So when I read Robert Louis Stevens

So when I read Robert Louis Stevenson, that wasn't fiction. The only question is, what was in the juice? And more importantly, that line between good and evil -- which privileged people like to think is fixed and impermeable, with them on the good side, and the others on the bad side -- I knew that line was movable, and it was permeable. Good people could be seduced across that line, and under good and some rare circumstances, bad kids could recover with help, with reform, with rehabilitation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น เมื่ออ่านโรเบิร์ต Louis สตีเวนสัน ที่ไม่ได้นิยาย คำถามเดียวคือ อะไรอยู่ในน้ำ และที่สำคัญ ที่บรรทัดระหว่างดีและชั่ว - ที่พิเศษคนเหมือนคิดได้รับการแก้ไข และการซึมผ่านของ กับพวกเขาในด้านที่ดี และอื่น ๆ ในด้านดี - ที่ฉันรู้ไม่สามารถเคลื่อนย้าย แล้วก็ permeable คนดีอาจ seduced ข้ามบรรทัดนั้น และภายใต้สถานการณ์ที่ดี และหายากบาง เด็กไม่ดีสามารถกู้คืน ด้วยความช่วยเหลือ ปฏิรูป กับฟื้นฟู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นเมื่อผมอ่านโรเบิร์ตหลุยส์สตีเวนสันที่ไม่ได้เป็นนิยาย คำถามเดียวคือสิ่งที่อยู่ในน้ำผลไม้? และที่สำคัญที่เส้นระหว่างความดีและความชั่วร้าย - คนที่ได้รับการยกเว้นชอบที่จะคิดได้รับการแก้ไขและผ่านไม่ได้กับพวกเขาในด้านที่ดีและคนอื่น ๆ ในด้านที่ไม่ดี - ฉันรู้ว่าเป็นสายที่สามารถเคลื่อนย้ายและมันก็ดูดซึม . คนดีจะได้รับการล่อลวงข้ามเส้นนั้นและภายใต้สถานการณ์ที่ดีและหายากบางเด็กที่ไม่ดีสามารถกู้คืนด้วยความช่วยเหลือด้วยการปฏิรูปด้วยการฟื้นฟูสมรรถภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้น เมื่อผมอ่านโรเบิร์ตหลุยส์สตีเวนสัน ไม่ใช่นิยาย คำถามคือ อะไรอยู่ในน้ำ ? และที่สำคัญคือ เส้นระหว่างความดีและความชั่วร้าย ซึ่งอภิสิทธิ์ คนชอบคิดว่า คงอยู่ และไม่ได้มีพวกเขาในด้านดี และด้านไม่ดี คนอื่น ๆ -- ผมรู้ว่าสายที่เคลื่อนที่ได้และมันก็ซึม . คนดีอาจถูกล่อลวงผ่านเส้นนั้นและภายใต้ดีและหายากบางสถานการณ์ เด็กไม่ดีอาจกู้คืนด้วยความช่วยเหลือกับปฏิรูปกับการฟื้นฟูสมรรถภาพ