Near the end of my time at Sainte-B

Near the end of my time at Sainte-Baume I went back into the cave and climbed the short flight of steps to the rise of stone on which legend says Mary Magdalene slept; it's the only spot in the cave that remains dry. The last of the other visitors had left; fog rolled through the open doorway. Standing in the shadows, I reached through the grating and pressed my hand against the stone. The grotto was perfectly silent, save for the faintest occasional drip in the cistern, the same ancient spring that would have supplied the saint with fresh water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใกล้จะสิ้นสุดของเวลาของฉันที่แซงต์-Baume ฉันเดินกลับเข้าไปในถ้ำ และปีนขึ้นไประยะทางที่เพิ่มขึ้นของหินซึ่งตำนานกล่าวว่า มารีย์ชาวมักดาลานอน มันเป็นจุดเดียวในถ้ำที่ยังคงแห้ง เหลือสุดท้ายของผู้เข้าชม หมอกรีดผ่านประตูเปิด ยืนอยู่ในเงามืด ผ่าน grating ที่ และกดมือกับหิน อุโมงค์เป็นอย่างเงียบ บันทึกสำหรับหยดเป็นครั้งคราว faintest ในฝน ฤดูใบไม้ผลิของโบราณที่เดียวที่จะได้มาเซนต์ ด้วยน้ำสะอาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของเวลาของฉันที่ Sainte-Baume ที่ฉันเดินกลับเข้าไปในถ้ำและปีนขึ้นเที่ยวบินระยะสั้นของขั้นตอนการเพิ่มขึ้นของหินที่ตำนานกล่าว Mary Magdalene หลับไป มันเป็นจุดเดียวในถ้ำที่ยังคงแห้ง คนสุดท้ายของผู้อื่นได้ทิ้ง; หมอกรีดผ่านเปิดประตู ยืนอยู่ในเงามืดฉันถึงผ่านตะแกรงและกดมือของฉันกับหิน ถ้ำเงียบอย่างสมบูรณ์แบบบันทึกสำหรับหยดเป็นครั้งคราวด้วยซ้ำในถังน้ำ, ฤดูใบไม้ผลิโบราณเหมือนกันที่จะได้จัดนักบุญด้วยน้ำสะอาด