The focus of this article is on lit

The focus of this article is on literature in the English language from anywhere, not just the literature of England, so that it includes writers from Scotland, the whole of Ireland, Wales, as well as literature in English from former British colonies, including the US. However, up until the early 19th century, it deals with the literature written in English of Britain and Ireland.English literature is generally seen as beginning with the epic poem Beowulf, that dates from between the 8th to the 11th centuries, the most famous work in Old English, which has achieved national epic status in England, despite being set in Scandinavia. The next important landmark is the works of the poet Geoffrey Chaucer (c. 1343–1400), especially The Canterbury Tales. Then during The Renaissance, especially the late 16th and early 17th centuries, major drama and poetry was written by William Shakespeare, Ben Jonson, John Donne and many others. Another great poet, from later in the 17th century, was John Milton (1608–74) author of the epic poem Paradise Lost (1667). The late 17th and the early 18th century are particularly associated with satire, especially in the poetry of John Dryden and Alexander Pope, and the prose works of Jonathan Swift. The 18th century also saw the first British novels in the works of Daniel Defoe, Samuel Richardson, and Henry Fielding, while the late 18th and early 19th century was the period of the Romantic poets Wordsworth, Coleridge, Shelley and Keats.[citation neede

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเน้นของบทความนี้มีในวรรณกรรมภาษาอังกฤษจากที่ใดก็ได้ ไม่ใช่แค่วรรณกรรมของอังกฤษ เพื่อให้มีนักเขียนจากสกอตแลนด์ ทั้งหมดของไอร์แลนด์เวลส์ เช่น วรรณกรรมภาษาอังกฤษจากอดีตอาณานิคมอังกฤษ รวมสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม จนถึงต้นศตวรรษที่ 19 มันเกี่ยวข้องกับเอกสารประกอบการเขียนในภาษาอังกฤษของสหราชอาณาจักร และ Ireland.English วรรณกรรมโดยทั่วไปถือเป็นการเริ่มต้นด้วยบทกวีมหากาพย์เบวูล์ฟ วันที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 11, from between แห่งงานเก่าภาษาอังกฤษ ที่ได้รับสถานะมหากาพย์แห่งชาติประเทศอังกฤษ แม้ มีการตั้งค่าในสแกนดิเนเวีย แลนด์มาร์คสำคัญถัดไปคือ งานของกวีเจฟฟรีย์ชอเซอร์ (c. 1343-1400), โดยเฉพาะอย่างยิ่งเดอะแคนเตอร์บรี แล้ว ระหว่างเรอเนสซองส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาย 16 และช่วง 17 ศตวรรษ ละครสำคัญ กับบทกวีที่เขียน โดยเชกส เปียร์ William เบนโจนสัน จอห์น Donne และอื่น ๆ อีกมากมาย อื่นกวีดี จากในภายหลังในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถูกจอห์นมิลตัน (1608 – 74) ผู้เขียนโคลงกลอนสวรรค์หาย (1667) 17 สายและช่วงศตวรรษที่ 18 จะสัมพันธ์อย่างยิ่งกับการเสียดสี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทกวีของจอห์น Dryden และสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ และงานร้อยแก้ว Jonathan Swift ศตวรรษ 18 ก็เห็นนวนิยายอังกฤษครั้งแรกในงาน ของ Daniel Defoe, Samuel ริชาร์ดสัน เฮนรี Fielding ในขณะสาย 18 และต้นศตวรรษที่ 19 ยุคโรแมนติกกวี Wordsworth, Coleridge เชลลีย์ และ Keats [อ้างอิง neede

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเน้นของบทความนี้คือวรรณกรรมในภาษาอังกฤษจากทุกที่ไม่ได้เป็นเพียงวรรณกรรมของอังกฤษเพื่อที่จะรวมถึงนักเขียนจากสกอตแลนด์ทั้งไอร์แลนด์เวลส์เช่นเดียวกับวรรณกรรมในภาษาอังกฤษจากอดีตอาณานิคมของอังกฤษรวมทั้ง ประเทศสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตามจนถึงต้นศตวรรษที่ 19 มันเกี่ยวข้องกับวรรณกรรมที่เขียนในภาษาอังกฤษของสหราชอาณาจักรและวรรณกรรม Ireland.English จะเห็นโดยทั่วไปเป็นจุดเริ่มต้นที่มีบทกวีมหากาพย์วูล์ฟจากนั้นวันระหว่างวันที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 11 งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ในภาษาอังกฤษซึ่งได้บรรลุถึงสถานะมหากาพย์แห่งชาติในอังกฤษแม้จะถูกตั้งอยู่ในสแกนดิเนเวี สถานที่สำคัญต่อไปคือผลงานของกวีเจฟฟรีย์ชอเซอร์ (ค. 1343-1400) โดยเฉพาะอังกฤษนิทาน จากนั้นในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปลาย 16 และต้นศตวรรษที่ 17 ที่สำคัญละครและบทกวีที่เขียนโดยวิลเลียมเช็คสเปียร์เบ็นจอห์นดอนน์และอื่น ๆ อีกมากมาย อีกกวีที่ยิ่งใหญ่จากต่อมาในศตวรรษที่ 17 จอห์นมิลตัน (1608-1674) ผู้เขียนบทกวีมหากาพย์ Paradise Lost (1667) 17 ตอนปลายและต้นศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเสียดสีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทกวีของจอห์นดรายและอเล็กซานเดสมเด็จพระสันตะปาปาและร้อยแก้วทำงานของโจนาธานสวิฟท์ ศตวรรษที่ 18 ยังเห็นนวนิยายชาวอังกฤษคนแรกในการทำงานของแดเนียลโฟซามูเอลริชาร์ดเฮนรี่และฟิลดิ้งในขณะที่ช่วงปลายปี 18 และต้นศตวรรษที่ 19 เป็นช่วงเวลาของกวีโรแมนติกเวิร์ดสเวิร์, โคลริดจ์, เชลลีย์และคีท. [อ้าง Neede

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฟกัสของบทความนี้เกี่ยวกับวรรณกรรมในภาษาอังกฤษจากทุกที่ไม่เพียง แต่วรรณคดีอังกฤษ นั้นมันมีทั้งนักเขียนจากสกอตแลนด์ ไอร์แลนด์ ออสเตรเลีย รวมทั้งวรรณกรรมภาษาอังกฤษจากอดีตอาณานิคมของอังกฤษ รวมทั้งเราด้วย อย่างไรก็ตาม จนถึงศตวรรษที่ 19 ต้น มันเกี่ยวข้องกับวรรณกรรมที่เขียนในภาษาอังกฤษของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์วรรณกรรมภาษาอังกฤษจะเห็นโดยทั่วไปเป็นจุดเริ่มต้นกับบทกวีมหากาพย์เบวูลฟ์ ซึ่งจากวันที่ระหว่าง 8 ถึงศตวรรษที่ 11 งานที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในภาษาอังกฤษ ซึ่งประสบภาวะมหากาพย์แห่งชาติในอังกฤษ แม้จะเป็นฉากในสแกนดิเนเวีย สถานที่สำคัญต่อไป คือ งานของกวี เจฟฟรีย์ ชอเซอร์ ( C . พูด– 1400 ) , โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Canterbury Tales .แล้วในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยเฉพาะสาย 16 และศตวรรษที่ 17 ก่อน เอกการละครและบทกวีที่เขียนโดย วิลเลียม เชกสเปียร์ เบน จอนสัน จอห์นดอนน์ และอื่นๆ อีกมากมาย อีกกวียอดเยี่ยม จาก ต่อมาในศตวรรษที่ 17 คือ จอห์น มิลตัน ( 1608 ( 74 ) ผู้เขียนของบทกวีมหากาพย์ Paradise Lost ( 1667 ) สาย 17 และศตวรรษที่ 18 ต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการเสียดสี ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบทกวีของจอห์นไดรเดน และ อเล็กซานเดอร์ โป๊ป และร้อยแก้วผลงานของโจนาธานสวิฟท์ ศตวรรษที่ 18 ก็เห็นนิยายอังกฤษครั้งแรกในผลงานของแดเนียล เดโฟ , ซามูเอล ริชาร์ดสัน และ เฮนรี่ฟิลดิ้ง ในขณะที่สาย 18 และต้นศตวรรษที่ 19 เป็นช่วงที่โรแมนติกกวีเวิดส์เวิร์ท , โคลริดจ์ เชลลี่ และอ้างอิง [ Neede คีทส์