Richard Cory - AnalysisMany poets w

Richard Cory - Analysis

Many poets write about death and appearances. In the poem Richard Cory by Edwin Arlington Robinson, the author tries to communicate several things. Robinson’s poem is about a rich man that commits suicide, and the thoughts of the people in town that watch him in his everyday life. In Richard Cory, Robinson is communicating that outward appearances are not always what they seem, an that money does not always make a person happy
Through the poem, Robinson never hints to any relationships that Richard Cory may have had. There is no mention of lovers, family, or even friends in the poem. I believe that Robinson was trying to communicate that companionship is essential to almost all people. Richard Cory was hiding his need for relationships if he had the need.
Robinson may also have been trying to communicate that although money can make a person happy, they may grow tired of it over time. When you become very used to one thing over time, it may begin to matter less and less. People that
are not as well off as others should not measure happiness by just dollars and cents. There is a much larger picture of personal happiness that should be addressed and maintained so that personal health and welfare are sustained.
I think Robinson wants the reader to think that when Richard Cory died, he was probably a very lonely and sad man. A supporting fact of this would be the absence of relationships in any form through out the poem. With no lover, no family, and no friends, it could be understood as one factor in the decision making of Richard. Richard Cory also appears to keep all of his emotions hidden from the rest of the world through his everyday routine. By keeping his emotions bottled up, he may eventually have popped and decided that he no longer wanted to live.
Richard Cory is symbolic of upper society, and the townspeople are symbolic of the middle class. The lesson that Robinson tries to teach is that people in the middle class should not desire that they...



http://www.oppapers.com/essays/Richard-Cory-Analysis/30896



"Richard Cory" is a very simple poem: three stanzas describe the subject, Richard Cory, and the fourth stanza shocks the reader with Cory's act of suicide.

Despite the simplicity of the poem, students scratch their heads puzzling, “but why, why did he commit suicide?”

In “Richard Cory,” the focus is not on “why” the suicide did what he did; it is on the mystery itself. Certainly, the people who admired Cory because of all he possessed personally and financially did not expect such an act. To them he seemed to have everything worth living for, while they struggled to put food on the table.

First Stanza
Whenever Richard Cory went down town,

We people on the pavement looked at him

He was a gentleman from sole to crown,

Clean favored, and imperially slim.

The poem is rich in language use. The poet does not employ many poetic devices, no metaphor, no simile, no symbolism, but still the words have resonance, even though the poem is quite literal. For example, in the first line, “Whenever Richard Cory went down town,” sets up the dichotomy that holds throughout the poem. If Richard Cory went down town, he must have previously been up town, indicating a wealthy residential neighborhood; whereas “down town” suggests the business district where apartment dwellers and the working class reside.

The main thrust of this poem suggests the differences between the wealthy and the less-well-off. The speaker of the poem belongs to the latter class, and the poem clearly draws distinctions between “us” and “him” (Richard Cory). In the second line, “We people on the pavement” suggests a lower class: we looked up to him as well as merely staring at him as “looked at him” indicates.

The third and fourth lines offer the first description of Richard Cory: the term “gentleman” continues the division being drawn between the two socio-economic classes. A “gentleman” belongs to the gentry or higher socio-economic class than simply “a man.”

Then by claiming that Cory demonstrated this gentlemanly quality from “sole to crown,” the speaker is emphasizing how entirely kingly this Cory was. “Sole” simply refers to his shoes, but “crown,” meaning the top of his head, also produces a pun or a double meaning, including the kind of head-gear a king would wear. This pun is one of the few actual figurative uses of languages used in this poem.

Second Stanza
And he was always quietly arrayed,

And he was always human when he talked;

But still he fluttered pulses when he said,

"Good-morning," and he glittered when he walked.

The speaker of this poem is careful to make sure his listeners understand that Richard Cory was just a really nice guy. He did not look down on the common folk; he did not behave arrogantly; he spoke to people the way the speaker would expect him to, “he was always human when he talked.” Cory seemed very friendly, affable, happy, just like the common working-class stiffs only better looking and richer.

Even though Cory was “quietly arrayed,” not arrogant or haughty, and even though he chatted like a regular guy, still he made people a little nervous when he addressed them, and he looked like gold as he passed by.

We must remember that the speaker is a little obsessed with Richard Cory’s behavior and appearance, so while the speaker wants us to realize that Cory was a nice man who would chat with the common folk, still his manner and appearance had an effect on people.

Third Stanza
And he was rich—yes, richer than a king,

And admirably schooled in every grace:

In fine, we thought that he was everything

To make us wish that we were in his place.

In this stanza, the speaker tells us quite plainly that Richard Cory was rich, but the speaker also exaggerates Cory’s wealth by saying he was “richer than a king.” And at this point, we can be sure the speaker is, indeed, referring to money, not personality and a successful life, because in the next line, the speaker informs us that Cory was educated in every respect; Cory had knowledge as well as good behavior.

The next two lines reveal again that it is the common folk, “we,” of which the speaker is part who are making these observations and drawing these conclusions about Richard Cory. They conclude that Cory had everything a human being should have and everything they were striving for. They wished they were Richard Cory.

Fourth Stanza
So on we worked, and waited for the light,

And went without the meat, and cursed the bread;

And Richard Cory, one calm summer night,

Went home and put a bullet through his head.

The first two lines of the last stanza once more demonstrate the differences between the two socio-economic classes appearing the poem: the common working-class folk who admired the wealth and style of Richard Cory struggled on and on, striving for the day when they too could be like him. Not only did they work hard, but they also sacrificed because they could not buy everything they wanted, and they complained about the low quality of the things they could afford.

And then we come to the last two lines that shock and startle so: Richard Cory, the man who has everything, the man who was everything that these hard working folk wanted to be—this icon of success and happiness—kills himself.

We can certainly take from this poem the old adage that appearances are deceiving, but we get much more than that, if we look closely. The poet, Edwin Arlington Robinson, has composed nearly perfect poem in its truth about life, its sense of the nature of human personalities, its rhythm, its rime scheme, and it does all this while remaining quite literal without one metaphor or simile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ริชาร์ดโค - วิเคราะห์กวีหลายเขียนเกี่ยวกับความตายและนัด ในบทกวีริชาร์ดโค โดยเอ็ดวินอาร์ลิงตันโรบินสัน ผู้เขียนพยายามสื่อสารหลายสิ่ง บทกวีของโรบินสันเกี่ยวกับเศรษฐีที่ทำฆ่าตัวตาย และความคิดของคนในเมืองที่ดูเขาในชีวิตประจำวัน ได้ ในโครี่ริชาร์ด โรบินสันกำลังสื่อสารขาออกนัดไม่เสมออะไรเหมือน การให้เงินไม่ให้คนมีความสุข ผ่านบทกวี โรบินสันไม่คำแนะนำเพื่อความสัมพันธ์ที่ ริชาร์ดโคอาจมี ไม่พูดถึงคนรัก ครอบครัว หรือแม้แต่เพื่อนในกลอนได้ เชื่อว่า โรบินสันพยายามสื่อสารว่า เพื่อนสำคัญเกือบทุกคน ริชาร์ดโคถูกซ่อนต้องสำหรับความสัมพันธ์ของเขาถ้าเขาต้องการ โรบินสันอาจยังมีการพยายามสื่อสารว่า แม้ว่าเงินสามารถทำให้คนมีความสุข พวกเขาอาจเติบโตเหนื่อยของช่วงเวลา เมื่อคุณเป็นมากใช้สิ่งหนึ่งช่วงเวลา อาจเริ่มต้นวัตถุน้อย คนที่เป็นไม่ดีปิดเป็นผู้อื่นควรได้วัดความสุขเพียงดอลลาร์และเซนต์ มีรูปมากภาพใหญ่ของความสุขส่วนบุคคลที่ควรได้รับการจัดการ และรักษาให้ยั่งยืนสุขภาพและสวัสดิการ ผมคิดว่า โรบินสันต้องการผู้อ่านคิดว่า เมื่อโคริชาร์ดตาย เขาคงเป็นคนโดดเดี่ยว และเศร้ามาก ความจริงสนับสนุนนี้จะขาดความสัมพันธ์ในรูปแบบใด ๆ ผ่านออกกลอน ไม่รัก ไม่มีครอบครัว และเพื่อนไม่ มันอาจจะเข้าใจเป็นปัจจัยหนึ่งในการตัดสินใจของริชาร์ด ริชาร์ดโคนอกจากนี้แล้วให้อารมณ์ของเขาถูกซ่อนไว้จากส่วนเหลือของโลกผ่านรูทีนประจำวันของเขาทั้งหมด โดยรักษาอารมณ์ของเขากด เขาอาจในที่สุดมี popped และตัดสินใจว่า เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ ริชาร์ดโคเป็นสัญลักษณ์ของสังคมด้านบน และ townspeople เป็นสัญลักษณ์ของชนชั้นกลาง เป็นบทเรียนที่โรบินสันพยายามสอนว่า คนชั้นกลางจะไม่ปรารถนาที่จะ... http://www.oppapers.com/essays/Richard-Cory-Analysis/30896 "ริชาร์ดโค" เป็นกลอนที่ง่ายมาก: stanzas สามอธิบายเรื่อง ริชาร์ดโค และบทร้อยกรองสี่ shocks อ่านกับพระราชบัญญัติของโคที่ฆ่าตัวตายแม้ มีความเรียบง่ายของกลอน นักเรียนขูดของหัวทำให้งง "แต่ทำไม ทำไมไม่เขาฆ่าตัวตาย"ใน "โครี่ริชาร์ด โฟกัสอยู่" "การฆ่าตัวตายทำไมสิ่งที่เขาได้ มันอยู่ลึกลับเอง แน่นอน คนที่ชื่นชมโคเนื่องจากทั้งหมดที่เขาต้องการส่วนตัว และทางการเงิน ได้ไม่คาดหวังการกระทำ ให้ เขาดูเหมือนจะมีทุกสิ่งที่คุ้มค่าอยู่ ในขณะที่พวกเขาต่อสู้เพื่อใส่อาหารบนโต๊ะบทร้อยกรองที่แรกเมื่อใดก็ตามริชาร์ดโคไปตัวเมืองเราคนบนบาทวิถีที่มองเขาเขาเป็นสุภาพบุรุษจากโซลไปคราวน์ทำความสะอาดชื่นชอบ และบาง imperiallyกลอนคือใช้ภาษา กวีใช้อุปกรณ์หลายบทกวี ไม่เทียบ เปรียบไม่ สัญลักษณ์ไม่ แต่ยังคง คำมีการสั่นพ้อง แม้ว่ากลอนเป็นสัญพจน์ค่อนข้าง ตัวอย่าง ในบรรทัดแรก "เมื่อริชาร์ดโคไปลงเมือง ตั้ง dichotomy ที่เก็บตลอดกลอน ถ้าโคริชาร์ดไปลงเมือง เขาต้องเคยได้ค่าเมือง บ่งชี้ความมั่งคั่งย่านที่อยู่อาศัย ในขณะที่ "ตัวเมือง" แนะนำย่านธุรกิจที่ชาวอพาร์ทเมนท์และคลาสที่ทำงานอยู่กระตุกหลักของกลอนนี้ชี้ให้เห็นความแตกต่างระหว่างมั่งคั่งและไม่ดีปิด ลำโพงของกลอนเป็นของชั้นหลัง และกลอนวาดความแตกต่างระหว่าง "เรา" และ "เขา" (ริชาร์ดโค) อย่างชัดเจน ในบรรทัดสอง "เราคนในช่วง" แนะนำชั้นล่าง: เราหาให้เขาเป็นเพียงจ้องเขาเป็น "มองเขา" บ่งชี้บรรทัดที่สาม และสี่นำเสนอคำอธิบายแรกของริชาร์ดโค: คำว่า "สุภาพบุรุษ" ยังคงอยู่ส่วนที่วาดระหว่าง 2 ชนชั้นทางเศรษฐกิจสังคมการ "สุภาพบุรุษ" เป็นสัญญาพวกมีหรือสังคมชนชั้นสูงกว่าเพียงแค่ "คนนั้น"แล้ว โดยอ้างว่า โคแสดงคุณภาพนี้สุภาพบุรุษจาก "เล่กับคราวน์ เน้นที่ลำโพงทั้งวิธี kingly โคนี้ไม่ "แต่เพียงผู้เดียว" ก็หมายถึงรองเท้าของเขา แต่ "คราวน์ หมายถึง ด้านบนของหัว สร้างการปั่นหรือความหมายคู่ รวมทั้งชนิดของหัวเกียร์กษัตริย์จะสวมใส่ ปั่นนี้เป็นหนึ่งในสิ่งที่จริงใช้อุปมาของภาษาที่ใช้ในกลอนนี้บทร้อยกรองที่สองและเขาถูกเสมอเงียบ ๆ รำใส่เสื้อ ผ้าและเขาเสมอมนุษย์เมื่อเขาพูดแต่ยัง เขา fluttered กะพริบเมื่อเขากล่าว"เช้าดี" และเขา glittered เมื่อเขาเดินลำโพงของบทกวีนี้อยู่ระวังให้แน่ใจว่าผู้ฟังของเขาเข้าใจว่า ริชาร์ดโคเป็นเพียงแค่คนดีจริง ๆ เขาไม่ได้ดูลงบนพื้นบ้านทั่วไป เขาก็ไม่ทำงาน arrogantly เขาพูดกับวิธีผู้คนคาดหวังว่าเขาจะ "เขาได้เสมอมนุษย์เมื่อเขาพูด" โคประจักษ์ affable ความสุข เพียงเช่นแบบทั่วไป working-class stiffs ดีเท่ามอง เยี่ยมมากยิ่งขึ้นแม้ว่าโคถูก "เงียบ ๆ รำใส่เสื้อผ้า ไม่หยิ่ง หรือถือตัว และแม้ว่าเขา chatted เช่นปกติผู้ชาย ยังเขาทำให้คนประสาทเล็กน้อยเมื่อเขาอยู่ในพวกเขา และเขาดูชอบทองขณะที่เขาเดินผ่านเราต้องระลึกว่า ลำโพงที่ น้อยเสือหิวริชาร์ดโคพฤติกรรมและลักษณะที่ปรากฏ ในขณะที่ลำโพงที่ต้องการให้ตระหนักถึง โคที่มีคนดีที่จะพูดคุยกับพื้นบ้านทั่วไป ยังคงลักษณะของเขา และลักษณะมีผลกับคนนั้นบทร้อยกรองที่สามและเขาก็รวย — ใช่ ยิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์และห้อง schooled ในพระคุณทุก:ในดี เราคิดว่า เป็นทุกอย่างทำให้เราต้องว่า เราอยู่ในสถานที่ของเขาในบทร้อยกรองนี้ ลำโพงที่บอกเราค่อนข้างอุปมาว่า ริชาร์ดโครวย แต่ลำโพงที่ยัง exaggerates ให้เลือกมากมายของโค โดยบอกว่า เขา "ยิ่งขึ้นกว่ากษัตริย์" และณจุดนี้ เราสามารถแน่ใจว่า ลำโพงที่ แท้จริง อ้างอิงเงิน ไม่บุคลิกภาพ และ ชีวิตที่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากในบรรทัดถัดไป ผู้แจ้งเราว่า โคได้รับการศึกษาทุกประการ โคมีความรู้เป็นพฤติกรรมที่ดีบรรทัดสองถัดไปแสดงอีกว่า เป็นพื้นทั่วไป "เรา ซึ่งลำโพงที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สังเกตเหล่านี้ และรูปวาดเหล่านี้ข้อสรุปเกี่ยวกับริชาร์ดโค พวกเขาสรุปว่า โคมีทุกอย่างที่มนุษย์ควรมีและทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาได้มุ่งมั่นใน พวกเขาปรารถนาพวกโคริชาร์ดบทร้อยกรองสี่อื่น ๆ เราทำงาน และรอแสงไป โดยไม่มีเนื้อ และสาปขนมปังริชาร์ด โค ร้อนเงียบสงบกลางคืน และกลับบ้าน และใส่กระสุนผ่านหัวของเขาบรรทัดสองของบทร้อยกรองสุดท้ายอีกครั้งแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างชนชั้นสังคมเศรษฐกิจสองปรากฏ กลอน: พื้นบ้าน working-class ทั่วไปที่ชื่นชมสมบัติและลักษณะของโคริชาร์ดต่อสู้ และ กระเสือกกระสนวันเมื่อพวกเขาเกินไปอาจจะเหมือนเขา ไม่เพียงไม่ทำงานหนัก แต่พวกเขายังเสียสละเนื่องจากพวกเขาไม่สามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ และพวกเขาแนะนำเกี่ยวกับคุณภาพต่ำในสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายแล้ว เรามาสุดท้ายบรรทัดที่สองที่ช็อค และ startle นั้น: ริชาร์ดโค คนที่มีทุกอย่าง คนที่เป็นทุกอย่างที่พื้นบ้านเหล่านี้ทำงานหนักต้องการ — ไอคอนนี้ประสบความสำเร็จและความสุข — ฆ่าตัวเองเราแน่นอนไปจากกลอนนี้ดิฉันเก่าที่มีลักษณะเป็น deceiving แต่เราได้รับมากกว่านั้น ถ้าเรามองอย่างใกล้ชิด กวี เอ็ดวินอาร์ลิงตันโรบินสัน มีประกอบด้วยบทกวีเกือบสมบูรณ์ในความเป็นจริงเกี่ยวกับชีวิต ความรู้สึกของธรรมชาติของมนุษย์สับสน จังหวะการ ร่างการเด้นท์ และมันไม่ทั้งหมดนี้ขณะที่เหลือค่อนข้างอักษร โดยเทียบหรือเปรียบเทียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ริชาร์ดคอรี - การวิเคราะห์กวีหลายคนเขียนเกี่ยวกับความตายและการปรากฏตัว ในบทกวีริชาร์ดคอรีโดยเอ็ดวินอาร์ลิงตันโรบินสันที่ผู้เขียนพยายามที่จะสื่อสารหลายสิ่งหลายอย่าง บทกวีของโรบินสันเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่อุดมไปด้วยการฆ่าตัวตายและความคิดของผู้คนในเมืองที่ดูเขาในชีวิตประจำวันของเขา ริชาร์ดคอรีโรบินสันจะสื่อสารว่าลักษณะภายนอกไม่ได้เสมอสิ่งที่พวกเขาดูเหมือนจะเป็นเงินที่ไม่เคยทำให้คนมีความสุขผ่านบทกวีโรบินสันไม่เคยเป็นนัยถึงความสัมพันธ์ใด ๆ ที่ริชาร์ดคอรีอาจจะมี ไม่มีการเอ่ยถึงคนรักเป็นครอบครัวหรือแม้กระทั่งเพื่อน ๆ ในบทกวี ผมเชื่อว่าโรบินสันได้พยายามที่จะสื่อสารมิตรภาพที่มีความสำคัญกับคนเกือบทั้งหมด ริชาร์ดคอรีถูกซ่อนความต้องการของเขาสำหรับความสัมพันธ์ถ้าเขามีความจำเป็น. โรบินสันนอกจากนี้ยังอาจได้รับการพยายามที่จะสื่อสารว่าแม้เงินที่สามารถทำให้คนมีความสุขที่พวกเขาอาจเติบโตเหนื่อยของมันเมื่อเวลาผ่านไป เมื่อคุณกลายเป็นมากที่จะใช้สิ่งหนึ่งที่เมื่อเวลาผ่านไปก็อาจจะเริ่มมีความสำคัญน้อยลง คนที่ไม่ได้เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ออกไม่ควรวัดความสุขโดยเพียงแค่ดอลลาร์และเซนต์ มีภาพที่มีขนาดใหญ่ของความสุขส่วนบุคคลที่ควรได้รับการแก้ไขและการบำรุงรักษาเพื่อให้สุขภาพส่วนบุคคลและสวัสดิการจะเป็นอย่างยั่งยืน. ผมคิดว่าโรบินสันต้องการให้ผู้อ่านที่จะคิดว่าเมื่อริชาร์ดคอรีเสียชีวิตเขาอาจจะเป็นคนที่มากเหงาและเศร้า ความจริงการสนับสนุนนี้จะเป็นกรณีที่ไม่มีความสัมพันธ์ในรูปแบบใด ๆ ผ่านออกบทกวี กับคนรักที่ไม่มีครอบครัวและเพื่อน ๆ ไม่มีก็อาจจะเข้าใจว่าเป็นปัจจัยหนึ่งในการตัดสินใจของริชาร์ด ริชาร์ดคอรีก็ดูเหมือนว่าจะให้ทั้งหมดของอารมณ์ของเขาซ่อนจากส่วนที่เหลือของโลกผ่านกิจวัตรประจำวันของเขา โดยการรักษาอารมณ์ของเขาขวดขึ้นในที่สุดเขาก็อาจจะโผล่และตัดสินใจว่าเขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่. ริชาร์ดคอรีเป็นสัญลักษณ์ของสังคมบนและชาวเมืองเป็นสัญลักษณ์ของชนชั้นกลาง บทเรียนที่โรบินสันพยายามที่จะสอนให้เป็นคนที่อยู่ในระดับกลางไม่ควรปรารถนาให้พวกเขา ... http://www.oppapers.com/essays/Richard-Cory-Analysis/30896 "ริชาร์ดคอรี" เป็นบทกวีที่ง่ายมาก สามบทอธิบายเรื่องที่ริชาร์ดคอรีและบทที่สี่กระแทกผู้อ่านที่มีการกระทำของ Cory การฆ่าตัวตาย. แม้จะมีความเรียบง่ายของบทกวีนักเรียนเกาหัวของพวกเขาทำให้งง "แต่ทำไมทำไมเขาฆ่าตัวตาย?" ใน "ริชาร์ด คอรี "โฟกัสไม่ได้อยู่ใน" ทำไม "ฆ่าตัวตายทำในสิ่งที่เขาทำ; มันอยู่ในความลึกลับของตัวเอง แน่นอนว่าคนที่ได้รับการยกย่องคอรีเพราะทุกอย่างที่เขาครอบครองส่วนตัวและทางการเงินไม่ได้คาดหวังการกระทำดังกล่าว ให้พวกเขาดูเหมือนว่าเขาจะมีทุกสิ่งที่คุ้มค่าที่อยู่อาศัยสำหรับในขณะที่พวกเขาพยายามที่จะนำอาหารบนโต๊ะ. แรกฉันท์เมื่อใดก็ตามที่ริชาร์ดคอรีลงไปเมืองเราคนบนทางเท้ามองไปที่เขาเขาเป็นสุภาพบุรุษจากเพียงอย่างเดียวที่จะสวมมงกุฎ, ทำความสะอาดได้รับการสนับสนุน และบาง imperially. บทกวีที่อุดมไปด้วยการใช้ภาษา กวีไม่จ้างอุปกรณ์กวีหลายอุปมาไม่มีอุปมาไม่มีสัญลักษณ์ไม่ได้ แต่ยังมีคำว่าเสียงสะท้อนถึงแม้ว่าบทกวีเป็นตัวอักษรค่อนข้าง ยกตัวอย่างเช่นในบรรทัดแรก "เมื่อใดก็ตามที่ริชาร์ดคอรีลงไปเมือง" ตั้งขั้วที่ถือตลอดทั้งบทกวี ถ้าริชาร์ดคอรีลงไปเมืองเขาจะต้องได้รับก่อนหน้านี้เมืองที่แสดงให้เห็นย่านที่อยู่อาศัยที่ร่ำรวย; ในขณะที่ "เมืองลง" แสดงให้เห็นย่านธุรกิจที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นและกรรมกรอาศัยอยู่. เอาหลักของบทกวีนี้แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างคนรวยและน้อยดีออก ลำโพงของบทกวีเป็นของชั้นหลังและบทกวีได้อย่างชัดเจนดึงแตกต่างระหว่าง "พวกเรา" และ "เขา" (ริชาร์ดคอรี) ในบรรทัดที่สอง "เราคนบนทางเท้า" แสดงให้เห็นระดับที่ต่ำกว่าที่เราเงยหน้าขึ้นมองเขาเช่นกันเป็นเพียงการจ้องมองที่เขาเป็น "มองไปที่เขา" หมายถึง. เส้นที่สามและสี่มีคำอธิบายแรกของริชาร์ดคอรี: คำว่า "สุภาพบุรุษ" ยังคงส่วนที่ถูกดึงระหว่างสองชั้นทางเศรษฐกิจและสังคม เป็น "สุภาพบุรุษ" เป็นของสูงหรือระดับที่สูงขึ้นทางเศรษฐกิจและสังคมมากกว่าเพียงแค่ว่า "ชายคนหนึ่ง". แล้วโดยอ้างว่าคอรีแสดงให้เห็นถึงคุณภาพจากสุภาพบุรุษ "แต่เพียงผู้เดียวที่จะสวมมงกุฎ" ลำโพงจะเน้นวิธีการที่กษัตริย์ทั้งหมดนี้คือคอรี "แต่เพียงผู้เดียว" ก็หมายถึงรองเท้าของเขา แต่ "พระมหากษัตริย์" ซึ่งหมายถึงด้านบนของหัวของเขายังผลิตปุนหรือความหมายที่สองรวมทั้งชนิดของหัวเกียร์กษัตริย์จะสวม ปุนนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ใช้เป็นรูปเป็นร่างที่แท้จริงของภาษาที่ใช้ในกลอนบทนี้. สองฉันท์และเขาก็มักจะรบอย่างเงียบ ๆ และเขาก็มักจะมนุษย์เมื่อเขาได้พูดคุย; แต่เขายังเบาโผบินพัลส์เมื่อเขากล่าวว่า"ตอนเช้าที่ดี" และเขาระยิบระยับเมื่อเขาเดิน. ลำโพงของบทกวีนี้คือความระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าผู้ฟังของเขาเข้าใจว่าริชาร์ดคอรีเป็นเพียงผู้ชายที่ดีจริงๆ เขาไม่ได้มองลงมาที่ชาวบ้านทั่วไป เขาไม่ได้ประพฤติเต๊ะ; เขาพูดกับคนทางลำโพงจะคาดหวังให้เขา "เขาอยู่เสมอมนุษย์เมื่อเขาพูดคุยกัน." คอรีดูเหมือนง่ายมาก, น่ารักมีความสุขเช่นเดียวกับ stiffs ร่วมกันทำงานระดับเพียงดูดีและยิ่งขึ้น. แม้ว่าคอรีเป็น "รบอย่างเงียบ ๆ " ไม่ได้หยิ่งหรือถือตัวและถึงแม้ว่าเขาจะพูดคุยเหมือนคนปกติเขายังทำให้คนตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อเขา addressed พวกเขาและเขาดูเหมือนทองในขณะที่เขาเดินผ่านไปมา. เราต้องจำไว้ว่าลำโพงเป็น หมกมุ่นอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีพฤติกรรมริชาร์ดคอรีและลักษณะดังนั้นในขณะที่ลำโพงต้องการให้เราตระหนักดีว่าคอรีเป็นคนที่มีความสุขที่จะได้พูดคุยกับชาวบ้านทั่วไปยังคงลักษณะและการปรากฏตัวของเขามีผลกระทบต่อคน. สามฉันท์และเขาก็เป็นที่อุดมไปด้วยใช่ยิ่งขึ้นกว่ากษัตริย์และการศึกษาชื่นชมในพระคุณทุกในที่ดีที่เราคิดว่าเขาเป็นทุกอย่าง. ในการทำให้เราหวังว่าเราอยู่ในสถานที่ของเขาในบทนี้ลำโพงบอกเราค่อนข้างชัดถ้อยชัดคำว่าริชาร์ดคอรีเป็นที่อุดมไปด้วย แต่ ลำโพงยังแสดงออกความมั่งคั่งของ Cory โดยบอกว่าเขาคือ "ยิ่งขึ้นกว่ากษัตริย์." และที่จุดนี้เราสามารถตรวจสอบลำโพงเป็นจริงหมายถึงเงินไม่บุคลิกภาพและชีวิตที่ประสบความสำเร็จเพราะในบรรทัดถัดไป ลำโพงบอกเราว่าคอรีได้รับการศึกษาทุกประการ; คอรีมีความรู้เช่นเดียวกับพฤติกรรมที่ดี. อีกสองเส้นที่แสดงให้เห็นอีกครั้งว่ามันเป็นสิ่งที่ชาวบ้านร่วมกัน "เรา" ของลำโพงที่เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้ข้อสังเกตเหล่านี้และข้อสรุปเหล่านี้เกี่ยวกับริชาร์ดคอรี พวกเขาสรุปได้ว่าคอรีมีทุกอย่างมนุษย์ควรจะมีและทุกอย่างที่พวกเขากำลังมุ่งมั่นในการ พวกเขาปรารถนาที่พวกเขามีริชาร์ดคอรี. สี่ฉันท์ดังนั้นเราทำงานและรอให้แสงและไปไม่มีเนื้อสัตว์และสาปแช่งขนมปัง; และริชาร์ดคอรี, คืนหนึ่งในฤดูร้อนสงบไปที่บ้านและนำกระสุนผ่านหัวของเขาสองบรรทัดแรกของสุดท้ายบทอีกครั้งแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างสองชั้นทางเศรษฐกิจและสังคมที่ปรากฏบทกวี: ที่พบการทำงานระดับกลุ่มชนที่ชื่นชมความมั่งคั่งและรูปแบบของริชาร์ดคอรีต่อสู้บนและบนมุ่งมั่นในวันที่พวกเขา เกินไปอาจจะเป็นเหมือนเขา ไม่เพียง แต่พวกเขาทำงานอย่างหนัก แต่พวกเขายังเสียสละเพราะพวกเขาไม่สามารถซื้อทุกอย่างที่พวกเขาต้องการและพวกเขาบ่นเกี่ยวกับคุณภาพต่ำของสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่าย. และจากนั้นเราจะมาถึงที่ผ่านมาสองเส้นที่ช็อกและตกใจดังนั้น: ริชาร์ด คอรี, คนที่มีทุกอย่างคนที่เป็นทุกอย่างที่เหล่านี้ทำงานหนักชาวบ้านอยากจะเป็นนี้ไอคอนของความสำเร็จและความสุขฆ่าตัวเอง. the แน่นอนเราสามารถนำมาจากบทกวีนี้สุภาษิตโบราณที่ปรากฏมีการหลอกลวง แต่ที่เราได้รับ มากขึ้นกว่าที่ถ้าเรามองอย่างใกล้ชิด กวีเอ็ดวินอาร์ลิงตันโรบินสันได้แต่งบทกวีเกือบสมบูรณ์แบบในความเป็นจริงเกี่ยวกับชีวิตความรู้สึกของธรรมชาติของคนที่มีบุคลิกมนุษย์จังหวะโครงการจังหวะของมันและมันไม่ทั้งหมดนี้ในขณะที่เหลือค่อนข้างที่แท้จริงโดยไม่ต้องหนึ่งหรืออุปมาอุปมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Richard Cory - การวิเคราะห์

หลายกวีเขียนเกี่ยวกับความตายและปรากฏ ในบทกวี Richard Cory โดยเอ็ดวินอาร์ลิงตั้น โรบินสัน ผู้เขียนพยายามสื่อสารหลายสิ่ง บทกวีโรบินสันเป็นคนรวยที่ฆ่าตัวตาย และความคิดของผู้คนในเมืองนั้นดูเขาในชีวิตประจำวัน ใน ริชาร์ด โครี่โรบินสันคือการสื่อสารที่ปรากฏภายนอกไม่ได้เสมอสิ่งที่พวกเขาดูเหมือน เป็นเงินที่ไม่ได้ทำให้คนมีความสุข
ผ่านบทกวี โรบินสัน ไม่แนะนําให้ความสัมพันธ์ที่ Richard Cory อาจมี ไม่มีการกล่าวถึงคนรัก ครอบครัว หรือแม้แต่เพื่อนในบทกวี ผมเชื่อว่า โรบินสัน พยายามสื่อสารว่า มิตรภาพเป็นสิ่งที่จำเป็นกับคนเกือบทั้งหมดrichard cory was hiding need his for relationships อยู่ภายในบ้าน need .
โรบินสันยังอาจได้รับการพยายามสื่อสารว่า แม้ว่าเงินจะทำให้คนอื่นมีความสุข พวกเขาอาจเติบโตเหนื่อยของช่วงเวลา เมื่อคุณกลายเป็นคุ้นเคยกับสิ่งหนึ่งตลอดเวลา อาจจะสำคัญน้อยลง คนที่
ไม่สมควรที่ผู้อื่นไม่ควรวัดความสุข โดยดอลลาร์และเซนต์มีภาพขนาดใหญ่มากของบุคคล ความสุขที่ควรให้ความสนใจและดูแลเพื่อให้สุขภาพและสวัสดิการยั่งยืน
ผมว่าโรบินสันต้องการผู้อ่านคิดว่าเมื่อ Richard Cory จะตาย เขาคงเป็นคนที่เหงาและเศร้า สนับสนุน ความเป็นจริงนี้จะไม่มีความสัมพันธ์ในรูปแบบใด ๆ ผ่านบทกวี ไม่มีคนรัก ไม่มีครอบครัวและไม่มีเพื่อน อาจจะเข้าใจเป็นปัจจัยหนึ่งในการตัดสินใจของริชาร์ด Richard Cory จะปรากฏขึ้นเพื่อให้ทั้งหมดของอารมณ์ที่ซ่อนอยู่จากส่วนที่เหลือของโลกผ่านรูทีนประจำวันของเขา โดยรักษาอารมณ์ของเขา ขวดขึ้นไป เขาอาจจะได้ตอกและตัดสินใจว่าเขาไม่อยากจะมีชีวิตอยู่
Richard Cory เป็นสัญลักษณ์ของสังคมบน( the ไม่ควร are ยากูซ่าของ the class middle . บทเรียนที่โรบินสัน พยายามสอนว่า คนในระดับกลางไม่ควรปรารถนาที่พวกเขา . . . . . . .



http : / / www.oppapers . com / บทความ / Richard Cory การวิเคราะห์ / 30896



" Richard Cory " เป็นง่ายมากในบทกวี : สาม stanzas อธิบายเรื่อง Richard Cory , และ stanza fourth shocks the reader with cory 's act ของ suicide . เก็บกวาดเก็บกวาดแม้จะมีความเรียบง่ายของบทกวี , นักเรียนเกาหัวงง " แต่ทำไม ทำไมเขาถึงฆ่าตัวตาย "

" Richard Cory " โฟกัสไม่ได้ " ทำไม " พยายามทำในสิ่งที่เขาทำ มันอยู่ลึกลับนั่นเอง แน่นอน คนที่ชื่นชม คอรีย์ เพราะทั้งหมดที่เขาครอบครองส่วนตัวและทางการเงินไม่ได้คาดหวังเช่นการทำ เขาดูเหมือนมีทุกอย่างที่ชีวิตที่คุ้มค่าสำหรับในขณะที่พวกเขาต่อสู้เพื่อวางอาหารบนโต๊ะ
ฉันท์แรก

เมื่อริชาร์ดคอลงไปเมือง

เราผู้คนบนทางเท้ามองเขา

เขาเป็นสุภาพบุรุษจาก แต่เพียงผู้เดียวเพื่อมงกุฎ

สะอาดที่สุด และ imperially บาง

กลอนมากมายในการใช้ภาษา กวีไม่ได้ใช้อุปกรณ์หลายบทกวีไม่มีเชิง ไม่ใช้ไม่มีสัญญาณ แต่ยังพูดได้เรโซแนนซ์ ,แม้บทกวีจะค่อนข้างตามตัวอักษร , ราชบุรี in the line , จะ richard cory เดินเล่น town , " SD ก็ the dichotomy nitro throughout the สวยหรู . ถ้า Richard Cory ลงไปเมือง เขาต้องเคยกัน แสดงว่ารวยชุมชนอยู่อาศัย ขณะที่ " ตัวเมือง " แนะนำธุรกิจเขตที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์และห้องทำงานอยู่

แรงผลักดันหลักของกลอนบทนี้แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างรวยและน้อยดีออก ลำโพงของบทกวีที่เป็นของห้องหลัง และกลอนอย่างชัดเจนวาดความแตกต่างระหว่าง " เรา " และ " เขา " ( Richard Cory ) ในบรรทัดที่สอง " เราผู้คนบนทางเท้า " แสดงให้เห็นว่า ระดับล่าง เราเห็นเขาเป็นเพียงแค่จ้องมองที่เขาเป็น " มองเขา " บ่งชี้ว่า

เส้นที่สามและสี่ เสนอรายละเอียดแรกของ Richard Cory : คำว่า " สุภาพบุรุษ " ยังคงเป็นฝ่ายถูกดึงระหว่างสองสังคมชนชั้น " สุภาพบุรุษ " เป็นของพวกผู้ดีหรือสูงกว่าระดับทางเศรษฐกิจและสังคมมากกว่าเพียงแค่ " ผู้ชาย "

แล้ว โดยอ้างว่า คอรีย์ แสดงให้เห็นถึงคุณภาพนี้สุภาพบุรุษจาก " เพียงผู้เดียว มงกุฎ" ผู้พูดจะเน้นวิธีการทั้งหมดที่เกี่ยวกับกษัตริย์โครี่ นี้ " แต่เพียงผู้เดียว " เพียงหมายถึงรองเท้าของเขา แต่ " มงกุฎ " หมายถึงด้านบนของหัวของเขายังสร้างเป็นปูน หรือสองแง่สองง่าม รวมทั้งชนิดของหัวเกียร์ กษัตริย์จะสวม สำนวนนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่จริงเปรียบเทียบการใช้ภาษาที่ใช้ในบทกวีนี้ สองบาท


เขามักจะแอบเอามา

,และเขาเป็นมนุษย์ที่เขาพูด ;

แต่เขาหวั่นไหวกะพริบเมื่อเขากล่าวว่า

" อรุณสวัสดิ์ " เขา glittered เมื่อเขาเดิน

ลำโพงของกลอนบทนี้จะระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าผู้ฟังเข้าใจว่า Richard Cory ก็เป็นคนดี เขาไม่ได้ดูถูกชาวบ้านทั่วไป เขาไม่ได้ทำตัวอย่างถือดี เขาพูดกับประชาชนทางผู้พูดคาดหวังให้เขา" เขาเป็นมนุษย์ที่เขาพูด " คอรีย์ ดูเป็นมิตร สุภาพมาก มีความสุข เหมือนทั่วไป ชนชั้นกรรมกรเขาเท่านั้นที่ดูดีกว่า และรวย

แม้ว่าคอ " เงียบๆสวม " ไม่หยิ่งหรือถือตัว และถึงแม้ว่าเขาจะพูดคุยเหมือนคนปกติ แต่เขาทำให้คนกังวลใจ เมื่อเขาอยู่ และเขาเหมือนทองที่เขาผ่านไป

เราต้องจำไว้ว่าผู้พูดกำลังหมกมุ่นกับ Richard Cory พฤติกรรมและลักษณะที่ปรากฏ ดังนั้นในขณะที่ผู้พูดอยากให้เราตระหนักว่า ลูกเป็นคนดีใครแชทกับชาวบ้านทั่วไป ยังคงลักษณะของเขาและลักษณะที่มีผลต่อคน สามบาท


และเขาก็รวยครับ รวยกว่า กษัตริย์ และเรียนทุก น่าชื่นชม



ในพระคุณค่ะเราคิดว่าเขาถูกทุกอย่าง

เพื่อให้เราหวังว่าเราแทน

ในฉันท์นี้ ผู้บรรยายบอกเราค่อนข้างแจ่มแจ้งว่า Richard Cory เป็นคนรวย แต่ลำโพงยังโอ้อวด Cory ความมั่งคั่งโดยบอกว่า " รวยกว่า กษัตริย์ และ ณจุดนี้เราสามารถ ว่าลำโพง แท้ หมายถึง เงิน ไม่ใช่บุคลิกภาพและความสำเร็จในชีวิต เพราะในบรรทัดถัดไปประธานแจ้งเราว่าลูกได้รับการศึกษาในทุกเคารพ โครี่ มีความรู้ ตลอดจนพฤติกรรมที่ดี

อีกสองเส้น เปิดเผยอีกว่า เป็นชาวทั่วไป " เรา " ซึ่งผู้พูดเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การสังเกตเหล่านี้ และเขียนสรุปเกี่ยวกับ Richard Cory . พวกเขาสรุปว่า Cory มีทุกอย่างที่มนุษย์ควรจะมี และทุกอย่างที่พวกเขามุ่งมั่นเพื่อพวกเขาปรารถนาที่พวกเขาถูกริชาร์ดคอ


4 บาทดังนั้นเมื่อเราทำงาน และ รอแสง

และก็ไม่มีเนื้อสัตว์ และแช่งขนมปัง ;

และ Richard Cory , หนึ่งสงบฤดูร้อนคืน

กลับบ้านแล้วยัดกระสุนใส่หัว

2 เส้น แรกของบาทสุดท้ายอีกครั้งแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างสองสังคมปรากฏในบทเรียนการทำงานระดับชาวบ้านทั่วไปที่ชื่นชมสมบัติและลักษณะของ Richard Cory ต่อสู้บนและบน กระเสือกกระสนสำหรับวันที่ พวกเขาก็อาจจะชอบเขา ไม่เพียง แต่ทำพวกเขาทำงานอย่างหนัก แต่ก็ยังเสียสละเพราะพวกเขาไม่สามารถซื้อทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ และพวกเขาบ่นเกี่ยวกับคุณภาพต่ำของสิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายได้ .

แล้วเราก็มาถึงเมื่อสองบรรทัดที่ช็อกและตกใจมาก : Richard Cory , คนที่ได้ทุกอย่าง คนที่เป็นทุกอย่างที่เหล่านี้ทำงานหนักชาวบ้านต้องการไอคอนนี้ของความสำเร็จและความสุขฆ่าตัวเอง

แน่นอนเราสามารถใช้จากบทกวีนี้ภาษิตเก่าที่ปรากฏจะหลอกลวง แต่ เราได้รับมากกว่านั้น ถ้าเราดูอย่างใกล้ชิด โดยกวีดวิน อาร์ลิงตัน โรบินสัน ได้แต่งบทกวีเกือบจะสมบูรณ์แบบในความจริงของชีวิต , ความรู้สึกของลักษณะของบุคลิกภาพของมนุษย์ จังหวะของมัน แบบเป็นจังหวะ และมันไม่ทั้งหมดนี้ในขณะที่เหลือค่อนข้างอักษรหนึ่งโดยไม่ต้องเปรียบเทียบหรืออุปมา .