The Prince (Italian: Il Principe) i

The Prince (Italian: Il Principe) is a political treatise by the Italian diplomat, historian and political theorist Niccolò Machiavelli. From correspondence a version appears to have been distributed in 1513, using a Latin title, De Principatibus (About Principalities). However, the printed version was not published until 1532, five years after Machiavelli's death. This was done with the permission of the Medici pope Clement VII, but "long before then, in fact since the first appearance of the Prince in manuscript, controversy had swirled about his writings".[1]

Although it was written as if it were a traditional work in the mirrors for princes style, it is generally agreed that it was especially innovative. This is only partly because it was written in the Vernacular (Italian) rather than Latin, a practice which had become increasingly popular since the publication of Dante's Divine Comedy and other works of Renaissance literature.[2][3]

The Prince is sometimes claimed to be one of the first works of modern philosophy, especially modern political philosophy, in which the effective truth is taken to be more important than any abstract ideal. It was also in direct conflict with the dominant Catholic and scholastic doctrines of the time concerning how to consider politics and ethics.[4][5]

Although it is relatively short, the treatise is the most remembered of his works and the one most responsible for bringing the word "Machiavellian" into wide usage as a pejorative term. It also helped make "Old Nick" an English term for the devil, and even contributed to the modern negative connotations of the words "politics" and "politician" in western countries.[6] In terms of subject matter it overlaps with the much longer Discourses on Livy, which was written a few years later. In its use of near contemporary Italians as examples of people who perpetrated criminal deeds for politics, another lesser-known work by Machiavelli which The Prince has been compared to is the Life of Castruccio Castracani.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าชาย (อิตาลี: Il ปรินซิปี) เป็นตำรับเมืองทูตอิตาลี นักประวัติศาสตร์ และการเมือง theorist Niccolò มาเคียเวลลิ จากโต้ รุ่นปรากฏกระจายแล้วใน 1513 ใช้ชื่อละติน เดอ Principatibus (เกี่ยวกับราชรัฐ) อย่างไรก็ตาม รุ่นพิมพ์ไม่เผยแพร่จนถึง 1532 ห้าปีหลังจากการตายของมาเคียเวลลิ นี้สำเร็จการศึกษาออฟเดอะสมเด็จพระสันตะปาปาเคลเมนต์ VII แต่ "ยาวก่อน แล้ว ในความเป็นจริงเนื่อง จากลักษณะของเจ้าชายในฉบับแรก ถกเถียงมี swirled เกี่ยวกับงานเขียนของเขา"[1]แม้ว่าที่เขียนนั้นทำงานแบบดั้งเดิมในกระจกลักษณะปริ๊นซ์ มันจะเห็นโดยทั่วไปว่า เป็นนวัตกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นี้เป็นเพียงบางส่วนเนื่องจากมันถูกเขียนใน Vernacular (อิตาลี) แทนที่จะติ เป็นการปฏิบัติที่ได้กลายเป็นมากขึ้นนิยมตั้งแต่การเผยแพร่ของ Dante พระเจ้าตลก และอื่นๆ ทำงานของเรอเนสซองซ์วรรณคดี[2][3]บางครั้งมีการอ้างว่า เจ้าชายเป็นงานแรกของปรัชญาสมัยใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสมัยใหม่ปรัชญาการเมือง นำมาซึ่งความจริงมีประสิทธิภาพสำคัญกว่าอุดมคตินามธรรมใด ๆ มันเป็นยังในความขัดแย้งโดยตรงกับหลักคาทอลิก และ scholastic อยู่เวลาที่เกี่ยวข้องกับการพิจารณาทางการเมืองและจริยธรรม[4][5]แม้ว่ามันจะค่อนข้างสั้น ตำรับเป็นที่จดจำมากที่สุดของผลงานและคนส่วนใหญ่ชอบคำ "Machiavellian" นำไปใช้กว้างเป็นคำ pejorative มันยังช่วยทำให้ "เก่านิค" คำภาษาอังกฤษ สำหรับ มาร และแม้กระทั่งส่วนที่ทันสมัยค่าลบหมายถึงคำ "การเมือง" และ "นักการเมือง" ในประเทศตะวันตก[6] ในแง่ของเรื่องมันทับซ้อนกับประการนานบน Livy ซึ่งถูกเขียนขึ้นในภายหลังไม่กี่ปี ในการใช้ของใกล้สมัยชาวอิตาลีเป็นตัวอย่างของคนชินวัตรกระทำอาชญากรรมในเมือง น้อยรู้จักทำงานที่อื่น โดยมาเคียเวลลิซึ่งเจ้าชายมีการเปรียบเทียบกับมีชีวิต Castruccio Castracani

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าชาย (อิตาลี: Il Principe) เป็นตำราทางการเมืองโดยนักการทูตอิตาลี, ประวัติศาสตร์และทฤษฎีการเมืองNiccolò Machiavelli จากจดหมายฉบับที่ดูเหมือนจะได้รับการกระจายอยู่ใน 1513 โดยใช้ชื่อภาษาละติน De Principatibus (เกี่ยวกับอาณาเขต) แต่รุ่นที่พิมพ์ไม่ได้ถูกตีพิมพ์จนกระทั่ง 1532 ห้าปีหลังจากการตายของ Machiavelli งานนี้เสร็จได้รับอนุญาตจากเมดิชิสมเด็จพระสันตะปาปาผ่อนผันปกเกล้าเจ้าอยู่หัว แต่ "นานก่อนหน้านั้นในความเป็นจริงตั้งแต่ปรากฏตัวครั้งแรกของเจ้าชายในต้นฉบับขัดแย้งได้หมุนวนเกี่ยวกับงานเขียนของเขา". [1] แม้ว่ามันจะถูกเขียนราวกับว่ามันเป็น การทำงานแบบดั้งเดิมในกระจกสไตล์เจ้าชายก็เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ามันเป็นนวัตกรรมใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งเป็นเพราะมันถูกเขียนขึ้นในพื้นถิ่น (อิตาลี) มากกว่าละตินปฏิบัติซึ่งได้กลายเป็นที่นิยมมากขึ้นนับตั้งแต่การประกาศของดันเต้ Divine Comedy และผลงานอื่น ๆ ของวรรณกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา. [2] [3] เจ้าชายอ้างว่าบางครั้ง จะเป็นหนึ่งในผลงานแรกของปรัชญาสมัยใหม่ทันสมัยโดยเฉพาะปรัชญาทางการเมืองซึ่งในความเป็นจริงที่มีประสิทธิภาพจะนำไปเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าอะไรที่เหมาะนามธรรม มันก็ยังอยู่ในความขัดแย้งโดยตรงกับหลักคำสอนคาทอลิกและนักวิชาการที่โดดเด่นของเวลาเกี่ยวกับการพิจารณาทางการเมืองและจริยธรรม. [4] [5] แม้ว่ามันจะค่อนข้างสั้นตำราเป็นที่จดจำมากที่สุดของการทำงานของเขาและเป็นคนรับผิดชอบมากที่สุด เพื่อนำคำว่า "เล่ห์เหลี่ยม" ในการใช้งานกว้างเป็นคำดูถูก นอกจากนี้ยังช่วยทำให้ "นิคเก่า" คำภาษาอังกฤษสำหรับปีศาจและมีส่วนแม้จะเป็นความหมายเชิงลบที่ทันสมัยของคำว่า "การเมือง" และ "นักการเมือง" ในประเทศตะวันตก. [6] ในแง่ของเรื่องมันคาบเกี่ยวกับมาก Discourses อีกต่อไปในลิวี่ซึ่งเขียนไม่กี่ปีต่อมา ในการใช้งานของชาวอิตาเลียนร่วมสมัยใกล้เป็นตัวอย่างของคนที่โกรธแค้นการกระทำผิดทางอาญาสำหรับการเมืองอีกงานไม่ค่อยมีคนรู้จักโดย Machiavelli ที่เจ้าชายได้รับเมื่อเทียบกับคือชีวิตของ Castruccio Castracani

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าชาย ( อิตาลี : il Principe ) เป็นบทความเกี่ยวกับการเมือง โดยท่านทูตอิตาเลียน นักประวัติศาสตร์และนักทฤษฎีการเมืองนิคโคโล มาเคียเวลลี . จดหมายจากรุ่นที่ดูเหมือนจะได้รับการกระจายใน 1513 ใช้ภาษาละติน ชื่อ เดอ principatibus ( เกี่ยวกับ principalities ) อย่างไรก็ตาม รุ่นพิมพ์ไม่ได้ถูกตีพิมพ์จนกว่าผู้ใช้ห้าปีหลังความตายนี้ถูกทำโดยได้รับอนุญาตจาก Medici สมเด็จพระสันตะปาปาเคลเมนต์ที่ 7 แต่ " มาก่อนแล้ว ในความเป็นจริงตั้งแต่การปรากฏตัวครั้งแรกของเจ้าชายในต้นฉบับ การโต้เถียงก็ฟุ้งเรื่องงานเขียนของเขา " [ 1 ]

แต่มันเขียนว่าทำงานแบบดั้งเดิมในกระจกสำหรับเจ้าชายสไตล์ มันคือ ตกลงกันโดยทั่วไปว่าเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งนวัตกรรมนี้เป็นเพียงบางส่วน เพราะมันถูกเขียนในภาษา ( อิตาลี ) มากกว่าละตินการปฏิบัติซึ่งได้กลายเป็นที่นิยมมากตั้งแต่สิ่งพิมพ์ของ Dante ' s Divine และผลงานอื่น ๆของวรรณกรรมยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ [ 2 ] [ 3 ]

เจ้าชายบางครั้งก็อ้างว่าเป็นหนึ่งในงานแรกของปรัชญาสมัยใหม่ ปรัชญาทางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทันสมัยซึ่งในความจริงที่มีประสิทธิภาพจะได้รับเป็นสำคัญมากกว่านามธรรม อุดมคติ มันอยู่ในความขัดแย้งโดยตรงกับคาทอลิกและพวกลัทธิเด่นของเวลาเกี่ยวกับวิธีการพิจารณาการเมืองและจริยธรรม [ 4 ] [ 5 ]

แม้ว่าจะค่อนข้างสั้นทุกอย่าง คือ ระลึกถึงที่สุดของงานของเขา และคนที่ต้องรับผิดชอบมาก ที่นำคำว่า " เล่ห์เหลี่ยม " ในการใช้งานกว้างเป็นคําพูดคำหยาบ . นอกจากนี้ยังช่วยให้ " นิค " เป็นภาษาอังกฤษคำว่าปีศาจ และยังสนับสนุนให้ลบ connotations สมัยใหม่ของคำว่า " การเมือง " และ " นักการเมือง " ในประเทศตะวันตก[ 6 ] ในแง่ของเรื่องมันทับซ้อนกับวาทกรรมนานกว่าในลิวี่ ที่เขียนไม่กี่ปีต่อมา ในการใช้งานของใกล้ร่วมสมัยชาวอิตาเลียนเป็นตัวอย่างของคนที่เกิดการกระทำอาชญากรรมการเมืองอื่นที่รู้จักกันน้อยกว่าที่ใช้งานโดยเจ้าชายได้รับเมื่อเทียบกับการเป็นชีวิตของ castruccio castracani .