“Ha ha, this is the house master’s

“Ha ha, this is the house master’s son? He doesn’t even have the family’s brand?”

“I don’t think he’s really that person’s child!”

“Probably a bastard child, posing as the son of the master!”

“Bastard!”

“Vile spawn!”

The little boy covered his head, turned and ran out of the great hall into the garden, screaming hysterically: “Why?! Why don’t I have the family brand? Why!”

Screaming at the sky: “I’m not a bastard! I’m not! Why?!”

Inside the great hall, a middle-aged man about forty years old, had a very ugly expression on his face. Beside him, the white-haired old man who originally made the announcement gently patted his shoulder, “I had advised you early on, but you…”

After a sigh, the middle-aged man announced: “the baptism ceremony has concluded, time to disperse.” After finishing the announcement, the middle-aged man sat down in a chair with an exhausted look.

Lei Yu previously heard from his Uncle Liu mention he came to the Lei family when he was around 1 years old. He was left behind at the main gate by a woman whom was never seen again.

Lei Yu rushed towards Uncle Liu as he entered the doorway “Uncle Liu, what did my father say?”

“Well… child, you should leave this place.” Uncle Liu reluctantly shook his head. Uncle Liu had watched this child grow up so he naturally had deep feelings for him. But after this incident, there’s nothing he can change or assist him with.

Lei Yu sat back on his bed in a depressed state, Uncle Liu’s words were clear, his father does not want him to stay in the family. Was it just solely because he did not have the family’s brand? No! Lei Yu refused to believe this, he insisted on staying.

It has been determined that Lei Yu did not have the family brand after the baptism, his life underwent an enormous change. No more words of flattery towards him, no one would greet him with a smile, everyone would walk by and scoff at this 10 year old child, and some would even ridicule him out loud.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮา ฮา เป็นบุตรนายบ้าน เขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว""ฉันไม่คิดว่า เขาเป็นลูกของบุคคลนั้นจริง ๆ""คง bastard เด็ก วางตัวเป็นบุตรของต้นแบบ""ลูกครึ่ง""เวร"เด็กน้อยครอบคลุมศีรษะ เปิด และวิ่งออกมาจากโถงเข้าไปในสวน กรีดร้อง hysterically: "ทำไม ทำไมไม่มีแบรนด์ครอบครัว ทำไม"กรีดร้องที่ท้องฟ้า: "ฉันไม่ลูกครึ่ง ฉันไม่! ทำไม!"ภายในโถง วัยกลางคนประมาณสี่สิบปี มีนิพจน์ที่น่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขา ข้าง ๆ เขา ไหล่เขา "ฉันมีการแนะนำในช่วงต้น แต่คุณ..." โรคกลัวชราผมสีขาวที่ทำประกาศมา เบา ๆหลังจากถอนหายใจ ประกาศของชายวัยกลางคน: "พิธีรับบัพติศมาได้ข้อสรุป เวลากระจาย" หลังจากเสร็จสิ้นการประกาศ ผู้ชายวัยกลางคนนั่งลงในเก้าอี้ด้วยการมองหมดยูไลที่ก่อนหน้านี้ ได้ยินจากลุงหลิวเขาพูดถึงเขามากับครอบครัวเล่ยเมื่อเขาอายุประมาณ 1 ปี เขาถูกทิ้งไว้เบื้องหลังที่ประตูหลัก โดยผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นอีกยูไลวิ่งไปทางลุงหลิวที่เขาป้อนประตู "ลุงหลิว คุณพ่อพูดอะไร""ดี...เด็ก คุณควรปล่อยให้สถานที่นี้" ลุงหลิวฝืนส่ายหัวของเขา ลุงหลิวได้ดูเด็กคนนี้โตขึ้นเขาจึงตามธรรมชาติมีความรู้สึกลึกสำหรับเขา แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ มีอะไรเขาสามารถเปลี่ยน หรือช่วยเหลือเขาด้วยยูไลนั่งสบาย ๆ บนเตียงของเขาในสภาพหดหู่ คำที่ลุงหลิวได้ชัดเจน พ่อไม่ต้องการให้เขาอยู่ในครอบครัว แก้ไขเพียงเท่านั้นเนื่องจากยังไม่มีแบรนด์ของครอบครัว ไม่ใช่! เล่ย หยูปฏิเสธที่จะเชื่อว่านี้ เขายืนยันที่อยู่ได้รับการกำหนดว่า ยูไลไม่มีแบรนด์ครอบครัวหลังจากการรับบัพติศมา ชีวิตของเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่หลวง ดาวของเขา flattery ไม่มีใครจะทักทายเขา ด้วยรอยยิ้ม ทุกคนจะเดินตาม และ scoff ที่เด็กอายุ 10 ปี และบางคนแม้จะล้อเลียนเขาดัง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฮ่านี้เป็นบุตรที่บ้านโท? เขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว? "

" ผมไม่คิดว่าเขาเป็นจริงๆเด็กคนนั้น! "

" อาจจะเป็นมารหัวขนวางตัวเป็นบุตรชายของนาย! "

" ไอ้! "

" กรรมเวร! "

เล็ก ๆ น้อย ๆ เด็กคลุมศีรษะของเขาหันหลังกลับและวิ่งออกมาจากห้องโถงใหญ่เข้าไปในสวนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง "ทำไม ?! ทำไมฉันจึงไม่มีแบรนด์ของครอบครัวได้หรือไม่ ทำไม "

กรีดร้องที่ท้องฟ้า:" ผมไม่ได้ลูกครึ่ง! ฉันไม่! ทำไม ?! "

เก่าภายในห้องโถงใหญ่เป็นชายวัยกลางคนประมาณสี่สิบปีที่ผ่านมามีการแสดงออกที่น่าเกลียดมากบนใบหน้าของเขา ข้างเขาชายชราผมสีขาวซึ่ง แต่เดิมได้ประกาศเบา ๆ ตบไหล่ของเขา "ผมได้แนะนำคุณในช่วงต้น แต่คุณ ... "

หลังจากที่ถอนหายใจที่ชายวัยกลางคนประกาศ: "พิธีบัพติศมาได้ข้อสรุปเวลา ที่จะแยกย้ายกัน. "หลังจากเสร็จสิ้นการประกาศที่ชายวัยกลางคนนั่งลงบนเก้าอี้ที่มีรูปลักษณ์ที่หมด.

Lei Yu ได้ยินก่อนหน้านี้จากลุงหลิวพูดถึงเขามาถึงครอบครัว Lei เมื่อเขาอายุประมาณ 1 ปีที่ผ่านมา เขาถูกทิ้งไว้ข้างหลังที่ประตูหลักโดยผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเห็นอีกครั้ง.

Lei Yu รีบวิ่งไปทางลุงหลิวในขณะที่เขาเดินเข้าไปในประตู "ลุงหลิวสิ่งที่พ่อของฉันพูด?"

"อืม ... เด็กคุณควรจะออกจากสถานที่แห่งนี้ "ลุงหลิวไม่เต็มใจส่ายหัว ลุงหลิวได้ดูเด็กคนนี้เติบโตขึ้นมารู้สึกลึก ๆ เพื่อให้เขาตามธรรมชาติมีให้กับเขา แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้มีอะไรที่เขาสามารถเปลี่ยนหรือช่วยเขาด้วย.

Lei Yu นั่งอยู่บนเตียงของเขาอยู่ในสภาพหดหู่คำลุงของหลิวได้ชัดเจนพ่อของเขาไม่ต้องการให้เขาอยู่ในครอบครัว มันเป็นเพียงแค่เพียงเพราะเขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว? No! Lei Yu ปฏิเสธที่จะเชื่อว่านี่เขายืนยันในการเข้าพัก.

จะได้รับการพิจารณาแล้วว่า Lei ยูไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัวหลังจากบัพติศมาในชีวิตของเขาเปลี่ยนไปมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ไม่มีคำพูดใดเพิ่มเติมจากคำเยินยอต่อเขาไม่มีใครจะทักทายเขาด้วยรอยยิ้มทุกคนจะเดินตามและเย้ยหยันที่นี้เด็กอายุ 10 ปีและบางคนจะหัวเราะเยาะเขาออกมาดัง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฮ่าๆ บ้านนี้ลูกชายของนายท่าน ? เขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว ? "" ผมไม่คิดว่าเขาเป็นลูกของคนๆนั้นจริงๆ "" อาจเป็นเด็กคนนั้น ปลอมตัวเป็นลูกชายของเจ้านาย "" ไอ้สารเลว ! "" เลวทรามวางไข่ ! "เด็กชายปกคลุมศีรษะหันและวิ่งออกไปจากห้องโถงใหญ่ เข้าไปในสวน เสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง : " ทำไม ? ! ทำไมผมถึงไม่มีแบรนด์ของครอบครัว ? ทำไม ! "เสียงฟ้า : " ผมไม่ใช่คนเลว ! ผมไม่ ทำไม ? ! "ภายในห้องโถงใหญ่ ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปี มีการแสดงออกมากน่าเกลียดบนใบหน้าของเขา อยู่เคียงข้างเขา ชายชราผมขาวที่แต่เดิมประกาศเบา ๆลูบหัวไหล่ของเขา " ฉันเตือนคุณก่อน แต่คุณ . . . . . . . "หลังจากถอนหายใจ ชายวัยกลางคนประกาศ : " พิธีศีลจุ่มได้ข้อสรุป ได้เวลาแยกย้าย หลังจากสิ้นสุดการประกาศ ชายวัยกลางคนนั่งในเก้าอี้กับหมดดูเล่ย ยูเคยได้ยินจากลุงหลิวพูดถึงเขามาที่พวงมาลัยครอบครัวเมื่อเขาอายุประมาณ 1 ปี เขาถูกทิ้งไว้ที่ประตูหลัก โดยผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นอีกเลยเล่ย ยูวิ่งต่อลุงหลิวเขาเข้าประตู " ลุงหลิวคุณพ่อว่าไง "" อืม . . . . . . . เด็ก คุณก็ควรออกไปจากที่นี่ " ลุงเล่าอย่างไม่เต็มใจส่ายหน้า อาหลิวดูเด็กคนนี้โตขึ้นแล้วเขาย่อมมีความรู้สึกลึกสำหรับเขา แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ ไม่มีอะไรที่เขาสามารถเปลี่ยนแปลง หรือช่วยเขาด้วยเล่ยหยู่นั่งกลับบนเตียงของเขาในรัฐหดหู่ของลุงหลิวพูดได้ชัดเจน พ่อเขาไม่ต้องการให้เขาอยู่ในครอบครัว แค่เพียงเพราะเขาไม่ได้มีแบรนด์ของครอบครัว ? ไม่ ! เล่ย ยู ไม่ยอมเชื่อ เขายืนกรานที่จะอยู่มันถูกกำหนดแล้วว่า เล่ย ยูไม่ได้มีแบรนด์ครอบครัวหลังจากบัพติศมา ชีวิตของเขาจะได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่หลวง ไม่มีคำพูดยกยอต่อเขา ไม่มีใครทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม ทุกคนจะเดินตามและหัวเราะเยาะนี้ 10 ปีเด็กเก่าและบางส่วนจะเยาะเย้ยเขาเสียงดัง