In two experiments, 3- to 5-year-ol

In two experiments, 3- to 5-year-old children watched pretend-play scenarios in which animals reacted to objects. When children were asked who reacts to objects in this way, children often gave generic responses. For instance, after seeing pretend play in which two dogs were afraid of raccoons, they often asserted that ‘‘dogs” are afraid of raccoons. In contrast, when children heard statements about the particular animals, they were less likely to give generic responses and instead often referred to the particular animals described by the statement (e.g., ‘‘The dogs are afraid of raccoons”). This difference occurred at all ages in our first experiment but only in older children in our second exper-iment. In the second experiment, both pretend play and non-generic language led younger children to give generic responses at high rates. These high rates of generic responses show that the age difference resulted from changes in children’s interpretation of non-generic language and not from changes in their interpretation of pretense.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการทดลองที่ 2, 3 กับ 5-ปีเด็กดูสถานการณ์เล่นแกล้งสัตว์ปฏิกิริยากับวัตถุ เมื่อเด็กขอที่ทำปฏิกิริยากับวัตถุด้วยวิธีนี้ เด็กมักจะให้การตอบสนองทั่วไป เช่น หลังจากได้เห็นการเล่นสมมุติที่สองสุนัขกลัวแรคคูน พวกเขามักจะถูกกล่าวหาว่า ''สุนัข"จะกลัวของแรคคูน ตรงกันข้าม เมื่อเด็กได้ยินรายงานเกี่ยวกับสัตว์เฉพาะ พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะให้การตอบสนองทั่วไป และแทน มักจะเรียกสัตว์เฉพาะที่อธิบายคำสั่ง (เช่น, ''สุนัขจะกลัวของแรคคูน") ความแตกต่างนี้เกิดทุกยุค ในการทดลองแรกของเรา แต่ ในเด็กโตใน iment exper เราสองเท่านั้น ในการทดลองที่สอง ทั้งสองแกล้งเล่นและภาษาทั่วไปไม่ใช่นำเด็กให้การตอบสนองทั่วไปในราคาสูง อัตราการตอบสนองทั่วไปเหล่านี้สูงแสดงว่า อายุเป็นผลมา จากการเปลี่ยนแปลงของเด็กตีความภาษาแบบทั่วไป และไม่ได้มา จากการเปลี่ยนแปลงในการตีความของข้ออ้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสองการทดลองกับเด็ก 3- 5 ปีที่เฝ้าดูสถานการณ์แกล้งเล่นในที่ที่สัตว์มีปฏิกิริยากับวัตถุ เมื่อเด็กถูกถามว่าใครทำปฏิกิริยากับวัตถุในลักษณะนี้เด็กมักจะให้คำตอบทั่วไป ยกตัวอย่างเช่นหลังจากที่ได้เห็นเล่นแกล้งที่สุนัขสองตัวกลัวแรคคูนพวกเขามักจะถูกกล่าวหาว่า '' สุนัข "จะกลัวของแรคคูน ในทางตรงกันข้ามเมื่อเด็กได้ยินงบเกี่ยวกับสัตว์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะให้การตอบสนองทั่วไปและแทนมักจะเรียกว่าสัตว์โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอธิบายโดยคำสั่ง (เช่น '' สุนัขจะกลัวของแรคคูน ") ความแตกต่างนี้เกิดขึ้นในทุกเพศทุกวัยในการทดลองแรกของเรา แต่เพียงในเด็กที่มีอายุมากกว่าในครั้งที่สองของเรา exper-iment ในการทดลองที่สองทั้งสองแกล้งเล่นและไม่ใช่ภาษาทั่วไปที่นำเด็กอายุน้อยที่จะให้การตอบสนองทั่วไปในอัตราที่สูง เหล่านี้อัตราที่สูงของการตอบสนองทั่วไปแสดงให้เห็นว่าแตกต่างของอายุเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงในการตีความของเด็ก ๆ ที่ไม่ใช่ภาษาทั่วไปและไม่ได้มาจากการเปลี่ยนแปลงในการตีความของข้ออ้าง