Poverty means not having enough mon

Poverty means not having enough money for basic needs such as food, water, shelter, or toilets. Many people in different countries live in poverty, especially in developing areas of Africa, Latin America and some parts Asia.

There are different ways to measure poverty. The World Bank says that extreme poverty is when someone has less than US$1 a day to live on (that dollar is an ideal one). It has been changed to rule out certain effects such as inflation, meaning that prices of things rise higher than what a person is paid, and other price level differences). Moderate poverty is when people have to live on less than $2 a day. In the year 2001, 1.1 billion people were seen as extremely poor, and 2.7 billion were seen as moderately poor.

In the developed world this does not apply. There, many people are seen as the working poor. They have a job, but do not earn enough money for basic things such as food and a home. In most developed countries, people without jobs receive money from the government, but this is often less than they need for a comfortable life.

There are different ways to tell if a country is rich or poor. The Gross Domestic Product, or GDP, and Human Development Index, or HDI, are two of those measures. Gross Domestic Product is the money made from trade from inside the country.

HDI, meaning the Human Development Index is a different matter. It is determined by life expectancy and adult literacy rates. Places in Africa like Guinea-Bissau and Sierra Leone are the poorest, with Sierra Leone having the lowest HDI ranking in the world.

Poverty is a hurdle in the way of a country's progress. One way of helping lower poverty is by educating poor people, so that they can start contributing to a nation's economic development. Education teaches the poor about their rights and may show them the path to become an important part in growth and expansion of the country. Vienna Declaration also tells this fact.

One of the most important things that is needed to make a country richer is for the Government to want to help poor people do better. Without this it is hard for people to become better off.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยากจนหมายถึง ไม่มีเงินเพียงพอสำหรับความต้องการพื้นฐานเช่นอาหาร น้ำ พักอาศัย หรือห้องน้ำ หลายคนในประเทศต่าง ๆ อยู่ในความยากจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนาพื้นที่ของแอฟริกา ละติน และบางส่วนเอเชีย

มีหลายวิธีในการวัดความยากจน ธนาคารโลกกล่าวว่า ความยากจนมากว่าเมื่อคนมีน้อยกว่าสหรัฐอเมริกา $1 วันอยู่บน (ดอลลาร์ที่จะเป็นส่วนหนึ่งของห้อง) มันมีการเปลี่ยนแปลงกฎออกลักษณะพิเศษบางอย่างเช่นเงินเฟ้อ ความหมายที่ขึ้นราคาของสิ่งที่สูงกว่าที่ผู้จ่ายเงิน และความแตกต่างระดับราคาอื่น ๆ) ความยากจนปานกลางคือเมื่อมีคนอาศัยอยู่น้อยกว่า $ 2 ต่อวัน ในปี 2001, 1.1 พันล้านคนได้เห็นฐานะยากจนมาก และ 2.7 พันล้านได้เห็นเป็นปานกลางคนจน

ในโลกพัฒนานี้ไม่สามารถใช้ มี หลายคนถูกมองว่าเป็นการทำงานที่ดี พวกเขามีงาน แต่ไม่ได้รับเงินเพียงพอสำหรับสิ่งพื้นฐานเช่นอาหารและบ้าน ในประเทศพัฒนาแล้วส่วนใหญ่ คนไม่ มีงานรับเงินจากรัฐบาล แต่นี้เป็นมักจะน้อยกว่าที่จำเป็นสำหรับความสบายชีวิต

มีวิธีแตกต่างกันจะบอกว่า ประเทศคน รวย ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ หรือ GDP และดัชนีการพัฒนามนุษย์ หรือ HDI มีสองมาตรการ ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเป็นจำนวนเงินจากการค้าจากภายในประเทศ

HDI หมายถึง ดัชนีการพัฒนามนุษย์เป็นเรื่องแตกต่างกัน มันจะถูกกำหนด โดยอายุขัยและผู้ใหญ่สามารถราคา สถานที่ในแอฟริกาเช่นประเทศกินี-บิสเซาและสาธารณรัฐเซียร์ราลีโอนยากจนที่สุด กับสาธารณรัฐเซียร์ราลีโอนมี HDI ต่ำอันดับในโลก

ความยากจนคือ รั้วกระโดดข้ามทางความก้าวหน้าของประเทศ วิธีหนึ่งที่ช่วยลดความยากจนคือการให้คนจน เพื่อให้พวกเขาสามารถเริ่มต้นการเอื้อต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การศึกษาสอนคนจนเกี่ยวกับสิทธิ และอาจแสดงเส้นทางการเป็น ส่วนสำคัญในการเจริญเติบโตและขยายตัวของประเทศ ปฏิญญาเวียนนายังบอกความจริงนี้

หนึ่งในสิ่งสำคัญที่จำเป็นเพื่อทำให้ประเทศดีขึ้นคือรัฐบาลต้องการช่วยคนจนที่ทำดี ไม่ มีนี้ จึงยากสำหรับคนเป็นดีกว่ากัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยากจนหมายถึงการที่ไม่ได้มีเงินมากพอสำหรับความต้องการขั้นพื้นฐานเช่นอาหาร, น้ำ, ที่อยู่อาศัยหรือห้องสุขา คนจำนวนมากในประเทศที่แตกต่างกันอยู่ในความยากจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพัฒนาพื้นที่ของแอฟริกาละตินอเมริกาและบางส่วนของเอเชียมีวิธีการที่แตกต่างกันในการวัดความยากจน ธนาคารโลกกล่าวว่าความยากจนคือเมื่อใครบางคนที่มีน้อยกว่า 1 เหรียญสหรัฐวันที่จะมีชีวิตอยู่บน (ดอลล่าที่เป็นหนึ่งในอุดมคติ) จะได้รับการเปลี่ยนแปลงที่จะออกกฎผลกระทบบางอย่างเช่นอัตราเงินเฟ้อซึ่งหมายความว่าราคาของสิ่งที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าสิ่งที่คนจะจ่ายและความแตกต่างระดับราคาอื่น ๆ ) ความยากจนในระดับปานกลางคือเมื่อคนต้องอาศัยอยู่บนน้อยกว่า 2 ดอลลาร์ต่อวัน ในปี 2001 1.1 พันล้านคนที่ถูกมองว่าเป็นที่น่าสงสารมากและ 2700000000 ถูกมองว่าเป็นระดับปานกลางไม่ดีในประเทศที่พัฒนาแล้วนี้ใช้ไม่ได้ มีหลายคนมองว่าเป็นคนทำงานที่ยากจน พวกเขามีงาน แต่ไม่ได้รับเงินเพียงพอสำหรับสิ่งพื้นฐานเช่นอาหารและที่บ้าน ในประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่คนที่ไม่มีงานที่ได้รับเงินจากรัฐบาล แต่นี้มักจะน้อยกว่าที่พวกเขาต้องการเพื่อชีวิตที่สะดวกสบายมีวิธีการที่แตกต่างกันที่จะบอกว่าประเทศจะร่ำรวยหรือยากจนเป็น ผลิตภัณฑ์มวลรวมหรือจีดีพีและดัชนีการพัฒนามนุษย์หรือ HDI, เป็นสองมาตรการเหล่านั้น ผลิตภัณฑ์มวลรวมเป็นเงินที่ได้จากการค้าจากภายในประเทศHDI หมายถึงดัชนีการพัฒนามนุษย์เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน มันจะถูกกำหนดโดยความคาดหวังในชีวิตและอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่ สถานที่ในแอฟริกาเช่นกินีบิสเซาและเซียร์ราลีโอนเป็นที่ยากจนที่สุดกับเซียร์ราลีโอนที่มีการจัดอันดับ HDI ต่ำที่สุดในโลกความยากจนเป็นอุปสรรค์ในทางของความคืบหน้าของประเทศ วิธีหนึ่งในการช่วยลดความยากจนโดยการให้ความรู้แก่คนยากจนเพื่อให้พวกเขาสามารถเริ่มต้นการมีส่วนร่วมในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การศึกษาสอนให้คนยากจนเกี่ยวกับสิทธิของพวกเขาและอาจจะแสดงให้พวกเขาเส้นทางที่จะกลายเป็นส่วนสำคัญในการเจริญเติบโตและการขยายตัวของประเทศ เวียนนาประกาศยังบอกความจริงนี้เป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จำเป็นในการทำให้ประเทศที่ดียิ่งขึ้นสำหรับรัฐบาลที่จะต้องการที่จะช่วยคนยากจนทำดี โดยไม่ต้องนี้มันเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่จะกลายเป็นดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยากจนไม่มีเงินเพียงพอสำหรับความต้องการพื้นฐาน เช่น อาหาร น้ำ ที่อยู่อาศัย หรือห้องน้ำ หลายคนในประเทศที่แตกต่างกันที่อาศัยอยู่ในความยากจน โดยเฉพาะในการพัฒนาพื้นที่ของแอฟริกา ละตินอเมริกา และบางส่วนของเอเชีย

มีวิธีการวัดความยากจน ธนาคารโลกกล่าวว่า ความยากจน คือ เมื่อมีคนได้น้อยกว่าเรา $ 1 วัน อยู่ที่เงินดอลลาร์ที่เป็นอุดมคติ )มันได้ถูกเปลี่ยนออกกฎลักษณะพิเศษบางอย่าง เช่น อัตราเงินเฟ้อ หมายความว่าราคาของสิ่งที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าที่คนเงินและระดับราคาต่างกัน ) ความยากจนปานกลางคือเมื่อมีคนอาศัยอยู่บนน้อยกว่า $ 2 ต่อวัน ในปี 2001 , 1.1 พันล้านคน เห็นเป็นสิ่งไม่ดี และ 2.7 พันล้านถูกมองว่าไม่ดีปานกลาง

ในโลกที่พัฒนานี้ใช้ไม่ได้มีหลายคนมองว่าทำงานไม่ดี พวกเขามีงาน แต่ไม่ได้รับเงินเพียงพอสำหรับสิ่งพื้นฐานเช่นอาหารและบ้าน ในประเทศที่พัฒนามากที่สุด คนไม่มีงานได้รับเงินจากรัฐบาล แต่นี้มักจะน้อยกว่าที่พวกเขาต้องการสำหรับชีวิตสบาย .

มีวิธีการบอกถ้าประเทศร่ำรวยหรือยากจน ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ หรือ GDP ,และดัชนีการพัฒนามนุษย์หรือ HDI เป็นสองมาตรการเหล่านั้น ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ คือ เงินที่ได้จากการค้าในประเทศ

HDI , ความหมายของดัชนีการพัฒนามนุษย์เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน มันจะถูกกำหนดโดยอายุและอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่ สถานที่ในแอฟริกา เช่น กินี บิสเซา และเซียร์ราลีโอนจะยากจนที่สุดกับเซียร์ราลีโอนมีการจัดอันดับ HDI น้อยที่สุดในโลก

ความยากจนเป็นอุปสรรคในทางของความก้าวหน้าของประเทศ วิธีหนึ่งที่ช่วยลดปัญหาความยากจน โดยให้ประชาชนที่ยากจน เพื่อให้พวกเขาสามารถเริ่มต้นที่เอื้อต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การศึกษาสอนไม่ดีเกี่ยวกับสิทธิของตนและอาจจะแสดงเส้นทางที่จะเป็นส่วนสำคัญในการเจริญเติบโตและการขยายตัวของประเทศประกาศยังบอกข้อเท็จจริงนี้

เป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จำเป็นเพื่อให้ประเทศรวยขึ้นเป็นรัฐบาลเพื่อต้องการช่วยเหลือคนจนดีกว่า โดยไม่ต้องนี้ มันเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่จะกลายเป็นดีกว่า
.