This study explores the nature of a

This study explores the nature of anxiety in asking questions in class from the perspective of 10 Thai students majoring in English at Didyasarin International College, Hatyai University. The data was collected through an in-depth semi-structured qualitative interview format. The interview was adapted from Peng Wang and Randhir Roopchund, as it dealt with coping strategies pertaining to these learners’ anxiety in asking questions in class. This anxiety exerts compound effects on respondents with respect to their mind, body and actual speaking performance. A series of factors contributing to this anxiety are reported by respondents, which can be categorised as 1) personal and interpersonal anxiety; 2) learner beliefs about English language learning; 3) role of instructors; 4) students’ personality; and 5) students’ educational and cultural background. Effective strategies for coping with this anxiety reported by respondents mainly consist of 1) preparation; 2) self-encouragement; 3) peer seeking; 4) relaxation; 5) practice; and 6) ignoring others’ negative evaluations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้เป็นการศึกษาธรรมชาติของความวิตกกังวลในการถามคำถามในชั้นเรียนจากมุมมองของนักศึกษาไทย 10 วิชาเอกภาษาอังกฤษในษวิทยาลัยนานาชาติมหาวิทยาลัยหาดใหญ่ โดยเก็บข้อมูลผ่านทางรูปแบบการสัมภาษณ์ในเชิงลึกกึ่งโครงสร้างเชิงคุณภาพ การสัมภาษณ์ได้รับการดัดแปลงมาจากเป็งวังและ Randhir Roopchund เป็นมันจัดการกับกลวิธีการเผชิญปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลของผู้เรียนเหล่านี้ในการถามคำถามในชั้นเรียน ความวิตกกังวลนี้ออกแรงผลกระทบสารเกี่ยวกับผู้ตอบแบบสอบถามที่เกี่ยวกับใจของพวกเขา, ร่างกายและประสิทธิภาพการทำงานที่พูดจริง ชุดของปัจจัยที่เอื้อต่อความวิตกกังวลนี้จะมีการรายงานโดยผู้ตอบแบบสอบถามซึ่งสามารถแบ่งออกเป็น 1) ความวิตกกังวลส่วนบุคคลและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล; 2) ความเชื่อเกี่ยวกับการเรียนการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ; 3) บทบาทของอาจารย์; 4) บุคลิกภาพนักเรียน; และ 5) วุฒิการศึกษาและวัฒนธรรมของนักเรียน กลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการจัดการกับความวิตกกังวลนี้รายงานโดยผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ประกอบด้วย 1) การเตรียม; 2) การให้กำลังใจตัวเอง; 3) แสวงหาเพียร์; 4) การผ่อนคลาย; 5) การปฏิบัติ; และ 6) การละเว้นการประเมินผลเชิงลบของผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษานี้สำรวจลักษณะของความวิตกกังวลในการถามคำถามในชั้นเรียนจากมุมมองของนักเรียนไทย10คนที่อยู่ในภาษาอังกฤษที่วิทยาลัย Didyasarin, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. ข้อมูลที่ได้รับการรวบรวมผ่านรูปแบบการสัมภาษณ์เชิงคุณภาพกึ่งที่มีโครงสร้างในเชิงลึก การสัมภาษณ์ที่ได้รับการดัดแปลงจาก Peng Wang และ Randhir Roopchund ในขณะที่มันจัดการกับกลยุทธ์การรับมือเกี่ยวกับความวิตกกังวลของผู้เรียนเหล่านี้ในการถามคำถามในชั้นเรียน ความวิตกกังวลนี้เป็นผลกระทบสารประกอบในผู้ตอบที่เกี่ยวข้องกับจิตใจ, ร่างกายและประสิทธิภาพการพูดที่เกิดขึ้นจริง. ชุดของปัจจัยที่สนับสนุนความวิตกกังวลนี้มีรายงานโดยผู้ตอบ, ซึ่งสามารถแบ่งเป็น 1) ความวิตกกังวลส่วนบุคคลและมนุษย; 2) ความเชื่อของนักเรียนเกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษ บทบาทของอาจารย์; 3) บุคลิกภาพของนักเรียน และ 5) นักเรียนและภูมิหลังทางวัฒนธรรม กลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการรับมือกับความวิตกกังวลนี้รายงานโดยผู้ตอบส่วนใหญ่ประกอบด้วย 1) การเตรียม; 2) การสนับสนุนตนเอง การแสวงหาเพียร์; 3) 4) การผ่อนคลาย; 5) การปฏิบัติ; และ 6) ละเว้นการประเมินผลเชิงลบของผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของความวิตกกังวลในชั้นเรียน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง การสัมภาษณ์ดัดแปลงจากวังเผิงและรัปชุนเพราะมันเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์การเผชิญปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความวิตกกังวลของผู้เรียนเมื่อพวกเขาถามคำถามในชั้นเรียน ความวิตกกังวลดังกล่าวมีผลกระทบต่อจิตใจร่างกายและพฤติกรรมการพูดของผู้ตอบแบบสอบถาม ผู้วิจัยได้รายงานปัจจัยที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวลดังกล่าวซึ่งแบ่งเป็นปัจจัยส่วนบุคคลและความวิตกกังวลระหว่างบุคคลความเชื่อของผู้เรียนที่มีต่อการเรียนภาษาอังกฤษบทบาทของครูบุคลิกภาพของนักเรียน กลวิธีที่มีประสิทธิภาพในการจัดการกับความวิตกกังวลที่ผู้วิจัยได้นำเสนอได้แก่การเตรียมความพร้อมในการส่งเสริมตนเอง