the shock of seeing grandpa unconscious on the net with blood around him.I finally pulled myself together and ran into the house and called an ambulance at the same time I heard Tsumugu enter the house
- I'm home!
- Tsumugu!
I ran to him crying
-It's grandpa

Tsumugu looked stunned for a moment but then he walked towards me and said
- It's gonna be okay, have you called an ambulance?
- Yes. They will be here in about 2 minutes.

When the ambulance arrived they took grandpa and me and Tsumugu jumped in the car as well.
When we arrived at the hospital we were told that he was stable but he needed to get into surgery as quick as possible otherwise it could be life threatning.

-Please,wake up Grandpa!

A nurse then took my hand and said
- If you're a family member,please wait over here.

As I was struggling to get to grandpa,Tsumugu held me back

-No don't take Grandpa away! I yelled at her

-Chisaki, calm down.

-Don't leave me.

-Chisaki!

-Don't take anyone else away from me!
- Chisaki.
At that moment I broke into tears and started sobbing in Tsumugus arm.

And we just stayed like that for a while until I had stopped crying.

After a couple of hours someone came up to me and said that Grandpa was fine and that he was sleeping and it was probably best if we did the same.
When Tsumugu and I arrived home it was quiet. Too quiet. Neither of us said a word.
I went upstairs and took a bath. I don't know how long exactly I just sat there in the water staring at the ceiling. When I got into my room my ena was 100% recharged from the bath.
Tsumugu was sitting on my bed.
- Tsumugu? Is something wrong

-No.
My hair was wet and dripping.
-Your hair looks good, it's different then how you always wear it.
-thank you, I always just wear it in a pony tail because its easier.
-It suits I have been wondering..can I sleep in here?, somehow it's too quiet without grandpa..

I felt my cheeks getting warm and my heart beating faster.

Yeah.. Just grab your futon then.

After a while we were both just laying next to each other looking into each others eyes.

Without saying anything. We were so close that I could feel his breathing.

My heart was beating so fast. Why? Did I like Tsumugu? I'm not sure what it is I feel, but it's something special.
-Chisaki. I'm really glad that you are here...
-Me too, If Tsumugu wasn't here I would probably just be crying somewhere alone.

-But you aren't alone. You have me...

-mm
-anyways we should probably sleep, alot has happened today so we should get some have to be in school in a couple of hours.

-yeah, Good night Tsumugu
-night..

after a couple of minutes I felt arms around me.
-Waii- Tsumugu what are yo-?
-Just let me okay... I get lonely too.

With that I let him embrace me, him being so close to me that I could hear his heartbeat and feel his breathing.
Maybe I like him after all...

After a while I heard that he was sleeping and so on I too fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณไม่ใช่คนเดียว 2 บทของ Alone 10 คืนแรกฉันมีค่าตั้งแต่เช้านี้ทำ bento เป็นและ Tsumugu เพราะผมสังเกตเห็นว่า เขาเสมอเพียงแค่ซื้อขนมปังในโรงอาหาร ควรกินสิ่งที่กรอกเพิ่มเติมทันใดนั้นผมรู้สึกคนหายใจบนคอ-คุณทำ bento-Tsumugu อย่าตกใจฉันเช่นนั้น ฉันคิดว่า คุณก็ยังนอน-เพียงแค่ตื่นขึ้น ทำไมคุณทำสอง-ทำให้คุณเกินไปแล้ว ยิ้มให้สว่าง brigther แล้วเขาเคยได้ มันดูเหมือนคนอื่น-จริงหรือไม่ ขอบคุณฉันรู้สึกว่า ฉันมีเล็กน้อย blushing ... ดังนั้นผมมองไป และเสร็จสิ้นการบันทึก bentosผมวิ่งขึ้นไปที่ห้องของฉัน และสวมเครื่องแบบของฉัน และทำผมในลักษณะเดียวกันเช่นเคยเมื่อฉันกลับมาลงปู่ได้ตื่นตัว และเขาได้เริ่มแก้ไขการมุ้งTsumugu ยังชั้นบนได้-Tsumugu คุณจะมาหรือไม่จะลงในนาทีคือเมื่อฉันตระหนักว่า ฉันได้เริ่มต้นเรียกเขา insteed Tsumugu ของ Tsumugu kun เขาไม่ได้ดูเหมือนจะรังเกียจมัน แต่ฉันเพียงแค่ไม่ได้สังเกตเห็นมาก่อน ผมคิดว่า เมื่อคุณอาศัยอยู่ด้วยกันไม่แปลกคนเรียกชื่อของพวกเขา โดย honorificsTsumugu ลงมา และเราเริ่มเดินไปโรงเรียน เราไม่กล่าวคำวิธีทั้งหมดที่ได้รับความตกใจของ แต่ Tsumugu เป็นคนแรกเพื่อ breakt ความเงียบ-สิ่งที่ดีที่เราอยู่ในประเภทเดียวกันอีกด้วย-ใช่-Chisaki ฉันไม่เดินกลับกับคุณวันนี้ได้แวะมาที่ร้าน Saya และซื้อส่วนผสมบางอย่างสำหรับค่ำคืนนี้ดังนั้นเพียงแค่กลับบ้านฉัน-เอาล่ะได้การแล้ว ระฆังรัง และเริ่มเรียนก่อนอาหารกลางวัน ฉันเดินผ่านตารางของ Tsumugu handing bento ของเขาเขา-ที่นี่ ผมพูดมองลงที่พื้นดินคง blushing-ขอบคุณในขณะที่ เรามีจุดสนใจในชั้นเรียน คนที่วิสท์ลิง-ไปดี Tsumugu ไม่ทราบว่า คุณและ Chisaki เราเป็นสิ่งที่มี embarressed ให้ และวิ่งกลับไปที่นั่งของฉันเมื่อเริ่มต้นคลาส ผมรู้สึกว่า Tsumugu มีพร้อมที่ฉันขณะนี้ทั้งหมด ฉันนั่งคู่ตารางหน้าเขา แต่ผมยังสังเกตเห็นมัน เมื่อผมมองไปที่เขา เขาหัน และเริ่ม scrabbling ในสมุดบันทึกของเขาโรงเรียนสุดท้ายสิ้นสุดลง และฉันเดินหน้าแรก ผมมองผ่านด้านข้างของฉันที่ทะเล ฉันรู้สึกเจ็บ stabing ในหน้าอกของฉัน และรู้สึกน้ำตาตกลงแก้มของฉัน ทำไม ทำไมไม่ได้พวกเขาทั้งหมดไป และทิ้งฉันอยู่คนเดียว คิดเวลาที่แนะนำยังอยู่ในโรงเรียน elementrary ทุกอย่างได้ง่ายดังนั้นกลับมาแล้ว ฮิคาริจะใช้รังแก Manaka และผมจะ ได้ปกป้องเธอและมักจะยืนมีหัวเราะ Kaname ที่กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเรา คิดถึงพวกเขาหายไปในความคิดของฉันเองฉันไม่ได้ยินคนเรียกชื่อของฉัน-Chisaki ซัง Chisaki ซัง คุณฟังหรือไม่ก็อากาเนะซัง... เพื่อนบ้านของเรา-อา ใช่ขออากาเนะซัง-เป็นไรเดียร์ ที่นี่มีเหลือบางอย่างจากเมื่อวานนี้ ไม่คุณให้นั้น Isamu ซัง-ใช่ ฉันจะแน่ใจว่าปู่ได้รับพวกเขา-สาวสวยที่ ผมเริ่มทำงานที่บ้าน ไปจุดปกติของปู่-ปู่ ผู้หญิงไปอยากจะให้คุณ...-Grandp--ปู่ไม่สามารถย้าย โดยช็อตเห็นปู่อสัญบนกับเลือดรอบเขาผมดึงตัวเองเข้าด้วยกัน และวิ่งเข้าบ้าน และเรียกรถพยาบาลเป็นเวลาเดียวกันผมได้ยิน Tsumugu บ้าน-ฉันอยู่บ้าน-Tsumuguฉันวิ่งเขาร้องไห้-เรื่องของปู่Tsumugu ดูตกตะลึงไปครู่ แต่แล้วเขาเดินเข้าไปหาผม และกล่าวว่า-มันเป็นไปได้ล่ะ คุณได้เรียกรถพยาบาลที่-ใช่ พวกเขาจะอยู่ที่นี่ใน 2 นาทีเมื่อมาถึงที่รถพยาบาล จะเอาปู่และ me และ Tsumugu ไปในรถด้วยเมื่อเรามาถึงที่โรงพยาบาลเราก็บอกว่า เขามั่นคง แต่เขาต้องเข้าผ่าตัดเป็นอย่างรวดเร็วที่สุด มิฉะนั้นมันอาจจะ threatning ชีวิต-กรุณา ปลุกปู่พยาบาลแล้วเอามือของฉัน และกล่าวว่า-ถ้าคุณเป็นสมาชิกครอบครัว โปรดรอโน่นเป็นผมไม่ดิ้นรนไปปู่ Tsumugu เดิมฉัน-ไม่ไม่พาปู่ไป ฉัน yelled ที่เธอ-Chisaki สงบลง-อย่าทิ้งฉัน-Chisaki-ไม่มีใครไปจากฉัน-Chisakiขณะที่ ฉันยากจนไหล และเริ่ม sobbing Tsumugus แขนและเราเชื่อเช่นนั้นในขณะจนฉันหยุดร้องไห้หลังจากสองชั่วโมง คนมาให้ฉัน และกล่าวว่า ปู่ไม่ครบ และให้ เขาได้นอน และก็คงดีถ้าเราไม่ได้เหมือนกันเมื่อ Tsumugu และ ถึงบ้าน เงียบสงบ เงียบสงบเกินไป เราไม่กล่าวคำI went upstairs and took a bath. I don't know how long exactly I just sat there in the water staring at the ceiling. When I got into my room my ena was 100% recharged from the bath.Tsumugu was sitting on my bed.- Tsumugu? Is something wrong-No.My hair was wet and dripping.-Your hair looks good, it's different then how you always wear it.-thank you, I always just wear it in a pony tail because its easier.-It suits I have been wondering..can I sleep in here?, somehow it's too quiet without grandpa..I felt my cheeks getting warm and my heart beating faster.Yeah.. Just grab your futon then.After a while we were both just laying next to each other looking into each others eyes.Without saying anything. We were so close that I could feel his breathing.My heart was beating so fast. Why? Did I like Tsumugu? I'm not sure what it is I feel, but it's something special.-Chisaki. I'm really glad that you are here...-Me too, If Tsumugu wasn't here I would probably just be crying somewhere alone.-But you aren't alone. You have me...-mm-anyways we should probably sleep, alot has happened today so we should get some have to be in school in a couple of hours.-yeah, Good night Tsumugu-night..after a couple of minutes I felt arms around me.-Waii- Tsumugu what are yo-?-Just let me okay... I get lonely too.With that I let him embrace me, him being so close to me that I could hear his heartbeat and feel his breathing.Maybe I like him after all...After a while I heard that he was sleeping and so on I too fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณไม่ได้อยู่คนเดียวบทที่ 2 จาก 10 คืนแรกคนเดียวผมก็ตื่น แต่เช้าเช้าวันนี้การทำเบนโตะสำหรับตัวเองและ Tsumugu เพราะผมสังเกตเห็นว่าเขามักจะเพียงแค่ซื้อขนมปังในโรงอาหารเขาควรจะกินอะไรเพิ่มเติมกรอกทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่ามีใครบางคนหายใจที่คอของฉันคุณสรรพด้วยการทำเบนโตะ ?. - Tsumugu! ไม่หลอนฉันอย่างนั้น ฉันคิดว่าคุณยังคงนอนหลับ-I เพียงแค่ตื่นขึ้นมาทำไมคุณทำให้สอง? - ฉันทำอย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับคุณเกินไปแล้วเขาก็ยิ้มสดใส, brigther แล้วเขาเคยได้มันดูเหมือนเป็นคนที่แตกต่างกันA:? ขอบคุณฉันรู้สึกว่าฉันได้อายเล็กน้อย .. ดังนั้นผมมองออกไปและเสร็จสิ้นการบรรจุ Bentos ฉันวิ่งขึ้นไปที่ห้องของฉันและใส่ชุดของฉันและทำผมในสไตล์เดียวกับเสมอเมื่อฉันกลับมาลงเป็นคุณปู่ ตื่นตัวและเขาได้เริ่มขึ้นแล้วการแก้ไขตาข่ายTsumugu ยังชั้นบน- Tsumugu! คุณมา? ฉันจะลงไปในนาทีที่เมื่อผมรู้ว่าผมได้เริ่มต้นเรียกเขาว่า insteed Tsumugu ของ Tsumugu คุง เขาดูเหมือนจะไม่ได้ใจมัน แต่ฉันก็ไม่ได้สังเกตเห็นมันก่อน ผมคิดว่าเมื่อคุณอยู่ด้วยกันมันก็ไม่แปลกที่จะเรียกใครบางคนที่ชื่อของพวกเขาโดยไม่ต้อง honorifics Tsumugu ลงมาและเราเริ่มเดินไปโรงเรียน เราทั้งสองกล่าวว่าคำว่าวิธีการทั้งหมดจะได้รับชนิดของอึดอัด แต่ Tsumugu เป็นคนแรกที่จะ breakt เงียบสิ่งที่ได้ดีว่าเราอยู่ในระดับเดียวกันอีกครั้ง-yeah -Chisaki ฉันไม่สามารถเดินกลับบ้าน กับคุณในวันนี้ฉันต้องหยุดโดยที่ Saya มาร์ทและซื้อส่วนผสมบางอย่างสำหรับอาหารค่ำในคืนนี้เพียงเพื่อกลับบ้านโดยไม่ต้องฉัน-Okay ได้มันแล้วเสียงระฆังดังขึ้นและชั้นเริ่มต้นก่อนที่จะรับประทานอาหารกลางวันที่ผมเดินออกไปที่โต๊ะ Tsumugu ของเขายื่นของเขา เบนโตะ-Here! ฉันกล่าวว่ามองลงมาที่พื้นดินอาจจะอาย-thanks ในขณะที่เราศูนย์กลางของความสนใจในชั้นเรียน คนผิวปาก-Nice จะ Tsumugu! ไม่ทราบว่าคุณและ Chisaki เราสิ่งที่ผมได้รับ embarressed มากและรีบวิ่งกลับไปยังที่นั่งของฉันเมื่อเรียนเริ่มต้นผมรู้สึกราวกับว่า Tsumugu ถูกจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลานี้ ฉันนั่งคู่ของตารางในหน้าของเขา แต่ฉันยังคงสังเกตเห็นมัน เมื่อใดก็ตามที่ผมมองกลับมาที่เขาเขาหันออกไปและเริ่มต้น scrabbling ในสมุดบันทึกของเขาโรงเรียนได้จบลงแล้วและฉันก็เดินกลับบ้าน ผมมองไปด้านข้างของฉันที่มหาสมุทรผมรู้สึกเจ็บปวด stabing หน้าอกของฉันและรู้สึกว่าน้ำตาล้มลงแก้มของฉัน ทำไม? ทำไมพวกเขาทั้งหมดก็หายไปและปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวทั้งหมดหรือไม่ ฉันคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่อเรายังอยู่ในโรงเรียน elementrary ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายเพื่อให้กลับมาแล้ว การิมักจะใช้ในการพาล Manaka และฉันได้เป็นหนึ่งในการปกป้องเธอและคานาเมะมักจะยืนอยู่ที่นั่นหัวเราะที่กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเรา ผมคิดถึงพวกเขาหายไปในความคิดของฉันเองฉันไม่สามารถได้ยินคนเรียกชื่อของฉัน-Chisaki ซาน! Chisaki ซาน! หรือไม่คุณฟังมันเป็นอากาเนะซัง .. เพื่อนบ้านของเรา- อาใช่ขอโทษอากาเนะซังกวางโอเค แต่ก็ของ ที่นี่ฉันมีของเหลือจากเมื่อวานนี้จะไม่ให้คุณให้พวกเขาไปอิซามุซัง? ใช่! เราจะทำให้แน่ใจว่าพวกเขาได้รับคุณปู่-such สาวดีกับที่ผมเริ่มทำงานที่บ้าน จะไปจุดปกติของคุณปู่- คุณปู่! ผู้หญิงประตูถัดไปอยากจะให้นี้ให้คุณ ... -Grandp- -Grandpa! ไม่สามารถย้ายโดยช็อตของการได้เห็นคุณปู่หมดสติอยู่บนสุทธิด้วยเลือดที่อยู่รอบ ๆ him.I ที่สุดดึงตัวเองเข้าด้วยกันและวิ่งเข้าไปในบ้านและที่เรียกว่า รถพยาบาลในเวลาเดียวกันฉันได้ยิน Tsumugu เข้าไปในบ้าน- ฉันบ้าน! - Tsumugu! ฉันวิ่งไปที่เขาร้องไห้แต่ก็ของปู่Tsumugu ดูตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วเขาก็เดินมาหาผมและบอกว่า- มันจะเป็นโอเคมีคุณ เรียกรถพยาบาล? - ใช่ พวกเขาจะอยู่ที่นี่ในประมาณ 2 นาทีเมื่อรถพยาบาลมาถึงพวกเขาเอาคุณปู่และฉันและ Tsumugu เพิ่มขึ้นในรถได้เป็นอย่างดีเมื่อเรามาถึงที่โรงพยาบาลเราก็บอกว่าเขาเป็นคนที่มีความเสถียร แต่เขาต้องการที่จะได้รับในการผ่าตัดเป็นอย่างรวดเร็ว เป็นไปได้มิฉะนั้นมันอาจจะเป็นชีวิต threatning รบกวนตื่นขึ้นมาคุณปู่! พยาบาลแล้วเอามือของฉันและพูดว่า- หากคุณเป็นสมาชิกในครอบครัวโปรดรอสักครู่กว่าที่นี่ขณะที่ผมกำลังดิ้นรนเพื่อให้ได้เพื่อคุณปู่, Tsumugu จัดขึ้นฉันกลับไม่มีไม่ได้ใช้คุณปู่ออกไป! ผมตะโกนใส่เธอ-Chisaki สงบลงDon 'ทิ้งฉัน-Chisaki! Don 'ใช้คนอื่นออกไปจากฉัน! - Chisaki ในขณะที่ผมบุกเข้าไปในน้ำตาและเริ่มร้องไห้ที่แขน Tsumugus และเรา เพียงแค่อยู่อย่างนั้นในขณะที่จนกว่าฉันจะได้หยุดร้องไห้หลังจากไม่กี่ชั่วโมงมีคนเข้ามาหาฉันและบอกว่าคุณปู่ได้ดีและบอกว่าเขากำลังหลับอยู่และมันก็น่าจะดีที่สุดถ้าเราก็ทำเช่นเดียวกันเมื่อ Tsumugu และฉันมาถึง มันเป็นบ้านที่เงียบสงบ เงียบเกินไป เราทั้งสองกล่าวว่าคำว่าผมไปชั้นบนและอาบน้ำ ผมไม่ทราบว่านานว่าฉันเพียงแค่นั่งอยู่ในน้ำจ้องมองที่เพดาน เมื่อฉันได้เข้ามาในห้องของฉัน Ena ของฉันถูก 100% ชาร์จจากห้องอาบน้ำTsumugu กำลังนั่งอยู่บนเตียงของฉัน- Tsumugu? เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องไม่มีผมของฉันก็เปียกและแหมะผมล่ะดูดีก็แตกต่างกันแล้ววิธีการที่คุณมักจะสวมใส่มัน-thank คุณฉันเสมอเพียงแค่สวมใส่ในหางม้าง่ายขึ้นเพราะมันแต่ก็เหมาะสมกับฉันมี รับ wondering..can ฉันนอนที่นี่ ?, อย่างใดมันเงียบเกินไปโดยไม่ต้องคุณปู่ .. ผมรู้สึกว่าแก้มของฉันได้รับความอบอุ่นและหัวใจของฉันเต้นเร็วขึ้นใช่ .. เพียงแค่คว้าฟูกของคุณแล้วหลังจากที่ในขณะที่เราทั้งสองเพียงแค่วางถัดจาก กันมองตากันอื่น ๆโดยไม่พูดอะไร เราอยู่ใกล้ที่ฉันสามารถรู้สึกหายใจของเขาหัวใจของฉันกำลังเต้นอย่างรวดเร็ว ทำไม? ฉันไม่ชอบ Tsumugu? ผมไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรฉันรู้สึก แต่มันก็เป็นสิ่งที่พิเศษ-Chisaki ฉันดีใจจริงๆที่คุณอยู่ที่นี่ ... -Me เกินไปถ้า Tsumugu ไม่ได้นี่ฉันอาจจะเป็นเพียงคนเดียวที่ร้องไห้-But คุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณมีฉัน ... -MM -anyways เราอาจจะนอนหลับจำนวนมากที่เกิดขึ้นในวันนี้เราจึงควรจะได้รับบางอย่างต้องอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในสองสามชั่วโมง-yeah, คืนที่ดี Tsumugu ไน .. หลังจากไม่กี่นาที ผมรู้สึกว่าแขนรอบตัวฉัน-Waii- Tsumugu สิ่งที่เป็น Yo-? อันเดิมให้ฉันโอเค ... ฉันจะได้รับเหงาเกินไปกับที่ผมให้เขาโอบกอดฉันเขาเป็นเพื่อให้ใกล้ชิดกับฉันว่าฉันสามารถได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจของเขาและความรู้สึก การหายใจของเขาบางทีฉันอาจจะชอบเขาหลังจากทั้งหมด ... หลังจากที่ในขณะที่ผมได้ยินมาว่าเขาได้รับการนอนหลับและอื่น ๆ ฉันก็ผล็อยหลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจะไม่โดดเดี่ยว บทที่ 2 ของ 10 คืนแรกคนเดียว

ผมตื่นแต่เช้าทำข้าวกล่องสำหรับตัวเองและ tsumugu . เพราะผมสังเกตว่าเขาจะซื้ออาหารในโรงอาหาร เขาควรจะกินอะไรเพิ่มเติม
ฉันรู้สึกบางคนหายใจรดต้นคอของฉัน

- เธอจะทำข้าวกล่อง ? .
- tsumugu ! ไม่ต้องกลัวฉันขนาดนั้นก็ได้ ฉันคิดว่าคุณยังคงนอน
- ผมเพิ่งตื่นทำไมคุณถึงทำให้สอง
ผมทำให้คุณอันหนึ่ง
แล้วเขายิ้มสดใส brigther แล้วที่เขาเคยมี มันดูเหมือน
- อีกคนเหรอ ? ขอบคุณครับ

ผมรู้สึกว่าผมหน้าแดงเล็กน้อย . . . . . . . ฉันมองไปและเก็บของเสร็จเบนโตะ

ฉันวิ่งขึ้นไปที่ห้อง และใส่ชุดนักเรียนแล้ว ผมทรงเดียวกับเสมอ

เมื่อผมกลับมาลงปู่ตื่นอยู่และเขาได้เริ่มขึ้นแล้ว ซ่อมอวน
tsumugu ยังอยู่ข้างบน
- tsumugu ! คุณจะมามั้ย

เดี๋ยวฉันจะลงไป

นั่นคือเมื่อฉันตระหนักว่าฉันได้เริ่มต้นเรียกเขา tsumugu insteed ของ tsumugu คุง เขาดูเหมือนไม่รังเกียจมัน แต่ผมไม่ได้สังเกตมาก่อนฉันคิดว่าเมื่อคุณอยู่ด้วยกันมันไม่แปลกนะที่จะเรียกคนชื่อของพวกเขาโดยไม่ให้เกียรติ

tsumugu ลงมา แล้วเราก็เดินไปโรงเรียน เราก็พูดมาทั้งหมดมันก็จะดูแปลกๆ แต่ tsumugu เป็นคนแรก breakt เงียบ .
- เรื่องดีๆ ที่เราได้อยู่ห้องเดียวกันอีก
-

- chisaki ,ฉันไม่สามารถเดินกลับบ้านกับคุณ วันนี้ฉันต้องไปที่ร้านและซื้อเครื่องปรุงบางอย่าง ซายะ คืนนี้ก็กลับบ้านโดยที่ไม่มีฉัน .
-
แล้วโอเค เข้าใจแล้วครับ กริ่งดัง คลาสเริ่ม
ก่อนมื้อเที่ยง ผมเดินมาที่โต๊ะของ tsumugu มอบหมายเขา
- เบนโตะของเขาที่นี่ ฉันบอกว่า มองลงไปยังพื้นดินอาจจะเขิน
ขอบคุณครับ

ตอนนั้นเราอยู่ที่ศูนย์กลางของความสนใจในชั้นเรียนคนผิวปาก tsumugu
- เยี่ยมไปเลย ! ไม่รู้ว่าคุณและ chisaki เราเลย .
ผมก็เลย embarressed และรีบกลับไปที่นั่งของฉัน

เมื่อเริ่มเรียนแล้วผมรู้สึกว่า tsumugu กำลังจ้องมองผมตลอดเวลา ผมนั่งคู่ของตารางในด้านหน้าของเขา แต่ฉันก็ยังสังเกตเห็น เมื่อใดก็ตามที่ฉันมองไปที่เขา เขาหันกลับไปและเริ่ม scrabbling ในสมุดบันทึกของเขา

โรงเรียนก็จบลง และฉันก็เดินกลับบ้าน ฉันมองด้านข้างของฉันที่ทะเล ผมรู้สึก stabing เจ็บหน้าอกและรู้สึกถึงน้ำตาร่วงลงมาที่แก้มของฉัน ทำไม ? ทำไมพวกเขาต้องจากไปและทิ้งฉันไว้คนเดียว ฉันคิดถึงเวลาเหล่านั้นเมื่อเรายังอยู่ใน elementrary โรงเรียน ทุกอย่างมันดูง่ายแล้วฮิคาริที่ใช้มักจะรังแก มานากะ และฉันก็เป็นคนที่ปกป้องเธอ และคานาเมะมักจะยืนหัวเราะ มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเรา ฉันคิดถึงพวกเขา .
หายไปในความคิดของผมเอง ผมไม่ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกฉันชื่อ
- chisaki ซาน chisaki ซาน คุณกำลังฟัง
มันอากาเนะซัง . . . เพื่อนบ้านของเรา
- อ้า ใช่ โทษที อากาเนะซัง
- ของกวางค่ะที่นี่ผมมีเหลือจากเมื่อวานไม่ให้ซามุซัง ?
- ครับ ! ผมจะทำให้แน่ใจว่า คุณตารับ
-
กับผู้หญิงดีๆ ที่ผมเริ่มวิ่งเข้าบ้าน ไปหาคุณปู่ปกติจุด
- คุณปู่ ! สาวประตูถัดไปต้องการให้นี่กับคุณ . . . . . . .

-

- grandp - คุณปู่ !
ไม่สามารถย้ายจากช็อคที่ได้เห็นปู่ไม่รู้สึกตัวในสุทธิที่มีเลือดรอบๆตัวเขา