Mkhululi Mpofu was raised in Zimbab

Mkhululi Mpofu was raised in Zimbabwe. After graduating from Marlborough High School, he
traveled to England and studied at the University of Worchester. He works as an independent
writer focusing on issues faced by immigrants from African countries. He is the editor of
Zimdiaspora, an online magazine, and is working on a novel “Adventures of an African
Immigrant.” He lives in Wolverhampton, England with his family.
The piercing yellow rays of the morning sun flooded his room through the frayed lace
curtains and jolted Brian awake. He woke up with the biggest grin on his face. He had been
waiting for this morning. Being thirteen meant he was a teenager. He inhaled the crisp morning
air filling his lungs with the rich country oxygen. He pumped out his chest as he drew aside the
thin curtains. He was visiting his grandparents in the country. It was his favorite place to be. He
didn’t like the city, but his parents wanted him to learn city ways. Today Brian thought only of
the beautiful morning in the village. The chirping birds on the thorny shrub outside his room
serenaded him like they were singing for his birthday. He put on the clothes he wore during his
holidays. The khaki shorts were tight and his fading brown shoes could no longer hold his
bulging toes.
Outside he could hear the older boys struggling to yoke the young bulls onto the front of
the scotch cart (a small wagon). He could hear Bernard, his grandfather’s worker, trying to
control the bulls with a low calming whistle. He imagined the bulls huffing and snorting while
they dodged the yoke (heavy collar) playfully, and he could tell by the distinctive clanging of
Bokfel‘s bell that he was giving Bernard a hard time. Bokfel, the blonde hornless heifer bull, was
known to make you sweat a bit before he agreed to be yoked. Bokfel would throw his head in the
air while shuffling backwards. When he was very belligerent, spray from his nose would hit your
face. One holiday time, Brian’s grandfather let him go with Bernard on a trip. He remembered
how he walked for two days bringing Bokfel back to the village. He had volunteered to travel
with Bernard and was very excited about the adventure. Their meals for the two days consisted
mainly of bread with the soft part dug out, filled with either baked beans or corned beef. They
had soft drinks as the liquid accompaniment for the dry meal. His grandfather had entrusted
Bernard with the meal money since he was older. Brian remembered thinking that Bernard
lacked a fun and adventurous spirit and did not buy biscuits or sweets. Bernard kept a tight
control on the money. He remembered how he hated Bernard on that journey. Brian’s
grandfather had instructed them to stop over at Ndlovuseka Mantongane’s house, some distant
relatives, both on the way there and on the way back. At the house they were given a sorghum

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mkhululi Mpofu ขึ้นในซิมบับเว หลังจากจบจากมาร์ลโบโรมัธยม เขาเดินทางไปประเทศอังกฤษ และศึกษาที่มหาวิทยาลัย Worchester เขาทำงานเป็นอิสระผู้เขียนเน้นไปที่ปัญหาที่ต้องเผชิญ โดยการอพยพจากประเทศแอฟริกา เขาเป็นบรรณาธิการZimdiaspora มีนิตยสารออนไลน์ และทำงานในนวนิยาย "การผจญภัยของอันแอฟริกาอพยพ" เขาอยู่ในวูล์ อังกฤษกับครอบครัวรังสีเหลืองเจาะของพระอาทิตย์ยามเช้าน้ำท่วมห้องพักผ่านลูกไม้หลุดลุ่ยผ้าม่านและสะดุดใจไบรอันกำลังตื่นอยู่ เขาตื่นขึ้นกับรอบ ๆ ไร้ที่ใหญ่ที่สุดบนใบหน้าของเขา เขาได้รับรอเช้านี้ เป็น thirteen หมายถึง เขาเป็นวัยรุ่น เขาช่วยในตอนเช้าคมอากาศไส้ปอดของเขากับออกซิเจนประเทศรวย เขาสูบออกหน้าอกของเขาขณะที่เขาวาดไว้ม่านบาง ๆ เขาถูกเยี่ยมปู่ย่าตายายของเขาในประเทศ เขาชื่นชอบให้ได้ เขาไม่ชอบการเมือง แต่พ่ออยากให้เขาเรียนรู้วิธีการเมือง วันนี้ไบรอันคิดเท่านั้นยามเช้าที่สวยงามในหมู่บ้าน นก chirping บนพุ่มไม้ thorny นอกห้องพักแสงเขาเหมือนพวกเขาได้ร้องเพลงสำหรับวันเกิดของเขา เขาใส่เสื้อผ้าที่เขาสวมในระหว่างเขาวันหยุด กางเกงขาสั้น khaki ได้แน่น และรองเท้าสีน้ำตาลค่อย ๆ เลือนหายไปของเขาอาจไม่ถือของเขาเท้าปูดภายนอกเขาอาจได้ยินชายเก่าที่ดิ้นรนเทียมวัวหนุ่มบนหน้ารถเข็น scotch (แหล่งขนาดเล็ก) เขาสามารถได้ยิน Bernard ผู้ปฏิบัติงานของคุณปู่ของเขา พยายามควบคุมบูลส์กับนกหวีดสงบต่ำ เขาจินตนาการบูลส์ huffing และ snorting ในขณะพวกเขา dodged แอก (หนักคอ) เล่น และเขาสามารถบอกได้ว่า โดย clanging โดดเด่นของว่า เขาถูกให้ Bernard แบบระฆังของ Bokfel Bokfel วัว heifer hornless บลอนด์ ถูกรู้จักกันจะทำให้คุณเหงื่อเล็กน้อยก่อนที่เขาตกลงที่จะเป็นเกวียน Bokfel จะโยนหัวในการอากาศขณะสลับย้อนหลัง เมื่อเขาถูกมาก belligerent สเปรย์จากจมูกของเขาจะตีของคุณใบหน้า เวลาวันหยุดหนึ่ง ปู่ของไบรอันปล่อยเขาไปเที่ยวกับ Bernard เขาจำได้วิธีเขาเดินสองวันนำ Bokfel กลับไปยังหมู่บ้าน เขามี volunteered การเดินทางกับ Bernard และตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการผจญภัย รับประทานอาหารสองวันประกอบด้วยส่วนใหญ่ของขนมปังกับส่วนอ่อนที่ขุดออก เต็มไป ด้วยถั่วหรือประกอบด้วยเนื้อ พวกเขามีเครื่องดื่มเป็นน้ำไพเราะอาหารแห้ง คุณปู่ของเขาได้รับมอบหมายBernard เงินอาหารมาตั้งแต่รุ่นเก่า ไบรอันจำคิดว่า Bernardขาดความสนุกสนานและจิตวิญญาณการผจญภัย และไม่ไม่ซื้อขนมปังกรอบหรือขนม Bernard เก็บความแน่นควบคุมเงิน เขาจำได้ว่าเขาขี้เกียจ Bernard ที่เดินทาง ของไบรอันปู่ได้สั่งให้หยุดเหนือ Ndlovuseka Mantongane เฮ้าส์ ไกลบางญาติ ทั้งทางมี และ ในทางกลับกัน ที่บ้าน จะได้รับเป็นข้าวฟ่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

mkhululi Mpofu ถูกยกขึ้นในซิมบับเว หลังจากจบการศึกษาจากมาร์ลโบโรโรงเรียนมัธยมที่เขา
เดินทางไปประเทศอังกฤษและการศึกษาที่มหาวิทยาลัย Worchester เขาทำงานเป็นอิสระ
นักเขียนมุ่งไปที่ประเด็นที่ต้องเผชิญกับผู้อพยพจากประเทศแอฟริกา เขาเป็นบรรณาธิการของ
Zimdiaspora, นิตยสารออนไลน์และทำงานอยู่ในนวนิยายเรื่อง "การผจญภัยของแอฟริกัน
อพยพ. "เขาใช้ชีวิตอยู่ในแฮมป์ตันประเทศอังกฤษกับครอบครัวของเขา.
รังสีเหลืองเจาะของดวงอาทิตย์ตอนเช้าน้ำท่วมห้องพักของเขาผ่านลูกไม้เป็นฝอย
ผ้าม่านและไบรอัน jolted ตื่นตัว เขาตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่ใหญ่ที่สุดบนใบหน้าของเขา เขาได้รับการ
รอคอยสำหรับเช้าวันนี้ เป็นสิบสามหมายความว่าเขายังเป็นวัยรุ่น เขาสูดดมเช้ากรอบ
อากาศกรอกปอดของเขากับออกซิเจนประเทศที่อุดมไปด้วย เขาสูบออกหน้าอกของเขาในขณะที่เขาดึงกัน
ผ้าม่านบาง ๆ เขาได้ไปเยี่ยมปู่ย่าตายายของเขาในประเทศ มันเป็นสถานที่ที่เขาชื่นชอบที่จะเป็น เขา
ไม่ชอบเมือง แต่พ่อแม่ของเขาต้องการให้เขาเรียนรู้วิธีการเมือง วันนี้ไบรอันคิดเพียงหนึ่งเดียวของ
ช่วงเช้าที่สวยงามในหมู่บ้าน นกร้องเจี๊ยก ๆ บนไม้พุ่มหนามนอกห้องของเขา
ขับกล่อมให้เขาเหมือนพวกเขากำลังร้องเพลงสำหรับวันเกิดของเขา เขาใส่เสื้อผ้าที่เขาสวมในช่วงของเขา
วันหยุด กางเกงขาสั้นสีกากีแน่นและรองเท้าสีน้ำตาลซีดจางของเขาไม่สามารถถือของเขา
เท้าปูด.
นอกที่เขาจะได้ยินพี่ชายดิ้นรนเพื่อแอกวัวหนุ่มบนด้านหน้าของ
รถเข็นสก๊อต (รถบรรทุกขนาดเล็ก) เขาสามารถได้ยินเสียงเบอร์นาร์ดคนงานของปู่ของเขาพยายามที่จะ
ควบคุมวัวกับนกหวีดสงบเงียบต่ำ เขาคิดวัว huffing และพ่นในขณะที่
พวกเขาหลบแอก (คอหนัก) อย่างสนุกสนานและเขาสามารถบอกได้โดยทำเสียงดังกราวที่โดดเด่นของ
ระฆัง Bokfel ว่าเขาได้ให้เบอร์นาร์ดเวลาที่ยากลำบาก Bokfel, สีบลอนด์วัววัวสาวทะลึ่งเป็น
ที่รู้จักกันที่จะทำให้คุณเหงื่อเล็กน้อยก่อนที่เขาตกลงที่จะเทียม Bokfel จะโยนศีรษะของเขาใน
อากาศในขณะที่สับไปข้างหลัง เมื่อเขาเป็นสงครามมาก, สเปรย์จากจมูกของเขาจะตีของคุณ
ใบหน้า มีอยู่ครั้งหนึ่งหยุดของคุณปู่ของไบรอันให้เขาไปกับเบอร์นาร์ดในการเดินทาง เขาจำได้
ว่าเขาเดินเป็นเวลาสองวันนำ Bokfel กลับไปยังหมู่บ้าน เขาได้อาสาที่จะเดินทางไป
กับเบอร์นาร์ดและรู้สึกตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการผจญภัย อาหารของพวกเขาสำหรับสองวันประกอบด้วย
ส่วนใหญ่ของขนมปังกับส่วนที่อ่อนนุ่มขุดออกมาเต็มไปด้วยทั้งถั่วอบหรือเนื้อ corned พวกเขา
มีเครื่องดื่มเย็น ๆ มาด้วยของเหลวสำหรับอาหารแห้ง ปู่ของเขาได้รับความไว้วางใจ
กับเบอร์นาร์ดเงินอาหารตั้งแต่เขายังเป็นที่มีอายุมากกว่า ไบรอันจำได้คิดว่าเบอร์นาร์ด
ขาดความสนุกสนานและจิตวิญญาณของการผจญภัยและไม่ได้ซื้อขนมปังกรอบหรือขนมหวาน เบอร์นาร์ดเก็บไว้แน่น
ควบคุมเงิน เขาจำได้ว่าเขาเกลียดเบอร์นาร์ดในการเดินทางที่ ไบรอัน
ปู่ได้สั่งให้พวกเขาหยุดที่บ้าน Ndlovuseka Mantongane ของบางคนที่ห่างไกล
ญาติทั้งในทางมีและในทางกลับ ที่บ้านของพวกเขาได้รับข้าวฟ่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mkhululi mpofu ถูกยกขึ้นในซิมบับเว หลังจากจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมมาร์ลโบโร เขาเดินทางไปอังกฤษ
และเรียนมหาวิทยาลัยวอร์เชสเตอร์ . เขาทำงานเป็นอิสระ
นักเขียนเน้นปัญหาที่ประสบโดยผู้อพยพจากประเทศในแอฟริกา เขาเป็นบรรณาธิการของ
zimdiaspora , นิตยสาร ออนไลน์ และกำลังทำงานในนวนิยาย " การผจญภัยของผู้อพยพชาวแอฟริกัน
" เขาอาศัยอยู่ใน Wolverhampton ,อังกฤษกับครอบครัวของเขา
เหลืองรังสีทะลุแดดเช้าท่วมห้องของเขาผ่านฝอยลูกไม้
ม่านและ jolted ไบรอันตื่น เขาตื่นขึ้นมาด้วยยิ้มใหญ่บนใบหน้าของเขา เขาได้รับ
รอตอนเช้า เป็นสิบสาม หมายความว่าเขายังเป็นวัยรุ่น เขาสูดอากาศยามเช้า
กรอบไส้ปอดกับประเทศที่อุดมไปด้วยออกซิเจน เขาสูบออกจากหน้าอกของเขาขณะที่เขาวาดไว้
ม่านบาง ๆ เขาไปเยี่ยมปู่ย่าตายายของเขาในประเทศ มันเป็นสถานที่ที่ชื่นชอบของเขาเป็น เขา
ไม่ชอบเมือง แต่พ่อแม่ของเขาต้องการให้เขาเรียนรู้ในเมืองทาง วันนี้ไบรอันคิดเพียง
ตอนเช้าสวยในบ้าน เสียงนกบนหนามพุ่มอยู่หน้าห้อง
serenaded เขาเหมือนเขาร้องเพลงในวันเกิดของเขา เขาสวมเสื้อผ้าที่ใส่ในช่วงวันหยุดของเขา

กางเกงขาสั้นสีกากีได้แน่นและสีซีดจางสีน้ำตาลรองเท้าไม่สามารถถือของเขา

นอกกระโปรง นิ้ว เขาได้ยินเสียงชายสูงอายุดิ้นรนกับแอกวัวหนุ่มลงบนด้านหน้าของ
เหล้ารถเข็น ( รถเล็ก ) เขาอาจจะได้ยิน เบอร์นาร์ด คนงานของปู่เขา พยายาม
ควบคุมวัวกับต่ำ การผิวปาก เขาคิดว่าวัว huffing และ snorting ในขณะที่
พวกเขาหลบแอก ( ปกหนัก ) อย่างสนุกสนาน และเขาสามารถบอกได้จากเสียงกรุ๊งกริ๊งของกระดิ่งที่โดดเด่น
bokfel ที่เขามีให้ เบอร์นาร์ด ลำบาก bokfel สาวผมบลอนด์ วัวสาว hornless ,
รู้จักทำให้คุณเหงื่อตกเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะตกลงไปเทียมแอกด้วยกัน . bokfel จะโยนหัว
อากาศขณะสับถอยหลัง เมื่อเขาดูก้าวร้าว สเปรย์จมูกจะตีใบหน้าของคุณ

หนึ่งเวลาวันหยุด คุณปู่ไบรอันก็ปล่อยเขาไปกับเบอร์นาร์ด เที่ยว เขาจำได้
ตอนที่เขาเดินสองวัน พา bokfel กลับหมู่บ้าน เขาอาสาที่จะเดินทาง
กับเบอร์นาร์ดและถูกตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการผจญภัย ของพวกเขาอาหารสําหรับคนส่วนใหญ่ 2 วัน
ขนมปังกับส่วนอ่อนขุด เต็มไป ด้วยถั่วอบหรือ corned เนื้อ พวกเขา
มีเครื่องดื่มที่เสริมสภาพคล่องสำหรับอาหารแห้ง ปู่ของเขามีกำหนด
เบอร์นาร์ดกับอาหาร เงิน เมื่อเขาโตขึ้น ไบรอัน จำได้ว่าเบอร์นาร์ด
ขาดความสนุกและรักการผจญภัย และไม่ซื้ออาหารหรือขนม เบอร์นาร์ด เก็บควบคุมแน่น
ในเงิน เขาจำได้ว่าเขาเกลียดเบอร์นาร์ด ในการเดินทางนั้น
ไบรอันปู่ได้สั่งให้หยุดไปที่ ndlovuseka mantongane บ้านบางไกล
ญาติ ทั้งไปและกลับ ที่บ้านที่พวกเขาได้รับข้าวฟ่าง