วินัย คือ วัคซีนเข็มใหญ่ที่สังคมไทยยังขาด
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันได้ไปประกวดวงโยธวาทิตชิงถ้วยพระราชทานที่กรุงเทพมหานคร
แต่พูดไปก็ไร้ค่าเพราะต่อให้ฉันเหล่านี้ได้รางวัลกลับไปก็ไม่มีค่าอะไรเท่า"เด็กสอบติดแพทย์ บัญชี อักษร วิศวะ สถาปัตย์ฯ"
หรือไม่จริงครับคณาจารย์ผู้บริหารและผู้ปกครองทั้งหลาย???
เพราะสังคมไทยเน้นอะไรที่เป็นปัจเจก เด็กสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังคนเดียวลูกพี่ทำป้ายฉลองขนาดใหญ่ติดให้รอบโรงเรียนเสมือนว่ามันสอบผ่านความเป็นคนชั้นสูง มีใจเลิศล้ำเป็นคุณูปการณ์ต่อสังคมและเป็นความภูมิใจหนึ่งเดียวในทรวงของคุณครูผู้อยู่ในระบบการศึกษาที่สร้างหุ่นยนต์แบบฉายเดี่ยว
ส่วนเด็กที่เน้นกิจกรรมทำงานเป็นทีม สามัคคีฝึกซ้อมร่วมกันอย่างหนักบนกฎระเบียบและวินัยที่เคร่งครัดกลับถูกมองว่าเป็นเด็กที่ไม่เอาไหน
แล้วเป็นยังไงล่ะครับกับสังคมที่ไร้ระเบียบวินัยมาหลายปีเพราะคนเก่งเต็มบ้านเต็มเมืองแค่ประชาธิปไตยคำเดียวยังคุยกันไม่รู้เรื่อง กลับตาลปัตรสารพัดไปหมด...
ท่านทราบหรือไม่ว่าโลกยุคใหม่เขาเน้นอะไรที่ไม่ใช่ IQ น่ะครับ ไม่ว่าจะเป็นคุณธรรม การทำงานเป็นทีมหรือความสามัคคี การมีวินัย การคำนึงถึงส่วนรวมก่อนส่วนตนฯ
ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะการพัฒนามนุษย์ในยุคก่อนเน้นไปที่การสร้าง IQ แต่ลืมใส่ EQ,MQ และอะไรอีกหลายๆคิวลงไป จนทำให้มนุษย์ IQ ไม่ต่างอะไรจากหุ่นยนต์ที่คิดถึงแต่ตัวเอง ผลประโยชน์ การเป็นเลิศในด้านต่างๆ ผลงานส่วนตัว พอเป็นเช่นนั้นเมื่อมาอยู่ร่วมกันในสังคมจึงอยู่ยาก วุ่นวาย ทะเลาะเบาะแว้งหาทางออกไม่ได้ สุดท้ายจึงต้องใช้วินัยขั้นเด็ดขาดเข้ามาควบคุมให้หันซ้ายหันขวา
คิดจะสร้างบ้านฐานต้องแน่น แต่ไม่ใช่แน่นวิชาการเพียงอย่างเดียว มนุษย์ควรกินอาหารให้ครบ 5 หมู่ ความรู้ใช่มีอยู่แค่ในเรื่องวิชาการ คิดจะสร้างชาติแต่คนขาดวินัยก็ใช่เรื่อง
"ดนตรี กีฬา วิชาการ รวมผสานสรรค์สร้างความเป็นคน" นี่คืออุดมคติเมื่อครั้งที่ฉันใช้ในชีวิตประจำวัน