Points #1 and 3Most museum educator

Points #1 and 3
Most museum educators have accepted the idea that learners need to be active, that in order to participate in learning we need to engage the learner in doing something, in hands-on involvement, in participatory exhibits and programs. But the more important point, I believe, is the idea that the actions which we develop for our audience engage the mind as well as the hand. Not all experiences are educative, as Dewey pointed out in Experience and Education. This does not mean that they necessarily have to be complex---but they do need to allow the participants to think as they act. I recently saw a videotape of a group of children building a cardboard ramp which would serve as an inclined plane for an experiment they were to do. What the video tape showed was a fifteen-minute period in which the children spent time measuring, constructing (and wandering around) with little idea of what they were building or why they were building it. It was a hands-on activity that was not likely to be educative as intended for two reasons: a) The children had no chance to incorporate what they were doing into a larger picture: the focus was on completing a task, which for them must have appeared to be just one more of the senseless requirements of school. b) There was no opportunity to alter the task to fit the meaning-making of any individual student. They all simply measured strips of paper 24 inches long (the US is still not on the metric system) and 1.5" wide, everyone following the same recipe with no variation.

By way of contrast, I have watched adults look at a map of England at the dock where the Mayflower replica is berthed in Plymouth, Massachusetts. Repeatedly, adults will come to the map, look at it and then begin to discuss where their families come from. (I could imagine an even more elaborate exhibit at the same place which would include a map of the world and different ways in which people have immigrated to the US, so that all visitors could find something to interest them.) But at least for those who trace their roots back to England, here is an interactive exhibit (even if there is little to "do" except point and read) which allows each visitor to take something personal and meaningful from it and relate to the overall museum experience. For me, the Diaspora Museum in Tel Aviv came alive when I had the opportunity to call up family genealogies on the computer in the reference center. The opportunity to view and manipulate a library of family trees covering several generations and a wide geographical distribution, gave personal meaning to the idea of a Diaspora.

Physical involvement is a necessary condition for learning for children, and highly desirable for adults in many situations, but it is not sufficient. All hands-on activities must also pass the test of being minds-on---they must provide something to think about as well as something to touch.s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

#1 และ 3นักการศึกษาพิพิธภัณฑ์ส่วนใหญ่ได้ยอมรับความคิดที่ว่า ผู้เรียนจำเป็นต้องใช้งาน ที่มีส่วนร่วมในการเรียนรู้เราต้องเรียนการมีส่วนร่วมในการทำบางสิ่งบางอย่าง ในการมีส่วนร่วมอีก ในการมีส่วนร่วมจัดแสดงและโปรแกรม แต่จุดสำคัญ เชื่อ เป็นความคิดที่ว่า การดำเนินการที่เราพัฒนายินดีต่อสู้จิตใจเป็นมือ ประสบการณ์ไม่ได้เรียน เป็น Dewey ชี้ออกในประสบการณ์และการศึกษา นี้ไม่ได้หมายความ ว่า พวกเขาจำเป็นต้องซับซ้อน-- แต่พวกเขาต้องการให้ผู้เรียนคิดเป็นกระทำ ผมเพิ่งเห็นวิดีโอเทปของกลุ่มเด็กสร้างทางลาดกระดาษแข็งซึ่งจะทำหน้าที่เป็นระนาบที่สำหรับการทดลองที่พวกเขาจะทำ พบเทปวิดีโอใดเป็นระยะเวลาสิบห้านาทีที่เด็กใช้เวลาวัด สร้าง (และรอบ ๆ) กับความคิดเล็ก ๆ ของสิ่งที่พวกเขาถูกสร้างหรือทำไมพวกเขาได้สร้างมัน มันเป็นกิจกรรมภาคปฏิบัติที่ไม่น่าจะเรียนตามที่ตั้งใจไว้ด้วยเหตุผลสองประการ: การ) เด็กมีโอกาสจะรวมพวกเขาถูกทำเป็นรูปภาพขนาดใหญ่: ถูกโฟกัสในการทำงาน ซึ่งพวกเขาต้องมีปรากฏเป็นเพียงหนึ่งของความต้องการหมดสติของโรงเรียน ขมีถูกไม่มีโอกาสเปลี่ยนงานให้เหมาะสมกับการทำความหมายของนักเรียนแต่ละ พวกเขาทั้งหมดเพียงวัดแถบกระดาษยาว 24 นิ้ว (สหรัฐอเมริกายังคงไม่ถูกระบบเมตริก) และ 1.5" กว้าง ทุกคนทำตามสูตรเดียวกันกับการเปลี่ยนแปลงไม่ใช้ความคมชัด ฉันได้ดูผู้ใหญ่ดูแผนที่อังกฤษที่ท่าเรือที่ berthed จำลองเมย์ฟลาวเวอร์ในพลีมัธ แมสซาชูเซตส์ ซ้ำ ๆ ผู้ใหญ่จะมาแผนที่ ดูได้ และเริ่มกล่าวถึงครอบครัวของพวกเขามาจากไหน (ฉันไม่สามารถคิดงานนิทรรศการขึ้นอย่างประณีตที่ตำแหน่งเดียวกันซึ่งจะรวมถึงแผนที่โลกและวิธีที่คนมีสิงสหรัฐฯ เพื่อให้ผู้เยี่ยมชมสามารถค้นหาสิ่งที่พวกเขา) แต่น้อย สำหรับผู้ที่ติดตามรากของตนกลับไปอังกฤษ แสดงการโต้ตอบ (แม้มีเพียงเล็กน้อย "" ยกเว้นจุด และอ่าน) ซึ่งช่วยให้ผู้เยี่ยมชมแต่ละสิ่งส่วนบุคคล และประโยชน์จากมัน และสัมพันธ์กับประสบการณ์พิพิธภัณฑ์โดยรวม สำหรับฉัน พิพิธภัณฑ์พลัดถิ่นในเทลอาวีฟมามีชีวิตอยู่เมื่อมีโอกาสระดมครอบครัว genealogies บนคอมพิวเตอร์ในอ้างอิง โอกาสในการดู และจัดการกับไลบรารีของครอบครัวครอบคลุมหลายชั่วและการกระจายทางภูมิศาสตร์กว้าง ให้ความหมายของการพลัดถิ่นความคิดส่วนบุคคลมีส่วนร่วมจริงเป็นเงื่อนไขจำเป็นสำหรับการเรียนรู้สำหรับเด็ก และสูงประกอบสำหรับผู้ใหญ่ในหลาย แต่มันไม่เพียงพอ กิจกรรมภาคปฏิบัติยังต้องผ่านการทดสอบของจิตใจที่---ต้องให้สิ่งที่คิดว่า เป็นสิ่งที่ touch.s

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะแนน# 1 และ 3
ที่สุดพิพิธภัณฑ์นักการศึกษายอมรับความคิดที่ผู้เรียนต้องใช้งานนั้น เพื่อที่จะได้มีส่วนร่วมในการเรียนรู้ เราต้องมีส่วนร่วมของผู้เรียนในการกระทำบางอย่าง ในภาคปฏิบัติการในการมีส่วนร่วมและโปรแกรม แต่จุดที่สำคัญที่ผมเชื่อว่า มีความคิดว่า การกระทำที่เราพัฒนาเพื่อผู้ชมของเราหมั้นใจเป็นมือประสบการณ์ทั้งหมดไม่มีความรู้ เป็นดิวอี้ชี้ให้เห็นในประสบการณ์และการศึกษา นี้ไม่ได้หมายความ ว่า พวกเขาจำเป็นต้อง --- ที่ซับซ้อน แต่พวกเขาต้องการที่จะให้ผู้เข้าร่วมที่จะคิดว่าพวกเขาทำ ฉันเพิ่งได้เห็นวิดีโอเทปของกลุ่มเด็กสร้างกระดาษแข็งทางลาดซึ่งจะเป็นเครื่องบินที่เอียงเพื่อการทดลองที่พวกเขาทำมีเทปวีดีโอ แสดงเป็น สิบห้า นาที ระยะเวลาที่เด็กใช้เวลาวัด การสร้าง ( และหลง ) กับความคิดเล็ก ๆน้อย ๆของพวกเขากำลังสร้างอะไรหรือทำไมพวกเขาสร้างมัน มันเป็นกิจกรรมภาคปฏิบัติที่ไม่น่าจะเรียนตามที่ตั้งใจไว้สำหรับสองเหตุผล : ) เด็กไม่มีโอกาสที่จะรวมสิ่งที่พวกเขากำลังทำ เป็นภาพขนาดใหญ่ :โฟกัส เมื่อเสร็จสิ้นงาน ซึ่งพวกเขาต้องปรากฏเป็นเพียงอีกหนึ่งความไม่มีสาระของโรงเรียน B ) ไม่มีโอกาสที่จะเปลี่ยนงานให้พอดีกับความหมายของบุคคลใด ๆ นักเรียน พวกเขาทั้งหมดที่วัดเพียงแผ่นกระดาษ 24 นิ้วยาว ( เรายังไม่ได้อยู่ในระบบ เมตริก ) และ 1.5 " กว้าง ทุกคนทำตามสูตรเดียวกันไม่มีการเปลี่ยนแปลง .