By ‘liberal citizenship,’ I mean a

By ‘liberal citizenship,’ I mean a distinct conception and institutionalization of citizenship whose primary value is to maximize individual liberty. Needless to say, different liberal theorists have defined the nature and requirements of liberty rather differently, and the incidents of liberal citizen turn on which particular version is being invoked. In Isaiah Berlin’s canonical formulation, one can view different accounts of liberalism as ranging from ‘negative liberty’ ideals that emphasize individuals’ right to be left alone and to pursue their own projects free of state compulsion, all the way to ‘positive liberty’ notions. Common to positive liberty accounts is the claim that the state should act affirmatively to create or secure those substantive entitlements (e.g. income, health care, and education) that individuals need in order to lead the dignified, independent lives essential to their freedom (Berlin, 1969).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย 'เสรีสัญชาติ ฉันหมายความว่า ความคิดที่แตกต่างและ institutionalization ของมีค่าหลักคือ ขยายเสรีภาพแต่ละสัญชาติ จำเป็นต้องพูด theorists เสรีต่าง ๆ กำหนดธรรมชาติและความต้องการของเสรีภาพค่อนข้างแตกต่างกัน และปัญหาของประชาชนเสรีเปิดเวอร์ชันเฉพาะที่จะถูกเรียก ในอิสยาห์เบอร์ลินกำหนดมาตรฐาน หนึ่งสามารถดูบัญชีต่าง ๆ ของเสรีนิยมเป็นตั้งแต่อุดมคติ 'ลบลิเบอร์ตี้' ที่เน้นสิทธิของบุคคลค้างคนเดียวและ การดำเนินโครงการของตนเองฟรีของรัฐการบีบบังคับ ไปทางความเข้าใจ 'บวกเสรีภาพ' ทั่วไปบัญชีเสรีภาพบวกเป็นข้อเรียกร้องที่รัฐควรดำเนินการ affirmatively เพื่อสร้าง หรือรักษาความปลอดภัยที่เราให้สิทธิ์ (เช่นรายได้ สุขภาพ และการศึกษา) ที่บุคคลต้องการนำเกียรติ อิสระชีวิตต้องการอิสระ (เบอร์ลิน 1969)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดย 'พลเมืองเสรีนิยม' ผมหมายถึงความคิดที่แตกต่างและสถาบันของการเป็นพลเมืองที่มีมูลค่าหลักคือการเพิ่มเสรีภาพส่วนบุคคล จำเป็นต้องพูดทฤษฎีเสรีนิยมที่แตกต่างกันได้กำหนดลักษณะและความต้องการของเสรีภาพที่ค่อนข้างแตกต่างกันและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการเปิดเสรีพลเมืองกับรุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะถูกเรียก ในอิสยาห์สูตรที่ยอมรับของเบอร์ลินหนึ่งสามารถดูบัญชีที่แตกต่างกันของเสรีนิยมเป็นตั้งแต่อุดมคติ 'เสรีภาพเชิงลบ' ที่เน้นบุคคลที่เหมาะสมที่จะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและจะไล่ตามโครงการของตัวเองของพวกเขาเสียการบังคับของรัฐทุกทางเพื่อ 'ความคิดเสรีภาพในเชิงบวก' . ร่วมกันไปยังบัญชีของเสรีภาพในเชิงบวกคือการอ้างว่ารัฐควรทำหน้าที่ยืนยันในการสร้างหรือรักษาความปลอดภัยสิทธิที่สำคัญเหล่านั้น (เช่นรายได้การดูแลสุขภาพและการศึกษา) ที่ประชาชนต้องการเพื่อที่จะนำไปสู่​​สง่างามชีวิตอิสระที่สำคัญที่จะมีเสรีภาพของพวกเขา (เบอร์ลิน 1969)