Billy Weaver had travelled down fro

Billy Weaver had travelled down from London on the slow afternoon train, with a change at Swindon on the way, and by the time he got to Bath it was about nine o’clock in the evening and the moon was coming up out of a clear starry sky over the houses opposite the station entrance. But the air was deadly cold and the wind was like a flat blade of ice on his cheeks. “Excuse me,” he said, “but is there a fairly cheap hotel not too far away from here?” “Try The Bell and Dragon,” the porter answered, pointing down the road. “They might take you in. It’s about a quarter of a mile along on the other side.” Billy thanked him and picked up his suitcase and set out to walk the quartermile to The Bell and Dragon. He had 20 never been to Bath before. He didn’t know anyone who lived there. But Mr Greenslade at the Head Office in London had told him it was a splendid city. “Find your own lodgings,” he had said, “and then go along and report to the Branch Manager as soon as you’ve got yourself settled.” Billy was seventeen years old. He was wearing a new navy-blue overcoat, a new brown trilby hat, and a new brown suit, and he was feeling fine. He walked briskly down the street. He was trying to do everything briskly these days. Briskness, he had decided, was the one common characteristic of all successful businessmen. The big shots up at Head Office were absolutely fantastically brisk all the time. They were amazing. There were no shops on this wide street 40 that he was walking along, only a line of tall houses on each side, all them identical. They had porches and pillars and four or five steps going up to their front doors, and it was obvious that once upon a time they had been very swanky residences. But now, even in the darkness, he could see that the paint was peeling from the woodwork on their doors and windows, and that the handsome
white façades were cracked and blotchy from neglect. Suddenly, in a downstairs window that was brilliantly illuminated by a street-lamp not six yards away, Billy caught sight of a printed notice propped up against the glass in one of the upper panes. It said BED AND BREAKFAST. There was a vase of yellow chrysanthemums, tall and beautiful, standing just underneath the notice. 60 He stopped walking. He moved a bit closer. Green curtains (some sort of velvety material) were hanging down on either side of the window. The chrysanthemums looked wonderful beside them. He went right up and peered through the glass into the room, and the first thing he saw was a bright fire burning in the hearth. On the carpet in front of the fire, a pretty little dachshund was curled up asleep with its nose tucked into its belly. The room itself, so far as he could see in the half-darkness, was filled with pleasant furniture. There was a baby-grand piano and a big sofa and several plump armchairs; and in one corner he spotted a large parrot in a cage. Animals were usually a good sign in a place like this, Billy told himself; and all in all, it looked to him as though it would be a pretty decent house to stay in. Certainly it would be more comfortable than The Bell and Dragon. 80 On the other hand, a pub would be more congenial than a boarding-house. There would be beer and darts in the evenings, and lots of people to talk to, and it would probably be a good bit cheaper, too. He had stayed a couple of nights in a pub once before and he had liked it. He had never stayed in any boarding-houses, and, to be perfectly honest, he was a tiny bit frightened of them. The name itself conjured up images of watery cabbage, rapacious landladies, and a powerful smell of kippers in the living-room. After dithering about like this in the cold for two or three minutes, Billy decided that he would walk on and take a look at The Bell and Dragon before making up his mind. He turned to go. And now a queer thing happened to him. He was in the act of stepping back and turning away from the
window when all at once his eye was 100 caught and held in the most peculiar manner by the small notice that was there. BED AND BREAKFAST, it said. BED AND BREAKFAST, BED AND BREAKFAST, BED AND BREAKFAST. Each word was like a large black eye staring at him through the glass, holding him, compelling him, forcing him to stay where he was and not to walk away from that house, and the next thing he knew, he was actually moving across from the window to the front door of the house, climbing the steps that led up to it, and reaching for the bell. He pressed the bell. Far away in a back room he heard it ringing, and then at once – it must have been at once because he hadn’t even had time to take his finger from the bell-button – the door swung open and a woman was standing there. Normally you ring the bell and you have 120 at least a half-minute’s wait before the door opens. But this dame was a like a jack-in-the-box. He pressed the bell – and out she popped! It made him jump. She was about forty-five or fifty years old, and the moment she saw him, she gave him a warm welcoming smile. “Please come in,” she said pleasantly. She stepped aside, holding the door wide open, and Billy found himself automatically starting forward into the house. The compulsion or, more accurately, the desire to follow after her into that house was extraordinarily strong. “I saw the notice in the window,” he said, holding himself back. “Yes, I know.” “I was wondering about a room.” “It's all ready for you, my dear,” she said. She had a round pink face and very gentle 140 blue eyes. “I was on my way to The Bell and Dragon,” Billy told her. “But the notice in your window just happened to catch my eye.” “My dear boy,” she said, “why don't you come in out of the cold?” “How much do you charge?” “Five and sixpence a night, including breakfast.
It was fantastically cheap. It was less than half of what he had been willing to pay. “If that is too much,” she added, “then perhaps I can reduce it just a tiny bit. Do you desire an egg for breakfast? Eggs are expensive at the moment. It would be sixpence less without the egg.” “Five and sixpence is fine,” he answered. “I should like very much to stay here.” “I knew you would. Do come in.” 160 She seemed terribly nice. She looked exactly like the mother of one’s best schoolfriend welcoming one into the house to stay for the Christmas holidays. Billy took off his hat, and stepped over the threshold. “Just hang it there,” she said, “and let me help you with your coat.” There were no other hats or coats in the hall. There were no umbrellas, no walkingsticks – nothing. “We have it all to ourselves,” she said, smiling at him over her shoulder as she led the way upstairs. “You see, it isn’t very often I have the pleasure of taking a visitor into my little nest.” The old girl is slightly dotty, Billy told himself. But at five and sixpence a night, who gives a damn about that? – “I should've thought you’d be simply swamped with applicants,” he said politely. 180 “Oh, I am, my dear, I am, of course I am. But the trouble is that I'm inclined to be just a teeny weeny bit choosy and particular – if you see what I mean.” “Ah, yes.” “But I’m always ready. Everything is always ready day and night in this house just on the off-chance that an acceptable young gentleman will come along. And it is such a pleasure, my dear, such a very great pleasure when now and again I open the door and I see someone standing there who is just exactly right.” She was half-way up the stairs, and she paused with one hand on the stair-rail, turning her head and smiling down at him with pale lips. “Like you,” she added, and her blue eyes travelled slowly all the way down the length of Billy's body, to his feet, and then up again. On the first-floor landing she said to him, 200 “This floor is mine.” They climbed up a second flight. “And this one is all yours,” she said. “Here’s your room.
I do hope you’ll like it.” She took him into a small but charming front bedroom, switching on the light as she went in. “The morning sun comes right in the window, Mr Perkins. It is Mr Perkins, isn’t it?” “No,” he said. “It’s Weaver.” “Mr Weaver. How nice. I’ve put a waterbottle between the sheets to air them out, Mr Weaver. It’s such a comfort to have a hot water-bottle in a strange bed with clean sheets, don’t you agree? And you may light the gas fire at any time if you feel chilly.” “Thank you,” Billy said. “Thank you ever so much.” He noticed that the bedspread had been taken off the bed, and that the 220 bedclothes had been neatly turned back on one side, all ready for someone to get in. “I’m so glad you appeared,” she said, looking earnestly into his face. “I was beginning to get worried.” “That’s all right,” Billy answered brightly. “You mustn’t worry about me.” He put his suitcase on the chair and started to open it. “And what about supper, my dear? Did you manage to get anything to eat before you came here?” “I’m not a bit hungry, thank you,” he said. “I think I’ll just go to bed as soon as possible because tomorrow I’ve got to get up rather early and report to the office.” “Very well, then. I’ll leave you now so that you can unpack. But before you go to bed, would you be kind enough to pop into 240 the sitting-room on the ground floor and sign the book? Everyone has to do that because it’s the law of the land, and we don’t want to go breaking any laws at this stage in the proceedings, do we?” She gave him a little wave of the hand and went quickly out of the room and closed the door. Now, the fact that his landlady appeared to be slightly off her rocker didn’t worry Billy in the least. After all, she was not only harmless – there was no question about that – but she was also quite obviously a kind and generous soul. He guessed that she had probably lost a son
in the war, or something like that, and had never got over it. So a few minutes later, after unpacking h

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่างทอผ้า Billy ได้เดินทางลงจากลอนดอนบนรถไฟบ่ายช้า มีการเปลี่ยนแปลงที่สวินดันมา และตามเวลาที่เขาได้ไปอาบน้ำมันก็ประมาณเก้าโมงในตอนเย็นและดวงจันทร์ได้มาจากฟ้าใสดาวผ่านบ้านตรงข้ามทางเข้าสถานี แต่อากาศก็เย็นแรง และลมเป็นเหมือนใบมีดแบนของน้ำแข็งบนแก้มของเขา "ขอโทษ เขากล่าวว่า, " แต่มีโรงแรมไม่ไกลเกินไปจากที่นี่ราคาค่อนข้างถูกหรือไม่" "ลองเบลล์เดอะดราก้อน ลูกหาบตอบ ชี้ลงอยู่ "พวกเขาอาจนำคุณในการ มันเป็นเรื่องของสี่ไมล์ตามในด้านอื่น ๆ " บิลลี่ขอบคุณเขา และรับกระเป๋าเดินทางของเขา และจะออกเดินทางแบบ quartermile เดอะเบลล์และมังกร เขามี 20 เคยไปอาบน้ำก่อน เขาไม่รู้ว่าใครอยู่ที่นั่น แต่นาย Greenslade ณสำนักงานใหญ่ในกรุงลอนดอนได้บอกเขาว่า มันเป็นเมืองสวยงาม "ค้นหาเองอิ่ม เขาได้กล่าวว่า, "แล้วไปตาม และรายงานให้ผู้จัดการสาขาทันทีที่ได้ตัวเองจ่าย" บิลลี่อายุ 17 ปีได้ เขาสวมชุดเสื้อกันน้ำเงินใหม่ หมวก trilby สีน้ำตาลใหม่ และสูทสีน้ำตาลใหม่ และเขารู้สึกดี เขาเดิน briskly ลงบนถนน เขาพยายามทำทุกอย่าง briskly วันนี้ Briskness เขาได้ตัดสินใจ มีลักษณะทั่วไปหนึ่งของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ภาพใหญ่ขึ้น ณสำนักงานใหญ่ได้อย่างไม่น่าแรงตลอดเวลา พวกตื่นตาตื่นใจ ร้านไม่มีในนี้ 40 ถนนกว้างที่เขาเดินตาม เฉพาะบรรทัดของบ้านสูงในแต่ละด้าน พวกเขาทั้งหมดเหมือนกัน มีเสาและ porches และสี่ หรือห้าตอนไปถึงหน้าประตูของพวกเขา และเห็นได้ชัดว่า กาลครั้งหนึ่งพวกเขาได้รับเรสซิเด้นซ์งามมาก แต่ตอนนี้ แม้ในความมืด เขาได้เห็นว่า สีที่ถูกปอกเปลือกจากแสนอร่อยบนของประตู และหน้าต่าง และที่จะหล่อfaçades สีขาวมีรอยร้าว และ blotchy จากละเลย ทันใดนั้น ในหน้าต่างด้านล่างที่ถูกส่องสว่าง ด้วยถนนโคมไฟไม่หกหลาไปเก่ง บิลลี่จับภาพของหนังสือพิมพ์ร่วมขึ้นกับกระจกในบานหน้าต่างด้านบน มันกล่าวว่า อาหารเช้า มีแจกันของเหลือง chrysanthemums ความสูง และความสวย งาม ยืนอยู่เพียงภายใต้ประกาศ 60 เขาหยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ ผ้าม่านสีเขียว (บางเรียงวัสดุ velvety) ถูกแขวนลงด้านใดด้านหนึ่งของหน้าต่าง Chrysanthemums ที่ดูดีอยู่ด้านข้าง เขาไปขวาขึ้น และ peered ผ่านแก้วในห้อง และสิ่งแรกที่เขาเห็นมีไฟสว่างที่เขียนในพื้นเตา บนพรมหน้าไฟ dachshund เล็ก ๆ ที่โค้งขึ้นหลับกับจมูกของห้องท้อง เครื่อง ตราบใดที่เขาได้เห็นในครึ่งมืด ก็เต็มไป ด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ดี มีเปียโนเด็ก และโซฟาขนาดใหญ่ และหลายอวบ ต่างหาก และในมุมหนึ่ง เขาด่างนกแก้วในกรงมีขนาดใหญ่ สัตว์ได้มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในที่นี้ บิลลี่บอกว่า ตัวเอง และทั้งหมดในทุก มันดูเขาว่ามันจะอยู่ในบ้านดี แน่นอนมันจะสบายมากกว่าเดอะเบลล์และมังกร 80 บนมืออื่น ๆ ผับจะเข้ามากขึ้นกว่าบอร์ดดิ้งเฮาส์ จะมีเบียร์และปาเป้าในยามเย็น และหลายคนพูดคุยกับ และมันคงจะเล็กดีถูกกว่า เกินไป เขาสะสมสองคืนในผับเมื่อก่อน และเขาก็ชอบ เขาไม่ได้อยู่ในบ้านประจำใด ๆ และ ที่จะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์ เขา tiny หน่อยกลัวของพวกเขานั้น ชื่อตัวเองได้วิงวอนถึงภาพน้ำกะหล่ำปลี rapacious landladies และกลิ่นที่มีประสิทธิภาพของ kippers ในห้องนั่งเล่น หลังจาก dithering เกี่ยวกับนี้ในเย็นสอง หรือสามนาที บิลลี่ตัดสินใจว่า เขาจะเดิน และดูที่เดอะเบลล์และมังกรก่อนที่จะสร้างจิตใจของเขา เขาก็หันไป และตอนนี้ สิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้นกับเขา กำลังในการกระทำของการก้าวไป และเปลี่ยนจากการหน้าต่างเมื่อทุกครั้งที่ตาเขา 100 จับ และจัด โดยแจ้งขนาดเล็กที่มีลักษณะแปลกประหลาดที่สุด เบดแอนด์เบรคฟาสท์ ว่ากล่าว อาหารเช้า อาหารเช้า เบด แอนด์เบรคฟาส แต่ละคำได้เช่นตาสีดำขนาดใหญ่ที่จ้องเขาผ่านแก้ว ถือเขา จับใจเขา บังคับให้เขาพักที่เขา และไม่ให้เดินออกไปจากบ้านหลังนั้น และสิ่งต่อไปที่เขารู้ เขาถูกจริงย้ายฝั่งตรงข้ามหน้าต่างกับประตูหน้าบ้าน ปีนขั้นตอนที่นำขึ้นไป และการเข้าถึงสำหรับระฆัง เขากดระฆัง ไกลในห้องพักหลัง เขาได้ยินมัน ringing แล้ว ครั้งมันต้องได้รับในครั้งเดียวเนื่องจากเขาไม่ได้มีเวลาในการนิ้วของเขาจากเบลล์ปุ่ม – ประตู swung เปิด และผู้หญิงยืน โดยปกติคุณแหวนระฆัง และคุณมี 120 น้อยครึ่งนาทีของรอก่อนเปิดประตู แต่ดามนี้ เป็นเช่น jack-in-the-box เขากดกระดิ่ง – และออกเธอ popped มันทำให้เขากระโดด เธอประมาณ forty-five หรือห้าสิบปี และช่วงเวลาที่เธอเห็นเขา เธอให้เขายิ้มต้อนรับอบอุ่น "กรุณามา เธอกล่าวพอ เธอก้าวไว้ กดประตูที่เปิดกว้าง และบิลลี่พบเองโดยอัตโนมัติเริ่มต้นไปข้างหน้าเข้าบ้าน การบีบบังคับหรือ แม่นยำ ความปรารถนาที่จะทำตามหลังจากที่เธอเข้าไปในบ้านแข็งแรงรอง "ผมเห็นประกาศในหน้าต่าง เขากล่าว จับตัวกลับไป "ใช่ ฉันรู้" "ผมสงสัยว่า เกี่ยวกับห้องพัก" "เสร็จทั้งหมดสำหรับคุณ ยาหยี เธอกล่าว เธอมีใบหน้ากลมสีชมพูและตาสีฟ้าที่อ่อนโยนมาก 140 "ผมเพื่อเบลล์และมังกร บิลลี่บอกเธอ "แต่สังเกตภายในหน้าต่างของคุณขึ้นจับตาของฉัน" "ฉันรักเด็ก เธอกล่าวว่า "ทำไมไม่มาในจากเย็น" "ว่าคุณคิดค่า" "ห้าและ sixpence คืน รวมอาหารเช้าIt was fantastically cheap. It was less than half of what he had been willing to pay. “If that is too much,” she added, “then perhaps I can reduce it just a tiny bit. Do you desire an egg for breakfast? Eggs are expensive at the moment. It would be sixpence less without the egg.” “Five and sixpence is fine,” he answered. “I should like very much to stay here.” “I knew you would. Do come in.” 160 She seemed terribly nice. She looked exactly like the mother of one’s best schoolfriend welcoming one into the house to stay for the Christmas holidays. Billy took off his hat, and stepped over the threshold. “Just hang it there,” she said, “and let me help you with your coat.” There were no other hats or coats in the hall. There were no umbrellas, no walkingsticks – nothing. “We have it all to ourselves,” she said, smiling at him over her shoulder as she led the way upstairs. “You see, it isn’t very often I have the pleasure of taking a visitor into my little nest.” The old girl is slightly dotty, Billy told himself. But at five and sixpence a night, who gives a damn about that? – “I should've thought you’d be simply swamped with applicants,” he said politely. 180 “Oh, I am, my dear, I am, of course I am. But the trouble is that I'm inclined to be just a teeny weeny bit choosy and particular – if you see what I mean.” “Ah, yes.” “But I’m always ready. Everything is always ready day and night in this house just on the off-chance that an acceptable young gentleman will come along. And it is such a pleasure, my dear, such a very great pleasure when now and again I open the door and I see someone standing there who is just exactly right.” She was half-way up the stairs, and she paused with one hand on the stair-rail, turning her head and smiling down at him with pale lips. “Like you,” she added, and her blue eyes travelled slowly all the way down the length of Billy's body, to his feet, and then up again. On the first-floor landing she said to him, 200 “This floor is mine.” They climbed up a second flight. “And this one is all yours,” she said. “Here’s your room.I do hope you’ll like it.” She took him into a small but charming front bedroom, switching on the light as she went in. “The morning sun comes right in the window, Mr Perkins. It is Mr Perkins, isn’t it?” “No,” he said. “It’s Weaver.” “Mr Weaver. How nice. I’ve put a waterbottle between the sheets to air them out, Mr Weaver. It’s such a comfort to have a hot water-bottle in a strange bed with clean sheets, don’t you agree? And you may light the gas fire at any time if you feel chilly.” “Thank you,” Billy said. “Thank you ever so much.” He noticed that the bedspread had been taken off the bed, and that the 220 bedclothes had been neatly turned back on one side, all ready for someone to get in. “I’m so glad you appeared,” she said, looking earnestly into his face. “I was beginning to get worried.” “That’s all right,” Billy answered brightly. “You mustn’t worry about me.” He put his suitcase on the chair and started to open it. “And what about supper, my dear? Did you manage to get anything to eat before you came here?” “I’m not a bit hungry, thank you,” he said. “I think I’ll just go to bed as soon as possible because tomorrow I’ve got to get up rather early and report to the office.” “Very well, then. I’ll leave you now so that you can unpack. But before you go to bed, would you be kind enough to pop into 240 the sitting-room on the ground floor and sign the book? Everyone has to do that because it’s the law of the land, and we don’t want to go breaking any laws at this stage in the proceedings, do we?” She gave him a little wave of the hand and went quickly out of the room and closed the door. Now, the fact that his landlady appeared to be slightly off her rocker didn’t worry Billy in the least. After all, she was not only harmless – there was no question about that – but she was also quite obviously a kind and generous soul. He guessed that she had probably lost a sonin the war, or something like that, and had never got over it. So a few minutes later, after unpacking h

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บิลลี่ผู้ประกอบการได้เดินทางลงมาจากบนรถไฟลอนดอนช่วงบ่ายช้ากับการเปลี่ยนแปลงที่สวินดอนเกี่ยวกับวิธีการและเมื่อถึงเวลาที่เขาได้ไปอาบน้ำมันเป็นเรื่อง 9:00 ในตอนเย็นและดวงจันทร์ที่ถูกขึ้นมาจากที่ชัดเจน ดาวบนท้องฟ้าเหนือบ้านตรงข้ามประตูทางเข้าสถานี แต่อากาศหนาวและลมตายเป็นเหมือนใบมีดแบนของน้ำแข็งบนแก้มของเขา "ขอโทษนะ" เขากล่าว "แต่จะมีโรงแรมที่พักราคาถูกอย่างเป็นธรรมไม่ไกลจากที่นี่?" "ลองเบลล์และมังกร" เปิดประตูตอบชี้ลงไปที่ถนน "พวกเขาอาจใช้เวลาคุณ. มันเกี่ยวกับหนึ่งในสี่ของไมล์พร้อมในด้านอื่น ๆ ." บิลลี่ขอบคุณเขาและหยิบกระเป๋าเดินทางของเขาและออกไปเดิน Quartermile เพื่อเบลล์และมังกร เขามี 20 ไม่เคยไปอาบน้ำก่อน เขาไม่ได้รู้ว่าทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่นาย Greenslade ที่สำนักงานใหญ่ในกรุงลอนดอนได้บอกเขาว่ามันเป็นเมืองที่สวยงาม "ค้นหาที่พักของคุณเอง" เขาได้กล่าวว่า "และจากนั้นไปพร้อมและรายงานให้ผู้จัดการสาขาเร็วที่สุดเท่าที่คุณได้ด้วยตัวคุณเองตัดสิน." บิลลี่อายุสิบเจ็ดปี เขาสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มสีฟ้าใหม่สีน้ำตาลหมวกสักหลาดใหม่และชุดสูทสีน้ำตาลใหม่และเขาก็มีความรู้สึกที่ดี เขาเดินเหยงลงบนถนน เขาพยายามที่จะทำทุกอย่างเหยงวันนี้ ความกระฉับกระเฉงเขาได้ตัดสินใจที่เป็นหนึ่งในลักษณะทั่วไปของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ภาพใหญ่ขึ้นที่สำนักงานใหญ่ได้อย่างเร็วน่าขนลุกอยู่ตลอดเวลา พวกเขาเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ มีร้านค้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ถนนกว้าง 40 ว่าเขากำลังเดินไปตามเป็นเพียงสายของบ้านสูงในแต่ละด้านทุกคนเหมือนกัน พวกเขามีซุ้มและเสาและสี่หรือห้าขั้นตอนจะขึ้นไปยังประตูด้านหน้าของพวกเขาและมันก็เห็นได้ชัดว่ากาลครั้งหนึ่งพวกเขาได้รับที่อยู่อาศัยที่หรูหรามาก แต่ตอนนี้แม้จะอยู่ในความมืดที่เขาจะได้เห็นว่าสีที่ได้รับจากการปอกเปลือกไม้ที่ประตูและหน้าต่างของพวกเขาและว่าหล่อ
façadesสีขาวมีรอยแตกและจากการละเลย ทันใดนั้นในหน้าต่างชั้นล่างที่สว่างเรืองรองโดยโคมไฟถนนไม่หกหลาออกบิลลี่จับสายตาของแจ้งให้ทราบล่วงหน้าพิมพ์ propped ขึ้นกับแก้วหนึ่งในบานหน้าต่างด้านบน มันบอกว่าที่พักพร้อมอาหารเช้า มีการปักแจกันของดอกเบญจมาศสีเหลืองเป็นที่สูงและสวยงามเพียงแค่ยืนอยู่ภายใต้การแจ้งให้ทราบล่วงหน้า 60 เขาหยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ชิด ผ้าม่านสีเขียว (ประเภทของวัสดุที่นุ่มบางส่วน) ได้รับการห้อยลงมาที่ด้านข้างของหน้าต่างอย่างใดอย่างหนึ่ง เบญจมาศมองที่ยอดเยี่ยมอยู่ข้างๆ เขาเดินไปขวาขึ้นและ peered ผ่านกระจกเข้ามาในห้องและสิ่งแรกที่เขาเห็นถูกไฟไหม้ที่สดใสในครอบครัว บนพรมในด้านหน้าของไฟ, ดัชชุนน้อยน่ารักที่ถูกขดตัวนอนหลับกับจมูกของมันซุกเข้าไปในท้อง ห้องพักของตัวเองเพื่อให้ห่างไกลในขณะที่เขาจะได้เห็นในครึ่งมืดก็เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกใจ มีเปียโนเด็กที่ยิ่งใหญ่และเป็นโซฟาขนาดใหญ่และเก้าอี้อวบหลายแห่ง และอยู่ในมุมหนึ่งที่เขาเห็นนกแก้วขนาดใหญ่ที่อยู่ในกรง สัตว์มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในสถานที่เช่นนี้บิลลี่บอกตัวเอง; และในทุกมันดูเหมือนกับเขาราวกับว่ามันจะเป็นบ้านที่ดีงามที่จะอยู่ใน. แน่นอนมันจะสะดวกสบายมากขึ้นกว่าเบลล์และมังกร 80 ในทางตรงกันข้าม, ผับจะพอใจมากกว่ากินนอนบ้าน จะมีเบียร์และปาเป้าในตอนเย็นและผู้คนจำนวนมากที่จะพูดคุยและมันอาจจะเป็นบิตที่ดีราคาถูกเกินไป เขาได้อยู่สองสามคืนในผับอีกครั้งก่อนและเขาก็ชอบมัน เขาไม่เคยอยู่ในโรงเรียนบ้านใด ๆ และจะซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์แบบเขาเป็นบิตขนาดเล็กของพวกเขากลัว ชื่อตัวเองเสกภาพของกะหล่ำปลีน้ำ landladies โลภและกลิ่นที่มีประสิทธิภาพของปลาเค็มในห้องนั่งเล่น หลังจาก dithering เกี่ยวกับการเช่นนี้ในเย็นสองหรือสามนาทีบิลลี่ตัดสินใจว่าเขาจะเดินบนและดูที่เบลล์และมังกรก่อนที่จะทำให้จิตใจของเขา เขาหันไป และตอนนี้เป็นสิ่งที่แปลกเกิดขึ้นกับเขา เขาอยู่ในการกระทำของการก้าวกลับและเปลี่ยนไปจาก
เมื่อหน้าต่างทั้งหมดในครั้งเดียวตาของเขาถูกจับและ 100 จัดขึ้นในลักษณะที่แปลกประหลาดมากที่สุดโดยแจ้งให้ทราบล่วงหน้าขนาดเล็กที่อยู่ที่นั่น ที่พักพร้อมอาหารเช้าก็กล่าวว่า ที่พักพร้อมอาหารเช้า, ที่พักพร้อมอาหารเช้าเตียงและอาหารเช้า แต่ละคำเป็นเหมือนตาสีดำขนาดใหญ่จ้องมองที่เขาผ่านกระจกถือเขาที่น่าสนใจเขาบังคับให้เขาอยู่ที่เขาเป็นและไม่เดินออกไปจากบ้านนั้นและสิ่งต่อไปที่เขารู้ว่าเขาเป็นจริงย้ายข้าม หน้าต่างไปที่ประตูหน้าบ้านปีนขั้นตอนที่นำขึ้นไปและการเข้าถึงสำหรับระฆัง เขากดระฆัง อยู่ห่างไกลในห้องด้านหลังเขาได้ยินเสียงเรียกเข้าและจากนั้นในครั้งเดียว - มันต้องได้รับในครั้งเดียวเพราะเขาไม่ได้มีเวลาที่จะใช้นิ้วมือของเขาจากระฆังปุ่ม - เปิดประตู swung และหญิงกำลังยืนอยู่ที่นั่น . ปกติคุณกดกริ่งและคุณมีอย่างน้อย 120 รอครึ่งนาทีก่อนที่ประตูจะเปิดออก แต่นางนี้เป็นเหมือนแจ็คในกล่อง เขากดระฆัง - และเธอโผล่! มันทำให้เขากระโดด เธอเป็นประมาณสี่สิบห้าหรือห้าสิบปีและช่วงเวลาที่เธอเห็นเขาเธอทำให้เขามีรอยยิ้มที่เป็นมิตรอบอุ่น "ได้โปรดมา" เธอกล่าวเป็นสุข เธอก้าวไปข้างถือประตูที่เปิดกว้างและบิลลี่พบว่าตัวเองไปข้างหน้าโดยอัตโนมัติเริ่มต้นเข้ามาในบ้าน การบังคับหรือถูกต้องมากขึ้นความปรารถนาที่จะตามมาหลังจากเธอเข้าไปในบ้านที่มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ "ผมเห็นแจ้งให้ทราบล่วงหน้าในหน้าต่าง" เขากล่าวถือตัวเองกลับมา "ใช่ฉันรู้ว่า." "ผมสงสัยเกี่ยวกับห้องพัก." "ทุกอย่างพร้อมสำหรับคุณที่รักของฉัน" เธอกล่าว เธอมีใบหน้าสีชมพูทรงกลมและอ่อนโยนมาก 140 ตาสีฟ้า "ฉันอยู่บนทางของฉันเบลล์และมังกร" บิลลี่บอกเธอ "แต่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าในหน้าต่างของคุณเพิ่งเกิดขึ้นจับสายตาของฉัน." "เด็กที่รักของฉัน" เธอกล่าวว่า "ทำไมคุณไม่ออกมาในเย็น?" "คุณไม่คิดค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?" "ห้าและเพนนี คืนรวมอาหารเช้า.
มันเป็นราคาถูกน่าขนลุก มันเป็นน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เขาได้รับการยินดีที่จะจ่าย "ถ้าเป็นมากเกินไป" เธอกล่าวเสริมว่า "แล้วบางทีฉันสามารถลดความมันเพียงเล็กน้อย คุณต้องการที่ไข่สำหรับอาหารเช้า? ไข่มีราคาแพงในขณะนี้ มันจะเพนนีน้อยโดยไม่ต้องไข่. "" ห้าเพนนีและดี "เขาตอบ "ฉันควรจะชอบมากที่จะอยู่ที่นี่." "ผมรู้ว่าคุณจะ อย่ามา. "160 เธอดูเหมือนมีความสุขมาก เธอมองว่าเหมือนแม่ของเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ดีที่สุดของคนต้อนรับหนึ่งเข้าไปในบ้านที่จะเข้าพักสำหรับวันหยุดคริสต์มาส บิลลี่ถอดหมวกของเขาและก้าวข้ามธรณีประตู "เพียงแค่แขวนไว้ที่นั่น" เธอกล่าวว่า "และแจ้งให้เราช่วยให้คุณกับเสื้อของคุณ." ไม่มีหมวกหรือเสื้อโค้ทในห้องโถงเป็น มีร่มไม่ได้ walkingsticks ไม่มี - ไม่มีอะไร "เรามีทุกอย่างให้ตัวเอง" เธอกล่าวยิ้มที่เขาข้ามไหล่ของเธอขณะที่เธอนำวิธีการชั้นบน "คุณเห็นว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมมักจะมีความสุขของการเข้าชมในรังเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน." สาวขี้หลงขี้ลืมเก่าเล็กน้อยบิลลี่บอกตัวเอง แต่ในห้าเพนนีคืนที่จะช่วยให้แช่งเกี่ยวกับที่? - "ฉันควรจะได้คิดว่าคุณต้องการจะล้นมือกับผู้สมัครเพียงแค่" เขากล่าวอย่างสุภาพ 180 "โอ้ฉันรักของฉันฉันแน่นอนฉัน แต่ปัญหาก็คือว่าผมอยากจะเป็นเพียงเล็ก weeny บิตจู้จี้จุกจิกและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง -. ถ้าคุณเห็นสิ่งที่ฉันหมายถึง "" อาใช่. "" แต่ฉันพร้อมเสมอ ทุกอย่างอยู่เสมอพร้อมวันและกลางคืนในบ้านหลังนี้เพียงปิดโอกาสที่จะได้รับการยอมรับสุภาพบุรุษหนุ่มสาวจะมาพร้อม และมันก็เป็นเช่นความสุขที่รักของฉันเช่นความสุขที่ดีมากเมื่อในขณะนี้และอีกครั้งที่ผมเปิดประตูและผมเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นที่เป็นเพียงที่เหมาะสมว่า. "เธอเป็นครึ่งทางขึ้นบันไดและเธอหยุดชั่วคราวกับหนึ่ง มือบนบันไดรถไฟหันหัวของเธอและยิ้มลงมาที่เขาด้วยริมฝีปากซีด "เช่นเดียวกับคุณ" เธอกล่าวและดวงตาสีฟ้าของเธอเดินทางไปอย่างช้า ๆ ตลอดทางลงความยาวของร่างกายของบิลลี่เพื่อให้เท้าของเขาและจากนั้นขึ้นมาอีกครั้ง ในครั้งแรกที่เชื่อมโยงไปถึงชั้นที่เธอพูดกับเขาว่า 200 "ชั้นนี้เป็นของฉัน." พวกเขาปีนขึ้นไปเที่ยวบินที่สอง "และหนึ่งในนี้เป็นของคุณทั้งหมด" เธอกล่าว "นี่คือห้องของคุณ.
ฉันหวังว่าคุณจะชอบมัน. "เธอพาเขาเข้าไปในห้องนอนด้านหน้ามีขนาดเล็ก แต่มีเสน่ห์เปลี่ยนไฟในขณะที่เธอไปในการ." ดวงอาทิตย์ยามเช้ามาขวาในหน้าต่างนายเพอร์กิน มันเป็นนายเพอร์กินไม่ได้หรือไม่ "" ไม่ "เขากล่าว "มันเป็นผู้ประกอบการ." "นายประกอบ ดีจริง ฉันได้ใส่ waterbottle ระหว่างแผ่นจะออกอากาศให้พวกเขาออกนายประกอบ มันเป็นเช่นความสะดวกสบายที่จะมีความร้อนน้ำขวดในเตียงแปลกกับแผ่นทำความสะอาดคุณไม่เห็นด้วย? และคุณอาจจะจุดไฟก๊าซในเวลาใด ๆ ถ้าคุณรู้สึกว่าอากาศหนาวเย็น. "" ขอบคุณ "บิลลี่กล่าวว่า "ขอบคุณมากเลยทีเดียว." เขาสังเกตเห็นว่าผ้าคลุมเตียงที่ได้รับนำตัวออกจากเตียงและที่นอนหมอนมุ้ง 220 ได้รับการหันกลับมาอย่างประณีตในด้านหนึ่งทุกคนพร้อมสำหรับคนที่จะได้รับในการ. "ฉันดีใจที่คุณปรากฏ "เธอกล่าวอย่างจริงจังมองไปที่ใบหน้าของเขา "ผมเริ่มที่จะได้รับความกังวลใจ." "นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวา," บิลลี่ตอบสดใส "คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน." เขาวางกระเป๋าเดินทางของเขาอยู่บนเก้าอี้และเริ่มที่จะเปิดมัน "และสิ่งที่เกี่ยวกับอาหารมื้อเย็นของฉันที่รัก? คุณไม่จัดการเพื่อให้ได้สิ่งที่จะกินก่อนที่คุณจะมาที่นี่? "" ฉันไม่ได้เป็นบิตหิวขอขอบคุณคุณ "เขากล่าว "ผมคิดว่าผมจะไปนอนให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพราะในวันพรุ่งนี้ฉันจะต้องได้รับการขึ้นค่อนข้างต้นและรายงานไปยังสำนักงาน." "ดีมากแล้ว ฉันจะปล่อยให้คุณในขณะนี้เพื่อให้คุณสามารถแกะ แต่ก่อนที่จะไปนอนคุณจะใจดีพอที่จะปรากฏออกเป็น 240 ที่นั่งห้องพักที่ชั้นล่างและลงนามในหนังสือ? ทุกคนมีที่จะทำเพราะมันเป็นกฎหมายของแผ่นดินและเราไม่ต้องการที่จะไปทำลายกฎหมายใด ๆ ในขั้นตอนนี้ในการดำเนินการที่เราทำ? "เธอทำให้เขาเป็นคลื่นเล็กน้อยของมือและเดินออกไปอย่างรวดเร็วของ ห้องและปิดประตู ตอนนี้ความจริงที่ว่าเจ้าของของเขาดูเหมือนจะเล็กน้อยปิดโยกของเธอไม่ได้กังวลบิลลี่ในอย่างน้อย หลังจากที่ทุกคนที่เธอไม่เพียง แต่ไม่เป็นอันตราย - มีคำถามเกี่ยวกับว่าไม่มี - แต่เธอก็ยังค่อนข้างเห็นได้ชัดชนิดและจิตวิญญาณใจกว้าง เขาเดาว่าเธออาจจะสูญเสียลูกชาย
ในสงครามหรือสิ่งที่ต้องการและไม่เคยได้มากกว่านั้น ดังนั้นไม่กี่นาทีต่อมาหลังจากการเปิดออกชั่วโมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บิลลี่ วีเวอร์ ได้เดินทางลงจากลอนดอนบนรถไฟช่วงบ่ายช้า กับการเปลี่ยนแปลงใน Swindon บนเส้นทาง และเวลาที่เขาต้องอาบมัน ประมาณเก้าโมงในตอนเย็นและพระจันทร์ขึ้นมาจากท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวชัดเจนกว่าบ้านที่อยู่ตรงข้ามทางเข้าสถานี . แต่อากาศหนาวและลมร้ายแรงเหมือนแบนใบมีดน้ำแข็งบนแก้มของเขา " ขอโทษนะครับ " เขากล่าว" แต่มันเป็นโรงแรมค่อนข้างราคาถูกอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ " ลองระฆังและมังกร " พนักงานตอบ ชี้ลงถนน " พวกเขาอาจจะพาคุณไป . มันเกี่ยวกับไตรมาสของไมล์ ตามในด้านอื่น ๆ . " บิลลี่กล่าวขอบคุณเขา และหยิบกระเป๋าของเขาและออกเดิน quartermile กับระฆังและมังกร เขามี 20 ไม่เคยอาบน้ำมาก่อนเขาไม่ได้รู้จักใครอาศัยอยู่ที่นั่น แต่มิสเตอร์กรีนสเลิด สำนักงานใหญ่ในลอนดอนได้บอกเขาว่า มันเป็นเมืองที่สวยงาม " หาที่พักของคุณเอง " เขากล่าว " และจากนั้นไปรายงานให้ผู้จัดการทันทีที่คุณได้ลงหลักปักฐาน " บิลลี่อายุสิบเจ็ดปี เขาใส่ชุดใหม่สีน้ำเงินเสื้อกันหนาว , หมวก trilby สีน้ำตาลใหม่และสูทสีน้ำตาลใหม่และเขาก็รู้สึกดี เขาเดินเหยงลงถนน เขาพยายามทำทุกอย่าง ไปหลายวัน กระฉับกระเฉง เขาตัดสินใจ เป็นคนทั่วไปลักษณะของนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จทั้งหมด ภาพใหญ่ที่ขึ้นที่สำนักงานใหญ่เป็นอย่างน่าขนลุก กระฉับกระเฉงตลอดเวลา พวกเขากำลังที่น่าตื่นตาตื่นใจ ไม่มีร้านค้าบนถนนนี้ 40 กว้างที่เขาเดินตามแต่แถวบ้านสูงในแต่ละด้านให้เหมือนกัน พวกเขามี Porches และเสาสี่หรือห้าก้าวจะถึงประตูด้านหน้าของพวกเขา และมันชัดเจนว่า กาลครั้งหนึ่งมีมากโก้เก๋ หอพัก แต่ตอนนี้ แม้ในความมืด เขาอาจเห็นสีก็ลอกจากไม้ของประตูและหน้าต่าง และหล่อ
เอดึส 5 ฟ้าสีขาวแตกและมีรอยจากการถูกลืม ทันใดนั้น ในหน้าต่างชั้นล่างที่เรืองรองสว่างไสวด้วยโคมไฟถนนไม่หกหลาออกไป บิลลี่จับสายตาของพิมพ์สังเกตเห็นมัดเข้ากับกระจกแห่งหนึ่งในบานหน้าต่างด้านบน มันบอกว่าเตียงและอาหารเช้า มีแจกันดอกเบญจมาศสีเหลือง สูงและสวยงาม ยืนอยู่ใต้แจ้งให้ทราบล่วงหน้าเขาหยุดเดิน เขาย้ายบิตใกล้ชิด ผ้าม่านสีเขียว ( บางจัดเรียงของนุ่มวัสดุ ) ถูกแขวนลงบนด้านข้างของหน้าต่าง ดอกเบญจมาศดูดีมาก อยู่ข้างๆ เขาไปทางขวาขึ้นและเหลือบมองผ่านกระจกเข้าไปในห้อง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือไฟสว่างในเตาไฟ บนพรมในด้านหน้าของไฟDachshund สวยน้อยนอนขดตัวหลับกับจมูกของมันซุกเข้าไปในท้องของมัน ห้องตัวเอง เท่าที่เขาเห็นในครึ่งมืด เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกใจ มีเปียโนแกรนด์และโซฟาขนาดใหญ่ และหลาย ๆอวบ เก้าอี้นวม และมุมหนึ่งเขาพบนกแก้วขนาดใหญ่ในกรง สัตว์มักจะเป็นสัญญาณที่ดีในสถานที่แบบนี้ บิลลี่บอกตัวเองและ ทั้งหมดนี้ มันมองเขาราวกับว่ามันจะมีบ้านที่ดีงามที่จะอยู่ใน แน่นอนมันอาจจะสะดวกกว่าเบลล์และมังกร 80 บนมืออื่น ๆที่ผับจะถูกคอมากกว่า กินนอนในบ้าน มีเบียร์ปาลูกดอกในตอนเย็น และหลายคนพูด และมันอาจเป็นบิตดีถูกด้วยเขาอยู่สองสามคืนในผับมาก่อน และเขาก็ชอบมัน เขาเคยอยู่ในบ้าน กินนอน และด้วยความสัตย์จริง เขาค่อนข้างตกใจเล็ก ๆของพวกเขา ชื่อ ตัวเอง conjured ขึ้นภาพของน้ำกะหล่ำปลี แย่งชิง landladies และกลิ่นที่มีประสิทธิภาพของปลารมควันในห้องนั่งเล่น หลังจากการเกลี่ยสีแบบนี้ในเย็น สอง หรือ สามนาที