RMS Titanic was a British passenger

RMS Titanic was a British passenger liner that sank in the North Atlantic Ocean in the early morning of 15 April, 1912 after colliding with an iceberg during her maiden voyage from Southampton, UK, to New York City, US. The sinking resulted in the loss of more than 1,500 passengers and crew, making it one of the deadliest commercial peacetime maritime disasters in modern history. The RMS Titanic, the largest ship afloat at the time it entered service, was the second of three Olympic class ocean liners operated by the White Star Line, and was built by the Harland and Wolff shipyard in Belfast with Thomas Andrews as her naval architect. Andrews was among those lost in the sinking. On her maiden voyage, she carried 2,224 passengers and crew.

Under the command of Edward Smith, the ship's passengers included some of the wealthiest people in the world, as well as hundreds of emigrants from Great Britain and Ireland, Scandinavia and elsewhere throughout Europe seeking a new life in North America. A wireless telegraph invented by Guglielmo Marconi—and manned by operators Jack Phillips and Harold Bride—was provided for the convenience of passengers as well as for operational use. Although Titanic had advanced safety features such as watertight compartments and remotely activated watertight doors, there were not enough lifeboats to accommodate all of those aboard due to outdated maritime safety regulations. Titanic only carried enough lifeboats for 1,178 people—slightly more than half of the number on board, and one-third her total capacity.

After leaving Southampton on 10 April 1912, Titanic called at Cherbourg in France and Queenstown (now Cobh) in Ireland before heading west to New York.[2] On 14 April 1912, four days into the crossing and about 375 miles (600 km) south of Newfoundland, she hit an iceberg at 11:40 p.m. ship's time. The collision caused the ship's hull plates to buckle inwards along her starboard side and opened five of her sixteen watertight compartments to the sea; the ship gradually filled with water. Meanwhile, passengers and some crew members were evacuated in lifeboats, many of which were launched only partly loaded. A disproportionate number of men were left aboard because of a "women and children first" protocol followed by some of the officers loading the lifeboats.[3] By 2:20 a.m., she broke apart and foundered, with well over one thousand people still aboard. Just under two hours after Titanic foundered, the Cunard liner RMS Carpathia arrived on the scene of the sinking, where she brought aboard an estimated 705 survivors.

The disaster was greeted with worldwide shock and outrage at the huge loss of life and the regulatory and operational failures that had led to it. Public inquiries in Britain and the United States led to major improvements in maritime safety. One of their most important legacies was the establishment in 1914 of the International Convention for the Safety of Life at Sea (SOLAS), which still governs maritime safety today. Additionally, several new wireless regulations were passed around the world in an effort to learn from the many missteps in wireless communications—which could have saved many more passengers.[4]

The wreck of Titanic remains on the seabed, split in two and gradually disintegrating at a depth of 12,415 feet (3,784 m). Since her discovery in 1985, thousands of artefacts have been recovered and put on display at museums around the world. Titanic has become one of the most famous ships in history, her memory kept alive by numerous books, folk songs, films, exhibits, and memorials.

Contents
Background
Dimensions and layout

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์เอ็มเอสไททานิคถูกซับอังกฤษผู้ที่จมอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือในช่วงเช้าของ 15 เมษายน ซาวน่าหลังจากชนกับภูเขาน้ำแข็งระหว่างเธอพยายามจากเซาแธมป์ตัน UK ไปนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ให้กำลังจมสูญหายของผู้โดยสารและลูกเรือ ให้ของอันตรายค้า peacetime ทางทะเลภัยในประวัติศาสตร์สมัยใหม่มากกว่า 1500 อาร์เอ็มเอสไททานิค ลอยมันป้อน บริการจัดส่งที่ใหญ่ที่สุดคืออนามัยโอเชี่ยนคลาสโอลิมปิค 3 ดำเนินการ โดยบรรทัดดาวสีขาว และถูกสร้างขึ้น โดยการ Harland และ Wolff ต่อเรือเบาชวนในเบลฟัสต์มีทอมัสแอนดรูวส์เป็นสถาปนิกของกองทัพเรือ แอนดรูส์ในหมู่ผู้จมหายไปได้ ในการเดินทางครั้งแรกของเธอ เธอทำ 2,224 ผู้โดยสารและลูกเรือภายใต้คำสั่งของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดสมิธ ผู้โดยสารของเรือรวมบางคนร่ำรวยที่สุดในโลก เป็นหลายร้อย emigrants จากสหราชอาณาจักร และไอร์แลนด์ สแกนดิเนเวีย และที่อื่น ๆ ทั่วยุโรปแสวงหาชีวิตใหม่ในอเมริกาเหนือ วิทยุโทรเลขที่คิดค้น โดยวิลเลียม Marconi — และ manned โดยตัวไขควงแจ็คและฮาโรลด์สาว — ให้เพื่อความสะดวกของผู้โดยสารเช่นเดียวกับการใช้งาน แม้ ว่านิคมีขั้นสูงอุปกรณ์ความปลอดภัยเช่นช่องน้ำระยะไกลเรียกใช้งานประตู มีไม่พอ lifeboats เพื่อรองรับทั้งหมดของต่างประเทศเนื่องจากกฎระเบียบความปลอดภัยทางทะเลที่ล้าสมัย ไททานิคทำ lifeboats พอเพียงสำหรับคน 1,178 กันเล็กน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนคณะกรรมการ และหนึ่งในสามของกำลังการผลิตรวมหลังจากออกจากเซาแธมป์ตันใน 10 ซาวน่าเมษายน ไททานิคเรียกเชอร์บูร์กฝรั่งเศสและควีนส์ทาวน์ (ปัจจุบัน Cobh) ในไอร์แลนด์ก่อนตะวันตกส่วนหัวไปยังนิวยอร์ก [2] ในวันที่ 14 ซาวน่าเมษายน สี่วันข้ามและประมาณ 375 ไมล์ (600 กม) ทางใต้ของเกาะนิวฟันด์แลนด์ เธอตีภูเขาน้ำแข็งในเวลา 11:40 น.เรือ การชนกันเกิดแผ่นตัวเรือของเรือเพื่อ buckle inwards เธอกราบและห้าเปิดของช่องน้ำเธอสิบหกทะเล เรือค่อย ๆ เติมน้ำ ในขณะเดียวกัน ผู้โดยสารและบางคนถูกอพยพใน lifeboats จำนวนมากที่ได้เปิดตัวโหลดเพียงบางส่วน นำจำนวนคนถูกปล่อยบนเรือเนื่องจากเป็น "ผู้หญิงและเด็กแรก" โพรโทคอลตาม ด้วยบางเจ้าหน้าที่โหลด lifeboats [3] โดย 2:20 น. เธอขาดออกจากกัน และ foundered ดีกว่าหนึ่งพันคนยังต่าง เพียง 2 ชั่วโมงหลังจากที่ไททานิค foundered ซับ Cunard RMS Carpathia เข้าฉากของการจม ที่เธอนำมาบนเรือผู้รอดชีวิต 705 การประเมินThe disaster was greeted with worldwide shock and outrage at the huge loss of life and the regulatory and operational failures that had led to it. Public inquiries in Britain and the United States led to major improvements in maritime safety. One of their most important legacies was the establishment in 1914 of the International Convention for the Safety of Life at Sea (SOLAS), which still governs maritime safety today. Additionally, several new wireless regulations were passed around the world in an effort to learn from the many missteps in wireless communications—which could have saved many more passengers.[4]The wreck of Titanic remains on the seabed, split in two and gradually disintegrating at a depth of 12,415 feet (3,784 m). Since her discovery in 1985, thousands of artefacts have been recovered and put on display at museums around the world. Titanic has become one of the most famous ships in history, her memory kept alive by numerous books, folk songs, films, exhibits, and memorials.ContentsBackgroundDimensions and layout

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไททานิกเป็นผู้โดยสารสายการบินของอังกฤษที่จมลงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือในช่วงเช้าของวัน 15 เมษายน 1912 หลังจากที่ชนกับภูเขาน้ำแข็งในระหว่างการเดินทางครั้งแรกของเธอจากเซาแธมป์ตันสหราชอาณาจักรไปยังนครนิวยอร์กสหรัฐอเมริกา จมเกิดการสูญเสียมากกว่า 1,500 ผู้โดยสารและลูกเรือที่ทำให้มันเป็นหนึ่งในเชิงพาณิชย์สงบภัยพิบัติทางทะเลพรึงในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ ไททานิก, เรือที่ใหญ่ที่สุดลอยไปในเวลาที่มันเข้ามาให้บริการเป็นครั้งที่สองในสามของเรือเดินสมุทรระดับโอลิมปิกที่ดำเนินการโดยดาวแถวและถูกสร้างโดยอู่ต่อเรือฮาร์แลนด์และวูลฟ์ในเบลฟาสกับโทมัสแอนดรูเป็นสถาปนิกเรือของเธอ แอนดรูเป็นหนึ่งในผู้ที่สูญเสียไปในการจม ในการเดินทางครั้งแรกของเธอเธอดำเนินการ 2,224 ผู้โดยสารและลูกเรือ. ภายใต้คำสั่งของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดสมิ ธ ผู้โดยสารเรือรวมถึงบางส่วนของคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกเช่นเดียวกับหลายร้อยอพยพจากสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์สแกนดิเนเวีและที่อื่น ๆ ทั่วยุโรปที่กำลังมองหา ชีวิตใหม่ในทวีปอเมริกาเหนือ โทรเลขไร้สายประดิษฐ์คิดค้นโดยบิน Guglielmo Marconi และบรรจุคนโดยผู้ประกอบการและฟิลลิปแจ็คแฮโรลด์เจ้าสาวถูกจัดให้เพื่อความสะดวกสบายของผู้โดยสารเช่นเดียวกับการใช้งานได้ แม้ว่าไททานิคได้สูงคุณสมบัติด้านความปลอดภัยเช่นช่องโหว่และเปิดใช้งานจากระยะไกลประตูรั่วมีเรือชูชีพไม่เพียงพอที่จะรองรับทุกคนบนเรือที่ล้าสมัยเนื่องจากกฎระเบียบความปลอดภัยทางทะเล ไททานิคเท่านั้นที่ดำเนินการชูชีพเพียงพอสำหรับ 1,178 คนน้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนที่อยู่บนเรือและเป็นหนึ่งในสามกำลังการผลิตรวมของเธอ. หลังจากออกจากเซาแธมป์ตันเมื่อวันที่ 10 เมษายน 1912, ไททานิคที่เรียกว่า Cherbourg ในประเทศฝรั่งเศสและควีนส์ทาวน์ (ตอนนี้ Cobh) ในไอร์แลนด์ก่อน มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกไปยังนิวยอร์ก. [2] ที่ 14 เมษายน 1912 สี่วันในการข้ามและประมาณ 375 ไมล์ (600 กิโลเมตร) ทางตอนใต้ของแคนาดาเธอตีภูเขาน้ำแข็งที่ 11:40 เวลาเรือ การปะทะกันที่เกิดจากเรือลำแผ่นหัวเข็มขัดเข้ามาทางด้านกราบขวาและเปิดห้าสิบหกช่องโหว่ของเธอไปในทะเล; เรือที่เต็มไปด้วยน้ำค่อยๆ ในขณะที่ผู้โดยสารและลูกเรือบางส่วนอพยพในเรือชูชีพจำนวนมากที่ได้เปิดตัวเพียงโหลดบางส่วน ไม่เพียงพอกับจำนวนของคนที่ถูกทิ้งไว้บนเรือเพราะ "ผู้หญิงและเด็กแรก" โพรโทคอตามด้วยบางส่วนของเจ้าหน้าที่โหลดชูชีพ. [3] โดย 02:20 เธอโพล่งออกจากกันและล่มด้วยดีกว่าหนึ่งพันคนยังคง บนเรือ แค่สองชั่วโมงหลังจากที่ไททานิคล่ม, คิวนาร์ดอาร์คาร์พาเธีซับถึงที่เกิดเหตุจากการจมที่เธอนำเรือประมาณ 705 รอดชีวิต. ภัยพิบัติได้รับการต้อนรับด้วยความตกใจทั่วโลกและความชั่วร้ายที่สูญเสียมากของชีวิตและการกำกับดูแลและการดำเนินงาน ความล้มเหลวที่นำไปสู่ สอบถามข้อมูลสาธารณะในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกานำไปสู่การปรับปรุงที่สำคัญในด้านความปลอดภัยทางทะเล หนึ่งในมรดกที่สำคัญที่สุดของพวกเขาคือการจัดตั้งในปี 1914 ของอนุสัญญาระหว่างประเทศเพื่อความปลอดภัยของชีวิตในทะเล (SOLAS) ซึ่งยังคงมีอิทธิพลต่อความปลอดภัยทางทะเลวันนี้ นอกจากนี้กฎระเบียบใหม่หลายสายถูกส่งทั่วโลกในความพยายามที่จะเรียนรู้จากนับครั้งไม่ถ้วนจำนวนมากในการสื่อสารไร้สายซึ่งอาจจะช่วยผู้โดยสารอื่น ๆ อีกมากมาย. [4] ซากไททานิคยังคงอยู่ในก้นทะเล, แยกในสองและค่อยๆเปื่อยยุ่ย ที่ระดับความลึก 12,415 ฟุต (3,784 เมตร) ตั้งแต่การค้นพบของเธอในปี 1985 จำนวนของสิ่งของที่ได้รับการกู้คืนและนำการแสดงที่พิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ไททานิคได้กลายเป็นหนึ่งในเรือที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของหน่วยความจำของเธอยังมีชีวิตอยู่โดยหนังสือหลายเพลงพื้นบ้าน, ภาพยนตร์, การจัดแสดงนิทรรศการและอนุสาวรีย์. สารบัญพื้นหลังขนาดและรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไททานิคเป็นอังกฤษซับผู้โดยสารที่จมลงในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือในตอนเช้าตรู่ของวันที่ 15 เมษายน 1912 หลังจากชนกับภูเขาน้ำแข็งในการเดินทางครั้งแรกของเธอจากเซาแธมตัน สหราชอาณาจักร ไปนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา จะส่งผลในการสูญเสียของผู้โดยสารและลูกเรือกว่า 1 , 500 คน ทำให้หนึ่งในอันตรายฉบับพาณิชย์ทางทะเลภัยพิบัติในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ RMS Titanic ,เรือใหญ่ลอยในเวลาเข้าบริการ เป็นครั้งที่สามระดับโอลิมปิคเรือเดินสมุทรที่ดำเนินการโดยสายดาวสีขาว สร้างโดยอู่ต่อเรือฮาร์แลนด์ วูลฟ์และเบลฟาสต์กับโธมัส แอนดรูวส์เป็นสถาปนิกเรือของเธอ แอนดรูว์เป็นหนึ่งในผู้สูญหายในจม . ในการเดินทางครั้งแรกของเธอ เธอถือ 2224 ผู้โดยสารและลูกเรือ .

ภายใต้คำสั่งของ เอ็ดเวิร์ด สมิธผู้โดยสารของเรือรวมถึงบางส่วนของคนร่ำรวยที่สุดในโลก เช่นเดียวกับหลายร้อยอพยพจากสหราชอาณาจักรไอร์แลนด์และสแกนดิเนเวีและที่อื่นๆทั่วยุโรปแสวงหาชีวิตใหม่ในทวีปอเมริกาเหนือโทรเลขไร้สาย คิดค้นโดยกูลเยลโม มาร์โกนีและ manned โดยผู้ประกอบการแจ็คฟิลลิปส์และเจ้าสาวฮาโรลด์เคยให้ไว้เพื่อความสะดวกของผู้โดยสาร รวมทั้งเพื่อใช้งานได้ แม้ว่า Titanic มีคุณลักษณะความปลอดภัยขั้นสูง เช่น การประปา และใช้น้ำจากช่องประตูมีเรือชูชีพเพียงพอที่จะรองรับทุกคน เนื่องจากกฎระเบียบความปลอดภัยทางทะเลเรือล้าสมัย . ไททานิคเพียงแบกชูชีพเพียงพอสำหรับ 1130 คนเล็กน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่งของตัวเลขบนกระดาน และหนึ่งในสามของความจุทั้งหมดของเธอ

หลังจากออกจากเซาท์แธมป์ตันเมื่อวันที่ 10 เมษายน 1912