The Ransom of Red Chiefby O. HenryI

The Ransom of Red Chief
by O. Henry
It looked like a good thing: but wait till I tell you. We were down South, in Alabama--Bill Driscoll and myself-when this kidnapping idea struck us. It was, as Bill afterward expressed it, 'during a moment of temporary mental apparition'; but we didn't find that out till later.

There was a town down there, as flat as a flannel-cake, and called Summit, of course. It contained inhabitants of as undeleterious and self-satisfied a class of peasantry as ever clustered around a Maypole.

Bill and me had a joint capital of about six hundred dollars, and we needed just two thousand dollars more to pull off a fraudulent town-lot scheme in Western Illinois with. We talked it over on the front steps of the hotel. Philoprogenitiveness, says we, is strong in semi-rural communities therefore, and for other reasons, a kidnapping project ought to do better there than in the radius of newspapers that send reporters out in plain clothes to stir up talk about such things. We knew that Summit couldn't get after us with anything stronger than constables and, maybe, some lackadaisical bloodhounds and a diatribe or two in the Weekly Farmers' Budget. So, it looked good.

We selected for our victim the only child of a prominent citizen named Ebenezer Dorset. The father was respectable and tight, a mortgage fancier and a stern, upright collection-plate passer and forecloser. The kid was a boy of ten, with bas-relief freckles, and hair the colour of the cover of the magazine you buy at the news-stand when you want to catch a train. Bill and me figured that Ebenezer would melt down for a ransom of two thousand dollars to a cent. But wait till I tell you.

About two miles from Summit was a little mountain, covered with a dense cedar brake. On the rear elevation of this mountain was a cave. There we stored provisions.

One evening after sundown, we drove in a buggy past old Dorset's house. The kid was in the street, throwing rocks at a kitten on the opposite fence.

'Hey, little boy!' says Bill, 'would you like to have a bag of candy and a nice ride?'

The boy catches Bill neatly in the eye with a piece of brick.

'That will cost the old man an extra five hundred dollars,' says Bill, climbing over the wheel.

That boy put up a fight like a welter-weight cinnamon bear; but, at last, we got him down in the bottom of the buggy and drove away. We took him up to the cave, and I hitched the horse in the cedar brake. After dark I drove the buggy to the little village, three miles away, where we had hired it, and walked back to the mountain.

Bill was pasting court-plaster over the scratches and bruises on his features. There was a fire burning behind the big rock at the entrance of the cave, and the boy was watching a pot of boiling coffee, with two buzzard tailfeathers stuck in his red hair. He points a stick at me when I come up, and says:

'Ha! cursed paleface, do you dare to enter the camp of Red Chief, the terror of the plains?'

'He's all right now,' says Bill, rolling up his trousers and examining some bruises on his shins. 'We're playing Indian. We're making Buffalo Bill's show look like magic-lantern views of Palestine in the town hall. I'm Old Hank, the Trapper, Red Chief's captive, and I'm to be scalped at daybreak. By Geronimo! that kid can kick hard.'

Yes, sir, that boy seemed to be having the time of his life. The fun of camping out in a cave had made him forget that he was a captive himself. He immediately christened me Snake-eye, the Spy, and announced that, when his braves returned from the warpath, I was to be broiled at the stake at the rising of the sun.

Then we had supper; and he filled his mouth full of bacon and bread and gravy, and began to talk. He made a during-dinner speech something like this:

'I like this fine. I never camped out before; but I had a pet 'possum once, and I was nine last birthday. I hate to go to school. Rats ate up sixteen of Jimmy Talbot's aunt's speckled hen's eggs. Are there any real Indians in these woods? I want some more gravy. Does the trees moving make the wind blow? We had five puppies. What makes your nose so red, Hank? My father has lots of money. Are the stars hot? I whipped Ed Walker twice, Saturday. I don't like girls. You dassent catch toads unless with a string. Do oxen make any noise? Why are oranges round? Have you got beds to sleep on in this cave? Amos Murray has got six toes. A parrot can talk, but a monkey or a fish can't. How many does it take to make twelve?'

Every few minutes he would remember that he was a pesky redskin, and pick up his stick rifle and tiptoe to the mouth of the cave to rubber for the scouts of the hated paleface. Now and then he would let out a warwhoop that made Old Hank the Trapper, shiver. That boy had Bill terrorized from the start.

'Red Chief,' says I to the kid, 'would you like to go home?'

'Aw, what for?' says he. 'I don't have any fun at home. I hate to go to school. I like to camp out. You won't take me back home again, Snake-eye, will you?'

'Not right away,' says I. 'We'll stay here in the cave a while.'

'All right!' says he. 'That'll be fine. I never had such fun in all my life.'

We went to bed about eleven o'clock. We spread down some wide blankets and quilts and put Red Chief between us. We weren't afraid he'd run away. He kept us awake for three hours, jumping up and reaching for his rifle and screeching: 'Hist! pard,' in mine and Bill's ears, as the fancied crackle of a twig or the rustle of a leaf revealed to his young imagination the stealthy approach of the outlaw band. At last, I fell into a troubled sleep, and dreamed that I had been kidnapped and chained to a tree by a ferocious pirate with red hair.

Just at daybreak, I was awakened by a series of awful screams from Bill. They weren't yells, or howls, or shouts, or whoops, or yawps, such as you'd expect from a manly set of vocal organs--they were simply indecent, terrifying, humiliating screams, such as women emit when they see ghosts or caterpillars. It's an awful thing to hear a strong, desperate, fat man scream incontinently in a cave at daybreak.

I jumped up to see what the matter was. Red Chief was sitting on Bill's chest, with one hand twined in Bill's hair. In the other he had the sharp case-knife we used for slicing bacon; and he was industriously and realistically trying to take Bill's scalp, according to the sentence that had been pronounced upon him the evening before.

I got the knife away from the kid and made him lie down again. But, from that moment, Bill's spirit was broken. He laid down on his side of the bed, but he never closed an eye again in sleep as long as that boy was with us. I dozed off for a while, but along toward sun-up I remembered that Red Chief had said I was to be burned at the stake at the rising of the sun. I wasn't nervous or afraid; but I sat up and lit my pipe and leaned against a rock.

'What you getting up so soon for, Sam?' asked Bill.

'Me?' says I. 'Oh, I got a kind of a pain in my shoulder. I thought sitting up would rest it.'

'You're a liar!' says Bill. 'You're afraid. You was to be burned at sunrise, and you was afraid he'd do it. And he would, too, if he could find a match. Ain't it awful, Sam? Do you think anybody will pay out money to get a little imp like that back home?'

'Sure,' said I. 'A rowdy kid like that is just the kind that parents dote on. Now, you and the Chief get up and cook breakfast, while I go up on the top of this mountain and reconnoitre.'

I went up on the peak of the little mountain and ran my eye over the contiguous vicinity. Over toward Summit I expected to see the sturdy yeomanry of the village armed with scythes and pitchforks beating the countryside for the dastardly kidnappers. But what I saw was a peaceful landscape dotted with one man ploughing with a dun mule. Nobody was dragging the creek; no couriers dashed hither and yon, bringing tidings of no news to the distracted parents. There was a sylvan attitude of somnolent sleepiness pervading that section of the external outward surface of Alabama that lay exposed to my view. 'Perhaps,' says I to myself, 'it has not yet been discovered that the wolves have borne away the tender lambkin from the fold. Heaven help the wolves!' says I, and I went down the mountain to breakfast.

When I got to the cave I found Bill backed up against the side of it, breathing hard, and the boy threatening to smash him with a rock half as big as a cocoanut.

'He put a red-hot boiled potato down my back,' explained Bill, 'and then mashed it with his foot; and I boxed his ears. Have you got a gun about you, Sam?'

I took the rock away from the boy and kind of patched up the argument. 'I'll fix you,' says the kid to Bill. 'No man ever yet struck the Red Chief but what he got paid for it. You better beware!'

After breakfast the kid takes a piece of leather with strings wrapped around it out of his pocket and goes outside the cave unwinding it.

'What's he up to now?' says Bill, anxiously. 'You don't think he'll run away, do you, Sam?'

'No fear of it,' says I. 'He don't seem to be much of a home body. But we've got to fix up some plan about the ransom. There don't seem to be much excitement around Summit on account of his disappearance; but maybe they haven't realized yet that he's gone. His folks may think he's spending the night with Aunt Jane or one of the neighbours. Anyhow, he'll be missed to-day. To-night we must get a message to his father demanding the two thousand dollars for his return.'

Just then we heard a kind of war-whoop, such as David might have emitted when he knocked out the champion Goliath. It was a sling that Red Chief had pulled out of his pocket, and he was whirling it around his head.

I dodged, and heard a heavy thud and a kind of a sigh from Bill, like a horse gives out when you take his saddle off. A niggerhead rock the size of an egg had caught Bill just behind his left ear. He loosened himself all over and f

There was a town down there, as flat as a flannel-cake, and called Summit, of course. It contained inhabitants of as undeleterious and self-satisfied a class of peasantry as ever clustered around a Maypole.

Bill and me had a joint capital of about six hundred dollars, and we needed just two thousand dollars more to pull off a fraudulent town-lot scheme in Western Illinois with. We talked it over on the front steps of the hotel. Philoprogenitiveness, says we, is strong in semi-rural communities therefore, and for other reasons, a kidnapping project ought to do better there than in the radius of newspapers that send reporters out in plain clothes to stir up talk about such things. We knew that Summit couldn't get after us with anything stronger than constables and, maybe, some lackadaisical bloodhounds and a diatribe or two in the Weekly Farmers' Budget. So, it looked good.

We selected for our victim the only child of a prominent citizen named Ebenezer Dorset. The father was respectable and tight, a mortgage fancier and a stern, upright collection-plate passer and forecloser. The kid was a boy of ten, with bas-relief freckles, and hair the colour of the cover of the magazine you buy at the news-stand when you want to catch a train. Bill and me figured that Ebenezer would melt down for a ransom of two thousand dollars to a cent. But wait till I tell you.

About two miles from Summit was a little mountain, covered with a dense cedar brake. On the rear elevation of this mountain was a cave. There we stored provisions.

One evening after sundown, we drove in a buggy past old Dorset's house. The kid was in the street, throwing rocks at a kitten on the opposite fence.

'Hey, little boy!' says Bill, 'would you like to have a bag of candy and a nice ride?'

The boy catches Bill neatly in the eye with a piece of brick.

'That will cost the old man an extra five hundred dollars,' says Bill, climbing over the wheel.

That boy put up a fight like a welter-weight cinnamon bear; but, at last, we got him down in the bottom of the buggy and drove away. We took him up to the cave, and I hitched the horse in the cedar brake. After dark I drove the buggy to the little village, three miles away, where we had hired it, and walked back to the mountain.

Bill was pasting court-plaster over the scratches and bruises on his features. There was a fire burning behind the big rock at the entrance of the cave, and the boy was watching a pot of boiling coffee, with two buzzard tailfeathers stuck in his red hair. He points a stick at me when I come up, and says:

'Ha! cursed paleface, do you dare to enter the camp of Red Chief, the terror of the plains?'

'He's all right now,' says Bill, rolling up his trousers and examining some bruises on his shins. 'We're playing Indian. We're making Buffalo Bill's show look like magic-lantern views of Palestine in the town hall. I'm Old Hank, the Trapper, Red Chief's captive, and I'm to be scalped at daybreak. By Geronimo! that kid can kick hard.'

Yes, sir, that boy seemed to be having the time of his life. The fun of camping out in a cave had made him forget that he was a captive himself. He immediately christened me Snake-eye, the Spy, and announced that, when his braves returned from the warpath, I was to be broiled at the stake at the rising of the sun.

Then we had supper; and he filled his mouth full of bacon and bread and gravy, and began to talk. He made a during-dinner speech something like this:

'I like this fine. I never camped out before; but I had a pet 'possum once, and I was nine last birthday. I hate to go to school. Rats ate up sixteen of Jimmy Talbot's aunt's speckled hen's eggs. Are there any real Indians in these woods? I want some more gravy. Does the trees moving make the wind blow? We had five puppies. What makes your nose so red, Hank? My father has lots of money. Are the stars hot? I whipped Ed Walker twice, Saturday. I don't like girls. You dassent catch toads unless with a string. Do oxen make any noise? Why are oranges round? Have you got beds to sleep on in this cave? Amos Murray has got six toes. A parrot can talk, but a monkey or a fish can't. How many does it take to make twelve?'

Every few minutes he would remember that he was a pesky redskin, and pick up his stick rifle and tiptoe to the mouth of the cave to rubber for the scouts of the hated paleface. Now and then he would let out a warwhoop that made Old Hank the Trapper, shiver. That boy had Bill terrorized from the start.

'Red Chief,' says I to the kid, 'would you like to go home?'

'Aw, what for?' says he. 'I don't have any fun at home. I hate to go to school. I like to camp out. You won't take me back home again, Snake-eye, will you?'

'Not right away,' says I. 'We'll stay here in the cave a while.'

'All right!' says he. 'That'll be fine. I never had such fun in all my life.'

We went to bed about eleven o'clock. We spread down some wide blankets and quilts and put Red Chief between us. We weren't afraid he'd run away. He kept us awake for three hours, jumping up and reaching for his rifle and screeching: 'Hist! pard,' in mine and Bill's ears, as the fancied crackle of a twig or the rustle of a leaf revealed to his young imagination the stealthy approach of the outlaw band. At last, I fell into a troubled sleep, and dreamed that I had been kidnapped and chained to a tree by a ferocious pirate with red hair.

Just at daybreak, I was awakened by a series of awful screams from Bill. They weren't yells, or howls, or shouts, or whoops, or yawps, such as you'd expect from a manly set of vocal organs--they were simply indecent, terrifying, humiliating screams, such as women emit when they see ghosts or caterpillars. It's an awful thing to hear a strong, desperate, fat man scream incontinently in a cave at daybreak.

I jumped up to see what the matter was. Red Chief was sitting on Bill's chest, with one hand twined in Bill's hair. In the other he had the sharp case-knife we used for slicing bacon; and he was industriously and realistically trying to take Bill's scalp, according to the sentence that had been pronounced upon him the evening before.

I got the knife away from the kid and made him lie down again. But, from that moment, Bill's spirit was broken. He laid down on his side of the bed, but he never closed an eye again in sleep as long as that boy was with us. I dozed off for a while, but along toward sun-up I remembered that Red Chief had said I was to be burned at the stake at the rising of the sun. I wasn't nervous or afraid; but I sat up and lit my pipe and leaned against a rock.

'What you getting up so soon for, Sam?' asked Bill.

'Me?' says I. 'Oh, I got a kind of a pain in my shoulder. I thought sitting up would rest it.'

'You're a liar!' says Bill. 'You're afraid. You was to be burned at sunrise, and you was afraid he'd do it. And he would, too, if he could find a match. Ain't it awful, Sam? Do you think anybody will pay out money to get a little imp like that back home?'

'Sure,' said I. 'A rowdy kid like that is just the kind that parents dote on. Now, you and the Chief get up and cook breakfast, while I go up on the top of this mountain and reconnoitre.'

I went up on the peak of the little mountain and ran my eye over the contiguous vicinity. Over toward Summit I expected to see the sturdy yeomanry of the village armed with scythes and pitchforks beating the countryside for the dastardly kidnappers. But what I saw was a peaceful landscape dotted with one man ploughing with a dun mule. Nobody was dragging the creek; no couriers dashed hither and yon, bringing tidings of no news to the distracted parents. There was a sylvan attitude of somnolent sleepiness pervading that section of the external outward surface of Alabama that lay exposed to my view. 'Perhaps,' says I to myself, 'it has not yet been discovered that the wolves have borne away the tender lambkin from the fold. Heaven help the wolves!' says I, and I went down the mountain to breakfast.

When I got to the cave I found Bill backed up against the side of it, breathing hard, and the boy threatening to smash him with a rock half as big as a cocoanut.

'He put a red-hot boiled potato down my back,' explained Bill, 'and then mashed it with his foot; and I boxed his ears. Have you got a gun about you, Sam?'

I took the rock away from the boy and kind of patched up the argument. 'I'll fix you,' says the kid to Bill. 'No man ever yet struck the Red Chief but what he got paid for it. You better beware!'

After breakfast the kid takes a piece of leather with strings wrapped around it out of his pocket and goes outside the cave unwinding it.

'What's he up to now?' says Bill, anxiously. 'You don't think he'll run away, do you, Sam?'

'No fear of it,' says I. 'He don't seem to be much of a home body. But we've got to fix up some plan about the ransom. There don't seem to be much excitement around Summit on account of his disappearance; but maybe they haven't realized yet that he's gone. His folks may think he's spending the night with Aunt Jane or one of the neighbours. Anyhow, he'll be missed to-day. To-night we must get a message to his father demanding the two thousand dollars for his return.'

Just then we heard a kind of war-whoop, such as David might have emitted when he knocked out the champion Goliath. It was a sling that Red Chief had pulled out of his pocket, and he was whirling it around his head.

I dodged, and heard a heavy thud and a kind of a sigh from Bill, like a horse gives out when you take his saddle off. A niggerhead rock the size of an egg had caught Bill just behind his left ear. He loosened himself all over and f

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

กักของประธานสีแดงโดยโอเฮนรีมันดูเหมือนเป็นสิ่งที่ดี: แต่รอจนกว่าฉันบอกคุณ เราได้ลงใต้ ในอลาบามา - ตั๋ว Driscoll และตัวเอง-เมื่อความคิดนี้ kidnapping หลงเรา มันเป็น ตั๋วหลังแสดง 'ในระหว่างช่วงของชั่วคราวจิต apparition' แต่เราไม่ได้หาที่จนในภายหลังมีเมืองลงมี แบนที่เป็นเค้กผ้าขนหนู และเรียกซัม แน่นอน มันประกอบด้วยคนของ undeleterious และตนเองพอใจเป็น คลาสของกันเช่นเคยจับกลุ่มรอบ Maypoleตั๋วและฉันมีทุนร่วมประมาณหกร้อยดอลลาร์ และเราจำเป็นต้องใช้เพียงสองพันดอลลาร์มากกว่าจะดึงออกแบบหลอกลวงเมืองมากในประเทศตะวันตกด้วย เราคุยกันมันกว่าบนบันไดด้านหน้าของโรงแรม Philoprogenitiveness กล่าวว่า เราจึงเข้มแข็งในชุมชนกึ่งชนบท และสำหรับเหตุผลอื่น ๆ โครงการ kidnapping ควรจะทำอย่างไรดีมีมากกว่าในรัศมีของหนังสือพิมพ์ที่ส่งผู้สื่อข่าวออกในเสื้อผ้าธรรมดาจะยั่วพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เรารู้ว่า ซัมมิทสับสนหลังจากเรากับสิ่งที่แข็งแกร่งกว่า constables และ บางที บาง bloodhounds lackadaisical และ diatribe หรือสองในงบประมาณของเกษตรกรรายสัปดาห์ ดังนั้น มันดูดีเราเลือกสำหรับเหยื่อของเราลูกเดียวของพลเมืองเด่นชื่อ Ebenezer Dorset พ่อเกียรติ และ แน่น จำนอง fancier และสเติร์น passer จานชุดตรงและ forecloser เด็กเป็นเด็กสิบ กระ bas-relief และผมสีหน้าปกของนิตยสารที่คุณซื้อที่ยืนข่าวเมื่อต้องจับรถไฟ ตั๋วและฉันคิดว่า Ebenezer จะหลอมกักสองพันดอลลาร์ไปเป็นร้อยละ แต่รอจนกว่าฉันบอกคุณประมาณสองไมล์จากซัมมิทมีภูเขาเล็กน้อย มีเบรคซีดาร์หนาแน่น บนความสูงด้านหลังของภูเขานี้มีถ้ำ มีเราเก็บเสบียงยามค่ำคืนหนึ่งหลังจากพระอาทิตย์ตก ที่เราขับรถในรถฟาร์มเก่าที่ผ่านมา เด็กที่อยู่ในถนน ขว้างปาหินที่แมวบนรั้วตรงข้าม' เฮ้ เด็กน้อย!' กล่าวว่า ตั๋ว 'คุณต้องการมีถุงขนมและขี่ดีหรือไม่'เด็กรับตั๋วอย่างที่ตาของอิฐ'ที่จ่ายคนที่พิเศษห้าร้อยดอลลาร์ กล่าวว่า ตั๋ว ปีนผ่านล้อเด็กที่ใส่การต่อสู้เหมือนหมีอบเชย welter น้ำหนัก แต่ ที่สุด เราได้ลงในด้านล่างของตัวรถ และขับรถออกไป เราเอาเขาขึ้นถ้ำ และฉัน hitched ม้าในเบรคซีดาร์ เวลา ผมขับรถรถหมู่บ้านน้อย ไมล์ ที่เราจ้างมัน และเดินกลับไปที่ภูเขาตั๋วถูกวางศาลปูนรอยขีดข่วนและขอดในคุณลักษณะของเขา มีไฟเผาอยู่หลังหินขนาดใหญ่ทางเข้าของถ้ำ และเด็กมองดูหม้อกาแฟเดือด กับ tailfeathers buzzard สองที่ติดอยู่ในผมของเขาสีแดง เขาจุดติดที่ฉันเมื่อฉันมา และกล่าวว่า:' ฮา สาป paleface คุณกล้าที่จะป้อนค่ายแดงประธาน ความหวาดกลัวของราบ?''เขาถูกตอนนี้ กล่าวว่า ตั๋ว สะสมกางเกงของเขา และตรวจสอบบางขอดบนแข้งไปของเขา ' เรากำลังเล่นอินเดีย เราจะทำเหมือนมุมโคมวิเศษของปาเลสไตน์จะดูบัฟฟาโลบิล ผมเก่าแฮงก์ ดัก เชลยของแดงประธาน และฉันจะ scalped ที่เดย์เบรก โดยเจอโรนิโม ว่า เด็กสามารถเตะหนักได้ 'ใช่ รัก เด็กชายนั้นดูเหมือน จะมีเวลาของชีวิตของเขา ของปิ้งออกในถ้ำได้ทำให้เขาลืมว่า เขาเป็นจำเลยเอง เขาทันที christened ฉันตางู Spy และประกาศว่า เมื่อ braves เขากลับจาก warpath ได้สามารถ broiled ในไรซิ่งของดวงอาทิตย์หลังจากนั้น เราก็ซุปเปอร์ และกรอกปากของเบคอน และขนมปัง และน้ำซอสราดหน้า และเริ่มพูดคุย เขากล่าวคำปราศรัยในช่วงเย็นอะไรเช่นนี้:' ชอบปรับนี้ ฉันไม่เคย camped ออกก่อน แต่ฉันมีสัตว์เลี้ยง ' possum ครั้ง และมีเก้าวันสุดท้าย ฉันเกลียดการไปโรงเรียน หนูกินค่า sixteen Jimmy เทลบอทป้าเหตุไก่ของไข่ ในป่าเหล่านี้มีอินเดียใด ๆ จริงหรือไม่ ต้องการน้ำซอสราดหน้าบางมาก ไม่ต้นย้ายให้เป่าลม เรามีลูกสุนัข 5 สิ่งที่ทำให้จมูกของคุณดังนั้นสีแดง แฮงก์หรือไม่ พ่อมีเงินเป็นจำนวนมาก ดาวใจร้อนหรือไม่ ฉันได้พัดเอา Ed Walker ครั้ง วันเสาร์ ฉันไม่ชอบผู้หญิง คุณ dassent จับ toads เว้นแต่ มีสาย วัวทำเสียง เหตุใดส้มปัด คุณมีเตียงนอนบนในถ้ำนี้ โรงแรมอมอสโคเมอร์เรย์มีหกนิ้ว นกแก้วสามารถพูด แต่ลิงหรือปลาไม่ การใช้เวลาให้ twelve ?'ทุกสองสามนาทีเขาจะจำว่า เป็น redskin น่ารำคาญ หยิบปืนของเขาติด และเขย่งไปปากถ้ำเป็นยางสำหรับลูกเสือของ hated paleface ตอนนี้แล้วเขาจะให้ออก warwhoop ที่ทำการดักเก่าแฮงก์ ศิวะ เด็กที่มีตั๋ว terrorized ตั้งแต่เริ่มต้น'แดงประธาน กล่าวว่า ผมให้เด็ก 'คุณต้องการกลับบ้านหรือไม่'' กม. ตัวไร?' กล่าวว่า เขา ' ไม่มีความสนุกที่บ้าน ฉันเกลียดการไปโรงเรียน ชอบแคมป์ออก คุณจะพาฉันกลับบ้านอีก งูตา จะคุณ? "กล่าวว่า 'ไม่ทันที I. ' เราจะพักที่นี่ในถ้ำขณะนั้น ''ทั้งหมดขวา ' กล่าวว่า เขา ' ที่จะดี ฉันไม่เคยมีเช่นความสนุกสนานในชีวิตของฉัน.'เราไปพักประมาณเอ็ดโมง เรากระจายลงผ้าห่มกว้างและงานบางอย่าง และใส่สีแดงหัวหน้าระหว่างเรา เราไม่กลัวเขาจะวิ่งหนี เขาเก็บเราตื่นสามชั่วโมง กระโดดขึ้นการเข้าถึงสำหรับปืนของเขา และการร้องเสียงกรี๊ด: ' Hist pard ในเหมืองและตั๋ว ของหู เสียงแตก fancied ของ twig มีหรือ rustle ของใบไม้เห็นจินตนาการของหนุ่มสาววิธีลับ ๆ ล่อ ๆ วงนอกกฎหมาย ในที่สุด ผมล้มลงนอนปัญหา และฝันว่า ฉันได้รับการลักพาตัว และ chained เพื่อต้นไม้ โดยโจรสลัดผมแดงชายฉกรรจ์ที่เดย์เบรก ฉันได้ถูก โดยชุดของ screams มากจากสูตร พวกเขาไม่ได้ yells หรือแล่นลอยเรื่อย ไป หรือการตะโกน หรือ whoops หรือ yawps เช่นคุณคาดหวังจากอวัยวะ vocal - แมนพวก indecent เพียง สยอง screams อัปยศเช่นหญิงกิ๊กเมื่อพวกเขาเห็นผีหรือตัวบุ้ง สิ่งที่น่ากลัวจะได้ยินเป็นคนแข็งแรง หมดหวัง ไขมันร้อง incontinently ในถ้ำที่เดย์เบรกได้ผมไปขึ้นไปดูสิ่งที่เป็นเรื่อง ประธานสีแดงนั่งอยู่บนหน้าอกบิล ด้วย twined ในรายการของผม อื่น ๆ เขาคมกรณีมีดเราใช้สำหรับแบ่งเบคอน และเขา industriously และจริงพยายามที่จะใช้สูตรของหนังศีรษะ ตามประโยค ที่มีการออกเสียงเมื่อเขาเย็นก่อนผมมีมีดจากเด็ก และทำให้เขานอนลงอีกครั้ง แต่ ถูกตัดขาดจากก็ บิลวิญญาณ เขาวางลงบนเตียงข้างของเขา แต่เขาไม่เคยปิดตาอีกครั้งในการนอนหลับตราบใดที่เด็กที่ถูกกับเรา ฉัน dozed ปิดหนึ่ง แต่ตามไปทาง sun-up ฉันจำว่า สีแดงหัวหน้าได้กล่าวว่า ได้ถูกเขียนไรซิ่งของดวงอาทิตย์ ผมไม่ได้ประสาท หรือ กลัว แต่ผมนั่งขึ้น และสว่างท่อของฉัน และพิงกับก้อนหิน'สิ่งที่คุณรับค่าดังนั้นเร็ว ๆ นี้สำหรับ สาม ' ขอเรียกเก็บเงิน'ฉัน ' กล่าวว่า I. ' โอ้ ผมแบบความเจ็บปวดในไหล่ของฉัน ฉันคิดว่า นั่งอัพจะพักผ่อนก็ '"คุณโกหก ' กล่าวว่า ตั๋ว ' คุณกลัว คุณจะเขียนที่พระอาทิตย์ขึ้น และคุณกลัวที่เขาจะทำ และเขา จะ เกินไป ถ้าเขาพบการจับคู่ Ain't มันใหญ่มาก สาม คุณคิดว่า ใครจะจ่ายออกเงินเพื่อรับเด็กซนเล็กน้อยเช่นเดียวกับที่กลับบ้าน?'กล่าวว่า 'แน่ใจ I. ' เด็กมากเช่นที่เป็นเพียงชนิดที่พ่อแม่ของตะเกียงเป็นการ ตอนนี้ คุณและหัวหน้าลุกขึ้น มาทำอาหารเช้า ในขณะที่ไปขึ้นบนยอดเขานี้ และลาดตระเวน 'I went up on the peak of the little mountain and ran my eye over the contiguous vicinity. Over toward Summit I expected to see the sturdy yeomanry of the village armed with scythes and pitchforks beating the countryside for the dastardly kidnappers. But what I saw was a peaceful landscape dotted with one man ploughing with a dun mule. Nobody was dragging the creek; no couriers dashed hither and yon, bringing tidings of no news to the distracted parents. There was a sylvan attitude of somnolent sleepiness pervading that section of the external outward surface of Alabama that lay exposed to my view. 'Perhaps,' says I to myself, 'it has not yet been discovered that the wolves have borne away the tender lambkin from the fold. Heaven help the wolves!' says I, and I went down the mountain to breakfast.When I got to the cave I found Bill backed up against the side of it, breathing hard, and the boy threatening to smash him with a rock half as big as a cocoanut.'He put a red-hot boiled potato down my back,' explained Bill, 'and then mashed it with his foot; and I boxed his ears. Have you got a gun about you, Sam?'I took the rock away from the boy and kind of patched up the argument. 'I'll fix you,' says the kid to Bill. 'No man ever yet struck the Red Chief but what he got paid for it. You better beware!'After breakfast the kid takes a piece of leather with strings wrapped around it out of his pocket and goes outside the cave unwinding it.'What's he up to now?' says Bill, anxiously. 'You don't think he'll run away, do you, Sam?''No fear of it,' says I. 'He don't seem to be much of a home body. But we've got to fix up some plan about the ransom. There don't seem to be much excitement around Summit on account of his disappearance; but maybe they haven't realized yet that he's gone. His folks may think he's spending the night with Aunt Jane or one of the neighbours. Anyhow, he'll be missed to-day. To-night we must get a message to his father demanding the two thousand dollars for his return.'Just then we heard a kind of war-whoop, such as David might have emitted when he knocked out the champion Goliath. It was a sling that Red Chief had pulled out of his pocket, and he was whirling it around his head.I dodged, and heard a heavy thud and a kind of a sigh from Bill, like a horse gives out when you take his saddle off. A niggerhead rock the size of an egg had caught Bill just behind his left ear. He loosened himself all over and f

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ค่าไถ่ของแดงโดย เฮนรี่ หัวหน้า

มันเหมือนเป็นสิ่งที่ดี แต่รอจนกว่าฉันจะบอกคุณ เราลงใต้ , อลาบาม่า -- บิล ดริสคอล และตัวเอง เมื่อความคิดถูกลักพาตัวพวกเรา มัน เป็น บิล หลังจากนั้นแสดงมัน ในระหว่างช่วงเวลาของชั่วคราว จิตปีศาจ ' ; แต่เราไม่พบว่าทีหลัง

มีเมืองตรงนั้น เป็นแบนเป็นเค้กผ้าสักหลาด และเรียกประชุมแน่นอน มันมีประชากรเป็น undeleterious และตนเองพอใจเรียนกันไปตามที่เคยกระจุกรอบเสาไปได้

ฉันกับบิลได้ร่วมทุนประมาณหกร้อยดอลลาร์ และเราต้องการแค่ 2 พันดอลลาร์มากขึ้นเพื่อดึงออกหลอกลวงมาก โครงการในเมืองตะวันตก Illinois ด้วย เราพูดคุยกันเกี่ยวกับขั้นตอนในด้านหน้าของโรงแรม philoprogenitiveness ว่า เราเข้มแข็งในชุมชนกึ่งชนบท ดังนั้น สำหรับเหตุผลอื่น ๆ โครงการลักพาตัวควรจะทำได้ดีกว่านี้มีมากกว่าในรัศมีของหนังสือพิมพ์ที่ส่งนักข่าวไปในเสื้อผ้าธรรมดาที่จะกวนพูดเรื่องอย่างนี้ เรารู้ว่าสุดยอดไม่ได้หลังจากเรามีอะไรที่ดีกว่าตำรวจและ อาจบางส่วนขาดความกระตือรือร้น bloodhounds และนะหรือสองในงบประมาณเกษตรกรรายสัปดาห์ ดังนั้น , มันดูดี

เราเลือกเหยื่อของเราคนเดียวของพลเมืองที่โดดเด่นชื่อ Ebenezer Dorset พ่อก็มีหน้ามีตา และแน่น จำนองที่ไม่ธรรมดาและท้ายเรือ ตรงและเก็บจานเลย forecloser . เด็กเป็นเด็กสิบขวบกับบาสโล่ง ฝ้า กระและเส้นผมสีปกของนิตยสารที่คุณซื้อที่ข่าวยืนเมื่อคุณต้องการที่จะจับรถไฟ บิล ฉันคิดว่าเอเบนเอเซอร์จะละลายลงเรียกค่าไถ่ 2 พันดอลลาร์ไปเป็นร้อย แต่รอจนกว่าฉันจะบอกคุณ .

ประมาณสองไมล์จากการประชุมสุดยอดเป็นภูเขาเล็กๆ คลุมด้วยผ้าเบรค ซีดาร์ หนาแน่น บนความสูงด้านหลังของภูเขานี้เป็นถ้ำ เราเก็บไว้

มีเสบียงเย็นวันหนึ่งหลังจากพระอาทิตย์ตก เราขับรถในรถอดีตเก่าไปที่บ้านของ เด็กอยู่ในถนน ปาก้อนหินใส่ลูกแมวบนรั้วตรงข้าม

เฮ้ ไอ้หนู ! บอกว่าบิล ' คุณต้องการที่จะมีถุงขนมและนั่งที่ดี ?

เด็กจับบิลเรียบร้อยในสายตาด้วยเศษอิฐ

ที่จ่ายคนแก่เพิ่มอีกห้าร้อยดอลลาร์ บอกว่าบิลปีนล้อ

เด็กคนนั้นลุกขึ้นสู้เหมือนเกลือกน้ำหนักอบเชยหมี แต่ สุดท้าย เราได้ตัวเขาลงในด้านล่างของรถและขับออกไป เราพาเขาไปที่ถ้ำ แล้วก็ผูกม้าในซีดาร์เบรก หลังจากที่มืด ผมขับรถกระบะไปหมู่บ้านเล็กๆ ที่ห่างไป 3 ไมล์ ที่เราจ้างมัน และเดินกลับไปที่ภูเขา

บิลถูกแปะพลาสเตอร์ที่ศาลมากกว่ารอยขีดข่วนและแผลในคุณสมบัติของเขา มีไฟไหม้อยู่หลังหินใหญ่ทางเข้าของถ้ำ และ เด็ก ดู หม้อต้มกาแฟ กับสอง อีแร้ง tailfeathers ติดหัวแดงของเขา เขาจุดติดที่ผม เวลาขึ้นมา และกล่าวว่า :

'ha ! สาปแช่งคนผิวขาวในอเมริกาเหนือ คุณกล้าที่จะใส่ค่ายหัวหน้าแดง ความหวาดกลัวของที่ราบ ?'

เขาไม่เป็นไรแล้วล่ะ " บอกว่า บิล กลิ้งขึ้นกางเกงของเขาและตรวจสอบบางแผลที่หน้าแข้งของเขา’ เราเล่นที่อินเดีย เรากำลังทำให้ควายบิลแสดงเหมือนมุมมองตะเกียงวิเศษของปาเลสไตน์ ในศาลากลางเมือง ผมแก่แล้ว แฮงค์ แทรปเปอร์ หัวหน้าแดงที่ถูกคุมขัง และผมจะผ่าตอนรุ่งสาง ด้วยสาด ที่เด็กสามารถเตะหนัก '

ครับเด็กนั่นดูเหมือนจะมีเวลาของชีวิตของเขา ความสนุกสนานของการตั้งแคมป์ออกในถ้ำทำให้เขาลืมว่าเขาเป็นนักโทษของเขา เขาทันทีของฝ่าบาทข้างูตา , สายลับ , และประกาศว่า เมื่อนักรบของเขากลับมาจากสารคดี ผมถูกย่างทั้งเป็นที่ดวงอาทิตย์ขึ้น

แล้วเราก็กินข้าว แล้วเขาเติมปากของเขาเต็มไปด้วยเบคอนและขนมปังและน้ำเกรวี่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.