AbstractElectronic waste, or e-wast

Abstract
Electronic waste, or e-waste, is an emerging problem as well as a business opportunity of increasing significance, given the volumes of e-waste being generated and the content of both toxic and valuable materials in them. The fraction including iron, copper, aluminium, gold and other metals in e-waste is over 60%, while pollutants comprise 2.70%. Given the high toxicity of these pollutants especially when burned or recycled in uncontrolled environments, the Basel Convention has identified e-waste as hazardous, and developed a framework for controls on transboundary movement of such waste. The Basel Ban, an amendment to the Basel Convention that has not yet come into force, would go one step further by prohibiting the export of e-waste from developed to industrializing countries.

Section 1 of this paper gives readers an overview on the e-waste topic—how e-waste is defined, what it is composed of and which methods can be applied to estimate the quantity of e-waste generated. Considering only PCs in use, by one estimate, at least 100 million PCs became obsolete in 2004. Not surprisingly, waste electrical and electronic equipment (WEEE) today already constitutes 8% of municipal waste and is one of the fastest growing waste fractions.

Section 2 provides insight into the legislation and initiatives intended to help manage these growing quantities of e-waste. Extended Producer Responsibility (EPR) is being propagated as a new paradigm in waste management. The European Union's WEEE Directive, which came into force in August of 2004, makes it incumbent on manufacturers and importers in EU states to take back their products from consumers and ensure environmentally sound disposal.

WEEE management in industrializing countries has its own characteristics and problems, and therefore this paper identifies some problems specific to such countries. The risky process of extracting copper from printed wiring boards is discussed as an example to illustrate the hazards of the e-waste recycling industry in India.

The WEEE Knowledge Partnership programme funded by seco (Swiss State Secretariat for Economic Affairs) and implemented by Empa has developed a methodology to assess the prevailing situation, in order to better understand the opportunities and risks in pilot urban areas of three countries—Beijing-China, Delhi-India and Johannesburg-South Africa. The three countries are compared using an assessment indicator system which takes into account the structural framework, the recycling system and its various impacts. Three key points have emerged from the assessments so far: a) e-waste recycling has developed in all countries as a market based activity, b) in China and India it is based on small to medium-sized enterprises (SME) in the informal sector, whereas in South Africa it is in the formal sector, and c) each country is trying to overcome shortcomings in the current system by developing strategies for improvement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
ขยะอิเล็กทรอนิกส์หรือ e-เสีย เป็นปัญหาเกิดขึ้นรวมทั้งมีโอกาสทางธุรกิจเพิ่มความสำคัญ กำหนดให้ไดรฟ์ข้อมูล e-เสียที่กำลังสร้างและเนื้อหาของวัสดุที่เป็นพิษ และมีคุณค่าในการ เศษส่วนเช่นเหล็ก ทองแดง อะลูมิเนียม ทอง และโลหะอื่น ๆ ใน e-เสียได้กว่า 60% ในขณะที่ 2.70% ประกอบด้วยสารมลพิษ ให้ความเป็นพิษสูงของสารมลพิษเหล่านี้โดยเฉพาะเมื่อเขียน หรือรีไซเคิลในสภาพแวดล้อมทาง อนุสัญญาบาเซิลระบุ e-เสียเป็นอันตราย และพัฒนาเป็นกรอบสำหรับควบคุมการเคลื่อนย้ายข้ามแดนของเสียดังกล่าว บ้าน บาเซิล การแก้ไขอนุสัญญาบาเซิลที่ไม่ได้มาใช้บังคับ จะไปอีกขั้นหนึ่ง โดยห้ามส่งออกของ e-เสียจากพัฒนาการ industrializing ประเทศ

1 ส่วนของเอกสารนี้ให้ผู้อ่านภาพรวมในหัวข้อ e-เสีย — วิธีกำหนด e-เสีย สิ่งประกอบด้วย และวิธีที่สามารถใช้ประเมินปริมาณของสร้างขยะอี พิจารณาเฉพาะชิ้นที่ใช้ โดยประเมินอย่างหนึ่ง น้อย 100 ล้านชิ้นเป็นล้าสมัยในปี 2004 ไม่น่าแปลกใจ ขยะอุปกรณ์ไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์ (WEEE) วันนี้ถือ 8% ของขยะที่เทศบาลแล้ว และเป็นหนึ่งในเร็วที่สุดเติบโตเสียเศษ

2 ส่วนมีความเข้าใจในกฎหมายการ และริเริ่มวัตถุประสงค์เพื่อช่วยในการจัดการเหล่านี้เจริญเติบโตปริมาณของ e-เสีย มีการเผยแพร่ขยายผู้ผลิตรับผิดชอบ (ชนิด epr ที่ทุก ๆ) เป็นกระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการขยะ สหภาพยุโรป WEEE สั่ง ที่มาแรงในเดือน 2004 สิงหาคม ทำ incumbent ในผู้ผลิต และผู้นำเข้าใน EU อเมริกาจะกลับผลิตภัณฑ์จากผู้บริโภค และให้ทิ้งเสียงสิ่งแวดล้อม

การจัดการ WEEE ในประเทศ industrializing มีลักษณะและปัญหาของตนเอง และดังนั้น เอกสารนี้ระบุปัญหาเฉพาะประเทศดังกล่าว มีความเสี่ยงกระบวนการแยกทองแดงจากบอร์ดสายพิมพ์กล่าวถึงเป็นตัวอย่างเพื่อแสดงให้เห็นถึงอันตรายจากอุตสาหกรรมรีไซเคิลขยะอีในอินเดีย

โครงการหุ้นส่วนความรู้ WEEE สนับสนุน โดย seco (สวิสเซอร์แลนด์รัฐเลขานุการสำหรับเศรษฐกิจ) และดำเนินการ โดย Empa ได้พัฒนาวิธีการประเมินสถานการณ์ปัจจุบัน การเข้าใจโอกาสและความเสี่ยงในพื้นที่เมืองนำร่องของทั้งสามประเทศคือปักกิ่งจีน เดลีอินเดียและแอฟริกาใต้โจฮันเนสเบิร์ก สามประเทศมีการเปรียบเทียบโดยใช้ระบบตัวบ่งชี้การประเมินซึ่งจะพิจารณากรอบโครงสร้าง ระบบรีไซเคิล และผลกระทบต่าง ๆ ของ สามประเด็นได้เกิดขึ้นจากการประเมินผลจน: การ) รีไซเคิลขยะอีได้พัฒนาประเทศทั้งหมดเป็นกิจกรรมตามตลาด ขในจีนและอินเดีย โดยมีขนาดเล็กและขนาดวิสาหกิจขนาดกลาง (SME) ในภาคไม่เป็นทางการ ในขณะที่แอฟริกาใต้ เป็นภาคที่เป็นทางการ และ c) แต่ละประเทศจะพยายามเอาชนะแสดงในระบบปัจจุบัน ด้วยการพัฒนากลยุทธ์สำหรับการปรับปรุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ขยะอิเล็กทรอนิกส์หรือขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นรวมทั้งโอกาสทางธุรกิจที่มีความสำคัญที่เพิ่มขึ้นได้รับปริมาณของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกสร้างขึ้นและเนื้อหาของทั้งสองวัสดุที่เป็นพิษและมีคุณค่าในตัวเขา รวมทั้งเศษเหล็กทองแดงอลูมิเนียมสีทองและโลหะอื่น ๆ ในขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นกว่า 60% ในขณะที่มลพิษประกอบด้วย 2.70% ป.ร. ให้ไว้ความเป็นพิษสูงของสารมลพิษเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเผาหรือนำกลับมาใช้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีการควบคุมอนุสัญญาบาเซลมีการระบุขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่เป็นอันตรายและการพัฒนากรอบการทำงานสำหรับการควบคุมการเคลื่อนไหวย้ายข้ามแดนของเสียดังกล่าว บาเซิลบ้านแก้ไขที่อนุสัญญาบาเซลว่ายังไม่ได้มีผลบังคับใช้จะไปหนึ่งขั้นตอนต่อไปโดยห้ามการส่งออกของขยะอิเล็กทรอนิกส์จากการพัฒนาไปยังประเทศอุตสาหกรรมส่วนที่ 1 ของบทความนี้ให้ผู้อ่านภาพรวมเกี่ยวกับอี เสียหัวข้อว่าขยะอิเล็กทรอนิกส์มีการกำหนดสิ่งที่มันคือการรวมและวิธีการที่สามารถนำไปใช้ในการประมาณปริมาณของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่สร้างขึ้น พิจารณาเครื่องคอมพิวเตอร์เพียงอย่างเดียวในการใช้งานโดยหนึ่งประมาณการอย่างน้อย 100 ล้านเครื่องคอมพิวเตอร์กลายเป็นสิ่งล้าสมัยในปี 2004. ไม่น่าแปลกใจเสียอุปกรณ์ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (WEEE) วันนี้แล้วถือว่าเป็น 8% ของขยะและเป็นหนึ่งในที่เติบโตเร็วที่สุดเศษส่วนเสียมาตรา 2 ให้ข้อมูลเชิงลึกในการออกกฎหมายและการริเริ่มวัตถุประสงค์เพื่อช่วยในการจัดการเหล่านี้ในปริมาณที่เพิ่มขึ้นของขยะอิเล็กทรอนิกส์ ขยายความรับผิดชอบต่อผู้ผลิต (EPR) จะถูกขยายพันธุ์เป็นกระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการขยะ สหภาพยุโรป WEEE Directive, ซึ่งมีผลบังคับในเดือนสิงหาคมของปี 2004 ทำให้ผู้ดำรงตำแหน่งผู้ผลิตและผู้นำเข้าในรัฐของสหภาพยุโรปที่จะกลับผลิตภัณฑ์ของตนจากผู้บริโภคและความมั่นใจในการกำจัดเสียงสิ่งแวดล้อมWEEE การจัดการอุตสาหกรรมในประเทศที่มีลักษณะของตัวเองและปัญหา และดังนั้นจึงกระดาษนี้ระบุปัญหาบางอย่างที่เฉพาะเจาะจงไปยังประเทศดังกล่าว ขั้นตอนการมีความเสี่ยงในการสกัดทองแดงจากแผงการเดินสายจะกล่าวถึงเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงอันตรายของอุตสาหกรรมรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ในอินเดียโปรแกรม WEEE หุ้นส่วนความรู้ของกองทุนโดยค่ะ (สวิสรัฐเลขาธิการฝ่ายเศรษฐกิจ) และดำเนินการโดย Empa มี การพัฒนาวิธีการในการประเมินสถานการณ์ในขณะนั้นเพื่อให้เข้าใจถึงโอกาสและความเสี่ยงที่อยู่ในเขตเมืองนักบินของทั้งสามประเทศในกรุงปักกิ่งประเทศจีนนิวเดลีประเทศอินเดียและโจฮันเนแอฟริกาใต้ สามประเทศที่มีการเปรียบเทียบการใช้ระบบการประเมินตัวบ่งชี้ที่คำนึงถึงกรอบโครงสร้างระบบรีไซเคิลและผลกระทบต่างๆ สามจุดสำคัญที่ได้เกิดจากการประเมินจนถึงขณะนี้:) การรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ได้มีการพัฒนาในทุกประเทศในขณะที่กิจกรรมการตลาดตามข) ในประเทศจีนและอินเดียมันขึ้นอยู่กับผู้ประกอบการขนาดเล็กและขนาดกลาง (SME) ในทางการ ภาคในขณะที่ในแอฟริกาใต้จะอยู่ในภาคที่เป็นทางการและค) แต่ละประเทศพยายามที่จะเอาชนะข้อบกพร่องในระบบปัจจุบันด้วยการพัฒนากลยุทธ์สำหรับการปรับปรุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
อิเล็กทรอนิกส์ของเสียหรือขยะ เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นใหม่เช่นเดียวกับโอกาสทางธุรกิจเพิ่มความสำคัญ ให้ปริมาณของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกสร้างขึ้นและเนื้อหาของทั้งพิษและค่าวัสดุในการ ส่วน ได้แก่ เหล็ก ทองแดง อลูมิเนียม ทองคำ และโลหะอื่น ๆ ในขยะอิเล็กทรอนิกส์มากกว่า 60% ในขณะที่มลพิษละ 2.70 บาทได้รับพิษสูง มลพิษเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเผาหรือรีไซเคิลในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีการควบคุม , อนุสัญญา Basel ได้ระบุขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่เป็นอันตราย และพัฒนาแนวทางการควบคุมในการเคลื่อนย้ายข้ามแดนของของเสีย เช่น บ้านบาเซิล , การแก้ไขเพิ่มเติมอนุสัญญาที่ยังไม่ได้มาเข้ากองทัพจะไปหนึ่งขั้นตอนเพิ่มเติม โดยห้ามส่งออกขยะอิเล็กทรอนิกส์จากการพัฒนาอุตสาหกรรมในประเทศ

ส่วนที่ 1 ของบทความนี้จะช่วยให้ผู้อ่านภาพรวมในขยะอิเล็กทรอนิกส์ หัวข้อว่า ขยะอิเล็กทรอนิกส์ หมายถึง สิ่งที่ประกอบด้วย และเป็นวิธีที่สามารถใช้ในการประมาณการปริมาณของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่สร้าง พิจารณาเฉพาะเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ใช้ โดยคาดว่าอย่างน้อย 100 ล้านชิ้นเป็นล้าสมัยใน 2004 ไม่น่าแปลกใจที่เปลืองอุปกรณ์ไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์ ( WEEE ) แล้ววันนี้ถือเป็น 8 % ของขยะชุมชน และเป็นหนึ่งในที่เติบโตเร็วที่สุดของเสียเศษส่วน

ส่วนที่ 2 ที่ให้ความเข้าใจในการบังคับใช้กฎหมายและการกำหนดวัตถุประสงค์เพื่อช่วยจัดการเหล่านี้เติบโต ปริมาณของขยะอิเล็กทรอนิกส์ .ความรับผิดชอบของผู้ผลิต ( EPR ) ขยายกำลังไปตามกระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการของเสีย ของสหภาพยุโรป WEEE Directive ซึ่งมีผลบังคับใช้ในเดือนสิงหาคม 2004 ทำให้หน้าที่ที่ผู้ผลิตและผู้นำเข้าในสหภาพยุโรปที่จะใช้ผลิตภัณฑ์ของตนจากผู้บริโภคและให้แน่ใจว่าเสียงสิ่งแวดล้อม

ทิ้งการจัดการ WEEE ในอุตสาหกรรมประเทศมีลักษณะของตนเองและปัญหา และดังนั้น กระดาษนี้จะระบุปัญหาเฉพาะเช่นประเทศ ความเสี่ยงของกระบวนการแยกทองแดงจากบอร์ดสายพิมพ์กล่าวถึงเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงอันตรายจากขยะอิเล็กทรอนิกส์รีไซเคิลอุตสาหกรรมในอินเดีย .

มีความรู้โปรแกรมสนับสนุนโดยหุ้นส่วน WEEE Seco ( เลขาธิการรัฐสวิสกิจการเศรษฐกิจ ) และดำเนินการโดย empa ได้พัฒนาวิธีการประเมินสถานการณ์ เพื่อให้เข้าใจถึงโอกาสและความเสี่ยงในพื้นที่เมืองนำร่อง 3 ประเทศ ปักกิ่ง ประเทศจีน อินเดีย และ สาธารณรัฐ แอฟริกาใต้สามประเทศ เปรียบเทียบ โดยใช้การประเมินตัวบ่งชี้ ซึ่งระบบจะพิจารณากรอบโครงสร้าง ระบบหมุนเวียน และผลกระทบต่าง ๆ กุญแจ 3 จุด เกิดขึ้นจากการประเมิน ดังนั้นไกล : ) ขยะอิเล็กทรอนิกส์รีไซเคิลได้พัฒนาในประเทศเป็นตลาดตามกิจกรรมb ) ในจีนและอินเดีย มันขึ้นอยู่กับขนาดเล็กเพื่อวิสาหกิจขนาดกลาง ( SMEs ) ในภาคเศรษฐกิจนอกระบบ ในขณะที่ในแอฟริกาใต้มันเป็นภาคที่เป็นทางการ และ c ) แต่ละประเทศพยายามที่จะเอาชนะข้อบกพร่องในระบบปัจจุบัน โดยการพัฒนากลยุทธ์สำหรับการปรับปรุง