SummaryLady Bracknell comes onstage gossiping about a friend whose hus การแปล - SummaryLady Bracknell comes onstage gossiping about a friend whose hus ไทย วิธีการพูด

SummaryLady Bracknell comes onstage

Summary

Lady Bracknell comes onstage gossiping about a friend whose husband has died recently. Seating herself, she asks for one of the cucumber sandwiches Algernon has promised her. However, no cucumber sandwiches are in sight—Algernon, without realizing what he was doing, has devoured every last one. He gazes at the empty plate in horror and asks Lane sharply why there are no cucumber sandwiches. Quickly sizing up the situation, Lane explains blandly that he couldn’t find cucumbers at the market that morning. Algernon dismisses Lane with obvious, and feigned, displeasure. Lady Bracknell is not concerned, and she chatters about the nice married woman she’s planning to have Algernon take in to dinner that evening. Regretfully, Algernon tells Lady Bracknell that due to the illness of his friend Bunbury, he’ll be unable to come to dinner after all. Lady Bracknell expresses her irritation about Bunbury’s “shilly-shallying” over the question of whether he’ll live or die. To appease her, and to give Jack a chance to propose to Gwendolen, Algernon offers to go over the musical program for an upcoming reception with her and takes her into the music room.

Alone with Gwendolen, Jack awkwardly stammers out his admiration, and Gwendolen takes charge. She lets Jack know right away that she shares his feelings, and Jack is delighted. However, he is somewhat dismayed to learn that a good part of Gwendolen’s attraction to him is due to what she believes is his name—Ernest. Gwendolen is fixated on the name Ernest, which she feels has “a music of its own” and “inspires absolute confidence.” Gwendolen makes clear that she would not consider marrying a man who was not named Ernest.

Lady Bracknell returns to the room, and Gwendolen tells her she is engaged to Jack. Lady Bracknell then interviews Jack to determine Jack’s eligibility as a possible son-in-law. Jack seems to be giving all the right answers, until Lady Bracknell inquires into his family background. Jack explains that he has no idea who his parents were, and that he was found, by the man who adopted him, in a handbag in the cloakroom at Victoria Station. Lady Bracknell is scandalized. She forbids him from marrying Gwendolen and leaves the house angrily.

Algernon enters, and Jack reviews the results of his interview with Lady Bracknell, explaining that as far as Gwendolen is concerned the two of them are engaged. Algernon asks mischievously whether Jack has told her the truth about being “Ernest in town, and Jack in the country,” and Jack scoffs at the idea. He says he plans to kill off Ernest by the end of the week by having him catch a severe chill in Paris. Algernon asks whether Jack has told Gwendolen about his ward, Cecily, and again Jack scoffs at the question. He claims Cecily and Gwendolen will surely become friends and “will be calling each other sister.”

Gwendolen reenters and asks to speak privately with Jack. She tells him how the story of his childhood has stirred her and declares her undying love, whatever happens. She asks Jack for his address in the country and Algernon listens in, jotting it down on his cuff. Jack exits with Gwendolen to show her to her carriage, and Lane comes in with some bills, which Algernon promptly tears up. He tells Lane he plans to go “Bunburying” the next day and asks him to lay out “all the Bunbury suits.” Jack returns, praising Gwendolen, and the curtain falls on Algernon laughing quietly and looking at his shirt cuff.

Analysis

The scene in which Jack proposes to Gwendolen portrays a reversal of Victorian assumptions about gender roles. Propriety demanded that young women be weak and ineffectual, helpless vessels of girlish admiration and passivity, while men were supposed to be authoritative and competent. Here, however, Jack stammers ineffectually, and Gwendolen takes the whole business of the marriage proposal out of his hands. Wilde has some fun with the rigidity of Victorian convention when he has Gwendolen backtrack and insist that Jack start the whole proposal process over again, doing it properly. The social commentary in this scene goes deeper than the Victorian concern with propriety. In the figure of Gwendolen, a young woman obsessed with the name Ernest, and not with actual earnestness itself, Wilde satirizes Victorian society’s preoccupation with surface manifestations of virtue and its willingness to detect virtue in the most superficial displays of decent behavior. The Ernest/earnest joke is a send-up of the whole concept of moral duty, which was the linchpin of Victorian morality.

Wilde uses Lady Bracknell’s interview of Jack to make fun of the values of London society, which put a higher premium on social connections than on character or goodness. More disquieting than the questions themselves is the order in which Lady Bracknell asks them. Before she even gets to such matters as income and family, she wants to know if Jack smokes, and she is pleased to hear that he does, since she considers smoking an antidote to idleness. Such trivial questions suggest the vacuity of London society, where more weighty issues are of secondary importance. The questions about Jack’s family background, however, reveal Lady Bracknell’s darker side. When Jack admits he has “lost” both his parents, Lady Bracknell replies with an elaborate pun: “To lose one parent, Mr. Worthing, may be regarded as a misfortune; to lose both looks like carelessness.” Like so many of Lady Bracknell’s pronouncements, this one is funny because it’s absurd. However, the statement also reflects a heartlessness that’s very real and not funny at all. Lady Bracknell responded in an equally callous way to Bunbury’s lingering illness when she remarked, “I must say . . . that I think it is high time that Mr. Bunbury made up his mind whether he was going to live or to die. This shilly-shallying with the question is absurd.” In pronouncements such as these, Lady Bracknell reveals an unsettling notion that colored every aspect of Victorian life: poverty and misfortune are, to some extent, an outcome of moral unworthiness.

In The Importance of Being Earnest, conventional morality operates on two levels of hypocrisy. On one level is the portrait Algernon paints of what he sees as conventional married bliss, in which husband and wife appear faithful but either one or the other is carrying on behind the other one’s back. He tells Jack that, in a marriage, either husband or wife will certainly want to know Bunbury, and that “in married life three is company and two is none.” Confronted with a man who is “Ernest in town and Jack in the country,” a conventional Victorian audience would probably have seen some reference to heterosexual infidelity. However, Wilde’s audience must also have been full of people to whom “Ernest in town and Jack in the country” meant something quite different, something that had to be buried far below the surface of the dialogue. When Lady Bracknell says that “a cloakroom at a railway station might serve to conceal a social indiscretion—has probably, indeed, been used for that purpose before now,” a twenty-first-century reader or audience member most likely will imagine another kind of life that Victorian hypocrisy required one to hide: the secret life of homosexuals, for which Wilde himself was condemned.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
สรุป

เลดี้เบรกเนลมา onstage gossiping เกี่ยวกับเพื่อนสามีเสียชีวิตเมื่อเร็ว ๆ นี้ เธอที่นั่งตัวเอง ถามหนึ่งแซนด์วิชแตงกวาล็กวูดมีสัญญาเธอ อย่างไรก็ตาม แซนด์วิชแตงกวาไม่อยู่ในสายตา — ล็กวูด โดยไม่รู้ถึงเขาไม่ทำอะไร มีกลืนล้วนแต่ เขา gazes ที่จานเปล่าในสยองขวัญ และถามทำไมมีแซนด์วิชแตงกวาไม่เลนอย่างรวดเร็ว ขนาดค่าสถานการณ์อย่างรวดเร็ว เลนอธิบาย blandly ว่า เขาไม่สามารถหาแตงกวาที่ตลาดเช้าวันนั้น ล็กวูด dismisses เลนกับไม่พอใจอย่างชัดเจน และ feigned เบรกเนลผู้หญิงไม่เกี่ยวข้อง และเธอ chatters เกี่ยวกับผู้หญิงที่แต่งงานดีเธอถูกวางแผนให้อัลเจอนอนไปในค่ำคืนนั้น Regretfully ล็กวูดบอกเบรกเนลเลดี้ที่เนื่องจากการเจ็บป่วยของเพื่อนของเขาบันบูรี่ เขาจะสามารถมาถึงมื้อเย็นหลังจากทั้งหมด เบรกเนลเลดี้แสดงเกิดการระคายเคืองของเธอเกี่ยวกับบันบูรี่ของ "shilly-shallying" ผ่านคำถามที่ว่าเขาจะอยู่ หรือตาย ในเธอ และให้แจ็คมีโอกาสเสนอเพื่อ Gwendolen ล็กวูดเสนอไปผ่านโปรแกรมดนตรีรับเกิดขึ้นกับเธอ และนำเธอเข้าไปในห้องดนตรี

Alone ด้วย Gwendolen แจ็คเก้ ๆ stammers ออกชื่นชมของเขา และ Gwendolen ขึ้นค่าธรรมเนียม เธอทำให้รู้ทันทีว่า เธอใช้ความรู้สึกของเขา และแจ็คยินดีแจ็ค อย่างไรก็ตาม เขาเป็น dismayed ค่อนข้างจะเรียนรู้ว่าส่วนที่ดีของสถานที่ท่องเที่ยวของ Gwendolen เขาใช้เนื่องจากสิ่งที่เธอเชื่อว่า ชื่อของเขา — เออร์เนสต์ Gwendolen เป็น fixated ในชื่อเออร์เนสต์ ซึ่งเธอรู้สึกมี "เพลงของตัวเอง" และ "แรงบันดาล ใจความเชื่อมั่นแน่นอน" Gwendolen ทำให้ชัดเจนว่า เธอจะไม่พิจารณาแต่งคนที่ไม่ชื่อว่าเออร์เนสต์

เลดี้เบรกเนลกลับไปห้องพัก และ Gwendolen บอกเธอเธอหมั้นกับแจ็ค เบรกเนลเลดี้แล้วสัมภาษณ์แจ็คเพื่อกำหนดสิทธิของแจ็คเป็นลูกเขยได้ แจ๊คน่าจะ มีให้ทั้งหมดขวาคำ จนเบรกเนลเลดี้สอบถามในเบื้องหลังครอบครัวของเขา แจ็คอธิบายว่า เขามีความคิดที่พ่อแม่ของเขา และว่า เขา พบ โดยคนนำเขา ในกระเป๋าใน cloakroom ที่สถานี Victoria เบรกเนลเลดี้เป็น scandalized เธอห้ามปรามเขาจากแต่ง Gwendolen และใบบ้าน angrily

ป้อนล็กวูด และแจ็ครีวิวผลการสัมภาษณ์ของเขากับเบรกเนลเลดี้ อธิบายว่า เป็นที่ Gwendolen เป็นห่วง เขาทั้งสองจะหมั้น ล็กวูดถามถึงว่า แจ็คได้บอกเธอความจริงเกี่ยวกับการ "เออร์เนสต์ในเมือง และแจ็คในประเทศ" และแจ็ค scoffs ที่ความคิด เขากล่าวว่า เขาวางแผนฆ่าปิดเออร์เนสต์ช่วงปลายสัปดาห์โดยจับเย็นอย่างรุนแรงในปารีส อัลเจอนอนถามว่า แจ็คบอกว่า Gwendolen เกี่ยวกับผู้ป่วยของเขา Cecily และอีก แจ็ค scoffs คำถาม เขาอ้าง Cecily และ Gwendolen ก็จะกลายเป็น เพื่อน และ "จะได้ เรียกน้องกัน"

Gwendolen reenters และถามเอกชนพูดกับแจ็ค เธอบอกว่า เรื่องราวของวัยเด็ก ๓ เธอ และประกาศความรักของเธออมตะ สิ่งที่เกิดขึ้น เธอถามแจ็คของเขาที่อยู่ในประเทศ และอัลเจอนอนฟัง jotting ลงบนวางของเขา แจ็คออกกับ Gwendolen การแสดงเธอไปรถของเธอ และเลนมา ด้วยตั๋วบาง ซึ่งอัลเจอนอนทันทีน้ำตาค่า เขาบอกเลนเขาวางแผนจะไป "Bunburying" ในวันถัดไป และถามเขาเค้า "ทั้งหมดในบันบูรี่ชุดนั้น" แจ็ค กลับ Gwendolen สรรเสริญ และม่านตกล็กวูดหัวเราะอย่างเงียบ ๆ และมองที่วางเสื้อของเขา

วิเคราะห์

ฉากที่แจ็คเสนอ Gwendolen portrays ของวิคตอเรียนสมมติฐานเกี่ยวกับบทบาทเพศ แต่แค่ว่า หญิงสาวจะอ่อนแอ และ ineffectual เรือกำพร้าน่าชื่นชมสาวปล่อย ในขณะที่ผู้ชายควรจะเป็นอำนาจ และเผด็จการ ที่นี่ แต่ แจ็ค stammers ineffectually และ Gwendolen เวลาที่ธุรกิจทั้งหมดของข้อเสนอแต่งงานจากมือของเขา ไวลด์ได้สนุกกับความแข็งแกร่งของวิคตอเรียนประชุมเมื่อเขามี Gwendolen backtrack และยืนยันที่แจ็คเริ่มต้นกระบวนการข้อเสนอทั้งหมดใหม่อีกครั้ง ทำอย่างถูกต้อง วิพากษ์วิจารณ์สังคมในฉากนี้จะลึกกว่าวิกตอเรียนเกี่ยวข้อง ด้วยแต่ ในรูปของ Gwendolen สาวเสือหิวชื่อเออร์เนสต์ และไม่ มี earnestness จริงเอง ไวลด์ satirizes preoccupation ของสังคมเมือง มีลักษณะพื้นผิวของคุณธรรมและความตั้งใจของสืบคุณธรรมในแสดงผิวเผินที่สุดของการทำงานที่ดี ตลกเออร์เนสต์/เอาจริงเอาจังเป็น send-up แนวความคิดทั้งหมดของหน้าที่ทางศีลธรรม ซึ่งเป็น linchpin ของวิคตอเรียนศีลธรรม

ไวลด์ใช้สัมภาษณ์เลดี้เบรกเนลของแจ๊คทำให้ค่าของสังคมลอนดอน ที่ใส่พรีเมี่ยมสูงเชื่อมต่อสังคมกว่าอักขระหรือความดี Disquieting ยิ่งกว่าคำถามที่ตัวเองจะสั่งในเบรกเนลเลดี้ขอ ก่อนที่เธอจะได้รับการเรื่องดังกล่าวเป็นเงินได้และครอบครัว เธอต้องการทราบว่าแจ็ค smokes และเธอมีความยินดีที่จะได้ยินว่า เขาไม่ เพราะเธอพิจารณาบุหรี่ยาแก้การกรีดนิ้ว คำถามดังกล่าวเล็กน้อยแนะนำ vacuity ของสังคมลอนดอน ที่มีการ weighty มีความสำคัญรอง คำถามเกี่ยวกับพื้นหลังครอบครัวแจ็ค อย่างไรก็ตาม เปิดเผยด้านสตรีเบรกเนล เมื่อแจ็คยอมรับ เขาได้ "หาย" ทั้งพ่อแม่ เบรกเนลเลดี้ตอบกลับ ด้วยการปั่นอย่างประณีต: "เสียหลักหนึ่ง นาย Worthing อาจถือเป็นโชคร้าย เสียทั้งกระจายเหมือนกัน" เช่นดังนั้นหลายตัวเลดี้เบรกเนล นี้เป็นเรื่องตลกเพราะมันไร้สาระ อย่างไรก็ตาม ยอดยังสะท้อนถึง heartlessness ที่เป็นจริง และไม่ตลกเลย เบรกเนลผู้หญิงตอบสนองในทางที่ไม่รู้สึกเท่า ๆ กันการเจ็บป่วยยังคงกรุ่นของบันบูรี่ เมื่อเธอกล่าว "ต้องบอกว่า...ว่า ฉันคิดว่า มันจะถึงเวลาที่นายบันบูรี่ขึ้นจิตใจของเขาว่าเขากำลังใช้อยู่ หรือตาย นี้ shilly-shallying มีคำถามคือไร้สาระ" ในตัวเช่นนี้ เบรกเนลผู้หญิงเผยความผิดก่อกวนสีทุกด้านของชีวิตเมือง: ความยากจนและโชคร้าย บ้าง ผลของคุณธรรมอ่อนแอเกินกว่า

ในความสำคัญของกำลังคนได้ความ ศีลธรรมทั่วไปทำงานในระดับที่สองของลวง ในระดับหนึ่งเป็นแนวตั้งล็กวูดสีของสิ่งที่เขาเห็นเป็นธรรมดาสุขสมรส สามีและภรรยาที่ซื่อสัตย์แต่หนึ่งหรืออื่น ๆ ปรากฏเป็นดำเนินหลังอื่น ๆ หนึ่งของหลัง เขาบอกแจ็คว่า สมรส สามีหรือภรรยาจะแน่นอนต้องรู้บันบูรี่ และว่า "ในชีวิตสมรส สามเป็นบริษัท และสองไม่" เผชิญกับคนที่เป็น "เออร์เนสต์ในเมืองและแจ็คในประเทศ" ผู้ชมวิคตอเรียนปกติจะคงได้เห็นบางส่วนอ้างอิงถึงความไม่ซื่อสัตย์รักต่างเพศ อย่างไรก็ตาม ผู้ชมของไวลด์ต้องยังได้เต็มรูปแบบของคนที่ "เออร์เนสต์ในเมืองและแจ็คในประเทศ" หมายถึง สิ่งที่แตกต่าง สิ่งที่ต้องจะฝังไกลด้านล่างพื้นผิวของกล่องโต้ตอบ เมื่อเบรกเนลผู้หญิงบอกว่า " cloakroom ที่สถานีรถไฟอาจทำหน้าที่บัง indiscretion สังคม — คง แน่นอน ใช้ที่ก่อนหน้านี้"ศตวรรษยี่สิบแรกผู้อ่านหรือผู้ชมสมาชิกส่วนใหญ่จะจินตนาการชนิดอื่นของชีวิตที่เมืองลวงต้องการซ่อน: ชีวิตลับของ homosexuals สำหรับไวลด์ที่ตัวเองมีคนเกือบ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
Summary

Lady Bracknell comes onstage gossiping about a friend whose husband has died recently. Seating herself, she asks for one of the cucumber sandwiches Algernon has promised her. However, no cucumber sandwiches are in sight—Algernon, without realizing what he was doing, has devoured every last one. He gazes at the empty plate in horror and asks Lane sharply why there are no cucumber sandwiches. Quickly sizing up the situation, Lane explains blandly that he couldn’t find cucumbers at the market that morning. Algernon dismisses Lane with obvious, and feigned, displeasure. Lady Bracknell is not concerned, and she chatters about the nice married woman she’s planning to have Algernon take in to dinner that evening. Regretfully, Algernon tells Lady Bracknell that due to the illness of his friend Bunbury, he’ll be unable to come to dinner after all. Lady Bracknell expresses her irritation about Bunbury’s “shilly-shallying” over the question of whether he’ll live or die. To appease her, and to give Jack a chance to propose to Gwendolen, Algernon offers to go over the musical program for an upcoming reception with her and takes her into the music room.

Alone with Gwendolen, Jack awkwardly stammers out his admiration, and Gwendolen takes charge. She lets Jack know right away that she shares his feelings, and Jack is delighted. However, he is somewhat dismayed to learn that a good part of Gwendolen’s attraction to him is due to what she believes is his name—Ernest. Gwendolen is fixated on the name Ernest, which she feels has “a music of its own” and “inspires absolute confidence.” Gwendolen makes clear that she would not consider marrying a man who was not named Ernest.

Lady Bracknell returns to the room, and Gwendolen tells her she is engaged to Jack. Lady Bracknell then interviews Jack to determine Jack’s eligibility as a possible son-in-law. Jack seems to be giving all the right answers, until Lady Bracknell inquires into his family background. Jack explains that he has no idea who his parents were, and that he was found, by the man who adopted him, in a handbag in the cloakroom at Victoria Station. Lady Bracknell is scandalized. She forbids him from marrying Gwendolen and leaves the house angrily.

Algernon enters, and Jack reviews the results of his interview with Lady Bracknell, explaining that as far as Gwendolen is concerned the two of them are engaged. Algernon asks mischievously whether Jack has told her the truth about being “Ernest in town, and Jack in the country,” and Jack scoffs at the idea. He says he plans to kill off Ernest by the end of the week by having him catch a severe chill in Paris. Algernon asks whether Jack has told Gwendolen about his ward, Cecily, and again Jack scoffs at the question. He claims Cecily and Gwendolen will surely become friends and “will be calling each other sister.”

Gwendolen reenters and asks to speak privately with Jack. She tells him how the story of his childhood has stirred her and declares her undying love, whatever happens. She asks Jack for his address in the country and Algernon listens in, jotting it down on his cuff. Jack exits with Gwendolen to show her to her carriage, and Lane comes in with some bills, which Algernon promptly tears up. He tells Lane he plans to go “Bunburying” the next day and asks him to lay out “all the Bunbury suits.” Jack returns, praising Gwendolen, and the curtain falls on Algernon laughing quietly and looking at his shirt cuff.

Analysis

The scene in which Jack proposes to Gwendolen portrays a reversal of Victorian assumptions about gender roles. Propriety demanded that young women be weak and ineffectual, helpless vessels of girlish admiration and passivity, while men were supposed to be authoritative and competent. Here, however, Jack stammers ineffectually, and Gwendolen takes the whole business of the marriage proposal out of his hands. Wilde has some fun with the rigidity of Victorian convention when he has Gwendolen backtrack and insist that Jack start the whole proposal process over again, doing it properly. The social commentary in this scene goes deeper than the Victorian concern with propriety. In the figure of Gwendolen, a young woman obsessed with the name Ernest, and not with actual earnestness itself, Wilde satirizes Victorian society’s preoccupation with surface manifestations of virtue and its willingness to detect virtue in the most superficial displays of decent behavior. The Ernest/earnest joke is a send-up of the whole concept of moral duty, which was the linchpin of Victorian morality.

Wilde uses Lady Bracknell’s interview of Jack to make fun of the values of London society, which put a higher premium on social connections than on character or goodness. More disquieting than the questions themselves is the order in which Lady Bracknell asks them. Before she even gets to such matters as income and family, she wants to know if Jack smokes, and she is pleased to hear that he does, since she considers smoking an antidote to idleness. Such trivial questions suggest the vacuity of London society, where more weighty issues are of secondary importance. The questions about Jack’s family background, however, reveal Lady Bracknell’s darker side. When Jack admits he has “lost” both his parents, Lady Bracknell replies with an elaborate pun: “To lose one parent, Mr. Worthing, may be regarded as a misfortune; to lose both looks like carelessness.” Like so many of Lady Bracknell’s pronouncements, this one is funny because it’s absurd. However, the statement also reflects a heartlessness that’s very real and not funny at all. Lady Bracknell responded in an equally callous way to Bunbury’s lingering illness when she remarked, “I must say . . . that I think it is high time that Mr. Bunbury made up his mind whether he was going to live or to die. This shilly-shallying with the question is absurd.” In pronouncements such as these, Lady Bracknell reveals an unsettling notion that colored every aspect of Victorian life: poverty and misfortune are, to some extent, an outcome of moral unworthiness.

In The Importance of Being Earnest, conventional morality operates on two levels of hypocrisy. On one level is the portrait Algernon paints of what he sees as conventional married bliss, in which husband and wife appear faithful but either one or the other is carrying on behind the other one’s back. He tells Jack that, in a marriage, either husband or wife will certainly want to know Bunbury, and that “in married life three is company and two is none.” Confronted with a man who is “Ernest in town and Jack in the country,” a conventional Victorian audience would probably have seen some reference to heterosexual infidelity. However, Wilde’s audience must also have been full of people to whom “Ernest in town and Jack in the country” meant something quite different, something that had to be buried far below the surface of the dialogue. When Lady Bracknell says that “a cloakroom at a railway station might serve to conceal a social indiscretion—has probably, indeed, been used for that purpose before now,” a twenty-first-century reader or audience member most likely will imagine another kind of life that Victorian hypocrisy required one to hide: the secret life of homosexuals, for which Wilde himself was condemned.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
สรุป

ผู้หญิง Bracknell มาพร้อมกับเวทีนินทาเพื่อนที่มีสามีเสียชีวิตเมื่อเร็ว ๆนี้ ที่นั่งตัวเอง เธอถามหนึ่งของแตงกวาแซนด์วิชอัลเจอร์นอนได้สัญญากับเธอ แต่ไม่มีแซนด์วิชแตงกวาในสายตาของอัลเจอร์นอน ไม่รู้ตัวเลยว่าเขากำลังทำอะไร ได้กินทุกคนเขาต้องยืนมองจานที่ว่างเปล่าในหนังสยองขวัญและขอให้เลนอย่างรวดเร็ว ทำไมไม่มีแซนวิชแตงกวา ได้อย่างรวดเร็วปรับขนาดขึ้นสถานการณ์ เลนอธิบาย blandly ที่เขาไม่สามารถหาแตงกวาที่ตลาดตอนเช้า อัลเจอร์นอนไล่เลนกับชัดเจน และแสร้ง , ความไม่พอใจ . เลดี้ Bracknell ไม่กังวลและเธอ chatters เกี่ยวกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วดีเธอวางแผนที่จะมีอัลเกอร์นอนเอาในเย็นเย็น เสียใจด้วยครับ อัลเกอร์นอนบอกเลดี้ Bracknell ที่เนื่องจากการเจ็บป่วยของเพื่อนบัน เขาจะไม่ไปทานอาหารค่ำเลย เลดี้ Bracknell แสดงอาการระคายเคืองของเธอเกี่ยวกับบัน " shilly shallying " มากกว่าคำถามว่าเขาจะอยู่หรือตาย เพื่อเอาใจเธอและเพื่อให้แจ็คโอกาสที่จะเสนอให้ gwendolen อัลเกอร์นอน เสนอผ่านโปรแกรมดนตรีสำหรับรับสัญญาณที่จะเกิดขึ้นกับเธอและพาเธอเข้าไปในห้องดนตรี

คนเดียวกับ gwendolen แจ็คเก้ๆกังๆพูดตะกุกตะกักออกมาชื่นชมเขา และ gwendolen เด็ดขาด เธอช่วยให้แจ็ครู้ได้ทันทีว่าเธอเผยความรู้สึกของเขา และ แจ็ค กำลังมีความสุข อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนค่อนข้างอนาถใจที่จะเรียนรู้ส่วนดีของการเที่ยว gwendolen กับเขา เพราะสิ่งที่เธอเชื่อว่าเป็นชื่อ เออร์เนส gwendolen คือ เปลี่ยนชื่อ เออร์เนสท์ ซึ่งเธอรู้สึกได้ " เพลงของตัวเอง " และ " inspires ความมั่นใจแน่นอน " gwendolen ทำให้ชัดเจนว่าเธอจะไม่แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้มีชื่อเออร์เนส

ผู้หญิง Bracknell กลับห้องgwendolen และบอกเธอว่าเธอหมั้นกับแจ็ค เลดี้ Bracknell แล้วสัมภาษณ์แจ็ค ตรวจสอบคุณสมบัติของแจ็คเป็นลูกเขยที่สุด แจ็ค น่าจะให้คำตอบที่ถูกต้องทั้งหมด จนกระทั่งท่านหญิง Bracknell สอบถามลงในพื้นหลังครอบครัวของเขา แจ็ค อธิบายว่า เขามีความคิดที่พ่อแม่ของเขา และเขาจะถูกพบโดยคนที่รับเลี้ยงเขาในกระเป๋าถือในส้วมที่สถานีวิคตอเรีย เลดี้ Bracknell เป็นอื้อฉาว . เธอห้ามเขาจาก gwendolen แต่งงานและออกจากบ้านด้วยความโกรธ

อัลเจอร์นอนเข้าไป และแจ็ครีวิวผลลัพธ์ของการสัมภาษณ์ของเขากับคุณหญิง Bracknell , อธิบายว่า เท่าที่ gwendolen เป็นห่วงสองคนหมั้นกันแล้วอัลเจอร์นอนขอให้ซนว่าแจ็คได้บอกความจริงเกี่ยวกับการ " เนส ในเมือง และ แจ็ค ในประเทศ และ แจ็ค แต่ในความคิด เขาบอกว่าเขาวางแผนที่จะฆ่าปิดเนส โดยจุดสิ้นสุดของสัปดาห์ โดยมีเขาจับหนาวรุนแรงในปารีส อัลเจอร์นอนถามว่า แจ็คบอก gwendolen เกี่ยวกับประสบการณ์ของเขา , เซซิลี่ และอีกครั้งที่แจ๊คและคำถามเขาอ้างว่าเซซิลี่ gwendolen และจะเป็นเพื่อนและ " จะเรียกกันน้องสาว "

gwendolen reenters และขอคุยเป็นการส่วนตัวกับแจ็ค เธอบอกเขาว่าเรื่องราวของวัยเด็กของเขามี stirred เธอและประกาศความรักอมตะของเธอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอถามแจ็คที่อยู่ของเขาในประเทศ และ อัลเกอร์นอนฟังในเรื่องมันลงบนข้อมือของเขาแจ็คออกด้วย gwendolen แสดงของเธอรถของเธอ และเลนมาพร้อมกับค่าใช้จ่ายบางส่วน ซึ่งอัลเกอร์นอนทันทีน้ำตาขึ้นมา เขาบอกว่า เลน เขาวางแผนที่จะไป " bunburying " ในวันถัดไปและถามเขาที่จะวางออกทั้งหมด " บันเหมาะกับ " แจ็ค กลับมาชม gwendolen และปิดฉากลงในอัลเกอร์นอนหัวเราะเบาๆ และมองไปที่กระดุมเสื้อของเขา . . . . . .



การวิเคราะห์ฉากที่แจ็คเสนอ gwendolen portrays การย้อนกลับสมมติฐานวิคตอเรียเกี่ยวกับบทบาททางเพศ ต่างเรียกร้องให้หญิงสาวที่อ่อนแอ และไม่ได้เรื่อง ทำอะไรไม่ถูกและทำด้วยความชื่นชมตุ๊กติ๊กเองได้ ในขณะที่ผู้ชายที่น่าจะเชื่อถือได้ และเชี่ยวชาญ ที่นี่ , อย่างไรก็ตาม , แจ็คพูดตะกุกตะกักไม่ได้เรื่อง ,gwendolen ใช้เวลาและธุรกิจทั้งหมดของข้อเสนอการแต่งงานออกไปจากมือของเขา ไวลด์ ได้สนุกกับ ความแข็งแกร่ง และวิคตอเรีย เมื่อเขามี gwendolen ย้อนกลับ และยืนยันว่า แจ็ค เริ่มต้นกระบวนการข้อเสนอทั้งหมดอีกครั้ง ทำอย่างถูกต้อง อรรถกถาสังคมในฉากนี้ไปลึกกว่าความกังวลวิคตอเรียกับกาละเทศะ ในรูปของ gwendolen ,หญิงสาวที่ถูกครอบงำด้วยชื่อ เนส และไม่ใช่ความจริงเอง ไวลด์เสียดสีสังคมที่วุ่นกับวิคตอเรียพื้นผิวสำแดงคุณธรรมและความดีงามในแสดงความเต็มใจที่จะตรวจสอบที่ตื้นที่สุดของพฤติกรรมที่เหมาะสม เรื่องตลกเออร์เนสต์ / จริงจังเป็นส่งของแนวคิดทั้งหมดของหน้าที่ทางศีลธรรม ซึ่งเป็นเสาหลักของศีลธรรมวิคตอเรีย

ไวลด์ใช้เลดี้ Bracknell สัมภาษณ์ของแจ็คทำให้ความสนุกของค่านิยมของสังคมลอนดอน ซึ่งวางพรีเมี่ยมสูงในการเชื่อมต่อสังคมมากกว่าความดี ตัวละครหรือ ดูไม่ดีมากกว่าถามตัวเองคือ เพื่อที่คุณผู้หญิง Bracknell ถามพวกเขา ก่อนที่เธอจะได้เรื่องเช่นรายได้และครอบครัว เธออยากรู้ว่าถ้าแจ๊คสูบบุหรี่เธอจะยินดีที่จะได้ยินว่าเขาไม่ เพราะนางเห็นว่าการสูบบุหรี่เป็นยาแก้ความเกียจคร้าน คำถามเล็กๆน้อยๆแนะนำความว่างเปล่าของสังคมลอนดอนซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าจะเป็นปัญหาสำคัญ คำถามเกี่ยวกับครอบครัวของแจ็ค แต่เปิดเผยผู้หญิง Bracknell เข้มกว่าด้าน เมื่อแจ็ค ยอมรับว่าเขามี " เสีย " ทั้งพ่อและแม่ของเขาผู้หญิงกับการปั่นละเอียด Bracknell ตอบกลับ : " สูญเสีย พ่อ แม่ คุณ วอททิ้ง อาจจะถือว่าเป็นโชคร้าย ; สูญเสียทั้งสองดูเหมือนประมาท . " เช่นเดียวกับหลายหญิง Bracknell เป็น pronouncements หนึ่งนี้เป็นเรื่องตลก เพราะมันไร้สาระ อย่างไรก็ตาม แถลงการณ์ยังสะท้อนให้เห็นถึง heartlessness มันจริงมากและไม่ขำเลยเลดี้ Bracknell ตอบสนองในทางที่รู้สึกคือบันก็อ้อยอิ่งป่วย เมื่อเธอกล่าวว่า " ฉันต้องพูด . . . . . . . ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่มิสเตอร์บัน ทำให้จิตใจของเขา ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือตาย นี้ shilly shallying กับคำถามไร้สาระ " ในคำวินิจฉัยดังกล่าว มีความคิดว่าผู้หญิง Bracknell แสดงเลยสีในทุกด้านของชีวิตของคุณ :ความยากจนและความโชคร้ายจะ , ที่มีขอบเขต , ผลของไร้ค่าทางศีลธรรม

ในความสำคัญของการอยู่อย่างจริงจัง ศีลธรรมแบบสองระดับของการหลอกลวง ในระดับหนึ่ง เป็นรูปของอัลเจอร์นอน สี สิ่งที่เขาเห็นเป็นปกติแต่งงานความสุข ซึ่งสามีและภรรยาที่ซื่อสัตย์ แต่ปรากฏอย่างใดอย่างหนึ่งหรืออื่น ๆแบกบนหลังอีกคนกลับมาเขาจะบอกแจ็คว่า ในการแต่งงาน ให้สามี หรือ ภรรยาจะแน่นอนต้องการทราบบัน และว่า " ในชีวิตแต่งงาน สาม เป็น บริษัท และสองคือไม่มี " เผชิญหน้ากับผู้ชายที่เป็น " เนส ในเมือง และ แจ็ค ในประเทศ , " ปกติคุณผู้ชมอาจจะเห็นบางส่วนอ้างอิงจากเพศตรงข้าม ความไม่ซื่อสัตย์ . อย่างไรก็ตามผู้ชมไวลด์ก็ยังต้องได้รับการเต็มไปด้วยผู้คนที่ " เนส ในเมือง และ แจ็ค ในประเทศ " หมายถึง สิ่งที่แตกต่างกันค่อนข้างบางอย่างที่ต้องถูกฝังอยู่ด้านล่างพื้นผิวของบทสนทนา เมื่อท่านหญิง Bracknell กล่าวว่า " ส้วมที่สถานีรถไฟอาจจะใช้เพื่อปกปิดความไม่รอบคอบของสังคมอาจจะจริงๆ ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่ก่อนตอนนี้" ยี่สิบศตวรรษแรกของผู้อ่านหรือผู้ชม สมาชิกส่วนใหญ่จะจินตนาการอีกชนิดของชีวิตที่คุณต้องการที่จะซ่อนความเจ้าเล่ห์ : ชีวิตลับของกลุ่ม ซึ่ง ไวลด์เองก็ถูกลงโทษ .
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: