The whiteness of the jetstream Draw

The whiteness of the jetstream
Draws a line in the blue sky
Far away, unto nowhere it goes continuing forever,
As if it knew tomorrow

I was drawing shallow breaths
I remember the wind that cooled my hot cheek also

Before the future my cramped limbs
Will be untied by a quiet voice
Missed to the point of wanting to cry,
The one life. The light of Midsummer
Was shining on your shoulder, sunbeams filtering through the trees

A crushed white ball
Flower petals scattered by the wind
A couple floats on an invisible river
That sings as it flows

* Before the future my cramped heart
Some time will remember its name
Beloved to the point of wanting to cry
The one life. The place of return
On my finger an unvanishing summer day

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สีขาวของ jetstream วาดเส้นในท้องฟ้า ห่างไกล เราไม่มีที่ไหนมันไปอย่างต่อเนื่องตลอดไป เช่นถ้ารู้ว่าพรุ่งนี้ ฉันถูกวาดหายใจตื้น ผมจำได้ว่า ลมที่แก้มของฉันร้อนเย็นยัง ก่อนอนาคตของฉันขาแคบ จะ untied ด้วยเสียงเงียบ พลาดไปอยากจะร้องไห้ ชีวิตหนึ่ง แสงของมิดซัมเมอร์ ถูกส่องลงบนไหล่ของคุณ sunbeams ผ่านต้นไม้ ลูกขาวบด กลีบดอกไม้ที่กระจัดกระจายตามลม คู่ลอยอยู่ในแม่น้ำมองไม่เห็น ที่ร้องไหล * ก่อนอนาคตใจแคบ บางครั้งจะจดจำชื่อ รักไปอยากร้องไห้ ชีวิตหนึ่ง สถานที่ส่งคืน บนนิ้วมือของฉันเป็นวันในฤดูร้อน unvanishing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความขาวของ Jetstream
วาดเส้นในท้องฟ้าสีฟ้า
ที่อยู่ห่างไกลแก่ที่ไหนมันจะไปได้อย่างต่อเนื่องตลอด
ราวกับว่ามันรู้ว่าวันพรุ่งนี้ผมก็วาดภาพหายใจตื้นผมจำได้ว่าลมที่ระบายความร้อนด้วยแก้มฮอตของฉันยังก่อนที่อนาคตแขนขาแคบของฉันจะเป็น แก้ได้โดยเสียงเงียบที่ไม่ได้รับไปยังจุดที่ต้องการที่จะร้องไห้ในหนึ่งชีวิต แสงของกลางฤดูร้อนส่องแสงบนไหล่ของคุณ, พระอาทิตย์ตกกรองผ่านต้นไม้บดลูกสีขาวกลีบดอกไม้กระจัดกระจายไปตามลมคู่ลอยอยู่บนแม่น้ำที่มองไม่เห็นที่ร้องเพลงขณะที่มันไหล* ก่อนที่อนาคตหัวใจคับแคบของฉันบางเวลาที่จะจำชื่อของมันอันเป็นที่รักไปยังจุดที่ต้องการจะร้องไห้หนึ่งชีวิต สถานที่ของการกลับมาบนนิ้วของฉันวันในฤดูร้อน unvanishing