Under the excitement from the anger

Under the excitement from the anger, the dragon blood within his body started to move.

Raging flames of the Black Dragon!

Duan Jian opened his mouth and breathed out huge black flames, that turned into a huge black dragon and bombarding towards Sikong Jue.

“Arghhh!” Sikong Jue miserably shrieked as he was swallowed by the black flames.

“Boom! Boom! Boom!”

Black flames continued to explode, turning everything within a few hundred meters into pieces, the ground became a huge crater.

“Raging flames of the Black Dragon?” Nie Li never thought that Duan Jian would have insight on the dragon tribe’s combat abilities under this kind of situation. The might of the Raging flames of the Black Dragon is several times stronger than this Yin-Yang Blast.

When his enemy was swallowed up by the Raging flames of the Black Dragon, Duan Jian weakly knelt onto the ground, tears flowing down his face. He was like a kid, crying. The humiliation that he endured for so long has finally be released.

Within the tears, he could vaguely see his loving mother and gentle father before him. They extended their hands out, pulling him and running in the wilderness.

“Father, mother……” said Duan Jian, weeping. He extended his hands out, trying to grab them but the figures of his parents slowly faded away, disappeared into the wilderness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายใต้ความตื่นเต้นจากความโกรธ เลือดมังกรภายในร่างกายของเขาเริ่มต้นการย้ายเปลวไฟโกรธของมังกรดำเจียนด้วนเปิดปาก และหายใจออกเปลวไฟสีดำขนาดใหญ่ ที่เป็นสีดำขนาดใหญ่มังกรและเคลื่อนลงมาสู่ Sikong จองเจง"Arghhh" จองเจง Sikong เป็นท่า shrieked เป็นเขาถูกกลืนกิน โดยเปลวไฟสีดำ"บูม บูม บูม"สีดำยังคงกระจาย เปลวไฟเลี้ยวทุกอย่างภายในไม่กี่ร้อยเมตรเป็นชิ้น พื้นดินกลายเป็น ปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่"โกรธเปลวไฟของมังกรดำหรือไม่" Nie ลีไม่เคยคิดว่า ด้วนเจียนจะมีความเข้าใจในความสามารถการต่อสู้ของเผ่ามังกรภายใต้สถานการณ์แบบนี้ อาจโกรธเปลวไฟของมังกรดำได้หลายครั้งแข็งแกร่งกว่านี้ระเบิดหยินหยางเมื่อศัตรูของเขาถูกกลืนกินขึ้น โดยเปลวไฟโกรธของมังกรดำ ด้วนเจียนสูญ knelt บนพื้นดิน น้ำตาไหลลงใบหน้าของเขา เขาเหมือนเด็ก ร้องไห้ ผู้ทรงที่เขาทนสำหรับนาน ถูกปล่อยออกมาในที่สุดภายในน้ำตา เขาคลับเห็นเขารักแม่และพ่อเบา ๆ ก่อนที่เขา พวกเขาขยายมือออก ดึงเขา และทำงานในถิ่นทุรกันดาร"พ่อ ย่า..." กล่าวว่า ด้วนเจียน ร้องไห้ เขาขยายมือ พยายามคว้าไว้แต่ตัวเลขของพ่อช้าสีจางลง หายไปในถิ่นทุรกันดาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้ความตื่นเต้นจากความโกรธที่เลือดมังกรภายในร่างกายของเขาเริ่มที่จะย้าย. Raging เปลวไฟของมังกรดำ! ด้วนเจี้ยนเปิดปากของเขาและลมหายใจออกเปลวไฟสีดำขนาดใหญ่ที่กลายเป็นมังกรสีดำขนาดใหญ่และแสงต่อ Sikong จือ. " arghhh! "Sikong จือเข็ญใจร้องขณะที่เขาถูกกลืนหายไปในเปลวไฟสีดำ." บูม! บูม! บูม! "เปลวไฟสีดำยังคงระเบิดเปลี่ยนทุกอย่างภายในไม่กี่ร้อยเมตรเป็นชิ้นพื้นดินกลายเป็นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่." เปลวไฟโกรธของมังกรดำ? "Nie หลี่ไม่เคยคิดว่าด้วนเจี้ยนจะมีความเข้าใจเกี่ยวกับการต่อสู้ของชนเผ่ามังกร ความสามารถภายใต้สถานการณ์แบบนี้ อาจของเปลวไฟโกรธของมังกรดำมีหลายครั้งที่แข็งแกร่งกว่านี้หยินหยางระเบิด. เมื่อศัตรูของเขาถูกกลืนหายไปกับเปลวไฟโกรธของมังกรดำด้วนเจี้ยนที่ไม่ค่อยคุกเข่าลงบนพื้นดินที่น้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของเขา เขาเป็นเหมือนเด็กร้องไห้ ความอัปยศอดสูว่าเขาทนนานได้ในที่สุดได้รับการปล่อย. ภายในน้ำตาเขารางจะได้เห็นแม่รักของเขาและพ่อของเขาก่อนที่จะอ่อนโยน พวกเขาขยายมือของพวกเขาออกมาดึงเขาและทำงานในถิ่นทุรกันดาร. "พ่อแม่ ...... " ด้วนเจี้ยน, ร้องไห้กล่าวว่า เขาขยายมือของเขาออกมาพยายามที่จะคว้าพวกเขา แต่ตัวเลขของพ่อแม่ของเขาค่อย ๆ จางหายไปหายไปในถิ่นทุรกันดาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยความตื่นเต้นจากความโกรธ มังกรโลหิตภายในร่างกายของเขาเริ่มขยับ

โกรธเปลวไฟของมังกรดำ

ด่วน เจี้ยนเปิดปากและลมหายใจออก เปลวเพลิงสีดำขนาดใหญ่ที่กลายเป็นมังกรสีดำขนาดใหญ่ ที่มีต่อ คงจูน่ะ

" อ๊ากกกก " จุน คงทุกข์ทรมานร้องขณะที่เขาถูกกลืนโดยเปลวไฟสีดำ

" บูม ! บูม ! บูม ! "

เปลวไฟสีดำยังคงระเบิด ทำให้ทุกอย่างภายในไม่กี่ร้อยเมตรเป็นชิ้นพื้นดินเป็นหลุมใหญ่

" โหมเปลวไฟของมังกรดำ " หนี่หลี่ไม่เคยคิดว่าด้วน เจียนจะเข้าใจในความสามารถในการต่อสู้ของเผ่ามังกร ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ อาจจาก Raging เปลวไฟของมังกรดำจะแข็งแกร่งกว่านี้ หยิน - หยาง ระเบิดหลายครั้ง

เมื่อศัตรูของเขาถูกกลืนโดยโหมเปลวไฟของมังกรดำดวนเจี้ยนอย่างอ่อนคุกเข่าลงบนพื้นดิน น้ำตาที่ไหลลงบนใบหน้าของเขา เขาเหมือนเป็นเด็ก ร้องไห้ ความอัปยศที่เขาอดทนมานาน ในที่สุดก็จะออก

ภายในน้ำตา เขาอาจไม่ค่อยเห็นแม่ของเขาและอ่อนโยนพ่อก่อนที่เขา พวกเขาขยายมือของเขาออกดึงเขา และวิ่งในป่า พ่อ

" แม่ . . . . . . . " พูดด้วนเจี้ยน , ร้องไห้ เขายืดแขนออกไปพยายามที่จะคว้าพวกเขา แต่ตัวเลขของพ่อแม่ของเขาค่อยๆ เลือนลางหายไปในถิ่นทุรกันดาร .