When I mention Sandra Lee to people

When I mention Sandra Lee to people, most either don’t know who she is or they bring up the Kwanzaa cake. The “Kwanzaa cake” refers to one seasonal-themed episode of her Food Network show Semi-Homemade With Sandra Lee, where she instructed viewers to: celebrate the holiday by covering a store-bought angel food cake with an entire container of vanilla frosting flavored with cocoa powder, fill the hole in the middle with a can of cold pie filling, sprinkle it with sunflower seeds and acorns and top off the whole mess with four full-sized candles. A video of her making the cake went viral and Anthony Bourdain described it as a “crime against humanity.” The incident demonstrated both an astounding lack of self-awareness by a woman most often described as looking like a Stepford Wife, but perhaps even more importantly for a cooking show host, no apparent understanding of what good food actually tastes like. It was stupid and gross and exactly the kind of thing that made me fall in love with Sandra Lee in the first place.

I had been watching the Food Network for years before the Kwanzaa cake debacle, so I was already familiar with Sandra Lee. On her show, Semi-Homemade, she creates recipes using 70% store bought ingredients and 30% fresh ones. Like most people who find the thought of eating a cold can of pie filling unappealing, I initially found her horrifying. “That’s not cooking!,” I would shout as she dumped some vanilla extract into a tub of Cool Whip and declared it every bit as good as whipped cream made from scratch. At this point in my life I was subsisting primarily on microwave burritos and vegan curries my roommate had made, and even I still managed to find her show personally offensive. Why did she get to be on television? She wasn’t a chef. Anyone could combine mayonnaise and sour cream and call it a dip.

My opinion changed when I broke my foot and spent a week lying on the couch watching the Food Network because I was too depressed to follow anything with a plot. It was the first time I’d sat through an entire episode of Semi-Homemade, and it was one the most entertaining things I’d ever seen.

…

Sandra Lee possesses a deranged attention to detail and enjoys matching her outfits to the decor in her kitchen, which changes every episode. All of her meals have themes, such as “Racetrack Tailgate,” or “Denim and Diamonds,” and she creates elaborate “tablescapes” to serve them on. One Super Bowl episode featured upside-down megaphones with pompoms sticking out of them as a centerpiece. For “Casino Night,” she made ornaments out of playing cards and poker chips, then hung them from a wreath she’d attached to the bottom of a chandelier. And yes, her food is insane. The more I watched her though, the more I realized how stupid it was to get upset about what she was making. Her show reaches heights of absurdity that render parody redundant and those who bother criticizing her seem to take her more seriously than she takes herself. Sure, she makes bad food, but it’s creatively bad.

There’s a thrill to watching Semi-Homemade that a “legitimate” cooking show could never match. You truly never know what is going to happen. Unlike trained chefs, Sandra Lee isn’t reined in by any traditional sense of “good taste.” She possesses both the palate and enthusiasm of a child, and it’s impossible to mistake a Sandra Lee recipe for anything else. I have watched her make polenta with white chocolate and serve lump crabmeat over a canned tropical fruit cup. She frequently takes the store-bought fraction of the equation to the extreme, calling for the very food the recipe is supposed to be making as an ingredient. “Speedy Swedish Meatballs,” include a package of frozen meatballs and most of her soup recipes require a can of soup. Her “May Day Cake,” is one of my favorite examples of this. The ingredients include five cans of frosting, two store-bought cakes, and twelve store-bought cupcakes. Viewers are instructed to slather the cakes in frosting, and then stack them into a tower. The center of her “Pumpkin-Cheesecake Petit Fours,” requires purchasing a cheesecake and a pumpkin pie, scooping out the fillings, and combining them.

The best part of the show is “Cocktail Time.” This happens after she’s finished making her themed meal and before she’s revealed her tablescape. It’s the segment of the show that definitively proves Sandra Lee is a good time and all other cooking show hosts are boring. Most of her cocktails are extremely sweet and seem designed to make your guests not only blind drunk, but possibly sick. Her favorite ingredient is vanilla vodka, but she also enjoys drinking things that look like cleaning fluid, including blue curacao and tropical liqueur. Most of her concoctions include three or more kinds of sweetened alcohol and I have seen her top them off with everything from whipped cream and sticks of rock candy to full sized gingerbread men that she turned into garnishes by impaling them in the crotch with the rim of a martini glass. She also has a strange affinity for dairy-based cocktails. The recipe for “Farmstand Lemonade,” includes lemonade, citrus-flavored vodka, and heavy cream. I’m pretty sure this would curdle in your stomach, but that’s beside the point. The point is that Sandra Lee has no shame. Not only does she like to drink, she likes to drink the tackiest and most potent cocktails imaginable. She’s the type of woman who would go into a dive bar and order a daiquiri, uniroinically. Who wouldn’t want to hang out with someone like that?

Lots of people, it turns out. Sandra Lee had her detractors from the moment she published her first cookbook in 2003. Amanda Hesser, the cookbook critic for The New York Times, hated it, calling her recipes “simply odd” and noting that one for hollandaise sauce “leaves the reader wondering how much cooking Ms. Lee has done.” But Sandra Lee wasn’t writing recipes for The New York Times. She was writing them for people like herself, before she struck it rich at the age of twenty-seven selling a product called Kurtain Kraft on QVC. Lee’s recipes feel more retro than they do a sign of a modern foodpocolypse. Her definition of Semi-Homemade might be her own creation, but convenience cooking has been around for decades. The fascinating blog “Mid-Century Menu” is dedicated to making bizarre recipes from vintage cookbooks. Most of them would qualify as Semi-Homemade, including a recipe for tuna casserole with potato chips from 1960, as well as one for “Checkerboard Bake,” with Kraft dinner and SPAM from 1970. There’s something romantic about lamenting the days when everyone cooked from scratch, but for many people packaged food is the fondly remembered food of their past.

…

Sandra Lee grew up poor. Her parents had her when they were sixteen. Her father left when she was two and her mother was an alcoholic who was also addicted to prescription pills. According to her memoir she was essentially raising her four siblings by the time she was twelve. She cooked for the family using groceries she bought with food stamps. In her memoir Made From Scratch (Note: I actually read most of it, only skipping the chapters where she recalls selling various home goods at trade shows which is possibly the most boring subject anyone could ever write about) she writes, “At the beginning of every month, we ate a lot of fried chicken, tacos, and burgers. By the end of the month, it was anything I could create out of cornmeal.” To make extra money she cleaned houses and sold crafts like hand-loomed pot holders and pieces of driftwood she decorated with plastic animals.

Her show might be ridiculous, with its tablescapes and Kwanzaa cakes, but it’s clear that her interest in short-cut cooking and kitschy crafts isn’t an act. It was a lifeline that helped her survive and led her out of poverty. This is what makes her show so uniquely fun to watch. It somehow manages to be both campy and earnest. When she decorates a Christmas tree with wine glasses and tops it with a Nutcracker holding a blue cocktail or suggests giving a child a drink made of microwaved cream soda, butterscotch sauce, and a pat of butter as a treat, she’s not doing it with a wink. She’s just having fun. These days it’s rare to see ideas this bizarre executed with such a degree of enthusiasm and a lack of irony.

John Waters once said that “irony is snobbery. If you’re really poor in a country where there’s a famine, is there such a thing as irony? Is anything so bad it’s good? Usually irony is for the wealthy. It’s snobbism, in a way, because you’re saying something is good because it’s bad.” Is my affection for Sandra Lee ironic? I have two of her cookbooks, but would never make any of her recipes because, well, they look bad. My favorite Sandra Lee concoctions are her weirdest and most inedible. I stopped watching the last few seasons of her show when she started making an effort to modernize her food for a more health-conscious audience. In 2011 she actually reversed her 70/30 ratio, and only made recipes that included 70% fresh ingredients. I found the new show, Money Saving Meals, just as boring. Where were the cocktails? The sets constructed from a craft store? The original iteration of Semi-Homemade felt like a party, a cooking show set in Pee-Wee’s playhouse. This was just a cooking show.

Franz Kafka said, “Don’t bend, don’t water it down; don’t try to make it logical; don’t edit your own soul according to the fashion. Rather, follow your most intense obsessions mercilessly.” Putting acorns on a cake isn’t logical. Neither is mixing lemonade and heavy cream. Sandra Lee has followed her obsession with craft stores and cake mixes all the way to writing twenty-six best-selling cookbooks and becoming the “First Lady of New York.” The fact that the concept she first built her empire on is so strange and silly makes this more—not less—i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อฉันพูดถึงลี Sandra คน ส่วนใหญ่อาจไม่รู้ ที่เธอจะนำค่าเค้ก Kwanzaa "เค้ก Kwanzaa" หมายถึงตอนฤดูกาลแบบหนึ่งแสดงเครือข่ายอาหารของเธอ Semi-Homemade กับ Sandra Lee ที่เธอสั่งการให้ผู้ตรวจทาน: ฉลองวันหยุด โดยครอบคลุมการ store-bought แองเจิลเค้ก ด้วยการเก็บทั้งหมดของ frosting flavored ผงโกโก้วานิลลา เติมหลุมตรงกลางด้วยสามารถบรรจุวงกลมที่เย็น โรยด้วยเมล็ดทานตะวันและ acorns และด้านบนออกระเบียบทั้งกับเทียนขนาดใหญ่ 4 วิดีโอของเธอทำเค้กไปไวรัส และ Anthony Bourdain อธิบายเป็น "อาชญากรรมต่อมนุษยชาติ" เหตุการณ์แสดงให้เห็นว่าทั้งความน่าตกใจขาด self-awareness เป็นผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะอธิบายว่า การมองเช่นภรรยา Stepford แต่บางทียิ่งสำคัญสำหรับโฮสต์แสดงอาหาร ไม่เข้าใจชัดเจนว่าดีจริงรสชาติเช่น โง่ และรวม และตรงกับชนิดของสิ่งที่ทำให้ฉันตกหลุมรักกับลี Sandra แรกฉันได้ดูเครือข่ายอาหารปีก่อน debacle เค้ก Kwanzaa ดังนั้นฉันไม่ได้คุ้นเคยกับ Sandra ลี ในการแสดงของเธอ กึ่งโฮมเมด เธอสร้างสูตรที่ใช้ส่วนผสมซื้อเก็บ 70% และ 30% คนสด เช่นคนส่วนใหญ่ที่พบคิดว่าของกินสามารถเย็นวงบรรจุ unappealing แรกพบของเธอ horrifying "ที่ไม่ได้ทำอาหาร!, " ฉันจะตะโกนเธอ dumped บางสารสกัดวานิลลาลงในอ่างของแส้เย็น และประกาศว่า ครีมทุกบิตเหมือนถูกตีที่ทำตั้งแต่การ จุดนี้ ในชีวิตของฉัน ฉันมี subsisting หลักในไมโครเวฟ burritos และเพื่อนร่วมห้องของฉันได้ทำแกงมังสวิรัติ และแม้แต่ฉันยังจัดการหาเธอดูตัวไม่เหมาะสม ทำไมไม่ได้เธอจึงไปอยู่บนโทรทัศน์ เธอไม่ได้เป็นพ่อครัว ใครสามารถรวมมายองเนสและครีมเปรี้ยว และเรียกบริการความคิดของฉันเมื่อฉันยากจนเท้าของฉัน และใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ที่นอนบนโซฟาดูเครือข่ายอาหาร เพราะผมเหนื่อยเกินไปตามอะไรกับแผน มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้นั่ง โดยมีตอนทั้งหมดของกึ่งโฮมเมด และมันเป็นหนึ่งสนุกสนานที่สุดที่ฉันได้เคยเห็น…Sandra ลีมีความวิกลจริตในรายละเอียด และตลอดตรงกับชุดของเธอเพื่อการตกแต่งในห้องครัวของเธอ ซึ่งเปลี่ยนแปลงทุกตอน อาหารของเธอทั้งหมดมีรูปแบบ เช่น "สนามแข่ง Tailgate" หรือ "ยีนส์และเพชร และเธอสร้างอย่างประณีต"tablescapes"เพื่อใช้ใน ตอนซูเปอร์โบวล์หนึ่งโดดเด่นโข่งคว่ำลง ด้วย pompoms ติดจากนั้นเป็นการร่วม "คาสิโนคืน เธอทำเครื่องประดับจากไพ่และโป๊กเกอร์ชิป นั้นแขวนพวกเขาจากเธอได้แนบไปด้านล่างของโคมระย้าเป็นพวงหรีด และใช่ เธอเป็นบ้า การเฝ้าดูเธอว่า ยิ่งฉันรู้ว่าโง่ก็ได้รับทุกข์ร้อนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอถูกทำ เธอแสดงถึงความสูงของ absurdity ที่ทำล้อเลียนซ้ำซ้อน และผู้ที่รำคาญวิจารณ์เธอดูเหมือนจะเอาเธอจริงจังกว่าที่เธอจะตัวเอง แน่นอน เธอทำให้อาหารไม่ดี แต่ก็สร้างสรรค์ดีThere’s a thrill to watching Semi-Homemade that a “legitimate” cooking show could never match. You truly never know what is going to happen. Unlike trained chefs, Sandra Lee isn’t reined in by any traditional sense of “good taste.” She possesses both the palate and enthusiasm of a child, and it’s impossible to mistake a Sandra Lee recipe for anything else. I have watched her make polenta with white chocolate and serve lump crabmeat over a canned tropical fruit cup. She frequently takes the store-bought fraction of the equation to the extreme, calling for the very food the recipe is supposed to be making as an ingredient. “Speedy Swedish Meatballs,” include a package of frozen meatballs and most of her soup recipes require a can of soup. Her “May Day Cake,” is one of my favorite examples of this. The ingredients include five cans of frosting, two store-bought cakes, and twelve store-bought cupcakes. Viewers are instructed to slather the cakes in frosting, and then stack them into a tower. The center of her “Pumpkin-Cheesecake Petit Fours,” requires purchasing a cheesecake and a pumpkin pie, scooping out the fillings, and combining them.The best part of the show is “Cocktail Time.” This happens after she’s finished making her themed meal and before she’s revealed her tablescape. It’s the segment of the show that definitively proves Sandra Lee is a good time and all other cooking show hosts are boring. Most of her cocktails are extremely sweet and seem designed to make your guests not only blind drunk, but possibly sick. Her favorite ingredient is vanilla vodka, but she also enjoys drinking things that look like cleaning fluid, including blue curacao and tropical liqueur. Most of her concoctions include three or more kinds of sweetened alcohol and I have seen her top them off with everything from whipped cream and sticks of rock candy to full sized gingerbread men that she turned into garnishes by impaling them in the crotch with the rim of a martini glass. She also has a strange affinity for dairy-based cocktails. The recipe for “Farmstand Lemonade,” includes lemonade, citrus-flavored vodka, and heavy cream. I’m pretty sure this would curdle in your stomach, but that’s beside the point. The point is that Sandra Lee has no shame. Not only does she like to drink, she likes to drink the tackiest and most potent cocktails imaginable. She’s the type of woman who would go into a dive bar and order a daiquiri, uniroinically. Who wouldn’t want to hang out with someone like that?Lots of people, it turns out. Sandra Lee had her detractors from the moment she published her first cookbook in 2003. Amanda Hesser, the cookbook critic for The New York Times, hated it, calling her recipes “simply odd” and noting that one for hollandaise sauce “leaves the reader wondering how much cooking Ms. Lee has done.” But Sandra Lee wasn’t writing recipes for The New York Times. She was writing them for people like herself, before she struck it rich at the age of twenty-seven selling a product called Kurtain Kraft on QVC. Lee’s recipes feel more retro than they do a sign of a modern foodpocolypse. Her definition of Semi-Homemade might be her own creation, but convenience cooking has been around for decades. The fascinating blog “Mid-Century Menu” is dedicated to making bizarre recipes from vintage cookbooks. Most of them would qualify as Semi-Homemade, including a recipe for tuna casserole with potato chips from 1960, as well as one for “Checkerboard Bake,” with Kraft dinner and SPAM from 1970. There’s something romantic about lamenting the days when everyone cooked from scratch, but for many people packaged food is the fondly remembered food of their past.…Sandra Lee grew up poor. Her parents had her when they were sixteen. Her father left when she was two and her mother was an alcoholic who was also addicted to prescription pills. According to her memoir she was essentially raising her four siblings by the time she was twelve. She cooked for the family using groceries she bought with food stamps. In her memoir Made From Scratch (Note: I actually read most of it, only skipping the chapters where she recalls selling various home goods at trade shows which is possibly the most boring subject anyone could ever write about) she writes, “At the beginning of every month, we ate a lot of fried chicken, tacos, and burgers. By the end of the month, it was anything I could create out of cornmeal.” To make extra money she cleaned houses and sold crafts like hand-loomed pot holders and pieces of driftwood she decorated with plastic animals.Her show might be ridiculous, with its tablescapes and Kwanzaa cakes, but it’s clear that her interest in short-cut cooking and kitschy crafts isn’t an act. It was a lifeline that helped her survive and led her out of poverty. This is what makes her show so uniquely fun to watch. It somehow manages to be both campy and earnest. When she decorates a Christmas tree with wine glasses and tops it with a Nutcracker holding a blue cocktail or suggests giving a child a drink made of microwaved cream soda, butterscotch sauce, and a pat of butter as a treat, she’s not doing it with a wink. She’s just having fun. These days it’s rare to see ideas this bizarre executed with such a degree of enthusiasm and a lack of irony.John Waters once said that “irony is snobbery. If you’re really poor in a country where there’s a famine, is there such a thing as irony? Is anything so bad it’s good? Usually irony is for the wealthy. It’s snobbism, in a way, because you’re saying something is good because it’s bad.” Is my affection for Sandra Lee ironic? I have two of her cookbooks, but would never make any of her recipes because, well, they look bad. My favorite Sandra Lee concoctions are her weirdest and most inedible. I stopped watching the last few seasons of her show when she started making an effort to modernize her food for a more health-conscious audience. In 2011 she actually reversed her 70/30 ratio, and only made recipes that included 70% fresh ingredients. I found the new show, Money Saving Meals, just as boring. Where were the cocktails? The sets constructed from a craft store? The original iteration of Semi-Homemade felt like a party, a cooking show set in Pee-Wee’s playhouse. This was just a cooking show.Franz Kafka said, “Don’t bend, don’t water it down; don’t try to make it logical; don’t edit your own soul according to the fashion. Rather, follow your most intense obsessions mercilessly.” Putting acorns on a cake isn’t logical. Neither is mixing lemonade and heavy cream. Sandra Lee has followed her obsession with craft stores and cake mixes all the way to writing twenty-six best-selling cookbooks and becoming the “First Lady of New York.” The fact that the concept she first built her empire on is so strange and silly makes this more—not less—i

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันพูดถึงแซนดราลีกับคนส่วนใหญ่อาจไม่ทราบว่าเธอเป็นใครหรือที่พวกเขานำมาขึ้นเค้ก Kwanzaa "Kwanzaa เค้ก" หมายถึงตอนหนึ่งฤดูกาลแกนของเครือข่ายอาหารของเธอแสดงกึ่งโฮมเมดกับแซนดราลีที่เธอได้รับคำสั่งให้ผู้ชม: เฉลิมฉลองวันหยุดโดยครอบคลุมเก็บซื้อเค้กอาหารทูตสวรรค์กับภาชนะทั้งรสน้ำตาลวานิลลา ด้วยผงโกโก้เติมหลุมที่อยู่ตรงกลางที่มีความสามารถของพายไส้เย็นโรยด้วยเมล็ดทานตะวันและโอ๊กและด้านบนออกระเบียบทั้งหมดที่มีสี่เทียนขนาดเต็ม วิดีโอของเธอทำเค้กไปไวรัสและแอนโธนี Bourdain อธิบายว่ามันเป็น "อาชญากรรมต่อมนุษยชาติ." แสดงให้เห็นถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งที่น่าตกใจของการขาดความตระหนักในตนเองโดยผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะอธิบายว่ามองเช่นสเต็ปภรรยา แต่บางทีอาจจะมากยิ่งขึ้น ที่สำคัญสำหรับพิธีกรรายการทำอาหารที่ไม่มีความเข้าใจที่ชัดเจนของสิ่งที่อาหารที่ดีจริงรสนิยมชอบ มันเป็นโง่และขั้นต้นและตรงชนิดของสิ่งที่ทำให้ผมตกหลุมรักกับแซนดราลีในสถานที่แรก. ฉันได้รับการดูเครือข่ายอาหารมานานหลายปีก่อนน้ำท่วมเค้ก Kwanzaa ดังนั้นผมคุ้นเคยกับแซนดราลี ในการแสดงของเธอกึ่งโฮมเมดเธอสร้างสูตรโดยใช้การจัดเก็บ 70% ซื้อส่วนผสมและ 30% คนที่สดใหม่ เช่นคนส่วนใหญ่ที่พบความคิดของการรับประทานอาหารเย็นสามารถของพายเติมสวยผมเริ่มพบว่าเธอน่ากลัว "ที่ไม่ได้ปรุงอาหาร !," ผมจะตะโกนขณะที่เธอทิ้งสารสกัดจากวานิลลาลงไปในอ่างของแส้เย็นและประกาศว่าทุกบิตดีเท่าที่วิปปิ้งครีมที่ทำจากรอยขีดข่วน ที่จุดในชีวิตของฉันนี้ฉันได้รับการปหลักในเบอริโต้ไมโครเวฟและแกงมังสวิรัติเพื่อนร่วมห้องของฉันได้ทำและแม้ฉันยังคงจัดการเพื่อหาเธอแสดงความไม่พอใจส่วนตัว ทำไมเธอไม่ได้รับที่จะอยู่บนจอโทรทัศน์? เธอไม่ได้เป็นพ่อครัว ทุกคนสามารถรวมและมายองเนสครีมและเรียกมันว่ากรมทรัพย์สินทางปัญญา. ความคิดเห็นของฉันเปลี่ยนไปเมื่อฉันยากจนเท้าของฉันและใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์นอนอยู่บนที่นอนดูเครือข่ายอาหารเพราะผมก็มีความสุขเกินกว่าที่จะทำตามสิ่งที่มีพล็อต มันเป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งผ่านเหตุการณ์ทั้งหมดของกึ่งโฮมเมดและมันเป็นหนึ่งในสิ่งที่สนุกสนานที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น. ... แซนดราลีมีความสนใจวิกลจริตในรายละเอียดและสนุกกับการจับคู่ชุดของเธอเพื่อการตกแต่งใน ห้องครัวของเธอซึ่งการเปลี่ยนแปลงทุกครั้ง ทั้งหมดของอาหารของเธอมีรูปแบบเช่น "สนามแข่งรถกระบะ" หรือ "กางเกงยีนส์และเพชร" และเธอสร้างบรรจง "tablescapes" ที่จะให้บริการพวกเขาใน ครั้งหนึ่งซูเปอร์โบว์ลที่โดดเด่น megaphones คว่ำลงกับ pompoms ยื่นออกมาจากพวกเขาเป็นศูนย์กลาง สำหรับ "คืนคาสิโน" เธอทำเครื่องประดับจากไพ่และชิปโป๊กเกอร์แล้วแขวนพวกเขาจากพวงหรีดเธอต้องการที่แนบมากับด้านล่างของโคมไฟระย้า และใช่อาหารของเธอเป็นคนบ้า ยิ่งฉันดูเธอ แต่มากกว่าที่ฉันตระหนักว่าโง่มันก็จะได้รับอารมณ์เสียเกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำ เธอแสดงถึงความสูงของความโง่ที่ทำให้ล้อเลียนซ้ำซ้อนและผู้ที่รำคาญวิจารณ์ของเธอดูเหมือนจะใช้เวลาของเธออย่างจริงจังมากขึ้นกว่าที่เธอจะใช้เวลากับตัวเอง แน่นอนว่าเธอทำให้อาหารที่ไม่ดี แต่มันไม่ดีอย่างสร้างสรรค์. มีความตื่นเต้นที่จะดูกึ่งโฮมเมดที่ "ถูกต้อง" แสดงการทำอาหารไม่เคยตรงกับ คุณอย่างแท้จริงไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้น ซึ่งแตกต่างจากการฝึกอบรมพ่อครัว, แซนดราลีไม่ได้ reined ในความรู้สึกแบบดั้งเดิมของ "รสชาติที่ดี." เธอมีทั้งเพดานปากและความกระตือรือร้นของเด็กและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะผิดพลาดสูตรแซนดราลีสำหรับสิ่งอื่น ฉันได้ดูเธอทำ polenta กับช็อคโกแลตสีขาวและเนื้อปูก้อนให้บริการมากกว่าถ้วยผลไม้กระป๋อง เธอมักจะใช้เวลาส่วนเก็บซื้อของสมการไปมากเรียกร้องให้อาหารมากสูตรควรจะทำให้เป็นส่วนผสม "ลูกชิ้นสวีเดนรวดเร็ว" รวมถึงแพคเกจของลูกชิ้นแช่แข็งและส่วนใหญ่ของสูตรน้ำซุปของเธอต้องสามารถของน้ำซุป เธอ "เค้ก May Day" เป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ชื่นชอบของนี้ ส่วนผสมรวมถึงห้ากระป๋องน้ำตาลสองเค้กเก็บซื้อและสิบสองคัพเค้กเก็บซื้อ ผู้ชมจะได้รับคำสั่งให้ slather เค้กในเปลือกน้ำฅาลแล้วสแต็คพวกเขาเข้าไปในหอ ศูนย์กลางของเธอ "ฟักทองชีสเค้ก Petit Fours" ต้องซื้อชีสเค้กและพายฟักทอง, ตักออกอุดและรวมพวกเขา. ส่วนที่ดีที่สุดของการแสดงคือ "เวลาค๊อกเทล." นี้เกิดขึ้นหลังจากที่เธอเสร็จทำให้เธอแกน อาหารและก่อนที่เธอจะเผยให้เห็น tablescape เธอ มันเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงที่แตกหักพิสูจน์ลีแซนดร้าเป็นเวลาที่ดีและการปรุงอาหารอื่น ๆ โชว์เจ้าภาพจะน่าเบื่อ ส่วนใหญ่ของเครื่องดื่มค็อกเทลหวานของเธอเป็นอย่างมากและดูเหมือนจะได้รับการออกแบบเพื่อให้แขกของคุณไม่เพียง แต่เมาตาบอด แต่อาจจะป่วย ส่วนผสมที่เธอชื่นชอบเป็นวอดก้าวานิลลา แต่เธอก็ยังสนุกกับการดื่มสิ่งที่มีลักษณะเหมือนน้ำยาทำความสะอาดรวมทั้งสีฟ้าตัดเหล้าและเขตร้อน ส่วนใหญ่นอนโรงของเธอรวมถึงสามหรือมากกว่าชนิดของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีรสหวานและฉันได้เห็นเธอข้างบนพวกเขาออกด้วยทุกอย่างจากวิปปิ้งครีมและขนมแท่งหินที่จะให้มนุษย์ขนมปังขิงขนาดเต็มรูปแบบที่เธอกลายเป็น garnishes โดย impaling พวกเขาในเป้ากับขอบ แก้วมาร์ติ นอกจากนี้เธอยังมีความสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดสำหรับเครื่องดื่มค็อกเทลนมตาม สูตรสำหรับ "Farmstand น้ำมะนาว" รวมถึงน้ำมะนาว, ส้มวอดก้ารสและครีมหนัก ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเรื่องนี้จะทำให้ตกใจในท้องของคุณ แต่ที่ข้างจุด ประเด็นก็คือว่าแซนดราลีมีความละอาย ไม่เพียง แต่เธอไม่ชอบที่จะดื่มเธอชอบที่จะดื่มเครื่องดื่มค็อกเทล tackiest และมีศักยภาพมากที่สุดเท่าที่จะเป็น เธอเป็นผู้หญิงประเภทที่จะไปลงในแถบดำน้ำและสั่งซื้อ Daiquiri, uniroinically ใครไม่อยากจะออกไปเที่ยวกับคนเช่นนั้นผู้คนจำนวนมากก็จะเปิดออก แซนดราลีมีผู้ว่าเธอจากช่วงเวลาที่เธอตีพิมพ์ตำราอาหารครั้งแรกของเธอในปี 2003 อแมนดา Hesser วิจารณ์ตำราสำหรับ New York Times, เกลียดมันเรียกสูตรของเธอ "ก็แปลก" และสังเกตว่าหนึ่งสำหรับซอสฮอลแลน "ใบผู้อ่านสงสัย การปรุงอาหารเท่าใดนางสาวลีได้ทำ. "แต่แซนดราลีไม่ได้เขียนสูตรอาหารสำหรับนิวยอร์กไทม์ส เธอได้รับการเขียนพวกเขาสำหรับคนที่ชอบตัวเองก่อนที่เธอหลงมันอุดมไปด้วยเมื่ออายุยี่สิบเจ็ดขายผลิตภัณฑ์ที่เรียกว่า Kurtain คราฟท์ใน QVC สูตรลีรู้สึกย้อนยุคมากขึ้นกว่าที่พวกเขาทำเครื่องหมายของ foodpocolypse ทันสมัย ความหมายของเธอกึ่งโฮมเมดอาจจะมีการสร้างตัวเองของเธอ แต่การปรุงอาหารความสะดวกสบายได้รับรอบทศวรรษที่ผ่านมา บล็อกที่น่าสนใจ "เมนูกลางศตวรรษ" มีความมุ่งมั่นที่จะทำให้สูตรที่แปลกประหลาดจากตำราวินเทจ ส่วนใหญ่ของพวกเขาจะมีคุณสมบัติเป็นกึ่งโฮมเมดรวมทั้งสูตรสำหรับหม้อปรุงอาหารปลาทูน่ากับมันฝรั่งทอดตั้งแต่ปี 1960 เช่นเดียวกับหนึ่งสำหรับ "หมากอบ" กับอาหารค่ำคราฟท์และสแปมจากปี 1970 มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความโรแมนติกเศร้าโศกวันที่เมื่อทุกคนที่ปรุงสุก จากรอยขีดข่วน แต่สำหรับหลาย ๆ คนอาหารที่บรรจุเป็นอาหารที่ชอบจำในอดีตของพวกเขา. ... แซนดราลีเติบโตขึ้นมาไม่ดี พ่อแม่ของเธอมีเธอเมื่อพวกเขาอายุสิบหก พ่อของเธอที่เหลือเมื่อเธอสองแม่ของเธอเป็นแอลกอฮอล์ใครก็ติดยาตามใบสั่งแพทย์ ตามที่ชีวิตประจำวันของเธอเธอได้รับเป็นหลักยกสี่พี่น้องของเธอโดยเวลาที่เธอเป็นสิบสอง เธอทำอาหารให้ครอบครัวโดยใช้ร้านขายของชำที่เธอซื้อมาด้วยแสตมป์อาหาร ในชีวิตประจำวันของเธอทำจากรอยขีดข่วน (หมายเหตุ: ที่จริงผมอ่านมากที่สุดของมันเพียงข้ามบทที่เธอจำได้ว่าการขายสินค้าบ้านต่างๆในงานแสดงสินค้าซึ่งอาจจะเป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุดทุกคนที่เคยได้เขียนเกี่ยวกับ) เธอเขียน "ที่จุดเริ่มต้น ของทุกเดือนเรากินมากของไก่ทอดทาโก้และเบอร์เกอร์ ในตอนท้ายของเดือนมันเป็นอะไรที่ฉันสามารถสร้างออกมาจากข้าวโพด. "เพื่อสร้างรายได้เสริมที่เธอทำความสะอาดบ้านและขายงานฝีมือเช่นผู้ถือหม้อมือปรากฏและชิ้นส่วนของเศษไม้ที่ลอยเธอประดับด้วยสัตว์พลาสติก. การแสดงของเธออาจจะไร้สาระ กับ tablescapes และเค้ก Kwanzaa แต่มันเป็นที่ชัดเจนว่าเธอสนใจในการปรุงอาหารตัดสั้นและงานฝีมือที่ไร้ค่าไม่ได้กระทำ มันเป็นเส้นชีวิตที่ช่วยให้เธอรอดและนำเธอออกจากความยากจน นี่คือสิ่งที่ทำให้เธอแสดงไม่ซ้ำกันเพื่อความสนุกสนานในการชม มันจัดการอย่างใดที่จะเป็นได้ทั้งเปินและจริงจัง เมื่อเธอประดับต้นคริสต์มาสกับแก้วไวน์และท็อปส์ซูกับนัทแคร็กเกอร์โฮลดิ้งค๊อกเทลสีฟ้าหรือแนะนำให้เด็กดื่มเครื่องดื่มที่ทำจากครีมโซดา microwaved ซอสบัตเตอร์และตบเบา ๆ ของเนยเป็นรักษาเธอไม่ได้ทำมันด้วย พริบ เธอเพียงแค่มีความสนุกสนาน วันนี้มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นความคิดที่แปลกประหลาดนี้ดำเนินการด้วยระดับของความกระตือรือร้นและการขาดการประชด. จอห์นวอเคยบอกว่า "ประชดเป็นหัวสูง หากคุณไม่ดีจริงๆในประเทศที่มีความอดอยากจะมีสิ่งดังกล่าวเป็นประชด? อะไรที่ไม่ดีจะดี? ประชดมักจะรวย มัน snobbism ในทางเพราะคุณกำลังจะบอกว่าเป็นสิ่งที่ดีเพราะมันไม่ดี. "คือความรักของฉันสำหรับแซนดราลีแดกดัน? ฉันมีสองของตำราของเธอ แต่จะไม่ทำการใด ๆ ของสูตรของเธอเพราะดีพวกเขาดูไม่ดี นอนโรงที่ชื่นชอบของแซนดราลีของฉันเป็นของเธอแปลกประหลาดและส่วนใหญ่กินไม่ได้ ฉันหยุดดูไม่กี่ฤดูกาลที่ผ่านมาของการแสดงของเธอเมื่อเธอเริ่มทำให้ความพยายามที่จะปฏิรูปอาหารของเธอมากขึ้นสำหรับผู้ชมที่ใส่ใจสุขภาพ ในปี 2011 เธอกลับ 70/30 อัตราส่วนของเธอจริง ๆ และมีเพียงทำสูตรที่รวม 70% วัตถุดิบสดใหม่ ผมพบว่าการแสดงใหม่อาหารประหยัดเงินได้เช่นเดียวกับที่น่าเบื่อ ในกรณีที่มีเครื่องดื่มค็อกเทลหรือไม่ ชุดสร้างขึ้นจากฝีมือการจัดเก็บหรือไม่? ซ้ำเดิมของกึ่งโฮมเมดรู้สึกเหมือนบุคคลที่แสดงการปรุงอาหารที่ตั้งอยู่ในโรงละคร Pee-Wee ของ นี้เป็นเพียงแค่การแสดงการปรุงอาหาร. ฟรานซ์คาฟคากล่าวว่า "ไม่โค้งงอไม่รดน้ำมันลง ไม่พยายามที่จะทำให้มันเป็นตรรกะ ไม่ได้แก้ไขจิตวิญญาณของคุณเองตามแฟชั่น แต่ตามความหลงไหลที่รุนแรงที่สุดของคุณอย่างไร้ความปราณี. "โอ๊กวางบนเค้กไม่ได้เป็นตรรกะ ทั้งมีการผสมน้ำมะนาวและครีมหนัก แซนดราลีได้ตามความหลงใหลของเธอกับร้านค้าหัตถกรรมและเค้กผสมทุกวิธีการเขียนยี่สิบหกตำราที่ขายดีที่สุดและกลายเป็น "สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของนิวยอร์ก." ความจริงที่ว่าแนวความคิดแรกที่เธอสร้างอาณาจักรของเธอในการเป็นที่แปลกประหลาดมากและ โง่ที่ทำให้นี้มากขึ้นไม่น้อยฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมพูดถึง Sandra Lee คนส่วนใหญ่ จะไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร หรือจะเอาเค้ก Kwanzaa . " เค้ก Kwanzaa ธีมตามฤดูกาล " หมายถึงหนึ่งตอนเธอแสดงเครือข่ายอาหารกึ่งโฮมเมดกับ Sandra ลี ที่เธอสั่งให้ผู้ชม : ฉลองวันหยุด โดยครอบคลุมร้านซื้อเค้กอาหารแองเจิลกับภาชนะทั้งหมดของวานิลลาน้ำตาลปรุงรสด้วยผงโกโก้เติมหลุมกลางกับสามารถของไส้พายเย็น โรยด้วยเมล็ดทานตะวันและ acorns และด้านบนปิดเรื่องทั้งหมดขนาดเต็มกับสี่เทียน วีดีโอที่เธอทำเค้กไปไวรัส และ แอนโธนี่ กิจกรรมอธิบายว่ามันเป็น " อาชญากรรมต่อมวลมนุษยชาติ" เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นทั้ง astounding ขาดความนับถือโดยผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะอธิบายเป็นเหมือนตัวแทนคนใหม่ ภรรยา แต่บางทีก็ยิ่งกว่าสำหรับปรุงอาหาร พิธีกร ไม่มีความเข้าใจที่ชัดเจนของสิ่งที่อาหารที่ดีจริงๆ แล้วรสชาติเป็นไง ฉันมันงี่เง่า และรวมว่าอะไรที่ทำให้ฉันตกหลุมรักกับ Sandra ลีในสถานที่แรก .

ผมเคยดูเครือข่ายอาหารสำหรับปี ก่อนที่เค้ก Kwanzaa เสียหาย ผมจึงคุ้นเคยกับ Sandra ลี ในการแสดงของเธอ เธอสร้างกึ่งโฮมเมดสูตรใช้ 70% ซื้อเก็บส่วนผสมและ 30% สดที่ เหมือนคนส่วนใหญ่ที่พบว่า การกินเย็นสามารถของไส้พายไม่สวย ผมเริ่มพบว่าเธอน่ากลัว " นั่นไม่ใช่อาหาร ," ผมตะโกนขณะที่เธอทิ้งบางวานิลลาลงในอ่างน้ำเย็นแส้และประกาศทุกบิตเป็นวิปปิ้งครีมที่ทำจากรอยขีดข่วน ณจุดนี้ในชีวิตของฉันฉัน subsisting หลักเบอร์ริโตไมโครเวฟและมังสวิรัติแกงเพื่อนร่วมห้องของฉันได้ และ แม้ ฉัน ยัง จัดการเพื่อค้นหาตัวตนของเธอแสดงความไม่พอใจ . เธอได้ออกทีวีทำไม เธอไม่ได้เป็นเชฟทุกคนสามารถผสมมายองเนส และ ซาวครีม และเรียกมันว่าจิ้ม

ความคิดของฉันเปลี่ยนไปเมื่อฉันยากจนเท้าของฉันและใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ นอนบนโซฟา ดูเครือข่ายอาหารเพราะฉันหดหู่เกินกว่าจะตามอะไรกับพล็อต มันเป็นครั้งแรกที่ผมนั่งตอนทั้งหมดของกึ่งโฮมเมดและมันเป็นหนึ่งในสิ่งที่สนุกที่สุดที่ผมเคยเห็น

.

. . . . . . .