4.2. Determination of SMR, duration

4.2. Determination of SMR, duration, and total SDA
When calculating the total SDA as the area under the MO2 curve for each fish, it is obvious that this measure is influenced by potential errors in estimation of SMR and the duration of the SDA response. Regarding SMR, we chose to use the lowest value obtained during the entire measurement (note that this value is already an average of three points). As this deviates from the normal methods for calculation of SMR (as an average of the 5 or more lowest point or the 10th quantile), we compared the values used here with those found by using the average of the 5 lowest values, and found no significant difference. Furthermore, the values obtained in hypoxia and normoxia are extremely similar (see Table 1), which is also expected in an air-breathing fish, despite the severe level of hypoxia, and compare well with previous studies on other Channa species (Ojha et al., 1979). We therefore feel confident that the SMR values obtained and used in further calculations are valid. The SMR will in turn influence the duration of the SDA. We defined the SDA as terminated when MO2 for each fish had returned to within 2 standard errors of the overall SMR estimate. In our case, it turned out that MO2 in some fish was still elevated above SMR after 23.5 h, which was the shortest time measured. In order to calculate the most comparable values of the area under the MO2 curve, i.e. the total SDA, we chose 23.5 h as the time span, except in fish where the SDA was finished earlier.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2 การกำหนด SMR ระยะเวลา และ SDA รวมเมื่อคำนวณ SDA รวมเป็นพื้นที่ภายใต้โค้ง MO2 สำหรับปลาแต่ละ เป็นที่ชัดเจนว่า วัดนี้ได้รับอิทธิพลจากข้อผิดพลาดอาจเกิดขึ้นในการประเมินของ SMR และระยะเวลาของการตอบสนองของ SDA เกี่ยวกับ SMR เราเลือกที่จะใช้ค่าต่ำสุดที่ได้รับในระหว่างการประเมินทั้งหมด (หมายเหตุค่านี้เป็นค่าเฉลี่ยของคะแนนที่สามแล้วว่า) ซึ่งแตกต่างจากวิธีปกติสำหรับการคำนวณของ SMR (เป็นค่าเฉลี่ยของ 5 หรือต่ำกว่าจุดหรือ quantile 10), เราเปรียบเทียบค่าที่ใช้ที่นี่ ด้วยที่พบ โดยใช้ค่าเฉลี่ยค่าต่ำสุด 5 และพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่ นอกจากนี้ ค่ารับ hypoxia และ normoxia จะคล้ายกันมาก (ดูตารางที่ 1) , ซึ่งคาดว่าในปลามีอากาศหายใจ แม้ระดับรุนแรงของ hypoxia และเปรียบเทียบกับพันธุ์อื่น ๆ ปลาช่อน (Ojha et al., 1979) การศึกษาก่อนหน้านี้ เราจึงรู้สึกมั่นใจว่า ค่า SMR รับ และใช้ในการคำนวณเพิ่มเติมถูกต้อง SMR จะกลับมีอิทธิพลต่อระยะเวลาของการ SDA เรากำหนด SDA จะเลิกเมื่อ MO2 สำหรับปลาแต่ละที่ได้ส่งคืนภายใน 2 ข้อผิดพลาดมาตรฐานของการประเมิน SMR โดยรวม ในกรณีของเรา จะเปิดออกว่า MO2 ในปลายังสูงเหนือ SMR หลัง 23.5 h ซึ่งเป็นเวลาที่สั้นที่สุดที่วัด เพื่อคำนวณค่ามากที่สุดเทียบเท่าของพื้นที่ภายใต้โค้ง MO2 เช่น SDA รวม เราเลือก 23.5 h เป็นระยะเวลา ยกเว้นในปลาที่ SDA ที่เสร็จสิ้นก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 การกำหนด SMR ระยะเวลาและ SDA
รวมเมื่อคำนวณSDA รวมพื้นที่ใต้เส้นโค้ง MO2 สำหรับปลาแต่ละเป็นที่ชัดเจนว่าวัดนี้เป็นผลมาจากข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นในการประมาณ SMR และระยะเวลาของการตอบสนอง SDA เกี่ยวกับ SMR เราเลือกที่จะใช้ค่าต่ำสุดที่ได้รับในระหว่างการวัดทั้งหมด (โปรดสังเกตว่าค่านี้อยู่แล้วค่าเฉลี่ยของสามจุด) ในฐานะที่เบี่ยงเบนไปจากวิธีการปกติในการคำนวณ SMR (ในขณะที่ค่าเฉลี่ยของ 5 หรือมากกว่าจุดต่ำสุดหรือ quantile 10) แล้วเราเมื่อเทียบกับค่าใช้ที่นี่กับผู้ที่พบได้โดยใช้ค่าเฉลี่ยของ 5 ค่าต่ำสุดและไม่พบ ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ. นอกจากนี้ค่าที่ได้รับในการขาดออกซิเจนและ normoxia มีความคล้ายคลึงกันมาก (ดูตารางที่ 1) ซึ่งคาดว่ายังอยู่ในปลาอากาศหายใจแม้จะมีระดับความรุนแรงของการขาดออกซิเจนและเปรียบเทียบกันได้ดีกับการศึกษาก่อนหน้าอยู่กับสายพันธุ์ Channa อื่น ๆ (Ojha et al, ., 1979) ดังนั้นเราจึงมั่นใจว่าค่า SMR ได้รับและใช้ในการคำนวณต่อไปที่ถูกต้อง SMR จะเปิดมีผลต่อระยะเวลาของ SDA เรากำหนด SDA เป็นสิ้นสุดลงเมื่อ MO2 สำหรับปลาแต่ละได้กลับไปภายใน 2 ข้อผิดพลาดมาตรฐานของการประมาณการ SMR โดยรวม ในกรณีของเรามันกลับกลายเป็นว่า MO2 ในปลาบางส่วนยังคงอยู่สูงเหนือ SMR หลังจาก 23.5 ชั่วโมงซึ่งเป็นเวลาที่สั้นที่สุดวัด ในการคำนวณค่าเปรียบเทียบได้มากที่สุดของพื้นที่ใต้เส้นโค้ง MO2 คือทั้งหมด SDA เราเลือก 23.5 ชั่วโมงเป็นช่วงเวลายกเว้นในปลาที่ SDA เสร็จก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 . กำหนดถึงระยะเวลา และรวม sda
เมื่อคำนวณ SDA รวมพื้นที่ใต้เส้นโค้ง mo2 สำหรับปลาแต่ละตัว มันชัดเจนว่า วัดนี้ได้รับอิทธิพลจากข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นในการประมาณค่าของถึงระยะเวลาของการก่อสร้างและการตอบสนอง ซึ่งเกี่ยวกับ ,เราเลือกที่จะใช้ค่าต่ำสุดได้ในการวัดทั้งหมด ( ทราบว่ามูลค่านี้ได้เฉลี่ยสามจุด ) ซึ่งเบี่ยงเบนไปจากปกติ ซึ่งวิธีการคำนวณ ( เป็นค่าเฉลี่ยของ 5 หรือมากกว่าจุดต่ำสุดหรือควอนไทล์ที่ 10 ) เปรียบเทียบค่าใช้ที่นี่กับที่พบโดยเฉลี่ยของ 5 ค่าต่ำสุด และพบว่าไม่มีความแตกต่างกันนอกจากนี้ ได้ขาดออกซิเจนและวิทยาศาสตร์จะคล้ายกันมาก ( ดูตารางที่ 1 ) ซึ่งคาดว่าในอากาศหายใจ ปลา แม้ระดับความรุนแรงของอาการ และเปรียบเทียบกับการศึกษาอื่น ๆในชนิดสกุลปลาช่อนเอเชีย ( ออฮา et al . , 1979 ) เราจึงมั่นใจว่า ถึงได้ และใช้ในการคำนวณ และถูกต้องที่ซึ่งจะมีผลต่อระยะเวลาของการก่อสร้าง . เรากำหนดที่สิ้นสุดเมื่อ mo2 SDA สำหรับปลาแต่ละกลับมาภายใน 2 ความคลาดเคลื่อนมาตรฐานในการประมาณค่าซึ่งโดยรวม ในกรณีของเรา มันกลับกลายเป็นว่า mo2 ในบางปลาก็ยังสูงถึง 23.5 ชั่วโมงหลังจากข้างต้น ซึ่งในเวลาที่สั้นที่สุดวัดได้ เพื่อคำนวณหาค่าเปรียบมากที่สุดของพื้นที่ใต้เส้นโค้ง mo2 )SDA ทั้งหมด เราเลือกลง H เป็นช่วงเวลา ยกเว้นปลาที่ sda เสร็จก่อนหน้านี้