to dipeptides, shows a low expressi

to dipeptides, shows a low expression at the immature crypt and a high expression at the
mature villus tip enterocytes (Fan et al., 2001). This crypt-villus gradient was also reported for
lactase-phlorizin hydrolase (LAC) with the highest activity at the villus tip, while disaccharidases
reach maximal activity in the mid-villus region (Drozdowski et al., 2010). Common effects of
weaning are a general reduction of digestive enzyme activities accompanied by changes in
small intestinal architecture and absorptive capacity (Montagne et al., 2007). For example,
LAC activity in suckling animals is high, but both, activity of LAC and mRNA abundance of its
respective gene lactase-phlorizin-hydrolase (LPH) decline after weaning. This is genetically
determined, except for humans in areas like North America or Western Europe (Drozdowski
et al., 2010). In contrast to lactase, the activity of sucrase in mammals is low after birth, but
this functional pattern reverses dramatically, while the animals are weaned (Cummins et al.,
1988). Sucrase, maltase, and isomaltase are associated with each other as the bi-functional
enterocyte BBM disaccharidase (sucrase-isomaltase). These enterocytes are programmed in
the crypts before they migrate up the villus, so that all cells along the entire villus express the
enzyme sucrase-isomaltase. This is also genetically determined and cannot be significantly
affected by the diet (Drozdowski et al., 2010). However, most of these BBM enzymatic studies
were performed in rabbits, mice and other rodents, but studies in pigs, which are interesting as
model for the human gastrointestinal development, are still exceptional.
Fasting, as it happens in the first hours after weaning, as well as at the intestinal level
via total parenteral nutrition, can also lead to alterations of the enzyme activity patterns, like of
intestinal alkaline phosphatase (IAP). This enzyme is mainly expressed in villus-associated
enterocytes in the SI and plays a major role in the intestinal homeostasis (Lalles, 2010).
Besides the hydrolization of monophosphate esters, IAP contributes to the detoxification
process of LPS and is deemed as an ’excellent marker for crypt-villus differentiation’ and
can additionally be linked to the innate immunity as key component of gut mucosal barrier
function (Goldberg et al., 2008). Nevertheless, its activity is transiently declined post-weaning,
thus leading to an increased susceptibility to enteric diseases in pigs post-weaning and to upregulation
of intestinal stress proteins downstream (Lackeyram et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

dipeptides แสดงนิพจน์ต่ำที่ immature crypt และนิพจน์ที่มีความสูงในการผู้ใหญ่ enterocytes แนะ villus (พัดลมและ al., 2001) นอกจากนี้รายงานนี้ crypt villus ไล่ระดับสีสำหรับlactase phlorizin hydrolase (LAC) กับกิจกรรมสูงสุดที่แนะนำ villus ในขณะที่ disaccharidasesถึงกิจกรรมสูงสุดในภูมิภาคกลาง villus (Drozdowski et al., 2010) ลักษณะทั่วไปของweaning จะลดกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหารพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในการทั่วไปสถาปัตยกรรมที่ลำไส้เล็กและดูดซับความจุ (มงตาญ et al., 2007) ตัวอย่างกิจกรรม LAC ในหันสัตว์จะสูง แต่ทั้ง กิจกรรมของ LAC และ mRNA มากมายของยีนที่เกี่ยวข้อง lactase-phlorizin-hydrolase (LPH) ลดลงหลังจาก weaning แปลงพันธุกรรมเป็นกำหนด ยกเว้นมนุษย์ในพื้นที่เช่นอเมริกาเหนือหรือยุโรปตะวันตก (Drozdowskiร้อยเอ็ด al., 2010) ตรงข้าม lactase กิจกรรมของ sucrase ในการเลี้ยงลูกด้วยนมอยู่ในระดับต่ำหลังคลอด แต่สลับรูปแบบการทำงานนี้อย่างมาก ในขณะที่สัตว์กำลังหย่านมถึง (Cummins et al.,1988) . sucrase, maltase และ isomaltase เชื่อมโยงกันเป็นสองงานenterocyte BBM disaccharidase (sucrase-isomaltase) Enterocytes เหล่านี้ถูกโปรแกรมไว้ในcrypts ก่อนจะย้ายค่า villus เพื่อให้เซลล์ทั้งหมดตาม villus ทั้งเอ็กซ์เพรสเอนไซม์ sucrase-isomaltase นี้ก็กำหนดแปลงพันธุกรรม และไม่มีนัยสำคัญรับผลกระทบจากอาหาร (Drozdowski et al., 2010) อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของ BBM นี้เอนไซม์ในระบบการศึกษาดำเนินในกระต่าย หนู และอื่นงาน แต่การศึกษาในสุกร ซึ่งเป็นที่น่าสนใจเป็นรูปแบบการพัฒนาระบบมนุษย์ จะยังคงยอดเยี่ยมถือศีลอด เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในชั่วโมงแรก หลังการ weaning และ ในระดับลำไส้ทางโภชนาการ parenteral รวม ยังสามารถนำการเปลี่ยนแปลงของรูปแบบกิจกรรม เอนไซม์เช่นของลำไส้อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส (ให้) เอนไซม์นี้ส่วนใหญ่จะแสดงใน villus ที่เกี่ยวข้องenterocytes ในระบบเอสไอ และบทบาทสำคัญในภาวะธำรงดุลลำไส้ (Lalles, 2010)นอกจาก hydrolization ของ monophosphate esters ให้สนับสนุนการล้างพิษกระบวนการของ LPS และถือว่าเป็นการ 'แห่งเครื่องหมายสำหรับ crypt villus สร้างความแตกต่าง' และนอกจากนี้คุณสามารถเชื่อมโยงกับภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติเป็นองค์ประกอบสำคัญของอุปสรรค mucosal ไส้ฟังก์ชัน (Goldberg et al., 2008) อย่างไรก็ตาม กิจกรรมของเป็น transiently ปฏิเสธหลัง weaningจึง นำไปสู่ภูมิไวรับเพิ่มการ weaning หลังสุกรโรค enteric และ upregulationของความเครียดลำไส้โปรตีนน้ำ (Lackeyram et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อ dipeptides แสดงให้เห็นถึงการแสดงออกในระดับต่ำที่ฝังศพใต้ถุนโบสถ์ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและการแสดงออกในระดับสูงที่
enterocytes ปลาย villus ผู้ใหญ่ (พัดลม et al., 2001) ลาดฝังศพใต้ถุนโบสถ์ villus นี้มีรายงานยัง
lactase-phlorizin ไฮโดรเลส (LAC) โดยมีกิจกรรมสูงสุดที่ปลาย villus ขณะ disaccharidases
ถึงกิจกรรมที่สูงสุดในภูมิภาคกลาง villus (Drozdowski et al., 2010) ผลกระทบสามัญของ
หย่านมจะลดลงโดยทั่วไปของการทำงานของเอนไซม์ย่อยอาหารพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงใน
สถาปัตยกรรมลำไส้เล็กและความสามารถในการดูดซึม (Montagne et al., 2007) ยกตัวอย่างเช่น
กิจกรรม LAC ในสัตว์ดูดนมอยู่ในระดับสูง แต่ทั้งสองกิจกรรมของ LAC และความอุดมสมบูรณ์ของ mRNA ของ
ยีนที่เกี่ยวข้อง lactase-phlorizin-ไฮโดรเลส (LPH) ลดลงหลังจากหย่านม นี้ทางพันธุกรรมที่
กำหนดยกเว้นสำหรับมนุษย์ในพื้นที่เช่นอเมริกาเหนือหรือยุโรปตะวันตก (Drozdowski
et al., 2010) ในทางตรงกันข้ามกับ lactase กิจกรรมของซูเครสในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยอยู่ในระดับต่ำหลังคลอด แต่
รูปแบบการทำงานนี้กลับอย่างรวดเร็วในขณะที่สัตว์จะหย่านม (Cummins et al.,
1988) ซูเครส, Maltase และ isomaltase ที่เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ เช่นสองทำงาน
enterocyte BBM ย่อยน้ำตาลโมเลกุลคู่ (ซูเครส-isomaltase) enterocytes เหล่านี้จะถูกโปรแกรมใน
สัจจะก่อนที่พวกเขาอพยพขึ้น villus เพื่อให้เซลล์ทั้งหมดพร้อมทั้งแสดงความ villus
เอนไซม์ซูเครส-isomaltase และนี่ก็เป็นความมุ่งมั่นทางพันธุกรรมและไม่สามารถอย่างมีนัยสำคัญ
ได้รับผลกระทบจากการรับประทานอาหาร (Drozdowski et al., 2010) แต่ส่วนใหญ่ของการศึกษาเอนไซม์เหล่านี้ BBM
ได้ดำเนินการในกระต่ายหนูและหนูอื่น ๆ แต่การศึกษาในสุกรซึ่งเป็นที่น่าสนใจเช่น
รูปแบบสำหรับการพัฒนาระบบทางเดินอาหารของมนุษย์ยังคงโดดเด่น.
การถือศีลอดตามที่มันเกิดขึ้นในชั่วโมงแรกหลังจากหย่านม เช่นเดียวกับที่ระดับลำไส้
ผ่านทางสารอาหารทางหลอดเลือดทั้งหมดนอกจากนี้ยังสามารถนำไปสู่การปรับเปลี่ยนรูปแบบการทำงานของเอนไซม์เช่นของ
ด่าง phosphatase ลำไส้ (IAP) เอนไซม์นี้จะแสดงส่วนใหญ่ใน villus เกี่ยวข้อง
enterocytes ใน SI และมีบทบาทสำคัญในการรักษาสมดุลในลำไส้ (Lalles 2010).
นอกจาก hydrolization ของเอสเทอโมโน, IAP ก่อให้เกิดการล้างพิษ
กระบวนการของ LPS และถือว่าเป็น 'ที่ดีเยี่ยม เครื่องหมายสำหรับความแตกต่างฝังศพใต้ถุนโบสถ์ villus และ
ยังสามารถเชื่อมโยงกับภูมิคุ้มกันเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของเยื่อเมือกในลำไส้อุปสรรค
ฟังก์ชั่น (โกลด์เบิร์ก et al., 2008) อย่างไรก็ตามกิจกรรมของถูกปฏิเสธ transiently โพสต์หย่านม,
จึงนำไปสู่ความอ่อนแอเพิ่มขึ้นเป็นโรคลำไส้ในสุกรหลังการหย่านมและ upregulation
ของโปรตีนความเครียดลำไส้ปลายน้ำ (Lackeyram et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไปไดเปบไทด์ แสดงสีหน้าน้อยที่หลุมศพเด็ก และการแสดงออกสูงที่ปลาย enterocytes
ผู้ใหญ่วิลลัส ( พัดลม et al . , 2001 ) นี้ที่สุสานวิลลัสลาดยังรายงาน
แลค phlorizin ไฮโดรเลส ( ครั่ง ) มีกิจกรรมสูงสุดที่ปลายวิลลัส ในขณะที่ disaccharidases
ถึงกิจกรรมสูงสุดในเขตวิลลัสกลาง ( drozdowski et al . , 2010 ) ลักษณะทั่วไปของ
หย่านมจะลดลงทั่วไปของเอนไซม์ย่อยอาหารกิจกรรมต่างๆพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงในลำไส้ขนาดเล็กและ
สถาปัตยกรรมการผลิตอัตโนมัติ ( ภูเขา et al . , 2007 ) ตัวอย่างเช่น
ครั่งกิจกรรมดูดนมสัตว์สูง แต่ทั้งกิจกรรมและความอุดมสมบูรณ์ของ mRNA ของครั่ง
แต่ละยีนแลค phlorizin ไฮโดรเลส ( LPH ) ลดลงหลังหย่านม นี้เป็นทางพันธุกรรม
ที่กําหนดยกเว้นมนุษย์ในพื้นที่เช่นทวีปอเมริกาเหนือและยุโรปตะวันตก ( drozdowski
et al . , 2010 ) ในทางตรงกันข้ามกับแลค กิจกรรมของโอเพ่นในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมต่ำหลังคลอด แต่รูปแบบนี้กลับ
การทำงานอย่างมาก ในขณะที่สัตว์หย่านม ( Cummins et al . ,
1988 ) ตรงนัวเนีย , และ isomaltase เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆเป็นหน้าที่
บิenterocyte BBM ทำ ( ตรง isomaltase ) enterocytes เหล่านี้เป็นโปรแกรมใน
สุสานก่อนที่พวกเขาย้ายขึ้นวิลลัส ดังนั้นเซลล์ทั้งหมดตามวิลลัสทั้งหมดด่วน
เอนไซม์ซูเครส isomaltase . นี้ยังเป็นทางพันธุกรรมที่กำหนดและไม่สามารถอย่างมาก
ผลกระทบจากอาหาร ( drozdowski et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เหล่านี้ได้รับการศึกษา
จำนวนเอนไซม์ในกระต่ายหนูและหนูอื่น ๆ แต่การศึกษาในสุกร ซึ่งน่าสนใจ เป็นรูปแบบในการพัฒนามนุษย์

ยังยอดเยี่ยม การอดอาหาร ขณะที่มันเกิดขึ้นในชั่วโมงแรกหลังหย่านม , เช่นเดียวกับที่
ระดับลำไส้ผ่านทางสารอาหารทั้งหมดทางหลอดเลือดดำ สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงรูปแบบของเอนไซม์ เช่น ของ
ลำไส้อัลคาไลน์ ฟอสฟาเตส ( IAP )เอนไซม์นี้เป็นหลักแสดงในวิลลัสเกี่ยวข้อง
enterocytes ในจังหวัดและมีบทบาทสำคัญในการรักษาสมดุลของร่างกายในลำไส้ ( lalles , 2010 ) .
นอกจาก hydrolization ของโมโนฟอสเฟตเอสเทอร์ IAP มีส่วนช่วยล้างพิษ
กระบวนการหล่อลื่น และถือว่าเป็นยอดเยี่ยม ' เครื่องหมาย '
วิลลัสการฝังศพใต้ถุนโบสถ์ยังสามารถเชื่อมโยงกับภูมิต้านทานโดยกำเนิด เป็นส่วนประกอบสำคัญของลำไส้ที่ถูกกั้น
ฟังก์ชัน ( โกลด์เบิร์ก et al . , 2008 ) อย่างไรก็ตาม กิจกรรมของบุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราวลดลงหลังหย่านม
, จึงนําไปเพิ่มความไวต่อการเกิดโรคในสุกรหลังหย่านมต่อและระหว่าง
โปรตีนความเครียดลำไส้ปลายน้ำ ( lackeyram et al . , 2010 )