185 At the Bus StopHe looked at his

185 At the Bus Stop
He looked at his watch. It was time for the bus. Where was the bus? He was at the bus stop. He stood up. He looked down the street. No bus. He looked up the street. No bus. Where in the world was the bus? It was time for the bus to arrive. He sat down on the bench. It was getting cold. The wind was blowing. He didn't have a jacket. He was wearing shorts. He was wearing flip-flops. His head was cold. His arms were cold. His legs were cold. His feet were cold. His toes were cold. His toes were turning blue. Where was the bus? He stood up again. He looked down the street. He saw the bus! It was coming. In a minute he would be on the warm bus. In a minute his nose would be warm. His hands would be warm. His whole body would be warm. How nice! The bus arrived. But it didn't stop. It kept going. It was the wrong bus. He looked at his watch again. Where was the bus?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

185 ที่ Bus Stop
เขามองไปที่นาฬิกาของเขา มันเป็นเวลาสำหรับรถบัส ที่เป็นรถบัส? เขาเป็นคนที่ป้ายรถเมล์ เขายืนขึ้น. เขามองลงบนถนน ไม่มีรถบัส เขามองขึ้นไปบนถนน ไม่มีรถบัส ที่ไหนในโลกที่เป็นรถบัส? มันเป็นเวลาสำหรับรถบัสที่จะมาถึง เขานั่งลงบนม้านั่ง มันได้รับความหนาวเย็น ลมพัด เขาไม่ได้มีแจ็คเก็ต เขาได้รับการสวมกางเกงขาสั้น เขาได้รับการสวมใส่ flip-flop ศีรษะของเขาหนาว อ้อมแขนของเขามีความหนาวเย็น ขาของเขามีความหนาวเย็น เท้าของเขามีความหนาวเย็น เท้าของเขามีความหนาวเย็น เท้าของเขาได้เปลี่ยนสีฟ้า ที่เป็นรถบัส? เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขามองลงบนถนน เขาเห็นรถบัส! มันกำลังจะมา ในนาทีที่เขาจะเป็นบนรถบัสที่อบอุ่น ในนาทีที่จมูกของเขาจะอบอุ่น มือของเขาจะอบอุ่น ร่างกายของเขาจะได้รับความอบอุ่น ดีแค่ไหน! รถบัสมาถึง แต่มันก็ไม่ได้หยุด มันคงต้องไป มันเป็นรถที่ไม่ถูกต้อง เขามองไปที่นาฬิกาของเขาอีกครั้ง ที่เป็นรถบัส?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

185 ที่ป้ายรถเมล์เขามองดูที่นาฬิกาของเขา มันเป็นเวลาสำหรับรถบัส แล้วรถล่ะ เขาอยู่ที่ป้ายรถเมล์ เขาลุกขึ้นยืน เขาก้มลงมองถนน ไม่มีรถประจำทาง เขาเงยหน้าขึ้นมองถนน ไม่มีรถประจำทาง ที่ไหนในโลกคือรถบัส มันเป็นเวลาที่รถบัสมาถึง เขานั่งลงบนม้านั่ง มันเริ่มหนาวแล้ว สายลมที่พัดมา เขาไม่มีเสื้อ เขาใส่กางเกงขาสั้น เขาสวมรองเท้าแตะ หัวของเขาเย็นยะเยือก แขนของเขาเย็น ขาของเขาเย็น เท้าเย็น เท้าของเขาเย็น เท้าของเขาเป็นสีฟ้า แล้วรถล่ะ เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาก้มลงมองถนน เขาเห็นรถ มันกำลังมา ในนาทีที่เขาจะอยู่ในรถอุ่น ในนาทีที่จมูกของเขาจะอบอุ่น มือของเขาจะอบอุ่น ร่างกายของเขาจะอบอุ่น ดีจัง ! รถโดยสารมาถึง แต่มันก็ไม่ได้หยุด มันไม่หยุด มันเป็นเมล์ผิด เขาดูนาฬิกาอีกครั้ง แล้วรถล่ะ